#فرزند_پـرورى
از اينجا بشنويد🔻

كليپ رو حتما ببينيد😹
افراد نابالغ هیجانی علاوه بر تفاوت های رفتاری و هیجانی اغلب از نظر سیستم شناختی و هوشی نیز با افراد بالغ تفاوت دارند.اگر والدین شما در فضای خانوادگی مملو از اضطراب و قضاوت بزرگ شده اند ممکن است سبک فکری بسته و محدودتری را فراگرفته باشند و در برابر پیچیدگی مقاومت کنند. اضطراب افراطی دوران کودکی نه تنها رشد نایافتگی هیجانی را به دنبال دارد، بلکه باعث شکل گیری سبک فکری ساده نگری افراطی می شود. فرد در این نوع سبک فکری نمی تواند ایده ها و عقاید متضاد را در نظر بگیرد و همزمان به آن ها بپردازد. محیط های خانوادگی سرکوب گر و تنبیه کننده معمولا تفکر پذیرا یا انتقادی و ابزار وجود را نه قبول دارند و نه تشویق می کنند لذا نمی توانند فضای مناسب و مساعدی را برای رشد و پرورش ذهن کودک فراهم آورند. ( ص 82).

منبع: لینزی ،گیبسون.(1398). رهایی از محرومیت های هیجانی دوران کودکی.ترجمه زهرا اندوز و حسن حمیدپور
#فرزند_پـرورى

‍ 👶🏻لجبازی یک بازی دو طرفه است…
#فرزند_پـرورى #دكتر_فرهنگ_هلاكويى

لجبازی وقتی شروع میشه که شما به فرزندتون میگید نه، یا نکن یا بکن
من تمام فریاد ناشنیده ام اینست که این بکن نکن ها بچه رو تو این سنین از پا در میاره و موضوع در بقیه سنین هم از این قراره اینه که شما قراره کار خوب و درست رو به فرزندتون آموزش بدین..
کار پدری و مادری کار اموزش با مهربونیه …

متاسفانه ماها فکر میکنیم کار پدر مادری کار پلیسه که مواظب باشیم سر موقع به بچه بگیم نکن یا بکن یا نصیحت کنیم….

وقتی شما قواعد کار رو تا ۳ سالگی درست رعایت کنید معمولا بچه بقول شما لجباز نمیشه یعنی وقتی چیزی و که دوست نداره یا داره بخاطر خشم و یا بازی یا اذیت شما برعکسشو نمیخواد…
که حتی اگه این موارد هم به دلیل آسیب پیش اومد پدر و مادر باید تو این موارد هم سیاست داشته باشند و وارد این بازی با کودک نشن…

🔹مثلا اگه شما از قبل میدونید تو یک مهمونی بچه ۵ ساله شما هنگام برگشت به خونه لج میکنه که من نمیام پس بهتره بهش بگید پسر گلم تو نیا مواظب خودت باش ما میریم حالا اون میاد برعکس عمل کنه و میگه نه منم میخوام بیام اونوقت شما به هدفتون رسیدین…

👈پس با بچه ها وارد بازی لجبازی که دو طرفه هست نشید و اگه چیز بدی نمیخوان بهتره یا با سیاست به هدفتون برسید یا کوتاه بیاین و بزارید اونم از زندگیش لذت ببره.

‍ 👩‍👧مادر اولین کسی است که «شرمندگی از ظاهر» را به دخترش یاد می‌دهد..
#فرزند_پـرورى

احتمالاً آنچه مادران در برابر چشم دخترانشان انجام می‌دهند مهم‌تر از حرف‌هایی است که می‌زنند. پگی اورنشتاین، مؤلف کتاب مرا پرنسس صدا نکن۲، می‌گوید: «در نوجوانی به بی‌اشتهایی مبتلا بودم. برای همین، وقتی دختردار شدم، ناگهان فهمیدم که باید مسیرم را عوض کنم». او اینطور توضیح می‌دهد: «برایم ترسناک بود. باید یاد می‌گرفتم که مهم است دخترم ببیند که بستنی می‌خورم، نه اینکه فقط یک گاز از بستنی فرد دیگری برمی‌دارم. می‌خواستم وزن و غذا مشغلۀ ذهنی دخترم نباشد، ولی باید بر برخی از مشکلاتی که خودم با غذا داشتم چیره می‌شدم». اورنشتاین می‌گوید که این در عمل یعنی: ترازو در خانه نداشته باشی؛ غذاها را با صفت خوب و بد، یا چاق‌کننده و غیرچاق‌کننده توصیف نکنی؛ و بیشتر از این حرف بزنی که غذا چه مزه‌ای می‌دهد و آیا سیرت می‌کند یا نه.
مادر شدن، در بهترین حالت خود، می‌تواند فرصتی باشد که از خودتان بپرسید خانواده‌تان دربارۀ بدنتان چه چیزی به شما یاد داده‌اند، و آگاهانه تصمیم بگیرید که می‌خواهید کدام یک (یا اصلاً هیچ‌یک؟) از آن ارزش‌ها را به نسل بعد منتقل کنید. در بدترین حالت، مادری ممکن است به چاه «شرمندگی از بدن» تبدیل شود، یا به جریان مستمرّی از کامنت‌های «خوشگلِ مامان» شبیه شود که علی‌رغم حسن‌نیتشان، ظاهر فرد را معیاری برای ارزش ذاتی‌اش می‌شمارند. و نتیجه؟ پرز می‌گوید از زبان یک بچۀ پنج‌ساله شنیده است که: «مامان می‌گه صاف بشینم تا شکمم صاف به نظر بیاد».
ما ناخواسته به شیوه‌های دیگری هم از دختران می‌خواهیم به ظاهر خودشان گیر بدهند و دنبال استانداردهای غیرواقع‌بینانۀ زیبایی بروند. والدینی که به تغذیۀ سالم بچه‌هایشان اولویت می‌دهند اما دائماً دربارۀ کم‌کردن کربوهیدرات، احساس چاقی و آماده شدن برای دورۀ بعدی سم‌زُدایی با آب‌میوه‌خواری و آب‌گیاه‌خواری حرف می‌زنند، باید توجه کنند که داده‌های علمی چه می‌گویند. انگلن با بررسی یک دهه پژوهش می‌گوید شواهد قاطعانه نشان می‌دهند تمرکز صحبت‌ها بر وزن، حتی اگر با نگاهی به «سلامت» باشد، مفید نیست. بهترین کار آن است که غذا را مثل سوخت تصویر کنیم، و ارزش‌گذاری‌مان برای تن آدم نه با شکلش، که با توانایی‌هایی باشد که دارد.من به‌عنوان یک مادر ساکن آمریکا، همواره تعجب می‌کنم که مردم چقدر به دخترم می‌گویند که: «تو زیبا هستی». معمولاً با حرفی از این جنس پاسخ داده‌ام که: «ولی باهوش هم هست»!
متن:هانا سلیگسان (نویسنده و روزنامه نگار آمریکایی)
🆑@Tohidclinic

‍ #دكتر_فرهنگ_هلاكويى
#فرزند_پـرورى

من و شما
برای بازداشتنِ فرزندمان از کارِ بد
و تشویقِ او به کارِ خوب
چهار تا راه بیشتر نداریم.

راه اول :
تقویتِ مثبت ( positive reinforcement )
یعنی ما به مجموعه و سیستم
چیزی اضافه می کنیم.
یعنی فرزند شما یک کارِ خوبی انجام می دهد
و شما به او یک پاداشی می دهید.

راه دوم :
تقویتِ منفی ( negative reinforcement )
در تقویتِ منفی من به فرزندم می گویم
حالا که وقت امتحانات است
لازم نیست که اتاقت را مرتب کنی
در نتیجه او را از یک مسئولیت یا وظیفه ای دور می کنم برای اینکه درسش را بخواند.
من در اینجا از مجموعه و سیستم
یک چیزی را که کودک خوب نمی داند
بیرون می آورم
و به آن می گویم تقویتِ منفی
که معنایش کم کردن است.

راه سوم ‌‌:
تنبیهِ مثبت ( positive punishment )
به عنوان مثال فرزند من
کار بدی می کند
من حرف تندی به او می زنم
و یا با اینکه کارِ درستی نیست
فرض کنید او را تنبیه فیزیکی می کنم
در اینجا تنبیهِ مثبت صورت گرفته است
چون در اینجا من به مجموعه و سیستم
یک چیز بدی که تنبیه است را اضافه می کنم
برای اینکه فرزندم
آن کار بد را انجام ندهد.

و راه چهارم ‌‌‌:
تنبیهِ منفی ( negative punishment )
در این حالت
من فرزندم را از یک چیزی که
لازم و واجب نیست محروم می کنم
مثلاً به او می گویم
حالا که با برادرت سرِ سازگاری نداری
من از تو اسباب بازی ات را
مثلاً برای دو روز می گیرم
و یا به عنوان مثال
یک روز حق نداری تلویزیون نگاه کنی
در اینجا تنبیهِ منفی صورت گرفته است
چون من یک چیزی را
از سیستم و مجموعه کم کرده ام.

🆔@Tohidclinic

٩ نكته در برخورد با كودك حسود

#فرزند_پـرورى

🆑@Tohidclinic

سخنى مستقيم با فرزندان طلاق
#فرزند_پـرورى
#طلاق #نوجوان

از اينجا بشنويد🔻

#دكتر_فرهنگ_هلاكويى
#فرزند_پـرورى #خشم #لجبازى

از اينجا بشنويد🔻