در ایل ما گوسفندان را داغی روی صورت یا گوش شان می گذاشتند تا اگر گم شدند یا دزدیده شدند بتوان ردی از آنها گرفت

نشانی از آهن داغ که پشم و پوست و گوشت را می سوزاند و ضجه گوسفند بیچاره را به فلک می رساند و آن نشان تا همیشه خدا پیدا بود

کاش همین داغ را روی دزدها می گذاشتند تا میان آدمها گم نمی شدند
وگرنه گوسفند بیچاره هیچ گناهی نداشت
ما از ترس آدمها گوسفندان را داغ می کردیم ...


#محمد_بهمن_بیگی