شیعه اهل بیتی نباید سبیل بلند داشته باشد

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله: مَنْ لَمْ يَأْخُذْ شَارِبَهُ فَلَيْسَ مِنَّا.

🔸حضرت محمد صلی الله علیه و آله: هر كس شارب (سبیل) خود را نچيند از ما نيست.

بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏73، ص: 112
مكارم الأخلاق، ص: 67
هداية الأمة، ج-1، ص: 154

دعای شریف عهدنامه که کافیست یک بار قرائت کنیم تا در دیوان قائم آل محمد صلوات الله علیه و عجل الله فرجه مکتوب شود

عَنْ جَابِرِ بْنِ يَزِيدَ الْجُعْفِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ (صلوات الله علیه) مَنْ دَعَا بِهَذَا الدُّعَاءِ مَرَةً وَاحِدَةً فِي دَهْرِهِ كُتِبَ فِي رَقٍّ وَ رُفِعَ فِي دِيوَانِ الْقَائِمِ (صلوات الله علیه) فَإِذَا قَامَ قَائِمُنَا نَادَاهُ بِاسْمِهِ وَ اسْمِ أَبِيهِ ثُمَّ يُدْفَعُ إِلَيْهِ هَذَا الْكِتَابُ وَ يُقَالُ لَهُ خُذْ هَذَا الْكِتَابَ الْعَهْدَ الَّذِي عَاهَدْتَنَا فِي الدُّنْيَا وَ ذَلِكَ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلّٰا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمٰنِ عَهْداً وَ ادْعُ بِهِ وَ أَنْتَ طَاهِرٌ تَقُولُ:
(یعنی: جابر بن يزيد جعفى، از حضرت باقر (صلوات الله عليه) نقل می کند كه فرمود: هر كس اين دعا را در مدّت عمر خود يك بار بخواند، در پوستى نوشته مى شود و در ديوان قائم بالا برده مى شود. پس هر گاه‏ قائم ما قیام كند، آن فرد را به اسم او و اسم پدرش ندا مى كنند. پس به او اين نوشته داده مى شود و به او گفته مى شود كه اين نوشته عهدنامه را بگير كه تو با ما در دنيا عهد كرده اى. و همان کلام خداوند عز و جل است: «إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمنِ عَهْداً» یعنی «(و در آخرت عذاب می شود) مگر كسى كه نزد خداوند رحمان، عهدی داشته باشد»
بايد اين دعا را با طهارت بخوانى و دعا اين است:)

اللَّهُمَّ يَا إِلَهَ الْآلِهَةِ يَا وَاحِدُ يَا أَحَدُ يَا آخِرَ الْآخِرِينَ يَا قَاهِرَ الْقَاهِرِينَ يَا عَلِيُّ يَا عَظِيمُ أَنْتَ الْعَلِيُّ الْأَعْلَى عَلَوْتَ فَوْقَ كُلِّ عُلْوٍ هَذَا يَا سَيِّدِي عَهْدِي وَ أَنْتَ مُنْجِزٌ وَعْدِي فَصِلْ يَا مَوْلَايَ عَهْدِي وَ أَنْجِزْ وَعْدِي آمَنْتُ بِكَ أَسْأَلُكَ بِحِجَابِكَ الْعَرَبِيِّ وَ بِحِجَابِكَ الْعَجَمِيِّ وَ بِحِجَابِكَ الْعِبْرَانِيِّ وَ بِحِجَابِكَ السُّرْيَانِيِّ وَ بِحِجَابِكَ الرُّومِيِّ وَ بِحِجَابِكَ الْهِنْدِيِّ وَ أَثْبِتْ مَعْرِفَتَكَ بِالْعِنَايَةِ الْأُولَى- فَإِنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ لَا تُرَى وَ أَنْتَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلَى وَ أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ بِرَسُولِكَ الْمُنْذِرِ ص وَ بِعَلِيٍّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ الْهَادِي وَ بِالْحَسَنِ السَّيِّدِ وَ بِالْحُسَيْنِ الشَّهِيدِ سِبْطَيْ نَبِيِّكَ وَ بِفَاطِمَةَ الْبَتُولِ وَ بِعَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ زَيْنِ الْعَابِدِينَ ذِي الثَّفِنَاتِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الْبَاقِرِ عَنْ عِلْمِكَ وَ بِجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ الَّذِي صَدَّقَ بِمِيثَاقِكَ وَ بِمِيعَادِكَ وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ الْحَصُورِ الْقَائِمِ بِعَهْدِكَ وَ بِعَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا الرَّاضِي بِحُكْمِكَ وَ بِمُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الْحِبْرِ الْفَاضِلِ الْمُرْتَضَى فِي الْمُؤْمِنِينَ وَ بِعَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَمِينِ الْمُؤْتَمَنِ هَادِي الْمُسْتَرْشِدِينَ وَ بِالْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الطَّاهِرِ الزَّكِيِّ خِزَانَةِ الْوَصِيِّينَ وَ أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ بِالْإِمَامِ الْقَائِمِ الْعَدْلِ الْمُنْتَظَرِ الْمَهْدِيِّ إِمَامِنَا وَ ابْنِ إِمَامِنَا صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ يَا مَنْ جَلَّ فَعَظُمَ وَ [هُوَ أَهْلُ ذَلِكَ فَعَفَا وَ رَحِمَ يَا مَنْ قَدَرَ فَلَطُفَ أَشْكُو إِلَيْكَ ضَعْفِي وَ مَا قَصُرَ عَنْهُ أَمَلِي مِنْ تَوْحِيدِكَ وَ كُنْهِ مَعْرِفَتِكَ وَ أَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ بِالتَّسْمِيَةِ الْبَيْضَاءِ وَ بِالْوَحْدَانِيَّةِ الْكُبْرَى‌ الَّتِي قَصُرَ عَنْهَا مَنْ أَدْبَرَ وَ تَوَلّٰى- وَ آمَنْتُ بِحِجَابِكَ الْأَعْظَمِ وَ بِكَلِمَاتِكَ التَّامَّةِ الْعُلْيَا الَّتِي خَلَقْتَ مِنْهَا دَارَ الْبَلَاءِ وَ أَحْلَلْتَ مَنْ أَحْبَبْتَ جَنَّةَ الْمَأْوَى وَ آمَنْتُ بِالسَّابِقِينَ وَ الصِّدِّيقِينَ أَصْحَابِ الْيَمِينِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ خَلَطُوا عَمَلًا صٰالِحاً وَ آخَرَ سَيِّئاً أَلَّا تُوَلِّيَنِي غَيْرَهُمْ- وَ لَا تُفَرِّقَ بَيْنِي وَ بَيْنَهُمْ غَداً إِذَا قَدَّمْتَ الرِّضَا بِفَصْلِ الْقَضَاءِ آمَنْتُ بِسِرِّهِمْ وَ عَلَانِيَتِهِمْ وَ خَوَاتِيمِ أَعْمَالِهِمْ فَإِنَّكَ تَخْتِمُ عَلَيْهَا إِذَا شِئْتَ يَا مَنْ أَتْحَفَنِي بِالْإِقْرَارِ بِالْوَحْدَانِيَّةِ وَ حَبَانِي بِمَعْرِفَةِ الرُّبُوبِيَّةِ وَ خَلَّصَنِي مِنَ الشَّكِّ وَ الْعَمَى رَضِيتُ بِكَ رَبّاً وَ بِالْأَصْفِيَاءِ حُجَجاً وَ بِالْمَحْجُوبِينَ أَنْبِيَاءَ وَ بِالرُّسُلِ أَدِلَّاءَ وَ بِالْمُتَّقِينَ أُمَرَاءَ وَ سَامِعاً لَكَ مُطِيعاً

مهج الدعوات، ص335

سبیل باید کوتاه تر از ریش باشد

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله: أَحْفُوا الشَّوَارِبَ وَ أَعْفُوا اللِّحَى وَ لَا تَتَشَبَّهُوا بِالْيَهُودِ.
إِنَّ الْمَجُوسَ جَزُّوا لِحَاهُمْ وَ وَفَّرُوا شَوَارِبَهُمْ وَ إِنَّا نَحْنُ نَجُزُّ الشَّوَارِبَ وَ نُعْفِي اللِّحَى وَ هِيَ الْفِطْرَة

🔸حضرت محمد صلی الله علیه و آله: شارب را بزنيد و ريش‏ها را بگذاريد و به يهود شبيه مباشيد.
مجوس ريشها را مى كندند و شارب‏ها را پر پشت و زياد مى گذاشتند و ما ريشها را مى گذاريم و شارب‏ها را مى زنيم، و اين است فطرت‏

من لا يحضره الفقيه، ج‏1، ص: 130
وسائل الشيعة، ج‏2، ص: 116
مكارم الأخلاق، ص: 67

هر جمعه سبیل را کوتاه کن و ناخن بگیر و عطر بزن

عَنِ السَّكَنِ الْخَزَّازِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (صلوات الله علیه) يَقُولُ‌ : حَقٌّ عَلَى كُلِّ مُحْتَلِمٍ فِي كُلِّ جُمُعَةٍ أَخْذُ شَارِبِهِ وَ أَظْفَارِهِ وَ مَسُّ شَيْ‏ءٍ مِنَ الطِّيبِ...

🔸امام صادق صلوات الله علیه: بر هر فرد بالغى بايسته است كه در هر جمعه شارب (سبیل) خود را كوتاه كند، و فزونى ناخنهاى خويش را بگيرد، و با اندكى عطر خود را خوشبو سازد...

الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏6، ص: 511
الخصال، ج‏2، ص: 392
وسائل الشيعة، ج‏7، ص: 358
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏56، ص: 33
سفينة البحار، ج‏1، ص: 643

ریش های تکذیب کننده ریخت

«84»-ص، قصص الأنبیاء علیهم السلام بِالْإِسْنَادِ إِلَی الصَّدُوقِ بِإِسْنَادِهِ إِلَی ابْنِ أُورَمَةَ عَنْ یَزِیدَ بْنِ إِسْحَاقَ عَنْ یَحْیَی الْأَزْرَقِ عَنْ رَجُلٍ عَنِ الصَّادِقِ علیه السلام قَالَ: کَانَ رَجُلٌ مِنْ بَقِیَّةِ قَوْمِ عَادٍ قَدْ أَدْرَکَ فِرْعَوْنَ یُوسُفَ وَ کَانَ أَهْلُ ذَلِکَ الزَّمَانِ قَدْ وَلِعُوا بِالْعَادِیِّ یَرْمُونَهُ بِالْحِجَارَةِ وَ إِنَّهُ أَتَی فِرْعَوْنَ یُوسُفَ فَقَالَ أَجِرْنِی عَنِ النَّاسِ وَ أُحَدِّثَکَ بِأَعَاجِیبَ رَأَیْتُهَا وَ لَا أُحَدِّثَکَ إِلَّا بِالْحَقِّ فَأَجَارَهُ فِرْعَوْنُ یُوسُفَ وَ مَنَعَهُ وَ جَالَسَهُ وَ حَدَّثَهُ فَوَقَعَ مِنْهُ کُلَّ مَوْقِعٍ وَ رَأَی مِنْهُ أَمْراً جَمِیلًا قَالَ وَ کَانَ فِرْعَوْنُ لَمْ یَتَعَلَّقْ عَلَی یُوسُفَ بِکَذِبَةٍ وَ لَا عَلَی الْعَادِیِّ فَقَالَ فِرْعَوْنُ لِیُوسُفَ هَلْ تَعْلَمُ أَحَداً خَیْراً مِنْکَ قَالَ نَعَمْ أَبِی یَعْقُوبُ قَالَ فَلَمَّا قَدِمَ یَعْقُوبُ علیه السلام عَلَی فِرْعَوْنَ حَیَّاهُ بِتَحِیَّةِ الْمُلُوکِ فَأَکْرَمَهُ وَ قَرَّبَهُ وَ زَادَهُ إِکْرَاماً لِیُوسُفَ فَقَالَ فِرْعَوْنُ لِیَعْقُوبَ علیه السلام یَا شَیْخُ کَمْ أَتَی عَلَیْکَ قَالَ مِائَةٌ وَ عِشْرُونَ سَنَةً قَالَ الْعَادِیُّ کَذَبَ فَسَکَتَ یَعْقُوبُ وَ شَقَّ ذَلِکَ عَلَی فِرْعَوْنَ حِینَ کَذَّبَهُ فَقَالَ فِرْعَوْنُ لِیَعْقُوبَ کَمْ أَتَی عَلَیْکَ قَالَ مِائَةٌ وَ عِشْرُونَ سَنَةً قَالَ الْعَادِیُّ کَذَبَ فَقَالَ یَعْقُوبُ علیه السلام اللَّهُمَّ إِنْ کَانَ کَذَبَ فَاطْرَحْ لِحْیَتَهُ عَلَی صَدْرِهِ فَسَقَطَتْ لِحْیَتُهُ عَلَی صَدْرِهِ فَهَالَ ذَلِکَ فِرْعَوْنَ وَ قَالَ لِیَعْقُوبَ عَمَدْتَ إِلَی رَجُلٍ أَجَرْتُهُ فَدَعَوْتَ إِلَیْهِ أُحِبُّ أَنْ تَدْعُوَ إِلَهَکَ بِرَدِّهِ فَدَعَا لَهُ فَرَدَّ اللَّهُ إِلَیْهِ فَقَالَ الْعَادِیُّ إِنِّی رَأَیْتُ هَذَا مَعَ إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِ الرَّحْمَنِ فِی زَمَنِ کَذَا وَ کَذَا قَالَ یَعْقُوبُ لَیْسَ أَنَا الَّذِی رَأَیْتَهُ إِنَّمَا رَأَیْتَ إِسْحَاقَ فَقَالَ لَهُ فَمَنْ أَنْتَ قَالَ أَنَا یَعْقُوبُ بْنُ إِسْحَاقَ بْنِ إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِ الرَّحْمَنِ علیه السلام فَقَالَ الْعَادِیُّ صَدَقْتَ ذَلِکَ الَّذِی رَأَیْتُهُ فَقَالَ صَدَقَ وَ صَدَقْتُ.

🔸قصص الانبیاء: یحیی ازرق از مردی: امام صادق علیه السلام فرمود: مردی از بازماندگان قوم عاد، زمان فرعونِ یوسف را درک کرده بود. مردم آن زمان شیفته آن بودند که آن مرد منسوب به قوم عاد را با سنگ بزنند. آن مرد نزد فرعون یوسف آمد و گفت: مرا از دست این مردم پناه ده و من برایت از شگفتی هایی سخن می گویم که به چشم خود دیده ام و تنها حقیقت را برایت بازگو می کنم. فرعون یوسف او را پناه داد و حفظ کرد. فرعون با او همنشین می شد و او برای فرعون حکایت می کرد. هر جا که فرعون با او می نشست امری نیک از او می دید. حضرت می فرماید: فرعون از یوسف علیه السلام و از آن مرد که از قوم عاد بود دروغی نشنیده بود. فرعون از یوسف علیه السلام پرسید: آیا کسی بهتر از من را می شناسی؟ یوسف علیه السلام پاسخ داد: آری. پدرم یعقوب. حضرت فرمود: چون یعقوب علیه السلام بر فرعون وارد شد فرعون به خاطر یوسف علیه السلام به او مانند شاهان سلام گفت و او را گرامی داشت و به خاطر یوسف او را بیش از دیگران احترام کرد. فرعون از یعقوب علیه السلام پرسید: ای پیرمرد، چند سال سن داری؟ یعقوب علیه السلام پاسخ داد: صد و بیست سال. آن مرد از قوم عاد گفت: دروغ می گوید. یعقوب علیه السلام خاموش ماند و این تکذیب از سوی آن مرد از قوم عاد بر فرعون گران آمد. فرعون از یعقوب علیه السلام پرسید: چند سال سن داری؟ یعقوب علیه السلام پاسخ داد: صد و بیست سال. آن مرد از قوم عاد گفت: دروغ می گوید. یعقوب علیه السلام عرض کرد: خدایا، اگر او دروغ می گوید ریشش را روی سینه اش بینداز.
از این رو ریشش روی سینه اش افتاد. فرعون از دیدن این صحنه به وحشت افتاد و به یعقوب علیه السلام گفت: آهنگ مردی را کردی که من به او پناه داده ام و تو او را نفرین کردی. دوست دارم که از خدایت بخواهی تا ریشش را بازگرداند. از این رو یعقوب علیه السلام دعا کرد و خداوند ریشش را به او برگرداند. آن مرد از قوم عاد گفت: من این مرد را با ابراهیم خلیل الرحمن در فلان زمان دیده ام. یعقوب علیه السلام فرمود: من آن کسی نیستم که تو دیده ای همانا تو اسحاق را دیده ای. آن مرد از قوم عاد پرسید: تو کیستی؟ یعقوب علیه السلام پاسخ داد: من یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم خلیل الرحمن هستم. آن مرد از قوم عاد گفت: راست می گویی. او همان کسی بود که دیده ام. فرعون گفت: او راست گفته و تو نیز راست گفته ای.

بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار عليهم السلام با ترجمه فارسي جلد 12 صفحه 297

ريش تراشی از ديدگاه اهل بيت علیهم السّلام
1- فطرت اسلام
پيامبرخدا صلّی الله علیه و آله فرمودند:
«إنَّ الْمَجُوسَ جَزُّوا لِحَاهُمْ وَ وَفَّرُوا شَوَارِبَهُمْ وَ إنَّا نَجُزُّ الشَّوَارِبَ وَنُعْفِي اللِّحَى وَ هِيَ الْفِطْرَةُ».1
همانا گبران ريش را می چيدند و سبيل را بلند می كردند و ما مسلمانان شارب ها را می چينيم و ريش را بلند می گذاريم و اين فطرت اسلام است.
2- پروردگارم مرا امر فرموده تا...
حضرت ختمی مرتبت صلّی الله علیه و آله به فرستادگان كسری (پادشاه ايران باستان) كه ريش خود را تراشيده بودند و سبيل را گذاشته بودند فرمود:
«وَيْلَكُمَا مَنْ أمَرَكُمَا بِهَذَا؟ قَالَا أمَرَنَا بِهَذَا رَبُّنَا يَعْنِيَانِ كِسْرَى. فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله: لَكِنَّ رَبِّي أمَرَنِي بِإعْفَاءِ لِحْيَتِي وَقَصِّ شَارِبِي».2
وای برشما! چه کسی شما را به اين کار امر نمود؟ گفتند: ربّ ما يعنی كسری، حضرت فرمودند: ليكن پروردگار من مرا به گذاشتن ريش و چيدن شارب امر كرده است.
3- شبیه یهودیان نباشید
پيامبرخدا صلّی الله علیه و آله فرمودند:
«حُفُّوا الشَّوَارِبَ وَ اعْفُوا اللِّحَى وَ لَا تَشَبَّهُوا بِالْيَهُودِ».3
سبيل را گود نماييد و ريش را کوتاه نکنید و بلند بگذاريد و شبيه به يهودیان نباشيد (نگذاريد ریش زياد بلند شود زیرا يهودیان دست به اصلاح نمی زنند).
4- آنجا که امیرالمؤمنین علیه السّلام بر مسند قضاوت می نشیند
«قَضَى أمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ علیه السّلام فِي اللِّحْيَةِ إذَا حُلِقَتْ فَلَمْ تَنْبُتِ الدِّيَةَ كَامِلَةً فَإذَا نَبَتَتْ فَثُلُثُ الدِّيَةِ».4
اميرالمؤمنين علیه السّلام درباره تراشيدن ريش قضاوت فرمودند كه اگر دومرتبه ريش درنيامد ديه کامل واجب می شود و اگر روييده شد، باید يک سوّم ديه پرداخت شود.
دلالت علماء
شيخ حرّ عاملی در «وسائل الشيعه» و محقّق شيخ علی در «درّ المنثور» برای حرمت تراشیدن ریش به حدیث فوق استدلال كرده اند بدین نحو: انجام دادن هر کاری که سبب وجوب پرداخت ديه گردد، حرام است، و تراشيدن ريش هم از جمله آن موارد است.
1- من‏ لايحضره ‏الفقيه: ج1 ص130 ح331، وسائل الشّيعة: ج2 ص116 ب67 ح1659.
2- مستدرك ‏الوسائل: ج1 ص407: قال الکازروني في المنتقی في حوادث السنة السادسة بعد أن ذکرکتابة رسول الله صلّی الله علیه و آله إلَى الملوك وأنّه کتب کسری الی عامل الیمن بازان [بَاذان‏] أن يبعثه إلیه وأنّه ببعث کاتبه بانویه و رجلاً آخریقال له خرخسک إلیه صلّی الله علیه و آله. قال: و كانا قد دخلا على رسول اللَّه صلّی الله علیه و آله و قد حلقا لحاهما و أعفيا شواربهما فكره النّظر إلیهما و قال:.
3- من‏ لا يحضره ‏الفقيه: ج1 ص130 ح329، معاني الأخبار: ص291 ح1، مكارم ‏الأخلاق: ص67، وسائل الشّيعة: ج2 ص116 ب67 ح1658 و 1660، بحار الأنوار: ج73 ص111 و112ب13 ح10.
4- الکافي: ج7 ص316 باب ما تجب فيه الدّية كاملة ...ح23، من‏ لا يحضره ‏الفقيه: ج4 ص150ح5332، تهذيب الأحکام: ج10 ص250 ب22ح23، عوالي ‏الّلآلي: ج3 ص629 باب الدّيات ...ح50.
@torbatikarbalaeiadmin
✍ادامه دارد

به نفرین امام حسن صلوات الله علیه ریش های دشمن خدا ریخت و تبدیل به زن شد

2-روایت شده است که عمرو بن عاص به معاویه گفت: حسن بن علی مردی است با حیا و هنگامی که بر فراز منبر برود و مردم با تندی به او نگاه کنند، خجل گردیده و کلامش را قطع می کند. پس اجازه بده او به منبر برود.معاویه، خطاب به امام حسن-علیه السّلام-گفت: ای ابا محمّد! برو منبر و ما را موعظه کن. حضرت، منبر رفت و حمد و ثنای خدای را بجا آورد و بر جدّش درود فرستاد و سپس فرمود: ای مردم! هر کس مرا شناخته که شناخته و هر کس مرا نمی شناسد پس بداند که من حسن فرزند علی، فرزند بانوی زنان عالم فاطمه دختر رسول خدا، فرزند رسول خدا، فرزند نبی خدا، فرزند سراج منیر، فرزند بشیر نذیر، فرزند رحمه للعالمین، فرزند کسی که بر جنّ و انس، بر انگیخته شده، فرزند بهترین مردمان بعد از رسول خدا، فرزند صاحب فضائل، فرزند صاحب معجزات و دلایل، فرزند امیر مؤمنان هستم. و من کسی هستم که از حقّم باز داشته شده ام. من و برادرم، دو آقای جوانان اهل بهشت هستیم. و من زادۀ رکن و مقامم. و من زادۀ مکّه و منی، مشعر و عرفاتم. معاویه، خشمگین شد و گفت: این مطالب را رها کن و در توصیف خرما سخن بگو! حضرت فرمود: باد آن را بارور می کند و گرما می رساندش و سرمای شب، آن را مرغوب می کند. سپس به کلام سابقش برگشته و فرمود: من زادۀ شفیع و مطاعم، من فرزند کسی هستم که ملائکه در کنار او جنگ کرده اند. من پسر کسی هستم که قریش در مقابل او سر فرود آوردند. و من پسر امام مردم و زادۀ رسول خدا-صلّی اللّٰه علیه و آله-هستم. در این هنگام، معاویه از آشوب مردم ترسید و گفت: ای ابا محمّد! بس است! از منبر پایین بیا، آنچه بیان کردی برای ما کافی است. آنگاه حضرت از منبر پایین آمد. معاویه گفت: گمان کردم می خواهی خلیفه شوی، تو را چه به خلافت!!! امام فرمود: خلیفه، کسی است که عمل به کتاب خدا و سنّت پیامبرش نماید، نه کسی که ظلم کند و تعطیل سنّت پیامبر نماید و دنیا را پدر و مادر خویش گیرد. در این دنیا، مدت کمی لذّت می برد و زود باشد که تمام شود و عذابی پشت سر آن بیاید.در آن مجلس جوانی از بنی امیّه حضور داشت که به امام حسن-علیه السّلام-و پدر بزرگوارش ناسزا گفت. حضرت فرمود: خدایا! نعمتت را از او بگیر و او را به صورت زنی در بیاور که از او عبرت بگیرند. در این لحظه آن جوان متوجه شد که مانند زنان است. امام فرمود: گم شو ای زن! تو را چه به مجلس مردان! بعد از آن، امام لحظه ای سکوت فرمود سپس لباسش را تکان داد و قصد عزیمت کرد. عمرو عاص گفت: بنشینید از شما پرسشهایی دارم. حضرت فرمود: بپرس. عمرو عاص پرسید: کرم، شجاعت و مروّت چیست ؟ امام پاسخ داد:«کرم» کار نیک انجام دادن، و بخشش قبل از سؤال است. و «شجاعت» دفاع کردن از محارم و صبر بر مصیبتها و سختیهاست. و «مروّت» دینداری و دوری از ناپاکیها و ادای حقوق مردم و افشای سلام است. امام از مجلس بیرون رفت و معاویه، عمرو عاص را ملامت کرد و گفت: کار را خراب کردی. عمرو عاص گفت: نترس، اهل شام تو را بخاطر دین و ایمان نمی خواهند بلکه تو را بخاطر دنیا دوست می دارند. و زر و زور، در دست توست و سخنان حسن بن علی اثری ندارد. سپس جریان آن جوان اموی بین مردم شایع شد. همسرش نزد امام حسن آمد و تضرع و زاری کرد. حضرت، به حال او دلسوزی کرد سپس دعا کرد و خداوند آن جوان را به حالت سابق برگرداند.

الخرائج و الجرائح جلد 1 صفحه 236

ارادات میرزا جواد تبریزی و علما به حرم حضرت ابولولو علیه السلام

در لشکریان مهدی باشی صلوات
گر منتظر نیمه نگاشی صلوات
حالا که دلت اهل ولا شد بفرست
تقدیم به ابولولوی کاشی صلوات

اللهم ارزقنا کاشان

بر دشمنان صاحب الزمان عجل الله فرجه لعنت

الدعاء في غيبة القائم عجل الله فرجه وَ هُوَ مَرْوِيٌّ عَنِ الْقَائِمِ صلوات الله علیه

...اللّٰهُمَّ اكْفِ وَلِيَّكَ وَحُجَّتَكَ فِي أَرْضِكَ هَوْلَ عَدُوِّهِ، وَكَيْدَ مَنْ أَرادَهُ، وَامْكُرْ بِمَنْ مَكَرَ بِهِ، وَاجْعَلْ دائِرَةَ السَّوْءِ عَلَىٰ مَنْ أَرادَ بِهِ سُوءاً، وَاقْطَعْ عَنْهُ مادَّتَهُمْ، وَأَرْعِبْ لَهُ قُلُوبَهُمْ، وَزَلْزِلْ أَقْدامَهُمْ، وَخُذْهُمْ جَهْرَةً وَبَغْتَةً، وَشَدِّدْ عَلَيْهِمْ عَذابَكَ، وَأَخْزِهِمْ فِي عِبادِكَ، وَالْعَنْهُمْ فِي بِلادِكَ، وَأَسْكِنْهُمْ أَسْفَلَ نارِكَ، وَأَحِطْ بِهِمْ أَشَدَّ عَذابِكَ، وَأَصْلِهِمْ ناراً، وَاحْشُ قُبُورَ مَوْتاهُمْ ناراً، وَأَصْلِهِمْ حَرَّ نارِكَ، فَإِنَّهُمْ أَضاعُوا الصَّلاةَ، وَاتَّبَعُوا الشَّهَواتِ، وَأَضَلُّوا عِبادَكَ، وَأَخْرَبُوا بِلادَكَ...

فرازی از دعای عصر غیبت منقول از امام زمان عجل الله فرجه:
...خدایا کفایت کن ولی ات و حجّتت را در زمین، از هراس دشمنش و از نیرنگ هر که قصد او کند و کیفر کن با هر که به او حیله ورزد و بگردان گردش های بد روزگار را بر ضدّ هرکس که به او قصد بد کند و ریشه آن‌ها را از او قطع کن و رعب او را در دل‌های آنان درانداز و قدم‌هایشان را بلغزان و آن‌ها را آشکارا و ناگهان بگیر و عذابت را بر آنان سخت کن و در میان بندگانت رسوایشان ساز و در کشورهایت به لعنت گرفتارشان گردان و در قعر آتش جایشان ده و شدیدترین عذابت را بر آنان فرو انداز و آتش دوزخ را به آنان برسان و گورهای مردگانشان را از آتش پر کن و در سوز آتشت واردشان ساز که اینان نماز را تباه کردند و از شهوات پیروی نمودند و بندگانت را به گمراهی کشیدند و کشورهایت را ویران کردند...

جمال الأسبوع ص 527
كمال الدين و تمام النعمة ج 2 ص 515
البلد الأمين ص 308
مفاتیح الجنان - دعایی بسیار با عظمت که در عصر غیبت باید خواند
تحفة الزائر
منتخب الاثر ج 3 ص 224
بحارالانوار ج 92 ص 329
مکیال المکارم ج 2 ص 113
النجم الثاقب ص 914

خدایا امام زمان جانم را از شر دشمنان مصون بدار!

وَ اجْعَلْهُ اللّٰهُمَّ مِمَّنْ حَصَّنْتَهُ مِنْ بَأْسِ الْمُعْتَدِينَ.

🔸و او را قرار ده، خدایا، از آنان‌ که از حمله متجاوزان، نگاهش داری.

دعای عهد

بر دشمن صاحب الزمان لعنت

حق الناس شیعیان در دستان معصوم (1)

إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ ﴿٢٥﴾ ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُم ﴿سورة الغاشية ٢٦﴾
در حقيقت، بازگشت آنان به سوى ماست، (۲۵) آنگاه حساب [خواستن از] آنان به عهده ماست. (۲۶)

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ صلوات الله علیه قَالَ: إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ وَكَّلَنَا اللَّهُ بِحِسَابِ شِيعَتِنَا فَمَا كَانَ سَأَلْنَا اللَّهَ أَنْ يَهَبَهُ لَنَا فَهُوَ لَهُمْ وَ مَا كَانَ لِلْآدَمِيِّينَ سَأَلْنَا اللَّهَ أَنْ يُعَوِّضَهُمْ بَدَلَهُ فَهُوَ لَهُمْ وَ مَا كَانَ لَنَا فَهُوَ لَهُمْ ثُمَّ قَرَأَ إِنَّ إِلَيْنا إِيابَهُمْ ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنا حِسابَهُمْ.

🔸امام جعفر صادق صلوات الله علیه: وقتی روز قیامت شود، خداوند ما را موکل بر حساب شیعیانمان کند. آنچه مربوط به خدا است، از خدا درخواست می­کنیم به ما ببخشد پس آن (حق الله) برای آنهاست (به شیعیان بخشیده می شود) و آنچه مربوط به مردم است، تقاضا می کنیم در مقابل حقی که دارند به ایشان عوض بدهد و آن (حق الناس) برای آنهاست (به شیعیان بخشیده می شود)، و آنچه مربوط به خود ما است، به ایشان می بخشیم؛ سپس قرائت نمود: «إِنَّ إِلَیْنا إِیابَهُمْ * ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنا حِسابَهُمْ» غاشیه / 25 و 26
{در حقیقت بازگشت آنان به سوی ماست، آنگاه حساب [خواستن از] آنان به عهده ماست.}

بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏8، ص: 50
تأويل الآيات الظاهرة، ص: 762
تفسير كنز الدقائق، ج‏14، ص: 261
البرهان في تفسير القرآن، ج‏5، ص: 646

دقت کنید که حقی از کسی ضایع نمی شود؛ حق و حقوق تمام افراد پرداخته می شود؛ ولی این وسط صاحب شیعیان می آید و حق الناس ایشان را با راضی کردن طرف مقابل بر عهده می گیرد 😍

#جزء30

حق الناس شیعیان در دستان معصوم (2)

حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ مُوسَى الرِّضَا عَنْ أَبِيهِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَبِيهِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ أَبِيهِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَبِيهِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (صلوات الله علیهم) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله): إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ وُلِّينَا حِسَابَ شِيعَتِنَا فَمَنْ كَانَتْ مَظْلِمَتُهُ فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ حَكَمْنَا فِيهَا فَأَجَابَنَا وَ مَنْ كَانَتْ مَظْلِمَتُهُ فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النَّاسِ اسْتَوْهَبْنَاهَا فَوُهِبَتْ لَنَا وَ مَنْ كَانَتْ مَظْلِمَتُهُ بَيْنَهُ وَ بَيْنَنَا كُنَّا أَحَقَّ مِمَّنْ عَفَى وَ صَفَحَ

🔸امام رضا از پدرش موسی بن جعفر از پدرش امام جعفر بن محمد از پدرش محمد بن علی از پدرش علی بن حسین از پدرش حسین بن علی از پدرش علی بن ابی طالب (صلوات الله علیهم) و ایشان از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) روایت کردند که حضرت می فرماید: چون روز قیامت شود حسابرسی شیعیان ما به ما واگذار می ‏شود؛ پس هر کس مظلمه و بدهی و گناهش میان او و خداوند عز و جل (حق الله) است ما داوری کرده پس از جانب خداوند اجابت می شویم و هرکس مظلمه ‏اش میان او و مردم (حق الناس) است؛ ما از مردم تقاضا می کنیم او را ببخشند و آنان بر ما می‏ بخشند، و هر کس مظلمه ‏اش میان او و ما (اهل بیت) است ما سزاوارتر از همه کس به بخشش و عفو و گذشت هستیم.

عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏2، ص: 57 ح 213
البرهان في تفسير القرآن، ج‏5، ص: 646
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏65، ص: 98

اینکه معصومین صلوات الله علیهم حق الناس شیعیان را شفاعت می کنند به این معنا نیست که شیعه ای نسبت به حق الناس بی تفاوت باشد؛ بلکه برعکس
ان شاءالله که در پیشگاه معصوم شرمنده نباشیم و عامل به دستورات ایشان باشیم
یکی از دستورات معصومین صلوات الله علیهم حق الناس است که اهمیت شدیدی برای آن قائل شدند

حق الناس شیعیان در دستان معصوم (3)

إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ ﴿٢٥﴾ ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُم ﴿سورة الغاشية ٢٦﴾
در حقيقت، بازگشت آنان به سوى ماست، (۲۵) آنگاه حساب [خواستن از] آنان به عهده ماست. (۲۶)

عَنْ سَمَاعَةَ قَالَ: كُنْتُ قَاعِداً مَعَ أَبِي الْحَسَنِ الْأَوَّلِ (صلوات الله علیه) وَ النَّاسُ فِي الطَّوَافِ فِي جَوْفِ اللَّيْلِ فَقَالَ يَا سَمَاعَةُ إِلَيْنَا إِيَابُ هَذَا الْخَلْقِ وَ عَلَيْنَا حِسَابُهُمْ فَمَا كَانَ لَهُمْ مِنْ ذَنْبٍ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ حَتَمْنَا عَلَى اللَّهِ فِي تَرْكِهِ لَنَا فَأَجَابَنَا إِلَى ذَلِكَ وَ مَا كَانَ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ النَّاسِ اسْتَوْهَبْنَاهُ مِنْهُمْ وَ أَجَابُوا إِلَى ذَلِكَ وَ عَوَّضَهُمُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ.

🔸سماعه گويد: در دل شبى در (مسجد الحرام) خدمت امام كاظم (صلوات الله عليه) نشسته بودم و مردم مشغول طواف بودند پس آن حضرت به من فرمود: اى سماعه بازگشت این خلق به سوى ما است و حسابشان با ما است، پس آن گناهانى كه آنها ميان خود و خداى عز و جل دارند و ما به طور جدّى از خدا بخواهيم كه به خاطر ما از آنها درگذرد خداوند از ما بپذيرد، و آنچه ميان خود و مردم دارند؛ ما از مردم (و صاحبان حق) بخواهيم كه حقوقشان را ببخشند و آنها نيز بپذيرند و خداى عز و جل به آنها عوض دهد.

بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏8، ص: 57
الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏8، ص: 162
تفسير نور الثقلين، ج‏5، ص: 568

علامه مجلسی می فرماید: اگر در قرآن کریم داریم:
إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ ﴿٢٥﴾ ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُم ﴿سورة الغاشية ٢٦﴾
اين كلام منافاتى با آيه شريفه ندارد كه فرموده «همانا بسوى ما است بازگشتشان …» بلكه مفسّر و بيان‏كننده آن است (كه مقصود بازگشتشان به سوى حجج ما است) و اين خود شايع است كه ملوک و سلاطين كار بندگانشان را به خود نسبت دهند.

🔸و لا ينافي ذلك قوله تعالى:" إِنَّ إِلَيْنا إِيابَهُمْ «1»" بل هذا تفسير للآية أي إلى أوليائنا و حججنا، و قد شاع أن الملوك ينسبون إلى أنفسهم ما يفعله عبيدهم

مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول، ج‏26، ص: 26

#جزء30

حق الناس شیعیان در دستان معصوم (4)

إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ ﴿٢٥﴾ ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُم ﴿سورة الغاشية ٢٦﴾
در حقيقت، بازگشت آنان به سوى ماست، (۲۵) آنگاه حساب [خواستن از] آنان به عهده ماست. (۲۶)

عَنْ يُونُسَ عَنْ جَمِيلٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي الْحَسَنِ (صلوات الله علیه) أُحَدِّثُهُمْ بِتَفْسِيرِ جَابِرٍ قَالَ لَا تُحَدِّثْ بِهِ السَّفَلَةَ فَيُوَبِّخُوهُ أَ مَا تَقْرَأُ إِنَّ إِلَيْنا إِيابَهُمْ ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنا حِسابَهُمْ قُلْتُ بَلَى قَالَ إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ وَ جَمَعَ اللَّهُ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ وَلَّانَا حِسَابَ شِيعَتِنَا فَمَا كَانَ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ اللَّهِ حَكَمْنَا عَلَى اللَّهِ فِيهِ فَأَجَازَ حُكُومَتَنَا وَ مَا كَانَ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ النَّاسِ اسْتَوْهَبْنَاهُ مِنْهُمْ فَوَهَبُوهُ لَنَا وَ مَا كَانَ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُمْ فَنَحْنُ أَحَقُّ مَنْ عَفَا وَ صَفَحَ.

🔸از جمیل بن دَرّاج روایت شده است که او گفت: به حضرت امام موسی بن جعفر (صلوات الله علیه) عرض کردم: تفسیر جابر را برای آنان روایت کنم؟ ایشان فرمود: آن را برای نادانان روایت نکن که آن را فاش می‌کنند؛ آیا نخوانده ای
«إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَهُمْ * ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا حِسَابَهُمْ»
عرض کردم: آری
فرمود: چون روز قیامت فرا رسد و خداوند پیشینیان و پسینیان (اولین و آخرین) را گرد آورد؛ حساب شیعیان ما را به ما می سپارد پس هر چه بین ایشان و خداوند (حق الله) باشد ما نزد خداوند در آن حکم می کنیم و او حکمرانی ما را می پذیرد و هر چه بین ایشان و مردم (حق الناس) باشد؛ ما آن را از آنان به عنوان هدیه درخواست می کنیم و آنها آن را به ما می بخشند و هر چه بین شیعیان و ما باشد؛ ما سزاوارترین کس برای گذشت و بخشش هستیم.

بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏8، ص: 50 ح 57
تأويل الآيات الظاهرة في فضائل العترة الطاهرة، ص: 763
البرهان في تفسير القرآن، ج‏5، ص: 646
تفسير كنز الدقائق و بحر الغرائب، ج‏14، ص: 261
تفسير فرات الكوفي، ص: 551

#جزء30

حق الناس شیعیان در دستان معصوم (5)

إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ ﴿٢٥﴾ ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُم ﴿سورة الغاشية ٢٦﴾
در حقيقت، بازگشت آنان به سوى ماست، (۲۵) آنگاه حساب [خواستن از] آنان به عهده ماست. (۲۶)

حتی یک شیعه هم وارد جهنم نمی شود

#فضائل_الشیعه
رُوِيَ عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى الصَّادِقِ (صلوات الله علیه) فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ سَمِعْتُكَ تَقُولُ شِيعَتُنَا فِي الْجَنَّةِ وَ فِي الشِّيعَةِ أَقْوَامٌ يُذْنِبُون وَ يَرْتَكِبُونَ الْفَوَاحِشَ وَ يَأْكُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ وَ يَشْرَبُونَ الْخَمْرَ وَ يَتَمَتَّعُونَ فِي دُنْيَاهُمْ فَقَالَ نَعَمْ هُمْ أَهْلُ الْجَنَّةِ اعْلَمْ أَنَّ الْمُؤْمِنَ مِنْ شِيعَتِنَا لَا يَخْرُجُ مِنَ الدُّنْيَا حَتَّى يُبْتَلَى بِسُقْمٍ أَوْ بِفَقْرٍ أَوْ بِدَيْنٍ أَوْ بِجَارٍ يُؤْذِيهِ أَوْ بِزَوْجَةِ سَوْءٍ فَإِنْ عُوفِيَ مِنْ ذَلِكَ كُلِّهِ شَدَّدَ اللَّهُ عَلَيْهِ فِي النَّزْعِ عِنْدَ خُرُوجِ رُوحِهِ حَتَّى يَخْرُجَ مِنَ الدُّنْيَا وَ لَا ذَنْبَ عَلَيْهِ فَقُلْتُ فِدَاكَ أَبِي وَ أُمِّي لَا بُدَّ مِنْ رَدِّ الْمَظَالِمِ فَقَالَ (صلوات الله علیه) إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى جَعَلَ حِسَابَ خَلْقِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ (صلی الله علیهما و آلهما) فَكُلُّ مَا كَانَ عَلَى شِيعَتِنَا حَسَبْنَاهُ مِنَ الْخُمُسِ فِي أَمْوَالِهِمْ وَ كُلُّ مَا كَانَ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ خَالِقِهِمْ اسْتَوْهَبْنَاهُ مِنْهُ وَ لَمْ نَزَلْ بِهِ حَتَّى نُدْخِلَهُ الْجَنَّةَ بِرَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ شَفَاعَةٍ مِنْ مُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ (صلی الله علیهما و آلهما) حَتَّى لَا يَدْخُلَ أَحَدٌ مِنْ شِيعَتِنَا النَّارَ

🔸صفوان جمال گوید بر امام صادق (صلوات الله علیه) وارد شدم؛ گفتم فدایت شوم! شنیده ام که شما می فرمایی شیعیان ما در بهشت هستند در حالی که در میان شیعه گروه هایی هستند که گناهکار هستند و مرتکب کارهای زشت می شوند و اموال مردم را می خورند و شراب می نوشند و از دنیاشان بهره می برند. پس (امام صادق صلوات الله علیه) فرمود: بله، آنها اهل بهشت هستند؛ بِدان! مومن از شیعیان ما از دنیا خارج نمی شود تا اینکه مبتلا به بیماری یا به فقر یا به بدهی یا به همسایه ای که او را اذیت می کند؛ یا به همسر بد شود؛ پس اگر از همه آنها در امان ماند خداوند هنگام مرگ و خارج شدن روحش بر او سخت می گیرد تا اینکه از دنیا خارج می شود در حالی که هیچ گناهی برای او نباشد. صفوان جمال گوید؛ گفتم پدر و مادرم فدایت! در رد مظالم (حق الناس و بدهی ها) چاره ای نیست (دیون حتما باید پرداخت شود) پس (امام صادق صلوات الله علیه) فرمود: همانا خداوند متعال حساب خلقش را در روز قیامت به محمد و علی (صلی الله علیهما و آلهما) سپرده است؛ پس هر آنچه به عهده شیعیان ما باشد؛ خودمان آن را به عهده می گیریم و از #خمس و حقوقی که ما در اموال آنان داریم حساب می کنیم و همه آنچه بین ایشان و خالق آنهاست (از کوتاهی کردن در انجام تکالیف الهی) از خدا برای آنان طلب بخشش می کنیم؛ ما مدام و پیوسته از خدا برای شیعه طلب بخشش می کنیم تا اینکه او را به رحمت الهی و شفاعت محمد و علی (صلی الله علیهما و آلهما) وارد بهشت می کنیم تا اینکه یکی از شیعیان ما داخل جهنم نشود.😋😋😋

عوالي اللئالي العزيزية في الأحاديث الدينية، ج‏1، ص: 345
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏65، ص: 114

#جزء4 #جزء10

✔️پاسخ به شبهه

❓آیا امام حسین صلوات الله علیه روز عاشورا فرمود اگر کسی حق الناسی بر گردن دارد جمع ما را ترک کند؟

▪️رواه جماعة من أعلام القوم:
منهم العلامة الشيخ أبو بكر احمد بن على بن ثابت بن أحمد البغدادي الشافعي الأشعري المولود سنة 392 و المتوفى سنة 463 صاحب تاريخ بغداد في «المتفق و المفترق» (ج 10 ص 117 مخطوط) قال:
أخبرنا أبو الفرج الحسن بن علي الطناجيري، أخبرنا عن احمد الواعظ، عن أحمد بن محمد بن سعيد، عن الحسن بن عقبة، حدثنا ابراهيم بن هراسة حدثنا سفيان، عن أبي الجحاف، عن موسى بن عمير، عن أبيه قال: أمرني الحسين بن علي قال:
«نادِ اَنْ لا یُقْتَلَ مَعی رَجُلٌ عَلَیْهِ دَیْنٌ وَ نَادِ بِها فِی الْمَوالی فَاِنّی سَمِعْتُ رَسُولَ اللّهِ (صلى الله علیه وآله) یَقُولُ: مَنْ ماتَ وَ عَلَیْهِ دَیْنٌ اُخِذَ مِنْ حَسَناتِهِ یَوْمَ الْقِیامَهِ»

◼️موسى بن عمیر از پدرش نقل مى کند که امام (علیه السلام) (در روز عاشورا) به من فرمود:
میان همه یارانم اعلام کن هر کس دَیْنى بر عهده دارد با من کشته نشود ؛ زیرا که من از رسول خدا (صلى الله علیه و آله) شنیدم فرمود: هر کس از دنیا برود و دَیْنى بر ذمّه داشته باشد، از حسنات وى در روز قیامت برداشته مى شود

📓إحقاق الحق ج 19 ص 429
📓كلمات الإمام الحسين ج 1 ص 417


1️⃣این روایت در منابع معتبر و درجه 1 شیعی وارد نشده بلکه مرحوم قاضی نورالله شوشتری آن را از عامه و عمری ها لعنهم الله نقل کرده که نقل عمری ها لعنهم الله به تنهایی برای ما فاقد ارزش است

تا خوشه چین خرمن انعام صادقم
صد علم بوحنیفه به یک جو نمیخرم

خیلی جالب است دوستانی که کارشان خرده گرفتن از شعائر حسینی و مجالس اهل بیتی است؛ خیلی راحت کلام نورانی معصومین صلوات الله علیهم را رد می کنند؛ ولی چطور می گردند و روایات شاذ و نادر و بی ارزش عمری ها را می آورند و آن را وحی منزل می دانند و پیراهن عثمان می کنند

یا للعجب

2️⃣حق الناس شیعیان طبق احادیث نورانی اهل بیت صلوات الله علیهم به دست خود اهل بیت است؛ به این معنا که آنقدر به طرف مقابل می بخشند تا او را راضی کنند

حق الناس شیعیان در دستان معصوم (1)
حق الناس شیعیان در دستان معصوم (2)
حق الناس شیعیان در دستان معصوم (3)
حق الناس شیعیان در دستان معصوم (4)
حق الناس شیعیان در دستان معصوم (5)

پس اصحاب کربلا که برترین و ناب ترین و خالص ترین شیعیان بودند یقینا از برترین مصادیق این روایات هستند

3️⃣خود اصحاب امام حسین صلوات الله علیه از اعاظم و بزرگان و فقهای شیعه بودند
ختم قرآنها داشتند ؛تهجدها و عبادتها داشتند ؛ عهدی از عالم ذر داشتند ؛ معرفت بی نظیری داشتند که آنها را در زمره اصحاب کربلا وارد کرده است و از همه اینها گذشته امام حسین صلوات الله علیه در شان ایشان فرمود بهترین اصحاب هستند؛ یعنی احتمال قریب به یقین از اصحاب دیگر ائمه (صلوات الله علیهم) نیز برتر بودند
این افراد یقینا تقوا و ورع خاصی داشتند و خودشان به مسئله حق الناس واقف بودند

پس ما از کسانی که به بهانه تضعیف شعائر یا کوبیدن اصحاب کربلا یا شبهه وارد کردن در دین و مذهب این روایت را منتشر می کنند؛ تقاضا می کنیم زیاد تند نروند و آرام باشند و تعقل کنند.

حق الناس شیعیان در دستان معصوم (6)

#الاصلاب_الشامخة #الارحام_المطهرة
عَنْ قَبِيصَةَ بْنِ يَزِيدَ الْجُعْفِيِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ عِنْدَهُ الْبَوْسُ بْنُ أَبِي الدَّوْسِ وَ ابْنُ ظَبْيَانَ وَ الْقَاسِمُ الصَّيْرَفِيُّ فَسَلَّمْتُ وَ جَلَسْتُ وَ قُلْتُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قَدْ أَتَيْتُكَ مُسْتَفِيداً قَالَ سَلْ وَ أَوْجِزْ قُلْتُ أَيْنَ كُنْتُمْ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَ اللَّهُ سَمَاءً مَبْنِيَّةً وَ أَرْضاً مَدْحِيَّةً وَ طَوْداً أَوْ ظُلْمَةً وَ نُوراً[2] قَالَ يَا قَبِيصَةُ لِمَ سَأَلْتَنَا عَنْ هَذَا الْحَدِيثِ فِي مِثْلِ هَذَا الْوَقْتِ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ حُبَّنَا قَدِ اكْتُتِمَ وَ بُغْضَنَا قَدْ فَشَا وَ أَنَّ لَنَا أَعْدَاءً مِنَ الْجِنِّ يُخْرِجُونَ حَدِيثَنَا إِلَى أَعْدَائِنَا مِنَ الْإِنْسِ وَ أَنَّ الْحِيطَانَ لَهَا آذَانٌ كَآذَانِ النَّاسِ قَالَ قُلْتُ قَدْ سَأَلْتُ عَنْ ذَلِكَ قَالَ يَا قَبِيصَةُ كُنَّا أَشْبَاحَ نُورٍ حَوْلَ الْعَرْشِ نُسَبِّحُ اللَّهَ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَ آدَمَ بِخَمْسَةَ عَشَرَ أَلْفَ عَامٍ فَلَمَّا خَلَقَ اللَّهُ آدَمَ فَرَّغَنَا فِي صُلْبِهِ فَلَمْ يَزَلْ يَنْقُلُنَا مِنْ صُلْبٍ طَاهِرٍ إِلَى رَحِمٍ مُطَهَّرٍ حَتَّى بَعَثَ اللَّهُ مُحَمَّداً ص فَنَحْنُ عُرْوَةُ اللَّهِ الْوُثْقَى مَنِ اسْتَمْسَكَ بِنَا نَجَا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنَّا هَوَى لَا نُدْخِلُهُ فِي بَابِ رَدًى [ضَلَالَةٍ] وَ لَا نُخْرِجُهُ مِنْ بَابِ هُدًى وَ نَحْنُ رُعَاةُ دِينِ [شَمْسِ‌] اللَّهِ وَ نَحْنُ عِتْرَةُ رَسُولِ اللَّهِ وَ نَحْنُ الْقُبَّةُ الَّتِي طَالَتْ أَطْنَابُهَا وَ اتَّسَعَ فِنَاؤُهَا [أفنانها] مَنْ ضَوَى إِلَيْنَا نَجَا إِلَى الْجَنَّةِ وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنَّا هَوَى إِلَى النَّارِ قُلْتُ لِوَجْهِ رَبِّي الْحَمْدُ أَسْأَلُكَ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى‌ إِنَّ إِلَيْنا إِيابَهُمْ ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنا حِسابَهُمْ‌ قَالَ فِينَا التَّنْزِيلُ قَالَ قُلْتُ إِنَّمَا أَسْأَلُكَ عَنِ التَّفْسِيرِ قَالَ نَعَمْ يَا قَبِيصَةُ إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ جَعَلَ اللَّهُ حِسَابَ شِيعَتِنَا عَلَيْنَا فَمَا كَانَ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ اللَّهِ اسْتَوْهَبَهُ مُحَمَّدٌ مِنَ اللَّهِ وَ مَا كَانَ فِيمَا بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ النَّاسِ مِنَ الْمَظَالِمِ أَدَّاهُ مُحَمَّدٌ عَنْهُمْ وَ مَا كَانَ فِيمَا بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُمْ وَهَبْنَاهُ لَهُمْ حَتَّى‌ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ ... بِغَيْرِ حِسابٍ‌.

قبیصه بن یزید جعفی گوید: بر امام جعفر صادق وارد شدم و نزد حضرت بوس بن ابی درس و ابن ظبیان و قاسم بن عبدالرحمان صیرفی حضور داشتند؛ سلام کردم و نشستم و گفتم: ای فرزند رسول خدا برای کسب فایده نزدت آمدم. فرمود: بپرس و مختصر کن.
گفتم: پیش از آن که خدا آسمان برافراشته و زمین گسترده و کوه بزرگ یا تاریکی و نور را بیافریند، شما کجا بودید؟ فرمود: ای قبیصه! چرا در چنین وقتی چنین سؤالی از ما پرسیدی؟ مگر نمی دانی محبّت ما کتمان می شود، و دشمنی ما آشکار شده و ما را دشمنانی جنّی است که احادیث ما را به دشمنان انسی ما منتقل می کنند، و به راستی که دیوارها مانند انسانها گوش دارند! گوید گفتم: سؤالی است که از آن پرسیدم.
فرمود: ای قبیصه! پیش از پانزده هزار سال از آفرینش آدم، ما اشباح نورانی بودیم که پیرامون عرش خدا را تسبیح می گفتیم. هنگامی که خداوند آدم را آفرید، انوار ما را در صلب او قرار داد، ما پیوسته از صلب پاکی به رحم پاک و مطهّری منتقل می شدیم، تا این که خداوند، محمّد را برانگیخت. بنابراین ما ریسمان محکم خدا هستیم، هرکس به ما چنگ بزند نجات می یابد و هر که از ما تخلّف کند سقوط خواهد کرد، (هر کس از ما پیروی کند) او را به راه ضلالت و گمراهی وارد نمی کنیم. و از راه هدایت خارج نمی نماییم. و ما چوپان های دین خدا هستیم و ما عترت رسول خدا هستیم و ما همان خیمه اسلام هستیم که طنابهای آن طولانی و محکم و فضای آن بسیار گسترده است.
هر کس زیر لوای ما بیاید راهش به سوی بهشت است، و هر که از ما تخلّف ورزد به سوی آتش سقوط خواهد کرد. گفتم: حمد مخصوص وجه پروردگارم است؛ از معنای فرمایش خداوند متعال: «به راستی که بازگشت آنان به سوی ماست. به راستی آنگاه حسابشان (نیز) با ماست» از تو می پرسم. فرمود: تنزیل (این آیه) در (شان) ماست. گوید گفتم: من از تفسیر می پرسم. فرمود: آری، ای قبیصه! هنگامی که روز قیامت شود، خداوند حساب شیعیانمان را بر عهده ما می گذارد، پس آنچه بین آنها و بین خداست، محمّد (صلی الله علیه و آله) از خدا طلب بخشش می کند و آنچه از مظلمه ها که بین آنها و بین مردم است محمّد از طرف آنها ادا می نماید و آنچه بین ما و بین آنهاست ما برای شیعیانمان می بخشیم تا این که بدون حساب وارد بهشت می شوند.

تفسیر فرات کوفی/ص552

#جزء30

🔰🔰

✍حاجب بروجردی قصیده ای زیبا در مدح امیر المومنین (علیه السلام) سرودند که شاه بیت آن این بود :

حاجب اگر محاسبه حشر با علیست

من ضامنم که هر چه بخواهی گناه کن!

همان شب در عالم رویا مولا امیرالمومنین (علیه السلام) به خواب ایشان آمده و فرمودند :

اگر چه محاسبه در دست ماست اما اگر اجازه بدهی من بیت آخر شعرت را اصلاح کنم!

حاجب عرض میکند :

یا مولا شعر برای شما و در مدح شماست!

🌸حضرت امیر(علیه السلام) میفرماید پس بیت آخرت را اینگونه بنویس :
قطعا محاسبه حشر با علیست

شرم از رخ علی کن و کمتر گناه کن ...
#تبلیغ
#غدیر

🌹🌹🌹🌹🌹
https://t.me/nashr110