@zhuanchannel
من هرگز دخترم را از هراس قضاوت‌ها، تغییر نخواهم داد،
هرگز دخترم را قربانی حرف‌های بی پایه و اساس مردم نخواهم کرد
هرگز نخواهم گفت اینگونه نباش تا دنیا و آدم‌ها از تو راضی باشند
نخواهم گفت رنگ‌های دلبرانه نپوش عطرهای دلبرانه نزن، کارهای دلبرانه نکن.
من دخترم را آنقدر جسور بار خواهم آورد که برای آرزوهایش در انتظار تشویق نباشد
من دخترم را از محبت و عشق سیراب خواهم کرد تا هر بی سر و پایی توان سرک کشیدن به قلب و ذهن ارزشمند او را نداشته‌باشد.
به دخترم خواهم گفت که دوست داشتن، شرطی نیست، که عشق، شرطی نیست
که هرجور و در هر شرایطی که باشد؛ دوستش دارم
که تا پای جان مراقبش هستم و هوایش را دارم. خواهم گفت که آدم هرچقدر هم که حواسش باشد، بازهم گاهی اشتباه می‌کند
خواهم گفت او همیشه عزیزترینِ من است و هر اشتباهی هم اگر کرد، با هم درستش می‌کنیم.
خواهم گفت اشکالی ندارد گاهی هم مغرور باشد و مهربانی‌اش را از آدم‌ها دریغ کند، که مهربان بودن خوب است، اما تا جایی که به هویت و ارزشمندی‌اش آسیب نزند.
من نسخه‌ی عمومیِ هیچ جامعه‌ای را برای دخترکم نخواهم پیچید
اجازه خواهم داد خودش باشد، خودش تصمیم بگیرد و خودش رفتارهای خودش را قضاوت یا اصلاح کند.
که بدون ترس و اضطراب، زیر نگاه امن من از حال و هوای شیرین دخترانگی‌اش لذت ببرد.
من باور دارم که کنترل کردن‌های بیش از حد، نتایج معکوس می‌دهد
امر و نهی، قدرت اراده و تصمیم را می‌گیرد و سرزنش، اعتماد و خودباوری را نابود می‌کند.
من باور دارم که عقاب‌ها را "رهایی" و "خودباوری" بلندپرواز و جسور کرده
من باور دارم که قناری‌ها از شدت در قفس ماندن است که از پرواز می‌ترسند.
#نرگس_صرافیان_طوفان
من هرگز دخترم را از هراس قضاوت‌ها، تغییر نخواهم داد،
هرگز دخترم را قربانی حرف‌های بی پایه و اساس مردم نخواهم کرد
هرگز نخواهم گفت اینگونه نباش تا دنیا و آدم‌ها از تو راضی باشند
نخواهم گفت رنگ‌های دلبرانه نپوش عطرهای دلبرانه نزن، کارهای دلبرانه نکن.
من دخترم را آنقدر جسور بار خواهم آورد که برای آرزوهایش در انتظار تشویق نباشد
من دخترم را از محبت و عشق سیراب خواهم کرد تا هر بی سر و پایی توان سرک کشیدن به قلب و ذهن ارزشمند او را نداشته‌باشد.
به دخترم خواهم گفت که دوست داشتن، شرطی نیست، که عشق، شرطی نیست
که هرجور و در هر شرایطی که باشد؛ دوستش دارم
که تا پای جان مراقبش هستم و هوایش را دارم. خواهم گفت که آدم هرچقدر هم که حواسش باشد، بازهم گاهی اشتباه می‌کند
خواهم گفت او همیشه عزیزترینِ من است و هر اشتباهی هم اگر کرد، با هم درستش می‌کنیم.
خواهم گفت اشکالی ندارد گاهی هم مغرور باشد و مهربانی‌اش را از آدم‌ها دریغ کند، که مهربان بودن خوب است، اما تا جایی که به هویت و ارزشمندی‌اش آسیب نزند.
من نسخه‌ی عمومیِ هیچ جامعه‌ای را برای دخترکم نخواهم پیچید
اجازه خواهم داد خودش باشد، خودش تصمیم بگیرد و خودش رفتارهای خودش را قضاوت یا اصلاح کند.
که بدون ترس و اضطراب، زیر نگاه امن من از حال و هوای شیرین دخترانگی‌اش لذت ببرد.
من باور دارم که کنترل کردن‌های بیش از حد، نتایج معکوس می‌دهد
امر و نهی، قدرت اراده و تصمیم را می‌گیرد و سرزنش، اعتماد و خودباوری را نابود می‌کند.
من باور دارم که عقاب‌ها را "رهایی" و "خودباوری" بلندپرواز و جسور کرده
من باور دارم که قناری‌ها از شدت در قفس ماندن است که از پرواز می‌ترسند.
#نرگس_صرافیان_طوفان
@zhuanchannel
مامان خانم
از تو ممنونم که مامان من شدی
از تو ممنونم که اینهمه اذیتت کردم و باز هم تا جایی حرفش پیش آمد گفتی دختر داشتن سعادت است و دختر، بزرگترین نعمت.
ممنونم که نجیب نبودن‌های گاه‌گاهم را یادت رفته و هی می‌گویی دختر خوب است، دختر نجیب است و غمخوار آدم.
مامان خانم جان، از تو ممنونم که دوستم داشتی و به من انگیزه‌ی پرواز دادی، که مهم نیست چند بار به عشق تو جَوگیر شدم و پریدم و با کله به زمین خوردم، مهم این است که تو به من باور پریدن و رها شدن دادی .
از تو ممنونم مامان خانم که هرکجای جهان که باشم نگران منی، که غذاهای سالم می‌خورم و زود و به موقع می‌خوابم یانه، که آدم‌های بد، کاری به کارم نداشته‌باشند و زندگی‌ام پر باشد از آدم‌های خوب.
بابای من چقدر آدم خوش‌شانسی بوده که تو را پیدا کرده و ما چقدر خوش‌اقبال بودیم که بچه‌های تو شدیم.
چشم بد از تو دور و عمرت بلند باشد، تنت سلامت و دلت خوش که بهترین مامان خانم دنیایی.
باور نمی‌کنم هیچ مامانی به جز تو می‌توانست انقدر درست و حسابی، مامان من باشد.خدا پشت و پناهت باشد مامان خانم جان❤️
#نرگس_صرافیان_طوفان
مامان خانم
از تو ممنونم که مامان من شدی
از تو ممنونم که اینهمه اذیتت کردم و باز هم تا جایی حرفش پیش آمد گفتی دختر داشتن سعادت است و دختر، بزرگترین نعمت.
ممنونم که نجیب نبودن‌های گاه‌گاهم را یادت رفته و هی می‌گویی دختر خوب است، دختر نجیب است و غمخوار آدم.
مامان خانم جان، از تو ممنونم که دوستم داشتی و به من انگیزه‌ی پرواز دادی، که مهم نیست چند بار به عشق تو جَوگیر شدم و پریدم و با کله به زمین خوردم، مهم این است که تو به من باور پریدن و رها شدن دادی .
از تو ممنونم مامان خانم که هرکجای جهان که باشم نگران منی، که غذاهای سالم می‌خورم و زود و به موقع می‌خوابم یانه، که آدم‌های بد، کاری به کارم نداشته‌باشند و زندگی‌ام پر باشد از آدم‌های خوب.
بابای من چقدر آدم خوش‌شانسی بوده که تو را پیدا کرده و ما چقدر خوش‌اقبال بودیم که بچه‌های تو شدیم.
چشم بد از تو دور و عمرت بلند باشد، تنت سلامت و دلت خوش که بهترین مامان خانم دنیایی.
باور نمی‌کنم هیچ مامانی به جز تو می‌توانست انقدر درست و حسابی، مامان من باشد.خدا پشت و پناهت باشد مامان خانم جان❤️
#نرگس_صرافیان_طوفان
@zhuanchannel
افراد زیادی در فصلِ پاییز ، دچارِ نابسامانیِ عاطفی می شوند و قسمتِ اعظمِ این موضوع به کوتاهیِ روزها و هوایِ گرفته و ابریِ این فصل بر می گردد
هوا سرد تر شده ،روابط کاهش پیدا می کند و به تبع آن ، گشت و گذار و تفریحات هم کمتر می شود
اما به قولی درمانِ هر دردی را باید در همان درد جستجو کرد .
در علمِ روانشناسی ، روشی هست
به نامِ (رنگ درمانی) و طبقِ تحقیقات انجام شده اصلی ترین رنگ ها در درمان افسردگی ، رنگ های قرمز و نارنجی هستند
و پاییز ، کلکسیونِ زیبایی از بهترین رنگهاست
کافیست برنامه ی مدونی برای پیاده روی در روزهای پاییز داشته باشید و برگهای خوشرنگ و زیبای اطرافتان را با اشتیاق و لذت ، تماشاکنید و آرام و آهسته و با تداعیِ خاطراتِ خوب ، در پیاده روهایِ شهر قدم بزنید . قدم زدن ، برای روح و روان انسان ، معجزه می کند
لباس های با رنگ تیره نپوشید
رنگ تیره ، استعداد عجیبی در تزریقِ ناامیدی و افکارِ منفی دارد
خودتان را بیشتر از همیشه دوست داشته باشید و برای حفظِ سلامتی تان از میوه های نوبرانه ی پاییز استفاده کنید
بی حوصله نباشید
هر روز حتی به میزانِ کم ، ورزش کنید ، ورزش روحیه را تقویت می کند
آبِ بیشتری بنوشید تا در طولِ روز ، احساس نشاط و شادابیِ بیشتری داشته باشید .
و مهمترین مسئله ؛ روابط اجتماعی است ؛
تا حدِ امکان ، ارتباط با اطرافیانتان را حفظ کنید
اجازه ندهید ذهنتان فرصتِ مرورِ خاطراتِ ناخوشایند و تلخِ گذشته را پیدا کند
خودتان را مشغول کنید ؛ با آدم هایِ خوب ، با کارهایی که دوست دارید ، با یادگیری ، موسیقی یا هر چیز که حالتان را بهتر می کند
بجای فکر کردن به مشکلات ، آنها را با تمرکز و تلاش و آرامش ، حل کنید
برایِ افزایشِ بینش و انسجامِ فکری ، زمان هایی را کتاب بخوانید و با دوستانتان تبادلِ عقیده داشته باشید
پاییز ، چالشِ خوبی ست تا آدم ها یاد بگیرند ؛ برایِ خوشبختی ، باید از خودشان شروع کنند
کتاب بخوان
شاد باش
ورزش کن و
قدم بزن
پاییز ، معجزه ی زیبای آفرینش است
#نرگس_صرافیان_طوفان
افراد زیادی در فصلِ پاییز ، دچارِ نابسامانیِ عاطفی می شوند و قسمتِ اعظمِ این موضوع به کوتاهیِ روزها و هوایِ گرفته و ابریِ این فصل بر می گردد
هوا سرد تر شده ،روابط کاهش پیدا می کند و به تبع آن ، گشت و گذار و تفریحات هم کمتر می شود
اما به قولی درمانِ هر دردی را باید در همان درد جستجو کرد .
در علمِ روانشناسی ، روشی هست
به نامِ (رنگ درمانی) و طبقِ تحقیقات انجام شده اصلی ترین رنگ ها در درمان افسردگی ، رنگ های قرمز و نارنجی هستند
و پاییز ، کلکسیونِ زیبایی از بهترین رنگهاست
کافیست برنامه ی مدونی برای پیاده روی در روزهای پاییز داشته باشید و برگهای خوشرنگ و زیبای اطرافتان را با اشتیاق و لذت ، تماشاکنید و آرام و آهسته و با تداعیِ خاطراتِ خوب ، در پیاده روهایِ شهر قدم بزنید . قدم زدن ، برای روح و روان انسان ، معجزه می کند
لباس های با رنگ تیره نپوشید
رنگ تیره ، استعداد عجیبی در تزریقِ ناامیدی و افکارِ منفی دارد
خودتان را بیشتر از همیشه دوست داشته باشید و برای حفظِ سلامتی تان از میوه های نوبرانه ی پاییز استفاده کنید
بی حوصله نباشید
هر روز حتی به میزانِ کم ، ورزش کنید ، ورزش روحیه را تقویت می کند
آبِ بیشتری بنوشید تا در طولِ روز ، احساس نشاط و شادابیِ بیشتری داشته باشید .
و مهمترین مسئله ؛ روابط اجتماعی است ؛
تا حدِ امکان ، ارتباط با اطرافیانتان را حفظ کنید
اجازه ندهید ذهنتان فرصتِ مرورِ خاطراتِ ناخوشایند و تلخِ گذشته را پیدا کند
خودتان را مشغول کنید ؛ با آدم هایِ خوب ، با کارهایی که دوست دارید ، با یادگیری ، موسیقی یا هر چیز که حالتان را بهتر می کند
بجای فکر کردن به مشکلات ، آنها را با تمرکز و تلاش و آرامش ، حل کنید
برایِ افزایشِ بینش و انسجامِ فکری ، زمان هایی را کتاب بخوانید و با دوستانتان تبادلِ عقیده داشته باشید
پاییز ، چالشِ خوبی ست تا آدم ها یاد بگیرند ؛ برایِ خوشبختی ، باید از خودشان شروع کنند
کتاب بخوان
شاد باش
ورزش کن و
قدم بزن
پاییز ، معجزه ی زیبای آفرینش است
#نرگس_صرافیان_طوفان
@zhuanchannel
مامان خانم جانم؛ هرگز به تو گفته‌بودم که صبح‌های پاییزی که آفتاب نبود و باد شدید می‌وزید و خیلی سرد بود، چقدر از شاخه‌های عریان پشت پنجره که شبَه‌وار تکان می‌خوردند می‌ترسیدم؟
چقدر می‌ترسیدم بلند شوم و توی آن حال و هوای خلوت و بدون خورشید و سرد، بروم مدرسه و چقدر وحشت داشتم از اینکه تمام مسیر خانه تا مدرسه را تنهایی بترسم، تنهایی قدم های تند بردارم، تنهایی حین دویدن پایم بلغزد و زمین بخورم و تنهایی اشک‌های خودم را پاک کنم؟
مامان خانم جانم؛ هیچ‌وقت به تو گفته‌بودم که چندبار بخاطر اینکه با نمره‌ی _بیست تمام_ برگردم خانه و کیفم را پرت کنم یک طرف و با برگه ی امتحانم تو را مثل هردفعه خوشحال کنم، برای بیست و پنج صدم‌ها گریه کردم و تمام عرض و طول میز را خیس اشک کردم؟
گفته‌بودم که چقدر پز ساندویچ‌هایی که برایم درست می‌کردی را به همه می‌دادم و چقدر از خواص هویج‌ها می‌گفتم و چندتا از بچه‌ها را به شوق اینکه باهوش‌تر می‌شوند، هویج‌خوار کردم؟
گفته‌بودم که چقدر پیش بچه‌های کلاسمان پز تو را می‌دادم و آن‌روز که آمدی مدرسه و از شدت ذوق و دلتنگی پریدم بغلت و خودم را به گردنت آویزان کردم، بهترین لحظه‌ی زندگی‌ام بود و بعدش چقدر از فرشته‌بودنت و فرقی که با همه‌ی مامان‌ها داشتی برای بچه‌ها نطق کردم و هیچ‌کس هیچی نگفت و همه سکوت کرده‌بودند؟
مامان خانم جانم، به تو گفته‌بودم که چند بار نصفه‌های شب بلند شدم و خودم را تا صورتت کشاندم تا ببینم نفس می‌کشی و خدا را شکر کردم و چند دفعه شبانه توی تاریکی نگاهت کردم و به خدا التماس کردم که تو را تا همیشه برای من نگه دارد؟
مامان خانم جانم، خجالت نمی‌کشم که بگویم مثل دیوانه‌ها دوستت دارم.
مثل دیوانه‌ها...
#نرگس_صرافیان_طوفان
مامان خانم جانم؛ هرگز به تو گفته‌بودم که صبح‌های پاییزی که آفتاب نبود و باد شدید می‌وزید و خیلی سرد بود، چقدر از شاخه‌های عریان پشت پنجره که شبَه‌وار تکان می‌خوردند می‌ترسیدم؟
چقدر می‌ترسیدم بلند شوم و توی آن حال و هوای خلوت و بدون خورشید و سرد، بروم مدرسه و چقدر وحشت داشتم از اینکه تمام مسیر خانه تا مدرسه را تنهایی بترسم، تنهایی قدم های تند بردارم، تنهایی حین دویدن پایم بلغزد و زمین بخورم و تنهایی اشک‌های خودم را پاک کنم؟
مامان خانم جانم؛ هیچ‌وقت به تو گفته‌بودم که چندبار بخاطر اینکه با نمره‌ی _بیست تمام_ برگردم خانه و کیفم را پرت کنم یک طرف و با برگه ی امتحانم تو را مثل هردفعه خوشحال کنم، برای بیست و پنج صدم‌ها گریه کردم و تمام عرض و طول میز را خیس اشک کردم؟
گفته‌بودم که چقدر پز ساندویچ‌هایی که برایم درست می‌کردی را به همه می‌دادم و چقدر از خواص هویج‌ها می‌گفتم و چندتا از بچه‌ها را به شوق اینکه باهوش‌تر می‌شوند، هویج‌خوار کردم؟
گفته‌بودم که چقدر پیش بچه‌های کلاسمان پز تو را می‌دادم و آن‌روز که آمدی مدرسه و از شدت ذوق و دلتنگی پریدم بغلت و خودم را به گردنت آویزان کردم، بهترین لحظه‌ی زندگی‌ام بود و بعدش چقدر از فرشته‌بودنت و فرقی که با همه‌ی مامان‌ها داشتی برای بچه‌ها نطق کردم و هیچ‌کس هیچی نگفت و همه سکوت کرده‌بودند؟
مامان خانم جانم، به تو گفته‌بودم که چند بار نصفه‌های شب بلند شدم و خودم را تا صورتت کشاندم تا ببینم نفس می‌کشی و خدا را شکر کردم و چند دفعه شبانه توی تاریکی نگاهت کردم و به خدا التماس کردم که تو را تا همیشه برای من نگه دارد؟
مامان خانم جانم، خجالت نمی‌کشم که بگویم مثل دیوانه‌ها دوستت دارم.
مثل دیوانه‌ها...
#نرگس_صرافیان_طوفان
@zhuanchannel
ولنتاین ، سپندارمذگان ، یا هر روزِ عشق دیگری و به هر فرهنگی ، فرقی نمی کند
بد نیست گاهی به هر بهانه ای یادمان بیُفتد که "عشق" ، واقعاً مقدس است .
بد نیست یادمان باشد ؛ که عزیزانمان ، فقط به دوست داشتنِ دلیِ ما نیاز ندارند ،
بدونِ اِبراز که نمی شود
گاهی باید با رفتاری ، کلامی ، لبخندی ، هدیه ای ، به آن ها یادآوری کنیم که دوستشان داریم .
یادمان باشد میزانِ علاقه و دوست داشتنِ ما را هیچ کس نمی تواند حدس بزند !
و یادمان باشد علاقه و دوست داشتن ها را باید گفت ، قبل از آن که دیر شود
در عشق ، غرور ، واقعاً بی معناست .
اگر کسی را دوست داری ، همین امروز هرجور شده اثباتش کن
همه مان به "عشق" نیاز داریم ،
بدونِ "عشق" ، آدم شبیهِ رُبات می شود !
روزِ عشق مبارک❤️
#نرگس_صرافیان_طوفان
ولنتاین ، سپندارمذگان ، یا هر روزِ عشق دیگری و به هر فرهنگی ، فرقی نمی کند
بد نیست گاهی به هر بهانه ای یادمان بیُفتد که "عشق" ، واقعاً مقدس است .
بد نیست یادمان باشد ؛ که عزیزانمان ، فقط به دوست داشتنِ دلیِ ما نیاز ندارند ،
بدونِ اِبراز که نمی شود
گاهی باید با رفتاری ، کلامی ، لبخندی ، هدیه ای ، به آن ها یادآوری کنیم که دوستشان داریم .
یادمان باشد میزانِ علاقه و دوست داشتنِ ما را هیچ کس نمی تواند حدس بزند !
و یادمان باشد علاقه و دوست داشتن ها را باید گفت ، قبل از آن که دیر شود
در عشق ، غرور ، واقعاً بی معناست .
اگر کسی را دوست داری ، همین امروز هرجور شده اثباتش کن
همه مان به "عشق" نیاز داریم ،
بدونِ "عشق" ، آدم شبیهِ رُبات می شود !
روزِ عشق مبارک❤️
#نرگس_صرافیان_طوفان
@zhuanchannel
حوالی هفتاد سال بعد، شخص دیگری در خانه‌ای که برای داشتنش همه کار کردی و همه سختی‌ای به جان خریدی زندگی می‌کند
و خیلی خوش اقبال اگر باشی، آن شخص، فرزند یایکی از نوادگان تو خواهدبود.
ماشینی که برای داشتنش جنگیدی، اوراق شده، وسایلی که باحرص از آنها مراقبت کردی، کنج انبار خاک می‌خورند، مدرکی که برای گرفتنش آرامش را از خودت دریغ کردی، میان کاغذ باطله‌هاست
و چیزی جز یک قاب عکس و خاطره ازتو باقی نمانده.
چرا حرص می‌خوری برای چیزی که باخودت نخواهی‌برد؟
خانه داشته‌باش، اما نه به قیمت از دست دادن سلامتیت
ماشین داشته‌باش، اما نه به قیمت سخت گرفتن به خودت خانواده یافرزندانت
مدرک داشته باش، اما قبل از آن درک داشته باش، شعور داشته باش و ازخودت انسانیت و انصاف به جابگذار.
جوری باش که سال‌ها بعد، از تو خاطره‌ی خوبی تعریف کنند.
موقتی بودن دنیا را بپذیر و زندگی کن و اولویتت حفظ آرامش و دلخوشی‌هات باشد نه حفظ اموالت، اموالی که برای تو نیست، فقط مدتی در تملک توست، آن‌هم برای راحتی‌ات.
چرا خودت را ناراحت می‌کنی برای چیزی که برای راحتی توست؟
چرا رنج می‌کشی برای بیشتر داشتن و بیشتر نگه داشتن؟
چرا جمع می‌کنی و استفاده نمی‌کنی؟ چرا داری و خوشبخت نیستی؟ چرا به حال خوب و دلخوشی‌های ساده و سلامتیت فکرنمی‌کنی؟!
چرا خودت و داشته‌هات را با دیگران و داشته‌هاشان مقایسه می‌کنی؟ چرا آرامشت را پای حسرت و افسوس و حرص می‌بازی، چرا زندگی‌ات را به ورطه‌ی رقابت و مقایسه انداخته‌ای؟
اندوه برای موضوعی که چندان مهم نیست و ثروتی که قرار نیست تورا خوشبخت کند و نگران اتفاق بدی که احتمالا نخواهد افتاد بودن، احمقانه است.
تو داری عمر و سلامتی‌ات را به چه قیمت می‌بازی؟
الان هفتاد سال بعد از این است، تمام ثروت و اندوخته‌هات در دست کسانی‌ست که برای داشتن آن نجنگیده‌اند، اما خوب بلدند چطور با آن خوشبخت باشند
درحالی که توفقط می‌خواستی داشته باشی، اماخوشبختی فقط در داشتن نیست، در بلدبودن است. چه بسیار آدم‌هایی که ندارند و خوشبخت ترینند.
آدمی باید خوشبخت بودن و آرامش داشتن را بلدباشد، آدمی باید بی‌خیالی و خوش گذراندن را بلدباشد. آدمی باید تاهست، خوب باشد.
وگرنه داراترین هم که باشی، حرص و اندوه، از پا درت خواهد آورد.
آدمی بدون آرامش و انسانیت و شعور، هیچ چیز ندارد.
پس آرام باش و به احتمالات و نداشته‌ها فکر نکن
حوالی هفتاد سال بعد از این، من و تو نیستیم و دنیا دردست آدم‌های دیگری‌ست
#نرگس_صرافیان_طوفان
@ntoofan
حوالی هفتاد سال بعد، شخص دیگری در خانه‌ای که برای داشتنش همه کار کردی و همه سختی‌ای به جان خریدی زندگی می‌کند
و خیلی خوش اقبال اگر باشی، آن شخص، فرزند یایکی از نوادگان تو خواهدبود.
ماشینی که برای داشتنش جنگیدی، اوراق شده، وسایلی که باحرص از آنها مراقبت کردی، کنج انبار خاک می‌خورند، مدرکی که برای گرفتنش آرامش را از خودت دریغ کردی، میان کاغذ باطله‌هاست
و چیزی جز یک قاب عکس و خاطره ازتو باقی نمانده.
چرا حرص می‌خوری برای چیزی که باخودت نخواهی‌برد؟
خانه داشته‌باش، اما نه به قیمت از دست دادن سلامتیت
ماشین داشته‌باش، اما نه به قیمت سخت گرفتن به خودت خانواده یافرزندانت
مدرک داشته باش، اما قبل از آن درک داشته باش، شعور داشته باش و ازخودت انسانیت و انصاف به جابگذار.
جوری باش که سال‌ها بعد، از تو خاطره‌ی خوبی تعریف کنند.
موقتی بودن دنیا را بپذیر و زندگی کن و اولویتت حفظ آرامش و دلخوشی‌هات باشد نه حفظ اموالت، اموالی که برای تو نیست، فقط مدتی در تملک توست، آن‌هم برای راحتی‌ات.
چرا خودت را ناراحت می‌کنی برای چیزی که برای راحتی توست؟
چرا رنج می‌کشی برای بیشتر داشتن و بیشتر نگه داشتن؟
چرا جمع می‌کنی و استفاده نمی‌کنی؟ چرا داری و خوشبخت نیستی؟ چرا به حال خوب و دلخوشی‌های ساده و سلامتیت فکرنمی‌کنی؟!
چرا خودت و داشته‌هات را با دیگران و داشته‌هاشان مقایسه می‌کنی؟ چرا آرامشت را پای حسرت و افسوس و حرص می‌بازی، چرا زندگی‌ات را به ورطه‌ی رقابت و مقایسه انداخته‌ای؟
اندوه برای موضوعی که چندان مهم نیست و ثروتی که قرار نیست تورا خوشبخت کند و نگران اتفاق بدی که احتمالا نخواهد افتاد بودن، احمقانه است.
تو داری عمر و سلامتی‌ات را به چه قیمت می‌بازی؟
الان هفتاد سال بعد از این است، تمام ثروت و اندوخته‌هات در دست کسانی‌ست که برای داشتن آن نجنگیده‌اند، اما خوب بلدند چطور با آن خوشبخت باشند
درحالی که توفقط می‌خواستی داشته باشی، اماخوشبختی فقط در داشتن نیست، در بلدبودن است. چه بسیار آدم‌هایی که ندارند و خوشبخت ترینند.
آدمی باید خوشبخت بودن و آرامش داشتن را بلدباشد، آدمی باید بی‌خیالی و خوش گذراندن را بلدباشد. آدمی باید تاهست، خوب باشد.
وگرنه داراترین هم که باشی، حرص و اندوه، از پا درت خواهد آورد.
آدمی بدون آرامش و انسانیت و شعور، هیچ چیز ندارد.
پس آرام باش و به احتمالات و نداشته‌ها فکر نکن
حوالی هفتاد سال بعد از این، من و تو نیستیم و دنیا دردست آدم‌های دیگری‌ست
#نرگس_صرافیان_طوفان
@ntoofan
از تو می‌خواهم دوام بیاوری، ناامید نشوی، صبور باشی... از تو می‌خواهم جا نزنی، تسلیم نشوی و شکست و سقوط را نپذیری.
از تو می‌خواهم حالا که باغبانی نیست و پناه جانی نیست، با قطرات محدود باران سبز بمانی و به هر ضرب و زوری خودت را از سایه‌ها برهانی و به نور برسانی.
از تو می‌خواهم از تهدید زمستان نهراسی و درد را از همدرد باز بشناسی و خودت را در ورطه‌ی تاریکِ ناامیدی و اندوه نیندازی.
از تو می‌خواهم اندوهت را به رسمیت بشناسی و به خودت بابت رنج کشیدن از غم‌های متوالی حق بدهی و غمگین و خشمگین شوی و اشک بریزی اما زود اشک‌هات را پاک کنی، دست‌هات را مشت کنی و مسیرت را قاطعانه‌تر و درست‌تر از قبل پیش ببری.
از تو می‌خواهم ناامید نباشی، به‌خاطر خودت، به خاطر عزیزانت، به خاطر من... و در مقابل لشکر دردها مسلح باشی، حالا که «امید» تنها سلاح توست.
#نرگس_صرافیان_طوفان
@narges_sarrafian_toofan
از تو می‌خواهم حالا که باغبانی نیست و پناه جانی نیست، با قطرات محدود باران سبز بمانی و به هر ضرب و زوری خودت را از سایه‌ها برهانی و به نور برسانی.
از تو می‌خواهم از تهدید زمستان نهراسی و درد را از همدرد باز بشناسی و خودت را در ورطه‌ی تاریکِ ناامیدی و اندوه نیندازی.
از تو می‌خواهم اندوهت را به رسمیت بشناسی و به خودت بابت رنج کشیدن از غم‌های متوالی حق بدهی و غمگین و خشمگین شوی و اشک بریزی اما زود اشک‌هات را پاک کنی، دست‌هات را مشت کنی و مسیرت را قاطعانه‌تر و درست‌تر از قبل پیش ببری.
از تو می‌خواهم ناامید نباشی، به‌خاطر خودت، به خاطر عزیزانت، به خاطر من... و در مقابل لشکر دردها مسلح باشی، حالا که «امید» تنها سلاح توست.
#نرگس_صرافیان_طوفان
@narges_sarrafian_toofan
@zhuanchannel
حالا که نه هوایی داریم برای نفس کشیدن، نه نان و آب قابل اتکایی داریم برای خوردن و نوشیدن و نه ثروتی برای لذت بردن،
حالا که طعم شدیدترین تورم و سقوط قرن را چشیدیم و بر بالین آرزوهایی برباد رفته خوابیدیم و در پرتگاه بلاتکلیفی و استیصالی فرساینده بیدار شدیم،
حالا که چیزی فراتر از غمگینیم و اینقدر غیرعادی و با حسرت، سوختن اهداف و آرزوهامان را به نظاره نشسته‌ایم؛
چه چیزی رنجِ اینگونه زیستن را کم می‌کند و کدامین مصیبت و فقدان تمایل به عادی شدن دارد؟! به کدامین شرایط اسف‌باری نباید عادت کرد؟
اصلا چیزی برای فراموش کردن وجود دارد؟
آدمی که عضو حیاتی جسم عزیزش را از دست داده، چیزی را فراموش می‌کند؟
#نرگس_صرافیان_طوفان
حالا که نه هوایی داریم برای نفس کشیدن، نه نان و آب قابل اتکایی داریم برای خوردن و نوشیدن و نه ثروتی برای لذت بردن،
حالا که طعم شدیدترین تورم و سقوط قرن را چشیدیم و بر بالین آرزوهایی برباد رفته خوابیدیم و در پرتگاه بلاتکلیفی و استیصالی فرساینده بیدار شدیم،
حالا که چیزی فراتر از غمگینیم و اینقدر غیرعادی و با حسرت، سوختن اهداف و آرزوهامان را به نظاره نشسته‌ایم؛
چه چیزی رنجِ اینگونه زیستن را کم می‌کند و کدامین مصیبت و فقدان تمایل به عادی شدن دارد؟! به کدامین شرایط اسف‌باری نباید عادت کرد؟
اصلا چیزی برای فراموش کردن وجود دارد؟
آدمی که عضو حیاتی جسم عزیزش را از دست داده، چیزی را فراموش می‌کند؟
#نرگس_صرافیان_طوفان
@zhuanchannel
بابایِ خوبم
دلم برای کودکی هایی که تویِ آغوشِ مردانه ات مچاله می شدم تنگ شده .
برای روزهایِ بی غصه ای که "تو" خدایِ زمینی ام بودی و بی منت هوایِ بی قراری ام را داشتی .
با تو از هیچ چیز نمی ترسیدم ، انگار دنیا تویِ دستهایِ تو بود
این روزها ، ولی
دنیا به من سخت گرفته و من آنقدر بزرگ شده ام که دیگر پشتِ مردانگی ات جا نمی شوم
تو هنوز هم امن ترین تکیه گاهِ منی
مهربان ترینم
همیشه باش
بدونِ تو ، دنیا جایِ ترسناکیست
من زیرِ سایه ی محکمِ مردانه ات
قدرت می گیرم
برایم دعا کن بابا
شنیده ام دعایِ پدر ، زود مستجاب می شود
هر روز روزِ توست
هر روزت مبارک❤️
#نرگس_صرافیان_طوفان
بابایِ خوبم
دلم برای کودکی هایی که تویِ آغوشِ مردانه ات مچاله می شدم تنگ شده .
برای روزهایِ بی غصه ای که "تو" خدایِ زمینی ام بودی و بی منت هوایِ بی قراری ام را داشتی .
با تو از هیچ چیز نمی ترسیدم ، انگار دنیا تویِ دستهایِ تو بود
این روزها ، ولی
دنیا به من سخت گرفته و من آنقدر بزرگ شده ام که دیگر پشتِ مردانگی ات جا نمی شوم
تو هنوز هم امن ترین تکیه گاهِ منی
مهربان ترینم
همیشه باش
بدونِ تو ، دنیا جایِ ترسناکیست
من زیرِ سایه ی محکمِ مردانه ات
قدرت می گیرم
برایم دعا کن بابا
شنیده ام دعایِ پدر ، زود مستجاب می شود
هر روز روزِ توست
هر روزت مبارک❤️
#نرگس_صرافیان_طوفان
@zhuanchannel
آماده باش برای دوست داشتن و دوست داشته نشدن، برای مهربانی کردن و پاسخی دریافت نکردن، برای خوبی کردن و قدر دانسته نشدن.
آماده باش برای هرچیزی که از آن هراس داری اما فرایندی طبیعی در جهان هستی‌ست.
اینجوری کمتر اذیت می‌شوی. اینجوری کمتر خودخوری می‌کنی، کمتر غافلگیر می‌شوی و کمتر رنج می‌کشی.
تصور کن جایی نشسته‌ای که هر لحظه احتمال اینکه باران ببارد هست، چراکه ابرهای سیاه آسمانش را محاصره کرده‌اند.
اگر دوست داری آنجا بمانی باید برای باران و خیس شدن هم آماده باشی و در نظر داشته باشی که هر لحظه ممکن است باران ببارد، چتری همراه خودت داشته‌باشی تا کمتر خیس شوی، جایی را برای پناه گرفتن در نظر گرفته‌باشی، لباس‌های مناسب پوشیده‌باشی؛ اما عاقلانه نیست که باران را سرزنش کنی، یا بخواهی هرگز باران نبارد!
باران امری طبیعی‌ست، بی‌مهری آدم‌ها هم... آدم‌ها پدیده‌هایی خارج از وجود و دخل و تصرف تو هستند و اگر برای بدترین ویژگی‌های آنها آماده باشی، خوب‌ترین ویژگی‌هاشان تو را عمیقا به وجد خواهد آورد، چرا که انتظارش را نداشتی.
انتظار نداشته‌باش، متوقع نباش و فراموش نکن که آدم‌ها آزادند در خلق کنش‌ها و واکنش‌ها، همانطور که تو...
اين را بیاموز و به فرزندت هم یاد بده؛ اینکه همه تو را دوست نخواهند داشت
و همه با تو مهربان نخواهند بود و همه پاسخ خوبی‌های تو را با خوبی نخواهند داد
و همه از تو قدردانی نخواهند کرد و همیشه پیروز میدان نخواهی بود و همه‌ی این‌ها طبیعی‌ست و هیچ اشکالی ندارد!
که زندگی، هنرِ کنار آمدن با تناقضات و تعارضات و تفاوت‌هاست...
#نرگس_صرافیان_طوفان
آماده باش برای دوست داشتن و دوست داشته نشدن، برای مهربانی کردن و پاسخی دریافت نکردن، برای خوبی کردن و قدر دانسته نشدن.
آماده باش برای هرچیزی که از آن هراس داری اما فرایندی طبیعی در جهان هستی‌ست.
اینجوری کمتر اذیت می‌شوی. اینجوری کمتر خودخوری می‌کنی، کمتر غافلگیر می‌شوی و کمتر رنج می‌کشی.
تصور کن جایی نشسته‌ای که هر لحظه احتمال اینکه باران ببارد هست، چراکه ابرهای سیاه آسمانش را محاصره کرده‌اند.
اگر دوست داری آنجا بمانی باید برای باران و خیس شدن هم آماده باشی و در نظر داشته باشی که هر لحظه ممکن است باران ببارد، چتری همراه خودت داشته‌باشی تا کمتر خیس شوی، جایی را برای پناه گرفتن در نظر گرفته‌باشی، لباس‌های مناسب پوشیده‌باشی؛ اما عاقلانه نیست که باران را سرزنش کنی، یا بخواهی هرگز باران نبارد!
باران امری طبیعی‌ست، بی‌مهری آدم‌ها هم... آدم‌ها پدیده‌هایی خارج از وجود و دخل و تصرف تو هستند و اگر برای بدترین ویژگی‌های آنها آماده باشی، خوب‌ترین ویژگی‌هاشان تو را عمیقا به وجد خواهد آورد، چرا که انتظارش را نداشتی.
انتظار نداشته‌باش، متوقع نباش و فراموش نکن که آدم‌ها آزادند در خلق کنش‌ها و واکنش‌ها، همانطور که تو...
اين را بیاموز و به فرزندت هم یاد بده؛ اینکه همه تو را دوست نخواهند داشت
و همه با تو مهربان نخواهند بود و همه پاسخ خوبی‌های تو را با خوبی نخواهند داد
و همه از تو قدردانی نخواهند کرد و همیشه پیروز میدان نخواهی بود و همه‌ی این‌ها طبیعی‌ست و هیچ اشکالی ندارد!
که زندگی، هنرِ کنار آمدن با تناقضات و تعارضات و تفاوت‌هاست...
#نرگس_صرافیان_طوفان
@zhuanchannel
خدا را شکر که تو خواهر منی که اگر نبودی چقدر غصه می‌خوردم، چقدر خالی می‌شد جای کسی شبیه به تو
چقدر تنها می‌شدم بدون تو.
خدا را شکر که خواهر منی و خواهر آدمِ دیگری نیستی، که اگر بودی حسرت نداشتنت تا همیشه گوشه‌ی قلبم سنگینی می‌کرد
تو خواهر زیبای منی و دوست داشتنت برای زنده‌ماندنم الزامی‌ست.
بغلت که می‌کنم، غصه‌ها یکی یکی زرد می‌شوند و از شاخه‌ی دل، به زمین می‌افتند، بغلت که می‌کنم بهار می‌شود.
خدا مرا دوست داشت که تو را آفرید و این یک معجزه بود که تو خواهر من شدی.
#نرگس_صرافیان_طوفان
خدا را شکر که تو خواهر منی که اگر نبودی چقدر غصه می‌خوردم، چقدر خالی می‌شد جای کسی شبیه به تو
چقدر تنها می‌شدم بدون تو.
خدا را شکر که خواهر منی و خواهر آدمِ دیگری نیستی، که اگر بودی حسرت نداشتنت تا همیشه گوشه‌ی قلبم سنگینی می‌کرد
تو خواهر زیبای منی و دوست داشتنت برای زنده‌ماندنم الزامی‌ست.
بغلت که می‌کنم، غصه‌ها یکی یکی زرد می‌شوند و از شاخه‌ی دل، به زمین می‌افتند، بغلت که می‌کنم بهار می‌شود.
خدا مرا دوست داشت که تو را آفرید و این یک معجزه بود که تو خواهر من شدی.
#نرگس_صرافیان_طوفان
@zhuanchannel
بگذار قشنگ به بن بست بخوری، خوب ناامید شوی و به قدر کفایت به استیصال برسی
تازه می‌فهمی چقدر قدرت داری و تا چه اندازه جسور هستی!
تازه می‌فهمی قادری حتی در دل بن‌بست هم راه باز کنی و از دل عمیق‌ترین بخش‌های اقیانوس، خودت را به ساحل برسانی.
بگذار زمین بخوری و کسی نباشد دستانت را بگیرد و تو را از زمین بلند کند، تازه می‌فهمی چطور باید بدون نیاز به یاری آدم‌ها بلند شد و جوری ایستاد که احتمال افتادنت صفر باشد!
تازه می‌فهمی چقدر می‌توان به سختی‌های جهان پیروز شد و مشکلات لاینحل و مسائل دشوار را حل کرد.
بگذار خوب به ته خط برسی؛ به تو می‌گویم چطور می‌توانی فقط با تکیه به باورها و توانایی‌های وجود خودت، از نو شروع کنی و به بهترین شکل ممکن به مقصدهای خوب برسی.
باید خوب ناامید شوی تا در تاریکی‌های یاس، روزنه‌های کوچک امید را پیدا کنی.
باید خوب از همه چیز و همه‌کس قطع امید کنی و باید باورت بشود که به جز خودت هیچ‌کس را برای ادامه نداری.
#نرگس_صرافیان_طوفان
بگذار قشنگ به بن بست بخوری، خوب ناامید شوی و به قدر کفایت به استیصال برسی
تازه می‌فهمی چقدر قدرت داری و تا چه اندازه جسور هستی!
تازه می‌فهمی قادری حتی در دل بن‌بست هم راه باز کنی و از دل عمیق‌ترین بخش‌های اقیانوس، خودت را به ساحل برسانی.
بگذار زمین بخوری و کسی نباشد دستانت را بگیرد و تو را از زمین بلند کند، تازه می‌فهمی چطور باید بدون نیاز به یاری آدم‌ها بلند شد و جوری ایستاد که احتمال افتادنت صفر باشد!
تازه می‌فهمی چقدر می‌توان به سختی‌های جهان پیروز شد و مشکلات لاینحل و مسائل دشوار را حل کرد.
بگذار خوب به ته خط برسی؛ به تو می‌گویم چطور می‌توانی فقط با تکیه به باورها و توانایی‌های وجود خودت، از نو شروع کنی و به بهترین شکل ممکن به مقصدهای خوب برسی.
باید خوب ناامید شوی تا در تاریکی‌های یاس، روزنه‌های کوچک امید را پیدا کنی.
باید خوب از همه چیز و همه‌کس قطع امید کنی و باید باورت بشود که به جز خودت هیچ‌کس را برای ادامه نداری.
#نرگس_صرافیان_طوفان
@zhuanchannel
افراد زیادی در فصلِ پاییز ، دچارِ نابسامانیِ عاطفی می شوند و قسمتِ اعظمِ این موضوع به کوتاهیِ روزها و هوایِ گرفته و ابریِ این فصل بر می گردد
هوا سرد تر شده ،روابط کاهش پیدا می کند و به تبع آن ، گشت و گذار و تفریحات هم کمتر می شود
اما به قولی درمانِ هر دردی را باید در همان درد جستجو کرد .
در علمِ روانشناسی ، روشی هست
به نامِ (رنگ درمانی) و طبقِ تحقیقات انجام شده اصلی ترین رنگ ها در درمان افسردگی ، رنگ های قرمز و نارنجی هستند
و پاییز ، کلکسیونِ زیبایی از بهترین رنگهاست
کافیست برنامه ی مدونی برای پیاده روی در روزهای پاییز داشته باشید و برگهای خوشرنگ و زیبای اطرافتان را با اشتیاق و لذت ، تماشاکنید و آرام و آهسته و با تداعیِ خاطراتِ خوب ، در پیاده روهایِ شهر قدم بزنید . قدم زدن ، برای روح و روان انسان ، معجزه می کند
لباس های با رنگ تیره نپوشید
رنگ تیره ، استعداد عجیبی در تزریقِ ناامیدی و افکارِ منفی دارد
خودتان را بیشتر از همیشه دوست داشته باشید و برای حفظِ سلامتی تان از میوه های نوبرانه ی پاییز استفاده کنید
بی حوصله نباشید
هر روز حتی به میزانِ کم ، ورزش کنید ، ورزش روحیه را تقویت می کند
آبِ بیشتری بنوشید تا در طولِ روز ، احساس نشاط و شادابیِ بیشتری داشته باشید .
و مهمترین مسئله ؛ روابط اجتماعی است ؛
تا حدِ امکان ، ارتباط با اطرافیانتان را حفظ کنید
اجازه ندهید ذهنتان فرصتِ مرورِ خاطراتِ ناخوشایند و تلخِ گذشته را پیدا کند
خودتان را مشغول کنید ؛ با آدم هایِ خوب ، با کارهایی که دوست دارید ، با یادگیری ، موسیقی یا هر چیز که حالتان را بهتر می کند
بجای فکر کردن به مشکلات ، آنها را با تمرکز و تلاش و آرامش ، حل کنید
برایِ افزایشِ بینش و انسجامِ فکری ، زمان هایی را کتاب بخوانید و با دوستانتان تبادلِ عقیده داشته باشید
پاییز ، چالشِ خوبی ست تا آدم ها یاد بگیرند ؛ برایِ خوشبختی ، باید از خودشان شروع کنند
کتاب بخوان
شاد باش
ورزش کن و
قدم بزن
پاییز ، معجزه ی زیبای آفرینش است
#نرگس_صرافیان_طوفان
افراد زیادی در فصلِ پاییز ، دچارِ نابسامانیِ عاطفی می شوند و قسمتِ اعظمِ این موضوع به کوتاهیِ روزها و هوایِ گرفته و ابریِ این فصل بر می گردد
هوا سرد تر شده ،روابط کاهش پیدا می کند و به تبع آن ، گشت و گذار و تفریحات هم کمتر می شود
اما به قولی درمانِ هر دردی را باید در همان درد جستجو کرد .
در علمِ روانشناسی ، روشی هست
به نامِ (رنگ درمانی) و طبقِ تحقیقات انجام شده اصلی ترین رنگ ها در درمان افسردگی ، رنگ های قرمز و نارنجی هستند
و پاییز ، کلکسیونِ زیبایی از بهترین رنگهاست
کافیست برنامه ی مدونی برای پیاده روی در روزهای پاییز داشته باشید و برگهای خوشرنگ و زیبای اطرافتان را با اشتیاق و لذت ، تماشاکنید و آرام و آهسته و با تداعیِ خاطراتِ خوب ، در پیاده روهایِ شهر قدم بزنید . قدم زدن ، برای روح و روان انسان ، معجزه می کند
لباس های با رنگ تیره نپوشید
رنگ تیره ، استعداد عجیبی در تزریقِ ناامیدی و افکارِ منفی دارد
خودتان را بیشتر از همیشه دوست داشته باشید و برای حفظِ سلامتی تان از میوه های نوبرانه ی پاییز استفاده کنید
بی حوصله نباشید
هر روز حتی به میزانِ کم ، ورزش کنید ، ورزش روحیه را تقویت می کند
آبِ بیشتری بنوشید تا در طولِ روز ، احساس نشاط و شادابیِ بیشتری داشته باشید .
و مهمترین مسئله ؛ روابط اجتماعی است ؛
تا حدِ امکان ، ارتباط با اطرافیانتان را حفظ کنید
اجازه ندهید ذهنتان فرصتِ مرورِ خاطراتِ ناخوشایند و تلخِ گذشته را پیدا کند
خودتان را مشغول کنید ؛ با آدم هایِ خوب ، با کارهایی که دوست دارید ، با یادگیری ، موسیقی یا هر چیز که حالتان را بهتر می کند
بجای فکر کردن به مشکلات ، آنها را با تمرکز و تلاش و آرامش ، حل کنید
برایِ افزایشِ بینش و انسجامِ فکری ، زمان هایی را کتاب بخوانید و با دوستانتان تبادلِ عقیده داشته باشید
پاییز ، چالشِ خوبی ست تا آدم ها یاد بگیرند ؛ برایِ خوشبختی ، باید از خودشان شروع کنند
کتاب بخوان
شاد باش
ورزش کن و
قدم بزن
پاییز ، معجزه ی زیبای آفرینش است
#نرگس_صرافیان_طوفان
@zhuanchannel
به هر موفقیتی که رسیدی، آدم‌ها سر می‌چرخانند و به تو نگاه می‌کنند و متر برمی‌دارند و فاصله‌ی خودشان تا تو را اندازه می‌گیرند
و کمتر کسی ازخودش می‌پرسد:
این آدم چه سختی‌ها و مشکلاتی را طاقت آورده تا به اینجای راه رسیده و چه مسیر سخت و طاقت‌فرسایی طی شده تا یک انسان به این شرایط و جایگاه برسد؟!
انگار مسیرِ ناهموارِ موفقیت، نامرئی‌ست و هرگز کسی جز خودت نخواهد فهمید؛ برای اینکه به رویای کودکی، نوجوانی یا جوانی‌ات برسی چه رنج‌هایی را به جان خریدی و چقدر خودت را از آسایش و تفریح محروم کردی تا الآن و این لحظه بتوانی در شرایط ایده‌آل‌تری زندگی کنی و به جهان، از زاویه‌ی بلندتری نگاه کنی.
آدم‌ها اکنونِ تو را می‌بینند و تصور می‌کنند همان ابتدا روی قله متولد شده‌ای و این باعث می‌شود ناامید شوند و نپذیرند که هر موفقیتی حاصل بسیار تلاش کردن‌ها و خود را از تفریحاتِ بسیاری محروم کردن‌ها و جنگیدن‌ها و صبور بودن‌هاست.
در پسِ هر موفقیتی سال‌ها تلاش هست و مسیرِ هر قله‌ای از دامنه‌‌ای سخت و ناهموار می‌گذرد و برای رسیدن به هر مقصدی، باید مسیر را و سختی‌های مسیر را پذیرفت و به رسمیّت شناخت.
#نرگس_صرافیان_طوفان
به هر موفقیتی که رسیدی، آدم‌ها سر می‌چرخانند و به تو نگاه می‌کنند و متر برمی‌دارند و فاصله‌ی خودشان تا تو را اندازه می‌گیرند
و کمتر کسی ازخودش می‌پرسد:
این آدم چه سختی‌ها و مشکلاتی را طاقت آورده تا به اینجای راه رسیده و چه مسیر سخت و طاقت‌فرسایی طی شده تا یک انسان به این شرایط و جایگاه برسد؟!
انگار مسیرِ ناهموارِ موفقیت، نامرئی‌ست و هرگز کسی جز خودت نخواهد فهمید؛ برای اینکه به رویای کودکی، نوجوانی یا جوانی‌ات برسی چه رنج‌هایی را به جان خریدی و چقدر خودت را از آسایش و تفریح محروم کردی تا الآن و این لحظه بتوانی در شرایط ایده‌آل‌تری زندگی کنی و به جهان، از زاویه‌ی بلندتری نگاه کنی.
آدم‌ها اکنونِ تو را می‌بینند و تصور می‌کنند همان ابتدا روی قله متولد شده‌ای و این باعث می‌شود ناامید شوند و نپذیرند که هر موفقیتی حاصل بسیار تلاش کردن‌ها و خود را از تفریحاتِ بسیاری محروم کردن‌ها و جنگیدن‌ها و صبور بودن‌هاست.
در پسِ هر موفقیتی سال‌ها تلاش هست و مسیرِ هر قله‌ای از دامنه‌‌ای سخت و ناهموار می‌گذرد و برای رسیدن به هر مقصدی، باید مسیر را و سختی‌های مسیر را پذیرفت و به رسمیّت شناخت.
#نرگس_صرافیان_طوفان
@zhuanchannel
من شیفته زنان تلاشگرم.
زنانی که منتظر نمانده‌اند یکمرد از راه برسد و آنان را خوشبخت کند، زنانی که با تمام سختی، روی پای خودشان ایستاده‌اند، #زمین خورده و بلند شده‌اند.
من شیفته‌ی لبخندهای معصومانه و تواَم با اقتدار زنانی‌ام که بارهای سنگین‌تر از طاقتشان برداشته‌اند و مسئولیت‌های فراتراز توانشان به عهده گرفته‌اند و شبیه به جنگجوی میدانی خالی از هم‌رزم، به پیکار با مشکلات، قضاوت‌ها و سختی‌های روزگار برخاسته‌اند.
من شیفته‌ی زنانی‌ام که بیش از آنکه پنا‌ه‌برنده باشند، پناهدهنده و بیش از آنکه گلایه کنند، تلاش می‌کنند و بیش از آنکه منتظر بمانند، می‌ایستند وحقشان را از میان چنگال‌های تیز و بسته‌ی روزگار می‌گیرند، هرچقدر شکسته، بلاتکلیف و غمگین باشند...
من شیفته‌ی ظرافتی‌ام که در عین جسارت و غرور اتفاق می‌افتد و شیفته‌ی قدرتی‌ام که از چشم‌های مهربان و احساسات ظریف یک_زن انتظار نمی‌رود!
من شیفته‌ی آنانی‌ام که وقتی همه می‌گویند نمی‌شود؛ کفش‌های آهنین‌شان را می‌پوشند و به دلِ ماجرا می‌زنند تا ثابت کنند می‌شود
تا ثابت کنند می‌توان محال‌ترین‌ها را با نیروی شگرف خواستن و تلاش کردن، به دست آورد.
شیفته‌ی زنانی‌ام که ظریف خطابشان کردند و آنها با تمام قدرت، ثابت کردند که به ظرافت نیست!
عظیم‌ترین اتفاقات و رویدادهای جهان، ازشاهرگی ظریف اما سخت می‌گذرد.
آنان که خودشان را باور داشتند و عزتمندانه زیستند و میانگین جسارت و اقتدار و زیباییِ جهان را ارتقا دادند و نور بودند، وقتی که جهان را تاریکی و ناامیدی و رکود، احاطه کرده‌بود.
#نرگس_صرافیان_طوفان
من شیفته زنان تلاشگرم.
زنانی که منتظر نمانده‌اند یکمرد از راه برسد و آنان را خوشبخت کند، زنانی که با تمام سختی، روی پای خودشان ایستاده‌اند، #زمین خورده و بلند شده‌اند.
من شیفته‌ی لبخندهای معصومانه و تواَم با اقتدار زنانی‌ام که بارهای سنگین‌تر از طاقتشان برداشته‌اند و مسئولیت‌های فراتراز توانشان به عهده گرفته‌اند و شبیه به جنگجوی میدانی خالی از هم‌رزم، به پیکار با مشکلات، قضاوت‌ها و سختی‌های روزگار برخاسته‌اند.
من شیفته‌ی زنانی‌ام که بیش از آنکه پنا‌ه‌برنده باشند، پناهدهنده و بیش از آنکه گلایه کنند، تلاش می‌کنند و بیش از آنکه منتظر بمانند، می‌ایستند وحقشان را از میان چنگال‌های تیز و بسته‌ی روزگار می‌گیرند، هرچقدر شکسته، بلاتکلیف و غمگین باشند...
من شیفته‌ی ظرافتی‌ام که در عین جسارت و غرور اتفاق می‌افتد و شیفته‌ی قدرتی‌ام که از چشم‌های مهربان و احساسات ظریف یک_زن انتظار نمی‌رود!
من شیفته‌ی آنانی‌ام که وقتی همه می‌گویند نمی‌شود؛ کفش‌های آهنین‌شان را می‌پوشند و به دلِ ماجرا می‌زنند تا ثابت کنند می‌شود
تا ثابت کنند می‌توان محال‌ترین‌ها را با نیروی شگرف خواستن و تلاش کردن، به دست آورد.
شیفته‌ی زنانی‌ام که ظریف خطابشان کردند و آنها با تمام قدرت، ثابت کردند که به ظرافت نیست!
عظیم‌ترین اتفاقات و رویدادهای جهان، ازشاهرگی ظریف اما سخت می‌گذرد.
آنان که خودشان را باور داشتند و عزتمندانه زیستند و میانگین جسارت و اقتدار و زیباییِ جهان را ارتقا دادند و نور بودند، وقتی که جهان را تاریکی و ناامیدی و رکود، احاطه کرده‌بود.
#نرگس_صرافیان_طوفان
Forwarded from مجله هنرى ژوان
@zhuanchannel
ولنتاین ، سپندارمذگان ، یا هر روزِ عشق دیگری و به هر فرهنگی ، فرقی نمی کند
بد نیست گاهی به هر بهانه ای یادمان بیُفتد که "عشق" ، واقعاً مقدس است .
بد نیست یادمان باشد ؛ که عزیزانمان ، فقط به دوست داشتنِ دلیِ ما نیاز ندارند ،
بدونِ اِبراز که نمی شود
گاهی باید با رفتاری ، کلامی ، لبخندی ، هدیه ای ، به آن ها یادآوری کنیم که دوستشان داریم .
یادمان باشد میزانِ علاقه و دوست داشتنِ ما را هیچ کس نمی تواند حدس بزند !
و یادمان باشد علاقه و دوست داشتن ها را باید گفت ، قبل از آن که دیر شود
در عشق ، غرور ، واقعاً بی معناست .
اگر کسی را دوست داری ، همین امروز هرجور شده اثباتش کن
همه مان به "عشق" نیاز داریم ،
بدونِ "عشق" ، آدم شبیهِ رُبات می شود !
روزِ عشق مبارک❤️
#نرگس_صرافیان_طوفان
ولنتاین ، سپندارمذگان ، یا هر روزِ عشق دیگری و به هر فرهنگی ، فرقی نمی کند
بد نیست گاهی به هر بهانه ای یادمان بیُفتد که "عشق" ، واقعاً مقدس است .
بد نیست یادمان باشد ؛ که عزیزانمان ، فقط به دوست داشتنِ دلیِ ما نیاز ندارند ،
بدونِ اِبراز که نمی شود
گاهی باید با رفتاری ، کلامی ، لبخندی ، هدیه ای ، به آن ها یادآوری کنیم که دوستشان داریم .
یادمان باشد میزانِ علاقه و دوست داشتنِ ما را هیچ کس نمی تواند حدس بزند !
و یادمان باشد علاقه و دوست داشتن ها را باید گفت ، قبل از آن که دیر شود
در عشق ، غرور ، واقعاً بی معناست .
اگر کسی را دوست داری ، همین امروز هرجور شده اثباتش کن
همه مان به "عشق" نیاز داریم ،
بدونِ "عشق" ، آدم شبیهِ رُبات می شود !
روزِ عشق مبارک❤️
#نرگس_صرافیان_طوفان
@zhuanchannel
من امسال خیلی دوام آوردم، خیلی جنگیدم، خیلی با خودم کلنجار رفتم تا کم نیاورم و نزنم زیر گریه. من امسال خیلی زمین خوردم، خیلی شکستم و خیلی خودم را بند زدم تا بتوانم روی پا بایستم یا حتی سینه‌خیز به میدان زندگی بازگردم و ادامه بدهم.
من امسال زیاد تنها بودم، زیاد اضطراب داشتم و زیاد غمگین بودم.
اما همیشه دقیقا زمانی که جهانم در تاریک‌ترین حالت خودش قرار می‌گرفت، بالاخره از یک‌جایی، یک آدمی، یک اتفاقی، نور می‌تابید و درست لبه‌ی پرتگاه که می‌رسیدم، نجات می‌یافتم.
امسال برای من سال سختی بود، خیلی سخت! هرچند خیلی بیش از طاقتم رنج کشیدم اما همین رنج‌ها و مشکلات بود که ایمان مرا به اینکه خدا هست و می‌بیند و حواسش هست، قوی‌تر کرد.
من امسال در مرحله‌ی کاشت جهانم بودم، با چنگ و دندان زمین را شکافتم و با چه رنجی دانه‌هایی زیر خاک گذاشتم و صبر کرده‌ام که زمستان تمام شود و بهار که رسید، اولین جوانه‌ی تلاش‌های بسیارم را ببینم و از شوق، مثل کودکی سرخوشانه بالا و پایین بپرم.
ماییم و خودمان و رنج‌هایی که مچاله کرده کنجی انداخته‌ایم و به جز این‌ها، چه کسی می‌داند تو کجای جهانت بودی و در کدام نقطه چقدر دست و پا زدی تا غرق نشوی و روی سطح زندگی شناور بمانی؟
چه کسی می‌فهمد تو دقیقا با چه چیزی جنگیدی و چقدر از پا در آمدی و چقدر زخمی شدی، در همان‌حال که ظاهرا خیلی عادی داشتی زندگی‌ات را می‌کردی!!!
من امسال خیلی اذیت شدم و مستحق اینم که بعد از اینهمه سختی و تلاش، روزها و اتفاقات و آدم‌های خوب‌تری را ببینم.🍁 🪴 🩵 🤗
#نرگس_صرافیان_طوفان
من امسال خیلی دوام آوردم، خیلی جنگیدم، خیلی با خودم کلنجار رفتم تا کم نیاورم و نزنم زیر گریه. من امسال خیلی زمین خوردم، خیلی شکستم و خیلی خودم را بند زدم تا بتوانم روی پا بایستم یا حتی سینه‌خیز به میدان زندگی بازگردم و ادامه بدهم.
من امسال زیاد تنها بودم، زیاد اضطراب داشتم و زیاد غمگین بودم.
اما همیشه دقیقا زمانی که جهانم در تاریک‌ترین حالت خودش قرار می‌گرفت، بالاخره از یک‌جایی، یک آدمی، یک اتفاقی، نور می‌تابید و درست لبه‌ی پرتگاه که می‌رسیدم، نجات می‌یافتم.
امسال برای من سال سختی بود، خیلی سخت! هرچند خیلی بیش از طاقتم رنج کشیدم اما همین رنج‌ها و مشکلات بود که ایمان مرا به اینکه خدا هست و می‌بیند و حواسش هست، قوی‌تر کرد.
من امسال در مرحله‌ی کاشت جهانم بودم، با چنگ و دندان زمین را شکافتم و با چه رنجی دانه‌هایی زیر خاک گذاشتم و صبر کرده‌ام که زمستان تمام شود و بهار که رسید، اولین جوانه‌ی تلاش‌های بسیارم را ببینم و از شوق، مثل کودکی سرخوشانه بالا و پایین بپرم.
ماییم و خودمان و رنج‌هایی که مچاله کرده کنجی انداخته‌ایم و به جز این‌ها، چه کسی می‌داند تو کجای جهانت بودی و در کدام نقطه چقدر دست و پا زدی تا غرق نشوی و روی سطح زندگی شناور بمانی؟
چه کسی می‌فهمد تو دقیقا با چه چیزی جنگیدی و چقدر از پا در آمدی و چقدر زخمی شدی، در همان‌حال که ظاهرا خیلی عادی داشتی زندگی‌ات را می‌کردی!!!
من امسال خیلی اذیت شدم و مستحق اینم که بعد از اینهمه سختی و تلاش، روزها و اتفاقات و آدم‌های خوب‌تری را ببینم.
#نرگس_صرافیان_طوفان
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
@zhuanchannel
یک‌وقت‌ها بلند شو، یک آبی به سر و صورتت بزن، موهات را شانه بزن، لباس محبوبت را بپوش و از خانه بزن بیرون و راه برو. خواهی‌دید که نیمی از اندوه و مشکلاتت برطرف خواهد شد.
همه چیز به وضعیت روحی آدم‌ها بستگی دارد.
وضعیت روحی‌ات که بد باشد، در نظرت جهان تاریک است، مسیرها بن‌بست و مشکلات، لاینحل
اما وقتی که بلند شوی و حال روحی‌ات را خوب کنی، تمام جهان در نظرت روشن می‌شود و می‌توانی انتهای تمام مسیرهای پیش‌رو را ببینی و پیش خودت بگویی: آنقدرها هم که به نظر می‌رسید، سخت نبود، این من بودم که امیدی نداشتم
جهانت که روشن باشد، از هیچ چیز نمی‌ترسی و به خودت ایمان داری که از پس تمام مشکلاتت بر خواهی آمد.
پس قبل از هر تصمیم و پا پس کشیدنی، بلند شو، آبی به صورتت بزن و تمام چراغ‌های خاموش ذهنت را روشن کن.
این مهمترین قدمی‌ست که در جهت بهبود شرایط جهانت می‌توانی انجام بدهی.
#نرگس_صرافیان_طوفان
یک‌وقت‌ها بلند شو، یک آبی به سر و صورتت بزن، موهات را شانه بزن، لباس محبوبت را بپوش و از خانه بزن بیرون و راه برو. خواهی‌دید که نیمی از اندوه و مشکلاتت برطرف خواهد شد.
همه چیز به وضعیت روحی آدم‌ها بستگی دارد.
وضعیت روحی‌ات که بد باشد، در نظرت جهان تاریک است، مسیرها بن‌بست و مشکلات، لاینحل
اما وقتی که بلند شوی و حال روحی‌ات را خوب کنی، تمام جهان در نظرت روشن می‌شود و می‌توانی انتهای تمام مسیرهای پیش‌رو را ببینی و پیش خودت بگویی: آنقدرها هم که به نظر می‌رسید، سخت نبود، این من بودم که امیدی نداشتم
جهانت که روشن باشد، از هیچ چیز نمی‌ترسی و به خودت ایمان داری که از پس تمام مشکلاتت بر خواهی آمد.
پس قبل از هر تصمیم و پا پس کشیدنی، بلند شو، آبی به صورتت بزن و تمام چراغ‌های خاموش ذهنت را روشن کن.
این مهمترین قدمی‌ست که در جهت بهبود شرایط جهانت می‌توانی انجام بدهی.
#نرگس_صرافیان_طوفان
@zhuanchannel
می‌گفت: چرا داری اینقدر خارج از توانت می‌جنگی؟ بی‌خیال بابا! مث بقیه زندگی‌ات را بکن و به همان داشته‌های اندکی که داری قانع باش.
گفتم: من هم گاهی فکر می‌کنم آمده‌ایم به این جهان که لذت ببریم و اجازه ندهیم که رنجِ راه، پیرمان کند.
من هم گاهی دلم عمیقا برای یک خیالِ تخت و روانِ آسوده تنگ می‌شود. ولی به عقیده‌ی من، روح آدم‌ها هم نیاز به تحول و تحرک دارد. روان آسوده و آرام، در یک جهان یکنواخت و بدون فراز و نشیب، از یک جایی به بعد فربه و بیمار می‌شود و نیاز دارد قدری سختی ببیند و تلاش کند و ورزیده شود.
روح آدمی هم مثل آب، در فضای راکد، می‌گندد و نیاز دارد جریان داشته‌باشد، مثل رودخانه از مسیرهای دشوار و سنگلاخ بگذرد، از دشت و مسیرهای هموار هم، حتی گاهی به دریاچه برسد و مدتی بدون تنش و آرام باشد.
من روحم را تعمدا به سنگلاخ‌ها انداخته‌ام و شبیه به والدی سخت‌گیر، ایستاده‌ام و دارم نگاه می‌کنم که چطور خودش را از عمق رنج‌ها بیرون می‌کشد و این برایم لذت دارد.
من لذت می‌برم از اینکه پس از هر بحران و سختی، روحم را ورزیده‌تر و شکست‌ناپذیرتر می‌بینم و هربار که به مقصد رسید، عاشقانه او را به آغوش می‌کشم.
#نرگس_صرافیان_طوفان
می‌گفت: چرا داری اینقدر خارج از توانت می‌جنگی؟ بی‌خیال بابا! مث بقیه زندگی‌ات را بکن و به همان داشته‌های اندکی که داری قانع باش.
گفتم: من هم گاهی فکر می‌کنم آمده‌ایم به این جهان که لذت ببریم و اجازه ندهیم که رنجِ راه، پیرمان کند.
من هم گاهی دلم عمیقا برای یک خیالِ تخت و روانِ آسوده تنگ می‌شود. ولی به عقیده‌ی من، روح آدم‌ها هم نیاز به تحول و تحرک دارد. روان آسوده و آرام، در یک جهان یکنواخت و بدون فراز و نشیب، از یک جایی به بعد فربه و بیمار می‌شود و نیاز دارد قدری سختی ببیند و تلاش کند و ورزیده شود.
روح آدمی هم مثل آب، در فضای راکد، می‌گندد و نیاز دارد جریان داشته‌باشد، مثل رودخانه از مسیرهای دشوار و سنگلاخ بگذرد، از دشت و مسیرهای هموار هم، حتی گاهی به دریاچه برسد و مدتی بدون تنش و آرام باشد.
من روحم را تعمدا به سنگلاخ‌ها انداخته‌ام و شبیه به والدی سخت‌گیر، ایستاده‌ام و دارم نگاه می‌کنم که چطور خودش را از عمق رنج‌ها بیرون می‌کشد و این برایم لذت دارد.
من لذت می‌برم از اینکه پس از هر بحران و سختی، روحم را ورزیده‌تر و شکست‌ناپذیرتر می‌بینم و هربار که به مقصد رسید، عاشقانه او را به آغوش می‌کشم.
#نرگس_صرافیان_طوفان
@zhuanchannel
طلا، مچاله‌اش هم طلاست، کثیفش هم طلاست، بریده و شکسته و از هم‌گسیخته‌اش هم طلاست.
به ارزش خودتان شک نکنید، اگر حال و اوضاع و شرایطتان خوب نیست و در منگنه‌های سخت دنیا قرار گرفتید و مشت و لگد خورده، گوشه‌ی رینگ روزگار افتادید و تمام چشم‌ها، به دیده‌ی تحقیر نگاهتان کرد.
اتفاقا موقعیتِ شناخت خوبی‌ست.
خوب ببینید و به خاطر بسپارید و فراموش نکنید، تا اوضاع که بهتر شد، بدانید چه کسانی حق دارند کنار شما باشند.
طلای جلایافته و براق را همه دوست دارند. ببینید چه کسی از هم‌گسیخته و غبارگرفته و دورافتاده‌ی شما را هم دوست دارد.
باد، غبارها را و آب، گل و لای را و گذار زمان، زخم‌ها را می‌شوید. ترک‌های وجودتان دوباره به هم پیوند می‌خورد و از قبل هم جاافتاده‌تر و زیباتر خواهید‌بود.
سرتان را بالا بگیرید؛ چه کسی دیده طلای مچاله و به خاک افتاده، تبدیل به آهن شود؟ یا آهنِ جلایافته، طلا؟!
#نرگس_صرافیان_طوفان
طلا، مچاله‌اش هم طلاست، کثیفش هم طلاست، بریده و شکسته و از هم‌گسیخته‌اش هم طلاست.
به ارزش خودتان شک نکنید، اگر حال و اوضاع و شرایطتان خوب نیست و در منگنه‌های سخت دنیا قرار گرفتید و مشت و لگد خورده، گوشه‌ی رینگ روزگار افتادید و تمام چشم‌ها، به دیده‌ی تحقیر نگاهتان کرد.
اتفاقا موقعیتِ شناخت خوبی‌ست.
خوب ببینید و به خاطر بسپارید و فراموش نکنید، تا اوضاع که بهتر شد، بدانید چه کسانی حق دارند کنار شما باشند.
طلای جلایافته و براق را همه دوست دارند. ببینید چه کسی از هم‌گسیخته و غبارگرفته و دورافتاده‌ی شما را هم دوست دارد.
باد، غبارها را و آب، گل و لای را و گذار زمان، زخم‌ها را می‌شوید. ترک‌های وجودتان دوباره به هم پیوند می‌خورد و از قبل هم جاافتاده‌تر و زیباتر خواهید‌بود.
سرتان را بالا بگیرید؛ چه کسی دیده طلای مچاله و به خاک افتاده، تبدیل به آهن شود؟ یا آهنِ جلایافته، طلا؟!
#نرگس_صرافیان_طوفان