💌#ژان_لوک_نانسی (Jean-Luc Nancy) فیلسوف 79 سالۀ فرانسوی متأثر از #لویناس بر این باور است که #عشق اتونومی و در-انحصار-بودگی فرد را درهم می‌شکند؛ در آن شکاف و گشایشی ایجاد می‌کند و فرد رو به #دیگری گشوده می‌شود. در این حالت دیگر «من» وجود ندارد.#عشق همواره نوعی از شکستگی قلب است؛ چراکه هر عشقی -حتی مسرّت‌بخش‌ترین آن- «من» را درهم می‌شکند. #عشق نوعی کردار اعتلاجویانه است. این «اعتلا» به معنای گونه‌ای برتریِ «خود» یا «دیگری» نیست؛ مقصود ازآن، گسیختگی و گشودگی «خود» است،نه به حالت زخم‌خوردن، بلکه به‌صورت آشکارشدن و بیرونِ «خود» را تجربه‌کردن. نانسی در "Shattered Love"، صفحۀ 260، می‌نویسد:
«از آنگاه که #عشق به وجود می‌آید، از آن زمان که ناچیزترین تأثیر #عشق پدید می‌آید، این شکاف هستی‌شناختی پدیدار می‌شود که رشته‌های دل او را می‌بُرد و جدا می‌کند. تنها یک #بوسه کافی‌ست،... مشروط به آنکه برخاسته از #عشق باشد. ...»


روز جهانی #عشق مبارک ❤️💞💝♥️

https://t.me/DoingPhilosophy