#جور_دیگر #واژه‌ها
🔸 اینفودمی
#اپیدمی (epidemic) یا همه‌گیری؛ بروز بیش‌ از حد یک بیماری یا عارضه در جمعیتی معین است.
#پندمی (pandemic) همان اپیدمی است که با شتابی بیشتر در سطوح منطقه‌ای، قاره‌ای و جهانی بروز می‌کند. مثل همین #کرونا.
#اینفودمی (infodemic) همه‌گیری اطلاعات است تا آن حد که راه حل‌یابی برای مسئله را دشوار می‌کند. مثل بلایی که حرف‌های بی‌پایه غیر متخصص‌ها و یا فیک‌نیوزها در محافل فیسبوکی، توییتری و تلگرامی و ... بر سر همین کرونا در‌ آورده‌اند.
یک توصیه:
لطفن در محافل اینفودمیک به خصوص با لعاب آکادمیک توقف نکنید، به نظرم خطرات ابتلا به "رضایت از میزان شعور" به مراتب بیشتر از ابتلا به کرونا است.
@younesshokrkhah

#کرونا 🔻سازمان جهانی بهداشت کرونا را #پندمی اعلام کرد. این سازمان پیش از این کروناویروس را #اپیدمی می‌خواند

🔸در فراگیری کرونا از چه بترسیم و از چه نترسیم؟
▫️#هادی_خانیکی _ استاد ارتباطات
از ما سراغ منزل آسودگی مجو
چون باد، عمر ما به تکاپو گذشته است
-صائب
تجربه‌های جوامع کنونی به‌طور عام و جامعه ایرانی به‌طور خاص، آموخته است که باید با زیستن در «جامعه خطر» - به تعبیر #اولریش بک، جامعه‌شناس آلمانی-  آشنا بود، در آن توانا شد و از «طبیعت بحرانی» و «جامعه در معرض تهدید» سبک‌های جدید به زیستن را در همه وجوه انسانی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی آموخت. ضرورت‌های «حکمرانی خوب»، «توانمندی جامعه مدنی» و «مسئولیت اجتماعی شهروندان» برآمده از همین واقعیت گریزناپذیر است. افق‌های ناشناخته و ناگشوده مدام در حال پیدایش و گسترش است.
بحران‌های جدید زیستی و اقلیمی و اجتماعی در دور و نزدیک جهان اکنون مشهود و مشهورند؛ پیدایش و گسترش #ویروس_کرونا که در کمتر از چند ماه در عالم از مرحله #اپیدمی (همه‌گیری) به #پاندمی (عالم‌گیری) رسید و ذهن و روان و زندگی جامعه ایرانی را از روال متعارف به وضعی متفاوت کشاند، از این شمار است. کرونا تنها بر سطوح سخت و فیزیکی ننشسته و فقط مجاری تنفسی شهروندان ما را در معرض تهدید قرار نداده است؛ کرونا به همه لایه‌های معرفت، دانش، نگرش، سنت، آیین و مناسبات فردی و اجتماعی و حاکمیتی وارد شده و پرسش‌ها و روش‌های جدیدی در برابر همه نهاده است. ویروس کرونا ما را مجبور کرده است که چیزهای نو بیاموزیم و به شیوه‌های نو زندگی کنیم. مسئولیت بزرگ ما در خانه، در اجتماع، در آموزش، در کسب‌وکار و در مدیریت و حکم‌راندن این است که چگونه از «مرزهای زندگی برای همه» حفاظت کنیم.
پرسش‌ها و مسئولیت‌ها در همه‌جا و از سوی همه یکسان فهمیده نمی‌شود و نتیجه، آن که به‌سادگی سر از اقدام مشترکی درنمی‌آورد. مسئله کرونا اگرچه ابتدا در حوزه سلامت به‌چشم آمد، اما با شتاب به میدان‌های سیاست، مدیریت، ‌اقتصاد و اجتماع وارد شد. اکنون اپیدمی و پاندمی دیگر رویدادهای اقلیمی و سرزمینی برای کرونا نیستند؛ مرزهای معرفت دینی، آرامش ذهنی و روانی، همبستگی اجتماعی، معیشت و کسب‌وکار، امنیت ملی و مدیریت سیاسی هم به‌صورت همه‌گیر و عالم‌گیری درگیر کرونا شده‌اند. کرونا چه زود برود و چه دیر بماند، «جهان زیستی» دیگر خلق کرده است؛ جهان زیستی که در آن خطراتی دیگر، بایدها و نبایدهایی دیگر و به‌طور خلاصه «ادراکی دیگر» ایجاد شده است. ولی پرسش این است که آیا ادراک مشترکی از «آینده کرونا» در جامعه ما شکل گرفته است؟
حاکمیت، نهادهای مدنی و حتی غالب شهروندان در این روزها به‌درستی از «خطر شیوع کرونا» سخن می‌گویند، اما به‌نظر نمی‌رسد که در عمل، یک مسئله و یک راه‌حل را در آن زمینه دنبال کنند. به زبان دیگر، گویی یک احساس، یک ادراک از کرونا و یک اقدام برای مهار بحران کرونا و وضعیت آینده آن در همه‌جا میدان‌دار نشده است. مشخص نیست که در این میان از چه، باید در کجا و تا چه حد ترسید و از چه چیز نباید ترسید! زمان #ارتباطات_بحران، شیوه آگاهی‌دادن و سازوکارهای آموزش همگانی و جلب مشارکت شهروندان کجاست؟
ابعاد ناشناخته اما گسترده و درهم‌تنیده بحران کرونا ایجاب می‌کند که اشتراک نظر و همکاری در سه‌سوی نهادهای مدنی، شهروندان و نهادهای حاکمیتی پیرامون «میزان جدی‌بودن بحران» و در عین حال «توانایی عبور از آن» به‌وجود آید. باید این فهم از مسئله کرونا را به اشتراک گذاشت که کرونا خطر جدید جامعه و جهان ماست اما می‌توان با رویارویی سنجیده و فعالانه و بهنگام با آن، افق‌هایی تازه به‌ روی زندگی گشود. 
به‌گفته نیچه «آنچه تو را نکشد تنها قوی‌ترت می‌کند».
 از زاویه #ارتباطات، اکنون دو پرسش در این مواجهه پیش ‌روی ماست: نخست اینکه در سه حوزه نهادهای حاکمیتی، جامعه مدنی و عموم شهروندان، در شرایطی که جامعه گرفتار «ضعف سرمایه اجتماعی» از جمله اعتماد، همبستگی اجتماعی و امید به آینده و «ناکارآمدی مرجعیت‌های سیاسی و ارتباطی» است، چگونه می‌توان ادراک از بحران کرونا و شیوه‌های مهار آن را در دو سوی نهادهای رسمی و مردم، به هم نزدیک کرد؟ دوم اینکه در میانه دو راهبرد رایج کنونی یعنی «مدیریت ترس» یا «عادی‌سازی»، چطور می‌توان راهی ترکیبی و معطوف به حساس‌شدن جامعه و مشارکت فعال شهروندان در عبور از بحران برگزید؟ واقعیت آن است که جامعه برای این کار هم نیازمند «امید به آینده» و هم تشنه «صداقت در فهم وضع خویش» است؛ پس برای آنکه بتواند خطر پیش‌ رو را به‌خوبی حس کند و در دفع آن به‌درستی بکوشد، باید نوع  امیدوارانه‌ای از کنش عملی مبتنی بر صداقت در سه سطح حاکمیت، جامعه مدنی و شهروندان، سامان بگیرد.
▫️روزنامه همشهری
▫️یکشنبه ۲۵ اسفند ۱۳۹۸
@younesshokrkhah

🔸قدرت عجیب جامعه علیه کرونا
#محمد_فاضلی
▫️عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی
من روز چهارشنبه شش فروردین، پرسشنامه‌ای را درباره ابعاد اجتماعی #اپیدمی #کرونا منتشر کردم و از هم‌وطنان خواستم به ۳۵ سؤال این #پرسشنامه پاسخ دهند. گزارش اول این «پژوهش سریع» را هم دیروز بر اساس تحلیل ۴۰۰۰ پرسشنامه منتشر کردم. گزارش دوم را هم امروز یا فردا بر اساس تحلیل ۱۱۰۰۰ پرسشنامه منتشر می‌کنم.
 یک نکته خیلی مهم #جامعه‌شناختی در #داده‌ها وجود دارد که ترجیح دادم مستقلاً آن‌را با مخاطبان به اشتراک بگذارم. این پرسشنامه ۳۵ سؤال دارد. سؤال یازدهم این پرسشنامه از پاسخ‌گو می‌پرسد: آیا شما در ایام نوروز به مسافرت رفتید/رفته‌اید؟ یعنی ۱۰ سؤال قبل از این سؤال و ۲۴ سؤال هم بعد از سؤال قرار گرفته‌اند.
نکته جالب این است: ۹۹.۹ درصد کسانی که به سؤال یازده پاسخ مثبت داده‌اند، یعنی در ایام نوروز سفر رفته‌اند، از سؤال ۱۳ تا انتهای پرسشنامه را پاسخ نداده‌اند. این در حالی است که ده سؤال اول را به مانند دسته دیگری که گفته‌اند در ایام نوروز سفر نرفته‌اند، به سؤالات پاسخ داده‌اند.
▫️دو فرضیه
فرضیه اول. آن دسته پاسخ‌گویان پرسشنامه در ایام نوروز سفر رفته‌اند، از بیم آن‌که پرسشنامه سبب شناسایی و اعمال جریمه‌ای علیه ایشان شود، به سؤالات بعدی پاسخ نداده‌اند.
فرضیه دوم. فضای سنگین اجتماعی یا سرزنش اجتماعی فراگیر در نقد کسانی که در این ایام سفر رفته‌اند، سبب شده است این افراد از پاسخ دادن به بقیه سؤالات خودداری کنند.
▫️تحلیل
اول. من قبل از هر تحلیلی، از همه کسانی که به این پرسشنامه پاسخ دادند - آن‌ها که سفر رفته‌اند یا آن‌ها که در خانه مانده‌اند؛ آن‌ها که کامل جواب دادند و آن‌ها که به برخی سؤالات پاسخ نداده‌اند - صمیمانه تشکر می‌کنم. امیدوارم گزارش‌هایی که از این تحقیق منتشر می‌کنم پاسخ مناسبی به اعتماد و همکاری ایشان باشد.
دوم. تحلیل من این است که فرضیه ترس پاسخ‌گویان از داشتن عواقب و جریمه برای کسانی که سفر رفته‌اند، درست نیست. افراد از طریق این پرسشنامه قابل شناسایی نیستند، من هم محققم و دولت نیستم که جریمه کنم، و افراد هم می‌دانند حکومت در ایران توان و ارائه اعمال جریمه بر کسانی که مسافرت رفته‌اند نشان نداده و احتمالاً اصلاً چنین قابلیتی ندارد.
سوم. تصور می‌کنم تنها فرضیه دوم را می‌توان جدی گرفت: سنگینی سرزنش اجتماعی در نقد کسانی که سفر رفته‌اند، به قدری زیاد است که سبب شده پاسخ‌گویانی که سفر رفته‌اند، از خیر پاسخ دادن به بقیه سؤالات که چند مورد آن‌ها هم درباره سفرشان بوده است بگذرند.
اگر این تحلیل درست باشد، جامعه ایران در این ایام توانسته فشار سنگینی علیه کسانی که مسافرت رفته‌ و در خانه نمانده‌اند وارد کند. پی‌آمد مثبت و منفی چنین فشاری خودش جای تحلیل دارد.
اما فقط به این نکته توجه کنیم که اگر جامعه چنین فشار سنگینی در فضای اجتماعی در نقد کسانی که مسافرت می‌روند ساخته باشد، یک معنایش این است که حجم سفرها باید به شدت کاهش یابد یا به آن اندازه‌ای که در تصاویر ورود و خروج شهرها دیده می‌شود، واقعیت اجتماعی نداشته باشد.
▫️سخن آخر
خوانندگانی از این متن پیدا می‌شوند که سفر رفته‌اند و به پرسشنامه‌ای که منتشر کردم پاسخ دادند، و از آن دسته‌ای هستند که به سؤالات بعد از سؤال یازده پاسخ نداده‌اند. امیدوارم درباره درستی یا نادرستی تحلیل من برایم بنویسند.
لازم است از خدمات شرکت پرسال (سامانه پرسشنامه آنلاین) که با هزینه‌ای بسیار اندک امکان انتشار و جمع‌آوری داده‌های این پژوهش سریع را فراهم کردند، قدردانی کنم.
#متدولوژی
@younesshokrkhah

#کرونا🔸نخستین قطعنامه سازمان ملل
مجمع عمومی سازمان ملل متحد ۲ آوریل ۲۰۲۰ نخستین قطعنامه خود را درباره ویروس کرونا صادر کرد.
این قطعنامه که توسط کشورهای سوئیس، اندونزی، سنگاپور، نروژ، لیختن اشتاین و غنا پیشنهاد شده بود، بر همكاری بین‌المللی و چندجانبه‌ گرایی کشورها برای مقابله با کرونا همچنین بر «لزوم رعایت کامل حقوق بشر» و خودداری از «اعمال هرگونه تبعیض، نژادپرستی و بیگانه‌هراسی» در راه مقابله با این #اپیدمی تاکید دارد. قطعنامه #سازمان‌ملل با رای موافق ۱۸۸ دولت از ۱۹۳ عضو این سازمان به تصویب رسید و موافقان آن بر نقش محوری سازمان ملل برای حل بحران‌های جهانی ناشی از شیوع کرونا بویژه بحران سلامت و اقتصاد تاکید کردند.
@younesshokrkhah

# لوموند در نخستین سؤال از #هابرماس می‌پرسد: این بحران بیماری جهانی از نظر اخلاقی، فلسفی و سیاسی چه به ما می‌آموزد؟
هابرماس پاسخ می‌دهد: "از نظر فلسفی، می‌بینیم که این #اپیدمی جهانی، اندیشیدن را نزد همه تقویت کرده. نوع تفکری که تاکنون منحصر به کارشناسان بود، حالا نزد مردم عادی بیشتر شده: هر کس باید تصمیم بگیرد و دست به عمل بزند، آنهم با آگاهی از ندانستن"...
هابرماس تأکید می‌کند که دولت‌ها و یا کارشناسان همه چیز را در مورد ویروس #کرونا نمی‌دانند. دولت‌ها کاملاً آگاهند که متخصصان ویروس‌شناس که به آنها مشاوره می‌دهند دانسته‌های محدودی دارند و بنابراین باید با اتکاء به همین دانسته‌های محدود تصمیم‌گیری کنند. شهروندان نیز این وضعیت را به خوبی می‌بینند. هیچوقت مردم به این روشنی ندیده بودند که تصمیم‌گیری سیاسی در شک و تردید و "ندانستن" انجام می‌شود. به باور هابرماس "شاید این تجربۀ کم‌سابقه تأثیری بر آگاهی عمومی داشته باشد".
▫️چالش‌های اخلاقی اپیدمی
هابرماس گوشزد می‌کند که به طور کلی "حق هر انسان برای زیستن و برخوردار بودن از سلامتی جسمی" یک اصل بنیادین است که مثلاً در قانون اساسی آلمان هم ذکر شده است. اما شرایط کنونی، گاه شبیه به وضعیت جنگی است: پزشکان گاه ناچار می‌شوند که گزینشی عمل کنند و اصل "برابری درمانی و بهداشتی" را زیر پا بگذارند. مثلاً مجبور می‌شوند که به بیمار جوان‌تر الویت بدهند.
هابر ماس می‌افزاید: "ولی حتی در مواردی که بیمار سالخورده داوطلبانه از حق خود می‌گذرد – که این رفتاری تحسین‌آمیز است – باز هم باید پرسید: یک پزشک چگونه می‌تواند زندگی یک انسان را ارزش‌گذاری کند؟"
هابرماس بدون اینکه پزشکان را محکوم کند، می‌گوید که در این نوع داوری یا ارزش‌گذاری نباید واقعیت را از چشم پزشک، که از سوی بیمار نگریست.
هابرماس در عین حال تأیید می‌کند که در "شرایط فاجعه‌بار"، پزشک چارۀ دیگری ندارد و باید تا جایی که ممکن است فقط با اتکاء به معیارهای حرفه‌ای و علمی تصمیم بگیرد.
▫️بازگشت به وضعیت عادی: چالشی دیگر
هابرماس به دوران پایانی #اپیدمی نیز می‌اندیشد و در اینجا نیز چالش اخلاقی و سیاسی بزرگی می‌بیند. تصمیم به خروج از شرایط اضطراری و به‌راه انداختن چرخ اقتصاد، الزاماً خطرهایی در پی دارد: از جمله بعید نیست که بیمارستان‌ها ناگهان به حد اشباع برسند و شمار تلفات افزایش یابد.
هابرماس می‌گوید: "مسئولان سیاسی وقتی از یکسو به زیان‌های اقتصادی و اجتماعی فکر می‌کنند و از سوی دیگر به تعداد تلفاتی که می‌تواند قابل جلوگیری باشد، باید از وسوسۀ تفکر ابزاری و فایده‌گرا (اوتیلیتاریستی) بپرهیزند".
پرسش اصلی از نظر هابرماس چنین است: آیا ما حاضریم که به خاطر رونق مادّی و اجتناب از فجایع اجتماعی ناشی از بحران اقتصادی، شمار مرگ و میر بیشتری را بپذیریم؟
▫️اتحادیۀ اروپا و اصل همبستگی
یورگن هابرماس که سخت طرفدار #اتحادیۀ‌اروپا است و تاکنون مطالب زیادی در این باره نوشته، معتقد است که تنها راه‌حل عملی، ایجاد یک "صندوق مشترک کرونا" در سطح اروپایی است تا کشورهایی که اقتصاد شکننده‌تر و یا بدهی‌های بیشتر دارند، بتوانند از پس هزینه‌های کمرشکن مقابله با اپیدمی برآیند. او به شدت از مخالفت‌های دولت آلمان با این صندوق انتقاد می‌کند و به وزیر اقتصاد فرانسه توصیه می‌کند که مبادا نظریات آلمانی را بپذیرد.
هابرماس می‌گوید که وی و یارانش (گروهی از روشنفکران) #آنگلا_مرکل و وزیر اقتصاد آلمان را در این مورد مؤاخذه کرده‌اند.
هابرماس تأسف می‌خورد که نگرش‌های ناسیونالیستی و خودخواهی‌های ملی‌گرایانۀ دولت آلمان مانع همبستگی بیشتر اروپایی‌ها می‌شود.
او می‌گوید: "اگر #امانوئل_مکرون در روابط با آلمان تنها یک خطا کرده باشد، همانا نادیده گرفتن میزان ناسیونالیسم آنگلا مرکل است"
هابرماس درپایان گفتگو با روزنامۀ لوموند بار دیگر اصرار می‌ورزد که تنها راه منطقی برای اروپا، تأکید بر دموکراسی و اتحاد است و تنها "چنین شهامتی است که می‌تواند ما را از این بن‌بست پسادموکراسی برهاند".
@younesshokrkhah

▫️برشی از یک گفتگو با نیویورک‌‌تایمز
#ماسک 🔸 این پنهان‌کننده ارتباط‌گر
🔹آنچه سال‌ها بعد در آرشیوها، از این روزهای جهان باقی می‌ماند تصاویری از انسان‌هایی است که #ماسک بر صورت دارند. ماسک صورت به نماد دوران #اپیدمی #کرونا تبدیل شده است روزهای سختی که مردم جهان هنوز از آن عبور نکرده‌اند.
#کریستوس_لینتری، انسان‌شناس پزشکی دانشگاه سنت اندروز اسکاتلند در گفت‌وگو با #نیویورک تایمز ماسک صورت را نشانه‌ای از چیزی می‌داند که "در عین پنهان کردن ارتباط برقرار می‌کند." نشانه‌ای که می‌تواند در اعتراضات نماد همبستگی، در برخی نقاط جهان بخشی جدایی ناپذیر از صنعت مد و پوشاک و در دوران‌های اپیدمی نماد مقابله و پیشگیری از بیماری باشد.
@younesshokrkhah

#تکنوکلاس
بسیاری از آن‌ها در تنهایی با مشکلات روان‌شناختی روبه‌رو شدند، چرا که دور از اعضای خانواده و عزیزان خود زندگی می‌کردند اما ما خوشبختانه در کشورهای خود با چنین مشکلی روبه‌رو نیستیم.
🔸شکرخواه - ما ابتدا با #اپیدمی و سپس #پاندمی روبه‌رو شدیم اما اکنون در مقابل یک بمباران اطلاعاتی قرار گرفته‌ایم و قادر نیستیم میان اخبار درست و غلط تفکیک قائل شویم و با مفهومی جدید به نام #اینفودمی (infodemic) روبه‌رو هستیم. چگونه می‌توانیم در مقابل اینفودمی بایستیم؟ چه فرد یا افرادی قرار است ما را در مقابله با آن هدایت کنند؟
🔹شینواری -این پرسش تنها مختص به بازه کنونی نیست و از زمان ظهور #شبکه‌های_اجتماعی موضوعیت پیدا کرده است. در دین ما نیز این مسئله ذکر شده است؛ اینکه مادامی که از #صحت_خبری اطمینان پیدا نکرده‌اید، آن را به گوش دیگری نرسانید. زمانی که شما خبری را در رسانه‌های جمعی منتشر می‌کند، در قبال آن #مسئولیت دارید و این معضلی است که تمامی جهان با آن روبه‌رو است. بنابراین برای مبارزه با اینفودمیک، کشورها باید مجموعه مقرراتی را تعیین و بر انتشار #اطلاعات نظارت کنند، به ویژه در بازه همه‌گیری جهانی. ما باید بتوانیم فقط اخبار صحیح را از منابع صحیح دریافت کنیم.
🔸شکرخواه -به نظر من برای مبارزه با اینفودمیک، سه بخش می‌توانند نقشی حیاتی ایفا کند:
اول. #حلقه_آکادمیک در جوامع؛ آن‌ها باید بدانند که در قبال ترویج اطلاعات غلط باید کاری انجام دهند.
دوم: #ان‌جی‌اوها هستند؛ آن‌ها می‌توانند به خوبی اعضا و حامیان خود را آگاه کنند.
و سوم: رسانه‌ها، به ویژه رسانه‌های کاغذی هستند؛ چرا که در طول زمان اعتبار کسب کرده‌اند و مردم به آن‌ها اعتماد دارند.آیا به نظر شما، می‌توان در بازه کنونی از اخلاق کووید-۱۹ صحبت به میان آورد؟ ما اصول اخلاقی متعددی داریم. اما مشکل ما این است که چگونه این مشکل را به سمتی هدایت کنیم که بتوانیم دستاوردی داشته باشیم. بنابراین مهم است که در این روزها، که به روزهای قرنطینه شهرت پیدا کرده، جوانب متعدد این مشکل را بشناسیم. به طور مثال در مورد خانواده؛ تا پیش از این ما در دفاتر و شرکت‌های خود کار می‌کردیم، اما امروز دفاترمان را به خانه آورد‌هایم.
🔹شینواری -بله، این روزها تعاملات ما با خانواده افزایش پیدا کرده است، در نظام آموزشی تحول ایجاد شده و به سوی #آموزش_آنلاین و غیرحضوری روی آورده‌ایم. روابط معلمان و دانش‌آموزان تغییر و همه‌چیز صورت پیچیده‌ای پیدا کرده است. همان‌طور که همه می‌گویند، ما در آستانه ورود به عصر جدیدی قرار گرفته‌ایم. ما باید دوباره خودمان را پیدا کنیم. پدیده‌های بسیاری به وجود آمده‌اند که نیازمند تفکر دوباره‌اند.
▫️۲۳ ارديبهشت ۱۳۹۹ ▫️#روزنامه_شهرآرا

#کرونا🔸 ترامپ اطلاعات گمراه‌کننده می‌دهد
#نانسی_پلوسی رئیس مجلس نمایندگان آمریکا: #آمریکا نیاز دارد قبل از بازگشایی مدارس در سطح گسترده به بهبود کنترل بر #اپیدمی #کرونا دست یابد تا جان بچه‌ها ایمن باشد. دولت ترامپ درباره قدرت مسؤولان داخلی در حفظ سلامت دانش‌آموزان واقع‌بین نیست. تصور می‌کنم ترامپ اطلاعات گمراه‌کننده درباره ویروس مطرح می‌کند. ایسنا

▫️گزارش بیزینس اینسایدر
#بیزینس_اینسایدر در بررسی علل موفقیت #چین در مهار #کرونا نوشت که با در نظر گرفتن اکثر معیارها آنچه بدیهی به نظر می‌رسد این است که در حال حاضر زندگی در چین تا حد بسیار زیادی به وضعیت عادی خود بازگشته است؛ احیای اقتصاد چین به ویژه زمانی آشکارتر شد که هفته طلایی در این کشور به عنوان یکی از بزرگ ترین تعطیلات چین از تاریخ اول تا هفتم اکتبر با گزارش مسافرت حدودا ۶٣٧ میلیون نفر معادل ۴۶ درصد از کل جمعیت چین و ۶٩ میلیارد دلاری که مردم چین در طول این تعطیلات هزینه کردند، سپری شد.
بیزینس اینسایدر با اشاره به اینکه آمریکا و تعدادی از کشورهای اروپایی بدنبال بیکاری و رکود اقتصادی گسترده ناشی از #کووید_١٩، در حال مقابله با شیوع کرونا و احیای اقتصادشان هستند،‌ نوشت در حالیکه کمی بیش از یک ماه تا زمان تعطیلی مربوط به روز شکرگزاری در آمریکا باقی مانده، #آنتونی_فاوچی کارشناس ارشد بیماری‌های عفونی این کشور تاکید کرده است که اگر مردم آمریکا می‌خواهند به مهار موج دیگر مبتلایان و تلفات ناشی از #کرونا امیدوار باشند، باید این تعطیلات را نادیده بگیرند.
در این گزارش با اشاره به اینکه کشورهای زیادی در حال حاضر با فشار فزاینده ناشی از موج سرمای زمستان و تاثیر آن بر تضعیف سیستم ایمنی بدن مردم و احتمال ایجاد موج جدید موارد ابتلا و مرگ و میر ناشی از کرونا روبرو هستند، آمده است که آمریکا در مقایسه با هفته طلایی چین خیلی عقب مانده است.
در حالیکه چین در یک روز آمار ابتلای بیست مورد جدید به کرونا را گزارش داده، آمریکا در همان روز از ۵۴۵١٢ مورد ابتلای جدید به کرونا خبر داده است.
بر اساس این گزارش، چین که اولین کشوری بود که شیوع کرونا را تجربه کرد، تصمیم می‌گیرد که به اولین کشوری تبدیل شود که از #اپیدمی کرونا خارج می‌شود اما سرعت خروج چین از شرایطی که اپیدمی کرونا به بار آورده بود، مدیریت ضعیف #همه‌گیری کرونا در بسیاری از کشورهای غربی را برملا کرد.
#آمریکا با ٣٢٨ میلیون جمعیت، بیش از ٨ میلیون مورد ابتلا به کرونا و بیش از ٢١٩ هزار تلفات ناشی از کرونا را ثبت کرده است و به عبارتی به عنوان کشوری که وخیم‌ترین وضعیت را در زمینه اپیدمی کرونا در سطح جهان دارد، حدودا یک پنجم آمار جهانی ابتلا و تلفات را به خود اختصاص داده است؛ اما چین با جمعیتی ١.٣ میلیارد نفری، ٩٠٩٧۴ مورد ابتلا به کرونا و چهار هزار و ٧٣٩ مورد تلفات را گزارش کرده است.
بیزینس اینسایدر در ادامه به چندین عامل سهیم در موفقیت چین علیه کرونا اشاره کرده است از جمله شتاب در انجام تست؛ بر اساس این گزارش، اولین عامل موفقیت چین، تعهد این کشور به انجام آزمایش‌های هوشمندانه سریع و رایگان بود؛‌ کسانی که نتیجه تست آنها ابتلایشان به کرونا را تائید می‌کرد سریعا به مراکز تازه تاسیس قرنطینه فردی و یا بیمارستان‌های نزدیک منتقل شدند و به این ترتیب، خطر آلوده شدن افراد دیگر کاهش یافت.
#ووهان چین سریعا قرنطینه شد و ساکنان آن ٧۶ روز را در خانه سپری کردند.
از جمله عوامل دیگر موفقیت چین از نگاه بیزینس اینسایدر، اجرای سختگیرانه حبس خانگی و رعایت #فاصله_اجتماعی و همکاری فوق‌العاده مردم چین در زمینه اجرای قوانین بهداشت همگانی مانند پوشیدن #ماسک بوده است؛ آمریکا و بسیاری از کشورهای اروپایی هنوز هم نتوانسته‌اند در این زمینه‌ها مثل چین عمل کنند و خیلی راه دارند تا در زمینه کاهش شیوع کرونا به پای چین برسند.
این وب سایت آمریکایی با اشاره به هشدار کارشناسان و نگرانی آنها درباره فرا رسیدن موج سرما و احتمال افزایش تلفات و موارد ابتلا به کرونا، به نقل از پیش‌بینی اخیر مؤسسه ارزیابی معیارهای بهداشت و سلامت نوشت اگر در سیاست گذاری آمریکا تغییری ایجاد نشود، انتظار می‌رود که مجموعا تا تاریخ اول فوریه سال ٢٠٢١، تلفات کرونا در آمریکا به ٨٣٩ هزار نفر برسد که این رقم تقریبا دو برابر تلفات فعلی این کشور است.

🔸اینفودمی در دوران کرونا
دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران با همکاری انجمن ایرانی مطالعات جهان، از ١٣ اسفند ١٣٩٩ تا ١١ فروردین ١۴٠٠، هر چهارشنبه ساعت ١٨:٠٠ الی ١٩:٠٠ به مدت پنج هفته، سلسله‌نشست‌های مجازی «همه‌گیری کرونا و تحولات جهانی در عصر کرونا و پساکرونا» را در کانال اینستاگرام دانشکده برگزار می‌کند.
در نشست چهارم، دکتر #یونس_شکرخواه، استادیار دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران، در روز چهارشنبه ۴ فروردین ١۴٠٠ سخنرانی خود را با عنوان اینفودمی در دوران کرونا ایراد کرد.
دکتر شکرخواه نخست، از منظر #زبان‌شناسی، به ریشه‌شناسی واژةه #اینفودمی پرداخت: اینفو (info) به معنای اطلاعات و دمی (demi) به معنای جمعیت و مردم. از طرفی، واژه #اپیدمی یعنی بیماری‌ای که روی مردم سوار شده است؛ و واژه #پاندمی یعنی آنچه غلبه یافته است. لذا، پاندمی دامنه تأثیر بیشتری از اپیدمی دارد.
او سپس مبحث ضرب واژه (coinage) و تداول (coherency) در زبان را مطرح کرد، دال بر اینکه با ساخت واژه‌ای جدید، اگر واژه در میان اهل زبان کاربرد نیابد، از میان خواهد رفت.
در علم زبان‌شناسی، #واج کوچک‌ترین واحد معنای در زبان محسوب می‌شود و تک‌واج‌ها مفاهیمی انتزاعی را دربرمی‌گیرند و تک‌وجهی، مرکب یا چمدان‌واژه‌اند.
دکتر شکرخواه، اینفودمی را چمدان‌واژه‌ای چندوجهی و کریستالی خواند که می‌توان از ابعاد مختلف آن را بررسی کرد: یکی از منظر علم پزشکی، و دیگری از منظر علم اطلاعات و ارتباطات؛ و به تبیین آن از منظر دوم پرداخت. به باور ایشان، این مفهوم را باید در #روان‌شناسی_رسانه‌ای و #ارتباطات_رسانه‌ای، سال‌ها بررسی کرد.
از منظر پزشکی، در سال ٢٠٢٠، #سازمان_جهانی_بهداشت و #سازمان_ملل واژه اینفودمی را به‌کار بردند. به‌دنبال آن #بریتیش_آکادمی نیز آن را به‌کار برد. اینفودمی می‌تواند باعث بی‌اعتباری تلاش‌های علمی و منسجم و مبتنی بر بهداشت جهانی شود.
با این مقدمه و با توجه به جغرافیای مخاطب، که از نگاه دکتر شکرخواه، نهادهای رسانه‌ای و علمی محسوب می‌شوند، وارد تبیین این واژه از منظر علم اطلاعات و ارتباطات شد، با این هدف مهم که باید #علم را عمومی‌سازی کرد تا قابل‌فهم برای مردم شود و مردم بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند. به باور این استاد #ارتباطات این مهم برعهده روزنامه‌نگاران و مجامع علمی است.
درباره چیستی و ماهیت اینفودمی، آن را باید ترکیبی از حقیقت و افسانه دانست. لذا، باید بتوان حقیقت را از دروغ تمییز داد.
دکتر شکرخواه از هفت لایه سخن گفت.
لایه نخست، ترکیب حقیقت و دروغ است.
در لایه دوم، نحوه عمل و استفاده از صورت‌های آشنا برای تهیه خبر و مطالب مورد نظر مطرح است و با سازوکارهای آشنا، اینفودمی را تداول می‌بخشند. در باب اهمیت این لایه، دکتر شکرخواه گفت: یافتن راه‌حل بخشی از زندگی نیست، بلکه کل زندگی محسوب می‌شود.
در لایه سوم، تکیه افراد بر آرزوها، به‌جای تکیه بر حقایق، نهفته است.
در لایه چهارم، کندن حقیقت یا گزاره‌ای اشتباه از گستره‌ای بزرگ‌تر مطرح می‌شود. انتخاب گزینشی است.
دو لایه دیگر، حملات فیشینگ و تکیه بر منشأ بیماری است؛ برای مثال، اینکه ویروس کرونا ویروسی چینی است.
در لایه هفتم، این استاد، اصطلاح #میم (meme) را به‌کار برد. میم‌ها تصاویر یا فیلم‌هایی است که در رسانه‌های اجتماعی یکباره پربازدید می‌شوند. میم‌ها فرهنگ یا خرده‌فرهنگ رسانه‌ای محسوب می‌شوند. میم‌ها را باید کوچک‌ترین واحد معنایی در #شبکه‌های_اجتماعی دانست. فضای #کرونا، میم‌ها را به‌شدت افزایش داد. با افزایش هیجان، فضای اینفودمی نیز گسترده‌تر شد.
در مارس ٢٠٢٠، شبکه‌های اجتماعی بزرگ و رسانه‌های اجتماعی بزرگ به‌شدت رشد کردند. در مقاله‌ای در نشریه Technology Riview متعلق به دانشگاه ام‌آی‌تی، گفته شد: کووید 19، نخستین اینفودمی شبکه‌های اجتماعی است. به‌دنبال آن یک #تغییر_پارادایم رخ داد: مردم از مرورگرها، به‌سمت #پلتفرم‌های شبکه‌های اجتماعی هجوم بردند. داده‌ها از تعقیب مرورگرانه به تعقیب فوری‌تر رسانه‌های اجتماعی تغییر کرد و طبیعی است که صحت این اطلاعات کمتر قابل‌تأیید است. نتیجه این تغییر پارادایمی، ضربه‌خوردن به کارهای صبورانه و مستلزم بررسی ژرف‌تر بود؛ و علم نیز از این دسته مقولات محسوب می‌شود.
دکتر شکرخواه برای مقابله با چنین تغییر پارادیمی که سبب ترویج اطلاعات کمتر قابل تأیید در جامعه می‌شود و گاه عواقب جبران‌ناپذیری دارد، نخستین‌گام را ساده‌سازی مفاهیم، و نه مبتذل‌سازی آن، خواند و افزود: از انواع روش‌ها و داده‌ها باید استفاده کرد و در حوزه‌های مختلف سیاسی، پزشکی، اجتماعی، رسانه و نظایر آن همگرایی ایجاد کرد، به‌گونه‌ای که قابل‌فهم برای مردم باشد.
در اینجا نیز گریزی به علم زبان‌شناسی زد و افزود: مطالب را باید خارج از متن بررسی کرد. متن را باید فرامتن درک کرد.

#کرونا
🔸 ۲۵۰ میلیون دوز سهمیه کوواکس
سازمان جهانی بهداشت اعلام کرد در جلسه اخیر تیم مدیریت بحران #سازمان_ملل اعلام شده که اهدای واکسن به برنامه کوواکس افزایش می‌یابد به طوری که پیش بینی می‌شود ۲۵۰ میلیون واکسن اضافی طی ۶ تا ۸ هفته آینده دریافت شود. ایرنا می‌گوید کواکس سازوکاری با مدیریت مشترک ائتلاف برای نوآوری در حوزه آمادگی برای #اپیدمی (CEPI)، اتحاد جهانی برای #واکسن و #ایمن‌سازی (GAVI) و سازمان جهانی بهداشت (WHO) است که در آن صندوق کودکان سازمان ملل (#یونیسف) نقش کلیدی در ارسال واکسن برعهده دارد. بر اساس برنامه کوواکس، ۹۲ کشور فقیر می‌توانند به صورت رایگان به واکسن کرونا دسترسی پیدا کنند و اهدا کنندگان هزینه آن را تأمین می‌کنند.
بر اساس آمار خبرگزاری فرانسه، تقریبا چهار میلیارد دوز واکسن کرونا در سراسر جهان دستکم به ۲۱۶ سرزمین تزریق شده است.

#کرونا 🔸 قرص به جای واکسن
جهان با چالش #اپیدمی کرونا در جدال است و شرکت‌های داروسازی نیز برای عرضه واکسن و قرص برای مقابله با آن.
#فایزر اکنون نتایج یک تحقیق را منتشر کرده است که اعلام می‌کند قرصی که این شرکت تولید کرده در درمان بیماران کرونایی بسیار موثر است. به گزارش خبرگزاری آلمان فایزر روز جمعه ۱۴ آبا (۵ نوامبر) خبر داد که قرص کرونای این شرکت میزان بستری شدن در بیمارستان و مرگ و میر را نزدیک به ۹۰ درصد کاهش داده است. یک گروه مستقل از پزشکان متخصص که این تحقیق را زیر نظر داشتند، توصیه کردند که این مطالعه زودتر به پایان برسد. فایزر جزئیات کمی در مورد عوارض جانبی ارائه کرده اما گفته است که میزان مشکل بین گروه ها حدود ۲۰ درصد مشابه بوده است.