دل شب داشت دردی از کدورت‌های حرمانم
به سوی آسمان دیدم فرو بارید کوکب‌ها

غزل ۸
#نظیری_نیشابوری

وعظ طبیب و صبر من، بر جان گوارا گشته‌اند
من سخت‌تر سازم مرض، او تلخ‌تر جلاب را!

غزل ۹
#نظیری_نیشابوری

طاعت ما نیست غیر از ورزش پندار ما
هست استغفار ما محتاج استغفار ما

شوق، صد منصور کشت و عشق، صد یوسف فروخت
بوالعجب! هنگامه‌ها گرمست در بازار ما

از شمیم گل دماغ ما پریشان می‌شود
بر نمی‌تابد دم عیسی دل بیمار ما

غزل ۱۶
#نظیری_نیشابوری

دیدمش؛ در دل نهفتم آه بی‌تأثیر را
در کمان از بس که دزدیدم، شکستم تیر را!

غزل ۲۱
#نظیری_نیشابوری

عفاک‌الله! به قید عشقم از هستی برآوردی
به یک مشکل نمودی حل هزاران مشکل ما را

غزل ۲۸
#نظیری_نیشابوری

خورشید عمر بر سر دیوار و خفته‌ایم
فریاد از درازی خواب گران ما...

بنیاد ما خرابی ما استوار کرد
گویی که سود ماست «نظیری » زیان ما

غزل ۳۵
#نظیری_نیشابوری

سوالی کن ز من امروز تا غوغا به شهر افتد
که اعجاز فلانی کرده گویا بی‌زبانی را!

غزل ۵۸
#نظیری_نیشابوری

کجا باشد به بند و قید دستار؟
سرِ مجنون که جز سربار او نیست

غزل ۸۹
#نظیری_نیشابوری

شکر کز غم مردم و پیشت نگشتم شرمسار
حال خود هرچند می‌گفتم دلت باور نداشت

غزل ۹۱❤️
#نظیری_نیشابوری

در جواب تو فرومانده‌ترم از طفلی
که به سفتن شکند گوهر و تاوانش نیست...

غزل ۹۹
#نظیری_نیشابوری

نه کج ز مستی می کرده قبله باده‌فروش
دلش به گوشه میخانه مایل افتادست

غزل ۱۰۸
#نظیری_نیشابوری

مال و عصمت را زلیخا بد درین سودا نباخت
ماه کنعان بردن از خیل خریداران خوش است

غزل ۱۱۷
#نظیری_نیشابوری

بیا که مردم و بر راه چشم جان بازست
به گفتگوی تو زخم مرا دهان بازست

به خون ما اگرت میل هست، مانع نیست
می مغانه سبیل و در مغان بازست

در آرزوی نثار قدوم تو همه شب
گهرفروش دو چشم مرا دکان بازست

غزل ۱۱۸
#نظیری_نیشابوری

پ.ن:
سبیل: مباح، روا

شد بهار عمر و ناپخته است انگورم هنوز
نیست معلومم که آخر سرکه یا صهبا شود

غزل ۱۵۱
#نظیری_نیشابوری

گویا تو برون می‌روی از سینه، وگرنه
جان دادن کس این همه دشوار نباشد!

غزل ۱۷۱
#نظیری_نیشابوری

به بدی در همه‌جا نام برآرم که مباد
خون من ریزی و گویند سزاوار نبود!

غزل ۱۸۰
#نظیری_نیشابوری