Forwarded from Валанцёрская служба ПЦ "Вясна"
Намеснік дырэктара "Белсат TV" Аляксей Дзікавіцкі далучыўся да праекту "Паштоўкі ад вясноўкі" і напісаў ліст Алене Маўшук - шматдзетнай маці, якая стала фігуранткай "Пінскай справы", асуджанай да 6 гадоў калоніі агульнага рэжыму.
"Дарагая Алена, дарагая зямлячка!
Хаця Вы крыху маладзейшая за мяне, але раслі мы з Вамі ў Пінску прыкладна ў той самы час, хаця і ніколі, хіба, не былі знаёмыя.
Ведаеце, на сваю першую акцыю я, разам з трыма сваімі аднакласнікамі, выйшаў яшчэ за савецкім часам - 7 лістапада 1990 году, з нацыянальным сцягам і зробленым з прасціны транспарантам “Вялікі Кастрычнік зрабіў нас рабамі!”. Потым перастаў існаваць СССР, а ўсе тыя мае аднакласнікі жывуць цяпер за мяжой, акрамя аднаго, якога, дарэчы, таксама як і Вас, моцна збілі ў родным горадзе праз 30 гадоў. Потым была яшчэ не адна акцыя, кароткая адсідка “на падвале”, а на пачатку 2000-х з’ехаў і я. Памятаю, як мяне не разумелі сябры – навошта, маўляў, гэта ўсэ табе, Лёша, што ты са сцягамі бегаеш – зарабляй, жыві нармальна!
Здараліся моманты, калі і сам я думаў, што б’юся галавой аб сцяну, што нікому мая, нашая “праўда” не патрэбная. Але мінулыі гады і аказалася, што гэта не так – беларусы абудзіліся і выйшлі дамагацца права “людзьмі звацца”, у тым ліку і ў нашым родным Пінску. Ніколі не забуду, як сціснулася маё сэрца, калі ўбачыў вялізны натоўп пінчукоў, якія крочылі па вуліцах нашага з Вамі гораду з вялізным нацыянальным сцягам, метраў можа сто. Там былі і Вы. Значыць, гэтыя гады не прайшлі дарэмна.
Гэтаксама і Вы, калі ласка, ніколі не думайце, што вашая ахвяра – дарэмная. Вам, натуральна, непараўнальна цяжэй цяпер – даўгі вырак, на свабодзе засталіся дзеці, з якімі Вас разлучылі. Але Беларусь, Пінск у якія вы вернецеся (веру, што гэта здарыцца значна раней, чым праз тыя 6 гадоў, якія Вам прысудзілі) будуць зусім іншымі – свабоднымі, справядлівымі і шчаслівымі. А Вашым дзецям ніколі не будзе за Вас сорамна.
Вось тады мы з Вамі, дарагая зямлячка, абавязкова нарэшце пазнаёмімся і сядзем у “Хвілінцы”, у сэрцы нашага роднага гораду, выпіць кавы.
Сілаў Вам. Моцна Вас абдымаю,
Аляксей Дзікавіцкі"
Вы таксама можаце напісаць ліст падтрымкі Алене Уладзіміраўне Маўшук:
СІЗА-6. 225413, г. Баранавічы, вул. Брэсцкая, 258 В
Таксама заклікаем вас пісаць лісты і іншым палітвязням, інфармацыю пра палітвязвяў можна ўзяць на тэматычных сайтах:
1) https://prisoners.spring96.org/be
2) https://politzek.me/friends
3) https://dissidentby.com
#паштоўкіадвясноўкі
"Дарагая Алена, дарагая зямлячка!
Хаця Вы крыху маладзейшая за мяне, але раслі мы з Вамі ў Пінску прыкладна ў той самы час, хаця і ніколі, хіба, не былі знаёмыя.
Ведаеце, на сваю першую акцыю я, разам з трыма сваімі аднакласнікамі, выйшаў яшчэ за савецкім часам - 7 лістапада 1990 году, з нацыянальным сцягам і зробленым з прасціны транспарантам “Вялікі Кастрычнік зрабіў нас рабамі!”. Потым перастаў існаваць СССР, а ўсе тыя мае аднакласнікі жывуць цяпер за мяжой, акрамя аднаго, якога, дарэчы, таксама як і Вас, моцна збілі ў родным горадзе праз 30 гадоў. Потым была яшчэ не адна акцыя, кароткая адсідка “на падвале”, а на пачатку 2000-х з’ехаў і я. Памятаю, як мяне не разумелі сябры – навошта, маўляў, гэта ўсэ табе, Лёша, што ты са сцягамі бегаеш – зарабляй, жыві нармальна!
Здараліся моманты, калі і сам я думаў, што б’юся галавой аб сцяну, што нікому мая, нашая “праўда” не патрэбная. Але мінулыі гады і аказалася, што гэта не так – беларусы абудзіліся і выйшлі дамагацца права “людзьмі звацца”, у тым ліку і ў нашым родным Пінску. Ніколі не забуду, як сціснулася маё сэрца, калі ўбачыў вялізны натоўп пінчукоў, якія крочылі па вуліцах нашага з Вамі гораду з вялізным нацыянальным сцягам, метраў можа сто. Там былі і Вы. Значыць, гэтыя гады не прайшлі дарэмна.
Гэтаксама і Вы, калі ласка, ніколі не думайце, што вашая ахвяра – дарэмная. Вам, натуральна, непараўнальна цяжэй цяпер – даўгі вырак, на свабодзе засталіся дзеці, з якімі Вас разлучылі. Але Беларусь, Пінск у якія вы вернецеся (веру, што гэта здарыцца значна раней, чым праз тыя 6 гадоў, якія Вам прысудзілі) будуць зусім іншымі – свабоднымі, справядлівымі і шчаслівымі. А Вашым дзецям ніколі не будзе за Вас сорамна.
Вось тады мы з Вамі, дарагая зямлячка, абавязкова нарэшце пазнаёмімся і сядзем у “Хвілінцы”, у сэрцы нашага роднага гораду, выпіць кавы.
Сілаў Вам. Моцна Вас абдымаю,
Аляксей Дзікавіцкі"
Вы таксама можаце напісаць ліст падтрымкі Алене Уладзіміраўне Маўшук:
СІЗА-6. 225413, г. Баранавічы, вул. Брэсцкая, 258 В
Таксама заклікаем вас пісаць лісты і іншым палітвязням, інфармацыю пра палітвязвяў можна ўзяць на тэматычных сайтах:
1) https://prisoners.spring96.org/be
2) https://politzek.me/friends
3) https://dissidentby.com
#паштоўкіадвясноўкі
Forwarded from Валанцёрская служба ПЦ "Вясна"
Актриса Кристина Дробыш присоединилась к проекту "Паштоўкі ад вясноўкі" и написала письмо Дмитрию Гопте - жителю Жлобина, приговорённого к двум годам лишения свободы в колонии общего режима. У Дмитрия Гопты умственная отсталось легкой степени, поэтому при написании письма нужно следовать следующим рекомендациям:
1) Пишите письмо на русском языке
2) Используйте при написании письма только большие и печатные буквы
3) Избегайте сложных предложений
4) Для того, чтобы Дмитрию было проще воспринимать ваше письмо, постарайтесь подкрепить каждое предложение рисунком
Вы тоже можете написать лист поддержки Дмитрию Гопте:
ИК №3, 211300, Витебская область, г.п. Витьба
Просим вас писать листы поддержки и другим заключенным, информацию о них можно взять на тематических сайтах:
1) https://prisoners.spring96.org/be
2) https://politzek.me/friends
3) https://dissidentby.com
#паштоўкіадвясноўкі
1) Пишите письмо на русском языке
2) Используйте при написании письма только большие и печатные буквы
3) Избегайте сложных предложений
4) Для того, чтобы Дмитрию было проще воспринимать ваше письмо, постарайтесь подкрепить каждое предложение рисунком
Вы тоже можете написать лист поддержки Дмитрию Гопте:
ИК №3, 211300, Витебская область, г.п. Витьба
Просим вас писать листы поддержки и другим заключенным, информацию о них можно взять на тематических сайтах:
1) https://prisoners.spring96.org/be
2) https://politzek.me/friends
3) https://dissidentby.com
#паштоўкіадвясноўкі
Forwarded from Валанцёрская служба ПЦ "Вясна"
Музыка Iлья Чарапко-Самахвалаў далучыўся да праекту "Паштоўкі ад вясноўкі" і напісаў ліст Сяргею Красоўскаму - палітвязню з Брэста, асуджанаму на 2 гады пазбаўлення волі ў калоніі агульнага рэжыму. У віну Красоўскаму ставілася вывешванне манекена (лялькі-чучалы) з надпісамі «АМАП».
"Здраствуй, дорогой друг!
Меня зовут Илья, я музыкант групп "Петля Пристрастия" и "Кассиопея". Пишу не чтобы похвастаться, а для того, чтобы, если ты вдруг (совсем не обязательно) знаком с их творчеством, тебе легче было представить человека, который написал данный текст. Целью написания этого письма является демонстрация поддержки тебя лично и всех тех, кто сейчас находится вне свободы. Вы все, несомненно, герои нашей страны и каждый настоящий беларус сейчас частью своей души ощущает боль отчаяния и несправедливости, держит за вас кулачки, молит небо о скорейшем вашем вызволении, которое, я очень хочу надеяться, скоро произойдёт. И тогда, когда начнётся новая история, вы сможете гордо сказать: это сделал и я тоже! Вы теперь люди, о которых будут писать в новых учебниках, о которых будут снимать документальные и художественные фильмы, о которых люди будут петь. Но пока, я очень прошу, не падай духом, не теряй веры в то, что все это не напрасно. Очень надеюсь, что это небольшое письмецо сможет сделать день, в который ты его прочтёшь, чуть радостней(по своему небольшому опыту помню, как было приятно их получать). И еще надеюсь, что тебе и твоим собратьям по неволе все же не так грустно, как я себе нафантазировал, вам есть чем заняться, что читать, о чём говорить и прочее. И желаю чаще видеть летнее солнце, оно всегда напоминает о том, как весела и прекрасна может быть жизнь. Жизнь, которая всех нас ждёт позже.
Прости за излишний, может быть, пафос, я просто очень волнуюсь. Что же, если вдруг возникнет желание, можешь чиркануть пару строк о том, что тебя сейчас интересует, чем занимаешься, как думаешь, о чём вспоминаешь.
Пора заканчивать, крепко жму руку, привет твоим товарищам, верь, взойдёт она, звезда пленительного счастья!
Илья"
Вы таксама можаце напісаць ліст падтрымкі Сяргею Аляксандравічу Красоўскаму:
СІЗА-7. 224030, г. Брэст, вул. Савецкіх памежнікаў, 37
Таксама заклікаем вас пісаць лісты і іншым палітвязням, інфармацыю пра палітвязвяў можна ўзяць на тэматычных сайтах:
1) https://prisoners.spring96.org/be
2) https://politzek.me/friends
3) https://dissidentby.com
#паштоўкіадвясноўкі
"Здраствуй, дорогой друг!
Меня зовут Илья, я музыкант групп "Петля Пристрастия" и "Кассиопея". Пишу не чтобы похвастаться, а для того, чтобы, если ты вдруг (совсем не обязательно) знаком с их творчеством, тебе легче было представить человека, который написал данный текст. Целью написания этого письма является демонстрация поддержки тебя лично и всех тех, кто сейчас находится вне свободы. Вы все, несомненно, герои нашей страны и каждый настоящий беларус сейчас частью своей души ощущает боль отчаяния и несправедливости, держит за вас кулачки, молит небо о скорейшем вашем вызволении, которое, я очень хочу надеяться, скоро произойдёт. И тогда, когда начнётся новая история, вы сможете гордо сказать: это сделал и я тоже! Вы теперь люди, о которых будут писать в новых учебниках, о которых будут снимать документальные и художественные фильмы, о которых люди будут петь. Но пока, я очень прошу, не падай духом, не теряй веры в то, что все это не напрасно. Очень надеюсь, что это небольшое письмецо сможет сделать день, в который ты его прочтёшь, чуть радостней(по своему небольшому опыту помню, как было приятно их получать). И еще надеюсь, что тебе и твоим собратьям по неволе все же не так грустно, как я себе нафантазировал, вам есть чем заняться, что читать, о чём говорить и прочее. И желаю чаще видеть летнее солнце, оно всегда напоминает о том, как весела и прекрасна может быть жизнь. Жизнь, которая всех нас ждёт позже.
Прости за излишний, может быть, пафос, я просто очень волнуюсь. Что же, если вдруг возникнет желание, можешь чиркануть пару строк о том, что тебя сейчас интересует, чем занимаешься, как думаешь, о чём вспоминаешь.
Пора заканчивать, крепко жму руку, привет твоим товарищам, верь, взойдёт она, звезда пленительного счастья!
Илья"
Вы таксама можаце напісаць ліст падтрымкі Сяргею Аляксандравічу Красоўскаму:
СІЗА-7. 224030, г. Брэст, вул. Савецкіх памежнікаў, 37
Таксама заклікаем вас пісаць лісты і іншым палітвязням, інфармацыю пра палітвязвяў можна ўзяць на тэматычных сайтах:
1) https://prisoners.spring96.org/be
2) https://politzek.me/friends
3) https://dissidentby.com
#паштоўкіадвясноўкі
Forwarded from Валанцёрская служба ПЦ "Вясна"
Незадоўга да свайго затрымання праваабаронца Валянцін Стэфановіч далучыўся да праекту "Паштоўкі ад вясноўкі" і напісаў ліст Юліі Кашаверавай. Падтрымлівайце адзін аднаго і ўсё будзе добра!
"Добры дзень Юлія.
Вы мяне зусім не ведаеце, хаця я Вас ведаю і з акалічнасцямі Вашай справы знаёмы.
Мяне завуць Валянцін Стэфановіч, я праваабаронца з Менску, маю 48 гадоў і траіх дзетак. У дзяцінстве марыў стаць ляснічым, мараком і машыістам цягніка. Паспытаў розныя заняткі ў жыцці. Быў і маляром і студэнтам і жаўнерам, працаваў юрыстам на МПЗ. Цяпер вось актыўна назіраю за жыццём і асабліва захапляюся вясной.
Гэта я каротка прадставіўся, каб вы ведалі хто Вам піша)))
Вырашыў напісаць Вам, бо сачыў за Вашым лёсам, як і за лёсам сотняў асуджаных у выніку вядомых падзеяў. Ведаю, што атрымалі паўтары гады зняволення і зараз знаходзіцеся ў Гомелі.
Цяжка пісаць незнаёмаму чалавеку, хаця зараз мне падаецца, што ўсе мы сталі знаемымі і блізкімі адзін адному –па духу, па светаўспрыняццю і самае галоўнае ў нашым агульным памкненні да свабоды. Менавіта прага свабоды і зменаў рухала і рухае намі.
І многія заплацілі і плацяць за гэтую прагу свабоды свабодай сваёй, асабістай. Так здарылася і з Вамі, але вы мусіце ведаць, што Вас любіць вашая сям’я, ваш цудоўны тата і яшчэ шмат, шмат знаёмых і незнаёмых людзей.
Мая сястра, як і Вы, таксама медык. Яна медсястра і вельмі любіць сваю цяжкую, але вельмі патрэбную людзям працу. Яна, як і вы, заўсыды гатовая прыйсці незнаёмаму чалавеку на дапамогу, праявіць салідарнасць з тым, хто ў нядолі.
У гэтыя змрочныя часы мне хочацца пажадаць Вам моцы і трываласці, здароўя і веры. Гэты час міне, бо гэта закон прыроды. Нішто і ніхто не можа спыніць хаду часу і гісторыі. Мы будзем вольнымі, мы будзем жыць у лепшым і больш справядлівым грамадстве. Так будзе. Вы яшчэ зусім маладая і ў вас яшчэ ўсе на перадзе. Доўгае і шчаслівае жыццё.
Напішыце мне ў адказ пару радкоў, калі будзе жаданне. А я абяцаю наступнны раз распавесці Вам пра сваіх траіх катоў і дзяцей.)))
З найлепшымі пажаданнямі,
Валянцін Стэфановіч."
Вы можаце напісаць ліст падтрымкі Юліі Сяргееўне Кашаверавай:
ПК №4, 246035, г. Гомель, вул. Антошкіна, 3.
Таксама заклікаем вас пісаць лісты і іншым палітвязням, інфармацыю пра палітвязвяў можна ўзяць на тэматычных сайтах:
1) https://prisoners.spring96.org/be
2) https://politzek.me/friends
3) https://dissidentby.com
#паштоўкіадвясноўкі
"Добры дзень Юлія.
Вы мяне зусім не ведаеце, хаця я Вас ведаю і з акалічнасцямі Вашай справы знаёмы.
Мяне завуць Валянцін Стэфановіч, я праваабаронца з Менску, маю 48 гадоў і траіх дзетак. У дзяцінстве марыў стаць ляснічым, мараком і машыістам цягніка. Паспытаў розныя заняткі ў жыцці. Быў і маляром і студэнтам і жаўнерам, працаваў юрыстам на МПЗ. Цяпер вось актыўна назіраю за жыццём і асабліва захапляюся вясной.
Гэта я каротка прадставіўся, каб вы ведалі хто Вам піша)))
Вырашыў напісаць Вам, бо сачыў за Вашым лёсам, як і за лёсам сотняў асуджаных у выніку вядомых падзеяў. Ведаю, што атрымалі паўтары гады зняволення і зараз знаходзіцеся ў Гомелі.
Цяжка пісаць незнаёмаму чалавеку, хаця зараз мне падаецца, што ўсе мы сталі знаемымі і блізкімі адзін адному –па духу, па светаўспрыняццю і самае галоўнае ў нашым агульным памкненні да свабоды. Менавіта прага свабоды і зменаў рухала і рухае намі.
І многія заплацілі і плацяць за гэтую прагу свабоды свабодай сваёй, асабістай. Так здарылася і з Вамі, але вы мусіце ведаць, што Вас любіць вашая сям’я, ваш цудоўны тата і яшчэ шмат, шмат знаёмых і незнаёмых людзей.
Мая сястра, як і Вы, таксама медык. Яна медсястра і вельмі любіць сваю цяжкую, але вельмі патрэбную людзям працу. Яна, як і вы, заўсыды гатовая прыйсці незнаёмаму чалавеку на дапамогу, праявіць салідарнасць з тым, хто ў нядолі.
У гэтыя змрочныя часы мне хочацца пажадаць Вам моцы і трываласці, здароўя і веры. Гэты час міне, бо гэта закон прыроды. Нішто і ніхто не можа спыніць хаду часу і гісторыі. Мы будзем вольнымі, мы будзем жыць у лепшым і больш справядлівым грамадстве. Так будзе. Вы яшчэ зусім маладая і ў вас яшчэ ўсе на перадзе. Доўгае і шчаслівае жыццё.
Напішыце мне ў адказ пару радкоў, калі будзе жаданне. А я абяцаю наступнны раз распавесці Вам пра сваіх траіх катоў і дзяцей.)))
З найлепшымі пажаданнямі,
Валянцін Стэфановіч."
Вы можаце напісаць ліст падтрымкі Юліі Сяргееўне Кашаверавай:
ПК №4, 246035, г. Гомель, вул. Антошкіна, 3.
Таксама заклікаем вас пісаць лісты і іншым палітвязням, інфармацыю пра палітвязвяў можна ўзяць на тэматычных сайтах:
1) https://prisoners.spring96.org/be
2) https://politzek.me/friends
3) https://dissidentby.com
#паштоўкіадвясноўкі
Forwarded from Валанцёрская служба ПЦ "Вясна"
Журналістка "Нашай Нівы" Каця Карпіцкая далучылася да праекту "Паштоўкі ад вясноўкі" і напісала ліст Сяргею Волкаву.
"Прывітанне, Сяргей!
Не ведаю, ці даходзіў мой ранейшы ліст, але цяпер вам ужо вынеслі прысуд, я чула ваша апошняе слова - моцнае, як і вы! Дзякуй вам за яго ад землякоў-пінчукоў і ад беларусаў. Сапраўды, усім будзе аднойчы адмерана той мерай, якой яны мераюць сёння.
Мне вельмі шкада, што ўжо такі працяглы час вы не можаце займацца сваёй любімай справай - тэатрам. Я сама думала нейкі час ісці ў тэатральнае, але ў выніку абрала журфак. Праўда, і на факультэце мы стварылі тэатральны гурток "Галава-пала", рэпетавалі ў аўдыторыях і на калідорах, а пасля выступалі ў Беларусі на фэстах і нават за мяжой. У вальнейшыя часіны, калі пешаходка была актыўнай спачатку на Карла Маркса, а пасля ў Верхнім горадзе (у Мінску) - выступалі там з вулічнымі перформансамі. Зараз здаецца неверагодным, як яшчэ менш за 10 год таму мы з калегамі-славенцамі перакрывалі дарожны рух у Магілёве на фэсце "Март-кантакт" (усё ў межах прадстаўлення). Ды яшчэ і на стаўбы там залазілі людзей забаўляючы!
Апошнім часам я грала ў дакументальным тэатры - пакуль рэпетаваць і выступаць па вядомым прычынам складана, і ломка праз гэта капец. Сцэны як хоббі страшэнна не хапае, таму я разумею, як цяжка вам без справы жыцця.
Калі ласка! Успрымайце ўсё, што зараз з вамі адбываецца як тэатральны досвед Ромо, дзе вы на баку дабра. Гэта цяжка, але дабро абавязкова пераможа! Рэалізуйце там напоўніцу свой літаратурны талент! Ого колькі новых п'ес можна будзе паставіць!
Упэўненая, хутка пабачу вам на сцэне. Вельмі хутка!
Моцы!
Кася, 08.07.2021"
Вы можаце напісаць ліст падтрымкі Сяргею Валер'евічу Волкаву:
СІЗА-7, 224030, г. Брэст, вул. Савецкіх памежнікаў, 37
Таксама заклікаем вас пісаць лісты і іншым палітвязням, інфармацыю пра палітвязвяў можна ўзяць на тэматычных сайтах:
1) https://prisoners.spring96.org/be
2) https://politzek.me/friends
3) https://dissidentby.com
#паштоўкіадвясноўкі
"Прывітанне, Сяргей!
Не ведаю, ці даходзіў мой ранейшы ліст, але цяпер вам ужо вынеслі прысуд, я чула ваша апошняе слова - моцнае, як і вы! Дзякуй вам за яго ад землякоў-пінчукоў і ад беларусаў. Сапраўды, усім будзе аднойчы адмерана той мерай, якой яны мераюць сёння.
Мне вельмі шкада, што ўжо такі працяглы час вы не можаце займацца сваёй любімай справай - тэатрам. Я сама думала нейкі час ісці ў тэатральнае, але ў выніку абрала журфак. Праўда, і на факультэце мы стварылі тэатральны гурток "Галава-пала", рэпетавалі ў аўдыторыях і на калідорах, а пасля выступалі ў Беларусі на фэстах і нават за мяжой. У вальнейшыя часіны, калі пешаходка была актыўнай спачатку на Карла Маркса, а пасля ў Верхнім горадзе (у Мінску) - выступалі там з вулічнымі перформансамі. Зараз здаецца неверагодным, як яшчэ менш за 10 год таму мы з калегамі-славенцамі перакрывалі дарожны рух у Магілёве на фэсце "Март-кантакт" (усё ў межах прадстаўлення). Ды яшчэ і на стаўбы там залазілі людзей забаўляючы!
Апошнім часам я грала ў дакументальным тэатры - пакуль рэпетаваць і выступаць па вядомым прычынам складана, і ломка праз гэта капец. Сцэны як хоббі страшэнна не хапае, таму я разумею, як цяжка вам без справы жыцця.
Калі ласка! Успрымайце ўсё, што зараз з вамі адбываецца як тэатральны досвед Ромо, дзе вы на баку дабра. Гэта цяжка, але дабро абавязкова пераможа! Рэалізуйце там напоўніцу свой літаратурны талент! Ого колькі новых п'ес можна будзе паставіць!
Упэўненая, хутка пабачу вам на сцэне. Вельмі хутка!
Моцы!
Кася, 08.07.2021"
Вы можаце напісаць ліст падтрымкі Сяргею Валер'евічу Волкаву:
СІЗА-7, 224030, г. Брэст, вул. Савецкіх памежнікаў, 37
Таксама заклікаем вас пісаць лісты і іншым палітвязням, інфармацыю пра палітвязвяў можна ўзяць на тэматычных сайтах:
1) https://prisoners.spring96.org/be
2) https://politzek.me/friends
3) https://dissidentby.com
#паштоўкіадвясноўкі
Forwarded from Валанцёрская служба ПЦ "Вясна"
Журналист, автор канала "жизнь-малина" Никита Мелкозёров присоединился к проекту "Паштоўкі ад вясноўкі" и написал письмо Александру Ивулину.
"Саша, привет.
⠀
Я тут думал, когда мы в последний (или крайний, как авиаторы говорят) раз виделись. Наверное, то был какой-то матч «Крумкачоў». Даже фотки остались. Сочные, будто клубника с «Комаровки», которой мы тебя с ребятами угощали.
⠀
Ещё я думал, что можно сказать про страну, в тюрьмах которой побывали Хижинкова, Маляваныч и Ивулин? Вам в компанию только Паца Вацы не хватает. Прям идеальный идеальный портрет группового зла Беларуси получается… Сюр, конечно.
⠀
Кстати, если раньше мы стебались, будто ты доплачиваешь людям в Минске, чтобы они подходили к тебе с просьбой о фото, то теперь я абсолютно серьёзен. Они настоящие!
⠀
В Вильнюсе есть девочки, которые тягают чёрные майки с твоими фамилией и игровым номером, а также выполняют каждодневную физкультуру в твою поддержку. Ты буквально делаешь страну лучше. Одна знакомая недавно сказала: «Саша даже не представляет, сколько девушек качают попу, ожидая его».
⠀
По факту ты лучше минспорта и минздрава.
⠀
А ещё ты, кажется, лучше держишься, чем мы, люди, которые за тебя переживают во внешнем периметре тюрьмы. Новости о твоей бодрости реально вытягивают периодически. Так что ты даже заочно очень помогаешь. Прикинь, какие вещи ты будешь делать очно, на воле? Главное — не зазнавайся по поводу масштабов собственной личности. Для меня она все равно сомнительная :).
⠀
Клубника с «Комаровки», про которую я выше писал, теперь недоступна нам обоим. Недавно разговаривали с общим знакомым. Так он мне немного напихал. Мол, ты все говоришь, будто эмиграция лучше тюрьмы, но резкий, не по своей воле, Вильнюс — это тоже форма заточения.
⠀
Не могу сказать, будто в полной мере согласен, и уверен, тебе много сложнее моего (ещё раз: красавчик, что хорошо держишься), но думаю, мы оба находимся в местах, которым предпочли бы Минск без нынешней неприятной нагрузки.
⠀
Потому надеюсь на скорую встречу в нашем любимом городе при тех забытых, но все же натуральных обстоятельствах, когда нам за это ничего не будет.
⠀
Саша, выходи быстрее. Девочки почти докачали попы."
Вы тоже можете написать лист поддержки Александру Ивулину:
СИЗО - 1, ул.Володарского, 2, г.Минск, 220030
Просим Вас писать листы поддержки и другим заключенным, информацию о них можно взять на тематических сайтах:
1) https://prisoners.spring96.org/be
2) https://politzek.me/friends
3) https://dissidentby.com
#паштоўкіадвясноўкі
"Саша, привет.
⠀
Я тут думал, когда мы в последний (или крайний, как авиаторы говорят) раз виделись. Наверное, то был какой-то матч «Крумкачоў». Даже фотки остались. Сочные, будто клубника с «Комаровки», которой мы тебя с ребятами угощали.
⠀
Ещё я думал, что можно сказать про страну, в тюрьмах которой побывали Хижинкова, Маляваныч и Ивулин? Вам в компанию только Паца Вацы не хватает. Прям идеальный идеальный портрет группового зла Беларуси получается… Сюр, конечно.
⠀
Кстати, если раньше мы стебались, будто ты доплачиваешь людям в Минске, чтобы они подходили к тебе с просьбой о фото, то теперь я абсолютно серьёзен. Они настоящие!
⠀
В Вильнюсе есть девочки, которые тягают чёрные майки с твоими фамилией и игровым номером, а также выполняют каждодневную физкультуру в твою поддержку. Ты буквально делаешь страну лучше. Одна знакомая недавно сказала: «Саша даже не представляет, сколько девушек качают попу, ожидая его».
⠀
По факту ты лучше минспорта и минздрава.
⠀
А ещё ты, кажется, лучше держишься, чем мы, люди, которые за тебя переживают во внешнем периметре тюрьмы. Новости о твоей бодрости реально вытягивают периодически. Так что ты даже заочно очень помогаешь. Прикинь, какие вещи ты будешь делать очно, на воле? Главное — не зазнавайся по поводу масштабов собственной личности. Для меня она все равно сомнительная :).
⠀
Клубника с «Комаровки», про которую я выше писал, теперь недоступна нам обоим. Недавно разговаривали с общим знакомым. Так он мне немного напихал. Мол, ты все говоришь, будто эмиграция лучше тюрьмы, но резкий, не по своей воле, Вильнюс — это тоже форма заточения.
⠀
Не могу сказать, будто в полной мере согласен, и уверен, тебе много сложнее моего (ещё раз: красавчик, что хорошо держишься), но думаю, мы оба находимся в местах, которым предпочли бы Минск без нынешней неприятной нагрузки.
⠀
Потому надеюсь на скорую встречу в нашем любимом городе при тех забытых, но все же натуральных обстоятельствах, когда нам за это ничего не будет.
⠀
Саша, выходи быстрее. Девочки почти докачали попы."
Вы тоже можете написать лист поддержки Александру Ивулину:
СИЗО - 1, ул.Володарского, 2, г.Минск, 220030
Просим Вас писать листы поддержки и другим заключенным, информацию о них можно взять на тематических сайтах:
1) https://prisoners.spring96.org/be
2) https://politzek.me/friends
3) https://dissidentby.com
#паштоўкіадвясноўкі
Forwarded from Валанцёрская служба ПЦ "Вясна"
Літаратар Алесь Плотка далучыўся да праекту "Паштоўкі ад вясноўкі" і напісаў верш-ліст Андрэю Аляксандраву.
"Слова
Слова, што ёсць паміж намі.
Можа быць ветрам, быць можа цунамі.
Слова трымае нябёсы.
Кажуць, ім можна вастрыць косы.
Кажуць, ім можна звальваць сцены,
Ламаць сцэнары і сістэмы.
Кажуць пра слова, вельмі шмат кажуць.
Так моцна баліць яно, хоць і не важыць.
Якое яно, калі трэба выжыць?
Вораг народу – гулкая ціша.
Што – дзеяслоў ці прыкметнік,
Калі навакол апраметная?
Я не магу яго вымавіць.
Я не магу яго вымаліць.
Я не магу яго выдумаць.
Не Валодаю ім.
Адно выпускаю дым
У валадарстве чужым.
Маўчу:
Вось мой матыў.
Слухаю,
Што скажаш Ты.
Мы словы на вуснах усіх палітзэкаў.
Мы не належым сабе.
Слухаю,
Што скажаш Ты."
Вы можаце напісаць ліст Андрэю Валер'евічу Аляксандраву:
СІЗА-1, 220030, г. Мінск, вул. Валадарскага, 2
Таксама заклікаем вас пісаць лісты і іншым палітвязням, інфармацыю пра палітвязвяў можна ўзяць на тэматычных сайтах:
1) https://prisoners.spring96.org/be
2) https://politzek.me/friends
3) https://dissidentby.com
#паштоўкіадвясноўкі
"Слова
Слова, што ёсць паміж намі.
Можа быць ветрам, быць можа цунамі.
Слова трымае нябёсы.
Кажуць, ім можна вастрыць косы.
Кажуць, ім можна звальваць сцены,
Ламаць сцэнары і сістэмы.
Кажуць пра слова, вельмі шмат кажуць.
Так моцна баліць яно, хоць і не важыць.
Якое яно, калі трэба выжыць?
Вораг народу – гулкая ціша.
Што – дзеяслоў ці прыкметнік,
Калі навакол апраметная?
Я не магу яго вымавіць.
Я не магу яго вымаліць.
Я не магу яго выдумаць.
Не Валодаю ім.
Адно выпускаю дым
У валадарстве чужым.
Маўчу:
Вось мой матыў.
Слухаю,
Што скажаш Ты.
Мы словы на вуснах усіх палітзэкаў.
Мы не належым сабе.
Слухаю,
Што скажаш Ты."
Вы можаце напісаць ліст Андрэю Валер'евічу Аляксандраву:
СІЗА-1, 220030, г. Мінск, вул. Валадарскага, 2
Таксама заклікаем вас пісаць лісты і іншым палітвязням, інфармацыю пра палітвязвяў можна ўзяць на тэматычных сайтах:
1) https://prisoners.spring96.org/be
2) https://politzek.me/friends
3) https://dissidentby.com
#паштоўкіадвясноўкі
Forwarded from Валанцёрская служба ПЦ "Вясна"
Пісьменніца Валярына Кустава далучылася да праекту "Паштоўкі ад вясноўкі" і напісала ліст Уладзіміру Лабковічу.
"Вітанкі, Лабковіч!
Неяк чула, што па прозвішчы цябе называюць сябры. Вось і я так вырашыла назваць, каб табе ўтульней ды весялей ліст было гэты чытаць. Каб было нешта сваё хоць праз паперу.
Не спынюся паўтараць: пашанцавала тым, хто з вамі, вясноўцамі, цяпер дзеліць камеры. Ім неймаверна пашанцавала. Перакананая, ты меў рацыю: вы будзеце дапамагаць людзям, дзе б ні былі: ты, Валік, Алесь... І нават там, дзе цяпер. І зараз дапамагаеце, адукоўваеце, падтрымліваеце, асвячаеце, весяліцеся, травіце пацешныя байкі...
Вы не проста крутыя. Вы крутыя супергероі беларускага народу. О, дарэчы, трэба замуціць такі матыватар: памятаеш, тую фотку, дзе ты, Валянцін і Алесь ідзяце па вуліцы і паказваеце "віктары"? Трэ гэтую карцінку ўзяць і дамаляваць вам строі супергерояў: бэтман, чалавек-павук, супермэн... Ты якім хочаш быць? 😉
Ведаеш, я зразумела за апошні час, што Радзіма - гэта не тэрыторыя, а людзі. Яе немагчыма скрасці. Як немагчыма канфіскаваць у чалавека, у беларуса, у нас усіх - сяброўства, любоў ці павагу.
Хаця менавіта страту адчучаеш перадусім спачатку. Страту самага дарагога: Свабоды, Айчыны, родных, магчымасцяў... Але ведаю, што ты крэпкі арэшак. І немагчыма зламаць нязломнага. Памятаеш песеньку Сержука? Працяг суседняга пляча - жыве ў маім плячы - і людажэрам-крумкачам нас не перамагчы...
Што б ты ні не зрабіў - мы заўжды на тваім баку, памятай. Толькі не ахвяруй сабой, калі ласка. Бо Звышчалавек - гэта ўсяго толькі лірычны герой Ніцшэ, а не ён сам. Ты ўжо герой.
Тое, што адбываецца, ведаю, толькі мацней цябе загартуе. Усіх нас.
Нават калі яны нас усіх выкінуць з краіны - за межы ці ў турму, то ўсё адно позна - мы ўжо сталі нацыяй. І застанемся нацыяй. Цяпер увесь беларускі народ - як выгнаннікі, якія страцілі свой Купалаўскі. Але гэта не канец. Гэта пачатак. Пачатак яго канца. І Дзікае паляванне ўжо поруч... І гэта пачатак нас. Радзіма там - дзе мы. Дзе кожны з нас: ты, Валік, Алесь і нават я... Але не ён. Дзе нашыя дзеці, нашы родныя, нашы любімыя. Беларусь - гэта мы.
Старайся спаць, калі ёсць магчымасць, гэта, кажуць, надае аптымізму.
Давай пашукаем: мо ў каталогу кнігаў, сярод тых, што можна замовіць, - раптам ёсць нешта пра Рым.
PS. Можаш павіншаваць, гэта мой дэбютны ліст да палітвязня. Сорамна, канечне. Буду выпраўляцца.
Найшчыра,
Валярына".
Вы можаце напісаць ліст падтрымкі Уладзіміру Мікалаевічу Лабковічу:
СІЗА-1, 220030, г. Мінск, вул. Валадарскага, 2
Таксама заклікаем вас пісаць лісты і іншым палітвязням, інфармацыю пра палітвязвяў можна ўзяць на тэматычных сайтах:
1) https://prisoners.spring96.org/be
2) https://politzek.me/friends
3) https://dissidentby.com
#паштоўкіадвясноўкі
"Вітанкі, Лабковіч!
Неяк чула, што па прозвішчы цябе называюць сябры. Вось і я так вырашыла назваць, каб табе ўтульней ды весялей ліст было гэты чытаць. Каб было нешта сваё хоць праз паперу.
Не спынюся паўтараць: пашанцавала тым, хто з вамі, вясноўцамі, цяпер дзеліць камеры. Ім неймаверна пашанцавала. Перакананая, ты меў рацыю: вы будзеце дапамагаць людзям, дзе б ні былі: ты, Валік, Алесь... І нават там, дзе цяпер. І зараз дапамагаеце, адукоўваеце, падтрымліваеце, асвячаеце, весяліцеся, травіце пацешныя байкі...
Вы не проста крутыя. Вы крутыя супергероі беларускага народу. О, дарэчы, трэба замуціць такі матыватар: памятаеш, тую фотку, дзе ты, Валянцін і Алесь ідзяце па вуліцы і паказваеце "віктары"? Трэ гэтую карцінку ўзяць і дамаляваць вам строі супергерояў: бэтман, чалавек-павук, супермэн... Ты якім хочаш быць? 😉
Ведаеш, я зразумела за апошні час, што Радзіма - гэта не тэрыторыя, а людзі. Яе немагчыма скрасці. Як немагчыма канфіскаваць у чалавека, у беларуса, у нас усіх - сяброўства, любоў ці павагу.
Хаця менавіта страту адчучаеш перадусім спачатку. Страту самага дарагога: Свабоды, Айчыны, родных, магчымасцяў... Але ведаю, што ты крэпкі арэшак. І немагчыма зламаць нязломнага. Памятаеш песеньку Сержука? Працяг суседняга пляча - жыве ў маім плячы - і людажэрам-крумкачам нас не перамагчы...
Што б ты ні не зрабіў - мы заўжды на тваім баку, памятай. Толькі не ахвяруй сабой, калі ласка. Бо Звышчалавек - гэта ўсяго толькі лірычны герой Ніцшэ, а не ён сам. Ты ўжо герой.
Тое, што адбываецца, ведаю, толькі мацней цябе загартуе. Усіх нас.
Нават калі яны нас усіх выкінуць з краіны - за межы ці ў турму, то ўсё адно позна - мы ўжо сталі нацыяй. І застанемся нацыяй. Цяпер увесь беларускі народ - як выгнаннікі, якія страцілі свой Купалаўскі. Але гэта не канец. Гэта пачатак. Пачатак яго канца. І Дзікае паляванне ўжо поруч... І гэта пачатак нас. Радзіма там - дзе мы. Дзе кожны з нас: ты, Валік, Алесь і нават я... Але не ён. Дзе нашыя дзеці, нашы родныя, нашы любімыя. Беларусь - гэта мы.
Старайся спаць, калі ёсць магчымасць, гэта, кажуць, надае аптымізму.
Давай пашукаем: мо ў каталогу кнігаў, сярод тых, што можна замовіць, - раптам ёсць нешта пра Рым.
PS. Можаш павіншаваць, гэта мой дэбютны ліст да палітвязня. Сорамна, канечне. Буду выпраўляцца.
Найшчыра,
Валярына".
Вы можаце напісаць ліст падтрымкі Уладзіміру Мікалаевічу Лабковічу:
СІЗА-1, 220030, г. Мінск, вул. Валадарскага, 2
Таксама заклікаем вас пісаць лісты і іншым палітвязням, інфармацыю пра палітвязвяў можна ўзяць на тэматычных сайтах:
1) https://prisoners.spring96.org/be
2) https://politzek.me/friends
3) https://dissidentby.com
#паштоўкіадвясноўкі
Forwarded from Валанцёрская служба ПЦ "Вясна"
Журналіст Аляксандр Чарнуха далучыўся да праекту "Паштоўкі ад вясноўкі" і напісаў ліст Ягору Марціновічу.
"Прывітанне, Ягор!
Мы не так добра знаёмыя, як магло б быць. Так, вучыліся разам, некалькі разоў гулялі ў футболу, віталіся пры сустрэчы, але хіба гэта блізкае знаёмства? Але я сапраўды ганаруся і тым, што ёсць - таму што ты сумленны чалавек, а сумленне - гэта тое, што нельга купіць за грошы. Сумленне - гэта тое, да чаго не прымусіш, тое, што з табою навечна. І гэта сапраўдны гонар - мець сумленне.
Гэта як футбольны клуб, які яшчэ зусім зялёным абраў адзін раз і на ўсё жыццё. Хай гэты клуб у цяжкім становішчы, хай гульцы стомленыя і дэматываваныя, хай усё супраць - але ты ўсё роўна будзеш глядзець гульню, шчыра перажываць кожнае імгненне, а пасля будзеш гатовы нават атрымаць у сківіцу, адстойваючы сваё права звацца часткай гэтага клубу.
Сумленне - гэта калі ты ніколі не трапіш з «Манчэсцера» у «Ліверпуль», а з «Рэала» у «Барселону». Сумленне, гэта калі ты ніколі не скажаш публічную абразу пра чалавека, з якім трэніраваўся ў адной дзіцячай секцыі ці нават сядзеў за адным сталом. Сумленне - гэта калі ты будзеш рабіць сваю справу праз боль, праз абставіны, праз не магу. Але ніколі не змаўчыш, калі твае паплечнікі апынуліся ў цяжкім становішчы, калі ты бачыш несправядлівасць. І грошы, статус ці страх тут не пры чым. Ты проста не зможаш па-іншаму. Таму што маеш сумленне.
Я спадзяюся, Ягор, што ўжо вельмі хутка ты зможаш быць разам з сям’ёй - у цябе цудоўная сям’я, якая за цябе шчыра перажывае. Гэта вельмі цяжка - перажываць за сям’ю, што яна перажывае за цябе. Усё абавязкова будзе добра. Клуб па-ранейшаму ў вышэйшай лізе, сумленне па-ранейшаму з табою. А значыць - усё не так дрэнна."
Вы таксама можаце напісаць ліст падтрымкі Ягору Аляксандравічу Марціновічу:
СІЗА-1, 220030, г. Мінск, вул. Валадарскага, 2
Таксама заклікаем вас пісаць лісты і іншым палітвязням, інфармацыю пра палітвязвяў можна ўзяць на тэматычных сайтах:
1) https://prisoners.spring96.org/be
2) https://politzek.me/friends
3) https://dissidentby.com
#паштоўкіадвясноўкі
"Прывітанне, Ягор!
Мы не так добра знаёмыя, як магло б быць. Так, вучыліся разам, некалькі разоў гулялі ў футболу, віталіся пры сустрэчы, але хіба гэта блізкае знаёмства? Але я сапраўды ганаруся і тым, што ёсць - таму што ты сумленны чалавек, а сумленне - гэта тое, што нельга купіць за грошы. Сумленне - гэта тое, да чаго не прымусіш, тое, што з табою навечна. І гэта сапраўдны гонар - мець сумленне.
Гэта як футбольны клуб, які яшчэ зусім зялёным абраў адзін раз і на ўсё жыццё. Хай гэты клуб у цяжкім становішчы, хай гульцы стомленыя і дэматываваныя, хай усё супраць - але ты ўсё роўна будзеш глядзець гульню, шчыра перажываць кожнае імгненне, а пасля будзеш гатовы нават атрымаць у сківіцу, адстойваючы сваё права звацца часткай гэтага клубу.
Сумленне - гэта калі ты ніколі не трапіш з «Манчэсцера» у «Ліверпуль», а з «Рэала» у «Барселону». Сумленне, гэта калі ты ніколі не скажаш публічную абразу пра чалавека, з якім трэніраваўся ў адной дзіцячай секцыі ці нават сядзеў за адным сталом. Сумленне - гэта калі ты будзеш рабіць сваю справу праз боль, праз абставіны, праз не магу. Але ніколі не змаўчыш, калі твае паплечнікі апынуліся ў цяжкім становішчы, калі ты бачыш несправядлівасць. І грошы, статус ці страх тут не пры чым. Ты проста не зможаш па-іншаму. Таму што маеш сумленне.
Я спадзяюся, Ягор, што ўжо вельмі хутка ты зможаш быць разам з сям’ёй - у цябе цудоўная сям’я, якая за цябе шчыра перажывае. Гэта вельмі цяжка - перажываць за сям’ю, што яна перажывае за цябе. Усё абавязкова будзе добра. Клуб па-ранейшаму ў вышэйшай лізе, сумленне па-ранейшаму з табою. А значыць - усё не так дрэнна."
Вы таксама можаце напісаць ліст падтрымкі Ягору Аляксандравічу Марціновічу:
СІЗА-1, 220030, г. Мінск, вул. Валадарскага, 2
Таксама заклікаем вас пісаць лісты і іншым палітвязням, інфармацыю пра палітвязвяў можна ўзяць на тэматычных сайтах:
1) https://prisoners.spring96.org/be
2) https://politzek.me/friends
3) https://dissidentby.com
#паштоўкіадвясноўкі
Forwarded from Валанцёрская служба ПЦ "Вясна"
Журналіст і праваабаронца Сяржук Сыс далучыўся да праекту "Паштоўкі ад вясноўкі" і напісаў ліст Алесю Бяляцкаму.
"Вітаю, шаноўны дружа Алесь!
Пішу табе я, твой "старажытны" сябра Сяржук. Менавіта ты ахрысціў мяне гэтым прыметнікам яшчэ ў 2012 годзе, калі ў Бабруйскай калоніі ствараў эсэ "Светлы смутак па вечнай радзіме", прысвечанае мне і нашаму сяброўству. Якраз учора я нанач перачытаў яго.
Сапраўды, Алесь, мала хто можа пахваліцца такім працяглым сяброўствам з табой, хіба яшчэ Эдуард Акулін. За гэта я кажу дзякуй лёсу. Уявіць нават складана - 42 гады таму мы сустрэліся на падрыхтоўчым курсе "гомельскага ўнівермага".
Смешны я быў тады, а мы - наіўнымі і светлымі. Але тое неўзабаве прайшло. З’явіліся выразныя мэты, акрэсліліся светапогляды. У мяне, праўда, гэта доўжылася болей. Але ад самага пачатку мы жылі і сьнілі беларушчынай. Наспеў урэшце час і я, 14 год таму, даблукаў аж да "Вясны".
И вось я, сённяшні, ёсць такім, дзякуючы і твайму уплыву, твайму цярпліваму патранату. Пра што не шкадую і чым ганаруся.
Закруціў час новую спіралю, абрынуў новыя выпрабаванні, якія мусім прайсці, ды выкараскацца на шырокі і прамы шлях.
Узгадваю нашую вокамгненную сустрэчу на акрэсцінскім калідоры 15 ліпеня. Мы паспелі абмяняцца позіркамі і я супакоіўся - бачыў у тваіх вачах падтрымку і ўпэўненасць.
А пакуль - як ёсць. У лесе нарэшце запахла грыбочкамі: баравікамі, чырвонагаловікамі, лісічкамі. Толькі сёлета я іх збіраць не маю магчымасці. А як вольная хвіліна надараецца - чытаю. Перавагу аддаю мемуарам, дзённікам, успамінам. Узрост такі, відаць.
Пішу трохі вершаў, яны неяк супакойваюць і суцяшаюць. Праўда, некаторыя кажуць, што занадта самотна выходзіць, шчымліва аголена. Ну такі цяпер настрой у мяне. Глянь сам:
Уявіў на імгненне сябе мурашом:
Адзінокім, зляканым і кволым,
У якога дашчэнту раструшчылі дом,
І нікога-нікога наўкола.
Прадзіраюся лісцем апалым ледзь-ледзь,
Лапкі б’ю аб бярвёны ігліцы.
Вось яшчэ б і смарагдавы мох адалець,
Каб да новага дому прабіцца.
Сілаў мала зусім, каб мурашнік знайсці,
Некрануты звярынаю злосцю...
І калі не загіну ў дрымучым трысці -
Папрашуся да вас, вашамосці.
Яшчэ мне ўзгадалася, як у снежні 2019 года мы выбраліся аглядаць старыя доты і капаніры пад Заслаўем. Жартавалі тады - можа яшчэ спатрэбяцца. Сёння, думаю, мы самі як тыя доты і здольныя трымаць кругавую абарону.
Трымайся там. Мы, аксакалы, вытрымаем абавязкова!"
Вы можаце напісаць ліст падтрымкі Алесю Віктаравічу Бяляцкаму:
СІЗА-1, 220030, г. Мінск, вул. Валадарскага, 2
Таксама заклікаем вас пісаць лісты і іншым палітвязням, інфармацыю пра палітвязвяў можна ўзяць на тэматычных сайтах:
1) https://prisoners.spring96.org/be
2) https://politzek.me/friends
3) https://dissidentby.com
#паштоўкіадвясноўкі
"Вітаю, шаноўны дружа Алесь!
Пішу табе я, твой "старажытны" сябра Сяржук. Менавіта ты ахрысціў мяне гэтым прыметнікам яшчэ ў 2012 годзе, калі ў Бабруйскай калоніі ствараў эсэ "Светлы смутак па вечнай радзіме", прысвечанае мне і нашаму сяброўству. Якраз учора я нанач перачытаў яго.
Сапраўды, Алесь, мала хто можа пахваліцца такім працяглым сяброўствам з табой, хіба яшчэ Эдуард Акулін. За гэта я кажу дзякуй лёсу. Уявіць нават складана - 42 гады таму мы сустрэліся на падрыхтоўчым курсе "гомельскага ўнівермага".
Смешны я быў тады, а мы - наіўнымі і светлымі. Але тое неўзабаве прайшло. З’явіліся выразныя мэты, акрэсліліся светапогляды. У мяне, праўда, гэта доўжылася болей. Але ад самага пачатку мы жылі і сьнілі беларушчынай. Наспеў урэшце час і я, 14 год таму, даблукаў аж да "Вясны".
И вось я, сённяшні, ёсць такім, дзякуючы і твайму уплыву, твайму цярпліваму патранату. Пра што не шкадую і чым ганаруся.
Закруціў час новую спіралю, абрынуў новыя выпрабаванні, якія мусім прайсці, ды выкараскацца на шырокі і прамы шлях.
Узгадваю нашую вокамгненную сустрэчу на акрэсцінскім калідоры 15 ліпеня. Мы паспелі абмяняцца позіркамі і я супакоіўся - бачыў у тваіх вачах падтрымку і ўпэўненасць.
А пакуль - як ёсць. У лесе нарэшце запахла грыбочкамі: баравікамі, чырвонагаловікамі, лісічкамі. Толькі сёлета я іх збіраць не маю магчымасці. А як вольная хвіліна надараецца - чытаю. Перавагу аддаю мемуарам, дзённікам, успамінам. Узрост такі, відаць.
Пішу трохі вершаў, яны неяк супакойваюць і суцяшаюць. Праўда, некаторыя кажуць, што занадта самотна выходзіць, шчымліва аголена. Ну такі цяпер настрой у мяне. Глянь сам:
Уявіў на імгненне сябе мурашом:
Адзінокім, зляканым і кволым,
У якога дашчэнту раструшчылі дом,
І нікога-нікога наўкола.
Прадзіраюся лісцем апалым ледзь-ледзь,
Лапкі б’ю аб бярвёны ігліцы.
Вось яшчэ б і смарагдавы мох адалець,
Каб да новага дому прабіцца.
Сілаў мала зусім, каб мурашнік знайсці,
Некрануты звярынаю злосцю...
І калі не загіну ў дрымучым трысці -
Папрашуся да вас, вашамосці.
Яшчэ мне ўзгадалася, як у снежні 2019 года мы выбраліся аглядаць старыя доты і капаніры пад Заслаўем. Жартавалі тады - можа яшчэ спатрэбяцца. Сёння, думаю, мы самі як тыя доты і здольныя трымаць кругавую абарону.
Трымайся там. Мы, аксакалы, вытрымаем абавязкова!"
Вы можаце напісаць ліст падтрымкі Алесю Віктаравічу Бяляцкаму:
СІЗА-1, 220030, г. Мінск, вул. Валадарскага, 2
Таксама заклікаем вас пісаць лісты і іншым палітвязням, інфармацыю пра палітвязвяў можна ўзяць на тэматычных сайтах:
1) https://prisoners.spring96.org/be
2) https://politzek.me/friends
3) https://dissidentby.com
#паштоўкіадвясноўкі
