#ماریو_بارگاس_یوسا

در آغاز بعضی چیزها رخنه ناپذیر به نظر می آمد

اما بعد از خواندن،گوش دادن، تحقیق کردن، فکرکردن، بلاخره توانستی سردربیاوری که؛

چطور میلیون ها آدم،له شده زیر بار تبلیغات و نبود اطلاعات، خو کرده به توحش به زور تلقین و انزوا، محروم از اراده ازاد و حتی از کنجکاوی؛

به سبب ترس و عادت به بردگی و چاپلوسی، قادر بودند ترخیو را پرستش کنند.

نه این که فقط از او بترسند، بلکه دوستش داشته باشند،

همانطور که بچه ها بلاخره دلبسته پدر ومادر می شوند، به خودشان می باورانند که شلاق و کتک به صلاحشان است ، محض خیرخواهی است .


" داستان در دوران تاریخی دیکتاتور دومینیکین(رافائل لئونیداس تروخیو)اتفاق می افتد."

📚 سوربز

@wwwgap8ir

#ماریو_بارگاس_یوسا


برای ایمن داشتن انسان از حماقت، تعصب، نژادپرستی، تفرقۀ مذهبی، سیاسی و ناسیونالیسمِ انحصارطلبانه، هیچ‌چیز از این حقیقت که در آفریده‌های بزرگ ادبی آشکار می‌شود، موثرتر نیست. مردان و زنان همۀ ملت‌ها، در هرکجا که هستند، در اصل برابرند؛ تنها بی‌عدالتی است که در میان آنان، بذر تبعیض و ترس و استثمار می‌پراکند. هیچ‌چیز بهتر از ادبیات به ‌ما نمی‌آموزد که تفاوت‌های قومی و فرهنگی را نشانۀ غنای میراث آدمی بشماریم و این تفاوت‌ها را که تجلی قدرت آفرینش چندوجهی آدمی است، بزرگ بداریم.


چرا ادبیات؟

@wwwgap8ir

جامعه‌ای که ادبیات مکتوب ندارد، در قیاس با جامعه‌ای که مهم‌ترین ابزار آن، یعنی کلمات، در متون ادبی پرورده شده و تکامل یافته، حرف‌هایش را با دقت کمتر، غنای کمتر و وضوح کمتر بیان می‌کند.
جامعه‌ای بی‌خبر از خواندن که از ادبیات بویی نبرده، همچون جامعه‌ای از کرولال‌ها دچار زبان‌پریشی است و به سبب زبان ناپخته و ابتدایی‌اش مشکلات عظیم در برقراری ارتباط خواهد داشت. این در مورد افراد نیز صدق می‌کند.
آدمی که نمی‌خواند، یا کم می‌خواند یا فقط پرت‌وپلا می‌خواند، بی‌گمان اختلالی در بیان دارد، این آدم بسیار حرف می‌زند اما اندک می‌گوید.

#ماریو_بارگاس_یوسا

چرا ادبیات


@wwwgap8ir

‏آدم‌هایی که دارند از گرسنگی می‌میرند، غریزه‌شان اغلب قوی‌تر از عقایدشان‌ می‌شود. این جور آدم‌ها ممکن است چیز‌های بی‌معنی، غیر واقعی و احمقانه را باور کنند...


#ماریو_بارگاس_یوسا