پرسندو رو برای گروه سنی شش سال شروع کردم.
در کمال تعجب دیدم که از واژهء نخست باید چیزهایی را توضیح بدهم.
مثلاً به شش ساله ها بگویم (نام) یعنی چه؟!
فکر نمیکردم کودکی به این سن، معنای "نام" را نداند، ولی از ۱۸ کودک، حتی یکی هم نمی دانست.
به آنها گفتم نامِ من ساغر است، نام پسرم آران است، نام شما چیست؟ نام پدر؟ مادر؟...
و بعد واژهء "پرسش" و سپس "اندیشه" ، پس تر از آن "هاج و واج"
بچه ها با زبان پارسی بیگانه اند!
این اندوه بزرگی برای من است.
بچه ها تفاوتِ پرسش و خواهش را نمی دانستند، بچه ها اصلا پرسش نمی کنند و راحت ترین و بیشترین پاسخ شان، نمی دانم و یادم نیست، است!
یک فقدان بزرگ و رنج آور در برخورد با آنها مشاهده میشود.
با بچه ها حرف نزده اند! هیچکس با بچه ها حرف نزده است!
تمام دنیای کودکی شان در عروسک های آنچنانی و لباس های پرنسسی و پلیسی و کیک های فانتزی و عکس های مدلینگ خلاصه شده، معنای دابسمش را خوب می دانند ولی برای اینکه به جاده فکر کنند، کلی خمیازه میکشند.
بچه های دههء نود، با اسکایپ و واتس آپ و اینستاگرام آشنا هستند اما نوبت به کتاب و خواندن و فهمیدن که میرسد، یک پاسخ کلیشه ای از آنها حمایت میکند "بچه ها باید بچگی کنند".
نمی دانم کجای معنای بچگی، نادانی و ساده انگاری و بی پُرسشی است، اما پُرسندو به من فهماند که یک داستان ۲۰ جمله ای، می تواند به ما نشان دهد که بچه ها حتی زحمتِ پیدا کردنِ شباهتِ "پرسندو" و "پرسش" را نمیکشند و وقتی از آنها میپرسم نامِ پرسندو شما را یادِ چه واژه ای می اندازد، شانه بالا می اندازند و می گویند نمی دانیم.
بچه ها جاده های آسفالت و پر ماشین ترسیم میکنند به جای جاده های سرسبزی که پرسندو در آنها گام میزند، بچه ها می خواهند از جاده ها به لندن بروند که مستر بین را ببینند، آنها هوس برگ های رنگیِ جاده های شمال و کوه های لرستان و دشت های اصفهان را ندارند...
بچه های ایران را باید دریابیم ،
دریغ است ایران که ویران شود.
ساغر جمشیدی
گزارش از کارگاه اول پرسندو در جاده
#پرسندو
#ساغر_جمشیدیp4c
#یحیی_قائدی
#فبک
#فلسفه_برای_کودکان_و_نوجوانان
#fabac_ir
#iran_p4c
#yahyaghaedi
https://www.instagram.com/tv/CGAy-5xpb4R/?igshid=1p48747pe5iqu
در کمال تعجب دیدم که از واژهء نخست باید چیزهایی را توضیح بدهم.
مثلاً به شش ساله ها بگویم (نام) یعنی چه؟!
فکر نمیکردم کودکی به این سن، معنای "نام" را نداند، ولی از ۱۸ کودک، حتی یکی هم نمی دانست.
به آنها گفتم نامِ من ساغر است، نام پسرم آران است، نام شما چیست؟ نام پدر؟ مادر؟...
و بعد واژهء "پرسش" و سپس "اندیشه" ، پس تر از آن "هاج و واج"
بچه ها با زبان پارسی بیگانه اند!
این اندوه بزرگی برای من است.
بچه ها تفاوتِ پرسش و خواهش را نمی دانستند، بچه ها اصلا پرسش نمی کنند و راحت ترین و بیشترین پاسخ شان، نمی دانم و یادم نیست، است!
یک فقدان بزرگ و رنج آور در برخورد با آنها مشاهده میشود.
با بچه ها حرف نزده اند! هیچکس با بچه ها حرف نزده است!
تمام دنیای کودکی شان در عروسک های آنچنانی و لباس های پرنسسی و پلیسی و کیک های فانتزی و عکس های مدلینگ خلاصه شده، معنای دابسمش را خوب می دانند ولی برای اینکه به جاده فکر کنند، کلی خمیازه میکشند.
بچه های دههء نود، با اسکایپ و واتس آپ و اینستاگرام آشنا هستند اما نوبت به کتاب و خواندن و فهمیدن که میرسد، یک پاسخ کلیشه ای از آنها حمایت میکند "بچه ها باید بچگی کنند".
نمی دانم کجای معنای بچگی، نادانی و ساده انگاری و بی پُرسشی است، اما پُرسندو به من فهماند که یک داستان ۲۰ جمله ای، می تواند به ما نشان دهد که بچه ها حتی زحمتِ پیدا کردنِ شباهتِ "پرسندو" و "پرسش" را نمیکشند و وقتی از آنها میپرسم نامِ پرسندو شما را یادِ چه واژه ای می اندازد، شانه بالا می اندازند و می گویند نمی دانیم.
بچه ها جاده های آسفالت و پر ماشین ترسیم میکنند به جای جاده های سرسبزی که پرسندو در آنها گام میزند، بچه ها می خواهند از جاده ها به لندن بروند که مستر بین را ببینند، آنها هوس برگ های رنگیِ جاده های شمال و کوه های لرستان و دشت های اصفهان را ندارند...
بچه های ایران را باید دریابیم ،
دریغ است ایران که ویران شود.
ساغر جمشیدی
گزارش از کارگاه اول پرسندو در جاده
#پرسندو
#ساغر_جمشیدیp4c
#یحیی_قائدی
#فبک
#فلسفه_برای_کودکان_و_نوجوانان
#fabac_ir
#iran_p4c
#yahyaghaedi
https://www.instagram.com/tv/CGAy-5xpb4R/?igshid=1p48747pe5iqu