📚⁉️
مزه آب ميدهد☹️🤔
⚠️آمیختن مطالب #جعلی با مطالب #اصلی برای باورپذیر کردن جعلیات به نام بزرگان روش تازه ای است که در فضای مجازی رواج یافته است؛ به گونه ای که جاعلان سخن خود را با سخن بزرگان می آمیزند تا اندیشه و احساسات خود را به مخاطب القا کنند.
نمونه این شیوه جعل سروده زیر است که به #فردوسی نسبت داده اند، در حالیکه تنها #دو بیت آن از فردوسی است ؛ دو بیت دیگر از افزوده ها به شاهنامه و باقی ابیات جعلی اند.
۱-چو بخت عرب بر عجم چیره گشت،
همه روز ایرانیان تیره گشت!
۲- جهان را دگرگونه شد رسم و راه؛
تو گویی نتابد دگر مهر و ماه.
۳- ز می نشئه و نغمه از چنگ رفت؛
ز گُل عطر و معنی ز فرهنگ رفت!
۴- ادب خوار گشت و هنر شد وبال؛
ببستند اندیشه را پرّ و بال!
۵- جهان پر شد از خوی اهریمنی؛
زبان مهر ورزیده و دل دشمنی!
۶- کنون بی غمان را چه حاجت به می؟!
کران را چه سودی از آوای نی ؟!
۷- که در بزم این هرزه گَردانِ خام ،
گناه است در گردش آریم جام .
۸- به جایی که خشکیده باشد گیاه،
هدر دادن آب باشد گناه!
۹- چو باتخت منبر برابر شود،
همه نام بوبکر و عمّر شود!
۱۰- ز شیر شتر خوردن و سوسمار،
عرب را به جایی رسیده است کار،
۱۱- که تاج کیانی کند آرزو!
تفو بر تو ای چرخ گردان! تفو!
۱۲- عرب هر که باشد مرا دشمن است؛
کج اندیش و بدخوی و اهریمن است!
۱۳- دریغ است ایران که ویران شود؛
کنام پلنگان و شیران شود!
از بیت نخست تا بیت نُهم به دو دلیل مهم از فردوسی نیست؛ نخست دلیلِ نسخه شناسانه است؛ با نگاهی به دست نویس های کهن و چاپ های شاهنامه فردوسی، هیچ یک از این ابیات را در نسخه ها و چاپ های شاهنامه نخواهیم یافت . دوم دلیل سبک شناسانه است؛ با اندکی دقت در می یابیم که برخی از این ابیات، به ویژه بیتِ آغازین و بیت دوازدهم ، نه تنها از اندیشه فردوسی و روح حاکم بر شاهنامه به دور است، بلکه با زبان ادبی و سبک فردوسی نیز بیگانه است. برای نمونه مصرع دوم بیت پنجم اشکال وزنی دارد و واژگانی همچون: نشئه، عطر، ادب و هدر نیز کاربردی در شاهنامه ندارند.
اما بیت های نُهم و سیزدهم از ابیاتِ اصلی شاهنامه اند.
بیت "چو باتخت منبر برابر کنند،
همه نام بوبکر و عمّر کنند"
از نامه رستمِ فرخزاد به برادرش انتخاب شده است.
(شاهنامه فردوسی، خالقی مطلق، هشتم، ۴۱۷).
بیت "دریغ است ایران که ویران شود؛
کنام پلنگان و شیران شود "
از داستان جنگ هاماوران انتخاب شده است.
(شاهنامه فردوسی، خالقی مطلق، دوم، ۸۲).
بیت های دهُم و یازدهم را هیچ یک از مصحّحان شاهنامه در تصحیح علمی - انتقادیِ خود درون متن نبرده اند؛
از جمله در شاهنامه چاپ مسکو، مصحّحان این ابیات را به حاشیه برده اند .
(شاهنامه فردوسی، چاپ مسکو ، نهم ، ح ۳۲۲).
دکتر جلال خالقی مطلق نیز در تصحیح خود از شاهنامه فردوسی دو بیت یاد شده را برافزوده دانسته و به حاشیه برده اند.
(شاهنامه فردوسی، خالقی مطلق، هشتم ، ح ۴۲۳) .
🖋حیدر زندی
عضو کمپین مبارزه با نشر جعلیات
@jaliyat
@sobhosher
مزه آب ميدهد☹️🤔
⚠️آمیختن مطالب #جعلی با مطالب #اصلی برای باورپذیر کردن جعلیات به نام بزرگان روش تازه ای است که در فضای مجازی رواج یافته است؛ به گونه ای که جاعلان سخن خود را با سخن بزرگان می آمیزند تا اندیشه و احساسات خود را به مخاطب القا کنند.
نمونه این شیوه جعل سروده زیر است که به #فردوسی نسبت داده اند، در حالیکه تنها #دو بیت آن از فردوسی است ؛ دو بیت دیگر از افزوده ها به شاهنامه و باقی ابیات جعلی اند.
۱-چو بخت عرب بر عجم چیره گشت،
همه روز ایرانیان تیره گشت!
۲- جهان را دگرگونه شد رسم و راه؛
تو گویی نتابد دگر مهر و ماه.
۳- ز می نشئه و نغمه از چنگ رفت؛
ز گُل عطر و معنی ز فرهنگ رفت!
۴- ادب خوار گشت و هنر شد وبال؛
ببستند اندیشه را پرّ و بال!
۵- جهان پر شد از خوی اهریمنی؛
زبان مهر ورزیده و دل دشمنی!
۶- کنون بی غمان را چه حاجت به می؟!
کران را چه سودی از آوای نی ؟!
۷- که در بزم این هرزه گَردانِ خام ،
گناه است در گردش آریم جام .
۸- به جایی که خشکیده باشد گیاه،
هدر دادن آب باشد گناه!
۹- چو باتخت منبر برابر شود،
همه نام بوبکر و عمّر شود!
۱۰- ز شیر شتر خوردن و سوسمار،
عرب را به جایی رسیده است کار،
۱۱- که تاج کیانی کند آرزو!
تفو بر تو ای چرخ گردان! تفو!
۱۲- عرب هر که باشد مرا دشمن است؛
کج اندیش و بدخوی و اهریمن است!
۱۳- دریغ است ایران که ویران شود؛
کنام پلنگان و شیران شود!
از بیت نخست تا بیت نُهم به دو دلیل مهم از فردوسی نیست؛ نخست دلیلِ نسخه شناسانه است؛ با نگاهی به دست نویس های کهن و چاپ های شاهنامه فردوسی، هیچ یک از این ابیات را در نسخه ها و چاپ های شاهنامه نخواهیم یافت . دوم دلیل سبک شناسانه است؛ با اندکی دقت در می یابیم که برخی از این ابیات، به ویژه بیتِ آغازین و بیت دوازدهم ، نه تنها از اندیشه فردوسی و روح حاکم بر شاهنامه به دور است، بلکه با زبان ادبی و سبک فردوسی نیز بیگانه است. برای نمونه مصرع دوم بیت پنجم اشکال وزنی دارد و واژگانی همچون: نشئه، عطر، ادب و هدر نیز کاربردی در شاهنامه ندارند.
اما بیت های نُهم و سیزدهم از ابیاتِ اصلی شاهنامه اند.
بیت "چو باتخت منبر برابر کنند،
همه نام بوبکر و عمّر کنند"
از نامه رستمِ فرخزاد به برادرش انتخاب شده است.
(شاهنامه فردوسی، خالقی مطلق، هشتم، ۴۱۷).
بیت "دریغ است ایران که ویران شود؛
کنام پلنگان و شیران شود "
از داستان جنگ هاماوران انتخاب شده است.
(شاهنامه فردوسی، خالقی مطلق، دوم، ۸۲).
بیت های دهُم و یازدهم را هیچ یک از مصحّحان شاهنامه در تصحیح علمی - انتقادیِ خود درون متن نبرده اند؛
از جمله در شاهنامه چاپ مسکو، مصحّحان این ابیات را به حاشیه برده اند .
(شاهنامه فردوسی، چاپ مسکو ، نهم ، ح ۳۲۲).
دکتر جلال خالقی مطلق نیز در تصحیح خود از شاهنامه فردوسی دو بیت یاد شده را برافزوده دانسته و به حاشیه برده اند.
(شاهنامه فردوسی، خالقی مطلق، هشتم ، ح ۴۲۳) .
🖋حیدر زندی
عضو کمپین مبارزه با نشر جعلیات
@jaliyat
@sobhosher
يك حبه شعر #پارسى با چاى #انگليسى☕️
برگردان : سعيد عزيزى
اين شعر زيبا را به قيصر امين پور نسبت داده اند كه جعلى است.
منبع👇🏻
https://t.me/jaliyat/1594
@sobhosher
برگردان : سعيد عزيزى
اين شعر زيبا را به قيصر امين پور نسبت داده اند كه جعلى است.
منبع👇🏻
https://t.me/jaliyat/1594
@sobhosher
Forwarded from انجمن مبارزه با نشر جعلیات
دوباره شعر جعلی!
اخیراً یکی از همراهان انجمن، پستی از خانم سحر قریشی را برای ما فرستاده‌اند که شعری جعلی در آن منتشر شده است.
پستی با بازدید میلیونی! و افراد اندک‌شماری که به استفاده از نام «سعدی» اعتراض کرده‌اند اما واکنش اکثریت به‌گونه‌ای است که این تذکر‌ها را به حاشیه برده است.
ابتذال، این روزها چهرهٔ عریان‌تری پیدا کرده است و تقریباً کمتر کسی است که آن را نشناسد، با این وجود مثل همیشهٔ تاریخ، همواره بازاری برای خود داشته است و خواهد داشت.
اما آنچه این اواخر اتفاق می‌افتد تلاش برای فرهیخته‌نمایی ابتذال است که در آخر به پُز کتاب‌خوانی و شعرهای جعلی می‌رسد، به قربانی کردن نام بزرگان و به مسلخ بردن ادبیاتی که هویت ماست.
کاش این جماعت برای اظهار فضل به مسلک بوقلمون‌رنگ خود کفایت کنند.
«بیزارم از آن کهنه‌خدایی که تو داری
هر لحظه مرا تازه‌خدایی دگر آید»
این بیت از «سعدی» یا «مولانا» نیست و شاعر آن ناشناس است.
#جعلی
#سعدی
#مولانا
@jaliyat
اخیراً یکی از همراهان انجمن، پستی از خانم سحر قریشی را برای ما فرستاده‌اند که شعری جعلی در آن منتشر شده است.
پستی با بازدید میلیونی! و افراد اندک‌شماری که به استفاده از نام «سعدی» اعتراض کرده‌اند اما واکنش اکثریت به‌گونه‌ای است که این تذکر‌ها را به حاشیه برده است.
ابتذال، این روزها چهرهٔ عریان‌تری پیدا کرده است و تقریباً کمتر کسی است که آن را نشناسد، با این وجود مثل همیشهٔ تاریخ، همواره بازاری برای خود داشته است و خواهد داشت.
اما آنچه این اواخر اتفاق می‌افتد تلاش برای فرهیخته‌نمایی ابتذال است که در آخر به پُز کتاب‌خوانی و شعرهای جعلی می‌رسد، به قربانی کردن نام بزرگان و به مسلخ بردن ادبیاتی که هویت ماست.
کاش این جماعت برای اظهار فضل به مسلک بوقلمون‌رنگ خود کفایت کنند.
«بیزارم از آن کهنه‌خدایی که تو داری
هر لحظه مرا تازه‌خدایی دگر آید»
این بیت از «سعدی» یا «مولانا» نیست و شاعر آن ناشناس است.
#جعلی
#سعدی
#مولانا
@jaliyat