Forwarded from اتچ بات
تاسیس دانشگاه تهران :
🔸فکر تأسیس دانشگاه تهران در سال ۱۳۰۵ خورشیدی توسط دکتر اسماعیل سنگ (نماینده ساری در ششمین دورۀ مجلس شورای ملی) نخستین بار پدیدار شد.
🔹وزیر دربار وقت، عبدالحسین #تیمورتاش، از طرف #رضا_شاه، دکتر #عیسی_صدیق (صدیق اعلم) را مأمور کرد تا در سال ۱۳۱۰ خورشیدی به ایالات متحده آمریکا سفر کرده و پس از مطالعه در «تأسیسات علمی دنیای جدید»، طرحی برای تأسیس دانشگاه در کشور به دولت تقدیم نماید.
🔸کلیات طرح تأسیس دانشگاه تهران از سال ۱۳۰۷ توسط محمود حسابی به وزیر فرهنگ وقت آقای حکمت پیشنهاد شد. طرح تفصیلی تأسیس دانشگاه تهران نیز در سال ۱۳۱۰ تهیه و به وزیر فرهنگ تقدیم شد و با تلاش‌های دکتر حسابی و مذاکرات وی با نمایندگان مجلس، این طرح در سال ۱۳۱۲ به مجلس شورای ملی رفت و در سال ۱۳۱۳ از تصویب مجلس گذشت.
🔹علی اصغر حکمت بی‌درنگ دست به کار شد و جستجو برای مکان‌یابی مناسب دانشگاه را با کمک و مشاوره #آندره_گدار، معمار چیره‌دست فرانسوی که در آن روزگار به عنوان مهندس در خدمت وزارت معارف بود آغاز کرد. آنان پس از جستجوی بسیار در میان ابنیه، باغ‌ها و زمین‌های فراوان آن‌روز اطراف تهران باغ جلالیه را برای احداث دانشگاه برگزیدند.
🔸پردیس و بناهای این دانشگاه توسط معماران اروپایی رولاند دوبرول، ماکسیم سیرو، مارکوف، آلکساندر موزر، آندره گدارد، و محسن فروغی طراحی گردید.
تالار کالبدشکافی نخستین ساختمان دانشگاه بود. قرار شد که ساختمان دانشگاه از دانشکده پزشکی آغاز شود. در اوایل اردیبهشت این ساختمان شروع شد.
🔹همزمان با گشایش تالار کالبدشکافی، در پانزدهم بهمن ماه ۱۳۱۳ (ه.خ )لوح یادبود تأسیس دانشگاه با حضور رضاشاه در محلی که اکنون پلکان جنوبی دانشکده پزشکی است در دل خاک به امانت گذاشته شد.
@tarikhdartarazoo 🏛
🔸فکر تأسیس دانشگاه تهران در سال ۱۳۰۵ خورشیدی توسط دکتر اسماعیل سنگ (نماینده ساری در ششمین دورۀ مجلس شورای ملی) نخستین بار پدیدار شد.
🔹وزیر دربار وقت، عبدالحسین #تیمورتاش، از طرف #رضا_شاه، دکتر #عیسی_صدیق (صدیق اعلم) را مأمور کرد تا در سال ۱۳۱۰ خورشیدی به ایالات متحده آمریکا سفر کرده و پس از مطالعه در «تأسیسات علمی دنیای جدید»، طرحی برای تأسیس دانشگاه در کشور به دولت تقدیم نماید.
🔸کلیات طرح تأسیس دانشگاه تهران از سال ۱۳۰۷ توسط محمود حسابی به وزیر فرهنگ وقت آقای حکمت پیشنهاد شد. طرح تفصیلی تأسیس دانشگاه تهران نیز در سال ۱۳۱۰ تهیه و به وزیر فرهنگ تقدیم شد و با تلاش‌های دکتر حسابی و مذاکرات وی با نمایندگان مجلس، این طرح در سال ۱۳۱۲ به مجلس شورای ملی رفت و در سال ۱۳۱۳ از تصویب مجلس گذشت.
🔹علی اصغر حکمت بی‌درنگ دست به کار شد و جستجو برای مکان‌یابی مناسب دانشگاه را با کمک و مشاوره #آندره_گدار، معمار چیره‌دست فرانسوی که در آن روزگار به عنوان مهندس در خدمت وزارت معارف بود آغاز کرد. آنان پس از جستجوی بسیار در میان ابنیه، باغ‌ها و زمین‌های فراوان آن‌روز اطراف تهران باغ جلالیه را برای احداث دانشگاه برگزیدند.
🔸پردیس و بناهای این دانشگاه توسط معماران اروپایی رولاند دوبرول، ماکسیم سیرو، مارکوف، آلکساندر موزر، آندره گدارد، و محسن فروغی طراحی گردید.
تالار کالبدشکافی نخستین ساختمان دانشگاه بود. قرار شد که ساختمان دانشگاه از دانشکده پزشکی آغاز شود. در اوایل اردیبهشت این ساختمان شروع شد.
🔹همزمان با گشایش تالار کالبدشکافی، در پانزدهم بهمن ماه ۱۳۱۳ (ه.خ )لوح یادبود تأسیس دانشگاه با حضور رضاشاه در محلی که اکنون پلکان جنوبی دانشکده پزشکی است در دل خاک به امانت گذاشته شد.
@tarikhdartarazoo 🏛
Telegram
attach 📎
Forwarded from اتچ بات
آذرماه ۱۳۵۷ سالروز درگذشت #عیسی_صدیق؛( ادیب، نویسنده و سومین رییس دانشگاه تهران )
عیسی صدیق معروف به صدیقِ‌اَعلَم، جزو اولین گروه از دانشجویان اعزامی به اروپا در دورهٔ بعد از مشروطیت بود.
پس از پایان تحصیلات و بازگشت به میهن، چند سالی در وزارت فرهنگ مشغول به خدمت شد و در سال ۱۳۰۹ برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت و در آن‌جا دانشنامه دکتری فلسفه گرفت و دوباره برای خدمت به ایران بازگشت.
طی دوران تحصیل در اروپا(که همزمان با جنگ جهانی اول و اشغال ایران بود) با انتشار مقالاتی در روزنامه‌های اروپایی، افکار عمومی را متوجه جنایت‌ها و ستم‌گری‌های دولت‌های مهاجم به (به خصوص روس‌ها) ایران کرد.
این فعالیت‌های او در آن‌زمان به قدری تاثیرگذار بود که سفیر روسیه در لندن خواهان اخراج او شده بود.
دکتر صدیق پس از بازگشت دوباره به ایران در این دوره از سوی رضاشاه مأمور تهیه طرح «تأسیس دانشگاه تهران» شد و مأمور راه‌اندازی این دانشگاه گردید.
دانشگاه تهران در سال ۱۳۱۳ راه‌اندازی شد و دکتر صدیق در سال ۱۳۱۹ ریاست و استادی دانشسرای عالی، دانشکده ادبیات و دانشکده علوم را بر عهده گرفت.
او تا سال ۱۳۴۰ شش بار وزیر فرهنگ شد و تا سال ۱۳۵۳ در مقام استادی دانشگاه انجام وظیفه می‌کرد.
او افزون بر تهیه طرح و قانون تأسیس دانشگاه تهران و ایجاد هسته مرکزی آن، خدمات فرهنگی بزرگ دیگری نیز به انجام رساند، از آن میان «تأسیس نخستین مدارس جدید گیلان» «پیشنهاد اعزام محصل به اروپا و تهیه قانون آن» «تأسیس دانشگاه تبریز» و «تأسیس نزدیک به دوهزار مدرسه» و...
عیسی صدیق ( ۶ دوره وزیر فرهنگ، ادیب و نویسنده و...) در کتاب؛ دوره مختصر تاریخ فرهنگ ایران (۱۳۵۳) شرح مختصری از تاسیس مراکز آموزشی در دوران پهلوی به دست می‌دهد:
در ۱۳۰۴ در تمام کشور ۱۰۹ هزار شاگرد با ۶ هزار معلم وجود داشت.
در ۱۳۲۰ ایران دارای ۵۳۶ هزار [افزایش ۵ برابری] شاگرد و ۱۴هزار [رشد ۲ برابری] معلم بود.
t.me/tarikhdartarazoo 🏛
عیسی صدیق معروف به صدیقِ‌اَعلَم، جزو اولین گروه از دانشجویان اعزامی به اروپا در دورهٔ بعد از مشروطیت بود.
پس از پایان تحصیلات و بازگشت به میهن، چند سالی در وزارت فرهنگ مشغول به خدمت شد و در سال ۱۳۰۹ برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت و در آن‌جا دانشنامه دکتری فلسفه گرفت و دوباره برای خدمت به ایران بازگشت.
طی دوران تحصیل در اروپا(که همزمان با جنگ جهانی اول و اشغال ایران بود) با انتشار مقالاتی در روزنامه‌های اروپایی، افکار عمومی را متوجه جنایت‌ها و ستم‌گری‌های دولت‌های مهاجم به (به خصوص روس‌ها) ایران کرد.
این فعالیت‌های او در آن‌زمان به قدری تاثیرگذار بود که سفیر روسیه در لندن خواهان اخراج او شده بود.
دکتر صدیق پس از بازگشت دوباره به ایران در این دوره از سوی رضاشاه مأمور تهیه طرح «تأسیس دانشگاه تهران» شد و مأمور راه‌اندازی این دانشگاه گردید.
دانشگاه تهران در سال ۱۳۱۳ راه‌اندازی شد و دکتر صدیق در سال ۱۳۱۹ ریاست و استادی دانشسرای عالی، دانشکده ادبیات و دانشکده علوم را بر عهده گرفت.
او تا سال ۱۳۴۰ شش بار وزیر فرهنگ شد و تا سال ۱۳۵۳ در مقام استادی دانشگاه انجام وظیفه می‌کرد.
او افزون بر تهیه طرح و قانون تأسیس دانشگاه تهران و ایجاد هسته مرکزی آن، خدمات فرهنگی بزرگ دیگری نیز به انجام رساند، از آن میان «تأسیس نخستین مدارس جدید گیلان» «پیشنهاد اعزام محصل به اروپا و تهیه قانون آن» «تأسیس دانشگاه تبریز» و «تأسیس نزدیک به دوهزار مدرسه» و...
عیسی صدیق ( ۶ دوره وزیر فرهنگ، ادیب و نویسنده و...) در کتاب؛ دوره مختصر تاریخ فرهنگ ایران (۱۳۵۳) شرح مختصری از تاسیس مراکز آموزشی در دوران پهلوی به دست می‌دهد:
در ۱۳۰۴ در تمام کشور ۱۰۹ هزار شاگرد با ۶ هزار معلم وجود داشت.
در ۱۳۲۰ ایران دارای ۵۳۶ هزار [افزایش ۵ برابری] شاگرد و ۱۴هزار [رشد ۲ برابری] معلم بود.
t.me/tarikhdartarazoo 🏛
Telegram
attach 📎