Сочлари сариқ сентябр хуш келдинг!🍁😇
T.me/sinovlarihayot

ДУГОНАЖОНИМ

Эй менинг сирдошим, қадрдонгинам,
Дилдошим, дардошим, меҳрибонгинам,
Айтолмайман баъзан дилимда борим,
Жонинг омон бўлсин дугонажоним!

Сендайин қалбимни тушунмас ҳеч ким,
Бемор бўлиб қолсам куюнмас ҳеч ким,
Сен менинг яшнаган гулим, баҳорим,
Жонинг омон бўлсин дугонажоним!

«Дўстингман» дедилар қасамлар ичиб,
Сиримни билдилар , кетдилар кечиб,
Доим ёнимда бўл эй беозорим,
Жонинг омон бўлсин дугонажоним!

Кел бир бағрингга бос, ўлтирайлик жим,
Менга сендан ўзга керамас ҳеч ким.
Кўзлари ҳуморим, ширинзабоним,
Жонинг омон бўлсин дугонажоним
✍ Мумтозбегим

ЯҚИНЛАРИНГИЗГА УЛАШИНГ
════════════════════

💝𝐓𝐞𝐥𝐞𝐠𝐫𝐚𝐦 |

🌷Каналга Обуна Бўлинг
T.me/sinovlarihayot

Оталар. Уч ҳаётий ҳикоя

Фожиадан умидгача. Бугунги кун одамлари орасидаги турфа тақдирлар ҳақида.
Иш юзасидан одамлар орасида кўп бўламиз. Қуйида ўзим гувоҳи бўлганим, фарзандларини илмли-ҳунарли қилиш учун ўзини ўтга-чўғга ураётган оталар тақдири ҳақидаги уч ҳикоя.

Икки ойлик сафар.

Фарғона халқаро аэропортида мен кутаётган рейс Новосибирск шаҳридан соат 15:00да келиб қўниши керак эди.
Аэропортга кираверишда тумонат одам тўпланган. Кимдир кузатгани чиққан, яна кимдир яқини чиқишини кутяпти.
Соат 15:00дан ўтди. Рейсдан дарак йўқ. Номаълум сабабларга кўра, кутилаётган рейс соат 16:00да келишини айтишди.
Маҳаллий аэропортларда йўловчиларни кузатувчилар ва кутиб олувчилар учун алоҳида кутиш биноси йўқ. Фарғона аэропорти ҳам бундан мустасно эмас. Ташқарида эса этни жунжиктирадиган совуқ. Кечиккан рейс сабаб яқинини кутиб олгани чиққанлар аллақачон совқота бошлаган эди. Бундай пайтда термосда иссиқ қаҳва тайёрлаб сотувчиларнинг бозори чаққон...
Чиқиш йўлаги яқинида тўрт киши давра қуриб суҳбатлашиб турарди. Улардан бири ички ишлар ходими билан салом-алик қилганимга эътибор қаратиб, ундан рейс кечикиши сабаби тўғрисида маълумот олган-олмаганимни сўраб қолди. Савол баҳона уларнинг даврасига беихтиёр қўшилдим.
«Шу совуқда яқинингизни кутиб олгани чиқибсизлар-да?» дея сўрадим орадаги жимликка барҳам бериш учун. Улардан бири, ёшроғи «Ҳа-а, поччамизни кутиб олишга чиқдик», дея оғир хўрсинди.
— Поччангиз Россияга кетганига анча бўлганмиди?
– Икки ой... икки ойча бўлганди.
«Эҳ, ука, нималарни айтасиз. Бошимизда шу кўргулик ҳам бор экан-да. Нима бўлганда ҳам Яратганнинг айтгани бўлди. Қўлимиздан нима ҳам келарди?» — дея бошидаги телпагини қўли билан тўғрилагандек бўлиб, аэропорт ичкарисига назар ташлаб қўйди ёши олтмишларга яқинлашган амаки.
Савол нигоҳи билан тикилиб турганимни кўриб, ёш йигит воқеани сўзлаб берди:
«Поччам икки ой аввал Россиянинг Кемерово областига ишлагани кетган эди. Аввал у ҳеч қаерга чиқмаган. Қишлоғимиздаги ёнилғи қуйиш шохобчасида ишлаб, бир яхши кун кечираётган эди.
Икки ўғли олийгоҳга контрактга ўқишга кирди. Поччам севинганидан «ўзим ўқимаганимга яраша, фарзандларимни ўқитай», деб яхши ният қилганди. Бу ёғи рўзғор дегандек. Пул етказа олмай ноиложликдан Россияга кетганди.
Камеровода қурилишда ишлаётган экан. У ернинг ҳавоси жуда совуқ бўлгани учун шамоллаб, ётиб қолибди. Муолажаларга қарамай ўша шифохонада жонини топширибди... Ҳали уйига бир сўм ҳам жўнатгани йўқ эди.
Бечоранинг жасади келиши ҳам қийин бўлди. Яхшилар бор экан. Россияда ишловчи ўзбеклар пул жамғариб, келишига ёрдам қилишди. Барака топишсин! Уйдагилар ҳам қараб туришмади. Мана энди бу рейсда учиб келяпти... Ўзиям барваста, бақувват эркак эди. Ажал келса шу экан-да...»
Бу кишининг сўзларини эшита туриб, аэропортга нима учун келганим ёдимдан чиқди. Самолёт ҳам келиб қўнди. Ичкаридан йўловчилар бирин-кетин чиқиб кела бошлашди. Совуқда қунишиб, яқинларини кутиб ўтирган одамлар бирин-кетин кўздан ғойиб бўлишди.
Мен ҳам ўз ишимни (съёмкани) бошладим. Негадир панжара ортидаги одамлар орасидан яқинининг жонсиз танасини кутиб турган кишиларни ахтарар эдим...

Қора пальтоли йўловчи.

Якшанба. Қишлоққа бориб, бувимнинг дуосини олиб келишни дилимга тугдим. Заправкага бориб, машинага газ қуйдирдим. Хайрият, навбат йўқ экан. Сўнг машинамни Риштон томон ҳайдадим.
Фарғона шаҳридан Риштон туманига енгил машинада ўртача ҳисобда 45 дақиқа юрилади. Ташқари жуда совуқ эди.
Олтиариқ ҳудудидан ўтаётганимда узоқдан қора кийимда, қора «маска» таққан одам машинани тўхтатгандек бўлиб, илкис қўл кўтарди. Тўхтадим.
— Риштон томонга кетяпсизми?
— Ҳа, ўша томонга. Сиз ҳамми?
— Ҳа. Майлими сиз билан кетиб олсам?
— Ўтиринг, ака...
Йўлда туриб қолган нотаниш йўловчи шошганича машинага ўтирди. Унинг қўлида кирлигидан қорайиб кетган бозор халтаси бор эди. Йўловчининг ҳолатини кўриб, машина печкаси иссиғини янада баландлатдим.......

T.me/sinovlarihayot

Манзилга етгунча у билан гаплашиб кетдик.
50 ёшлар чамасидаги йўловчи асли Боғдод туманидан бўлиб, ҳар куни 25 км йўл босиб, Олтиариқ туманидаги мардикор бозорига келар экан. У қиш кунида иш камайиб кетгани, бир кунда 70–80 минг сўм пул топаётгани ҳақида айтди.
Соатга қарадим — 15:34.
— Бугун ишни эртароқ тугатибсизми?
— Ҳа, ука. Йўл бўйидаги коттежлардан бирида ҳовли томорқасига гўнг ташидим. Ҳаво совуқлигидан ишни тез тугатай, деб илдамроқ ҳаракат қилдим.
— Фарзандларингиз борми?
— Бир ўғил бир қизим бор Баҳоргача мардикорлик қилиб турай. Баҳордан ўғлим ишлайдиган мебел цехига ишга кириб оламан. Ўғлимни мебелчига шогирдга берганман. Қўлидан анча иш келиб қолди.
Йўловчи ўғли ҳунар ўрганганини тўлқинланиб ҳикоя қилар, ич-ичидан хурсандлиги билиниб турарди.
— Бир кунда 70 минг ишлаб топар экансиз. Уйингиз эса бошқа туманда. Олтиариққа ҳар куни келиб кетишингизга йўл кира кетади-ку?
— Энди, ука, ўрганиб қолганмиз-да. Олтиариқда қишда ҳам иш кўп бўлади-да...
Риштон марказига кириб келдик. Машинани йўл четига тўхтатдим. Энди у каловланганича чўнтак титкилай бошлади. Ҳамёнидан 5 минг сўм чиқарди.
— Ака, бир ўзим кетаётганим учун суҳбатлашиб кетгани атай сизни йўлдан олгандим. Ҳали яна уйингизгача бошқа транспортга чиқасиз. Менга бермоқчи бўлган пулингизни Боғдодга етиб олиш учун ишлатинг...
— Ука... хижолатга қўйманг одамни...
— Мен сизга жиддий айтяпман...
Қора пальтоли йўловчи бир зум ўйланиб қолди-да, раҳматлар айтганича иягига туширилган қора маскасини бурнигача кўтарди. Ҳолбуки, ўша атрофда маска таққан ягона инсон шу эди. Сўнг у турнақатор тизилиб турган «Дамас»лардан бирига бориб ўтирди.
Эҳ... йўлда шунча бирга суҳбатлашиб келиб, қора пальтоли йўловчининг исмини ҳам сўрамабман...

Орзу ва томорқа.

Қишлоққа етиб келиб бувимга егулик сотиб олгани йўл четидаги дўконлардан бири қаршисида тўхтадим. Дўкон эшиги олдида маҳалламизда яшовчи Илёс акани учратдим. Анчадан бери кўришмаган қўшни билан озроқ суҳбатлашдик.
Ўзи ўқимаганига «алам» қилиб фарзандларини олийгоҳда ўқитаётган Илёс ака билан ҳар гал учрашиб қолганимизда мавзу фақат ўқиш ва илмдан бўларди. Шунинг учун бу сафар ҳам унинг ўғлининг ўқиши ҳақида гап очдим.
— Ўғлингиз ўқишни тамомладими?
— Яқинда бир йил бўлди, худога шукр. Ўқиши тугаган. Амаллаб ўқитиб олдим. Бахтимизга сигиримиз ҳар йили биттадан туғиб бериб турди. Бу ёқда сут-қатиғини пуллаб, рўзғорга ишлатиб турдик. Ҳар йили боласини сотдик. Контрактининг бир қисмини кўтарди-да...
— Яхши бўлибди ака. Энди укамиз нима иш қиляпти? Ишга жойлашгандир?
— Ҳали янгиликни айтмадим. Зўр янгилик бор бизда...
— Э, яхши-ку! Сиздаги янгилик доим яхшиликка бўлади. Қани эшитайлик-чи...
— Э, ука, ўғлимни биласанку, ўртоқларига қизиқиб, четга кетишга қизиқиб юрарди. Ўқишда ўқиб юрганида «Айлтс» деган нарса ўқиб турарди. Баллни яхши олган экан, Кореядаги ўқишлардан бирига кириб кетибди. Бошида биздан яширди четга ўқишга ўтганини. Университетни тамомлаб қишлоқда инглиз тилидан болаларга дарс ўтиб юрувди. Пулниям яхши топаётганди. Энди нима деймиз? Кетаман, деб туриб олса...
— Майли Илёс ака, омадини берсин. Ёшларга қўйиб беринг. Келажагини ўзи қурсин. Шуни хоҳлабдики...
— Ўтишга ўтиб олдику-я, у ёғиям контракт эканда...
— Кореяга ҳам контрактга ўтдими? Ҳа-а, майли ака, шунгаям ўта олмаганлар бор. Ўғлингизнинг омади бор экан.
— Майлику-я, ҳужжатларига ҳам анча пул кетди-да. Бир пайтлар болаларимга иморат қуриб берарман, деган яхши ниятда томорқа олиб қўйгандим. Шуни сотиб, контрактларига тўладим. Чет элга ҳам кетиш осон эмас экан-да, ука...
— Ўғлингиз Кореяда ўқиб келиб, ҳали яхши лавозимларда ишлайди. Бундай томорқалардан ҳали сизга кўпини олиб беради.
— Гапинг тўғри. Айтганинг келсин, ука. Мен ҳам хотинимга худди сен айтган гапни айтдим. Ўғлимни уйласам тўйга айтаман. Келасан-а?!
Мен албатта тўйда хизмат қилишимни айтиб, дўконга кирдим.
Сарвар Зияев, журналист

https://t.me/sinovlarihayot

Беш вакт номоз укиман, тахажжуд номозини, ва буш булсам овозим борича Есинни, саловатларни едлаб айтиб юрсам, оркамдан Муборак хам такрорлаб юриб, хаммасини едлаб олган.
Бир куни грипп булиб, кизим билан леченияга боролмадим.
Урнимга онам борди.
Муборакга укол солмокчи булса, бола тили билан Бисмиллох деб калима келтирибди.
Йигламайди, шунака саволлари бор, эхееее омон булсин, хамма ишимда ердамчи, уй ишини хаммасини, кичкина булиб, килади.
Холажонлари кунгирок килса, уй йигяпман чанг артяпман холажон деб жавоб беради.
Тогасини эркаси, тогаси канча эркалик килиб, хархаша килса хам кутаради.
Акалари хам синглисидан колмаслик учун, бирма-бир колишмай хамма суралар едлаб олишди.
Киз бола мехрибон булади дегани рост экан.
Дадажон, онажон анашим, деб эркалайди.
Хаммамизга мехрибон бахтмизга омон булсин.
Синглисини ер кукга ишонмайди, хеч кимга бермайди.
Муборакни биз хам уришмаймиз.
Рахмат сабр килиб укиганларингиз учун, хеч кимни фарзанди огримасин, хамма касал болаларга Оллохим шифо берсин. Амииииин.......
МАЛИКАМ СИЗГА ХАМ РАХМАТ, БОРИЗГА ШУКУР.


https://t.me/
T.me/sinovlarihayot

ЭРСИЗ АЁЛНИНГ КЎРГАН КУНИ...

...Столга мук тушиб бир уюм қоғоз ичидан нималарнидир қунт билан ўқиётган Наргиза Баҳромовна бехосдан жиринглаган қўл телефонининг овозидан чўчиб кетди.
Лаббай, ассалому алайкум?
Ваалайкум ассалом, Наргиза Баҳромовна.- Мен Саодатхонман, Дилфузанинг синф раҳбари...
Ҳа, Саодатхон яхшимисиз? Узр, ишга кўмилиб ётгандим. Рақамга қарамай, қўнғироққа жавоб берибман...
Безовта қилдим, чоғи?- Ўқитувчи каловланиб қолди.
Йўқ-йўқ, бемалол. Сизни эшитаман?- Наргиза Баҳромовна қизи Дилфузанинг ўқитувчилари анча-мунчага ўзини безовта қилмаслигини биларди. Ҳозир ҳам синф раҳбари бирор жиддий масала юзасидан қўнғироқ қилаётганини сезди.
Наргиза опа, гап шундаки, Дилфуза ҳужжатларини ҳунармандчилик касб-ҳунар коллежига жўнатишимизни, у ўқишни ўша ерда давом эттиришини айтди. Шунга олдингиздан бир ўтайлик дегандим. Сиз уни хорижий тиллар академик лицейида ўқишини айтгандингиз...
Бекорларни гапирибди. Ҳунармандчилик коллежида нима қиларкан?- Наргиза Баҳромовна қаҳр билан столни муштлади.- Уни қаерда ўқиши, нима қилишини мен ҳал қиламан! Сиз қўяверинг, бугун Дилфуза билан ўзим гаплашаман!- Хайрлашиб, алоқани тўхтатиш тугмачасини босиб, ўрнига чўккан Наргиза Баҳромовна стол устида бетартиб тўзғиб ётган қоғозларга қараб юзини буриштирди. Соат милларига кўзи тушиб, енгил тин олди: “Хайрият, иш вақти ҳам тугабди. Дилфузнинг устози қўнғироқ қилмаганида ҳалиям қоғозлардан бош кўтармай ўтирар эканман...” Йўл-йўлакай дўкондан егулик, шарбатлар харид қилди. Машина овозини эшитиб, қизи дарвозани очиб турган экан, кулимсираб ўзига пешвоз чиққан қизини кўриб бутун чарчоқлари ариб кетди.
Ассалому алайкум, ойижон!
Ваалайкум ассалом, жоним қизим. – Наргиза Баҳромовна қизини бағрига босди.- Яхши ўтирибсанми? Мактабдан қайтишингда ишхонамга қирмабсан-да, уйга ташлаб қўярдим.
Дугоналарим билан бирга келавердим, ойижон.- Дилфуза ёш боладай эркаланиб онасининг пинжига кирди.- Прокурор хонимни безовта қилгим келмади-да.
Нега безовта бўларканман, ягонам? Ахир ким учун бу дунёда яшаяпман, сен учунда ҳаммаси, жон қизим.
Чарчагандирсиз, мактабдан келасолиб шўрва ташлаб қўйгандим. Худди бувижонимнинг шўрваларидек, паст оловда етти соатдан бери қайнаяпти. Ҳамма маҳсулотларини бутунлайин солганман, сиз худди шунақасини яхши кўрасиз-ку. Дарров ювиниб чиқсангиз, унгача дастурхон ҳозирлайман...
Наргиза Баҳромовна эркаланиб гапирганча ошхона томонга ўтган қизининг ортидан қараб юраги энтикиб кетди. Вақтнинг ўтишини-чи, кечагина Дилфуза жажжигина қизалоқ эди. Шанба-якшанба кунлари ҳам ишлашига тўғри келиб қолса, Дилфузани ижарачи аёлга ташлаб кетарди. Уйга қайтгунича, кўзи қизалоғининг кўзига соғ-саломат тушгунича Наргизанинг юрак-бағри ўртаниб кетарди. Бошидан қандай кунлар, не савдолар ўтмади. Бугунги мартабасига эришиш, Наргиза Баҳромовна бўлиш, “Опа” мақомини олиш осон бўлмади унга. Не-не йўқотишлар, қурбонликлар эвазига етди бу кунларга. Қурбонликки, ҳеч нарса билан ўрни тўлмайди, йўқотишларки, эвази кўнгил синиш, кемтиклик бўлди. Аммо Наргиза чекинмади. Йиқилганида ўрнидан туриб, этагини қоқиб, тирналган тиззасини ўзи силади. Қоқилганида оёғини қайирган тошни ўзи четга сурди. Бировга кўз ёшини кўрсатмади. Қийналганини ҳеч кимга, ҳатто ўз яқинларига ҳам билдирмади. Ҳаёт билан курашиб, ғалаба қозонмагунича тиниб-тинчимади. Бугун қизи бўйга етиб, тўққизинчи синфни битирди. Наргиза Дилфуза қизи хорижий тилларга ихтисослаштирилган академик лицейда ўқишини давом эттиришини, ундан кейин нуфузли олий ўқув юртларида ўқитишни истайди. Аммо қизи ўқишга қунт қилмайди. Мактабда яхши ўқийди, фанларни ўзлаштиришда фаол, ҳатто хорижий тилларда ҳам мулоқот қила олади. Бироқ буларни ўз хоҳиши билан эмас, онасининг мажбурлови остида ўрганган. Наргиза Баҳромовна қизининг ўқишга иштиёқи пастлиги сабабини ҳеч билолмади.
Кийимлар тикишни яхши кўраман,- дейди Дилфуза онаси китоб ўқишга мажбурлайверса.- Момомдан овқат қилишни, ҳолвалар тайёрлашни ўрганаман. Ҳеч ким момомнинг патирига ўхшатиб патир ёполмайди. Мен худди ўшанақа ширин патирлар пиширишни ўрганаман........
T.me/sinovlarihayot

ҲАЁТИЙ ВОҚЕА...

Суданнинг Нил штатидаги мактабда ўқитувчилардан бири ўқувчилардан имтиҳон олишга қарор қилади. Энг яхши натижа учун мотивация бўлсин деб янги поябзал совға этилишини айтади.

Болалар хурсанд бўлиб, қунт билан ёзишни бошлашади.
Ярим соат ичида ҳамма ўз ишларини топширишади ва деярли барчаси мукаммал жавоб беришади. Ўқитувчи барчага ажойиб натижа учун, саъй-ҳаракатлари учун миннатдорчилик билдиради ... Лекин ўқитувчи совғани кимга беришни ўйланиб қолади.

Шундай бўлса-да, у муносиб ечимни топади ... Ҳаммаси чин бўлиши учун у ҳар кимдан ўз исмини бир вараққа ёзиб, уни буклаб, бир қутича ичига солишларини ва бу қутичадан ўқитувчи биттасини олиб, номи чиққан ўқувчи ҳақиқий ғолибга айланишини эълон қилади.

Дарҳақиқат, ўқитувчи қутичанинг ичидан бир қоғозни чиқариб, ўқувчининг исмини ўқийди. "Вафаа Aбдел Карим" .. У мукофот соҳиби.

Қиз Вафаа ўқитувчи ва барча болаларнинг қарсаклари остида кўз ёшлари билан олдинга қадам қўяди.

У барчага миннатдорчилик билдиради ва ўқитувчисидан ўзи учун жуда зарур бўлган ушбу ажойиб совғани қабул қилиб олади.

У эски поябзал кийишдан чарчаган, ота-онаси эса жуда камбағаллиги сабабли янгисини сотиб олиб беришолмаган.

Ўқитувчи мамнуният билан уйига қайтади ... ва бу воқеани у эрига йиғлаб айтиб беради.

Эри бундай воқеани хотинидан эшитганидан жуда хурсанд эди ... Aммо кўз ёшларининг боисини тушунолмай ҳотинидан сўрайди.

Қутини очиб қарасам, не кўз билан кўрайки, ҳамма унинг исмини ёзган экан. Ҳар бир қоғоз варағида "Вафаа Aбдул Карим" номи бор эди. Барча болалар унинг аҳволини пайқашган эди ва бу қизнинг фойдасига ўқувчилар совғадан воз кечишди....

https://t.me/sinovlarihayot