Alvido Ann.
hikoya
— Boshing qanday vaziyatda og‘riyapti?
Qiz qoshini chimirdi, istehzoli yarim tabassum qildi. Uzun, jozibali barmoqlari bilan sochini o‘ynagancha doktorga kinoyali ohangda dedi:
— Doktor, men o‘laman?!
— O‘lishingni o‘zingdan oldin men bilganman va buni menga bot-bot takrorlashing shart emas.
Asabiyligini yashirishga urinmasin, doktor oyog‘ini tez-tez qoqardi.
— Analgetik ko‘p iste’mol qilyapsan. Ular og‘riq qoldirishi bilan birgalikda kasallikning rivojlanishini ham tezlashtiradi.
— Xo‘p, buning nimasi yomon? Sizning diqqanafas shifoxonangizdagi umrim uch-to‘rt kun, boringki bir haftaga uzayishini nima ahamiyati bor?
— Ann,- doktor o‘rnidan turib, kechagi yomg‘ir dog‘ qilgan derazadan tashqariga boqdi. Farrosh buni e’tiborsiz qoldirgani jig‘iga tegdi, — savolimga javob ber,- davom etdi. — Kunning qaysi qismida, yoki biror doringni kechiktirsangmi, balki nimadir his qilganingdadir?
— Sog‘inganimda…
Qiz go‘yo gap o‘zi haqida ketmayotgandek beparvo bo‘lishga harakat qildi.
— Bolalik qilma.
— Siqilganimda,- yengil uf tortdi.
— Azizam,- doktor qizning yoniga kelib, uning yelkasiga qo‘lini qo‘ydi. Qiz doktorni itardi.
— Siz xushomadlaringiz uchun tutib tutibsizmi meni bu yerda?
Bunday emasligini ikkisi ham bilar edi. Bemorning rangi ham o‘zgara boshladi. Oppoq yuzlaridagi o‘ziga yarashgan so‘lg‘inlik, to‘kilib kamaygan, ammo husniga ta’sir etmagan kipriklarini og‘ir qoqdi. Doktorga qat’iyat bilan gapira boshladi. Bu uchun yaxshigina kuch sarflayotgandi.
— 16 yoshimda uyni tark etganman. Otam ijaraga olingan suv kelmas yerda dehqonchilik qilardi. To‘rt farzandi va onamni qo‘yavering, yerning o‘zidan ortmas edi daromad. Men shafqatsiz shaharga keldim, o‘z bilimim bilan talaba bo‘ldim. Xudbinlik qilib bo‘lsada, muvaffaqiyatlarga erishdim. Pul topa boshladim — butun oilamni ta’minlaydigan darajada. Otam dalani topshirdi. Uyda kichik firma ochib berdim. U juda ozg‘in edi, doktor. Hozir to‘lishib qolgan. Onam ham yashargandek… Ukalarim men kabi qiynalmasdan yashayapti endi. Ular uchun umrimni sarf etdim, bunga afsus etmayman ham. Men uyga borishni, so‘nggi kunlarimni ularning baxtiyorligini ko‘rib o‘tkazishni xohlayman!
— Ann, o‘zingni bunday tutishni bas qil, charchaysan axir.
— Siz esa menga g‘amxo‘rlik qilishni!
— Seni sevaman.
Doktor bu so‘zlarni qizga ko‘p aytgani uchun ikkisiyam hech qanday tuyg‘uni his qilmadi.
— Va siz oilalisiz.
Qiz bor og‘riqlariga alamni undan olmoqchidek zaharxandalik qildi.
— Buni sevgimga dahli yo‘q. Men seni sevaman, evaziga hech narsa kutmayman. Hatto sevgi ham. Seni ikki yil oldin hushsiz ko‘rganimdayoq hech qachon his etmagan tuyg‘uni his qilganman. Ann…
Doktor qizga yana yaqinlashdi, qiz hech qachon itoatkorlik qilmasdi. Kasalligining sababchisi shu insondek tutardi o‘zini.
— Evaziga hech narsa berolmayman ham.
Doktorning xonasidan ensasi qotgancha chiqib ketdi.
Palatasiga kirishi bilanoq nastarinning ifori dimog‘iga urildi, nigohi yotog‘i yonida bir dasta bo‘lib guldonga joylangan nastaringa tushdi. Kayfiyati ko‘tarilib, o‘zgachalikni tuydi. Yuragi hapqirdi. Guldon ostiga «Yoqimtoy Annamga» deb yozilgan qog‘ozcha qoldirilgandi. Anna shu vaqtga qadar gul olmagandi. Unga gul hadya qilishlariga imkon bermagandi. Anna sovuqqon, talabchan va harakatchan, dastlab pul topish uchun ilmga qiziqqan, so‘ng ilmning sehri uni o‘ziga rom qilgan, kelasi oyda dissertatsiyasini yoqlashi kerak bo‘lgan fan doktori edi. Agar u ikki yil ilgari boshidagi og‘riqdan yiqilmaganida shunday bo‘lardi ham.
Anna gullarni hidladi, butun tanasiga — ich-ichiga qadar ham shu ifor o‘rnashgandek. Botib borayotgan may quyoshini kuzata turib, mashinasiga o‘tirayotgan doktoriga ko‘zi tushdi. «Kelishgan», o‘zicha uyatchan jilmaydi. Unga bo‘lgan tuyg‘ularini ortiq yashirmaslikka ahd qildi. «Modomiki, umrimning kafolati yo‘q ekan, nega men kulib yashamay? Nega men sevishimni yashiray?». Anna yaqinda o‘ladigandek emas, qayta tug‘iladigandek his qildi o‘zini. Ayol kishi muhabbatdan ko‘ra xushomadga muhtoj. Kravatga yotib doktor haqida o‘ylay bo
hikoya
— Boshing qanday vaziyatda og‘riyapti?
Qiz qoshini chimirdi, istehzoli yarim tabassum qildi. Uzun, jozibali barmoqlari bilan sochini o‘ynagancha doktorga kinoyali ohangda dedi:
— Doktor, men o‘laman?!
— O‘lishingni o‘zingdan oldin men bilganman va buni menga bot-bot takrorlashing shart emas.
Asabiyligini yashirishga urinmasin, doktor oyog‘ini tez-tez qoqardi.
— Analgetik ko‘p iste’mol qilyapsan. Ular og‘riq qoldirishi bilan birgalikda kasallikning rivojlanishini ham tezlashtiradi.
— Xo‘p, buning nimasi yomon? Sizning diqqanafas shifoxonangizdagi umrim uch-to‘rt kun, boringki bir haftaga uzayishini nima ahamiyati bor?
— Ann,- doktor o‘rnidan turib, kechagi yomg‘ir dog‘ qilgan derazadan tashqariga boqdi. Farrosh buni e’tiborsiz qoldirgani jig‘iga tegdi, — savolimga javob ber,- davom etdi. — Kunning qaysi qismida, yoki biror doringni kechiktirsangmi, balki nimadir his qilganingdadir?
— Sog‘inganimda…
Qiz go‘yo gap o‘zi haqida ketmayotgandek beparvo bo‘lishga harakat qildi.
— Bolalik qilma.
— Siqilganimda,- yengil uf tortdi.
— Azizam,- doktor qizning yoniga kelib, uning yelkasiga qo‘lini qo‘ydi. Qiz doktorni itardi.
— Siz xushomadlaringiz uchun tutib tutibsizmi meni bu yerda?
Bunday emasligini ikkisi ham bilar edi. Bemorning rangi ham o‘zgara boshladi. Oppoq yuzlaridagi o‘ziga yarashgan so‘lg‘inlik, to‘kilib kamaygan, ammo husniga ta’sir etmagan kipriklarini og‘ir qoqdi. Doktorga qat’iyat bilan gapira boshladi. Bu uchun yaxshigina kuch sarflayotgandi.
— 16 yoshimda uyni tark etganman. Otam ijaraga olingan suv kelmas yerda dehqonchilik qilardi. To‘rt farzandi va onamni qo‘yavering, yerning o‘zidan ortmas edi daromad. Men shafqatsiz shaharga keldim, o‘z bilimim bilan talaba bo‘ldim. Xudbinlik qilib bo‘lsada, muvaffaqiyatlarga erishdim. Pul topa boshladim — butun oilamni ta’minlaydigan darajada. Otam dalani topshirdi. Uyda kichik firma ochib berdim. U juda ozg‘in edi, doktor. Hozir to‘lishib qolgan. Onam ham yashargandek… Ukalarim men kabi qiynalmasdan yashayapti endi. Ular uchun umrimni sarf etdim, bunga afsus etmayman ham. Men uyga borishni, so‘nggi kunlarimni ularning baxtiyorligini ko‘rib o‘tkazishni xohlayman!
— Ann, o‘zingni bunday tutishni bas qil, charchaysan axir.
— Siz esa menga g‘amxo‘rlik qilishni!
— Seni sevaman.
Doktor bu so‘zlarni qizga ko‘p aytgani uchun ikkisiyam hech qanday tuyg‘uni his qilmadi.
— Va siz oilalisiz.
Qiz bor og‘riqlariga alamni undan olmoqchidek zaharxandalik qildi.
— Buni sevgimga dahli yo‘q. Men seni sevaman, evaziga hech narsa kutmayman. Hatto sevgi ham. Seni ikki yil oldin hushsiz ko‘rganimdayoq hech qachon his etmagan tuyg‘uni his qilganman. Ann…
Doktor qizga yana yaqinlashdi, qiz hech qachon itoatkorlik qilmasdi. Kasalligining sababchisi shu insondek tutardi o‘zini.
— Evaziga hech narsa berolmayman ham.
Doktorning xonasidan ensasi qotgancha chiqib ketdi.
Palatasiga kirishi bilanoq nastarinning ifori dimog‘iga urildi, nigohi yotog‘i yonida bir dasta bo‘lib guldonga joylangan nastaringa tushdi. Kayfiyati ko‘tarilib, o‘zgachalikni tuydi. Yuragi hapqirdi. Guldon ostiga «Yoqimtoy Annamga» deb yozilgan qog‘ozcha qoldirilgandi. Anna shu vaqtga qadar gul olmagandi. Unga gul hadya qilishlariga imkon bermagandi. Anna sovuqqon, talabchan va harakatchan, dastlab pul topish uchun ilmga qiziqqan, so‘ng ilmning sehri uni o‘ziga rom qilgan, kelasi oyda dissertatsiyasini yoqlashi kerak bo‘lgan fan doktori edi. Agar u ikki yil ilgari boshidagi og‘riqdan yiqilmaganida shunday bo‘lardi ham.
Anna gullarni hidladi, butun tanasiga — ich-ichiga qadar ham shu ifor o‘rnashgandek. Botib borayotgan may quyoshini kuzata turib, mashinasiga o‘tirayotgan doktoriga ko‘zi tushdi. «Kelishgan», o‘zicha uyatchan jilmaydi. Unga bo‘lgan tuyg‘ularini ortiq yashirmaslikka ahd qildi. «Modomiki, umrimning kafolati yo‘q ekan, nega men kulib yashamay? Nega men sevishimni yashiray?». Anna yaqinda o‘ladigandek emas, qayta tug‘iladigandek his qildi o‘zini. Ayol kishi muhabbatdan ko‘ra xushomadga muhtoj. Kravatga yotib doktor haqida o‘ylay bo
shladi. Nozikta’b bu doktorning e’tiborini tortish uchun shifoxonaning butun ayollari tish-tirnog‘i bilan urinardi. Annadan rashk qilardi, qiz ham bunga arzirdi. Tik qomatli, baland bo‘yli, Amerikada kam uchraydigan osiyoliklarnikidek bodomqovoqlari haddan ortiq unga yarashardi. Hasaddan yonayotgan shifoxona ayollarini Annaning tez orada dunyoni tark etishigina xotirjam qilardi. Annaning atrofida girdu-kapalak doktor esa butun xayoli qizda, uni haqiqatdan ham sevardi.
Muhabbat- insonni yutib yuboradigan kuch.
— Ann…
Doktor sochlari yuziga tushib, g‘ashini keltirayotgan, buni nimaligini anglamasdan yoqimli harakatlar bilan uni olib tashlashga urinayotgan qizni uyg‘otmoqchi bo‘ldi.
— Ann…
— Doktor?
«Anna haqiqatdan ham ma’buda singari go‘zalmi yoki menga shunday tuyiladimi?», xayolidan o‘tkazdi yigit.
— Turaqol, Ann. Sayr qilib kelamiz.
Qiz oppoq yopinchiqni yelkasiga tashlagancha, nima bo‘layotganini hamon idrok etmasdan, yetaklab ketayotgan kishiga so‘zsiz ergashardi.
Etni junjiktiradigan havo Annani tetiklashtirdi. Ular shifoxonaning mo‘jaz va ayni yashillikka burkangan bog‘iga o‘rnatilgan o‘rindiqqa o‘tirishdi.
— Nega bu mahalda..?
Qiz uchun qanchalik yoqimli bo‘lmasin, doktorning bemavrid tashrifi hayratga ham solardi.
— Senga aytadiganim bor.
Doktor sigara tutatdi. Anna tashabbusni yigitdan kutgancha, ojizona, aytilajak gapni kutib turardi.
— Nega uyingga ketmayotganingni so‘rading. Ann, agar sen…
Doktor bu kabi gaplarni kun mobaynida o‘nlab bemorlarga aytar, jarayon unga aslo qiyinchilik tug‘dirmasdi. Hozir esa qarshisidagi ayol 35 yillik umridagi ilk muhabbati edi.
— Agar sen muolajani hatto bir kun to‘xtatib qo‘ysang, darding og‘irlashadi. Sen uyingga ketgudek bo‘lsang, u yerda og‘riqdan jon berishing mumkin. Og‘riq nafaqat boshing, balki butun tanangni dahshatli changallaydi, -Doktor barmoqlari bilan qovog‘ini qattiq bosdi, — Eng yomoni nima, bilasanmi? Seni og‘riqdan talvasaga tushganingni oilang kuzatib va tepangda sendan-da qiynalib turishadi.
Qiz o‘sha vaziyatni ko‘z oldiga keltirdi: mehnat ezgan onaning ko‘zlarida xavotir va qiynoq bilan Annaning boshini silashi, ilojsiz otaning xonaning u yog‘idan bu yog‘iga asabiy o‘tib qaytishi va o‘ziga la’natlar aytishi, ukalarining esa yig‘i to‘la ko‘zlari, hali go‘dak qo‘rquvlari.
Qiz ularni yanayam sog‘indi, hozirning o‘zidayoq oilasi yonida bo‘lishni qattiq xohladi. Uning uyqusi butkul ochilgan, hatto endi hech qachon uxlashni istamasdi.
— Ed… -Anna boshini doktorning yelkasiga qo‘ydi. Nigohini yashirgancha, — Menga og‘riq qoldiruvchi ber, -dedi.
— Avrashga urinma, o‘zingda ko‘p.
— Yo‘q,- zaif ohangda javob qildi — kuchlirog‘idan…
Ular o‘rinlaridan turib, yomg‘irdan keyingi musaffo osmon ostida, uchirilgan fonuschalar kabi nurlari bilan jilolanib, yurakda ajiblikni tuyish mumkin bo‘lgan yulduzlar kuzatuvida, bog‘ o‘rtasidagi nastarinning shamol yengilgina qitiqlab o‘tib, taralgan ifori og‘ushida qorong‘ulikka singib ketishdi.
Qiz palatasida sog‘aygach, uyiga ketishga ruxsat berilgan bemor kabi tetiklik bilan uyg‘ondi. Edvard qizning jamadonini mashinasiga ortdi, u poyezdgacha kuzatib qo‘ymoqchi edi. Stansiyada mitti moviy gulli oppoq ko‘ylakda, egnidan gul sochilgan kabi hazin va ma’yus chehrasida hayajon, qo‘rquv, kutilajak sog‘inch, intiq diydor — umuman o‘lim oldi hislar bilan Anna, qizga bo‘lgan muhabbatidan boshqa hech narsaga ishtiyoqsiz yigit bir-biriga uzoq tikildi. Poyezd ketish muddati bo‘lgach yigit qizni umidsizlik bilan bag‘riga bosdi. Edvardning so‘nggi gapi:
— Dorilaringni vaqtida ich, Ann. Hammasini..!
Qiz poyezd derazasidan yigitga qo‘l silkidi. Ayol sevgan insoni oldida o‘zini kuchli his qilishi mumkin, ammo o‘zini kuchli tuta olmaydi. Ko‘z yoshlarini artarkan, poyezd to‘xtasa, tushib qolishga bajonidil rozi ekanligini his etdi. Ammo poyezd yurgan edi. Uning vazifasi kishilarni borajak manziliga yetkazish, xolos.
— Xayr!
Edvard yaqinini kuzatayotgan barcha kabi shlyapasini boshidan yechib, javoban qo‘l silkidi.
O‘zi eshitadigan darajada esa sekinlik bilan pichirladi:
«Alvido, Ann…»
(Нодирабегим Иброҳимова саҳифасидан
Muhabbat- insonni yutib yuboradigan kuch.
— Ann…
Doktor sochlari yuziga tushib, g‘ashini keltirayotgan, buni nimaligini anglamasdan yoqimli harakatlar bilan uni olib tashlashga urinayotgan qizni uyg‘otmoqchi bo‘ldi.
— Ann…
— Doktor?
«Anna haqiqatdan ham ma’buda singari go‘zalmi yoki menga shunday tuyiladimi?», xayolidan o‘tkazdi yigit.
— Turaqol, Ann. Sayr qilib kelamiz.
Qiz oppoq yopinchiqni yelkasiga tashlagancha, nima bo‘layotganini hamon idrok etmasdan, yetaklab ketayotgan kishiga so‘zsiz ergashardi.
Etni junjiktiradigan havo Annani tetiklashtirdi. Ular shifoxonaning mo‘jaz va ayni yashillikka burkangan bog‘iga o‘rnatilgan o‘rindiqqa o‘tirishdi.
— Nega bu mahalda..?
Qiz uchun qanchalik yoqimli bo‘lmasin, doktorning bemavrid tashrifi hayratga ham solardi.
— Senga aytadiganim bor.
Doktor sigara tutatdi. Anna tashabbusni yigitdan kutgancha, ojizona, aytilajak gapni kutib turardi.
— Nega uyingga ketmayotganingni so‘rading. Ann, agar sen…
Doktor bu kabi gaplarni kun mobaynida o‘nlab bemorlarga aytar, jarayon unga aslo qiyinchilik tug‘dirmasdi. Hozir esa qarshisidagi ayol 35 yillik umridagi ilk muhabbati edi.
— Agar sen muolajani hatto bir kun to‘xtatib qo‘ysang, darding og‘irlashadi. Sen uyingga ketgudek bo‘lsang, u yerda og‘riqdan jon berishing mumkin. Og‘riq nafaqat boshing, balki butun tanangni dahshatli changallaydi, -Doktor barmoqlari bilan qovog‘ini qattiq bosdi, — Eng yomoni nima, bilasanmi? Seni og‘riqdan talvasaga tushganingni oilang kuzatib va tepangda sendan-da qiynalib turishadi.
Qiz o‘sha vaziyatni ko‘z oldiga keltirdi: mehnat ezgan onaning ko‘zlarida xavotir va qiynoq bilan Annaning boshini silashi, ilojsiz otaning xonaning u yog‘idan bu yog‘iga asabiy o‘tib qaytishi va o‘ziga la’natlar aytishi, ukalarining esa yig‘i to‘la ko‘zlari, hali go‘dak qo‘rquvlari.
Qiz ularni yanayam sog‘indi, hozirning o‘zidayoq oilasi yonida bo‘lishni qattiq xohladi. Uning uyqusi butkul ochilgan, hatto endi hech qachon uxlashni istamasdi.
— Ed… -Anna boshini doktorning yelkasiga qo‘ydi. Nigohini yashirgancha, — Menga og‘riq qoldiruvchi ber, -dedi.
— Avrashga urinma, o‘zingda ko‘p.
— Yo‘q,- zaif ohangda javob qildi — kuchlirog‘idan…
Ular o‘rinlaridan turib, yomg‘irdan keyingi musaffo osmon ostida, uchirilgan fonuschalar kabi nurlari bilan jilolanib, yurakda ajiblikni tuyish mumkin bo‘lgan yulduzlar kuzatuvida, bog‘ o‘rtasidagi nastarinning shamol yengilgina qitiqlab o‘tib, taralgan ifori og‘ushida qorong‘ulikka singib ketishdi.
Qiz palatasida sog‘aygach, uyiga ketishga ruxsat berilgan bemor kabi tetiklik bilan uyg‘ondi. Edvard qizning jamadonini mashinasiga ortdi, u poyezdgacha kuzatib qo‘ymoqchi edi. Stansiyada mitti moviy gulli oppoq ko‘ylakda, egnidan gul sochilgan kabi hazin va ma’yus chehrasida hayajon, qo‘rquv, kutilajak sog‘inch, intiq diydor — umuman o‘lim oldi hislar bilan Anna, qizga bo‘lgan muhabbatidan boshqa hech narsaga ishtiyoqsiz yigit bir-biriga uzoq tikildi. Poyezd ketish muddati bo‘lgach yigit qizni umidsizlik bilan bag‘riga bosdi. Edvardning so‘nggi gapi:
— Dorilaringni vaqtida ich, Ann. Hammasini..!
Qiz poyezd derazasidan yigitga qo‘l silkidi. Ayol sevgan insoni oldida o‘zini kuchli his qilishi mumkin, ammo o‘zini kuchli tuta olmaydi. Ko‘z yoshlarini artarkan, poyezd to‘xtasa, tushib qolishga bajonidil rozi ekanligini his etdi. Ammo poyezd yurgan edi. Uning vazifasi kishilarni borajak manziliga yetkazish, xolos.
— Xayr!
Edvard yaqinini kuzatayotgan barcha kabi shlyapasini boshidan yechib, javoban qo‘l silkidi.
O‘zi eshitadigan darajada esa sekinlik bilan pichirladi:
«Alvido, Ann…»
(Нодирабегим Иброҳимова саҳифасидан
#НЕЪМАТ... (Бўлган воқеа)
Карантин баҳона ҳаммамиз уйда камалиб ўтирибмиз. Ўкитувчи бўлганим учун касбим такозоси билан мен ҳам фарзандларим билан уйдаман. Унда бунда магазинга ёки дорихонага чиқмасам, деярли уйда рўзғор ташвишлари билан овораман. Ўзи табиатим нозикрок бўлгани учунми яқинда шундай кучли шамолладим, иссик- совуқданми, елвизакданми қаттиқ оғридим. Аммо фарзандларимни ўйлаб ўзимни зўрга уч кун деганда оёққа тургиздим. Худога беададшукур, дадамиз ҳам тушунадиганлардан, аҳволим оғиррок бўлгани учун "тез ёрдам чақирамиз"- дедилар, аммо унамадим. Оҳир оқибат ўзимни ўзим даволаб оёқга турдим. "Мана яхшиман" -деганимда ҳид билиш, там билиш сезгиларим йўқолганини билдим. Аллоҳни қудратини қаранг-ки, еган таомингизни лаззати, табиатдаги барча ҳид- ифорларни ҳис қилиш тўйиш бу Аллоҳнинг бизга берган неъмати экан. Еган ичганимни мазасини ҳис қилмаганим учун анча қийналдим. Бу борада ҳар ким ҳар ҳил фикри билдирди:
" Сен каронавирус касаллигини бошингдан ўтказибсан. Ҳали кўп қийналасан..."
Бу қабилидаги гап-сўзлардан ҳафа бўлиб бироз тушкунликка тушгандай бўлдим. Аммо зудлик билан бир қарорга келдим :
- Аҳир мен оптимистман-ку, бундай яшан мен учун эмас,- дедим-у, курашишни бошладим ва ўзимни яхши парваришладим. Ҳар доимгидек озодаликка риоя қилганча, шифокор маслаҳатига амал қила бошладим.
Бир куни доимгидек қўлимни сув билан чайиш учун гулзор томонга бордим ва ...не ажаб-ки, бурним райхон ифорини сезди... Во ажаб райхоннинг ҳиди шунчалик ҳуш бўй экан. Жаннат ҳидининг таровати, бўй, иси қандоқ экан-а... оний лаҳзада ўтган бу фикрлардан бошим айланди, кўзимларимдан ёш чиқиб кетди. Ё Аллоҳ, қудратингдан! Мени аҳир таъм ва ҳид билиш сезгиларим яна қайтган эди.
-Уррааааа ! Ҳаёт ҳам шунчалар гўзал бўладими (бу орада ошхонада маззали таом ҳиди хам димоғимга урилган эди) ...Бирдан шууримни чақмоқ ургандек, фикрларим ёришиб кетди. Ичимда кимдир мени саволга тутиб кетди.
- Хааа сенга бу неъматларни ким кайтариб берди?!
... Парвардигор...
- Ундан олдин Аллоҳ берган неъматларни билармидинг???
- Ха, албатта. Аҳир кўраман, эшитаман, ушлайман, юраман...
- Иш кўплиги, вақт йўқлигини баҳона қилиб ўқимаган намозларинг, қазо қилиб ўқиган намозларинг... а лаббай ёдингга тушаяптими...
Кўраяпсанми , АЛЛОҲ раҳмдил, Аллоҳ меҳрибон, унинг карами кенг. Сендек осий бандасини шунча гуноҳларига қарамай яна бандам деб шунча неъматлар билан сийлаган...
* * *
- Юзингизни юваяпсизми, йиғлаяпсизми? - овсинимни саволи мени ўзимга келтирди.
- Ўзим шунчаки.
Зудлик билан таҳоратимни янгиладиму, шукр намозини ўкишга киришдим...
Ха, айтганча , одамларни гап сўзидан қутилиш учун уч марта анализ таҳлил топширдим. Менда ҳеч қандай касаллик аломатлари йўқ экан.
Ҳулоса ўзингиздан, азизларим. Ўзингизни асранг ва Аллоҳ берган неъматларга шукрона келтиринг...
МУАЗЗАМ НУР
Карантин баҳона ҳаммамиз уйда камалиб ўтирибмиз. Ўкитувчи бўлганим учун касбим такозоси билан мен ҳам фарзандларим билан уйдаман. Унда бунда магазинга ёки дорихонага чиқмасам, деярли уйда рўзғор ташвишлари билан овораман. Ўзи табиатим нозикрок бўлгани учунми яқинда шундай кучли шамолладим, иссик- совуқданми, елвизакданми қаттиқ оғридим. Аммо фарзандларимни ўйлаб ўзимни зўрга уч кун деганда оёққа тургиздим. Худога беададшукур, дадамиз ҳам тушунадиганлардан, аҳволим оғиррок бўлгани учун "тез ёрдам чақирамиз"- дедилар, аммо унамадим. Оҳир оқибат ўзимни ўзим даволаб оёқга турдим. "Мана яхшиман" -деганимда ҳид билиш, там билиш сезгиларим йўқолганини билдим. Аллоҳни қудратини қаранг-ки, еган таомингизни лаззати, табиатдаги барча ҳид- ифорларни ҳис қилиш тўйиш бу Аллоҳнинг бизга берган неъмати экан. Еган ичганимни мазасини ҳис қилмаганим учун анча қийналдим. Бу борада ҳар ким ҳар ҳил фикри билдирди:
" Сен каронавирус касаллигини бошингдан ўтказибсан. Ҳали кўп қийналасан..."
Бу қабилидаги гап-сўзлардан ҳафа бўлиб бироз тушкунликка тушгандай бўлдим. Аммо зудлик билан бир қарорга келдим :
- Аҳир мен оптимистман-ку, бундай яшан мен учун эмас,- дедим-у, курашишни бошладим ва ўзимни яхши парваришладим. Ҳар доимгидек озодаликка риоя қилганча, шифокор маслаҳатига амал қила бошладим.
Бир куни доимгидек қўлимни сув билан чайиш учун гулзор томонга бордим ва ...не ажаб-ки, бурним райхон ифорини сезди... Во ажаб райхоннинг ҳиди шунчалик ҳуш бўй экан. Жаннат ҳидининг таровати, бўй, иси қандоқ экан-а... оний лаҳзада ўтган бу фикрлардан бошим айланди, кўзимларимдан ёш чиқиб кетди. Ё Аллоҳ, қудратингдан! Мени аҳир таъм ва ҳид билиш сезгиларим яна қайтган эди.
-Уррааааа ! Ҳаёт ҳам шунчалар гўзал бўладими (бу орада ошхонада маззали таом ҳиди хам димоғимга урилган эди) ...Бирдан шууримни чақмоқ ургандек, фикрларим ёришиб кетди. Ичимда кимдир мени саволга тутиб кетди.
- Хааа сенга бу неъматларни ким кайтариб берди?!
... Парвардигор...
- Ундан олдин Аллоҳ берган неъматларни билармидинг???
- Ха, албатта. Аҳир кўраман, эшитаман, ушлайман, юраман...
- Иш кўплиги, вақт йўқлигини баҳона қилиб ўқимаган намозларинг, қазо қилиб ўқиган намозларинг... а лаббай ёдингга тушаяптими...
Кўраяпсанми , АЛЛОҲ раҳмдил, Аллоҳ меҳрибон, унинг карами кенг. Сендек осий бандасини шунча гуноҳларига қарамай яна бандам деб шунча неъматлар билан сийлаган...
* * *
- Юзингизни юваяпсизми, йиғлаяпсизми? - овсинимни саволи мени ўзимга келтирди.
- Ўзим шунчаки.
Зудлик билан таҳоратимни янгиладиму, шукр намозини ўкишга киришдим...
Ха, айтганча , одамларни гап сўзидан қутилиш учун уч марта анализ таҳлил топширдим. Менда ҳеч қандай касаллик аломатлари йўқ экан.
Ҳулоса ўзингиздан, азизларим. Ўзингизни асранг ва Аллоҳ берган неъматларга шукрона келтиринг...
МУАЗЗАМ НУР
Турғунжон:
Қотил қиз уйида 7кун.
_Мен қория бўлмоқчи эдим._Қиз қонталаш қўллари билан кўз ёшини артди. Ҳижобда юрган аёл қизларни кўрсам ҳавасим ортарди. Ошиқ бўлгандим бу либосга. Улар кўзимга қишда совуққотган чупонга малҳам аловдек кўринарди. Бориб ҳавас билан ушлаган чоғларим бўлди. Етти ёшимда бу либос соҳибаси менга бирам чиройли табассум қилдики ишонасанми гапларимга? -Қиз негадур бақирди уша вақтдаги ҳолат кўз ўнгига гавдаланиб.
_Ишонганим учун қулоқ солаяпман!_деди Ойбек унга жавобан.
_У аёл табассум қилди. "Сенга ёқадими бу либос деди" пешонамдан ўпиб.
_Мен ҳа дедим кўзларим қувнаб.
_Қизимга олган румолни бераман хоп десанг.
Аёлнинг бу гапи мен учун дунёдаги ҳамма яхши сўзлардан аъло эди уша пайт. Румолни бошимга ўрар экан бехосдан отам билан онам келиб қолди.
_Ҳа Ваҳобия! Қизимни ўзингга ўхшатаман деяпсанми?!_деб бақира бошлашди.
Мен ўқувсиз омий ота онамнинг бу ҳолатидан ёш ҳолимда уялиб кетдим.
Опа кулимсиради. Бошимни силаб румолни ечаркан пешонамдан ўпмоқчи бўлди.
_Ҳаром қилма боламни бошини!_онамнинг шанғиллаши дунёни бузди.
Мана шу кундан ҳаётим алғов далғов бўлиб кетди. Менга замонавий бўлишни уқтиришарди. Дин эски сарқит дея бошимни айлантириша бошлашди. Мени узоқлаштиришди. Пулга муҳаббатли қилишди. Пулга муҳаббатим оша борди. Пул учун ҳар нарсага тайёр қизга айландим. Фоҳишалик кучаси кўзимга пул дарёси бўлиб кўринди. Кирдим ҳам. Орсиз эркаклар тудаси пул чангаллаб келавераркан бу ғархонага. Уйида аёли қум чайнаб ётишидан бехабар дажжол малайлари олдимизга жарақ жарақ пуллар билан келарди. Москвага келдим. Бу ерда пул ичига оқа бошладим. Ота онам мендан рози эканлигини қайта қайта таъкидлашарди. Бу нарсалар кун ўтавергач мени зериктирди. Итниям битниям тагига ётиш жонимга тегди. Худди сени интернетдан чақирганим каби мениям чақиришди. Мана шу дачада. Ўзимиздан чиққан пул ҳидига маст йигитлар тудаси. Биласанми ? Улар мени итдай боғлашди. Бир ой ит кунини бошимга солди. Эслагим келмайди у кунларни. Ота онамни шунчалар ёмон курдимки уша онлари. Пулга қизиққан кўзларим ўйилиб кетсин деб йиғлардим. Улар наша таъсирида иблислар қилмайдигон азобларни қилишди. Кунгли нимани истаса уша қилишарди. Неча марта ҳушимдан кетдим. Неча марта қон қусдим. Уларга фарқи йўқ эди. Бир кун ҳаммаси сармаст уйқуда эди. Биттаси аранг девор суяб ҳожатга чиқа бошлади. Секин шивирладим.
_Мени қуйиб юбор илтимос!
_Ннннимагааа?_ғудранди у.
_Сен билан қучоқлашиб ётмоқчиман. Ўзимни одамдай ҳис қилай. Қочсам отиб ташла!_дедим ишонтиришга ҳаракат қилиб.
_Ҳҳҳозир_ дедию бўшаниб келгач қўлларимга боғланган занжир қулфини секин еча бошлади.
_У хонага ўтайлик. _дедим яна шивирлаб.
Хонага кирар кирмас ўзимга куч топиб стол устидаги пичоқни буйнига тортдим. Хириллаганча ерга йиқилди. Бу ҳолатни кўрар эканман яна қилгим келди. Қолганларини ҳам мазза қилиб тезликда суйишни эпладим. Уларни айланиб типирчиланишлари менга завқ берди!_Қизнинг кўзлари яна қизарди. У қурқинчли тус ола бошлаганди. Оғзидан купигини сачратиб яна гапира бошлади._Бу менинг қасосим эди! Нотўғри иш қилдим деган фикр менга яқин ҳам келмади. Бунақаларни ўлдириш керак! Бу лаъинлар ўлимга лойиқ!_деган фикрларни миям олдинга сура бошлади.
Кейин бир чуқур қазидим. Анча чуқур. Туртовиниям ташлаб кумиб ташладим.
Ушандан буён одамларни ўлдираман нимага биласанми ?
_Нимага ?_Ойбек энди у қиздан қурқа бошлаганди.
_Фарзанд оиласини ташлаб келгани учун ўлдираман! Уларни тарбиясига беэътибор бўлгани учун ўлдираман!
_Рисқ излаб келаяптику жиннимисан?!
_ Рисқ Аллоҳданми?
_Албатта!
_Аллоҳ рисқингни уйингдан юртингдан беролмайдими? Ҳокиммиди Аллоҳ халқни молини ейдигон? Сен Аллоҳни қудрати ҳақида шубҳа қилаяпсанми?
Бу сафар Ойбек жим қолди. У ҳақ эди.
_Намоз ўқишим керак! Соат неча бўлди?_Ойбек атрофга қараб девордаги осилган соатга кўзи тушди.
_Асрга қараб вақт оғибдику!Қўлларимни еч пешиним қазо бўлмасин!_Ойбек ўрнидан турмоқчи бўлиб силтана бошлади.
Қотил қиз уйида 7кун.
_Мен қория бўлмоқчи эдим._Қиз қонталаш қўллари билан кўз ёшини артди. Ҳижобда юрган аёл қизларни кўрсам ҳавасим ортарди. Ошиқ бўлгандим бу либосга. Улар кўзимга қишда совуққотган чупонга малҳам аловдек кўринарди. Бориб ҳавас билан ушлаган чоғларим бўлди. Етти ёшимда бу либос соҳибаси менга бирам чиройли табассум қилдики ишонасанми гапларимга? -Қиз негадур бақирди уша вақтдаги ҳолат кўз ўнгига гавдаланиб.
_Ишонганим учун қулоқ солаяпман!_деди Ойбек унга жавобан.
_У аёл табассум қилди. "Сенга ёқадими бу либос деди" пешонамдан ўпиб.
_Мен ҳа дедим кўзларим қувнаб.
_Қизимга олган румолни бераман хоп десанг.
Аёлнинг бу гапи мен учун дунёдаги ҳамма яхши сўзлардан аъло эди уша пайт. Румолни бошимга ўрар экан бехосдан отам билан онам келиб қолди.
_Ҳа Ваҳобия! Қизимни ўзингга ўхшатаман деяпсанми?!_деб бақира бошлашди.
Мен ўқувсиз омий ота онамнинг бу ҳолатидан ёш ҳолимда уялиб кетдим.
Опа кулимсиради. Бошимни силаб румолни ечаркан пешонамдан ўпмоқчи бўлди.
_Ҳаром қилма боламни бошини!_онамнинг шанғиллаши дунёни бузди.
Мана шу кундан ҳаётим алғов далғов бўлиб кетди. Менга замонавий бўлишни уқтиришарди. Дин эски сарқит дея бошимни айлантириша бошлашди. Мени узоқлаштиришди. Пулга муҳаббатли қилишди. Пулга муҳаббатим оша борди. Пул учун ҳар нарсага тайёр қизга айландим. Фоҳишалик кучаси кўзимга пул дарёси бўлиб кўринди. Кирдим ҳам. Орсиз эркаклар тудаси пул чангаллаб келавераркан бу ғархонага. Уйида аёли қум чайнаб ётишидан бехабар дажжол малайлари олдимизга жарақ жарақ пуллар билан келарди. Москвага келдим. Бу ерда пул ичига оқа бошладим. Ота онам мендан рози эканлигини қайта қайта таъкидлашарди. Бу нарсалар кун ўтавергач мени зериктирди. Итниям битниям тагига ётиш жонимга тегди. Худди сени интернетдан чақирганим каби мениям чақиришди. Мана шу дачада. Ўзимиздан чиққан пул ҳидига маст йигитлар тудаси. Биласанми ? Улар мени итдай боғлашди. Бир ой ит кунини бошимга солди. Эслагим келмайди у кунларни. Ота онамни шунчалар ёмон курдимки уша онлари. Пулга қизиққан кўзларим ўйилиб кетсин деб йиғлардим. Улар наша таъсирида иблислар қилмайдигон азобларни қилишди. Кунгли нимани истаса уша қилишарди. Неча марта ҳушимдан кетдим. Неча марта қон қусдим. Уларга фарқи йўқ эди. Бир кун ҳаммаси сармаст уйқуда эди. Биттаси аранг девор суяб ҳожатга чиқа бошлади. Секин шивирладим.
_Мени қуйиб юбор илтимос!
_Ннннимагааа?_ғудранди у.
_Сен билан қучоқлашиб ётмоқчиман. Ўзимни одамдай ҳис қилай. Қочсам отиб ташла!_дедим ишонтиришга ҳаракат қилиб.
_Ҳҳҳозир_ дедию бўшаниб келгач қўлларимга боғланган занжир қулфини секин еча бошлади.
_У хонага ўтайлик. _дедим яна шивирлаб.
Хонага кирар кирмас ўзимга куч топиб стол устидаги пичоқни буйнига тортдим. Хириллаганча ерга йиқилди. Бу ҳолатни кўрар эканман яна қилгим келди. Қолганларини ҳам мазза қилиб тезликда суйишни эпладим. Уларни айланиб типирчиланишлари менга завқ берди!_Қизнинг кўзлари яна қизарди. У қурқинчли тус ола бошлаганди. Оғзидан купигини сачратиб яна гапира бошлади._Бу менинг қасосим эди! Нотўғри иш қилдим деган фикр менга яқин ҳам келмади. Бунақаларни ўлдириш керак! Бу лаъинлар ўлимга лойиқ!_деган фикрларни миям олдинга сура бошлади.
Кейин бир чуқур қазидим. Анча чуқур. Туртовиниям ташлаб кумиб ташладим.
Ушандан буён одамларни ўлдираман нимага биласанми ?
_Нимага ?_Ойбек энди у қиздан қурқа бошлаганди.
_Фарзанд оиласини ташлаб келгани учун ўлдираман! Уларни тарбиясига беэътибор бўлгани учун ўлдираман!
_Рисқ излаб келаяптику жиннимисан?!
_ Рисқ Аллоҳданми?
_Албатта!
_Аллоҳ рисқингни уйингдан юртингдан беролмайдими? Ҳокиммиди Аллоҳ халқни молини ейдигон? Сен Аллоҳни қудрати ҳақида шубҳа қилаяпсанми?
Бу сафар Ойбек жим қолди. У ҳақ эди.
_Намоз ўқишим керак! Соат неча бўлди?_Ойбек атрофга қараб девордаги осилган соатга кўзи тушди.
_Асрга қараб вақт оғибдику!Қўлларимни еч пешиним қазо бўлмасин!_Ойбек ўрнидан турмоқчи бўлиб силтана бошлади.
_Қочиб кетмайсанми?_Қиз унинг олдига бориб кўзларига тик қараб савол берди.
_Йуқ қочмайман!
_Қочсанг ўлдираман!Бу иш менга қийин эмас!Ана қара милтиғим ҳам бор.Кўрдингми?Бошинг ерга тушган тарвуздай титилиб кетади.
_Хоп дедимку!Еч илтимос!
_Мусулмонмисан?
_Мусулмон бўлмасам намоз ўқийманми жиннилик қилма! Занжирларингни ол мендан!
Қиз кулди._Биламан.Аммо ҳақиқий уммат бўлсанг Аллоҳ номи билан онт ич! Қочиб кетмайман де!
_Ўлдирмасанг қочмайман!Сени ўзгартираман.
_Наҳотки!Мения?!_Қиз сакраб кула бошлади.Йигитнинг бир гапи уни ток ургандек шокка солиб қуйди.
_Сени қория қиламан иншааллоҳ!
Қизнинг қонга тўлган кўзлари катта очилди гуё.Ёшланди.Йигитни бағрига босдию занжирларни бирма бир еча бошлади.
Йигит таҳоратга ҳаракат қилар экан ҳамма жойда қон ҳиди анқигандай бўлаверди.Чунки деворнинг ҳар метрида қон излари кўриниб турарди.
_Мен қаерда ўқийман қориям намозимни?_Ойбек биринчи қадамни ташлади қизни ўзгартириш учун.
Қиз шошиб қолди.Калитлар осилган жойга югуриб ҳашаматли дачанинг бир хонасини очиб берди.Ростдан ичи чиройли эди.Аммо анча вақтдан буён супирилмагани кўриниб турарди.
_Бу хонага одам кирмаган ҳали.Одам ўлдирмадим бу ерга!_Қиз ғалати кулимсиради.
_Бу ерда кейин ўқиймиз хопми?Ҳозир ҳовлида ўқиймиз.
_Мен ҳамми?_Қизнинг лаблари титради.Нечалаб одамни табассум билан ўлдирган қизнинг иккинчи марта ҳаяжонга тушиши эди.Биринчи марта етти ёшида румол бошида ўраган вақти эди.Минг афсуслар бўлсинки буёғи сиз азиз ўқувчимга аён.
_Ҳа ўқийсан!Фақат устингдаги мана бу рудапо кийимингни алиштир хопми?Аммо биласанми мана шу кийимда ҳам юзингдан нур ёғилади фақат сен билмаяпсанда.Бошингдаги беъмани фикрлар қўлингни қонга булғади.Кўп гап керакмас!Тез бўл қазо бўлмасин намозимиз!
Аллоҳ Аллоҳ! Қиз гоҳ кулар гоҳ йиғлар ўзини ораста қилиш учун устидаги кийимларни алиштириш учун зинадан қоқилганча югуриб тушиб кетди.
Ойбек таҳорат олди. Тоза жой топиб азон айтмоқчи эди кенг куйлак кийган соч йиғиштирилиб румол ўраган қиз орқасидан турди.
_Аллоҳу акбар!_Ойбекнинг тилидан такбир баралла янгради.
Қиз бу такбир йигитни хурсандчилигидан эканлигидан ҳис қилди.Ширингина табассум қилди.Бу табассум яқин ўн йилликдаги самимий илк табассуми эди. Қиз йигит ортидан унга қараб қўлларини қовуштирди.Титради.Саждага йиқилганда ўзини босолмай ҳунграб юборди.Қотил бўлса ҳам фаҳш дарёсида сузган бўлса ҳам қалбининг туб тубида Аллоҳ инъоми ҳидоят уруғи бор эдида ахир! Йигит намозни адо қилиб бўлгунча қиз саждада йиғлаб тураверди. Унинг қалби юмшаганди.
Ойбек намозни адо қилиб ҳовли ичидаги дарахт тагидаги ўтиргичга ўтирди. Қиз ҳам унинг олдига чўккалади.
_Намоз ўқиб енгил бўлдингми ?
Қиз ҳа дегандек бош ирғади.
_Неча кишини бошини единг?
_Бир ой ичидами? Ё ҳаммасини айтайми ?
Ойбек ҳайратдан унга тикилди.
_Наҳотки одам ўлдириш шунчалик осон бўлса а?
_Мен учун осон! Отам билан онамни ҳам шу ерда ўлдирдим. Яна уч ахмоқ ҳам мана шу ойда бошидан айрилди.
_Ота онангниямми?! Нимага ? Қандай қўлинг борди?!
_Кейин айтиб бераман! Икки соат ичида Меладзе одамлари келади. Кетишимиз керак!
_Ким улар?
_Қора бозорда одамнинг органларини сотувчи гуруҳлар.
Йигит бошини ушлади. Қандай ўйин ичида эканлигини энди ҳис қила бошлади. Ўртада онти бор. Аллоҳ номи билан қилинган қасам.
_Одамларни ўлдириб органларини уларга берармидинг?
_Ҳа шунақа. Олдиндан ҳам пул олиб қуйганман. Бу пулларни 100йилдаям ишлаб тополмайсан!
_Пулларинг бошингдан қолсин майлими! Мен ҳам уша қурбонликка аталганмидим?!
_Йуқ десам ишонмайсанку! Ҳа. Аммо сен менинг орзуларим арғимчоғига айландинг. Илк марта сендек инсонни кўрдим. Илк инсон ўзгаришимга ишонди.
_Гапни бас қилгин! Бу ердан кетиш керак!
_Қаерга ?
_Гадой топмасга! Мафиянг тополмайдигон жой бўлса мақсадга мувофиқ бўлармиди. Уйни ёқиб кетамиз!
Қиз бир дачасига бир йигитга қаради.Йигитни танлади девона қалби.
_Пулни олиб чиқай агар.
_Йуқ қочмайман!
_Қочсанг ўлдираман!Бу иш менга қийин эмас!Ана қара милтиғим ҳам бор.Кўрдингми?Бошинг ерга тушган тарвуздай титилиб кетади.
_Хоп дедимку!Еч илтимос!
_Мусулмонмисан?
_Мусулмон бўлмасам намоз ўқийманми жиннилик қилма! Занжирларингни ол мендан!
Қиз кулди._Биламан.Аммо ҳақиқий уммат бўлсанг Аллоҳ номи билан онт ич! Қочиб кетмайман де!
_Ўлдирмасанг қочмайман!Сени ўзгартираман.
_Наҳотки!Мения?!_Қиз сакраб кула бошлади.Йигитнинг бир гапи уни ток ургандек шокка солиб қуйди.
_Сени қория қиламан иншааллоҳ!
Қизнинг қонга тўлган кўзлари катта очилди гуё.Ёшланди.Йигитни бағрига босдию занжирларни бирма бир еча бошлади.
Йигит таҳоратга ҳаракат қилар экан ҳамма жойда қон ҳиди анқигандай бўлаверди.Чунки деворнинг ҳар метрида қон излари кўриниб турарди.
_Мен қаерда ўқийман қориям намозимни?_Ойбек биринчи қадамни ташлади қизни ўзгартириш учун.
Қиз шошиб қолди.Калитлар осилган жойга югуриб ҳашаматли дачанинг бир хонасини очиб берди.Ростдан ичи чиройли эди.Аммо анча вақтдан буён супирилмагани кўриниб турарди.
_Бу хонага одам кирмаган ҳали.Одам ўлдирмадим бу ерга!_Қиз ғалати кулимсиради.
_Бу ерда кейин ўқиймиз хопми?Ҳозир ҳовлида ўқиймиз.
_Мен ҳамми?_Қизнинг лаблари титради.Нечалаб одамни табассум билан ўлдирган қизнинг иккинчи марта ҳаяжонга тушиши эди.Биринчи марта етти ёшида румол бошида ўраган вақти эди.Минг афсуслар бўлсинки буёғи сиз азиз ўқувчимга аён.
_Ҳа ўқийсан!Фақат устингдаги мана бу рудапо кийимингни алиштир хопми?Аммо биласанми мана шу кийимда ҳам юзингдан нур ёғилади фақат сен билмаяпсанда.Бошингдаги беъмани фикрлар қўлингни қонга булғади.Кўп гап керакмас!Тез бўл қазо бўлмасин намозимиз!
Аллоҳ Аллоҳ! Қиз гоҳ кулар гоҳ йиғлар ўзини ораста қилиш учун устидаги кийимларни алиштириш учун зинадан қоқилганча югуриб тушиб кетди.
Ойбек таҳорат олди. Тоза жой топиб азон айтмоқчи эди кенг куйлак кийган соч йиғиштирилиб румол ўраган қиз орқасидан турди.
_Аллоҳу акбар!_Ойбекнинг тилидан такбир баралла янгради.
Қиз бу такбир йигитни хурсандчилигидан эканлигидан ҳис қилди.Ширингина табассум қилди.Бу табассум яқин ўн йилликдаги самимий илк табассуми эди. Қиз йигит ортидан унга қараб қўлларини қовуштирди.Титради.Саждага йиқилганда ўзини босолмай ҳунграб юборди.Қотил бўлса ҳам фаҳш дарёсида сузган бўлса ҳам қалбининг туб тубида Аллоҳ инъоми ҳидоят уруғи бор эдида ахир! Йигит намозни адо қилиб бўлгунча қиз саждада йиғлаб тураверди. Унинг қалби юмшаганди.
Ойбек намозни адо қилиб ҳовли ичидаги дарахт тагидаги ўтиргичга ўтирди. Қиз ҳам унинг олдига чўккалади.
_Намоз ўқиб енгил бўлдингми ?
Қиз ҳа дегандек бош ирғади.
_Неча кишини бошини единг?
_Бир ой ичидами? Ё ҳаммасини айтайми ?
Ойбек ҳайратдан унга тикилди.
_Наҳотки одам ўлдириш шунчалик осон бўлса а?
_Мен учун осон! Отам билан онамни ҳам шу ерда ўлдирдим. Яна уч ахмоқ ҳам мана шу ойда бошидан айрилди.
_Ота онангниямми?! Нимага ? Қандай қўлинг борди?!
_Кейин айтиб бераман! Икки соат ичида Меладзе одамлари келади. Кетишимиз керак!
_Ким улар?
_Қора бозорда одамнинг органларини сотувчи гуруҳлар.
Йигит бошини ушлади. Қандай ўйин ичида эканлигини энди ҳис қила бошлади. Ўртада онти бор. Аллоҳ номи билан қилинган қасам.
_Одамларни ўлдириб органларини уларга берармидинг?
_Ҳа шунақа. Олдиндан ҳам пул олиб қуйганман. Бу пулларни 100йилдаям ишлаб тополмайсан!
_Пулларинг бошингдан қолсин майлими! Мен ҳам уша қурбонликка аталганмидим?!
_Йуқ десам ишонмайсанку! Ҳа. Аммо сен менинг орзуларим арғимчоғига айландинг. Илк марта сендек инсонни кўрдим. Илк инсон ўзгаришимга ишонди.
_Гапни бас қилгин! Бу ердан кетиш керак!
_Қаерга ?
_Гадой топмасга! Мафиянг тополмайдигон жой бўлса мақсадга мувофиқ бўлармиди. Уйни ёқиб кетамиз!
Қиз бир дачасига бир йигитга қаради.Йигитни танлади девона қалби.
_Пулни олиб чиқай агар.
Қиз югуриб уйга кириб кетди.
Чемадон тўла пулни олиб чиқаркан уй ичида қиз олиб қуйган Ойбекнинг телефони жиринглади.
_Мени телефонимми? Алоқа борми бу ерда?
_Бор. Ҳозир олиб бораман. Ўзим ҳам ишлатаманку.Сенга ёздимку ахир!_Қиз тиржайди.
Телефон юзида қориям деган ёзувни кўрдию аёллиги тутди. Нимагадир аччиғиям келди. Рашкми ахмоқликми ўзиям билмасди. Телефон гўшагини кутарди. Ватсапдан ведио алоқа эди бу.
_Алло қориям яхшимисиз?Хунук тиржайди қиз.
_Алло ассалому алайкум ! Сизни танимадим кимсиз ? Бу телефон эгаси эркак киши эмасмиди мабодо ?
_Ҳа эркак киши. Олиб бораяпманку мана.
Телефон орқали аёли алоқага чиққанини гумон қилган Ойбек югуриб келгунча мана шу суҳбат бўлиб улгурганди.
Телефонни олар экан кўзларидан ёши сизаётган нима бўлаётганидан бехабар лаблари титраётган аёлининг нигоҳи кўринди.
_Қориям яхшимисан?
_Ассалому алайкум! Яхшига ўхшаяпманми? Аёлининг сўзлари титраб чиқди.
_Ҳозир тушинтираман.
_Хоп бисмиллаҳ!_деди аёли эрини тингламоқ учун кўз ёшлари артар экан....
Турғунжон Очилов.
Чемадон тўла пулни олиб чиқаркан уй ичида қиз олиб қуйган Ойбекнинг телефони жиринглади.
_Мени телефонимми? Алоқа борми бу ерда?
_Бор. Ҳозир олиб бораман. Ўзим ҳам ишлатаманку.Сенга ёздимку ахир!_Қиз тиржайди.
Телефон юзида қориям деган ёзувни кўрдию аёллиги тутди. Нимагадир аччиғиям келди. Рашкми ахмоқликми ўзиям билмасди. Телефон гўшагини кутарди. Ватсапдан ведио алоқа эди бу.
_Алло қориям яхшимисиз?Хунук тиржайди қиз.
_Алло ассалому алайкум ! Сизни танимадим кимсиз ? Бу телефон эгаси эркак киши эмасмиди мабодо ?
_Ҳа эркак киши. Олиб бораяпманку мана.
Телефон орқали аёли алоқага чиққанини гумон қилган Ойбек югуриб келгунча мана шу суҳбат бўлиб улгурганди.
Телефонни олар экан кўзларидан ёши сизаётган нима бўлаётганидан бехабар лаблари титраётган аёлининг нигоҳи кўринди.
_Қориям яхшимисан?
_Ассалому алайкум! Яхшига ўхшаяпманми? Аёлининг сўзлари титраб чиқди.
_Ҳозир тушинтираман.
_Хоп бисмиллаҳ!_деди аёли эрини тингламоқ учун кўз ёшлари артар экан....
Турғунжон Очилов.
Aгар келажакда бир кун "кошки эди" деб қолишни истамасанг, уч нарсани тўғри танла:
Рафиқангни, ишингни, дўстингни.
Юнус Эмро
T.me/sinovlarihayot
Рафиқангни, ишингни, дўстингни.
Юнус Эмро
T.me/sinovlarihayot
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
BARCHA BARCHAGA ASSALOMU ALAYKUM...
O'TIB BORAYOTGAN KUN XAMMAMIZGA XAYRLI BO'LSIN.
KIRIB KELAYOTGAN OQSHOM ESA FAYZLI BO'LSIN..
http://T.me/sinovlarihayot
O'TIB BORAYOTGAN KUN XAMMAMIZGA XAYRLI BO'LSIN.
KIRIB KELAYOTGAN OQSHOM ESA FAYZLI BO'LSIN..
http://T.me/sinovlarihayot
Фарзандингизга қуйидагиларни ўргатиб боринг:
1. Ишониш — Баркамол шахс, ўзига ҳам, ўзгаларга ҳам ҳар жиҳатдан яхши баҳо бериши лозим.
2. Идрок эгаси бўлиши — Инсоннинг ҳар қандай ҳаракат учун маъсулиятли ўз зиммасига олишини айтинг.
3. Мослашиш қобилияти — Инсоннинг ҳаётдаги ўзгаришларга, кутилмаган ҳолатларга мослашишини ўргатинг.
5. Янгиликларни қабул қилиш — Инсоннинг янги фикрлар, ўзгаришларни қабул қилиши, булардан безовталанмаслигини тушунтиринг.
6. Истак — Инсоннинг ўз мақсадларига эришиши учун туйғуларини бошқара олишини ўргатинг ва тушунтиринг.
T.me/sinovlarihayot
1. Ишониш — Баркамол шахс, ўзига ҳам, ўзгаларга ҳам ҳар жиҳатдан яхши баҳо бериши лозим.
2. Идрок эгаси бўлиши — Инсоннинг ҳар қандай ҳаракат учун маъсулиятли ўз зиммасига олишини айтинг.
3. Мослашиш қобилияти — Инсоннинг ҳаётдаги ўзгаришларга, кутилмаган ҳолатларга мослашишини ўргатинг.
5. Янгиликларни қабул қилиш — Инсоннинг янги фикрлар, ўзгаришларни қабул қилиши, булардан безовталанмаслигини тушунтиринг.
6. Истак — Инсоннинг ўз мақсадларига эришиши учун туйғуларини бошқара олишини ўргатинг ва тушунтиринг.
T.me/sinovlarihayot
Яхши табиатли инсон
Бирор кишининг "Фалон одамнинг табиати, феъл-атвори ёмон" деб шикоят қилганини кўрсанг, билки, бу шикоятнинг талаби ёмондир, ёмондирки, ёмон табиатлининг ёмонлигини айтаяпти!
Чунки яхши табиатли инсон ёмон табиатли, феъл-атворли кишиларга сабр қилади, уларнинг ёмонлигини айтмайди.
Фақат шайх бирортанинг ёмонлигини айтса, бу Аллоҳнинг амри биландир, ғазаб ёки ҳою ҳавасга эргашишдан эмас! Унинг шикояти шикоят эмас, ислоҳдир. У шикоят пайғамбарларнинг шикоятига ўхшашдир.
Мавлоно Румий
#Мулоҳаза
БИЗГА ҚЎШИЛИНГ
T.me/sinovlarihayot
Бирор кишининг "Фалон одамнинг табиати, феъл-атвори ёмон" деб шикоят қилганини кўрсанг, билки, бу шикоятнинг талаби ёмондир, ёмондирки, ёмон табиатлининг ёмонлигини айтаяпти!
Чунки яхши табиатли инсон ёмон табиатли, феъл-атворли кишиларга сабр қилади, уларнинг ёмонлигини айтмайди.
Фақат шайх бирортанинг ёмонлигини айтса, бу Аллоҳнинг амри биландир, ғазаб ёки ҳою ҳавасга эргашишдан эмас! Унинг шикояти шикоят эмас, ислоҳдир. У шикоят пайғамбарларнинг шикоятига ўхшашдир.
Мавлоно Румий
#Мулоҳаза
БИЗГА ҚЎШИЛИНГ
T.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
📝Нуқта.
Кечаси телефонимни чуқуллаб- соатни "бир" қилибман, энди ўринга ётсам, ичимда бир нарса "тур таҳажжудни ўқи!" деб буйруқ берди...
Пича жойимда ётдим, уйқу йўқ... Ичимдаги "ҳа, ўзингга бемалол бўлиб қолдингми, ётибсан?!" деди.
"Йўғей, сўрайдиган нарсаларим бор, бозордаги анави дўконни олишга пул керак, ғойибидан етказса қани!" деб ўрнимдан қўзғалдим...
Икки ракаатни шу дўконни ўйлаб ўқидим, "ремонтини ундоқ қилишим керак, эшигини алмаштириш керак, ойнаванд қилсам, қанча кетаркан?! Тилларанг манекен ҳар бири икки юз эллик туради, иккитаси у томонга, иккитаси бу томонга қараса, ёки биттаси чала ярим ўтирганидан бўлса...
Олсам, минг кўкидан кетаркан...
Оббо, нимамни сотсам экан?! "
Кейинги- уч ракаатни "нимамни сотишим кераклиги" ҳақида ўйлаб ўқий бошладим: "тилла тангаларим- икки юз йигирма бешдан кетса... билакузугим етти юздан иккита... қайси биридан кечай экан-а?!"
Саловот ўқидим ва ана энди сўраш нуқтам келди, энди кафтимни очганимда болам ғингшиди, пичирлаб, чала-чулпа фотиҳа қилиб, боламнинг бошига чопдим.
Ҳар тугул, елкасига қоқишим билан ухлади, ўзимнинг эса уйқум келмади, энди "болани дўконимда қандай олиб ўтиришим" ни ўйлай бошладим...
"Зарари тегмайди, катта бўлиб қолди!"
Шу нуқтада лоп этиб, боя Қуръонни энди очиб, "Ясийн" ни ўқий деганимда шу болам ёнимга келиб, қўлимдан ушлаб, ошхонага судрагани ёдимга тушди: ўзи ёниб турган газга сковородкани қўйиб, қорнини силаб, "оч" лигини билдирганди. Қўлимда- телефоним билан амаллаб, туҳум қовуриб бергандим. Қара-я, қанақа ақлли бола!...
Бирдан ичимдаги буйруқчи ғимирлаб қолди "Энди тур, Ясийнни ўқи, ярим кечаси ўқилган ясийнни кетидан гуноҳларингни кечиришини сўрасанг яҳши бўлади!"
Гуноҳлар...
Улар унчалик кўп бўлмаса керак?! Ўғримасман, бузуқмасман, ота-онамга оқ бўлган эмасман, бировнинг ҳаққини ейиш тугул, мушугини "пишт" деган эмасман...
Кўрпага яхшироқ ўрандим...
Оёғимни- нимадир турткандек бўлди.
Уч марта "оят ал-курсий" ни ўқиб, атрофимга дам солдим.
"Шиф" десам, юзимга қайтадан ҳаво урилса денг...
Ҳудди кимдир маниям ўрнимдан тургазиш учун "шиф" деяётгандек...
Қаттиқроқ ўрандим. Уйқу келди...
Шу куни- уйқумда вафот топдим...
Тепадан туриб, ўз жасадимни кузатяпман...
Эшик олдига учиб бораман, яна жасадим устига қайтаман...
Тонг ёришиб, бомдодга азон айтилаётганда- дераза ёнига учиб бордим. Ғира ширада- ҳар ҳил нурлар, ҳар ҳил деразалардан осмонга шимилиб боряпти. Ҳайратдан- деразадан ҳам сизиб, ўша нур тарқалаётган деразалар ёнига учиб бордим...
Ичкарида- бир кампир намоз ўқиётган экан...
Жудаям тушкунликка тушиб қолдим. Уйга қайтиб яна ўз жасадим тепасига келдим.
Қўлим етадиган жойда қорайиб телефоним турибди. Экранида будильник ҳар беш минутда ёниб ўчяпти. Уч қадам нарида порлаб Қуръоним турибди, ҳозир унга қараб йиғлаяпман, нариги хонада эса мунғайиб- жойнамозим турибди.
Ҳаммаси тугадими?!
Ўйлаб бесаранжом бўляпман.
Орқага қайтиб яна нурлар кўкка ўрлаётган баландликка кучим борича учишга харакат қилдим.
"Ҳаммасини тагига етишим керак, сабабини билишим керак!!!"
Қизиғи, ёнимда ўзим билан тенг учиб бораётган нурни- сал баландроққа кўтарилгач сеза бошладим. Чунки у сал олдинроққа ўтиб олди: худди йўл бошлаётгандек...
У бошлаган йўлдан тепага қараб учиб боравердик.
Катта муаллақ осилиб турган ёруғлик олдига етиб бордик. Ҳалиги нур ўша нарсага тегингач, ўзимнинг "саҳифа" м очилаётганини сездим.
Тасаввуримда- улкан телефон планшети очилгандек бўлди: унда менга ҳар куни ҳар ҳил вақтда жуда кўп "қўнғироқ" лар бўлган экан...
Энг яқини- кечаги кунга қарадим.
Тепадан "мен билан боғланиш" учун бўлган жуда кўп қўнғироқларга жавоб бермабман, Кечаси ўқиган- оҳирги таҳажжуд намозимни ўзимга қўйиб беришди: "дўкон, манекенлар, тилла тангаларим" ҳақида алжирабман...
Кечаси телефонимни чуқуллаб- соатни "бир" қилибман, энди ўринга ётсам, ичимда бир нарса "тур таҳажжудни ўқи!" деб буйруқ берди...
Пича жойимда ётдим, уйқу йўқ... Ичимдаги "ҳа, ўзингга бемалол бўлиб қолдингми, ётибсан?!" деди.
"Йўғей, сўрайдиган нарсаларим бор, бозордаги анави дўконни олишга пул керак, ғойибидан етказса қани!" деб ўрнимдан қўзғалдим...
Икки ракаатни шу дўконни ўйлаб ўқидим, "ремонтини ундоқ қилишим керак, эшигини алмаштириш керак, ойнаванд қилсам, қанча кетаркан?! Тилларанг манекен ҳар бири икки юз эллик туради, иккитаси у томонга, иккитаси бу томонга қараса, ёки биттаси чала ярим ўтирганидан бўлса...
Олсам, минг кўкидан кетаркан...
Оббо, нимамни сотсам экан?! "
Кейинги- уч ракаатни "нимамни сотишим кераклиги" ҳақида ўйлаб ўқий бошладим: "тилла тангаларим- икки юз йигирма бешдан кетса... билакузугим етти юздан иккита... қайси биридан кечай экан-а?!"
Саловот ўқидим ва ана энди сўраш нуқтам келди, энди кафтимни очганимда болам ғингшиди, пичирлаб, чала-чулпа фотиҳа қилиб, боламнинг бошига чопдим.
Ҳар тугул, елкасига қоқишим билан ухлади, ўзимнинг эса уйқум келмади, энди "болани дўконимда қандай олиб ўтиришим" ни ўйлай бошладим...
"Зарари тегмайди, катта бўлиб қолди!"
Шу нуқтада лоп этиб, боя Қуръонни энди очиб, "Ясийн" ни ўқий деганимда шу болам ёнимга келиб, қўлимдан ушлаб, ошхонага судрагани ёдимга тушди: ўзи ёниб турган газга сковородкани қўйиб, қорнини силаб, "оч" лигини билдирганди. Қўлимда- телефоним билан амаллаб, туҳум қовуриб бергандим. Қара-я, қанақа ақлли бола!...
Бирдан ичимдаги буйруқчи ғимирлаб қолди "Энди тур, Ясийнни ўқи, ярим кечаси ўқилган ясийнни кетидан гуноҳларингни кечиришини сўрасанг яҳши бўлади!"
Гуноҳлар...
Улар унчалик кўп бўлмаса керак?! Ўғримасман, бузуқмасман, ота-онамга оқ бўлган эмасман, бировнинг ҳаққини ейиш тугул, мушугини "пишт" деган эмасман...
Кўрпага яхшироқ ўрандим...
Оёғимни- нимадир турткандек бўлди.
Уч марта "оят ал-курсий" ни ўқиб, атрофимга дам солдим.
"Шиф" десам, юзимга қайтадан ҳаво урилса денг...
Ҳудди кимдир маниям ўрнимдан тургазиш учун "шиф" деяётгандек...
Қаттиқроқ ўрандим. Уйқу келди...
Шу куни- уйқумда вафот топдим...
Тепадан туриб, ўз жасадимни кузатяпман...
Эшик олдига учиб бораман, яна жасадим устига қайтаман...
Тонг ёришиб, бомдодга азон айтилаётганда- дераза ёнига учиб бордим. Ғира ширада- ҳар ҳил нурлар, ҳар ҳил деразалардан осмонга шимилиб боряпти. Ҳайратдан- деразадан ҳам сизиб, ўша нур тарқалаётган деразалар ёнига учиб бордим...
Ичкарида- бир кампир намоз ўқиётган экан...
Жудаям тушкунликка тушиб қолдим. Уйга қайтиб яна ўз жасадим тепасига келдим.
Қўлим етадиган жойда қорайиб телефоним турибди. Экранида будильник ҳар беш минутда ёниб ўчяпти. Уч қадам нарида порлаб Қуръоним турибди, ҳозир унга қараб йиғлаяпман, нариги хонада эса мунғайиб- жойнамозим турибди.
Ҳаммаси тугадими?!
Ўйлаб бесаранжом бўляпман.
Орқага қайтиб яна нурлар кўкка ўрлаётган баландликка кучим борича учишга харакат қилдим.
"Ҳаммасини тагига етишим керак, сабабини билишим керак!!!"
Қизиғи, ёнимда ўзим билан тенг учиб бораётган нурни- сал баландроққа кўтарилгач сеза бошладим. Чунки у сал олдинроққа ўтиб олди: худди йўл бошлаётгандек...
У бошлаган йўлдан тепага қараб учиб боравердик.
Катта муаллақ осилиб турган ёруғлик олдига етиб бордик. Ҳалиги нур ўша нарсага тегингач, ўзимнинг "саҳифа" м очилаётганини сездим.
Тасаввуримда- улкан телефон планшети очилгандек бўлди: унда менга ҳар куни ҳар ҳил вақтда жуда кўп "қўнғироқ" лар бўлган экан...
Энг яқини- кечаги кунга қарадим.
Тепадан "мен билан боғланиш" учун бўлган жуда кўп қўнғироқларга жавоб бермабман, Кечаси ўқиган- оҳирги таҳажжуд намозимни ўзимга қўйиб беришди: "дўкон, манекенлар, тилла тангаларим" ҳақида алжирабман...
Қандайдир шабодда ёки енгил ҳаво елдими, экрандаги таҳажжуд қум барханларига самум теккандек ғижимланиб учди-кетди...
Ана ундан кейин яна бир жавобсиз қўнғироқ бўлибди: бу- ўша ўқимай, кўрпага бурканиб жим ётаверганим "ясийн" ўқишга бўлган чорлов эди...
Кетидан уч марта ўқиган "оят ал-курсий"им оҳирги амалим бўлиб остига чизиб қўйилибди...
Энди тушкунликка туша бошладим...
Ҳаммаси тугадими?!
Наҳотки, менга бошқа имкон берилмайди, наҳотки энди кеч!?
Гуноҳларимни қандай юваман?!
Шу нуқтада гуноҳларим қанчалиги ҳақида ўйлаган кечаги ҳолатимдан уялдим. Нур фикримни ўқидими, яна йўл бошлади: бу сафар пастлиққа қараб шўнғий бошладик...
Қайердадир-бошқа пастга тушиб бўлмаслигини англаган ҳолда тўхтадик...
Қорайган ҳарсангтошдек юза, кўп жойларига балчиқ, лой ёпишган...
Ҳарсангга бояги нурнинг эпкини тегиши билан ёришди: унда ҳали унга, ҳали бунга лой отаётган ўзимнинг холатим кўрина бошлади, уялиб кетдим...
Яна кўп ўзим" арзимас" деб билган гуноҳларимнинг бўй-бастини кўриб, жуда абгор бўлдим...
Нега уларни- анави осиб қўйилган болғачада "истиғфор" айтиб майдаламадим, тавба намозлар ўқиб парчаламадим, савобли амаллар қилиб гардини ювмадим, нега уларни жуда "кичкина- кўз илғамас" деб ўйлаб адашдим...
Ўтириб йиғлай бошладим. Ҳолимга ачиниб, шу қоронғу зулматда кўз ёш тўкавердим.
Ягона фонусдек порлаётган нур ҳам ачиниб, сал нарида шумшайиб тураверди. Негадир унинг туришидан онам раҳматлини эслагандек бўлдим.
-Онаммисиз?!- деб қичқирдим...
-Онамсиз-а!
Нур бош чайқагандек бўлиб, нарироқ учди...
Атрофга аланглаб узоқларда милтираётган яна икки нурни кўргандек бўлдим. Бир бирига суяниб турган нурлар жудаям олисда эди!
Йиғлайвердим, йиғлайвердим...
"Тавба қилдим, Аллоҳим тавба қилдим, ўзинг кечир, ўзинг кечиргин!" деб ўкиравердим...
Ёнимда "қарс" этиб бир тош ёрилди. Гарди шувиллаб ҳавога учди. Осмондан- ёмғир томчилай бошлади, юзларим, қўлларим, кўксим ҳўл бўлди!
-Ана ўзига келди! Ана киприги қимирлади!"
-Вой қўлини қимирлатди, тирик... Тирик худога шукр, қўрқитдинг- а, ёмон қўрқитдинг...
-Аяяяяяя!
Демак "тирик" ман.
Тирикман экан...
Кўзларимни очдим...
Тепамда- қўлида суви чакиллаб турган коса билан жуфтимни, йиғлаб қовоқлари шишган болаларимни, қалпоғи қийшайиб турган оқ халатли аёлни кўриб "тирик" эканлигимни англадим...
Демак яна имкон берилибди, ўша катта баҳайбат қояларни парчалашим учун, яхши амаллар қилишим учун, у ёқдан бўладиган "қўнғироқлар" га жавоб беришим учун яна вақт қўшиб берилибди...
Аллоҳим... Ўзингга шукр! Ўзингга мингдан-минг шукроналар бўлсин...
Ummu Zaynab Ummu.
🌸 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
T.me/sinovlarihayot
Ана ундан кейин яна бир жавобсиз қўнғироқ бўлибди: бу- ўша ўқимай, кўрпага бурканиб жим ётаверганим "ясийн" ўқишга бўлган чорлов эди...
Кетидан уч марта ўқиган "оят ал-курсий"им оҳирги амалим бўлиб остига чизиб қўйилибди...
Энди тушкунликка туша бошладим...
Ҳаммаси тугадими?!
Наҳотки, менга бошқа имкон берилмайди, наҳотки энди кеч!?
Гуноҳларимни қандай юваман?!
Шу нуқтада гуноҳларим қанчалиги ҳақида ўйлаган кечаги ҳолатимдан уялдим. Нур фикримни ўқидими, яна йўл бошлади: бу сафар пастлиққа қараб шўнғий бошладик...
Қайердадир-бошқа пастга тушиб бўлмаслигини англаган ҳолда тўхтадик...
Қорайган ҳарсангтошдек юза, кўп жойларига балчиқ, лой ёпишган...
Ҳарсангга бояги нурнинг эпкини тегиши билан ёришди: унда ҳали унга, ҳали бунга лой отаётган ўзимнинг холатим кўрина бошлади, уялиб кетдим...
Яна кўп ўзим" арзимас" деб билган гуноҳларимнинг бўй-бастини кўриб, жуда абгор бўлдим...
Нега уларни- анави осиб қўйилган болғачада "истиғфор" айтиб майдаламадим, тавба намозлар ўқиб парчаламадим, савобли амаллар қилиб гардини ювмадим, нега уларни жуда "кичкина- кўз илғамас" деб ўйлаб адашдим...
Ўтириб йиғлай бошладим. Ҳолимга ачиниб, шу қоронғу зулматда кўз ёш тўкавердим.
Ягона фонусдек порлаётган нур ҳам ачиниб, сал нарида шумшайиб тураверди. Негадир унинг туришидан онам раҳматлини эслагандек бўлдим.
-Онаммисиз?!- деб қичқирдим...
-Онамсиз-а!
Нур бош чайқагандек бўлиб, нарироқ учди...
Атрофга аланглаб узоқларда милтираётган яна икки нурни кўргандек бўлдим. Бир бирига суяниб турган нурлар жудаям олисда эди!
Йиғлайвердим, йиғлайвердим...
"Тавба қилдим, Аллоҳим тавба қилдим, ўзинг кечир, ўзинг кечиргин!" деб ўкиравердим...
Ёнимда "қарс" этиб бир тош ёрилди. Гарди шувиллаб ҳавога учди. Осмондан- ёмғир томчилай бошлади, юзларим, қўлларим, кўксим ҳўл бўлди!
-Ана ўзига келди! Ана киприги қимирлади!"
-Вой қўлини қимирлатди, тирик... Тирик худога шукр, қўрқитдинг- а, ёмон қўрқитдинг...
-Аяяяяяя!
Демак "тирик" ман.
Тирикман экан...
Кўзларимни очдим...
Тепамда- қўлида суви чакиллаб турган коса билан жуфтимни, йиғлаб қовоқлари шишган болаларимни, қалпоғи қийшайиб турган оқ халатли аёлни кўриб "тирик" эканлигимни англадим...
Демак яна имкон берилибди, ўша катта баҳайбат қояларни парчалашим учун, яхши амаллар қилишим учун, у ёқдан бўладиган "қўнғироқлар" га жавоб беришим учун яна вақт қўшиб берилибди...
Аллоҳим... Ўзингга шукр! Ўзингга мингдан-минг шукроналар бўлсин...
Ummu Zaynab Ummu.
🌸 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
T.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
ҚАЙТИШ…
Мен қайтурман Сенга муқаррар,
Томган ҳар ёшимнинг ҳурмати — ҳаққи.
Қоронғу умримда бор бўлсанг агар,
Бир бор кўксим узра Офтобдай балқи!
Мен сени жудаям соғиндим…
Буни айтгим келар ўзингга фақат.
Бироқ келгунингча, аввал-охирим,
Тугаб битмасмикан мендаги тоқат?
Ўтяпсан дунёлар ортидан…
Борми бу юксакка борадиган йўл?
Мен эса ўчганча кунлар ёдидан,
Бу тубсиз чоҳлардан узатаман қўл…
Сенга етиб бормас хаёлим.
Қалбинг уйғотолмас ҳеч қандай нидо.
Мени олиб кетар бир куни ўлим,
Қўрқаман, ҳеч қачон бермайсан садо!
Юрагим зарбларин эшитиб ётар,
Кўксим узра ботган ғанима – Илон.
Токи келгунича машъум кунботар
У мени бермайди сенга ҳеч қачон!
Сен эса…
Туш каби олис-олисда
Юлдузлар бағридан учасан йироқ.
Сен учун аталган оловли ҳисда
Менинг ёнганимни билмайсан, бироқ!
Нафрат… Ўлим, Ҳасад…
ва кин оралаб,
Менинг Севгим ўтар –
ёниқ ва омон.
Сендан кетган бўлсам,
бағрим яралаб.
Ҳар бир қадамимга тўлайман товон!
Аммо Сен… Аммо Сен…
Офтобдай балқи,
Қаерда бўлсанг ҳам ёруғ, мунаввар.
Томган ҳар ёшимнинг ҳурмати ҳаққи
Мен Сенга қайтурман
бир кун муқаррар!
©Зебо Мирзо
T.me/sinovlarihayot
Мен қайтурман Сенга муқаррар,
Томган ҳар ёшимнинг ҳурмати — ҳаққи.
Қоронғу умримда бор бўлсанг агар,
Бир бор кўксим узра Офтобдай балқи!
Мен сени жудаям соғиндим…
Буни айтгим келар ўзингга фақат.
Бироқ келгунингча, аввал-охирим,
Тугаб битмасмикан мендаги тоқат?
Ўтяпсан дунёлар ортидан…
Борми бу юксакка борадиган йўл?
Мен эса ўчганча кунлар ёдидан,
Бу тубсиз чоҳлардан узатаман қўл…
Сенга етиб бормас хаёлим.
Қалбинг уйғотолмас ҳеч қандай нидо.
Мени олиб кетар бир куни ўлим,
Қўрқаман, ҳеч қачон бермайсан садо!
Юрагим зарбларин эшитиб ётар,
Кўксим узра ботган ғанима – Илон.
Токи келгунича машъум кунботар
У мени бермайди сенга ҳеч қачон!
Сен эса…
Туш каби олис-олисда
Юлдузлар бағридан учасан йироқ.
Сен учун аталган оловли ҳисда
Менинг ёнганимни билмайсан, бироқ!
Нафрат… Ўлим, Ҳасад…
ва кин оралаб,
Менинг Севгим ўтар –
ёниқ ва омон.
Сендан кетган бўлсам,
бағрим яралаб.
Ҳар бир қадамимга тўлайман товон!
Аммо Сен… Аммо Сен…
Офтобдай балқи,
Қаерда бўлсанг ҳам ёруғ, мунаввар.
Томган ҳар ёшимнинг ҳурмати ҳаққи
Мен Сенга қайтурман
бир кун муқаррар!
©Зебо Мирзо
T.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
Эркин Воҳидов "Ёш гвардия" нашриётида шоир дўсти Сайёр билан бир хонада ишлаган. Носири Сайёрнинг туғилган куни... Стол устига бир варақ қоғоз қўйиб, шеър ёза бошлаган. Сал вақт ўтгач: "Эркин, давоми чиқмаяпти, бир чекиб келай-чи", деб ташқарига чиқиб кетибди.
Эркин ака қоғозга қараса, шундоқ мисралар:
“Мана, мен Лермонтов ёшига етдим,
Бир шоир умрини яшадим чиндан”...
Эркин Воҳидов Носири Сайёрнинг столига ўтириб, ручкасини қўлига олиб, шеърнинг давомини ёзишга киришибди:
“Қанча қоғозларнинг бошига етдим,
Ва лекин Лермонтов чиқмади мендан.
Дўстларим, ортиқча камтарлик нега,
Келажак ўн йилни кўрдим олдиндан.
Бир куни етарман Пушкин ёшига,
Ўшанда Пушкин ҳам чиқмайди мендан!”
Шундоқ ҳозиржавоб шоир эди Эркин Воҳидов!
Пост Фейсбукдан олинди
T.me/sinovlarihayot
Эркин ака қоғозга қараса, шундоқ мисралар:
“Мана, мен Лермонтов ёшига етдим,
Бир шоир умрини яшадим чиндан”...
Эркин Воҳидов Носири Сайёрнинг столига ўтириб, ручкасини қўлига олиб, шеърнинг давомини ёзишга киришибди:
“Қанча қоғозларнинг бошига етдим,
Ва лекин Лермонтов чиқмади мендан.
Дўстларим, ортиқча камтарлик нега,
Келажак ўн йилни кўрдим олдиндан.
Бир куни етарман Пушкин ёшига,
Ўшанда Пушкин ҳам чиқмайди мендан!”
Шундоқ ҳозиржавоб шоир эди Эркин Воҳидов!
Пост Фейсбукдан олинди
T.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#Biroz chekinamiz
"15 йилга яқин тақиқда юргансиз, тўғрими? Унга сабабчи ким?"
Озода Нурсаидовага қалтис савол берилди ва кўрсатув жанжалга айланиб кетди...😳🤦♀
"15 йилга яқин тақиқда юргансиз, тўғрими? Унга сабабчи ким?"
Озода Нурсаидовага қалтис савол берилди ва кўрсатув жанжалга айланиб кетди...😳🤦♀
NOQOBIL FARZAND
Oilada yolg'iz farzand edim. Ota-Onam meni yeru-ko'kka ishonmasdilar. Yeyish-ichishimga, kiyinishimga, yurish-turishimga ko'p e'tibor berardilar. O'g'limiz o'qisin, yaxshi inson bo'lsin deb jon kuydirdilar. Kasal bo'lib qolsam o'zlariga qo'yishga joy topa olmay, shifokorlarga yugurib, men bilan birga "kasal" bo'lar edilar. Men esa bu mehribonchiliklardan taltaya boshladim.
O'rta hol oila edik. O'z uyimiz, "Jig'uli" mashinamiz bir edi. Maktabni tugatib bezori bolalarga qo'shilib ketdim. Ota-onamning pand-nasihatlariga, qaytariqlariga quloq solmadim. Oxiri bir qaltis ish qilib qo'ydm. Asab buzilishi, ruhiy azoblardan ikkalasining ham yuraklari hasta bo'lib qoldi. Lekn men noshukur bu yaxshiliklarni bilmas edim, ularga qo'pol gapirar dillarini og'ritar edim.
Mening yomonligimni qo'shnilar ham bilishar edi. Lekin bechora onam, meni ularga yaxshi ko'rsatish uchun o'zlarining yangi liboslarini olib chiqib, o'g'lim menga bayramga sovg'a qildi, o'g'lim menga tug'ilgan kunimga sovg'a qildi, deb yurar ekanlar. Men g'ofil farzand esa, umrimda bir marta bo'lsa ham, hech bo'lmaganda onamga ro'mol, otamga paypoq ham sovg'a qilmagan edim.
Hech uyda topilmasdim, faqat kechasi mehmonxonaga kelgandek, tunagani kelardm holos. O'zmcha kibrga berilib, dadamning velosipedda yutishidan or qilib (aslida mashinasini sotib, velosipedda yurishiga o'zm sababchi edim), o'zim esa piyoda yurishdan do'stlarimdan uyalib, ota-onamdan yashirincha Rossiyaga ishlashga ketish uchun hujjatlarni tayyorladim. Maqsadim pul yig'ib "Neksiya" olish edi. Hamma hujjatlar tayyor bo'lganidan keyingina ularga ketishimni aytdim. Ikkalasi ham norozi bo'lib, yig'lab qolishdi.
- O'g'lim, ikkalamiz ham kasalmiz, yolg'iz o'g'limizsan, o'lib qolsak, seni ko'rmay armonda ketmaylik. Manashu uy seniki, mashinani esa keyinroq ham olarmiz, - deyishdi. Lekin men nodon ko'nmasdan ketib qoldim.
Rossiyadan pul ishlab yubora boshladim. Otam bechora "o'g'limning to'yiga" deb yig'ayotgan pullarini qo'shib, yangi "Neksiya" olib qo'yibdilar. O'zlari biror marta ham minib chiqmasdan, darvozaxonaga qo'ygancha, "o'g'lim mashina olaman, deb ketdi, o'zi kelsin, o'zi minsin", deb velosipedda yuraveribdilar.
Rossiyadan bir oycha telfon qilmadim. Shu orada otam bechora "o'g'ilmga biror narsa bo'ldimikan", deb o'ylanib-o'ylanib, ichini yeb bitirib, yurak hurujidan vafot qilibdilar. Telfon qilganimda esa, onamning ham ahvollari og'ir ekan. Tezda samolyotga chipta topib, uchib keldim. Lekin ming afsuski, ulgura olmadim. Onam bechora ko'zlari to'rt bo'lib, meni kuta-kuta, kelishimdan sal avval, meni ko'ra olmasdan, armon bilan vafot etibdilar! Shundoq borib quchoqlasam, issiq bag'ri muzlay boshlagandi!
- Onaaaaam, meni kechiring onama, onaaaam!!!
Janoza, taziya marakalari dabdabador o'tdi. Xalqqa osh berdim, qaborlariga tosh qo'ydim. Lekin nadomadlar bo'lsinki, qalbim hech tinchilana olmayapti. Kechalari uxlolmay chiqaman. Koshki..., koshki edi ularni hech bo'lmaganda tushimda ko'rsam, qilgan ishlarim uchun kechirim so'rasam, roziliklarini olsam, bergan ozorlarimga tavba qilsam... Afsus... Afsuski endi kech, juda kech!
Darvozaxonadagi neksiyani mina olmayman, ichiga o'tira olmayman, hatto unga qaray olmayman. Huddiki manashu neksiya ota-onamni armonda ketishlariga sababchi bo'lgandek.
Omborxonaga kirib devorda suyalig' turgan dadamning velosipedlariga qarasam, ko'zlarimda yosh shoshqator oqaveradi, ko'z yoshlarimni hech to'xtata olmayman. Velosiped bilan xuddi dadam gaplashgandek gaplashaman, dardlashaman, armonlashaman. Hasratlarimni aytib, ko'nglimni bo'shatmiqchi bo'laman. Lekin afsuski endi kech!
Onamga, onajonimga sovg'a qilmagan "sovg'alarim"-ni onaizorimning, armonda ketgan onajonimning kiyimlarini olib, ko'zlarimga surtib yig'layman. Tirikliklarida aytolmagan shirin so'zlarni endi kiyimlariga aytaman. Lekin afsuski endi kech, juda keech!
Meni oxirgi marta aeroportda kuzatyotganlarida onajonim meni qattiq quchoqlab, ko'kragimga bosh qo'yib yig'lagan edi.
T.me/sinovlarihayot
Oilada yolg'iz farzand edim. Ota-Onam meni yeru-ko'kka ishonmasdilar. Yeyish-ichishimga, kiyinishimga, yurish-turishimga ko'p e'tibor berardilar. O'g'limiz o'qisin, yaxshi inson bo'lsin deb jon kuydirdilar. Kasal bo'lib qolsam o'zlariga qo'yishga joy topa olmay, shifokorlarga yugurib, men bilan birga "kasal" bo'lar edilar. Men esa bu mehribonchiliklardan taltaya boshladim.
O'rta hol oila edik. O'z uyimiz, "Jig'uli" mashinamiz bir edi. Maktabni tugatib bezori bolalarga qo'shilib ketdim. Ota-onamning pand-nasihatlariga, qaytariqlariga quloq solmadim. Oxiri bir qaltis ish qilib qo'ydm. Asab buzilishi, ruhiy azoblardan ikkalasining ham yuraklari hasta bo'lib qoldi. Lekn men noshukur bu yaxshiliklarni bilmas edim, ularga qo'pol gapirar dillarini og'ritar edim.
Mening yomonligimni qo'shnilar ham bilishar edi. Lekin bechora onam, meni ularga yaxshi ko'rsatish uchun o'zlarining yangi liboslarini olib chiqib, o'g'lim menga bayramga sovg'a qildi, o'g'lim menga tug'ilgan kunimga sovg'a qildi, deb yurar ekanlar. Men g'ofil farzand esa, umrimda bir marta bo'lsa ham, hech bo'lmaganda onamga ro'mol, otamga paypoq ham sovg'a qilmagan edim.
Hech uyda topilmasdim, faqat kechasi mehmonxonaga kelgandek, tunagani kelardm holos. O'zmcha kibrga berilib, dadamning velosipedda yutishidan or qilib (aslida mashinasini sotib, velosipedda yurishiga o'zm sababchi edim), o'zim esa piyoda yurishdan do'stlarimdan uyalib, ota-onamdan yashirincha Rossiyaga ishlashga ketish uchun hujjatlarni tayyorladim. Maqsadim pul yig'ib "Neksiya" olish edi. Hamma hujjatlar tayyor bo'lganidan keyingina ularga ketishimni aytdim. Ikkalasi ham norozi bo'lib, yig'lab qolishdi.
- O'g'lim, ikkalamiz ham kasalmiz, yolg'iz o'g'limizsan, o'lib qolsak, seni ko'rmay armonda ketmaylik. Manashu uy seniki, mashinani esa keyinroq ham olarmiz, - deyishdi. Lekin men nodon ko'nmasdan ketib qoldim.
Rossiyadan pul ishlab yubora boshladim. Otam bechora "o'g'limning to'yiga" deb yig'ayotgan pullarini qo'shib, yangi "Neksiya" olib qo'yibdilar. O'zlari biror marta ham minib chiqmasdan, darvozaxonaga qo'ygancha, "o'g'lim mashina olaman, deb ketdi, o'zi kelsin, o'zi minsin", deb velosipedda yuraveribdilar.
Rossiyadan bir oycha telfon qilmadim. Shu orada otam bechora "o'g'ilmga biror narsa bo'ldimikan", deb o'ylanib-o'ylanib, ichini yeb bitirib, yurak hurujidan vafot qilibdilar. Telfon qilganimda esa, onamning ham ahvollari og'ir ekan. Tezda samolyotga chipta topib, uchib keldim. Lekin ming afsuski, ulgura olmadim. Onam bechora ko'zlari to'rt bo'lib, meni kuta-kuta, kelishimdan sal avval, meni ko'ra olmasdan, armon bilan vafot etibdilar! Shundoq borib quchoqlasam, issiq bag'ri muzlay boshlagandi!
- Onaaaaam, meni kechiring onama, onaaaam!!!
Janoza, taziya marakalari dabdabador o'tdi. Xalqqa osh berdim, qaborlariga tosh qo'ydim. Lekin nadomadlar bo'lsinki, qalbim hech tinchilana olmayapti. Kechalari uxlolmay chiqaman. Koshki..., koshki edi ularni hech bo'lmaganda tushimda ko'rsam, qilgan ishlarim uchun kechirim so'rasam, roziliklarini olsam, bergan ozorlarimga tavba qilsam... Afsus... Afsuski endi kech, juda kech!
Darvozaxonadagi neksiyani mina olmayman, ichiga o'tira olmayman, hatto unga qaray olmayman. Huddiki manashu neksiya ota-onamni armonda ketishlariga sababchi bo'lgandek.
Omborxonaga kirib devorda suyalig' turgan dadamning velosipedlariga qarasam, ko'zlarimda yosh shoshqator oqaveradi, ko'z yoshlarimni hech to'xtata olmayman. Velosiped bilan xuddi dadam gaplashgandek gaplashaman, dardlashaman, armonlashaman. Hasratlarimni aytib, ko'nglimni bo'shatmiqchi bo'laman. Lekin afsuski endi kech!
Onamga, onajonimga sovg'a qilmagan "sovg'alarim"-ni onaizorimning, armonda ketgan onajonimning kiyimlarini olib, ko'zlarimga surtib yig'layman. Tirikliklarida aytolmagan shirin so'zlarni endi kiyimlariga aytaman. Lekin afsuski endi kech, juda keech!
Meni oxirgi marta aeroportda kuzatyotganlarida onajonim meni qattiq quchoqlab, ko'kragimga bosh qo'yib yig'lagan edi.
T.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
Har bir kunini g'animat bilib Haqning haqini ado qilayotganlar uchun...
Assalomu alaykum boshlangan kuningiz xayrli va barokatli yakun topsin ...!
T.me/sinovlarihayot
Assalomu alaykum boshlangan kuningiz xayrli va barokatli yakun topsin ...!
T.me/sinovlarihayot