بگو آیا گل سرخ، عریان است؟
یا همین یک لباس را دارد؟
راست است که امیدها را باید
با شبنم آبیاری کرد؟
چرا درختان
شوکت ریشه‌های‌شان را پنهان می‌کنند؟
چه چیزی در جهان
از قطارِ ایستاده در باران غم‌انگیزتر است؟
چرا برگ‌ها وقتی احساس زردی می‌کنند
خودکشی می‌کنند؟


#پابلو_نرودا

به خاطرِ تو،
تندیس‌های سپيد خوابیده در پارک‌ها را دوست دارم،
تندیس‌های سپيدی كه نه صدای‌شان به گوش می‌رسد و نه چیزی را به نگاه می‌کشند.
صدای‌ات را از یاد برده‌ام
صداي پر از شادی‌ات را؛
چشمان‌ات را به خاطر ندارم.
همان‌گونه که گلی با عطرش هم‌آغوش می‌شود
با خاطراتِ مبهمی از تو در آميخته‌ام.

#پابلو_نرودا

🍃🌷🌸

صبح
سرشار از طوفان است.
در قلب تابستان.

ابرها
چون دستمال‌های سپید وداع
عبور می‌کنند.
و باد، در دست‌های رونده‌ی خود
تکان می‌دهدشان.
قلب باد
بر فراز سکوت عاشقانه ما
بی شمار می‌کوبد.
باد
نغمه‌خوان و آسمانی
چنان چون زبانی سرشار از نبردها و آوازها
میان درختان زمزمه می‌کند
با هجوم بی‌امان
برگ‌های مرده را
می برد با خود
و دور می‌کند از راه
پیکان‌های تپنده‌ی پرندگان را.

که باد درختان را در موجی بی‌کف
و ماده‌ای بی‌وزن و آتش‌های خمیده
واژگون می‌سازد.

انبوه بوسه‌هایش
از تاخت‌وتاز باد تابستان
می‌شکند و غرق می‌شود در آب.

#پابلو_نرودا

گفته بودم
تو آوازی هستی در باد
مانند کاج‌ها، مانند دکل‌ها
به‌سان آنان افراشته و کم‌حرفی
و تو غم‌ناک می‌گردی، به ناگاه
مانند سفردریایی

تو به‌سان جاده‌ای قدیمی جمع می‌کنی
همه‌چیز را در خودت
تو سرشار از پژواک و نواهای دل‌تنگی‌آوری.
و من آن‌گاه بیدار شدم که پرندگان خفته در روح‌ات
پرگشوده و رفته‌ بودند.


#پابلو_نرودا

به خاطرِ تو،
تندیس‌های سپيد خوابیده در پارک‌ها را دوست دارم،
تندیس‌های سپيدی كه نه صدای‌شان به گوش می‌رسد و نه چیزی را به نگاه می‌کشند.
صدای‌ات را از یاد برده‌ام
صداي پر از شادی‌ات را؛
چشمان‌ات را به خاطر ندارم.
همان‌گونه که گلی با عطرش هم‌آغوش می‌شود
با خاطراتِ مبهمی از تو در آميخته‌ام.

#پابلو_نرودا

🍃🌷🌸

من از کوه‌ساران
گل‌های زنگوله‌یی آبی رنگ
و گل‌دان‌های فندقی،
و سَبدهای روستایی بوسه را
پیش‌کش‌ات آورده‌ام،
نازنین‌ام
بَر آن‌ام
که با تو کاری کنم
هم‌چون بهاران
که با درختِ گیلاس می‌کند،


#پابلو_نرودا

صبحتون بعشق 🌱

در رویاهای من
هیچ عشق دیگری
نمیخوابد
تو خواهی رفت
ما با هم خواهیم رفت
بر فراز آب هایی از جنس زمان
دیگر هیچکس
در کنار من
به درون سایه ها
سفر نخواهد کرد
تتها تو
همیشه سبزی
همیشه خورشید
همیشه ماه


#پابلو_نرودا