چون که سِرکه سِرکِگی اَفْزون کُند
پَسْ شِکَر را واجِبْ اَفْزونی بُوَد

قَهْرْ سِرکه لُطْفْ همچون اَنْگَبین
کین دو باشد رُکْنِ هر اِسْکَنْجِبین



مولانا این ابیات را در ابتدای دفتر ششم می‌آورد. او عالم را همچون اسنکجبین متعادلی تصویر می‌کند که از دو عنصر سرکه و شکر ساخته شده است. عالم جمع اضداد است؛ اما نسبت این اضداد یک نسبت متعادل است؛ پس اگر دیدیم سرکه‌ها زیاد شده‌اند، منتظر شکرهای بیشتر باشیم.

او در ادامه می‌فرماید مرعوب تاریکی‌ها و تیرگی‌ها نشوید؛ شمعی برافروزید و چراغی روشن کنید؛ نگران سرکه‌ها نباشید، انبان شکر را بگشایید. در روزگاری که فساد و تباهی و دروغ و مکر و خیانت آتش به همه عالم زده، به جای گله کردن و نق زدن، مشعل نوری از راستی و پاکی و وفا و مهر فراهم آورید.

آن وقت که دروغ دکانداری می‌کند و راستی خریداری ندارد، شما بی‌چشمداشت سود، به بوی روشنایی و پاکی، راستی پیشه کنید.
در این زمانه راستی ورزیدن و پاک بودن دشوارتر از هر وقت دیگر شده است، از همین روی است که شیرینی آن هم قابل مقایسه با اوقات دیگر نیست. ایمان در دوره‌ای که کفر مسلط است و پاک بودن در هنگامه جولان پلیدی‌ها، قیمت و ارزش دیگری دارد. اگر سرکه‌ها بیشتر شده، راستی شما هم حلاوت بیشتری یافته است، حلاوتی که بر هر تلخی و ترشی‌ای غلبه خواهد کرد. ادامه ابیات را بخوانیم:


اَنْگبین گَر پایْ کَم آرَد زِ خَل
آید آن اِسْکَنْجَبین اَنْدَر خَلَل

قوم بر وِیْ سِرکه‌ها می‌ریختند
نوح را دریا فُزون می‌ریخت قَند

قَندِ او را بُد مَدَد از بَحْرِ جود
پس زِ سِرکه‌یْ اَهْلِ عالَم می‌فُزود...

زاغ در رَزْ نَعْرهٔ زاغان زَنَد
بُلبُل از آوازِ خوش کِی کَم کُند؟

پَسْ خَریداراست هر یک را جُدا
اَنْدَرین بازارِ یَفْعَلْ ما یَشا

نُقلِ خارِسْتانْ غذایِ آتش است
بویِ گُلْ قوتِ دِماغ سَرخَوش است

گَر پَلیدی پیشِ ما رُسوا بُوَد
خوک و سگ را شِکّر و حَلْوا بُوَد

گَر پَلیدانْ این پَلیدی‌ها کُنند
آب‌ها بر پاک کردن می‌تَنَند

مثنوی

#سودابه_کریمی
@sorooshemewlana

📌کلاس تفسیر مثنوی (دفتر سوم)
🔰مدرس: #سودابه_کریمی
🔰روزهای سه‌شنبه ساعت ۶:۴۵ تا ۸ بعدازظهر

@sorooshemewlana

📌نمایی از کلاس تفسیر مثنوی(دفتر سوم)
🔰مدرس: #سودابه_کریمی
🔰روزهای سه‌شنبه ساعت ۶:۴۵ تا ۸ بعدازظهر

@sorooshemewlana

🔴امروز ۱۰ ام دی‌ماه کلاس‌های خانم #سودابه_کریمی تشکیل نمی‌شود.

@sorooshemewlana

ذَرّه‌هایِ هوا پَذیرد روح
از دَمِ عشقِ روحْ پَروَرِ ما

گوش‌ها گشته‌اند مَحرمِ غَیب
از زبان و دلِ سُخَن وَرِ ما

#غزل_مولانا


کار اصلی ما کیمیاگری است. خدا ما را آورده تا کیمیاگری کنیم. خاک بی‌جان را جان ببخشیم و ذره‌های هوا را روح . چگونه؟! با دوست داشتن، با عشق ورزیدن، با نگاه کردن.
آری با نگاه کردن! این نگاه ماست که به هستی معنا می‌بخشد. اگر زیبا ببینیمش و دوستش داشته باشیم، زیباست و دوست داشتنی ؛ و اگر پوچ و بیهوده و زشت و کریه بدانیمش، زشت و کریه و پوچ و بی معنا خواهد بود. تنها آدمی است که اسماء الهی را می‌داند؛ تنها در نگاه اوست که لطف و قهر و زشت و زیبا و عظیم و حقیر معنا می‌یابد. هیچ چیزدر ذات خود واجد معنا نیست، این نگاه ماست که به آن هویت و ارزش می دهد.اگر قبطی باشیم و اهل ستیز، آب دنیا برایمان خون می نماید؛ و اگر سبطی باشیم و دوست و شفیق، همه هستی به چشم ما آبی گوارا خواهد بود. "از تو عالم روح زاری می شود"

🍃🍃🍃
چرا، چون ای حَیاتِ جانْ دَرین عالَم وَطَن داری
نباشد خاکِ رَه ناطِق، ندارد سنگْ هُشیاری؟

چرا زَهری دَهَد تَلْخی؟ چرا خاری کُند تیزی؟
چرا خَشمی کُند تُندی؟ چرا باشد شبی

#سروش_مولانا
#سودابه_کریمی
#مولانا
@sorooshemewlana

چون بِبَندی شَهْوَتَش را از رَغیف *
سَر کُند آن شَهْوت از عقلِ شَریف

#مثنوی_مولانا

آدمی همان چیزی است که به آن مایل و مشتاق است.
آدمی نه جسمش است و نه قول و فعل و نه حتی باورهای ذهنی و اعتقاداتش. او همان شوق و میل است.
آدمی خالی از شوق و نیاز نیست؛ با این حال بسته به اینکه به چه چیزی مایل است، همان چیز هم خواهد شد:
" هرچه بود میل کسی، آن شود".

می‌فرماید اگر عاشق نان نباشی، آن عشق و توجه که در تو هست رو سوی عقل شریف خواهد کرد.
نخستین قدم برای تحول وجودی این است که ذائقه خود را تغییر دهیم. اگر از نان لذت ببریم، به نان بدل می‌شویم و نان، البته از جنس خاک است:


نانْ گِل است و گوشت، کَم‌تَر خور ازین
تا نَمانی هَمچو گِلْ اَنْدر زمین

#مثنوی_مولانا


لایِقِ آن کِه بِدو خو داده‌ایم
دَر خورِ آن رِزْقْ بِفْرِستاده‌ایم

خویِ آن را عاشقِ نان کرده‌ایم
خویِ اینْ را مَستِ جانان کرده‌ایم

چون به خویِ خود خوشیِّ و خُرَّمی
پس چه از دَرْخورْدِ خویَت می‌رَمی؟



باید میل و شوق خود را تغییر دهیم تا تغییر کنیم. کافی است محتاج و خواهان زیبایی و پاکی شویم، تا پاک و زیبا گردیم؛ مشتاق نور عقل و آگاهی باشیم، تا به عقل و آگاهی بدل گردیم. جویای علم ودانش که باشیم عالم می‌شویم؛ خدا را که جستجو کنیم، خداگونه می‌گردیم.

*رغیف: گرده نان

✍🏻#سودابه_کریمی

@sorooshemewlana

🔴امروز کلاس "تفسیر مثنوی معنوی" و "شرح مقالات " خانم #سودابه_کریمی برگزار می‌شود.

برای دریافت اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام با شماره‌ ۸۸۲۵۳۷۱۹ و تلگرام ۰۹۱۹۹۰۲۰۹۸۴ تماس حاصل نمایید.

#واحد_آموزش
#امورکلاسها
#سروش_مولانا

@sorooshemewlana

🍃🍃🍃🍃

رنج گنج آمد که رحمت‌ها در اوست
مغز تازه شد چو بخراشید پوست
(مولانا)

هر چیزی بهایی دارد و بهای آگاهی، رنج است. هیچ شناختی بی تجربهٔ رنج میسر نیست. اگر مقصود از "بودن" آگاه‌شدن است، پس رنج را به قیمت آگاهی می‌خریم.

"رنج نباید تو را غمگین کند، این همان جایی است که اغلب مردم اشتباه می‌کنند... رنج قرار است تو را هوشیارتر کند به اینکه زندگی‌ات نیاز به تغییر دارد؛ چون انسان‌ها زمانی هوشیارتر می‌شوند که "زخمی" شوند. رنج نباید بیچارگی را بیشتر کند. رنجت را تنها "تحمل" نکن، رنجت را درک کن! این فرصتی است برای بیداری، وقتی آگاه شوی، بیچارگی‌ات تمام می‌شود".
(کارل گوستاو یونگ)

رنج‌ها صیقل‌بخش وجود و راهنمایان خوبی برای ما خواهند بود، اگر به‌جای ترسیدن از آن‌ها، آن‌ها را درک کنیم.
آن‌ها هشداردهنده‌اند، به ما می‌گویند جایی در میانهٔ راه تعادل به افراط یا به تفریط دچار شده‌ایم؛ پس آن را بیابیم.

رنج‌ها همچنین آینهٔ خوبی برای ما هستند. هرکسی از هر چیزی رنج نمی‌برد؛ عده‌ای از تنهایی، عده‌ای از بیماری، عده‌ای از بی‌پولی... و عده‌ای از درد و آشفتگی دیگران به رنج‌اند؛ خود را در آینهٔ رنجمان ببینیم.

اگر خوب به رنج‌هایمان بنگریم، شاید حتی باژگونه‌بودن آن را دریابیم.
"لطف حق را همه‌کس داند و قهر حق را همه‌کس داند و همه از قهر حق گریزان‌اند و به لطف حق آویزان. اما حق‌تعالی قهرها را در لطف پنهان کرد و لطف‌ها را در قهر پنهان کرد. نعل باژگونه و تلبیس و مکر الله بود تا اهل تمییز و ینظر بنور الله از حالی‌بینان و ظاهربینان جدا شوند، کی لیبلوکم ایکم احسن عملا".
(مثنوی، دفتر پنجم)

🍃🍃🍃🍃

غمها اموری سابجکتیواند؛ از آن جهت ما را آزار می دهند که از آنها می ترسیم و دوستشان نداریم. آنها را چون میهمانانی عزیز پذیرا باشیم. نترسیم و نادیده شان نگیریم؛ بنگریم از ما چه می خواهند و چه چیزی را می خواهند با ما درمیان بگذارند.

جمله‌شان از خوف غم در عین غم
در پی هستی فتاده در عدم

بهر هر محنت چو خود را می‌کشند
اصل محنت‌هاست این، چونش کشند؟

کل سیارهٔ آبی ما روزهای حساسی را از سر می‌گذراند. اگر به‌جای فهمیدن آنچه بر سرمان می‌آید، تنها از آن بترسیم، همهٔ آنچه را که این تجربهٔ گران‌بها می‌تواند به ما ببخشد، از دست می‌دهیم.
فرصت بی‌نظیری است برای شناخت قوانین حاکم بر هستی، فهم خود و دیگری، به‌مثابهٔ آدمی. آن را از کف ندهیم.

✍سودابه کریمی

#سروش_مولانا
#مولانا
#سودابه_کریمی
#رنج
#کارل_گوستاو_یونگ

@sorooshemewlana

🍃🍃🍃
چشمم نگران به هر که درمی‌آید
دل می جهد از جا، که مگر می‌آید!
(شمس تبریزی)

چه خواستنی است این چشم انتظاری.
حتی اگر یک عمر در رفتن پی سراب‌ها تشنه‌تر شده باشیم، این همه جا به دنبالش گشتن، تمنا کردنی است.

همیشه به دنبالش بودن، حتی اگر شده در پاکی و بی‌آلایشی حیوانات و سکوت و امنیت گیاهان ... یا عظمت و بی‌کرانگی ستارگان.

مگر در وجود خدا دنبال چه هستیم؟
جز اینکه بتوانیم بی واهمه‌ای دوستش داشته باشیم.
بتوانیم محبتی که در دل داریم را با او شریک شویم.
به او بگوییم، ای که دوستت دارم، فقط باش!

یا دیدن دوست یا هوایش
دیگر چه کند کسی جهان را...
(مولانا)


✍سودابه کریمی

#سروش_مولانا
#مولانا
#سودابه_کریمی

@sorooshemewlana

#هشتمین_همایش_روز_نیایش

✨معنای دعا نزد شمس و مولانا✨

📌سخنرانی خانم سودابه کریمی؛ مدرس شرح مثنوی معنوی و مقالات شمس

⏳زمان: جمعه ۲۶ اردیبهشت ماه، ساعت 21:00

🍃با ما همراه باشید در:

🔅تلگرام

🔅اینستاگرام

🔅یوتیوب

🔅آپارات

🔅توییتر


#سروش_مولانا
#مولانا
#شمس
#دعا
#سودابه_کریمی
#همایش_روز_نیایش

@sorooshemewlana

#هشتمین_همایش_روز_نیایش

📽 معنای دعا نزد شمس و مولانا؛ سودابه کریمی

☄مشاهده در آپارات

☄مشاهده در یوتیوب


#سروش_مولانا
#مولانا
#شمس
#دعا
#سودابه_کریمی
#همایش_روز_نیایش

@sorooshemewlana

💢 مصاحبت با بی‌خبران از نظر "شمس تبریزی"

🔅گزیده‌ای از سخنان سودابه کریمی در همایش "مهر مولانا"؛ سروش مولانا، ۱۳۹۴

#سروش_مولانا
#شمس_تبریزی
#مولانا
#مهر_مولانا
#سودابه_کریمی

@sorooshemewlana