‍ 1) نگاهی تاریخی به فرهنگ ایران نشان می دهد که کشورمان براساس تولید و صادرات نبوده است. وقتی کتاب های چند صد سال گذشته را مطالعه می کنید، می بینید ایرانیان دلالان و تاجران قوی بوده اند. از نظر من درسال۱۳۴۲ تا ۱۳۵۲ بازار ایران بازار شایسته ایی بود چون مدیریت و استراتژی های درست و خوبی اعمال شد و افراد در سر جای درست خودشان قرار داشتند و بستر رشد اکثر صنایع از همان سالهاست. (مانند صنعت مس و ماشین سازی) – در آن سالها 11.5درصد کشور رشد داشت و تورم 2.25 درصد بود.

2) از سال 1352 به بعد با وارد شدن پول نفت به کشور صنعت از رونق افتاد و همه چیز به سمت واردات رفت.

3) کشور ما #استراتژی_متمرکزی برای تولید و صادرات ندارد. استراتژی کره این بود که فقط روی صنعت خودرو، کشتیرانی، لوازم خانگی و لوازم الکترونیکی تمرکز کنند و در این استراتژی موفق هم شدند. در کشور ما تولیداتمان در مقیاس پایین می باشد.

4) هیچ کشوری بدون ارتباطات و تعامل جهانی نتوانسته پیشرفت کند. کشور ما شرایط بدتر از ژاپن و ویتنام که بمب اتم خورد را تجربه نکرده است و الان این کشورها همکاری های بین المللی خوبی با دنیا دارند. ویتنام سال گذشته ۱۸۰میلیارد دلار صادرات داشته است.

5) ما باید تعامل جهانی داشته باشیم، ما باید تکنولوژی بگیریم و همچنین سیاست درست اتخاذ کنیم.

🔻 منبع:
یزدان حیدری؛ رئیس هیأت مدیره صنایع لاستیکی پارمیدا
در سومین #اسپشیال_میتاپس_مدیران با محور " عدم تصاحب جایگاه بین المللی توسط کالای ایرانی " – دوم خرداد ۹۷
@meetups