تصنیف بسیار زیبا و ماندگار
"یاد ایام"
استاد زنده نام #محمدرضاشجریان
استاد #داریوش_پیرنیاکان
شعر: #رهی_معیری
آلبوم «یاد ایام»

یاد ایامی که در گلشن، فغانی داشتم
در میان لاله و گل، آشیانی داشتم
گرد آن شمع طرب، می سوختم پروانه وار
پای آن سرو روان، اشکِ روانی داشتم
آتشم بر جان ولی، از شکوه لب خاموش بود
عشق را از اشکِ حسرت، ترجمانی داشتم
چون سرشک از شوق بودم خاکبوس درگهی چون غبار از شُکر، سر بر آستانی داشتم
در خزان با سرو و نسرینم، بهاری تازه بود
در زمین با ماه و پروین، آسمانی داشتم
درد بی عشقی ز جانم برده طاقت، ورنه من
داشتم آرام، تا آرام جانی داشتم
بلبل طبعم «رهی» باشد ز تنهایی خموش
نغمه ها بودی مرا، تا همزبانی داشتم

ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار
ببر اندوه دل و مژده دلدار بیار

نکته‌ای روح فزا از دهن دوست بگو
نامه‌ای خوش خبر از عالم اسرار بیار...

حضرت #حافظ
"سازو آواز"
ابوعطا
استاد #محمدرضا_شجریان. آواز
استاد #داریوش_پیرنیاکان. تار
استاد #جمشید_عندلیبی. نی