Ҳурлар эрингизга қилаётган муомалангизни кузатиб боради!!

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам айтадилар: "Аёл эрига бу дунёда озор бермасин. Акс ҳолда ҳур ийнлардан бўлган аёли шундай дейди: "Аллоҳ жазолагур, унга озор берма! У ҳузурингда меҳмон, яқинда сендан ажраб бизга келади".

Имомлар Аҳмад ва Термизийлар ривоятлари.


https://t.me/sinovlarihayot

Олиянинг синглиси Нозима патнисда тўртта коса кўтариб кирди. Хонани қайнатма шўрва ҳиди тутди.
Барчалари жамулжам бўлиб таом тановул қилди. Ўзаро гурунг қизиди. Олия камгап эди. У ҳамманинг оғзига қараб, сўлғин жилмайиб қўяр, гоҳ-гоҳ эрига ўғринча нигоҳ ташлаб, шу йўл билан меҳрини сездирмоққа уринарди.
Аммо, меҳр қанақалигини бошқа маскандан топган одамга бундай хатти-ҳаракатлар эриш туюлар, шу боис ҳеч нарса билмагандай ўзини хотиржам тутарди у.
Ботир ҳовли саҳнига чиқди. Яхшики, йўлак бўйлаб сепилган майсазор ёпиқ айвон остида экан. Уч қадам нарида қор тахланяпти, рангли шифер тагидаги хиёбон эса, унга баҳорни эслатяпти. Баҳорни эслашнинг ўзи нақадар ҳузур бахш. Унинг назарида кўклам Баҳоридан андоза олгандай. Ҳар иккиси ҳам гўзал ва дилни яшнатувчи.
Ботирниннг назарида орадан йиллар ўтгандай эди. Шу тобда севгилисининг хумор кўзларини жуда-жуда соғинганини ҳис қилди. Аслида, бу туйғу юрагининг мезбонига, йўқ, султонига айлангандай. Севгининг сийратини меҳр ва соғинчдан чизишганми?!
Айвоннинг икки табақали эшиги секин очилди. Ботир ортига ўгирилди. Онаси, деб ўйлаганди, адашибди, Олия экан. У ёғоч қуббага суяниб, жилмайиб қараб турарди. Анчадан буён чеҳрасига бунақа табассум қўнмаганди. Устидаги кўйлаги қимматбаҳо эди, аммо, шошилиб кийиб олганлигидан нозик қоматига катталиги билиниб қолибди.
— Бугун байрам таомини ўзим пиширмоқчиман, сиз нима дейсиз? Ботирнинг қулоғига Баҳорнинг овози эшитилгандай туюлди. Эрталаб у ҳам худди шу маънода гапирганди. Фақат фарқ шуки, у эркаланиб, нозила оғиз очган, ҳар бир сўзига меҳрдан безак кийдирганди.
Олиянинг товушида маҳзунлик ва ялинчоқлик оҳанги кўпроқ эди. Ботир худди шу муомаладан қўрқади. Негаки, ўзидан паст келган одамга ҳеч қачон терслик қилолмайди.
Олия сездирмай, ичкарига кириб кетди. Йўқ, сездирди, аввал совқотганлигини билдирди, кейин томоқ қирди, сўнг индамай ўзини иссиқ уйга олди.
Яхшиям шундай бўлгани, чунки у эшикни ёпиши билан Ботирнинг қўл телефони овоз берди.
— Жоним! Мен уйдаман. Тезроқ кела қолинг.
— Ҳозир етиб бораман.
Ботир кўчага чиқди-ю, Фарруҳга жавоб бериб юборгани ёдига тушди. Аксига олиб йўл сирпанчиқлиги учун қатнов кам. У тор кўчадан тез-тез юриб, шоҳкўчага ўтди. Бахтига битта “Нексия” чайқалиб келиб, уч-тўрт қадам нарида тўхтади.
— Ўтиринг ака, обориб қўяман.
Сариқ мўйлови ўзига ярашган йигит Ботирга илтифот кўрсатиб, олд тарафдаги эшикни очди. У раҳмат айтиб, ўриндиққа жойлашди.
— Эски шаҳаргами, ака?
— Шундай!
Йигит сўзамолгина экан.
— Эски шаҳарга боришимни қаердан биласиз? — деб сўрамадингиз ҳам. — Ким билади, назаримда, ҳамма уйига чопаётгандай.
— Сизни ўша томонда кўп кўрганман. Оппоқ “Нексия”да юрасиз.
— Жуда синчков экансиз.
— Раҳмат, ҳайдовчи синчков бўлмаса, йўлини топа олармиди? Ҳозир индамай туринг, мен сиз борадиган домнинг ёнида тўхтайман.
Бу гап Ботирнинг ғашини келтирди. “Сиз борадиган дом” эмиш.
Чиндан ҳам сариқ мўйлов мўлжални тўғри олди. Бироқ Ботир унга сир бой бергиси келмади.
— Сал адашдингиз, яна озроқ юринг.
Ҳайдовчи мулзам тортиб, машинани жадаллатди.
— Энди тўхтанг, — деди Ботир чўнтагини кавлаб пул узатаркан, “Адашганингизга хижолат чекманг, бўп туради”, деб кесатиб ҳам қўйди.
Нақшинкор эшик қия очиқ эди. Ботир йўлакка туфлисини ечди, пальтосини шкафга илиб, секин меҳмонхонага мўралади. Биллур қандил остидаги ёнгоқдан тайёрланган стол гўё сингудай ноз-неъматларга тўла безатилганди. Дастурхонга курраи заминда етиштириладиган барча мевалар тортилган. Цитрус мевалари алоҳида саватчага дид билан терилган. Анвойи шарбатлар, маъданли сувлар, турли ичимликлар бурчакдаги ойнали столдан жой олибди. Шундай кенг столга бор-йўғи иккита стул қўйилган. Сал нарида Эрон шкафи устида қандолатчилик маҳсулотлари жажжи ликопчаларга солинган.
Ботир хонадон соҳибасининг ўткир дидига яна бир карра тан бериб, ошхона томонга чиқди. Лекин, Баҳор бу ерда ҳам йўқ эди. Энг муҳими, шарпаси сезилмасди. Наҳотки, уни кутгани пастга тушган? Йўғ-е, ташқарида турса кўриниш берарди-ку. Энди у узун йўлакдан юриб, чап томондаги ётоқхона эшигини очди. Очди-ю, ҳайратдан кўзлари ёнди, юраги гурс-гурс ура бошлади.

Давоми бор
https://t.me/sinovlarihayot

Аксига олиб уйидагилари ҳам қўшниларнинг феъл-атворини муҳокама қилиб ўтиришмас, қайнонаси бировни яхши деб мақтаса мақтарди-ю, асло ёмонламас, Рисолат холанинг бу дунёда борлигини ҳам унутгандек асло тилига олмасди. Гоҳ-гоҳида қўшни хола бир косада ҳолвайтарми, чучварами кўтариб, эшикдан кириб келар, қайнонаси билан гурунглашиб ўтириб, тағин изига қайтарди. У чиқиб кетгач қайнонаси бироз дилгир ҳолда юрар, асабийлашар, бир-икки соатдан кейингина ўзига келарди. Кунларнинг бирида Жамила уларнинг суҳбатини тасодифан эшитиб қолди-ю, дарди дунёси қоронғи бўлиб кетди. «Аслида, менинг ойдай набирагинамдан яхшиси йўқ эди. Аммо сизлар уни назарга илмадингиз. Мана шу тўрсайган келин Адҳамжоннинг тенгимиди-а? Эсиз йигит, эсиз йигит-а», дерди қўшни кампир. «Рисолат опа, буни тақдир деб қўйишган. Набирангизнинг ҳам пешонасига битилгани бўлар. Адҳамжоннинг тақдири шу Жамила билан боғланган экан-да. Келиним ёмон эмас, Худога шукр. Оёқ-қўли чаққон, муомаласи жойида, фаросатлигина…» Қайнонасининг гапи чала қолди. Рисолат хола жаҳл билан ўрнидан турди. «Булар онаси билан биргалашиб сизларнинг тил-жағингизни боғлаб қўйишган. Ҳали кўрасиз, бир куни кўзингиз ярқ этиб очилади-ю, бунинг асл башарасини кўрасиз! Унгача кеч бўлмасин дейман-да, қўшни», дея қўшни аёл ғудрана-ғудрана дарвозага қараб юрди. Жамиланинг кўнгли синиқди. Бирдан кайфияти тушиб, хонасига кириб кетди. «Гап бу ёқда экан-да, набирасини Адҳам акамга узатишни истаган, булар уни олишмагани учун менга олақараш қилиб юраркан-да, бу шум кампир», деб ўйлади эзгин бир алфозда.
Кечқурун Адҳам ака ишдан келганида «Гаплашиб, вазиятни ойдинлаштириб олсаммикин, балки буларнинг ўзи ўша қизга умид беришгандир», деган ўйда саволга оғиз жуфтлади-ю, онасининг: «Бўлар-бўлмас гапларни кавлаштириб, беҳудага эрингнинг асабига тегма, ҳамма нарса вақти-соати билан ойдинлашади», деган насиҳатини эслаб тилини тийди. Аммо онасини кўргани уйига борганида жим туролмади. «Қўшни кампир мени сира чиқиштирмаяпти. Аслида, набирасини Адҳам акамга тиқиштирган экан. Аммо улар менга уйланганига алами келиб, ҳамма ишимдан айб топади. Маҳаллада ҳам ёмонотлиқ қилиб юрибди», деди йиғламоқдан бери бўлиб.
— Қўявер, индама. Қайнонанг сени бировга хафа қилдириб, томошабин бўлиб ўтирмайди. Маҳалла-кўй вақти соати билан кимнинг қанақалигини билиб олади. У ерда ҳали янгисан. Катталарга терс гапириб, обрўнгни тўкма. Ёшлар бир гапдан қолса, осмон узилиб ерга тушмайди, — деди онаси.
Жамила дардини ичига ютиб, уйига қайтиб келди.
Ҳар сафар қўшни кампирнинг янги-янги ғийбатлари, дағал-совуқ муомаласига рўпара бўлганида юраги сиқилар, ҳеч кимга билдирмай йиғлаб ҳам олар, шундай кезларда онасининг «Сабрли, қаноатли бўлиш жуда оғир, агар шундай бўлолсанг, икки-уч йилда маҳалланинг энг олди келинига айланасан. Бунинг учун шу машаққатларни енгиб ўтишинг керак. Шукр қил, уйингдагилар зулмкор эмас», деган насиҳатини эслаб, таскин топарди. Қўшни кампирни эса «чурқ» этиб бировга ёмонламасди…
Жамила қишнинг изғиринли кунида ишдан қайтаркан, рўпарадаги уйнинг дарвозаси ёнида «Тез ёрдам» машинасини учратди. «Рисолат холанинг мазаси йўқмикин», деган ўйда уйига кирди. Кечки овқатга уннаганида ҳам ошхона деразаси оша кўчага бир-икки назар ташлади. Гарчи «Тез ёрдам» машинаси кетган бўлса-да, Рисолат холанинг келин-қизлари, ўғиллари безовталаниб, ҳовлига кириб-чиқиб юришарди.
— Қизим, бир коса овқат сузиб беринг, Рисолат опанинг тоби йўқмиш, хабар олайлик, — деди қайнонаси.
Кампирдан кўнгли қолган Жамила косани қайнонасига тутқазаркан, ичини тирнаб турган гапни беихтиёр тилига чиқарди:
— Шу қўшнимиз ҳеч кимга яхши гапирмайди-да, ойижон.
Қайнонаси унга танбеҳли назар билан қараб қўйди-да, эшик тарафга бир қадам ташлаб тўхтади.
— Бунақа дийдаси қаттиқ бўлманг, қизим, — деди сўнг насиҳатомуз оҳангда, — кўздек қўшнимиз-а. Мусулмончиликда «Эшиги эшигингга энг яқин бўлган қўшнингга яхшилик қил», деган гап бор. Қўшниликнинг ҳақини адо этганларнинг охиратдаги савол-жавоби енгил бўлармиш. Бугун гина-адоват қилиб ўтирсак, кейин Аллоҳнинг ҳузурида уялиб қолмаймизми?........
T.me/sinovlarihayot

Жамила кўзи билан ер чизиб қолди. Келин бўлиб тушганидан бери бўлиб ўтган гап-сўзлар кўз олдидан бирма-бир ўта бошлади. Қайнонаси сира бировни ёмонламас, аччиғи чиққан кезларда: «Аввало инсоф берсин, инсоф бермасаям қийин», деб қўярди. Жамила бундай кенг феълли, кечиримли бўлиб яшашнинг оғирлигини шу тобда ҳис этгандек бўлди. Қайнонасига ҳурмати янада ошди. Камзулини елкасига ташлаб, дарвозахонада унга етиб олди:
— Майлими, ойижон, мен ҳам сиз билан кириб чиқсам…
Қайнонаси меҳр билан унинг елкасига қоқди-да:
— Юринг, қизим, юринг, — деди.
Рисолат хола бир сиқимгина бўлиб, шифтга термилиб ётарди. Уларни кўриб, юзига билинар-билинмас табассум югурди. Аммо қимирлай олмади.
— Дўхтирлар жойидан жилдирманглар, дейишди. Қон босими ошиб кетибди. Уколларини қилиб туришга қайси ҳамширани чақирсак экан, деб бошимиз қотиб турганди, — деди Рисолат холанинг катта қизи.
— Ие, нега бошингиз қотади? Мана, келиним ҳамшира-ку…
Рисолат холанинг қизи андишали оҳангда деди:
— Жамилахон рози бўлармикин?..
— Бу нима деганинг, нега рози бўлмайди?! — қайнонаси гапира туриб Жамилага «Бирор нарса десанг-чи», дегандек қараб қўйди.
Жамила Рисолат холанинг томир уришини текширди. Қон босимини ўлчади. Шифокор тайинлаган укол-дориларни кўриб, вақтини белгилаб олди.
— Шу… Биттасини кечқурун ўнда қилиш керак экан-да, сизни безовта қилиб қўямизми, деб хижолат бўлиб тургандик, — деди Рисолат холанинг қизи унга мўлтираб қараб.
— Йўғ-э, нималар деяпсиз, мен, барибир, кечроқ ухлайман.
Қиш мартнинг ўрталаригача чўзилди. Рисолат холани икки марта касалхонага ётқизишди. Лекин у: «Уйимга кетаман, ўзимнинг дўхтир қўшним бор», деб охиригача даволанмай қайтиб келаверди. Қиш ичи Жамиланинг бир оёғи Рисолат холаникида бўлди. Устига-устак маҳаллада биров шамолласа, бошқаси тумов билан оғрир, шифокор тайинлаган битта-яримта уколни олиш учун қишлоқ врачлик пунктига боришга эриниб маҳалладошлари унинг уйига келишар, «дўхтир келин»нинг ҳурматини жойига қўйишарди.
Энг қизиғи, ҳар куни эрталаб супургисини кўтариб, кўчага чиққанида эшигининг олди қорлардан тозаланган, супуриб-сидирилган бўлар, Рисолат холанинг қайсидир набираси бу юмушни адо этарди. Келин: «Мени ноқулай аҳволга солманглар, ўзим йиғиштириб оламан», деса, «Бувимни биласизу, икки эшикнинг ораси бир қадам, Жамиланинг дарвозасини ҳам тозалаб қўйинглар, оғироёқ нарса, тойиб, йиқилиб нетиб юрмасин, деб қўймайди», дейишарди. Шундай кезларда Жамила катталар ният қилганидек «Туп қўйиб, палак ёзиш» қанчалар машаққатли, қанчалар мураккаб эканини, унга сабр, кенг феъл ва кечиримлилик билангина эришиш мумкинлигига иқрор бўларди.

https://t.me/sinovlarihayot

​​з супириб, кўллатиб сув сепардим чалалиги билинмасин
деб. Куёвим билан баъзан эр- хотинлигимиз
эсимда йўқ ховлида хазиллашиб олишиб
кетардим.Қайнонамни бизга бир икки кўзи тушиб хам қолди. Куёвим менга энди аввалги
дўстмасмиз келинлигингни унутма деб тушинтирарди. Мени бу гап у қулоғимдан кириб, бу қулоғимдан чиқиб кетарди. Овқат пиширишда куёвим ёрдам берарди. Билардим эримни менда кўнгли йўқлигини, болали бўлсак кўнгли тушар деб умид к,илдим.

Мана келин бўлганимга хам бир йилдан
ўтди. Онамни уйига бориб турардим. Онам у
уйдаги гапларни сўрарди, мен айтардим,
бахшидан дам солинган нарсалардан
тамирлаб турдилар. Болали бўлдим хамки
эримни мен билан иши йўқ,. Қўшнимизникига келин кеганда эрим шу келинга хавас билан қарашини сездим. Муомиласи жуда чиройлик эдида. Нима қилай унга ўхшай олмасам....
Бу орада мендан кичик. синглимни турмушга
бердик. Синглим бой хонадонга турмушга
чиқди. Қудалар фермер, мол қўйи кўп эди. Оиласида хаммаси ўғил бўлиб, куёвимиз ҳам кенжаси экан. Куёв бола кўримсиз (жудаям хуник) эди. Синглим эртадан кечга эшшакдай
ишларди . К,уда ҳола фарзандлари ҳаммаси ўғиллигига қаттиқ қўл , менга ўхшаб қўпол, лекин мард аёл эди. Онам синглимни хам ўз "дам" лари билан таминлаб турди, синглим эса қайнонасидан яшириб қаймок, , сарёғ, сузма опкеларди. Синглим хам фарзандли бўлди. Онам мендан кўра унга эътиборли, мехрибон эди, чунки ундан "фойда" борда.

Бир куни синглим хар галгидак онамларникига
мехмонга келётганда боласини кийимлари
тагига банкада сарёғ ва эридан боламга деб
сўраб яшириб тўплаган пулини беркитиб
сумкани айвонига қўяди. Ўзи эса ичкарига
кийингани кириб кетади. Бу орада қайнонаси
икта нон ва чинида қаймок, кўтариб уни
сумкасига солмок,чи бўлиб " Келин, қудамга
мана буларни оборинг. , қуруқ борманг "
дейди. Сумкадаги нарсаларга кўзи тушади,
синглим. уйидан шошилиб чиққанида кеч
бўлганди...

К,уда хола синглимни махаллада шарманда
к,илиб онамни уйига ташлаб кетди. Анча вақт ўтиб. молларга қарагани одам топилмади е'ки онамни бахшилари ёрдамида синглим уйига к,айтди. У хозир хам пул ва нарсалар онамга опкелади. Ўша пулларга онам янаям кучли бахшилар излашда....
Мен эса болам билан эримдан ажрашдим.
К,айнонам зиёли одамлиги учун уруш қилмадилар, тинчлик билан ташлаб кетдилар.
Нима к,илай, болалигимда ота - онамга ўғил
болага ўҳшашим ёқарди, болалар билан
уришсам хурсанд бўлишарди. Балким мени
к,из боладек тарбиялашганда сингилларимга
хам ўрнак бўлармидим, хозиргидак онамни
уйидамас умр йўлдошим олдида бўлармидим..

Аллоҳ қўшмаса бандасини, бахшисини
қўшгани бир тийин экан. Бу аёл гапни орасида синглисини молларга ўт қирқадиган аппаратда ишлаётганда икки бармоғидан хам айрилганини йиғлаб айтди. Энди шу бахши синглисини бармогини ўз дами билан ўстириб беролармикан а? Онаси эса бахшига югурган вақтини, шу қизларига кетказиб уларни оилага
тайёрласа, қиз болани ўрнини, оилада
сарамжон - саришталикка ўргатганда , балким к,излари бахтли бўлармиди...
Оилада яна уч қиз вояга етяпти ахир,
уларни хаёти, келажаги нима бўларкин....
Бу фақат ёлғиз яратганга аён.... Ўқинг
фикр қилинг , сизни оналарингиз ундай
аёлмаслигига шукроналар келтиринг....

🌿🌸•┈•┈•┈•❁🌸❁•┈•┈•┈•🌸🌿
         T.me/sinovlarihayot
🌿🌸•┈•┈•┈•❁🌸❁•┈•┈•┈•🌸🌿

ИШҚ

Бир кун Исо пайғамбар боғ суғораётган бир навқирон йигитга дуч келади. Йигит Исога: «Раббимдан менга бир зарра севги сўраб бер», - деб арз қилади. Исо: «Аллоҳдан бир зарра севги сўраб берсам, сен унга бардош беролмайсан», – деганида, йигит: «У ҳолда зарранинг ярмини берсин!» - деб ялинади. Исо: «Ё Раббим, бу навқирон йигитга зарранинг ярмисича севгингдан ато эт!» - дейди ва ўтиб кетади. Бир муддат
кейин яна айни шу ерга келганида, у ўша навқирон йигитни суриштиради. Одамлар уни ақлдан озиб қолди ва тоққа чиқиб кетди, дейишади. Исо ўша ёшни ўзига кўрсатишини сўраб, Аллоҳга илтижо қилади ва уни тоғда бир қоя устида самога термилганча ўтирган ҳолда топади. Салом беради, лекин йигит алик олмайди. Шунда мен Исоман, дея садо беради у зот (алайҳиссалом). Вале Аллоҳ ваҳий орқали Исога буюрадики: «Эй Исо, қалбида зарранинг ярмисича менинг севгим бўлган кимса инсонларнинг сўзини қандай эшитсин?! Иззатим ва жалолим ҳаққи айтаманки, агар бу йигитни арра билан арраласанг ҳам сезмайди».

«Мукошафатул қулуб» китобидан.

Сиз ҳам ошиқмисиз?...
T.me/sinovlarihayot

🌿 СИЗЛАР ТУШУНМАЯПСИЗЛАР...

Бир куни ҳазрати Ийсо (алайҳиссаллом) бир қўйнинг қулоғига эгилиб, пичирлаб нимадир айтадилар. Кунлар ўтиши билан ҳалиги қўй озиб, мадорсизланиб, заифлашиб, тамом бўла бошлабди.
Буни кузатиб юрган одамлар ҳайрон бўлиб, Пайғамбарнинг олдига келиб:
- Ҳазрат, сиз бу қўйнинг қулоғига нима дегансизки, у бутунлай хароб бўлиб кетяпти? - деб сўрабдилар. Шунда Ийсо (алайҳиссаллом):
- Ҳар куни сизларга айтадиганимни бир мартагина унга ҳам айтиб кўрдим, - деб жавоб берибдилар.
Бу жавобдан янада таажжубга тушган оломон:
- Нима дедингиз, эй Аллоҳнинг элчиси? - деб қизиқиб яна сўрабдилар.
- Тирик ҳар жон ўлади... Сен ҳам бир кун ўласан...! Ўлим ҳақ...! деб айтдим, холос.
Қўй буни тушунди, лекин сизлар ҳали ҳам тушунмаяпсизлар, - деб жавоб берибдилар.

🕊Бошқаларга ҳам юборинг!
Дуоларингизда бизни хам унутманг!🇺🇿

✅Каналимизга обуна бўлинг 👇

🌿🌸•┈•┈•┈•❁🌸❁•┈•┈•┈•🌸🌿
        T.me/sinovlarihayot
🌿🌸•┈•┈•┈•❁🌸❁•┈•┈•┈•🌸🌿

​​📝БИР КАМ ДУНЁ...

Опа-сингиллар турмушга чиқишди: бири мол-дунёси беҳисоб эркатойга, иккинчиси сўмни сўмга улаб яшаётган бечораҳолга.
Опада данғиллама уй, қатор-қатор машина, калондимоғ қайнона, олифта эр.
Сингилда пахса уй, нураётган девор, содда қайнона, меҳнатдан боши чиқмаган эр.
Унисининг қадами ўлчовли, сўровли, терговли. Ўз уйида бегона.
Бунисида борини баҳам кўришган, уйим-жойим деб туришган. Яримта нон - роҳатижон.
Қизиқ...
Кичик қиз опасига ҳавас қилади...
Опа эса синглисига...

https://t.me/sinovlarihayot