🔺زهرا توحیدی از زندان آزاد شد

زهرا توحیدی، فعال سیاسی که برای گذراندن دوران محکومیتش در زندان اوین محبوس بود، امروز با پایان دوران محکومیتش از زندان آزاد شد.
@sharghdaily
sharghdaily.com

📍انیمیشن «یونیفرم ما» ساخته یگانه مقدم، نامزد نهایی اسکار شد


«این انیمیشن هفت دقیقه‌ای درباره یک زن جوان ایرانی است که دوران تحصیل و الزام رعایت حجاب اجباری را در قالب یونیفورم دخترانه مدارس ایران از میان چروک‌ها و درزهای لباس قدیمی خود به یاد می‌آورد.»/رادیو فردا

@womenwatcher

🔸️در مورد بیماری اندومتریوز چه می‎دانیم؟

🟤اندومتریوز؛ دردی که نامرئی است


زاگاه- علی‌رغم تمام پیشرفت‏‌های خیره‌‎کننده پزشکی در دهه‌های اخیر، وقتی پای بیماری‌ها و مشکلات مخصوص زنان به میان می‌آید، علم پزشکی همچنان با کمبود اطلاعات و تحقیقات مرتبط مواجه است. «اندومتریوز» یکی از بیماری‌هایی‌ست که اگرچه در سال‏‌های اخیر بیشتر در مورد آن حرف زده می‌شود و حالا دیگر به عنوان یک بیماری به رسمیت شناخته شده تا جایی که در سال ۲۰۲۲ امانوئل مکرون رئیس‌جمهوری فرانسه با اعلام اینکه «این مشکل زنان نیست، مشکل جامعه است» از ایجاد یک راهبرد ملی برای مبارزه با این بیماری خبر داد، با اینحال هنوز هم تشخیص آن ممکن است سال‌ها طول بکشد.

🔸️سارا که در پانزده‌سالگی پریود شده است می‌گوید که «هرماه انگار هزاران سوزن را در شکمم فروکرده‌‏اند. گاهی از شدت درد یا گرفتگی عضلات بیهوش می‌شدم. معمولا حالت تهوع و یبوست داشتم و خسته بودم.» او می‏‌گوید که طی این سال‌‏ها به ۲۲ پزشک مراجعه کرده اما هیچ‌‎وقت دردش جدی گرفته نشده است. « می‌‏گفتند این بخشی از فرایند زن شدن است و کاری نمی‌توانند بکنند.» در نهایت در بیست‌ویک‌سالگی و با انجام لاپاراسکوپی، دکتر برای او تشخیص اندومتریوز پیشرفته داد.

🔸️زن دیگری می‏‌گوید:«یکی از بدترین بخش‌‎های این بیماری، نامرئی بودن آن است. مردم نگاهت می‌کنند و فکر می‌کنند داری ادا درمی‌آوری چون ظاهرت به نظر عادی است. از اینکه انقدر اطلاعات کمی در مورد این بیماری وجود دارد متنفرم. از جوک‏‌هایی که در دنیای مدرن در مورد مودی بودن زنان به دلیل پریود گفته می‌شود، متنفرم. اندومتریوز اینطوری است که انگار هر روز پریود هستم. گاهی احساس می‌کنم توی جهنم هستم. گاهی توی حمام از شدت درد گریه می‌کنم. این بیماری تمام برنامه آینده زندگی‌ام برای فارغ‌التحصیل شدن، کار، رابطه عاطفی و .. را از بین برده است. می‌ترسم یک روز آنقدر این درد بهم فشار بیاورد که بلایی سر خودم بیاورم.»

🔸️زن جوانی که در مردادماه ۱۴۰۱ تجربه‌‎اش از مواجهه با اندومتریوز را در اختیار زاگاه قرار داده بود، در مورد مراجعات مکررش به پزشکان گوناگون و زنانی که با بیماری مشابه طی این مدت در مطب پزشکان دیده بود، نوشت:« من در طول این چندماه با زنان زیادی برخورد کردم که درگیر این بیماری بودند. تصاویری که هرگز از ذهنم پاک نمی‌شوند. دختر جوان ۲۷ ساله‌ای که عمل کرده بود و یائسه شده بود و چون هنوز ازدواج نکرده بود طبق «قانون» و «عرف» باید از طریق روده و نه واژن، سونوی داخلی می‌شد و به گواه حرف خودش هرسال با دست‌وپایی لرزان برای چکاپ به شیراز می‌آمد. زن ۳۷ ساله‌ای که ۸ سال پیش عمل کرده بود و چون اورژانسی جراحی شده بود فرصتی برای IVF هم نداشت به قول خودش تا ابد در آرزوی فرزند می‌سوخت. زنی حدوداً ۴۰ ساله که تازه جراحی کرده بود و بخشی از روده‌هایش را طی جراحی خارج کرده بودند و زیر لباس‌هایش کیسه‌ای برای مدفوع داشت. رنج این زن‌ها هرگز از خاطرم نمی‌رود. چهره‌هایی زرد و رنگ‌پریده، چهره‌هایی که از سال‌ها درد پریود، درد هنگام دفع، درد هنگام رابطه‌ی جنسی و درد و درد و درد شکسته شده بودند. زن‌هایی که باید یک‌بار در پشت در مطب‌ها و سونوگرافی‌ها و تشخیص‌ها و معاینه‌های جان‌فرسا مقاومت می‌کردند و یک‌بار هم در برابر رنج نازایی، ناباروری و نقصان. چهره‌ی تمام این زن‌ها تا ابد در خاطر من می‌ماند.»

#زاگاه

@zaagaah

🔻نسخه کامل مقاله:

https://zaagaah.com/5thy

توقف اجرای حکم سپیده رشنو

#سپیده_رشنو، هنرمند و مخالفِ حجاب اجباری که اعلام کرده بود برای اجرای حکم سه سال و ۱۱ ماه زندانش به اوین می‌رود، امروز پس از حضور مقابل زندان، مطلع شد که با درخواست اعاده دادرسی وی موافقت شده و اجرای حکم تا بیستم اسفند به تعویق افتاده است.

وی شب پیش در صفحه اینستاگرام خود ویدیویی را منتشر کرده و نوشته بود: تنها یک چیز برایم مانده که هر جا دهانم خشک شد و اشکِ چشم‌هام به نفت رسید، زیر زبان تکرارش کنم. صدای بکتاش آبتین را تکرار کنم که «ایستادگی، ایستادگی حلقهٔ مفقودهٔ معاصر کشور منه.»

@womenwatcher

#فرزانه_فصیحی ⁩دونده سرعتی ⁧ ایران ⁩موفق شد در رقابت ماده ۶۰ متر ⁧ #زنان ⁩با شکستن رکورد داخل سالن، قهرمان ⁧آسیا ⁩شود./ایسنا

@womenwatcher

در مراسم سزار: ژودیت گُدرِش علیه سکوت صنعت سینمای فرانسه در برابر آزار جنسی سخن گفت

ژودیت گدرش با سخنرانی‌اش علیه سکوت صنعت سینما‌ی فرانسه در برابر #آزارجنسی به پا خاست. این نخستین‌ بار در تاریخ مراسم سزار است که فضایی برای بحث درباره آزارجنسی در این صنعت فراهم می‌شود.

@womenwatcher

https://t.me/iv?url=https://www.radiozamaneh.com/805252/&rhash=0ceb6994783a68

📍فرزانه فصیحی، رکورددار دوومیدانی آسیا:
‏
اجازه شرکت در مسابقات قهرمانی جهان به من داده نشد

‏ #فرزانه_فصیحی، رکورددار دوی سرعت زنان ایران از حضور در مسابقات داخل سالن جهان جا ماند. فرزانه فصیحی که چند روز قبل موفق به کسب مدال طلای مسابقات دوومیدانی داخل سالن آسیا شد، حتی نامش در میان حاضران در رقابت‌های داخل سالن جهان در رشته ۶۰ متر قرار گرفته بود./انتخاب

@womenwatcher

📍عصیانِ بیچارگان در تنانگی زنان

نویسندگان: محمدکریم آسایش-طاهره جورکش


بیچارگان شورشی تمام‌عیار است. و مهم‌ترین عنصر این عصیان، میل زنانه دربرابر درساژ(دست‌آموزی) است. همانطور که هانری لوفور فیلسوف شهیر شهر در«ضرباهنگ کاوی» می‌گوید که سرمایه‌داری خود را بر تحقیر زندگی استوار کرده است و ریتم زندگی در زنان قوی‌تر است و سرکوب زنان از طریق دست‌آموزی شدیدتر، پس فمینیسم واکنشی است به کنترل ریتم بدن زنان. یکی از نمادهای طغیان علیه تمدن، تهوع است که در فیلم به آن رجوع شده است و بلا هم علیه مردانگی مسموم و هم علیه نابرابری طبقاتی دچار تهوع می‌شود.

بلا باکستر با بازی مافوق انسانیِ اما استون که استانداردها و مرزهای بازیگری را فرسنگ‌ها جابجا کرده است، در جای‌جای فیلم، میلش را بر تمدن مبادی آداب غالب می‌کند. او با تجربه‌گرایی غریزی که بیانگر دیدگاه دیوید هیوم به ادراک تجربه‌گرا به جای شناخت عقل‌گراست و رهایی‌بخشی کودکی را یادآور است در غذاخوردن، خودارضایی، سکس، نحوه صحبت و رقص، نظم مسلط را به چالش می‌کشد. یکی از دیدنی‌ترین صحنه‌های به چالش کشیدن نظم توسط بلا، صحنه رقص است که شکلی اعتراضی به خود می‌گیرد، رقصی که می‌خواهد رها باشد، به قواعد تن ندهد و سلطه مرد را پس بزند. فیلم، افسانه خلقت و وجود روح را تمسخر می‌کند. زن از زن آفریده شده، زنی نیست که از دنده آدم خلق شده باشد یا برای آدم ساخته شده باشد، زنی که مغزش نیاز به روح ندارد و با الکتروشوک زندگی می‌یابد و معنای انسان برایش از خلال تجربه جسمانی شکل می‌گیرد. /دیده‌بان آزار

@womenwatcher

از خانه تا زندان ؛ عرصه مبارزه زنان

به مناسبت هشتم مارس، روز جهانی زنان

نویسنده: مطهره گونه‌ای

📍برای یک زن، مبارزه علیه تبعیض‌های پدرسالارانه از بدو تولد و در خانه و خانواده آغاز می‌شود.

جایی که زن بنابر سنت یا ارزش‌های ناصواب، جنس دوم است و هویتی سلبی دارد. یعنی چون "مرد" نیست، "زن" شناخته و خوانده می‌شود.

همگام با خیزش "زن، زندگی، آزادی" مساله‌ی تنانگی نیز اهمیتی منحصر به‌ فرد یافت. در نظام‌های پدرسالار و تمامیت‌خواه، جسم زن به یک ابژه می‌‌شود که صرفا برای مرد و تولد فرزند ساخته شده است و کاربری دیگری ندارد.

"زن، زندگی، آزادی" تنها حقوق زنان را طلب نمی‌کند. بلکه در بطن آن، زنان فعال و تحول‌خواه، طالب زندگی و آزادی برای همه‌ی شهروندان فارغ از جنسیت، جنس و گرایش جنسی، قومیت و مذهب هستند. مبارزه با استبداد و خودکامگی نظام مردسالار، نخستین گام برای مطالبه‌گری است. مطالبه‌ای که اگر به سرانجام برسد، پیشبرد سایر اهداف اجتماعی، سیاسی و فرهنگی سهل‌الوصول‌تر خواهد بود. چرا که بنای حاکمیت اقتدارگرا، مردسالاری و پدرسالاری برخاسته از جهل مقدسی است که نقطه‌نظر یک فرد یا یک گروه خاص را بیان می‌دارد./تحکیم ملت

@womenwatcher

http://B2n.ir/j78803

📍انیمیشن کوتاه یونیفرم ما
Our Uniform

کارگردان یگانه مقدم
مدت زمان : 7 دقیقه

داستان : یک دختر ایرانی خاطرات دوران مدرسه‌اش را بر اساس یونیفرم قدیمی مدارس‌اش که لباس مدارس دختران ایران بوده به تصویر می‌کشد.


@womenwatcher

نوروز مبارک

هنوز و همیشه :

#زن #زندگی #آزادی


@womenwatcher

گزارش زمانه از سومین همایش دیده‌بان آزار: همدلی و هم‌اندیشی ۳۳ زن* و گروه‌های زنان*در امتداد ۸ مارس


@womenwatcher

در آستانه تولد آرمیتا گراوند، خواهر او ویدیویی از سورپرایز تولدش منتشر کرده است. آوا گرواند این ویدیو را به مناسبت ۱۷ فروردین، سالروز تولد آرمیتا در اینستاگرامش منتشر کرده و نوشته است: «و تو درخشیدی آرمیتای درخشان ما... آرمیتا دختری از جنس آزادی زادروزت مباک، آرمیتای شجاعم، خواهر قهرمانم... کاش محکم‌تر بغلت می‌کردم....»

آرمیتا گراوند، متولد ۱۷ فروردین ۱۳۸۵ و ۱۷ سال و ۶ ماه داشت. او روز ۹ مهر در حالی که «بدون داشتن مقنعه» به همراه دو نفر دیگر از دوستانش در مترو میدان شهدای تهران مانند هر روز به مدرسه می‌رفت، «بیهوش» شد و به کما رفت.

آرمیتا گراوند بعد از گذشت ۲۸ روز کما، ششم آبان ۱۴۰۲ در بیمارستان فجر تهران جان باخت.

برخی روایت‌ها حکایت از این داشت که آرمیتا گراوند در آن روز با «حجاب‌بان‌ها» در مترو درگیری پیدا کرد و آنها او «هل» دادند که در نتیجه آن «سر آرمیتا به یک میله آهنی برخورد کرده و بیهوش می‌شود»، روایتی که بی‌بی‌سی فارسی مستقلا قادر به تایید آن نیست.

https://bbc.in/4aJeH26
@BBCPersian