Forwarded from گروه جهادی شهید منصور ستاری
📢 : جهادگر ها خاطره می گویند‼️
#دلنوشته_های_جهادی
رفتیم اردوی جهادی، جای همه ی آنهایی که میخواستند بیایند و نشد، خالی..✋🌺
رفتیم خوزستان، بخشی به نام "غیزانیه" و روستاهای کوچک و دورافتاده ای که بعضاً در نقشه هم جایی نداشتند و کسی نمیشناخت جز خودشان!
آنجا بیمار میدیدیم، معاینه میکردیم و دارو میدادیم! پاداشمان هم همان لبخندی بود که پس از تحویل دارو، تحویلمان میدانند..
بارها پای حرف اهالی مینشستم و درددلشان را گوش میکردم.. ناراحت بودند.. بدون تعارف.. از بی توجهی مسئولان میگفتند تا نبود امکانات اولیه بهداشتی و ... بیشتر، فارسی حرف میزدند و گاهی هم عربی که دست و پا شکسته میگرفتم دردشان چیست..
بارها در خلوت به پای حرفهایشان گریستم..
نمیدانید چقدر از بودن ما خوشحال بودند و همین بود که باعث میشد بتوانم راحت تر نفس بکشم..
اکثر جوانهایشان بیکار بودند و دلخوش به چند "گوسفندی" که آن هم میدانستند زیاد بدردشان نمیخورد... پدری بود که پنج شش تا از بچه هایش در حال کور شدن بودند.. حرص میخورد و درد دل میکرد.. از بی پولی میگفت و بدبختی هایش.. میگفت اینجا کسی به دادمان نمیرسد.. و فقط من آن لحظات تنها کارم این بود که بغضم را فرو دهم و شرمنده باشم..
وقتی وارد روستا میشدیم به معنای واقعی کلمه "غم" حاکم بود.. اهل اغراق نیستم ولی به جد جز غم چیزی آنجا نبود. نه آب داشت و نه گاز.. فقط نفت، خوب داشت!😏
دکل های نفتی و دودِغلیضش آنجا داد میزد.. بگذریم..!
آنجا بود که فهمیدم قدر دانستن یعنی چه..!
کمی از "نعیم" بگویم بدنیست!😊 همین کودک مظلومی که میبینید! کودکی بود عرب زبان! با دنیای کودکانه ی خودش، دنیایی کوچک، دنیایی آنقدر کوچک که با نقاشی ساده ای روی یک دستکش لبخندی به عمق تمام خوشحالی های یک زندگی شهری روی صورتش نقش می بست.😌
انگار با کمی محبت و لبخند دنیا را به او دادی، اصلا شاید توقع کودکان از دنیا فقط محبت و لبخند باشد...
در جواب تمام حرف های ما هیچ حرفی نمیزد... فقط نگاه می کرد... ولی باور کنید نگاه پراز اندوهش آدم را از درون خُرد میکرد.. با نگاهش فریاد میزد که این حق من نیست...😔
📝 : #امیرحسین_اثناعشری
#اردوی_جهادی
#خوزستان #نوروز_۹۶
#غیزانیه
#جهاد_ادامه_دارد...
@jahadissu
#دلنوشته_های_جهادی
رفتیم اردوی جهادی، جای همه ی آنهایی که میخواستند بیایند و نشد، خالی..✋🌺
رفتیم خوزستان، بخشی به نام "غیزانیه" و روستاهای کوچک و دورافتاده ای که بعضاً در نقشه هم جایی نداشتند و کسی نمیشناخت جز خودشان!
آنجا بیمار میدیدیم، معاینه میکردیم و دارو میدادیم! پاداشمان هم همان لبخندی بود که پس از تحویل دارو، تحویلمان میدانند..
بارها پای حرف اهالی مینشستم و درددلشان را گوش میکردم.. ناراحت بودند.. بدون تعارف.. از بی توجهی مسئولان میگفتند تا نبود امکانات اولیه بهداشتی و ... بیشتر، فارسی حرف میزدند و گاهی هم عربی که دست و پا شکسته میگرفتم دردشان چیست..
بارها در خلوت به پای حرفهایشان گریستم..
نمیدانید چقدر از بودن ما خوشحال بودند و همین بود که باعث میشد بتوانم راحت تر نفس بکشم..
اکثر جوانهایشان بیکار بودند و دلخوش به چند "گوسفندی" که آن هم میدانستند زیاد بدردشان نمیخورد... پدری بود که پنج شش تا از بچه هایش در حال کور شدن بودند.. حرص میخورد و درد دل میکرد.. از بی پولی میگفت و بدبختی هایش.. میگفت اینجا کسی به دادمان نمیرسد.. و فقط من آن لحظات تنها کارم این بود که بغضم را فرو دهم و شرمنده باشم..
وقتی وارد روستا میشدیم به معنای واقعی کلمه "غم" حاکم بود.. اهل اغراق نیستم ولی به جد جز غم چیزی آنجا نبود. نه آب داشت و نه گاز.. فقط نفت، خوب داشت!😏
دکل های نفتی و دودِغلیضش آنجا داد میزد.. بگذریم..!
آنجا بود که فهمیدم قدر دانستن یعنی چه..!
کمی از "نعیم" بگویم بدنیست!😊 همین کودک مظلومی که میبینید! کودکی بود عرب زبان! با دنیای کودکانه ی خودش، دنیایی کوچک، دنیایی آنقدر کوچک که با نقاشی ساده ای روی یک دستکش لبخندی به عمق تمام خوشحالی های یک زندگی شهری روی صورتش نقش می بست.😌
انگار با کمی محبت و لبخند دنیا را به او دادی، اصلا شاید توقع کودکان از دنیا فقط محبت و لبخند باشد...
در جواب تمام حرف های ما هیچ حرفی نمیزد... فقط نگاه می کرد... ولی باور کنید نگاه پراز اندوهش آدم را از درون خُرد میکرد.. با نگاهش فریاد میزد که این حق من نیست...😔
📝 : #امیرحسین_اثناعشری
#اردوی_جهادی
#خوزستان #نوروز_۹۶
#غیزانیه
#جهاد_ادامه_دارد...
@jahadissu