#سیاسی #توافق
*بخش اول
از مدت ها قبل عرض کرده ام که توافق سیاسی با ایران طرفدار چندانی در دنیای امروز ندارد. علت این است که آزاد شدن ایران از بند تحریم ها برای کشورهای در ارتباط مستقیم و غیرمستقیم با ما منفعت ملموسی ایجاد نمی کند در حالی که برای آن ها هزینه هایی دارد.
ایران از برخی کشورها مطالبات دارد که به محض توافق آن ها را وصول می کند و همکنون این کشورها به بهانه تحریم، پرداخت های مربوط به خرید قبلی را مسدود کرده اند ضمن اینکه به سبب تحریم ها ایران به شکل غیر مستقیم محصولات خود را با تخفیف به همین کشورها صادر می کند ازین زاویه شاید نفعی در تداوم تحریم ایران باشد اما نفع با اهمیت از برداشته شدن تحریم ها نمی توان متصور بود.
ایران که نسبت به این وضعیت واقف است می داند که کشورهای منطقه و دوستان اروپایی آمریکا به سبب کسب منفعت حامی برجام نمی توانند باشند لذا از مدت ها قبل، جمهوری اسلامی، سیاست ایجاد هزینه برای کشورهای منطقه و دوستان آمریکا را در پیش گرفته لذا انگیزه اصلی کشورهایی که تلاش می کنند توافقی حاصل شود این است که از گزند هزینه هایی که ایران ایجاد می کند مصون باشند. با همین استدلال مشاهده می شود که علی رغم تحریم ها اما امارات مرکز اصلی ری-اکسپورت ایران بوده و وصول درهم نیز امکان پذیر است.
به جرات می توان گفت که اگر جنگ روسیه و اوکراین آغاز نشده بود، امروز برجام احیا شده بود. توجه کنیم که اورانیوم غنی شده توسط ایران باید به کشوری ثالث ارسال شود و روسیه تنها کشوری است که می تواند این نقش را بازی کند. روسیه در آستانه توافق از پذیرش این نقش کناره گیری کرد و طبعا ایران اولا حاضر نیست اورانیوم خود را به کشور دیگری ارسال کند و ثانیا حاضر نیست روسیه را کنار بگذارد چون هیچ بعید نیست که غرب پس از خروج اورانیوم از ایران مجددا تحریم هایی وضع کند و ایران به لحاظ اقتصادی تاب تحمل وضعیت فعلی را ندارد و مجددا تا ذخائر ایران به اندازه ای برسد که اهرم فشار جهت مذاکرات محسوب شود، هر اتفاقی ممکن است افتاده باشد لذا جمهوری اسلامی، طبیعی است که حاضر نیست به روسیه پشت کند و همچنین روسیه تحمل یک ایران غرب گرا را ندارد ازین زاویه بسیار شفاف باید گفت که نمی توانیم تصور کنیم که یک شبه ایران روسیه را کنار بگذارد و با غرب دست دوستی بدهد و توافقی بدون روسیه را امضا کند و هیچ هزینه ای ندهد که محتمل است هزینه این اقدام ایران به مراتب بیشتر از تحمل تحریم ها باشد.
با این اوصاف، مادامی که روسیه حاضر به پذیرش نقش در توافق برجامی نباشد، رسیدن به یک توافق جامع بسیار مشکل خواهد بود چون از یک طرف ایران ریسک کنار گذاشتن روسیه را نمی پذیرد و از طرف دیگر حاضر به ارسال اورانیوم به کشوری به جز روسیه نیست.
باز به دلیل همین جنگ فعلی و بالا بودن قیمت انرژی ممکن است که غرب یک پیشنهاد میانه را بپذیرد. به این معنا که ایران غنی سازی 60درصد را متوقف کند و میزان ذخائر خود را افزایش ندهد و در طرف مقابل ایران امکان صادرات نفت و وصول درآمد آن را برای مقاصد بشر دوستانه داشته باشد و نه بیشتر ...
*ادامه در بخش دوم
https://t.me/validhelalat/10595
*بخش اول
از مدت ها قبل عرض کرده ام که توافق سیاسی با ایران طرفدار چندانی در دنیای امروز ندارد. علت این است که آزاد شدن ایران از بند تحریم ها برای کشورهای در ارتباط مستقیم و غیرمستقیم با ما منفعت ملموسی ایجاد نمی کند در حالی که برای آن ها هزینه هایی دارد.
ایران از برخی کشورها مطالبات دارد که به محض توافق آن ها را وصول می کند و همکنون این کشورها به بهانه تحریم، پرداخت های مربوط به خرید قبلی را مسدود کرده اند ضمن اینکه به سبب تحریم ها ایران به شکل غیر مستقیم محصولات خود را با تخفیف به همین کشورها صادر می کند ازین زاویه شاید نفعی در تداوم تحریم ایران باشد اما نفع با اهمیت از برداشته شدن تحریم ها نمی توان متصور بود.
ایران که نسبت به این وضعیت واقف است می داند که کشورهای منطقه و دوستان اروپایی آمریکا به سبب کسب منفعت حامی برجام نمی توانند باشند لذا از مدت ها قبل، جمهوری اسلامی، سیاست ایجاد هزینه برای کشورهای منطقه و دوستان آمریکا را در پیش گرفته لذا انگیزه اصلی کشورهایی که تلاش می کنند توافقی حاصل شود این است که از گزند هزینه هایی که ایران ایجاد می کند مصون باشند. با همین استدلال مشاهده می شود که علی رغم تحریم ها اما امارات مرکز اصلی ری-اکسپورت ایران بوده و وصول درهم نیز امکان پذیر است.
به جرات می توان گفت که اگر جنگ روسیه و اوکراین آغاز نشده بود، امروز برجام احیا شده بود. توجه کنیم که اورانیوم غنی شده توسط ایران باید به کشوری ثالث ارسال شود و روسیه تنها کشوری است که می تواند این نقش را بازی کند. روسیه در آستانه توافق از پذیرش این نقش کناره گیری کرد و طبعا ایران اولا حاضر نیست اورانیوم خود را به کشور دیگری ارسال کند و ثانیا حاضر نیست روسیه را کنار بگذارد چون هیچ بعید نیست که غرب پس از خروج اورانیوم از ایران مجددا تحریم هایی وضع کند و ایران به لحاظ اقتصادی تاب تحمل وضعیت فعلی را ندارد و مجددا تا ذخائر ایران به اندازه ای برسد که اهرم فشار جهت مذاکرات محسوب شود، هر اتفاقی ممکن است افتاده باشد لذا جمهوری اسلامی، طبیعی است که حاضر نیست به روسیه پشت کند و همچنین روسیه تحمل یک ایران غرب گرا را ندارد ازین زاویه بسیار شفاف باید گفت که نمی توانیم تصور کنیم که یک شبه ایران روسیه را کنار بگذارد و با غرب دست دوستی بدهد و توافقی بدون روسیه را امضا کند و هیچ هزینه ای ندهد که محتمل است هزینه این اقدام ایران به مراتب بیشتر از تحمل تحریم ها باشد.
با این اوصاف، مادامی که روسیه حاضر به پذیرش نقش در توافق برجامی نباشد، رسیدن به یک توافق جامع بسیار مشکل خواهد بود چون از یک طرف ایران ریسک کنار گذاشتن روسیه را نمی پذیرد و از طرف دیگر حاضر به ارسال اورانیوم به کشوری به جز روسیه نیست.
باز به دلیل همین جنگ فعلی و بالا بودن قیمت انرژی ممکن است که غرب یک پیشنهاد میانه را بپذیرد. به این معنا که ایران غنی سازی 60درصد را متوقف کند و میزان ذخائر خود را افزایش ندهد و در طرف مقابل ایران امکان صادرات نفت و وصول درآمد آن را برای مقاصد بشر دوستانه داشته باشد و نه بیشتر ...
*ادامه در بخش دوم
https://t.me/validhelalat/10595
#سیاسی #توافق
*بخش دوم
با این همه از نظر من (به عنوان یک خواننده و دنبال کننده تحلیل های سیاسی)، ساعت شنی توافق یا عدم توافق در حال نشان دادن اتمام زمان است! چند ماه دیگر انتخابات مجلس سنا برگزار شده و بایدن آزادانه تر تصمیم می گیرد از طرف دیگر 180میلیون بشکه نفت آزاد شده بدون توافق با ایران و بدون افزایش محسوس تولید توسط عربستان یا سایر اعضا، جایگزین نمی شود لذا در حدود 4ماه دیگر عرضه نفت یک میلیون بشکه کاهش می یابد در حالی که ذخائر کاهش یافته و حتی امکان پر کردن ذخائر نیست لذا قیمت نفت یک جهش با اهمیت دیگر را به نمایش می گذارد و بایدن این را نمی خواهد. صادرات 1 میلیون بشکه ای نفت توسط ایران می تواند بایدن را نجات دهد اما پیش از انتخابات سنا، بایدن نمی تواند توافق نیم-بند با ایران داشته باشد.
این طرف میز، دولتی بر سر کار آمده با شعار "ما می توانیم" ... چند ماه قبل عرض کردم که مدت زمانی می گذرد و وقتی حاکمیت ( و نه دولت) متوجه شود که این ها نمی توانند، آن وقت است که مانند دوره محمود احمدی نژاد، ولایتی ها به شکل موازی وارد یک مذاکره می شوند و آخرین و قطعی ترین پیشنهاد ایران را روی میز می گذارند.
بر همین اساس معتقدم که در کوتاه مدت ممکن است هر دو طرف شرایط فعلی را حفظ کنند. یعنی نه توافقی بشود و نه مذاکره صورت گیرد اما همچنان محتمل است که اجازه صادرات نفت در مقابل واردات کالاهای بشردوستانه صادر شود.
https://t.me/validhelalat/10594
*بخش دوم
با این همه از نظر من (به عنوان یک خواننده و دنبال کننده تحلیل های سیاسی)، ساعت شنی توافق یا عدم توافق در حال نشان دادن اتمام زمان است! چند ماه دیگر انتخابات مجلس سنا برگزار شده و بایدن آزادانه تر تصمیم می گیرد از طرف دیگر 180میلیون بشکه نفت آزاد شده بدون توافق با ایران و بدون افزایش محسوس تولید توسط عربستان یا سایر اعضا، جایگزین نمی شود لذا در حدود 4ماه دیگر عرضه نفت یک میلیون بشکه کاهش می یابد در حالی که ذخائر کاهش یافته و حتی امکان پر کردن ذخائر نیست لذا قیمت نفت یک جهش با اهمیت دیگر را به نمایش می گذارد و بایدن این را نمی خواهد. صادرات 1 میلیون بشکه ای نفت توسط ایران می تواند بایدن را نجات دهد اما پیش از انتخابات سنا، بایدن نمی تواند توافق نیم-بند با ایران داشته باشد.
این طرف میز، دولتی بر سر کار آمده با شعار "ما می توانیم" ... چند ماه قبل عرض کردم که مدت زمانی می گذرد و وقتی حاکمیت ( و نه دولت) متوجه شود که این ها نمی توانند، آن وقت است که مانند دوره محمود احمدی نژاد، ولایتی ها به شکل موازی وارد یک مذاکره می شوند و آخرین و قطعی ترین پیشنهاد ایران را روی میز می گذارند.
بر همین اساس معتقدم که در کوتاه مدت ممکن است هر دو طرف شرایط فعلی را حفظ کنند. یعنی نه توافقی بشود و نه مذاکره صورت گیرد اما همچنان محتمل است که اجازه صادرات نفت در مقابل واردات کالاهای بشردوستانه صادر شود.
https://t.me/validhelalat/10594