☸️ای سکوت، ای مادرِ فریادها
✍️محمدباقر تاج الدین
✅در مواقعی سکوت می تواند چونان مادر فریادها باشد چرا که دنیایی از حرف و صوت و سخن و بلکه از آن مهم تر دنیایی از پیام های معنادار را با خود داشته باشد!! عموم انسان ها گمان می کنند که همواره حرف زدن و یا همواره نوشتن فضیلت محسوب می شود در حالی که لزوماً این گونه نیست. اگرچه نوشتن و گفتن و به ویژه خوب و بجا نوشتن و گفتن به خودی خود عملی نیکو و ارزشمند است اما در مواقعی که نوشتن و گفتن ارزشمند به دلایل گوناگون چندان امکان پذیر نباشد این گونه به نظر می رسد که بهترین کار و عمل سکوت باشد. از سوی دیگر می دانیم که سکوتِ معنادار توسن خیال و ذهن آدمی را در آسمان ها به پرواز در می آورد و او را رها و سبکبال می سازد تا هرچه بیش تر بیندیشد و عمیق شود و به جهان های گوناگون سفر کند آن هم سفری معنوی. ضمن این که سکوتِ معنادار و عمیق آدمی را هر چه بیش تر به به دنیای درون خویش می برد تا در دریای وجودی خود غوطه ور شود و صیدهای ارزشمندی به دست آورد. با سکوت است که آدمی چونان صیادی با تجربه درون خویش را سرشار از معنا می سازد و وجودی فربه و تنومند می سازد که این درون فربه و تنومند و عمیق از بیرون کم تر متأثر می شود و آسیب می بیند.
✳️منظور از سکوت عمیق و معنادار به هیچ وجه آن نوع سکوت های ظاهری نیست که در مجالس و کلاس های درس و جاهای دیگر می بینیم که افراد به ظاهر ساکت شده اند یا آن ها را ساکت کرده اند که مثلا به حرف های سخنران و مدرس و معلم گوش کنند که در عمل بسیار ممکن است در چنین وضعیتی افراد نه تنها به آن سخنان گوش نکنند و توجهی نشان ندهند بلکه فکرشان به جاهای پرت و بیراه هم برود. روشن است که چنین سکوت هایی هیچ ارزشی ندارند و بدتر از حرف زدن و بلکه بدتر از ورّاجی های بیهوده هستند. سکوت عمیق و معنادار از قضا آن سکوتی است که سکوت کننده با تمرکز کامل بر روی خود برای دقایق و بلکه ساعاتی چونان غواصی حرفه ای در دریاهای وجودی و معنادار شنا می کند و غوطه ور می شود و هر چه می تواند بر دل و جان خویش حاکم می شود. با سکوت عمیق و معنادار است که آدمی بسیاری از زوائد وجودی خویش را به خوبی در می یابد و درک می کند که چگونه این زوائد چونان برای سنگین بر دوش او قرار گرفته اند و وی را از دست یابی به مقصود و هدف اصلی باز داشته اند. مهم ترین نشانۀ سکوت عمیق و معنادار این است که فرد را فقط و فقط بر روی وجود درونی اَش متمرکز می کند و از تمام زرق و برق های این جهانی دور می سازد و تو گویی که جهانی دیگر برای او تصویر و بلکه خلق می کند.
❇️نکتۀ مهم دیگر در رابطه با سکوت عمیق و معنادار این است که هرگاه چنین سکوتی از سوی برخی نویسندگان و اندیشمندان و شاعران و گویندگان سر زند معنایش این است که گاه و وقت نوشتن و گفتن نیست و باید سکوت کرد چرا که از این سکوت می توان به رمز و رازهایی پی برد و پیام هایی را نیز دریافت کرد!! با چنین سکوتی اگر چه به ظاهر نویسنده و گوینده برای مدتی از نوشتن و گفتن باز می ایستد اما چونان حافظ می خواهد بگوید که «هزار گونه سخن در دهان و لب خاموش» و «به صوت چنگ بگوییم آن حکایت ها/ که از نهفتن آن دیگ سینه می زد جوش».
✅باری، سکوت عمیق و معنادار را ارج نهیم و بدانیم که همۀ ما انسان ها به چنین سکوتی در مواقعی نیاز داریم و از این طریق می توانیم قدری در دریای وجود خویشتن فرو رویم تا بلکه هر چه بهتر و بیش تر در خویشتن شناسی دستاوردهای ارزشمندی نصیب مان شود. ضمن این که توجه داشته باشیم که اگر سکوت اندیشمندان و نویسندگان و گویندگان را دیدید بدانید که این سکوت ها حاوی پیام های مهمی است و در درون خود فریادهای بلندی دارند. اگرچه ممکن است گفته شود که در مواقعی که باید فریاد زد سکوت کردن گناهی نابخشودنی محسوب می شود که این هم در جای خودش حرفی است متین و ارزشمند.
#سکوت
#سکوت_عمیق
#سکوت_ارزشمند
#فریاد
@tajeddin_mohammadbagher
✍️محمدباقر تاج الدین
✅در مواقعی سکوت می تواند چونان مادر فریادها باشد چرا که دنیایی از حرف و صوت و سخن و بلکه از آن مهم تر دنیایی از پیام های معنادار را با خود داشته باشد!! عموم انسان ها گمان می کنند که همواره حرف زدن و یا همواره نوشتن فضیلت محسوب می شود در حالی که لزوماً این گونه نیست. اگرچه نوشتن و گفتن و به ویژه خوب و بجا نوشتن و گفتن به خودی خود عملی نیکو و ارزشمند است اما در مواقعی که نوشتن و گفتن ارزشمند به دلایل گوناگون چندان امکان پذیر نباشد این گونه به نظر می رسد که بهترین کار و عمل سکوت باشد. از سوی دیگر می دانیم که سکوتِ معنادار توسن خیال و ذهن آدمی را در آسمان ها به پرواز در می آورد و او را رها و سبکبال می سازد تا هرچه بیش تر بیندیشد و عمیق شود و به جهان های گوناگون سفر کند آن هم سفری معنوی. ضمن این که سکوتِ معنادار و عمیق آدمی را هر چه بیش تر به به دنیای درون خویش می برد تا در دریای وجودی خود غوطه ور شود و صیدهای ارزشمندی به دست آورد. با سکوت است که آدمی چونان صیادی با تجربه درون خویش را سرشار از معنا می سازد و وجودی فربه و تنومند می سازد که این درون فربه و تنومند و عمیق از بیرون کم تر متأثر می شود و آسیب می بیند.
✳️منظور از سکوت عمیق و معنادار به هیچ وجه آن نوع سکوت های ظاهری نیست که در مجالس و کلاس های درس و جاهای دیگر می بینیم که افراد به ظاهر ساکت شده اند یا آن ها را ساکت کرده اند که مثلا به حرف های سخنران و مدرس و معلم گوش کنند که در عمل بسیار ممکن است در چنین وضعیتی افراد نه تنها به آن سخنان گوش نکنند و توجهی نشان ندهند بلکه فکرشان به جاهای پرت و بیراه هم برود. روشن است که چنین سکوت هایی هیچ ارزشی ندارند و بدتر از حرف زدن و بلکه بدتر از ورّاجی های بیهوده هستند. سکوت عمیق و معنادار از قضا آن سکوتی است که سکوت کننده با تمرکز کامل بر روی خود برای دقایق و بلکه ساعاتی چونان غواصی حرفه ای در دریاهای وجودی و معنادار شنا می کند و غوطه ور می شود و هر چه می تواند بر دل و جان خویش حاکم می شود. با سکوت عمیق و معنادار است که آدمی بسیاری از زوائد وجودی خویش را به خوبی در می یابد و درک می کند که چگونه این زوائد چونان برای سنگین بر دوش او قرار گرفته اند و وی را از دست یابی به مقصود و هدف اصلی باز داشته اند. مهم ترین نشانۀ سکوت عمیق و معنادار این است که فرد را فقط و فقط بر روی وجود درونی اَش متمرکز می کند و از تمام زرق و برق های این جهانی دور می سازد و تو گویی که جهانی دیگر برای او تصویر و بلکه خلق می کند.
❇️نکتۀ مهم دیگر در رابطه با سکوت عمیق و معنادار این است که هرگاه چنین سکوتی از سوی برخی نویسندگان و اندیشمندان و شاعران و گویندگان سر زند معنایش این است که گاه و وقت نوشتن و گفتن نیست و باید سکوت کرد چرا که از این سکوت می توان به رمز و رازهایی پی برد و پیام هایی را نیز دریافت کرد!! با چنین سکوتی اگر چه به ظاهر نویسنده و گوینده برای مدتی از نوشتن و گفتن باز می ایستد اما چونان حافظ می خواهد بگوید که «هزار گونه سخن در دهان و لب خاموش» و «به صوت چنگ بگوییم آن حکایت ها/ که از نهفتن آن دیگ سینه می زد جوش».
✅باری، سکوت عمیق و معنادار را ارج نهیم و بدانیم که همۀ ما انسان ها به چنین سکوتی در مواقعی نیاز داریم و از این طریق می توانیم قدری در دریای وجود خویشتن فرو رویم تا بلکه هر چه بهتر و بیش تر در خویشتن شناسی دستاوردهای ارزشمندی نصیب مان شود. ضمن این که توجه داشته باشیم که اگر سکوت اندیشمندان و نویسندگان و گویندگان را دیدید بدانید که این سکوت ها حاوی پیام های مهمی است و در درون خود فریادهای بلندی دارند. اگرچه ممکن است گفته شود که در مواقعی که باید فریاد زد سکوت کردن گناهی نابخشودنی محسوب می شود که این هم در جای خودش حرفی است متین و ارزشمند.
#سکوت
#سکوت_عمیق
#سکوت_ارزشمند
#فریاد
@tajeddin_mohammadbagher