🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
757 subscribers
26.7K photos
15.6K videos
60 files
28.9K links
🌐Teлеграммдаги
Xaётий канал.


✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:

#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤

Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ






Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
Download Telegram
Муаллиф: Наргиза Усанбоева
Қисса
23-қисм

Унинг хаёлини уйлари томондан келаётган шовқин тумандек тарқатди. Эшикдан отилиб чиқаркан, уй эгаларининг ортидан бош чайқаб қолганини кўрди.
— Шу пайтгача тишимни тишимга босдим. Менинг қизим одам эмасми? Уни кўчага қувганингиз-қувган! Жим юрганимнинг сабаби қизларингиз бағрингизда эмаслигидан тилим қисиқ эди. Бир сўз дея олмасдим. Мана ўз болаларингиз уйда-ку, нега Муниса кўчада ўтириши керак! — бора-бора қулоғига кирган онасининг гаплари кўнглини бўшатди.
“Йиғламайман! Нега йиғлашим керак? Дадамга куч бериши, ўгай опа-сингилларимнинг ачиниш билан қарашлари учунми? Йўқ! Асло йиғламайман!”
— Кет! Сен ҳам кет! Қизларим бир кунгина уйга келганига тилинг чиқиб қолдими? Шу пайтгача сенинг қизинг менинг уйиимда яшаб келаётганди.
— Бунақа яшагандан кўра, яшамагани яхши. Егани калтак, тунагани кўча! Энди тинч яшасак бўлади-ку!
— Қанақа тинч яшайсан? Бугун қилган ишини қара. Битти қўйнинг бошига етди, дардисар! Чиқ, сенам йўқол!
— Кетаман, майли, кетаман! — онаси зорланди. — Сизга тегиб нима кўрдим?
— Кет, сенга шу керак! — отаси ҳовлининг ўзида яна онасини калтаклади.
Муниса мум тишлагандек жим турди. Ўпкаси тўлиб келса-да, бўғзига алам тиқилса-да, бошини эгганича сасини чиқармади.
Онаси судралиб уйга кираркан бақирди:
— Камол, Жавлон чиқинглар кетдик.
— Кет, кет... Бўй етган болаларинг билан гўрга ҳам сиғмайсан! Уялмайсанми?
— Болалар бўй етганини билиб ҳам ўзингиз уяляпсизми? Муниса бола эмас! Ўн тўртга кирди. Кечаси кўчада ўтириши уят эмасми?
— Қизларим келган кундан жанжал қилдинг, а? Биринчи кунданоқ сиғдирмаяпсан, а? Йўқо-о-л!
Онаси уч боласини етаклаб кўчага чиқди. Отаси кўзига нима кўринса урди, тепди, синдирди. Камол ва Жавлон жавдираб бир онасига бир Мунисага қарарди.
— Кечаси қаерга ҳам борардингиз? Бизникига киринг, — Каромат опа йўлларини тўсди. — Эрталабгача жаҳлидан тушади.
— Ортиқ яшай олмаймиз. Ўзингиз ўйланг, қачонгача чидаш мумкин? Эримнинг зуғумлари камдек, қайнонам ва қайнсинглим ҳам қўшилиб қўяди, — кўз ёшларини тўхтата олмади онаси.
Мунисанинг қалбини тушунуксиз ҳислар чулғаб олганди. Хурсанд бўлишини ҳам, хафа бўлишини ҳам билмасди.
“Энди дадам билан яшамаймиз. Ёруғ кунлар келди. Бизни ҳеч ким уришмайди, калтакламайди. Дадам ўз қизлари билан яшайверади. Лекин бизнинг дадамиз ким бўлади? Камол ва Жавлон кимни дада дейди?”
У шу ўй-хаёллар билан уйқуга кетди. Эрта тонгда эса тўрталаси йўлга тушишди.
— Ие, кимлар келибди? — тоғаси уларни очиқ чеҳра билан қарши олди. Лекин опасининг кўкарган юзи, шишган кўзлари, синиқ рангини кўриб сергак тортди. Уйга кира солиб саволларга кўмиб ташлади: — Тинчликми? Поччам билан уришиб қолдингизми?
Ҳасса таяниб кириб келган бобоси ҳам қизи ва невараларига ачиниш билан қаради. Бир зумда холаси ҳам етиб келди. Ҳаммаси Мунисанинг онасини ўртага олишди.
— Сен ўзи ҳеч нарсага чидамайсан. Рўзғорда бўлади-да, ғиди-биди. Биринчи эрингдан ичади деб ажрашдинг. Энди бунисини калтаклайди, дейсан? Турмуш сенга ўйинчоқми? Ҳеч нарсани тушунмайдиган ёш келинчак эмассан-ку! Қирққа қараб кетяпсан. Одамлар эшитса нима дейди?
— Куёвингиз қизларини олиб келди. Энди Мунисага кун йўқ. Шундоқ ҳам калтакнинг тагида катта бўляпти. Қизлари биз билан эмаслиги учун тилим қисиқ эди. Шуни баҳона қилиб, доим Мунисани ҳаммаси сиғдирмасди. Энди қизлари келиб ҳам уни кўчага қувлади. Унинг қизлари уйда ўтирса-ю, меники кўчада тунаса чидай оламанми?
— Ўзинг ёмонсан! Аслида Мунисанинг отаси билан ажрашмаслигинг керак эди. Қайси эркак ичмайди? “Ичади-ичади, топгани ароққа кетади, кун кўрмайман”, деб келиб олдинг. Ойим ҳам кўнглингга қаради. Мана нима бўлди? Энди бу эринг ҳам ёмон!
— Сизни поччам мана шунақа қилиб урадими, айтинг! — онаси холасига юз-кўзларини ишора қиларкан, йиғлаб юборди.
— Аввалги эрингни ҳам “поччам шунақа ичадими, айтинг!” — дегандинг юзини бурди холаси. 
T.me/sinovlarihayot
Ёқимли мутолаа!

Эътиборингиз ва қимматли вақтингизни ажратаётганингиз учун ташаккур!


"ЁРУҒ КУННИ СОҒИНИБ"

1-ҚИСМ

T.me/sinovlarihayot
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
Ассалому алайкум!

Хайрли тонг! 🌤

🌸Бахтли инсонлар орасида биз хам яна бир тонгни қарши олдик!🌸

🤲 Соғ–саломат уйғотган Роббимизга ҳамдлар бўлсин!

😊 Бугунги кунингиз кечаги кунингиздан хайрли, файзли, манфаатли ва баракалироқ бўлсин, азизлар!

☝️ Аллоҳ розилигига етишишликни барчамизга насиб айласин. 🤲

🤲 Жаннати фирдавсийлар маконингиз бўлсин!

Яна кўпроқ кўриш учун каналга обуна бўлинг 👇🏻


T.me/sinovlarihayot
Шамоллашга қарши арабча дори

☕️Темир идишчага бир қошиқ шакар ва икки ош қошиқ қаҳва солинг. Унга юпқа қилиб бўлакланган саримсоқ қўшинг вa қайнатиб олинг. Сиз кунига бир неча марта ушбу доридан ичишингиз мумкин.

🧄Саримсоқнинг ҳиди ҳақида ташвишланманг, ҳид ичимликда йўқолади, аммо шифобахш хусусиятлари сақланиб қолади.

🔸Ушбу ичимликни айниқса грипп ва шамоллаш эпидемиялари пайтида ичиш яхшидир. Бундан ташқари, занжабил қўшишингиз ҳам мумкин.

T.me/sinovlarihayot
аринг
Сендан ўрнак олишади..." деб роса
жаврадилар. Бу сафар мен жимман. Нон
ёпишни ўргандим, ғўр - шўр к,илиб овкат
к,илишни хам ўргандим. Бари бир к,из болани
ёшликдан уй ишларига ўргатмаса
к,ийланар экан. Кўчаларни хам чала-чулпа
к,илиб зўрға супирардим.
Дилрабони тўйида энди карнай -сурнайга
к,изларга ўйнаб бермадим. "Бошим
оғрияпти" деб бахона к,илдим. Бир чеккада ўтириб келинни роса томоша к,илдим. К,из
бола бўлиб, биринчи мартта келинчакка
махлиё бўлишим. Дило жуда гўзал
келинчак бўлди. Мен энди ўзимми шу келин
либосида фараз к,илдим...

Эртаси ишга боргач яна севишганларни
кузатдим. Шу "Рамео"га к,андайдир
кўнглимда илик,лик пайдо бўлганди. У мени
дўстим деб чак,ирарди. "Жулетта"чи хамма
к,излардан к,изғонсаям мендан хеч
к,изғонмасди, сабабини биласиз.,,

Онамга уни ёқтиришимми айтдим,
"Жулетта"си борлигини хам. Онам бир оз
ўйланиб :"Хеч к,иси йўк, к,изим, шу йигитга
тегишни хохлайсанми? "- дедилар,
Мен биринчи мартта онамдан уялиб ерга
к,араб "хм" дедим. Буни иложи йўқда
афсус деб ўйландим. Онам мендан йигитни нимани яхши кўришини, нималарга к,изик,ишини , хуллас барини суриштириб билдилар. Фабрика олдига магазин бб мен хар замонда зивачка шоколад шунга ўхшаган нарсалар олиб ердим. У бола "менга сигарет огач келинг " деб пул берарди, мен
опкеб берардим.

Давоми бор... 2 қисмдан иборат...

Муаллиф: * Д И Л О Р А Осман қизи*
Ҳикоя 2014-йил ёзилган


T.me/sinovlarihayot
​​Бунинг ҳаммаси ҳақиқатан рўй беришини истаётгани учун ҳам аллақачон ўзида тасаввур этиб улгурганди…
У кечки пайт эрига бўлган воқеани айтиб бераркан, аёлнинг гапларида сўлғинлик бор эди.
— Ҳмм, майли, бугун шундай ўйлашган бўлса, кейинчалик бу ҳақиқатга айланади.
Бунинг учун сен ҳадеб сиқилавермасдан, хурсанд бўлиб юришинг керак, хўпми?
Элмира индамади. У эрининг доим такрорлайдиган ана шу сўзларидан куч олиб яшаётганди, аслида.
Кунлар шу зайлда ўтар, ҳаёт ҳар куни худди бир куйни чалаётганга, битта қўшиқни қайта-қайта куйлаётганга ўхшарди.
Яна ҳар кунгидек ишига борар, яна ишдан қайтиб одатдагидек уй юмушлари билан банд бўларди. Аммо бир куни ҳаёт унинг учун ўзгача мусиқа таратди, ўзгача куйлади.
Шифокорлар айтганидек, у бахтли кунларни икки-уч йил кутишига тўғри келмади.
Элмира фарзанд кутаётганини эшитганда ўзини худди еттинчи осмонда учаётгандек ҳис қила бошлади.
Ҳаёт унга қалб масканини қайтариб берган, у ўзини узоқ муддат саргардон юриб, ниҳоят, ўз маконида қўним топган дарбадар сайёҳга ўхшатарди. Айниқса, шу пайтгача умр осмонини қуршаб олган зулмат булутлари бир зумда аллақаёқларга йўқолиб, ўрнини ёруғ юлдузлар эгаллагандек эди. Энди аёл ҳар бир ишни ўзгача ҳафсала билан қилар, ҳамма нарса унинг учун янгидек туйиларди.
Ҳаётга бошқача кўз, бошқача нигоҳ билан қарай бошлади.
Элмира бугун худди биринчи марта ишга бораётгандек ҳис қилди ўзини. Доим қатнайдиган йўналишдаги таксида кетаркан, нигоҳини ён-атрофдан узмас, борлиқни қоплаган оппоқ қорларга тўйиб-тўйиб боқар, ундан завқланарди.
Бироқ унинг кўнгли айниб беҳузур бўлаётгани оппоқ хаёлларига халал бериб қўйганди.
— Сиз билан иккинчи марта рўбарў бўлишимиз.
Яхшимисиз, синглим, мана бу қуртни оғзингизга солиб олинг.
Элмира таниш овозни эшитиб, ялт этиб ён томонига қаради.
Бу аёлни кўрганига икки ойдан ошиқ вақт ўтган бўлса-да, унинг юз қиёфасини тўлиқ эслаб қолганди.
— Ассалому алайкум, яхшимисиз? — дея Элмира аёл тутган қуртни қўлига олди. Бу сафар кўнглида заррача ҳадик, иккиланиш йўқ эди.
— Ҳа, тузук, синглим, юрибмиз. Ўзингиз қийналмай юрибсизми?
Аёл Элмирани худди қирқ йилдан бери биладиган қадрдонлардек сўрашди.
У ҳатто Элмиранинг жавоб қайтаришини ҳам кутмасдан ўзи гапга тушиб кетди:
— Ўшанда сизга қараб роса ҳавас қилгандим.
Қизимнинг фарзандсизлиги туфайли оиласи бузилишига бир баҳя қолганди. Аммо Худога шукрки, унга фарзанд ато этди.
Сизнинг бўйингизда борлигини билгaнимда «Қанийди менинг қизимга ҳам шу бахт насиб этса», деб умид қилгандим.
Сизга қараб ўрнингизда ўз қизимни тасаввур қилгандим ўшанда.
Элмира аёлнинг қувончдан порлаётган кўзларига қараб уни тинглар экан, нима деб жавоб беришни билмасди.
У фақат бир нарса, ўшанда қаршисида турган аёл ва ўз тасаввури ҳақида ўйларди, холос…
Тамом.
МУХТАСАР.

T.me/sinovlarihayot
***
  Орадан уч кун ўтди. Шомдан ярим соат аввал Эт емас эшоннинг эшиги тақиллади. Унинг ўзи бориб, эшикни очди. Рўпарада ўша йигит турарди – Абдували Абдураҳмон ўғли. Кўзлари ичига кириб кетибди. Ранги сарғайибди.
  У салом берди ва сўз қотди.
– Эшон ота! Мен сиздан дуо олишга келдим.
– Қандай дуо? – алик олгач, сўради Эт емас эшон. У бу йигит бошқа келмаса керак, деган фикрда бўлиб, унинг келишини кутмаганди.
– Фарзандлик бўлиш дуоси-да!
  Эшон уни дарҳол эслади.
– Бунинг оқибати нима бўлишини айтгандим-ку! Наҳотки, англамадингиз?
– Тушунганман. Уч кун муҳлат бергандингиз, ўйлаб кўришга.  
– Фикрладингизми?    
– Ҳа. Бир қарорга келдим. Сиз менинг кўзимни очдингиз. Ўз отасини уриш, дўппослаш жуда оғир гуноҳлигини чуқур англадим. Энди, бу юк билан тинч ва бамайлихотир яшашим қийин. Шунинг учун, майли, мен ўз қотилимни катта қилай. Ва у менинг жазоимни берсин. Шу ҳис билан яшаш менга енгилроқ. 
Эт емас эшон унга тикилиб қаради. Сўзлари чин дилидан чиқарди. Йигит яна кўзларини мўлтиратди.
– Эшон ота! Илтимос, дуоингизга муштоқман!
– Кейин афсус қилмайсизми?
– Қарорим қатъий...   
– У ҳолда, ичкарига мархамат қилинг! – деди у ниҳоят.
  Эт емас эшон унинг олиб келган икки нонни ушлаб, дуо ўқиди ва буларни эр-хотин бирга танаввул қилишлари кераклигини айтди.
Ушбу воқеадан бир йилча вақт ўтач, Абдувалининг қувончи ичига сиғмай қолди, сабаби – у ўғиллик бўлганди. У бу ҳақда бутун оламга жар солишни истарди. Мана, кўрсинлар, билсинлар, унинг тўрт мучаси соғ! Унинг ҳам фарзанди бор.  
  Абдували қўй сўйди ва маҳалласидаги қарияларни, яқин биродарларини уйига чорлаб, кичик бўлса-да, ақиқа тўйи ўтказди.
Абдували улғаяётган фарзандини ер-у кўкка ишонмас, хотинидан кўра ўзи унинг атрофида парвона эди. Унинг бу қилиқларидан онасининг энсаси қотди. “Бунча чақалоққа ёпишдинг? Болага қараш эркакларнинг иши эмас! У йиғлайдими, думалайдими, керакмас нарсани оғзига соладими, барибир катта бўлаверади...”
  Лекин, Абдували бу гапларга парво қилмасди. У дилида яширинган афсус-надомат билан ўғлини соғлом, одобли, одамларга меҳрибон қилиб тарбиялашга аҳд қилган эди.
  Ўғли бир ёшдан ошгач, юриб кетди ва бийрон тили чиқди. “Адда, адда...” – дейдиган бўлди. Абдували бундан жуда яйрарди. “Менинг ҳам тилим чиққанда, отам ҳам шундай қувонган бўлса керак...”, ўйларди у шунда.
  Фарзанд уч-тўрт яшар бўлганда, жуда ҳаракатчан, бир жойда тиниб ўтиролмайдиган бўлди. Отаси эса унинг ёнида юрар, салбий тасодифлардан ҳимоя қиларди. Нимани истаса, ўшани берар, эркалатар, койимас эди. Хаттоки, ҳазиллашиб ҳам ҳеч қаерига шапатиламасди. Лекин, нотўғри қилиқлар қилса, буларнинг нотўғри эканлигини оҳиста тушунтирарди.   
Фарзанд етти ёшга кирди, Абдували уни шаҳардаги энг жиддий ва билимдон мактабдорга берди. Дарсхона узоқроқ бўлгани учун, эринмай ўзи олиб борар ва қайтариб етаклаб келарди. Ўғли жуда яхши ўқий бошлади.
  Фарзанд ўн икки ёшда бошланғич мактабни тугатди. Шундан сўнг, у ҳунармандликка ҳавас қилди. Абдували уни темирчи оғайнисига шогирдликка топширди. Ўғил ишни босқон босишни ўрганишдан бошлади. Бу вазифани ҳадисини олгач, темирдан турли буюмлар: пичоқ, ўроқ, теша, кетмон, болталар ясашни ўрганишга тушди. Темирчи шогирдидан мамнун эди.
  Фарзанд ўн бешдан ўтди. Ҳунарини тўлиқ ўрганиб олди. У исталган темир буюмни кўзини юмиб ясай оладиган даражага етди. У ёшига нисбатан бўлиқ эди, куч-қувватга тўлган забардаст қўллари бозори чаққон маҳсулотларни ишлаб чиқара бошлади. Дадасининг қалби бундан фахрга тўлди. Айниқса, унга ўз қўли билан ясаган ўткир пичоқни совға қилганда, жуда қувонди ва пичоқни ишлатмай, қини билан токча пештоқига илиб қўйди. 
T.me/sinovlarihayot
Фарзанд ўн саккизга кирди. Ташқи томондан одобли, муомалали инсон сифатида тарбия топди. У балоғат ёшига етганди ва касб-ҳунарли ҳам бўлганди. Битта оилани бемалол тебратадиган ҳолатда эди. Энди уни уйлантириш вазифаси турарди. Бувиси шу ҳақда жаврай бошлади. Абдували эса онасининг тайзиқига парво қилмади, чунки бу ишда шошишни истамасди.
​​Эртаси куни бу хонадондан икки майит қабристонга элтилди.
  Эт емас эшон дуо қилинган Абдували Абдураҳмон ўғлининг фарзандли бўлганини бир йилдан сўнг эшитганди. Ўшанда, Яратган Зот, ишқилиб, уни кечирсин, деб қўйганди.
  Йиллар шошилмай кетабердилар. Ҳаёт давом этаверди. 
   Абдували исмли йигитни дуо қилганига ниҳоят ўн тўққиз йил бўлди.  
  Шу куни, ўшанда зурёдсиз бир йигитни кўчада учратганида, ёнида бўлган жажжи, ҳозир эса навқирон, одобли ва илмли йигитга айланган энг кичик фарзанди кечки пайт уйига келиб, Тошкентда дув-дув гап тарқалганини айтди: “Фалон маҳаллалик Абдували исмли одамни ўз ўғли чавоқлаб ўлдирибди, кейин пичоқни ўз кўксига урибди...”
  Эт емас Эшон чуқур хўрсинди. “Ҳа, Жазо ва Қасос – муқаррардир!”, деган фикр унинг кўнглидан ўтди. 
Озод Мўмин Хўжа

2013 – 27.11.2014. Тошкент.

T.me/sinovlarihayot
ммаси ўғиллигига қаттиқ қўл , менга ўхшаб қўпол, лекин мард аёл эди. Онам синглимни хам ўз "дам" лари билан таминлаб турди, синглим эса қайнонасидан яшириб қаймок, , сарёғ, сузма опкеларди. Синглим хам фарзандли бўлди. Онам мендан кўра унга эътиборли, мехрибон эди, чунки ундан "фойда" борда.

Бир куни синглим хар галгидак онамларникига
мехмонга келётганда боласини кийимлари
тагига банкада сарёғ ва эридан боламга деб
сўраб яшириб тўплаган пулини беркитиб
сумкани айвонига қўяди. Ўзи эса ичкарига
кийингани кириб кетади. Бу орада қайнонаси
икта нон ва чинида қаймок, кўтариб уни
сумкасига солмок,чи бўлиб " Келин, қудамга
мана буларни оборинг. , қуруқ борманг "
дейди. Сумкадаги нарсаларга кўзи тушади,
синглим. уйидан шошилиб чиққанида кеч
бўлганди...

К,уда хола синглимни махаллада шарманда
к,илиб онамни уйига ташлаб кетди. Анча вақт ўтиб. молларга қарагани одам топилмади е'ки онамни бахшилари ёрдамида синглим уйига к,айтди. У хозир хам пул ва нарсалар онамга опкелади. Ўша пулларга онам янаям кучли бахшилар излашда....
Мен эса болам билан эримдан ажрашдим.
К,айнонам зиёли одамлиги учун уруш қилмадилар, тинчлик билан ташлаб кетдилар.
Нима к,илай, болалигимда ота - онамга ўғил
болага ўҳшашим ёқарди, болалар билан
уришсам хурсанд бўлишарди. Балким мени
к,из боладек тарбиялашганда сингилларимга
хам ўрнак бўлармидим, хозиргидак онамни
уйидамас умр йўлдошим олдида бўлармидим..

Аллоҳ қўшмаса бандасини, бахшисини
қўшгани бир тийин экан. Бу аёл гапни орасида синглисини молларга ўт қирқадиган аппаратда ишлаётганда икки бармоғидан хам айрилганини йиғлаб айтди. Энди шу бахши синглисини бармогини ўз дами билан ўстириб беролармикан а? Онаси эса бахшига югурган вақтини, шу қизларига кетказиб уларни оилага
тайёрласа, қиз болани ўрнини, оилада
сарамжон - саришталикка ўргатганда , балким к,излари бахтли бўлармиди...
Оилада яна уч қиз вояга етяпти ахир,
уларни хаёти, келажаги нима бўларкин....
Бу фақат ёлғиз яратганга аён.... Ўқинг
фикр қилинг , сизни оналарингиз ундай
аёлмаслигига шукроналар келтиринг....

Муаллиф: * Д И Л О Р А Осман қизи*

Ҳикоя 2014- йил ёзилган. Келажакда балким шу беш опа сингиллар ҳаётини ўрганиб "Ҳиёнат 7" ёҳуд Фаришта ниқобидаги шайтонлар" асарини дунёга келтирарман....балким.



T.me/sinovlarihayot



T.me/sinovlarihayot
НАФАҚА ЁШИГА ЕТГАНЛАР УЧУН


Умрнинг қўлидан етаклаб,
Паст баланд йўллардан ўтганлар,
Сабрни ўзига ёр қилиб,
Пенсия ёшига етганлар.


Гоҳ аччиқ тош бўлди ошингиз,
Неларни кўрмади бошингиз,
Кўзларда қувончли ёшингиз,
Пенсия ёшига етганлар.


Шукур бор қалбингиз қўрида,
Меҳр бор юзингиз нурида,
Жойингиз давралар тўрида,
Пенсия ёшига етганлар.


Заҳматлар чекдингиз туну кун,
Гоҳ шодон гоҳида бағри хун,
Жонингиз фидо шу эл учун,
Пенсия ёшига етганлар.


Ҳасадчилар кўнглида тугун,
Ярим йўлда қолди-ку қузғун,
Миллатимиз кўрки сиз бугун,
Пенсия ёшига етганлар.


Ўзбек яшар ўғил, қиз учун,
Ор номуси, ёруғ юз учун,
Энди яшанг ўзингиз учун,
Пенсия ёшига етганлар.


Хуршид Карим

T.me/sinovlarihayot