🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
744 subscribers
26.8K photos
15.7K videos
60 files
29.3K links
🌐Teлеграммдаги
Xaётий канал.


✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:

#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤

Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ






Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
Download Telegram
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
Сўзлашаётганда гапларимизга диққат қилайлик!

"Бўлди, ОК! Есть киламан" — деманг!
"Инша Аллоҳ!" — деб айтинг!

"Вааауув даҳшат! Қойил!" — деманг!
"СубҳанАллоҳ!" — деб айтинг!

"Супер! Гап йўқ!" — деманг!
"Маша Аллоҳ!" — деб айтинг!

"Чўткиман!" — деманг!
"Алҳамдулиллаҳ!" — деб айтинг!

"Спасибочки, раҳмат" — деманг!
"Раҳмат, Жазакаллоҳу хойр" (Аллоҳ сизни мукофотласин) — деб айтинг!

"А, давай, пока! Bye bye!" — деманг!
"Аллоҳнинг паноҳида бўлинг! Кўришгунча!" — деб айтинг!

"Салом, қалесан?" — деманг!
"Ассалому алайкум ва роҳматуллоҳи ва барокатуҳ" (Сизга соғлик омонлик, Аллоҳнинг раҳмати ва баракаси бўлсин) — деб айтинг!


🌷Каналга Обуна Бўлинг🌹
https://t.me/sinovlarihayot
​​📝Қуш уясида кўрганини қилади.

Кечаси она болаларига дарс тайёрлашда ёрдам беришга чоғланди. Аввало, уларга халақит бермаслик учун тўрт ёшли ўғлини нима биландир машғул қилиш мақсадида қўлига қалам ва оқ қоғоз берди. Сўнг қолганларига хотиржам ёрдамлашмоқчи эдиҳамки, қайнотасига кечки овқатини бермагани хаёлига келди.  
Қайнота ховли чеккароғида жойлашган бир хонада яшар, касаллиги туфайли ташқарига камроқ чиқарди. Аёл имкон қадар қайнотасининг хизматини қилар, эри ҳам унинг хизматидан рози эди. Аёл ўрнидан туриб, отанинг кечки овқатини олиб бориб берди ва бирор эҳтиёжи бўлса чақириши мумкинлигини айтиб болалари олдига қайтди. Кичкина ўғлини қизиқиш билан нималарнидир чизаётганини кўриб:
Нима чиздинг, – дея эркалатиб сўради.
Ўғли онасининг гапига жавобан қўлидаги қоғозни кўрсатди. Қоғоз юмалоқ, тўртбурчак шакллар билан тўла эди.
Она:
Бу нима, – деди.
Бола: – Катта бўсам мен ўзим яшайдиган уй хоналарини чиздим, – деди. Кейин ҳар бир шаклни “Бу ошхона, у ерда овқатланаман, буниси ётоқхона, у ерда ухлайман, буниси меҳмонхона...”, дея бир-бирига туташ бўлган шаклларни бирма-бир тушунтира кетди. Она қоғознинг чеккасида, бошқаларидан алоҳида ва кичик қилиб чизилган шаклни кўриб “Бу қандай хона, нега уни бошқа хоналардан ажратиб, алоҳида  қилиб қўйдинг”, деди. Бола “У хона сизники, у ерда сиз бобомдек катта бўлганизда яшайсиз”, деди. Бу гап онанинг қулоғига чақмоқдек урилди, қалбини ларзага солди.
Эртаси куни биринчи қиладиган иши меҳмонлар учун безатилган хонага қайнотасини кўчириб ўтказиш бўлди. Кечки пайт келган эри бу ҳолни кўриб, хотинидан ҳайратланиб, нима гаплигини сўради. Хотини “Қариганимизда ўзимизга яшаш учун жой ҳозирлаяпман”, деди. Эр гап нимадалигини тушуниб, мамнуният билан кулиб қўйди.
T.me/sinovlarihayot
​​​​Бир мусулмон йигитнинг ҳикояси:

"Асримиз телефонлар ва телевизорлар - мониторлар ва экранлар асри бўлганидан ҳар куни ўнлаб-юзлаб номаҳрам аёлларга кўзимиз тушиши, афсуски, оддий бир ҳолатдек бўлиб қолди. Одатда кинофильм ва рекламалар учун энг чиройли қизлар танланиши ва уларни бизга жозибали кўрсатиш учун бутун бошли "гўзаллик индустрияси" ишлаб тургани сабаб эркакларнинг аёллар чиройини белгилашдаги ўлчовлари ва талаблари жуда юқори бўлиб кетди.

Мен ҳам уйланиш масаласи қаршимдан чиққанида кўзларим ўрганган чиройлилик талабларига жавоб берадиган қизни топиб, унга рози бўлиб олишим жуда қийин бўлди. Атрофимдаги қизларнинг аксарида экранларда кўрадиганим гўзаликнинг ярми ҳам топилмасди. Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтганларига амал қилиб, динга муҳаббатли қизга уйланаман, деб юрардим, бироқ шу билан бирга кўриниши ҳам ўзимга ёқиши керак-да, дердим. Дини ва хулқи ҳақида энг яхши гаплар айтиладиган қизларнинг бирортаси кўриниши билан катталар айтгандек, қалбим "жиз" эттиравермасди.
Узоқ танловлардан кейин ваниҳоят бир қизга уйландим. Аёлимни гўзал деб бўлмасди. Бироқ яхши инсон эканига шубҳа қилмасдим.

Тунларнинг бирида ёмонроқ туш кўриб уйғониб кетдим. Қарасам, аёлим ёнимда йўқ. Аста пайпаслаб телефонимни топдим, ундаги соатга қарадим: ярим тун. Қизиқ, аёлим қаерда экан?
Ўрнимдан туриб, бошқа хонага чиқдим. Не кўз билан кўрайки, у бир четда таҳажжуд намози ўқиётганди. Овоз чиқармай кузата бошладим. У ўзигина эшитадиган паст овозда Қуръон оятларини ўқиганча қоим тураркан, танаси Қуръон лаззатидан титрар, сажда ўрнига тикилган кўзларидан ёшлар оқарди. Мен ҳеч қачон ҳаётимда бунчалик гўзал суратни кўрмагандим. Ҳеч қачон ожиза аёлим кўзимга бунчалик виқорли ва ҳайбатли кўринмаганди. Ана шунда росулуллоҳнинг соллаллоҳу алайҳи васаллам "Диндорини танлагин" деган ўгитларини чин маънода англадим. Ўша пайтда кўзларим биринчи марта ҳақиқий гўзалликни кўрди.

Ҳозир биров мендан бу масалада маслаҳат сўраса, росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳадисларини унга эслатар эканман, ўзимча айтаманки, баъзи ҳадисларни тушуниш учун уларни яшаб кўриш керак. Бу мана шундай ҳадислардандир. Яшаб кўрсанггина унинг остидаги ҳикматларни англай оласан."

Мусулмон йигитнинг ҳикояси шу ерда тамом бўлди. Хулоса ўзингиздан.

Аллоҳ барчага кўзларини қувонтирадиган жуфт ато қилсин!

©Маҳмуд Усмон


T.me/sinovlarihayot
Уч кундан сўнг ўз оёғи билан уйидан чиқиб кетган Комил аканинг жонсиз танасини кўрпага ўраб олиб келишди. Қайнотасидан оталарча меҳр кўрган келинларининг доду фарёди оламни бузди. Узоқ йиллар катта-катта лавозимларда ишлаган бўлса-да, оёғи ердан узилмаган, ҳеч кимдан ёрдамини аямаган, камтар, очиқкўнгил бу инсоннинг жанозасига тумонат одам йиғилди.«Биз чиллаликмиз, жанозага боролмаймиз!» дея Ироданинг йўлини тўсди қайм сўради-ку! «Сенга кўтарган қўлларим синсин! ғирт маст эдим, нима қилганимни ўзим ҳам билмай қолдим. Бўлган воқеани ҳеч кимга, ҳатто онангга ҳам айтма, оиламиз бузилиб кетади. Беш йиллик севгимиз ҳурмати, мени кечир» деганди-ку. Йўқ бу ерда бошқа гап бор! Мен эрим билан гаплашишим, бор гапни ўз оғзидан эшитишим шарт!Ирода айтганини қилди. Шу куниёқ келинлик маҳалласига бориб, бекатда эрининг ишдан қайтишини кутди. Ботирнинг кўзи бехосдан Иродага тушиб, довдираб қолди. Аввалига унинг ёнига бормай тўғри ўтиб кетмоқчи бўлди. Лекин бир-икки қадам ташлади-ю, кескин ортига бурилиб шаҳдам қадамлар билан хотинига яқинлашди.
— Ирода, бўлар иш бўлди, жанжал қиламан, деб келган бўлсанг, энди фойдаси йўқ. Бўлиб ўтган воқеаларни ҳеч кимга исботлаб бера олмайсан. Сенга уйланиб, бошим ғалвадан чиқмай қолганди. Ҳозирги хотиним онам билан опоқ-чапоқ, менинг эса қулоғим тинч. Қолаверса, менинг ҳам орзу-ҳавасларим бор. Болали бўлсам, ўғил кўрсам, юртга ош берсам, дейман. Сен эса…
— Бас! Бас қилинг! — бақириб юборди Ирода. Сўнг икки қўли билан қулоқларини маҳкам беркитганча югуриб кетди.
Мактабга ишга кирган Ирода бир куни ота-оналар мажлисини чақирди. Тасодифни қарангки, ўқувчиларидан бирининг онаси келинлик хонадонига қўшни бўлган аёл экан.
— Вой, Иродахон, бу сизмисиз? — дея гап бошлаб қолди қўшни аёл. — Аҳволингиз яхшими? Қайта турмуш қурмадингизми? Бир ҳисобдан ўша хонадондан кетиб, жуда тўғри иш қилдингиз. Қайнонангиз эрингизни қизининг бир дугонасига никоҳлаб қўйганди. У аёлни эри ўзининг энг яқин дўсти билан тутиб олиб, бир қизчаси билан уйидан ҳайдаб юборган экан. Аввалига аҳил яшашди. Эрингиз кундошингизнинг қизини фарзандликка олиб, ўз фамилиясига ўтказди. У аёл иккинчи фарзандига ҳомиладор бўлди-ю, асл қиёфаси очилди. Қайнона-келин кунда қирпичоқ, қайнопангизни ҳам уйга сиғдирмай қўйди. У ноилож ижара уйга чиқиб кетди. Бу машмашалардан безор бўлган Ботир ичкиликка муккасидан кетди. Хотини ўғил туғди-ю, «Мен бу пиёниста эр билан яшамайман», деб Ботир билан ажрашди. Судлашиб, уйнинг тенг ярмига эга чиқиб ўтирибди…

Ирода бу гаплардан хурсанд бўлмади. Аксинча, Ботирга жуда ачинди.

нона. Шўрлик келин зор қақшаб қолаверди.«Майли, қизим, хафа бўлма, сен келганинг билан даданг тирилиб қолмасди-ку, — дея юпатди онаизор телефон орқали отаси билан видолашолмай армонда қолган қизини.
— Сен ўша хонадонда тиниб-тинчиб, бахтли яшасанг, бўлгани. Шунда дадангнинг руҳи шод бўлади…»

Орзулари ушалган бўй қизнинг кўнглига бир қўл солиб кўринг-а, унда қайси эзгу сифатлар йўқ дейсиз?! Дунёнинг бор меҳру муҳаббати шунда жамланган гўё. Бу оламда ундан-да бахтлироқ, ундан-да кучлироқ инсон йўқдек…Ирода ҳам ана шундай ҳис-туйғулар оғушида яшади. Лекин бундай бахтли кунлари саноқли бўлди. Шу ёшигача бирор марта хасталанмаган отасининг тўсатдан оламдан ўтиб қолгани, Иродага унинг совуқ дийдорини кўриш ҳам насиб этмаганидан кўнгли вайрон бўлгани етмаганидек, қайнонаси ҳам унга кун бермай қўйди. У кун бўйи тиним билмасди: уй юмушлари, ош-овқат, кир-чир дегандек…
Камига қайнопасининг болаларини ювинтириш, овқатлантириш, дарсларини тайёрлатиш ҳам унинг зиммасида эди. Шўрлик ҳарчанд уринмасин, уйдагиларнинг кўнглига йўл тополмасди. Қайнонаси:
— Қиличдек ўғлимга кимлар қизини бермасди-я! Келиб-келиб шу зоти пастни танлади. Отаси тириклигида нимани қойил қилувдики, энди бева онасидан нимани кутаман?! Эсизгина, не-не орзу-умидларим бор эди… Қуда чақириқ, чорлов, хурсандчиликлар ўрнига энди фақат маърака, йиғи-сиғидан бошимиз чиқмас экан-да, — дея жаврайверарди.Келинига эшиттириш учун баланд овозда айтилаётган бу сўзлар Ироданинг юрагини баттар эзар, йиғламасликка ҳарчанд уринмасин, кўз ёшлари қуйилиб келаверарди.

T.me/sinovlarihayot
— Вой, Иродахон, бу сизмисиз? — дея гап бошлаб қолди қўшни аёл. — Аҳволингиз яхшими? Қайта турмуш қурмадингизми? Бир ҳисобдан ўша хонадондан кетиб, жуда тўғри иш қилдингиз. Қайнонангиз эрингизни қизининг бир дугонасига никоҳлаб қўйганди. У аёлни эри ўзининг энг яқин дўсти билан тутиб олиб, бир қизчаси билан уйидан ҳайдаб юборган экан. Аввалига аҳил яшашди. Эрингиз кундошингизнинг қизини фарзандликка олиб, ўз фамилиясига ўтказди. У аёл иккинчи фарзандига ҳомиладор бўлди-ю, асл қиёфаси очилди. Қайнона-келин кунда қирпичоқ, қайнопангизни ҳам уйга сиғдирмай қўйди. У ноилож ижара уйга чиқиб кетди. Бу машмашалардан безор бўлган Ботир ичкиликка муккасидан кетди. Хотини ўғил туғди-ю, «Мен бу пиёниста эр билан яшамайман», деб Ботир билан ажрашди. Судлашиб, уйнинг тенг ярмига эга чиқиб ўтирибди…

Ирода бу гаплардан хурсанд бўлмади. Аксинча, Ботирга жуда ачинди.


Тамом.

T.me/sinovlarihayot
#хайвонот_олами

Бўрилар хақида беш ҳақиқат.

1. Бўри ваҳшийлар туркумига кириб, хайвонларнинг шоҳи хисоблансада, ўлимтик емайди.

2. Бўри бошқа хайвонлар каби онаси, синглиси каби махрамлари билан хеч қачон қўшилмайди.

3. Бўри вафодордир, у битта бегона урғочи бўри билан жуфтлашиб, умр бўйи у билан яшайди ва жуфтига асло хиёнат қилмайди. Шунингдек, урғочиси хам бир умр ўша жуфти билан яшайди. Улар ўз болаларини танийдилар. Улар бир ота-онадан дунёга келадилар.

4. Бўрилар жуфтлари вафоти этса уч ойдан кам бўлмаган муддат азадор бўладилар, баъзан бу бир йилгача чўзилиши мумкин. Бу азадорлик ўз-ўзини ўлдиришгача бориб, камдан-кам холларда хаёт қолган жуфти яшаб қолади.

5. Бўри ота-онасига яхшилик қилувчи бола сифатида - “Ибнул баар” дея хам номланади. Сабаби, хайвонларнинг ичида фақат бўригина ота-онаси кексаликка етганда уларни ташлаб қўймасдан ғамхўрлик қилади. Уларни ўз инида қолдириб, ов қилиб келтиради, боқади, парваришлайди.
T.me/sinovlarihayot
10-ҚИСМ

Жойимни йиғиб ҳовлига чиқдим. Моҳрўй ҳовлига сув сепибди. Супуриш билан овора. Янгам сигир соғиб бўлган шекилли, бузоқчаларни ҳовли этагидаги бедапоя четига боғлаяпти. Онам ўзи эккан ниманингдир орасидан ўт юлмоқда. Отам кўринмайди. Уйқусираб ҳовлининг цементланган юзасидан бир қарич пастга экилган гуллар ёнига ўтирдим. Қуёш ҳали бош кўтариб улгурмаган. Аммо тонг отган, унинг салқин ва мусаффо ҳавоси миямни “очган”дек, танамни кучлантиргандек бўлди. Шу пайт сим тўсиқ билан ўралган ҳовлимиз адоғидан иккита бош кўринди. Ҳовли этагидан “Булунғур” ариқ ўтади. У сойликда оққани, уйимиз нисбатан баландда жойлашгани сабаб келаётганларнинг юзи кўринмасди.
— Рўйи-и, анувлар ким? — унга ҳам кўринмаслигини билсамда Моҳрўйдан сўрадим.
— Дадам билан меҳмон-ку!
“Эсим қурсин, Азиз ака билан келгандим-ку! Уят, мен ҳали юзимни ҳам ювмадим. Улар эса ариқ бўйини айланиб келишяпти...”
Тахминимча, улар ювингани борган. Йўқса, саҳарлаб сув бўйида нима ҳам қилади?
Апил-тапил юзимни ювиб, уйга кирдим. Аммо Азиз ака кўриб улгурган экан:
— Отқулоқ, уйқучимисан дейман? Биз “Булунғур” ариқда чўмилиб келяпмизу, сен энди юзингни чала ювиб уйга кирдинг.
Очиғи, унинг гапларидан уялдим. У буни сезиб, оқлашга тушди:
— “Йўл азоби — гўр азоби” демайсанми? Ўзингиз мени “Дамас”да олиб келиб, урилган картошкадек қилдингиз-ку, де. Яна бир гап бор: “Қиз бола ота уйига келса, йўргакдаги уйқулари келар”миш. Ойим опамга шундай дерди. Сенинг йўргак уйқунг келган.
— Уни тўйи бўлган қизларга айтади-да, болам, — хўрсинди бувим. — Буям тўй бўлса, йўргак уйқу нималигини билиб қолади.
— Бувижон, бунинг тўй бўлган қиздан нима фарқи бор? Уйингизга уч ой деганда келиб ўтирибди-ку!
— Тўғри айтасан, илоҳим бахтини берсин! — дилидагини яшириб ўтира олмади бувим. — Мени “анна” деявер, болам. Қулоғим шу сўзга ўрганган.
— Хўп, анна, — деди Азиз ака кулиб. — Ўзимни Туркияда юргандек ҳис қиляпман. Турк сериалларида онасини шундай дейишади-ку!
— Улар “анне” деркан, болам. Менам сериал кўраман, — бувимнинг бу гапидан мен ҳам кулиб юбордим.
Нонушта вақти ҳаммамиз “Меҳрхона”га йиғилдик. Янгам барчамизга устига сариёғ солинган сут олиб келди.
— Қишлоқнинг сути ширин бўларкан. Одатда мен сут ичмасдим, — деди Азиз ака. Кейин отамга юзланди: — Абдулла тоға, бугун бориб жойни кўрайлик. Ҳужжат ҳам кўп вақтни олади.
— Майли, бориб сенга кўрсатаман. Ижара пули ҳам қиммат эмас. Булунғур марказининг ўзида жойлашган бино экан.
— Дада, ўзи нима иш қиляпсиз? — қизиқсиндим мен.
— Тадбиркорликни ривожлантириш ва ёшларни иш билан таъминлаш мақсадида маҳалла томонидан кредит берилаётган экан. Гап орасида Нарзулла амакингга айтгандим, “ол, тадбиркорликни бошла, ўзим кўмаклашаман”, деб қолди. Таваккал қилиб шу кредитни олсамми, деяпман. Ўн беш миллион сўм экан. Ишимиз юришиб кетса, ажаб эмас фойда ҳам кўрсак. Ишни бошлаб бериш учун мана, Азиз келди. Энди кўнглим тўқ. Азизга ишонаман. Ишонч ҳамма нарсага қодир...
“Ишонч ҳамма нарсага қодир...” Бу унинг сўзлари эди. Яна юрагимда санчиқ турди...

* * *

“Онамга бормас мактуб!
Ойижон, бу гапларни аслида сира сизга айтмас эдим. Хатларим сизга етиб бормаслигини билганим учун ҳам бемалол ёзяпман. Дилимдагиларни кимгадир тўкким келди. Бугун қоним қайнаб кетди, ойи. Бу ердаги йигитлар ҳали ҳаётнинг қадрини билмайди. Мен шундай ўйлайман. Агар дунёнинг ўткинчилигини, ҳар бир дақиқа ғаниматлигини англаганидами... Бир-бирига фақат яхши гапирган бўларди.
Ойи, қоним қайнагани Ўрозни юрагимга жуда яқин оламан. Содда, беғубор, доим жилмайиб турадиган бола. Уни кечаси бир “черпак”...

Давоми бор


https://t.me/sinovlarihayot
орқали кўтарилишар экан,
— Нега мени бу ерга олиб келаяпсиз? —
Муяссарнинг ичида озгина қўрқув пайдо бўлганига
қарамасдан, ўзини дадил тутишга ҳаракат қиларди.
— Олдин сен билан яхшилаб танишамиз, кейин эса
сени йигитларимга совға қиламан. — Аюб бу
сўзларни оддийгина сўздек гапирдию, лекин
буларни ўйлаган Муяссарнинг будун баданиданмуздек тер чиқиб кетди. Ахир, бу йигитнинг бир оғиз
сўзи билан бутун ҳаёти барбод бўлади. Кейин, ота -
онаси, яқинлари, дўст-у душманлари олдида ким
деган одам бўлади, у шуларни тезда миясида
айлантирдида,
— Йўқ, сиз бундай қила олмайсиз.
— Нега? — Аюб қизга қўлингдан нима ҳам келарди
дегандек қараб қўйдида, — бунга арзирли сабаб
борми?
— Менинг кимлигимни билсангиз, бу фикрингиздан
қайтасиз. Хатто, яхшигина пул ҳам ишлаб олишингиз
мумкин, — Муяссар ҳаёлига келган фикрдан
негадир ўзини бироз хотиржам ҳис қилди.
— Яъни, — унинг сўзлари бу сафар Аюбда ҳам
қизиқиш уйғотди. — Яхшигина пул, сени четга
пуллаб юборишимни назарда тутаётганинг йўқми?
— Йўқ-йўқ, мен буни эмас, дадамга хабар берсангиз
деган маънода айтгандим.
— Тушунарли, демак сен "Катта" одамни қизисан.
Буни ҳам аниқлаймиз, — Аюб лифтдан тушаркан,
бўш қўли билан чўнтагидаги калитни олиб эшикниочиб, қизни силтаганча ичкарига олиб кирди. — Сен
ҳозирча мана бу ерда ўтира тур, — Аюб эшикни
қулфлаши билан, Муяссарни бўш стуллардан бирига
ўтқаздию, уни боғлай бошлади.
— Бу нима қилганинггиз? — Муяссар ўрнидан
турмоқчи бўлдию, аммо, оёғи боғлангани сабаб,
тура олмади. — Мени ҳозироқ қўйиб юборинг,
бундай қилишга ҳаққинггиз йўқ. Менинг
кимлигимни биласизми? Мен кимсан Қодир
Латиповичнинг қизиман, шундай экан...
— Чакагингни юм, — Аюб шундай дедию каттагин
скочни олиб, қизнинг оғзини скочлаб қўйди. — Мана
буниси бошқа гап, — Аюб қизни столга боғлаб
қўйганидан кўнгли тўлгач, нариги бўш столга
ўтириши билан эшик очилиб, бир қизни етаклаганча

Миша кириб келди. — Кимларни кўраяпман? — Аюб
кинояли кулганча ўрнидан туриб, қўлларини икки
ёнга ёйганча қизга пешвоз чиқди.
— Сиз аслида кимсиз? — қиз кўзлари қизарганча
йигитга тик боқди.— Яхшиси билмаганинг маъқул. Энди сен гапирчи,
нега дадамнинг ёнига бординг? — Аюб асабий
пешонасини қашлади. — Сен қонун олдига
бормоқчи эдинг, аммо, мана бу нозик оёқларинг, —
Аюб қизнинг оёқларига бир қараб қўйдида, —
манзилда адашган кўринади.
— Мен шунчаки, қилган ишинггизга жавоб
беришингизни хохлагандим, — бу сафар қизнинг
овозида титроқ, кўзларида ёш бор эди.
— Мен сени огоҳлантиргандим. Бир кеча ва
ҳаққингни олиб ҳаммасини, хатто мени ҳам
унутасан дегандим. Лекин сен...
— Бундан ортиғини хохладим, —қиз бироз
афсуслангандек унинг гапини давом қилдирди.
— Худди шундай, энди эса бунинг учун жавоб
берасан.
— Мени нима қилмоқчисиз? —қиз ёш тўла
кўзларида илтижо акс этганча унга қаради.
— Буни ҳозир биласан, — деганча Мишага қаради,
—буни йигитларга олиб бор, — қизга ишора қилиб
гапирди. — Йўл-йўлакай, Қодир Латиповичга хабарберинглар. Келиб, омонатини олиб кецин. — Бу гапларни эшитган Муяссарнинг кўзлари катта-катта бўлиб кетди. Чунки унинг уйдан қочганини билган дадаси сог куймаслиги аник,.........

Давоми бор

https://t.me/sinovlarihayot