گاهی به جوی دوست چو آب روان خوشیم
گاهی چو آب، حبس شدم در سبوی دوست...

غزل ۴۴۲
#مولانا

هر سوی کار و بار، که ما میر و مهتریم!
وان سو که بارگاه امیرست، بار نیست

ای روح... دست برکن و بنمای رنگ خوش
کاین‌ها همه به جز کف و نقش و نگار نیست

غزل ۴۴۵
#مولانا

گفتا که با تو کیست؟ بگفت او که عشق تو
گفتا کجاست عشق؟ بگفت: اندر این بر است

«ای سیم‌بَر! به من نظری کن زکات حسن
کاین چشم من پر از دُر و رخسار از زرست...»

گفتا که ذره ذره جهان عاشق منند
رو! رو! که این متاع بر ما محقرست...


غزل ۴۴۸
#مولانا

سودایی‌ام از تو و بطّال و کو به کو
ما را چنین بطالت و سودا مبارکست!

هر دل که با هوای تو امشب شود حریف
او را یقین بدان تو که فردا مبارکست

غزل ۴۵۱
#مولانا

در بُنِ دریا، به تکِ آبِ تلخ
در طلبِ گوهرِ رعنا خوش‌ست

از تو چو انداخت خدا رنجِ کار
رو به تماشا، که تماشا خوش‌ست

گفت: «تماشای جهان عکسِ ماست
هم برِ ما باش که با ما خوش‌ست»

#مولانا

ای وای آن ماهی که او پیوسته بر خشکی فتد
ای وای آن مسّی که او بر کیمیا عاشق نشد

بسته بود راه اجل، نبود خلاصش معتجل
هم عیش را لایق نبد، هم مرگ را عاشق نشد...

#مولانا

شما دل‌ها نگه دارید مسلمانان، که من باری
چنان آمیختم با او که دل با من نیامیزد!

#مولانا

نباشد عیب پرسیدن تو را خانه کجا باشد
نشانی ده اگر یابیم وان اقبال ما باشد..

#مولانا

دل آواره ما را از آن دلبر خبر آید
شبی استاره ما را به ماه او قران باشد...

#مولانا

تو گویی خانه‌ی خاقان، بود دل‌های مشتاقان
مرا دل نیست! ای جانم تو را خانه کجا باشد؟

#مولانا

منم مصر و شکرخانه چو یوسف در بَرَم گیرد
چه جویم ملک کنعان را؟ چو او کنعان من باشد

#مولانا

چو او آب حیات آمد، چرا آتش برانگیزد؟
چو او باشد قرار جان، چرا جان بی‌قرار آمد؟

درآ ساقی دگرباره بکن عشاق را چاره
که آهوچشم خون‌خواره چو شیر اندر شکار آمد!

#مولانا

مرا دلبر چنان باید که جان فتراک او گیرد
مرا مطرب چنان باید که زهره پیش او میرد

یکی پیمانه‌ای دارم که بر دریا همی‌خندد
دل دیوانه‌ای دارم که بند و پند نپذیرد

#مولانا

زهی هستی که تو داری زهی مستی که من دارم
تو را هستی همی‌زیبد مرا مستی همی‌زیبد : )

#مولانا

سعادت‌جو دگر باشد و عاشق خود دگر باشد
ندارد پای عشق او کسی کش عشق سر باشد

نه روز بخت می‌خواهد نه شب آرام می‌جوید
میان روز و شب پنهان دلش همچون سحر باشد

#مولانا

برون شو ای غم از سینه، که لطف یار می‌آید
تو هم ای دل ز من گم شو، که آن دلدار می‌آید

نگویم یار را شادی که از شادی گذشتست او...
مرا از فرط عشق او، ز شادی عار می‌آید!

#مولانا

ای خسته‌ی افتاده، بنگر که که افکندت
چون درنگری او را، هم اوت برانگیزد

#مولانا

بمیرید بمیرید در این عشق بمیرید
در این عشق چو مردید همه روح پذیرید

بمیرید بمیرید و زین نفس ببرید
که این نفس چو بندست و شما همچو اسیرید

#مولانا

تو گویی خانه‌ی خاقان، بود دل‌های مشتاقان
مرا دل نیست... ای جانم تو را خانه کجا باشد؟

#مولانا

چو شب شد جملگان در خواب رفتند
همه چون ماهیان در آب رفتند

دو چشم عاشقان بیدار تا روز
همه شب سوی آن محراب رفتند

#مولانا