جستارهای نظری در باب تمدن اسلامی (120)

فصل سوم/فاصله جامعه‌سازی تا تمدن‌زایی

جایگاه اراده آدمی در زایش‌های تمدنی (13)

#پاورقی
#تمدن_اسلامی‌
#جستارهای_نظری

تمدن دینی، نتیجه تصرف امام معصوم علیه‌السلام در عینیت است که جریان #ولایت_الهی را از طریق ولی خدا و پس از او، فقیه‌هان در جامعه جاری می‌کند. در واقع #تمدن_الهی، جریان اراده اولیای حق در جامعه است و #تمدن_مادی، نتیجه جریان گرفتن #ولایت_ابلیس و شیاطین در مناسبات اجتماعی است. با مقدماتی که عرض شد می‌توان گفت که علومی که به صورت کاربردی تولید می‌شود و نرم‌افزار ظهورات عینی تمدن را فراهم می‌کند، کاملاً در تناسب با نظام ولایت شیطانی و یا نظام ولایت الهی ایجاد می‌شوند.

تفاوت نگرش ما با جریان‌های [فلسفه] قاره‌ای که همه معرفت و شخصیت انسان را وابسته به سیالیت جامعه می‌کنند این است که ما معرفت و #نظام‌های_تمدنی را به وجه ثابت و پایدار عالم از طریق منطق حجیّت برمی‌گردانیم تا عبودیت در همه شئون زندگی فردی و اجتماعی متعین گردد. یعنی در منطق #تفکر_شیعی، هر سطح از سطوح #نظام‌های_تمدنی و سراسر علوم، باید منطقاً به دیدگاه معصومین علت برگردد. آن چه دیدگاه‌های قاره‌ای و طرفداران فلسفه اگزیستانس از آن دم می زنند، نتیجه ای جز نسبیت معرفت و هدم و نابودی اراده آدمی در برابر هژمونی تاریخ ندارد.

در #منطق_قرآنی، از سویی اراده انسان در تاریخ مؤثر است و با هدایت‌های اولیای الهی جهت دهی می‌شود و از سوی دیگر، لازم است که تمامی مناسک فهم و مراحل طراحی نظام‌های اجتماعی و تمدنی، مستند به وحی و تعالیم الهی باشد، و گرنه در بسیاری از سطوح تمدنی، مبتلا به سکولاریسم و زدودن جامعه از تعالیم معصومین علیهم السلام خواهیم شد. براین اساس، حتی اراده‌ای که در این منطق، عزم #تمدن‌سازی دارد، ناشی از سوبژکتیویسم و فاعليت خودبنیاد نخواهد بود، چراکه اراده انسان تابع اراده اولیای حق می‌شود.
#ادامه_دارد...

#منبع:
متولی امامی، سیدمحمد‌حسین؛
جستارهای نظری در باب تمدن اسلامی،
قم، نشر معارف. چاپ 1394، ص 130 و 131.

ا—-------------------------------—ا

https://telegram.me/tamadone_novine_islami