هم نوا با #آبادان

آجر به آجر بر سرم می ریزد این بام
جان می دهم در زیر آوارش سرانجام

باور نمی کردم چنین باشم سیه بخت
باور نمی کردم که خواهم مرد ناکام

آوخ چه بخت تیره ای آوخ چه رزقی
خون می خورم از بخت بد هر صبح و هر شام

قومی سیه پوشیده در تشییع این شهر
پوشیده حتی آسمان، ابری سیه فام

حالا چه فرقی می کند امروز و فردا
هر روز من صد بار می میرم در این دام

نی خیر دیدم از جوانی نی ز پیری
بر باد رفتی عمر من آرام آرام

شد خوابگاه آخرم مشتی از این خاک
حالا چه فرقی می کند برجام و فرجام

این خانه را بنیان نهادم با صد امیّد
خاکم کنید اینجا به اجلال و به اکرام

ایوان من بودی زمانی اوج افلاک
حالا نبینم این چنین افکنده و رام

گفتی که می سازی وطن را از دوباره
گفتی که می بینم تو را از نو خوش اندام

سیمین* من کو استخوانت زیر این سقف
آجر به آجر بر سرم می ریزد این بام


*اشاره دارد به شعر سیمین بهبهانی:
دوباره می‌سازمت وطن
اگر چه با خشت جان خویش
ستون به سقف تو می‌زنم
اگر چه با استخوان خویش


https://www.instagram.com/p/Cd8kkYSKgep/?igshid=MDJmNzVkMjY=