⭕️تمدن‌پژوهی و لزوم اطلاع از نظریه‌های نظام سیاسی و دولت در اسلام

#یادداشت_تحقیقی
#دکتر_داود_فیرحی
#نظا_سیاسی_و_دولت_در_اسلام

🔸تحولات فکری و سیاسی جهان اسلام نشان می‌دهد که باید، به دلایلی چند، در خصوص #نظام_سیاسی و #دولت در اسلام اندیشه کرد. به لحاظ عملی مشکل بتوان زندگی را بدون دولت تصور نمود. دولت در جامعه اسلامی، همانند دیگر جوامع بشری، نه تنها بیانگر وجود مجموعه‌ای از نهادهاست، بلکه حاکی از وجود نگرشها و شیوه‌های خاصی از اعمال و رفتار است که منحصراً #مدنیت_اسلامی خوانده شده، در واقع جزئی از #تمدن_اسلامی محسوب می‌شوند.

🔸می‌توان گفت که سیاست و دولت به گونه‌ای ظریف در قسمت عمده زندگی ما نفوذ و رخنه می‌کند. زندگی انسان‌ها در درون نظام سیاسی و دولت آغاز می‌شود و پایان می‌پذیرد. بدین‌سان، دولت در #جوامع_اسلامی، هر چند مفهومی پیچیده است، واقعیت روزمره‌ای است که نمی‌توان نادیده گرفت. لازم است قبل از آنکه درباره نسبت و رابطه خود با دولت بیندیشیم، از نظریه یا نظریه‌های دولت در #فرهنگ_اسلامی نیز اطلاعاتی به دست آوریم.

🔹بخشی از مقدمه‌ی کتاب "نظام سیاسی و دولت در اسلام"، نوشته‌ی حجت‌الاسلام دکتر داود فیرحی

ا—--------------------------—ا

https://telegram.me/tamadone_novine_islami

💢 روشنفکری دینی و مسأله‌ای به نام «نصّ»

#گفت‌وگو
#دکتر_داود_فیرحی
yon.ir/052he

🔸#اشاره:
اگر به یک اعتبار، سرآغاز نواندیشی و روشنفکری در ایران را به دوره مشروطه‌خواهی بتوان نسبت داد و اگر مهم‌ترین چالش‌های روشنفکری دینی را باید در فقه شیعی و نسبت آن باسیاست جستجو کرد، داود فیرحی به‌عنوان کسی که تحصیلات حوزوی و پژوهش‌های دانشگاهی‌اش، پلی بین فقه و سیاست زده‌است، برای گفت‌وگو در باب کارنامه روشنفکری دینی، به‌ویژه در حیطۀ تئوکراسی و حکمرانی دینی، گزینۀ بسیار مناسبی می‌تواند باشد.

🔸او که «تَنبیه‌الاُمّه و تَنزیه‌ُالملَّه» نائینی را با عنوان "آستانۀ تجدد" شرح کرده است، احاطه کافی به سرچشمه‌های اسلام سیاسی و نسبت آن با روشنفکری دینی دارد و می‌تواند جنبه‌های مغفول عنه این نحله را رمزگشایی کند. نویسنده کتاب‌هایی همچون: قدرت، دانش و مشروعیت در اسلام، فقه و سیاست در ایران معاصر، فقه و حکمرانی حزبی، که امروزه دیگر می‌توان به او لقب «نومعتزلی» داد در گفت‌وگو با احمد حکیمی‌پور و حسن اکبری بیرق، فارغ و رها از چارچوب‌های آکادمیک، نکات تأمل‌برانگیزی درباره پرونده روشنفکری دینی برای فصلنامه «خاطرات سیاسی» ارائه نمود که شاید برای شماره‌های آتی منشأ و زمینه‌‌ساز مناقشات علمی دیگری نیز باشد.

🔹فایل pdf این گفت‌وگو👈🏽 yon.ir/jcpRj

ا—--------------------------—ا

@tamadone_novine_islami

💢 روشنفکری ایرانی چه دستاوردهایی عملی داشته است؟

#گفت‌وگو
#دکتر_داود_فیرحی
#نقد_روشنفکری_ایرانی

🔻بخشی از گفت‌وگوی دکتر داود فیرحی با فصلنامه خاطرات سیاسی:

🔸نقد من به جریان روشنفکری همیشه از دو زاویه بوده است، یکی از زاویه کارآمدی روشنفکری است، یعنی درخت روشنفکری خودش چه ثمر داده است که یک نگاه بیرونی می‌شود؛ یعنی دقیقاً همان اعتراضی که آخوندزاده به روحانیان و به دولت داشت و یا به مستشارالدوله می‌گفت: رساله "یک کلمه" تو برای شعاردادن خوب است، اما نمی‌تواند به مرحله عمل برسد؛ حال بحث سر این است که روشنفکری چه نتیجه عملی دارد. روشنفکری ایرانی نتیجه عملی خیلی مثبتی ندارد هرچند که نتایجی هم دارد.

🔸از جمله نتایج منفی روشنفکری ایرانی این است که زیر پای هویت را خالی می‌کند. یعنی روشنفکری چپ، ایرانی‌گری را نفی می‌کند، مذهب را که تشییع‌اش با ایران گره‌خورده نفی می‌کند. آن یکی بحث‌های جهانی را جدی می‌گیرد و هویت را نفی می‌کند.

🔸در جهانی که جهان هویت‌هاست بی‌هویت شدن یک جامعه را خسته می‌کند. شما دائم نقد را پررنگ کنید ولی آلترناتیو روشنی به دست ندهید. روشنفکری در همه زمینه‌ها به جریان نقّ‌زن تبدیل شده است؛ یعنی راه‌حل خروجی نمی‌دهد و بر خلاف سنتِ روشنفکری مثلاً آلمانی که سازنده است.

🔸اگر بگوییم که دانش‌ها چهار قسمت هستند، یک قسمت این است که زندگی خوب چیست؟ یک قسمت این است که نظام سیاسی درست چیست؟ و این نظام سیاسی درست به چه دلیل درست است؟ غایت نظام سیاسی درست چیست؟ این قسمت چهارم، که چگونه می‌شود به این‌ها رسید، از سنت روشنفکری ما گم است.

🔸اگر ما علم امروز را تقسیم کنیم به ۱۰۰ قسمت به آن ۳ تای اول هر کدام۱۰ ٪ وزن بدهیم، مورد چهارم ۷۰٪ وزن دارد. روشنفکری ما می‌تواند حمله کند و نظامی را از مشروعیت بیندازد، اما نمی‌تواند بگوید چه کنیم، کجا؟ چه؟ برویم و چگونه برویم که آسیب‌مان کم شود.

🔹فصلنامه خاطرات سیاسی، شماره 4، بهار 1398، ص 8.
yon.ir/wnStS

ا—--------------------------—ا

@tamadone_novine_islami