💢ترس‌های ناشی از کرونا، ترس از کرونا نیستند!
جمله بالا شاید کمی گنگ به نظر برسد ولی گزارشگر حقیقت ظریفی است که پذیرش آن به کنترل هیجانات و افکارمان در این روزها کمک خواهد کرد.
نمی دانم تا به حال دقّت کرده اید یا نه، امّا اغلب احساسات و به طور خاص احساسات بد و منفی هیچ گاه به تنهایی تجربه نمی شوند. آن‌ها احساساتِ مشابه خود را ازگذشته ما یا احساساتِ مشابه خود را در حوزه‌های دیگر زندگیمان فرا می‌خوانند و ما را نه با یک احساس که با انباشتی از احساسات روبرو می‌کنند. مثلاً وقتی پدرِ دوستمان فوت می‌کند، ما تنها درگیرِ غمِ آن دوست یا فقدانِ فردی آشنا نمی شویم. همزمان هم یاد مرگِ خودمان می‌افتیم و می‌ترسیم، هم اضطرابِ از دست دادن عزیزانمان را پیدا می‌کنیم، هم اندوه بسیاری از فقدان‌های پیش‌ترمان را به یاد می‌آوریم و هم دچار نوعی دلزدگی و ملال نسبت زندگی می‌شویم.
یا تجربه شکست در یک رابطه عاطفی را در نظر بگیرید. در چنین شرایطی نوعی احساس آخرالزّمانی را تجربه می‌کنیم و علاوه بر غم، دچار اضطراب و ترس هم می‌شویم. گویی قرار است همه چیز به پایان برسد و ما در گوشه تاریکی از جهان از پا در بیاییم. به تعبیر دیگر، احساساتِ بد و منفی یکدیگر را فرا می‌خوانند؛ هرقدر احساسی شدیدتر و سخت‌تر، احساسات فراخوانده شده دیگر هم بیشتر و سنگین‌تر.
این روزها هم ما چنین چیزی را تجربه می‌کنیم. ترسِ از ویروس و مواجهه با خبرهای نگران کننده، خودشان را رسانده‌اند به اتاق کنترل هیجاناتمان. حالا ما مجموعه ای از احساساتِ ناخوشایند را تجربه می‌کنیم که مستقیماً در مورد واقعیتِ این ویروس یا بیماری ناشی از آن نیستند. بسیاری از ما دچار احساساتی آخرالزّمانی شده ایم و وحشتِ از ویرانی، مرگ، فقدان، بی‌پناهی، درماندگی و ... را توأمان تجربه می‌کنیم.
امّا آگاهی به این نکته کمک کننده خواهد بود که بدانیم، همه آنچه تجربه می‌کنیم مال اینجا و اکنون نیست و می‌توانیم روی همه آن‌ها سرمایه‌گذاری نکنیم. در ذهن داشتنِ این ایده کمکمان می‌کند تا بتوانیم اندکی آشفتگی عاطفیمان را کنترل کنیم و به این دلخوش باشیم که ترس‌های کرونا ما را از خطر دور می‌کنند و بقیه ترس‌ها هم دیر یا زود، با کمی سبک‌تر شدنِ اوضاع، قابل کنترل خواهند شد و برای همیشه به این شدّت و سختی باقی نمی‌مانند.
✍دکتر محمود مقدسی؛ مدرس و همکار علمی مؤسسه سروشِ مولانا
👉@TheWorldasISee
#سروش_مولانا
#محمود_مقدسی
#ترس
#کرونا
@sorooshemewlana
جمله بالا شاید کمی گنگ به نظر برسد ولی گزارشگر حقیقت ظریفی است که پذیرش آن به کنترل هیجانات و افکارمان در این روزها کمک خواهد کرد.
نمی دانم تا به حال دقّت کرده اید یا نه، امّا اغلب احساسات و به طور خاص احساسات بد و منفی هیچ گاه به تنهایی تجربه نمی شوند. آن‌ها احساساتِ مشابه خود را ازگذشته ما یا احساساتِ مشابه خود را در حوزه‌های دیگر زندگیمان فرا می‌خوانند و ما را نه با یک احساس که با انباشتی از احساسات روبرو می‌کنند. مثلاً وقتی پدرِ دوستمان فوت می‌کند، ما تنها درگیرِ غمِ آن دوست یا فقدانِ فردی آشنا نمی شویم. همزمان هم یاد مرگِ خودمان می‌افتیم و می‌ترسیم، هم اضطرابِ از دست دادن عزیزانمان را پیدا می‌کنیم، هم اندوه بسیاری از فقدان‌های پیش‌ترمان را به یاد می‌آوریم و هم دچار نوعی دلزدگی و ملال نسبت زندگی می‌شویم.
یا تجربه شکست در یک رابطه عاطفی را در نظر بگیرید. در چنین شرایطی نوعی احساس آخرالزّمانی را تجربه می‌کنیم و علاوه بر غم، دچار اضطراب و ترس هم می‌شویم. گویی قرار است همه چیز به پایان برسد و ما در گوشه تاریکی از جهان از پا در بیاییم. به تعبیر دیگر، احساساتِ بد و منفی یکدیگر را فرا می‌خوانند؛ هرقدر احساسی شدیدتر و سخت‌تر، احساسات فراخوانده شده دیگر هم بیشتر و سنگین‌تر.
این روزها هم ما چنین چیزی را تجربه می‌کنیم. ترسِ از ویروس و مواجهه با خبرهای نگران کننده، خودشان را رسانده‌اند به اتاق کنترل هیجاناتمان. حالا ما مجموعه ای از احساساتِ ناخوشایند را تجربه می‌کنیم که مستقیماً در مورد واقعیتِ این ویروس یا بیماری ناشی از آن نیستند. بسیاری از ما دچار احساساتی آخرالزّمانی شده ایم و وحشتِ از ویرانی، مرگ، فقدان، بی‌پناهی، درماندگی و ... را توأمان تجربه می‌کنیم.
امّا آگاهی به این نکته کمک کننده خواهد بود که بدانیم، همه آنچه تجربه می‌کنیم مال اینجا و اکنون نیست و می‌توانیم روی همه آن‌ها سرمایه‌گذاری نکنیم. در ذهن داشتنِ این ایده کمکمان می‌کند تا بتوانیم اندکی آشفتگی عاطفیمان را کنترل کنیم و به این دلخوش باشیم که ترس‌های کرونا ما را از خطر دور می‌کنند و بقیه ترس‌ها هم دیر یا زود، با کمی سبک‌تر شدنِ اوضاع، قابل کنترل خواهند شد و برای همیشه به این شدّت و سختی باقی نمی‌مانند.
✍دکتر محمود مقدسی؛ مدرس و همکار علمی مؤسسه سروشِ مولانا
👉@TheWorldasISee
#سروش_مولانا
#محمود_مقدسی
#ترس
#کرونا
@sorooshemewlana