☸️گفتار در ضرورتِ خودشناسی
✍️محمدباقر تاج الدین
✅این گونه به نظر می رسد که یکی از راه های فرار از وضع ملال آوری که ما انسان ها به دلایل مختلف معمولاً گرفتارش می شویم روی آوردن به خودشناسی باشد. در واقع، خودشناسی بهترین فرصت برای این است که هر کسی به مراقبه در احوال درونی خویش بنشیند و به نقد وبررسی ساحت های وجودی خودش بپردازد. واقعیت این است که شرایط زیستن در جهان مدرن آن چنان همگان را سرگرم و مشغول امور متعدد و البته در مواردی بیهوده کرده است که آدمی را پاک از خود غافل نموده به گونه ای که بسیاری از انسان های مدرن روزان و شبان و با عجله و سرعتی باور نکردنی در حال مسابقه با یکدیگر بر سر امور مادی این جهانی بوده و هیچ فرصتی برای خودشناسی و پالایش درون ندارند.
✳️ رمان های "بار هستی" و "آهستگی" اثر "میلان کوندرا" نویسندۀ مشهور چکی-فرانسوی را در مطالعه بگیرید و مطلع شوید که وضع و حال انسان در جهان مدرن چقدر رقّت بار است!! زیستن در جهان مدرن زیستنی عاری از آرامش، طمأنینه، سعۀ صدر، بردباری، تحمّل، تأمّل، دیگرخواهی، نوع دوستی، عشق ورزی و شفقت ورزی شده است و در مقابل هر آن چه دیده و تجربه می شود آزمندی، سرعت و عجله، مسابقه با همگان، ثروت اندوزی، خودخواهی، بی قراری، مصرف بی رویّه و نمایشی، دنیا پرستی بی حدّ و حصر، انزوا و تنهایی، فردگرایی شدید و دوری و فرار از یکدیگر است!!!
❇️روشن است که در چنین وضع و حالی که سرعت و شتاب بی اندازۀ جهان مدرن فرصتی به آدمیان نمی دهد تا اندکی توقّف کنند و تأمّلی با خود داشته باشند و در خود نظر کنند، لذا این گونه به نظر می رسد که در شرایطی چون همین تعطیلات نوروزی که در پیش داریم فرصت مناسبی برای انسان ها باشد به منظور در خویشتن نظر کردن و ساحت های درونی و بیرونی خود را در ترازوی نقد و بررسی قرار دادن تا از این رهگذر دست کم اندکی از آن جنبه های منفی ای که در اثر زیستن در جهان مدرن گرفتارشان شده اند دوری بجویند و باز هم اندکی به سمت و سوی جنبه های مثبت زیستن انسانی و اخلاقی آن گونه که شایسته و درخور انسان است روی آورند.
✅برای مثال اندکی با خود بیندیشیم که من و ما که تا این سنّ و سال دویدیم و این همه مال و ثروت جمع کردیم(هر میزان ثروتی که داریم) چه نتایج مثبت و ارزشمندی برای خود وجودی ما در بَر داشته است و تا کجا توانستیم به یک زندگی ارزشمند، خوش و خوب دست پیدا کنیم؟ این همه تقلّاها، دویدن ها و حرص و جوش زدن ها تا کجا و تا چه میزان توانسته ما را به سمت و سوی یک زنذگی اصیل و آرمانی آن گونه که شایسته و در خور یک انسان است سوق دهد و نزدیک کند؟!! نکند همین دویدن ها و تقلّاهای بی حدّ و اندازه سبب درد و رنج بیش تر ما شده باشند و ما نادانسته و ناخودآگاه همچنان بر دویدن و تقلّای خود با سرعت بیش تری ادامه می دهیم؟
✳️واقعیت مسلّم و اساسی در زندگی این است که همه چیز از کار و شغل گرفته تا تحصیل و تا جمع آوری مال و ثروت همه و همه می بایست در خدمت انسان باشند در جهت دست یابی او به یک زندگی سرشار از ارزشمندی، خوشی و خوبی از یک طرف و کاهش درد و رنج ها از سوی دیگر. امّا اگر غیر از این باشد که شوربختانه تاحدودی نیز چنین است آن وقت آدمی باید بداند و آگاه باشد که نه تنها زندگی بلکه خویشتن واقعی خود را نیز باخته و در گردابی از سرگردانی و بلاتکلیفی و درنهایت بی معنایی، پوچی و تنهایی گرفتار شده است. لذا هر فرصتی کم و بیش مناسب که برای مان دست داده است بیاییم از این فرصت به نحو احسن استفاده کنیم و به خویشتن شناسی روی آورده و به طور قاطع و جدّی به واکاوی درون خویش بپردازیم و از خود بپرسیم که: به راستی با خود چه کرده ای؟ در چه وضع و حالی قرار داری؟ از زندگی اَت تا چه میزان رضایت داری؟ تا چه میزان به ارزشمندی، خوشی و خوبی زندگی دست یافتی؟ و تمامی این داشتن ها از امور مادی گرفته تا امور غیر مادی تا کجا و چه میزان توانسته تو را به سمت و سوی یک زندگی اصیل و آرمانی هدایت کند؟!! بیاییم و برای مدت کوتاهی هم شده است از امور این جهانی کمی غفلت بورزیم و به اندرون خویش سَرَک بکشیم و به مراقبه ای اساسی بپردازیم و خود را "حاضر دعوا" کنیم.
#انسان
#خویشتن_شناسی
#ملال_زندگی
#زندگی_ارزشمند
@tajeddin_mohammadbagher
✍️محمدباقر تاج الدین
✅این گونه به نظر می رسد که یکی از راه های فرار از وضع ملال آوری که ما انسان ها به دلایل مختلف معمولاً گرفتارش می شویم روی آوردن به خودشناسی باشد. در واقع، خودشناسی بهترین فرصت برای این است که هر کسی به مراقبه در احوال درونی خویش بنشیند و به نقد وبررسی ساحت های وجودی خودش بپردازد. واقعیت این است که شرایط زیستن در جهان مدرن آن چنان همگان را سرگرم و مشغول امور متعدد و البته در مواردی بیهوده کرده است که آدمی را پاک از خود غافل نموده به گونه ای که بسیاری از انسان های مدرن روزان و شبان و با عجله و سرعتی باور نکردنی در حال مسابقه با یکدیگر بر سر امور مادی این جهانی بوده و هیچ فرصتی برای خودشناسی و پالایش درون ندارند.
✳️ رمان های "بار هستی" و "آهستگی" اثر "میلان کوندرا" نویسندۀ مشهور چکی-فرانسوی را در مطالعه بگیرید و مطلع شوید که وضع و حال انسان در جهان مدرن چقدر رقّت بار است!! زیستن در جهان مدرن زیستنی عاری از آرامش، طمأنینه، سعۀ صدر، بردباری، تحمّل، تأمّل، دیگرخواهی، نوع دوستی، عشق ورزی و شفقت ورزی شده است و در مقابل هر آن چه دیده و تجربه می شود آزمندی، سرعت و عجله، مسابقه با همگان، ثروت اندوزی، خودخواهی، بی قراری، مصرف بی رویّه و نمایشی، دنیا پرستی بی حدّ و حصر، انزوا و تنهایی، فردگرایی شدید و دوری و فرار از یکدیگر است!!!
❇️روشن است که در چنین وضع و حالی که سرعت و شتاب بی اندازۀ جهان مدرن فرصتی به آدمیان نمی دهد تا اندکی توقّف کنند و تأمّلی با خود داشته باشند و در خود نظر کنند، لذا این گونه به نظر می رسد که در شرایطی چون همین تعطیلات نوروزی که در پیش داریم فرصت مناسبی برای انسان ها باشد به منظور در خویشتن نظر کردن و ساحت های درونی و بیرونی خود را در ترازوی نقد و بررسی قرار دادن تا از این رهگذر دست کم اندکی از آن جنبه های منفی ای که در اثر زیستن در جهان مدرن گرفتارشان شده اند دوری بجویند و باز هم اندکی به سمت و سوی جنبه های مثبت زیستن انسانی و اخلاقی آن گونه که شایسته و درخور انسان است روی آورند.
✅برای مثال اندکی با خود بیندیشیم که من و ما که تا این سنّ و سال دویدیم و این همه مال و ثروت جمع کردیم(هر میزان ثروتی که داریم) چه نتایج مثبت و ارزشمندی برای خود وجودی ما در بَر داشته است و تا کجا توانستیم به یک زندگی ارزشمند، خوش و خوب دست پیدا کنیم؟ این همه تقلّاها، دویدن ها و حرص و جوش زدن ها تا کجا و تا چه میزان توانسته ما را به سمت و سوی یک زنذگی اصیل و آرمانی آن گونه که شایسته و در خور یک انسان است سوق دهد و نزدیک کند؟!! نکند همین دویدن ها و تقلّاهای بی حدّ و اندازه سبب درد و رنج بیش تر ما شده باشند و ما نادانسته و ناخودآگاه همچنان بر دویدن و تقلّای خود با سرعت بیش تری ادامه می دهیم؟
✳️واقعیت مسلّم و اساسی در زندگی این است که همه چیز از کار و شغل گرفته تا تحصیل و تا جمع آوری مال و ثروت همه و همه می بایست در خدمت انسان باشند در جهت دست یابی او به یک زندگی سرشار از ارزشمندی، خوشی و خوبی از یک طرف و کاهش درد و رنج ها از سوی دیگر. امّا اگر غیر از این باشد که شوربختانه تاحدودی نیز چنین است آن وقت آدمی باید بداند و آگاه باشد که نه تنها زندگی بلکه خویشتن واقعی خود را نیز باخته و در گردابی از سرگردانی و بلاتکلیفی و درنهایت بی معنایی، پوچی و تنهایی گرفتار شده است. لذا هر فرصتی کم و بیش مناسب که برای مان دست داده است بیاییم از این فرصت به نحو احسن استفاده کنیم و به خویشتن شناسی روی آورده و به طور قاطع و جدّی به واکاوی درون خویش بپردازیم و از خود بپرسیم که: به راستی با خود چه کرده ای؟ در چه وضع و حالی قرار داری؟ از زندگی اَت تا چه میزان رضایت داری؟ تا چه میزان به ارزشمندی، خوشی و خوبی زندگی دست یافتی؟ و تمامی این داشتن ها از امور مادی گرفته تا امور غیر مادی تا کجا و چه میزان توانسته تو را به سمت و سوی یک زندگی اصیل و آرمانی هدایت کند؟!! بیاییم و برای مدت کوتاهی هم شده است از امور این جهانی کمی غفلت بورزیم و به اندرون خویش سَرَک بکشیم و به مراقبه ای اساسی بپردازیم و خود را "حاضر دعوا" کنیم.
#انسان
#خویشتن_شناسی
#ملال_زندگی
#زندگی_ارزشمند
@tajeddin_mohammadbagher