✒️Очкўзлик балоси.
(Бўлган воқеа)
Ботир бинойидек пул топаётган эди. Топгани оиласи, бола-чақасидан ортиб, кичкина тижоратга ҳам пул тикиб қўйган эди. Егани олдида, емагани кетида бўлиб турганига хотини Зилола шукр қилмади.
"Ботирака "банковский" бўлгани билан барибир дом. "Дом" деган номи бор. Ҳали укангизга, ҳали опангизга ташиганингиз ташиган. Бунақада домда ўтираверамиз димиқиб.
Мен ҳам қариндошларимни данғиллама ҳовлида меҳмон қилгим келади. Қачонгача домда яшаймиз?"
Зилола қачон қараса битта дардни чайнагани чайнаган. Ботир хотинининг минғирлашига кўникиб кетган. Зилола тўхтай демайди. Беш хоналик уй унинг орзуларига кичиклик қилади. Зилола аразлайвериб, кўз ёшини оқизавериб охири эрини Россияда ишлаб келишига аранг кўндирди.
Озода хола Ботирга неча марта Худонинг зорини қилди.
"Ботир нима бор Россияда? Топиб турибсан. Ризқинг келиб турибди. Яна нима керак? Уйинг бўлса, мошинанг бўлса. Ижарада ўтирмаётган бўлсанг. Йиғиштир бу ниятингни. Борма Россияга!"
Зилоланинг сўзи сўз, гапи гап. Ботир Россияга кетди.
Яхши ишга жойлашди. Даромад яхши. Ҳар ой Зилолага пул жўнатади. Зилола катта ҳовлининг орзусида пулни битталаб йиғади.
Орадан ойлар ўтди. Ботир на таътилда келди, на байрамда. Ойлар сувдек оқиб, орадан беш йил ўтиб кетди.
Озода хола ҳар сафар телефонда Ботир билан гаплашар экан кўз ёш қилади: "Болам қачон келасан? Бўлди етар! Болаларинг катта бўлиб қолишди. Шунча топганинг бўлади. Аллоҳ баракасини берсин! Қайтгин энди..."
Ботир ҳар доим тез кунларда қайтишини айтиб, баҳоналар тўқийди.
Зилола тезда сотилаётган ҳовлининг дарагини эшитди-ю, Ботирга телефон қилди. Ботир бепарвогина: "Ҳа, домни сотгин. Етмаганига жўнатган пулларимни қўшиб олавер", деди.
Зилола эри айтганидай қилди. Ниятига етди. Катта ҳовли эгасига айланди. Энди 4 та боласи билан маза қилиб яшашини, эри келса ҳаёти янада бутун бўлишини ўйлаб ичига сиғмасди. Ҳовли ўртасида катта фаввора. Атрофида дарахтлар. Ертўлада алоҳида ҳовуз, пархона. Айни Зилола хоҳлаганидек.
Мана Зилоланинг кўчиб келганига ҳам уч йилдан ошди. Лекин Ботир келай демасди.
Ботирнинг отаси оғирлашиб ётиб қолди. Ботир мажбур учиб келди. Анча ўзгариб кетган эди. Онаси ўғлини бағрига босганча йиғлади. Отаси ўғлини кўрди-ю кўнгли таскин топиб, кўп ўтмай вафот этди.
Ботир анча ўзгарган. Онаси ҳам, Зилола ҳам сезяпти. Лекин ҳеч ким ташига чиқармасди. Зилола эрини кўпга келмаганини, яна Россияга қайтиб кетишини эшитиб, Ботирга ёлвориб деди: "Илтимос! Ботирака кетманг. Бўлди ҳамма нарсамиз бор-ку. Сизсиз қийналиб кетдим. Болалар ҳам катта бўлиб қолишди. Уларга ота керак!"
Ботир Зилолани ўзига қаратиб, елкасидан тутганча деди: "Зилол шуни ўзинг хоҳлаган эдин-ку. Мана ниятинга етдинг. Данғиллама ҳовли олибсан. Ўзинг хоҳлагандек ҳаёт. Маза қилиб яшайвер. Мени Россияда оилам бор. Бешта болам бор. Энди улар учун ишлашим, пул топишим керак. Вақтим бўлганда келиб-кетиб тураман. Пулдан ҳавотир олма жўнатиб тураман".
Зилола эрининг гапларини эшитиб, лабини тишлади. Бир оғиз сўз қайтаролмади. Бўшашганча ерга ўтириб қолди.
Ботир отасининг эҳсонини берди-ю, Россияга учиб кетди.
Зилола ер парчин бўлиб ётиб қолди. Озода хола келинига таскин берсинми, ўзига таскин берсинми?
"Зилолахон йиғламанг, қаддингизни кўтаринг қизим. Болаларга кераксиз. Уларни сиздан бошқа ҳеч ким эплолмайди. Энди дард чекиб ётганингизни фойдаси йўқ. Бўлар иш бўлди. Боламни топганига вақтида шукур қилишингиз керак эди. Майли, туринг шу чойни ичиб олинг. Қувват бўлади", деди-ю қўлидаги новвот солинган иссиқ чойни Зилоланинг ёнига қўйиб чиқиб кетди.
Сўнги пушаймон инсонга фақатгина душмандир.
Зулфия Махмуд.
T.me/sinovlarihayot
(Бўлган воқеа)
Ботир бинойидек пул топаётган эди. Топгани оиласи, бола-чақасидан ортиб, кичкина тижоратга ҳам пул тикиб қўйган эди. Егани олдида, емагани кетида бўлиб турганига хотини Зилола шукр қилмади.
"Ботирака "банковский" бўлгани билан барибир дом. "Дом" деган номи бор. Ҳали укангизга, ҳали опангизга ташиганингиз ташиган. Бунақада домда ўтираверамиз димиқиб.
Мен ҳам қариндошларимни данғиллама ҳовлида меҳмон қилгим келади. Қачонгача домда яшаймиз?"
Зилола қачон қараса битта дардни чайнагани чайнаган. Ботир хотинининг минғирлашига кўникиб кетган. Зилола тўхтай демайди. Беш хоналик уй унинг орзуларига кичиклик қилади. Зилола аразлайвериб, кўз ёшини оқизавериб охири эрини Россияда ишлаб келишига аранг кўндирди.
Озода хола Ботирга неча марта Худонинг зорини қилди.
"Ботир нима бор Россияда? Топиб турибсан. Ризқинг келиб турибди. Яна нима керак? Уйинг бўлса, мошинанг бўлса. Ижарада ўтирмаётган бўлсанг. Йиғиштир бу ниятингни. Борма Россияга!"
Зилоланинг сўзи сўз, гапи гап. Ботир Россияга кетди.
Яхши ишга жойлашди. Даромад яхши. Ҳар ой Зилолага пул жўнатади. Зилола катта ҳовлининг орзусида пулни битталаб йиғади.
Орадан ойлар ўтди. Ботир на таътилда келди, на байрамда. Ойлар сувдек оқиб, орадан беш йил ўтиб кетди.
Озода хола ҳар сафар телефонда Ботир билан гаплашар экан кўз ёш қилади: "Болам қачон келасан? Бўлди етар! Болаларинг катта бўлиб қолишди. Шунча топганинг бўлади. Аллоҳ баракасини берсин! Қайтгин энди..."
Ботир ҳар доим тез кунларда қайтишини айтиб, баҳоналар тўқийди.
Зилола тезда сотилаётган ҳовлининг дарагини эшитди-ю, Ботирга телефон қилди. Ботир бепарвогина: "Ҳа, домни сотгин. Етмаганига жўнатган пулларимни қўшиб олавер", деди.
Зилола эри айтганидай қилди. Ниятига етди. Катта ҳовли эгасига айланди. Энди 4 та боласи билан маза қилиб яшашини, эри келса ҳаёти янада бутун бўлишини ўйлаб ичига сиғмасди. Ҳовли ўртасида катта фаввора. Атрофида дарахтлар. Ертўлада алоҳида ҳовуз, пархона. Айни Зилола хоҳлаганидек.
Мана Зилоланинг кўчиб келганига ҳам уч йилдан ошди. Лекин Ботир келай демасди.
Ботирнинг отаси оғирлашиб ётиб қолди. Ботир мажбур учиб келди. Анча ўзгариб кетган эди. Онаси ўғлини бағрига босганча йиғлади. Отаси ўғлини кўрди-ю кўнгли таскин топиб, кўп ўтмай вафот этди.
Ботир анча ўзгарган. Онаси ҳам, Зилола ҳам сезяпти. Лекин ҳеч ким ташига чиқармасди. Зилола эрини кўпга келмаганини, яна Россияга қайтиб кетишини эшитиб, Ботирга ёлвориб деди: "Илтимос! Ботирака кетманг. Бўлди ҳамма нарсамиз бор-ку. Сизсиз қийналиб кетдим. Болалар ҳам катта бўлиб қолишди. Уларга ота керак!"
Ботир Зилолани ўзига қаратиб, елкасидан тутганча деди: "Зилол шуни ўзинг хоҳлаган эдин-ку. Мана ниятинга етдинг. Данғиллама ҳовли олибсан. Ўзинг хоҳлагандек ҳаёт. Маза қилиб яшайвер. Мени Россияда оилам бор. Бешта болам бор. Энди улар учун ишлашим, пул топишим керак. Вақтим бўлганда келиб-кетиб тураман. Пулдан ҳавотир олма жўнатиб тураман".
Зилола эрининг гапларини эшитиб, лабини тишлади. Бир оғиз сўз қайтаролмади. Бўшашганча ерга ўтириб қолди.
Ботир отасининг эҳсонини берди-ю, Россияга учиб кетди.
Зилола ер парчин бўлиб ётиб қолди. Озода хола келинига таскин берсинми, ўзига таскин берсинми?
"Зилолахон йиғламанг, қаддингизни кўтаринг қизим. Болаларга кераксиз. Уларни сиздан бошқа ҳеч ким эплолмайди. Энди дард чекиб ётганингизни фойдаси йўқ. Бўлар иш бўлди. Боламни топганига вақтида шукур қилишингиз керак эди. Майли, туринг шу чойни ичиб олинг. Қувват бўлади", деди-ю қўлидаги новвот солинган иссиқ чойни Зилоланинг ёнига қўйиб чиқиб кетди.
Сўнги пушаймон инсонга фақатгина душмандир.
Зулфия Махмуд.
T.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
✒️БАРДОШ.
Ҳикоя.
Чақирув бўлди, тез ёрдам улови ўқдай учди: "Каттабоғ кўчаси, 10-уй, 60-хонадон...".
Тўртинчи қаватдаги хонадонга шошилинч чиққан шифокор аёл тўшакда чўзилиб ҳушсиз ётган беморнинг тепасига келиб сесканиб кетди. Карахт аҳволда қалтираб-салтираган уй бекасига далда берди:
— Мана ҳозир укол қиламиз, ўтиб кетади. Сиз қўрқманг, тутқаноғи тутибди-да, кеча бекор ичирибсиз.
— Оз... Озгина, — дудуқланди бека.
— Икки соатдан кейин уйғониб, ўзига келади. Ловия ва мош солиб кесган ош қилиб беринг. Сиз, шаҳарликлар угра дейсизлар. Сузма аралаштиринг..... Сўнгра кийик ўт дамламасига асал қўшиб ичиринг. Тетиклашгач, ҳаммомга бораман дейди, рухсат бераверинг.
Бека таажжубланди:
— Сиз буни қаердан биласиз?
Шифокор аламли жилмайди:
— Итининг феъли ҳам, касали ҳам эгасига маълум-ку. Ҳа, дарвоқе, — аёл қия очиқ эшикка суянган кўйи иҳранди: — хизмат сафари тугагач, Сизникида қолаверсин, айтиб қўйинг.
Шифокор эшикни қарсиллатиб ёпди. Беканинг кўз олди қоронғилашди.
....Тез ёрдам улови катта йўлда ўқдай учиб борарди. Шифокор аёл бу дунёнинг аламларини ич-ичига ютиб, ўзини баъзўр тутиб турарди... ва ниҳоят унинг елкалари силкиниб, кўзларидан дувиллаб ёш оқа бошлади.
Қўчқор Норқобил.
T.me/sinovlarihayot
Ҳикоя.
Чақирув бўлди, тез ёрдам улови ўқдай учди: "Каттабоғ кўчаси, 10-уй, 60-хонадон...".
Тўртинчи қаватдаги хонадонга шошилинч чиққан шифокор аёл тўшакда чўзилиб ҳушсиз ётган беморнинг тепасига келиб сесканиб кетди. Карахт аҳволда қалтираб-салтираган уй бекасига далда берди:
— Мана ҳозир укол қиламиз, ўтиб кетади. Сиз қўрқманг, тутқаноғи тутибди-да, кеча бекор ичирибсиз.
— Оз... Озгина, — дудуқланди бека.
— Икки соатдан кейин уйғониб, ўзига келади. Ловия ва мош солиб кесган ош қилиб беринг. Сиз, шаҳарликлар угра дейсизлар. Сузма аралаштиринг..... Сўнгра кийик ўт дамламасига асал қўшиб ичиринг. Тетиклашгач, ҳаммомга бораман дейди, рухсат бераверинг.
Бека таажжубланди:
— Сиз буни қаердан биласиз?
Шифокор аламли жилмайди:
— Итининг феъли ҳам, касали ҳам эгасига маълум-ку. Ҳа, дарвоқе, — аёл қия очиқ эшикка суянган кўйи иҳранди: — хизмат сафари тугагач, Сизникида қолаверсин, айтиб қўйинг.
Шифокор эшикни қарсиллатиб ёпди. Беканинг кўз олди қоронғилашди.
....Тез ёрдам улови катта йўлда ўқдай учиб борарди. Шифокор аёл бу дунёнинг аламларини ич-ичига ютиб, ўзини баъзўр тутиб турарди... ва ниҳоят унинг елкалари силкиниб, кўзларидан дувиллаб ёш оқа бошлади.
Қўчқор Норқобил.
T.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
#Ибратли
ЙЎЛДАГИ САБОҚ
Ҳар гал шу йўлдан ўтганимда бир ҳовлига ҳавас билан қарайман. Жуда чиройли, саришта уй. Уч-тўрт бола ҳовлида ўйнаб юради. Уй бекасига тасанно айтаман. Чунки ҳар доим ҳам рўзғор иши, ҳам болалар билан озода ўтириш осон эмаслигини аёл сифатида биламан...
Бир куни азонлаб иш билан чиқдим. Ўша кўча, таниш ҳовли. Не кўз билан кўрайки, бир эркак қўлида супурги, ҳокандоз билан чиқиндиларни челакка соларди. Ҳайрат билан ўтаётганимда ичкаридан аёл кишининг: “Дадажониси, кийимларингиз тайёр. Нонуштангиз ҳам... Ишга кеч қоласиз, қолганини ўзим қиламан”, деган овозини эшитдим. “Ҳозир кираман, тугатиб қўяй. Ҳали болалар билан қийналиб қоласан”.
Эркакнинг сўнгги сўзидан жуда таъсирландим. Ўқиганим бир ҳикоя ёдимга тушди. Ҳиндистон президенти (2002–2007 й.), доктор Абдул Қалам бундай ёзади: «Бола эдим. Онам ишдан қайтиб, ҳар кеч биз учун нон пиширарди. Бир куни вақт алламаҳал бўлиб кетди. Онам шоша-пиша кечки овқат тайёрлади. Сўнг ҳижолат билан отамнинг олдига овқат ва нон қўйди. Икки кўзим отам столига қўйилган нонда эди. Кимдир куйганига эътибор берармикан, деб кутиб турдим. Аммо отам индамай овқатланди. Сўнг мени ёнига чақириб, бугунги сабоқларим ҳақида сўради. Ўша куни уларга қайтарган жавобимни эслай олмайман, аммо онамнинг овқатдан кейин отамга нон бироз куйиб кетганини минг хижолат билан айтгани кечагидек қулоғим остида... Отам эса жилмайганча онамнинг қўлларидан тутди: “Азизам, куйган нон менга ёқади-ку, унутдингми?”
Ухлашдан олдин отамга хайрли тун тилаш учун кирдим. Баҳонада куйган нонни ростдан ҳам яхши кўриш-кўрмаслигини сўраб олдим. Отам мени бағрига босиб, қаттиқ қучоқлади. “Ўғлим, онанг ҳам кун бўйи ишлаб, жуда чарчайди. Бир марта куйган нон есам, ҳеч нима бўлмайди. Лекин оғзимдан чиққан ёмон сўздан онангни дили оғрийди. Ахир у ҳаммамиз учун керак. Ҳаёт хатоларимизни тушуниб етишимиз учун баъзан жуда ҳам қисқалик қилади”, деди».
Йўлда келарканман, атрофимизда ўз масъулиятини бажармай туриб, аёлидан аёллик вазифасини талаб қиладиган, хотинини аёл, она сифатида кўрмай, иззат-нафсига тегиб, ҳақоратлайдиган, ҳатто калтаклайдиган эркаклар ҳам борлиги ҳақида ўйлардим...
Ҳакикий эркак аёлидан талаб килиши эмас,унинг учун бор-будини бериши керак.Ахир аёлнинг жуфти халолидан бошка суянадиган, яхши-ёмон кунида унга таянч буладиган яна кими бор? Эркак киши оиланинг суянган тоғи, ишонган боғи бўла олса, аёл ҳам бор меҳрини, бор умрини шу оиласига қурбон этади.. Эркакларга хам, аёлларга хам Аллоҳим ўзи инсоф ва иймон берсин!!!
T.me/sinovlarihayot
ЙЎЛДАГИ САБОҚ
Ҳар гал шу йўлдан ўтганимда бир ҳовлига ҳавас билан қарайман. Жуда чиройли, саришта уй. Уч-тўрт бола ҳовлида ўйнаб юради. Уй бекасига тасанно айтаман. Чунки ҳар доим ҳам рўзғор иши, ҳам болалар билан озода ўтириш осон эмаслигини аёл сифатида биламан...
Бир куни азонлаб иш билан чиқдим. Ўша кўча, таниш ҳовли. Не кўз билан кўрайки, бир эркак қўлида супурги, ҳокандоз билан чиқиндиларни челакка соларди. Ҳайрат билан ўтаётганимда ичкаридан аёл кишининг: “Дадажониси, кийимларингиз тайёр. Нонуштангиз ҳам... Ишга кеч қоласиз, қолганини ўзим қиламан”, деган овозини эшитдим. “Ҳозир кираман, тугатиб қўяй. Ҳали болалар билан қийналиб қоласан”.
Эркакнинг сўнгги сўзидан жуда таъсирландим. Ўқиганим бир ҳикоя ёдимга тушди. Ҳиндистон президенти (2002–2007 й.), доктор Абдул Қалам бундай ёзади: «Бола эдим. Онам ишдан қайтиб, ҳар кеч биз учун нон пиширарди. Бир куни вақт алламаҳал бўлиб кетди. Онам шоша-пиша кечки овқат тайёрлади. Сўнг ҳижолат билан отамнинг олдига овқат ва нон қўйди. Икки кўзим отам столига қўйилган нонда эди. Кимдир куйганига эътибор берармикан, деб кутиб турдим. Аммо отам индамай овқатланди. Сўнг мени ёнига чақириб, бугунги сабоқларим ҳақида сўради. Ўша куни уларга қайтарган жавобимни эслай олмайман, аммо онамнинг овқатдан кейин отамга нон бироз куйиб кетганини минг хижолат билан айтгани кечагидек қулоғим остида... Отам эса жилмайганча онамнинг қўлларидан тутди: “Азизам, куйган нон менга ёқади-ку, унутдингми?”
Ухлашдан олдин отамга хайрли тун тилаш учун кирдим. Баҳонада куйган нонни ростдан ҳам яхши кўриш-кўрмаслигини сўраб олдим. Отам мени бағрига босиб, қаттиқ қучоқлади. “Ўғлим, онанг ҳам кун бўйи ишлаб, жуда чарчайди. Бир марта куйган нон есам, ҳеч нима бўлмайди. Лекин оғзимдан чиққан ёмон сўздан онангни дили оғрийди. Ахир у ҳаммамиз учун керак. Ҳаёт хатоларимизни тушуниб етишимиз учун баъзан жуда ҳам қисқалик қилади”, деди».
Йўлда келарканман, атрофимизда ўз масъулиятини бажармай туриб, аёлидан аёллик вазифасини талаб қиладиган, хотинини аёл, она сифатида кўрмай, иззат-нафсига тегиб, ҳақоратлайдиган, ҳатто калтаклайдиган эркаклар ҳам борлиги ҳақида ўйлардим...
Ҳакикий эркак аёлидан талаб килиши эмас,унинг учун бор-будини бериши керак.Ахир аёлнинг жуфти халолидан бошка суянадиган, яхши-ёмон кунида унга таянч буладиган яна кими бор? Эркак киши оиланинг суянган тоғи, ишонган боғи бўла олса, аёл ҳам бор меҳрини, бор умрини шу оиласига қурбон этади.. Эркакларга хам, аёлларга хам Аллоҳим ўзи инсоф ва иймон берсин!!!
T.me/sinovlarihayot
ҲАЖДАН ҚАЙТГАНДАН КЕЙИНГИ МАРОСИМЛАРГА ПУЛИ БЎЛМАСА, САФАРНИ КЕЧИКТИРИШИ ЖОИЗМИ?
#қисқа_савол_жавоблар
❓САВОЛ: Ҳаж сафарига бориш учун етарли маблағи бўлсаю, лекин ҳаждан қайтгандан кейин бўладиган маросимлар учун ортиқча пули бўлмаса, токи маросимларга ҳам етадиган пули бўлгунча ҳаж сафарини кечиктириб туриш жоизми?
💬 ЖАВОБ: Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳим.
Бу каби ҳолатларга ўта жоҳиллигимиз сабабли етиб келдик. Мусулмон одам қандайдир қилиш-қилмаслиги ихтиёрий бўлган ишлар сабабидан фарз ёки вожибни кечиктириши асло тўғри эмас. Шунинг учун бундай ҳолатда ҳажга бориш фарз бўлади, бормаса гуноҳкор бўлади. Китобларда ҳаж амалининг фарз бўлиши учун киши йўлга қодир бўлишидан ташқари фақат аҳли-аёлига қайтиб келгунга қадар нафақасини ташлаб кетиши шарт қилинган. Ҳаж ёки умра ибодатига боришдан олдин ёки бориб келганидан сўнг шукрона тариқасида ёзиладиган эҳсон дастурхони эса қодир бўлганлар учун ихтиёрий бўлиб, агар бу ишлар кишиларни фарз ёки суннат ибодатларни бажаришдан тўсадиган бўлса ёки кишиларни машақатга соладиган бўлса, бундай одатларни тарк қилиш вожиб бўлади. Валлоҳу аълам.
T.me/sinovlarihayot
#қисқа_савол_жавоблар
❓САВОЛ: Ҳаж сафарига бориш учун етарли маблағи бўлсаю, лекин ҳаждан қайтгандан кейин бўладиган маросимлар учун ортиқча пули бўлмаса, токи маросимларга ҳам етадиган пули бўлгунча ҳаж сафарини кечиктириб туриш жоизми?
💬 ЖАВОБ: Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳим.
Бу каби ҳолатларга ўта жоҳиллигимиз сабабли етиб келдик. Мусулмон одам қандайдир қилиш-қилмаслиги ихтиёрий бўлган ишлар сабабидан фарз ёки вожибни кечиктириши асло тўғри эмас. Шунинг учун бундай ҳолатда ҳажга бориш фарз бўлади, бормаса гуноҳкор бўлади. Китобларда ҳаж амалининг фарз бўлиши учун киши йўлга қодир бўлишидан ташқари фақат аҳли-аёлига қайтиб келгунга қадар нафақасини ташлаб кетиши шарт қилинган. Ҳаж ёки умра ибодатига боришдан олдин ёки бориб келганидан сўнг шукрона тариқасида ёзиладиган эҳсон дастурхони эса қодир бўлганлар учун ихтиёрий бўлиб, агар бу ишлар кишиларни фарз ёки суннат ибодатларни бажаришдан тўсадиган бўлса ёки кишиларни машақатга соладиган бўлса, бундай одатларни тарк қилиш вожиб бўлади. Валлоҳу аълам.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Фатво маркази.T.me/sinovlarihayot
Дадаси ишдан кеч қайтди. У иш кийимини ечиб,
болаларини уйғотиб юбормаслик учун оёқ учида юриб Лоланинг каравоти тепасига келиб энгашди.
— Қундузхон келди.
— А?! — У хотинининг кўзига қаради.
Унинг бу қарашида уч маъно бор эди. Бири, кўпдан соғинган қизини кўришга шошилиш, иккинчиси, севган онасидан ажралган қизнинг изтиробли ҳолатини кўришга юраги дов бермаслик, учинчиси ўгай онага бўлган муносабатда бирон кўнгилсизлик бўлмаганмикин деган шубҳа эди.
— Ухлаяпти, — деди хотин у ётоқ эшигини очаётганда, — Безовта қилмай қўя қолинг, чарчаб келган, ухласин.
У овоз чиқармай бир йўталиб олди-да, ичкари кирди. Стол устидаги кўк абажурли чироқдан Қундузхоннинг юзига ҳавойи бир нур тушиб турарди. «Онасининг ўзи, кўзи ҳам, юз тузилишлари ҳам худди онаси…» дея дилидан ўтказди ота.
Эр-хотин аллавақтгача ухлаёлмади. Эр тез-тез папирос чекар, хотин эса Лоланинг тепасидан нари кетмасди.
Қундузхон уйғонганда, дадаси катта тошойна олдида юзига совун кўпигини суриб, соқол олаётганди. У апил-тапил кийиниб дадасининг олдига чиқди.
Ота ойнадан қизининг аксини кўриши билан қўлидаги буюмларини ташлаб, уни бағрига босди.
Қундуз, гўё шу икки йил ичида ҳеч қандай воқеа бўлмагандек, ўзини қувноқ тутди.
— Қизим, дадангдан хафа эмасмисан?
— Нега хафа бўлай, жуда тўғри қилгансиз…
Улар стол атрофига ўтиришди. Дастурхонда хонаки печеньелар, атиргул нусха торт ва турли хил мевалар бор эди.
— Аянг сенинг келишингга уч кундан бери тайёрланади.
Аянг сўзи Қундузхоннинг қулоғига ғалатироқ эшитилди. Лекин ота олдида ўзини тутди. Сездирмади.
— Ишга кетадиган вақтим бўлиб қолди, аянг Лолани докторга олиб кетган эди, сен бир оз дам ол, ҳозир келиб қолар.
Ота тез-тез кийиниб, уйдан чиқди. Қундузхон ёлғиз қолди. У бир оз хаёл суриб тургач, ичкари уйга кириб, гардеробни очди. Кичик илгакчаларда Лоланинг текис дазмолланган кўйлаклари, кичик уйга кирди, унда Лоланинг ўйинчоқлари. Хоналарнинг ҳаммаси озода, дераза пардалари оппоқ, уй анжомлари йилтирарди. Ҳамма ёқда дидли, меҳрибон хотиннинг қўли сезилиб турарди.
Қундузхон йўқотган онасини яна топгандек бўлди, бу хотинда ўз онасини — унинг меҳру муҳаббатини кўрди.
Нариги уйдан Лоланинг овози эшитилди. Қундузхон югуриб чиқди. Хотин қўлидаги буюмларни столга қўяётган эди.
— Дадангиз кетиб қолдиларми?
— Ҳозир кетдилар. Лола тузукми, аяжон?
Хотин турган ерида донг қотиб қолди. Қундуз уни аяжон деб атади, у ё янглиш эшитдими?! У хурсандлигидан энтикди. Бу сўз унинг юрагига илиққина бориб тегди. Она кўнгли тоғдек кўтарилди. У бахтдан энтика-энтика Қундузхоннинг бошини силар, эркаларди.
Қундуз унинг оғушида она исидан маст бўлиб кўзларини юмди.
https://t.me/sinovlarihayot
болаларини уйғотиб юбормаслик учун оёқ учида юриб Лоланинг каравоти тепасига келиб энгашди.
— Қундузхон келди.
— А?! — У хотинининг кўзига қаради.
Унинг бу қарашида уч маъно бор эди. Бири, кўпдан соғинган қизини кўришга шошилиш, иккинчиси, севган онасидан ажралган қизнинг изтиробли ҳолатини кўришга юраги дов бермаслик, учинчиси ўгай онага бўлган муносабатда бирон кўнгилсизлик бўлмаганмикин деган шубҳа эди.
— Ухлаяпти, — деди хотин у ётоқ эшигини очаётганда, — Безовта қилмай қўя қолинг, чарчаб келган, ухласин.
У овоз чиқармай бир йўталиб олди-да, ичкари кирди. Стол устидаги кўк абажурли чироқдан Қундузхоннинг юзига ҳавойи бир нур тушиб турарди. «Онасининг ўзи, кўзи ҳам, юз тузилишлари ҳам худди онаси…» дея дилидан ўтказди ота.
Эр-хотин аллавақтгача ухлаёлмади. Эр тез-тез папирос чекар, хотин эса Лоланинг тепасидан нари кетмасди.
Қундузхон уйғонганда, дадаси катта тошойна олдида юзига совун кўпигини суриб, соқол олаётганди. У апил-тапил кийиниб дадасининг олдига чиқди.
Ота ойнадан қизининг аксини кўриши билан қўлидаги буюмларини ташлаб, уни бағрига босди.
Қундуз, гўё шу икки йил ичида ҳеч қандай воқеа бўлмагандек, ўзини қувноқ тутди.
— Қизим, дадангдан хафа эмасмисан?
— Нега хафа бўлай, жуда тўғри қилгансиз…
Улар стол атрофига ўтиришди. Дастурхонда хонаки печеньелар, атиргул нусха торт ва турли хил мевалар бор эди.
— Аянг сенинг келишингга уч кундан бери тайёрланади.
Аянг сўзи Қундузхоннинг қулоғига ғалатироқ эшитилди. Лекин ота олдида ўзини тутди. Сездирмади.
— Ишга кетадиган вақтим бўлиб қолди, аянг Лолани докторга олиб кетган эди, сен бир оз дам ол, ҳозир келиб қолар.
Ота тез-тез кийиниб, уйдан чиқди. Қундузхон ёлғиз қолди. У бир оз хаёл суриб тургач, ичкари уйга кириб, гардеробни очди. Кичик илгакчаларда Лоланинг текис дазмолланган кўйлаклари, кичик уйга кирди, унда Лоланинг ўйинчоқлари. Хоналарнинг ҳаммаси озода, дераза пардалари оппоқ, уй анжомлари йилтирарди. Ҳамма ёқда дидли, меҳрибон хотиннинг қўли сезилиб турарди.
Қундузхон йўқотган онасини яна топгандек бўлди, бу хотинда ўз онасини — унинг меҳру муҳаббатини кўрди.
Нариги уйдан Лоланинг овози эшитилди. Қундузхон югуриб чиқди. Хотин қўлидаги буюмларни столга қўяётган эди.
— Дадангиз кетиб қолдиларми?
— Ҳозир кетдилар. Лола тузукми, аяжон?
Хотин турган ерида донг қотиб қолди. Қундуз уни аяжон деб атади, у ё янглиш эшитдими?! У хурсандлигидан энтикди. Бу сўз унинг юрагига илиққина бориб тегди. Она кўнгли тоғдек кўтарилди. У бахтдан энтика-энтика Қундузхоннинг бошини силар, эркаларди.
Қундуз унинг оғушида она исидан маст бўлиб кўзларини юмди.
https://t.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🌙 ҲИЖРИЙ ЯНГИ ЙИЛИНГИЗ МУБОРАК БЎЛСИН!
📆 2024 йилнинг 7 июль куни – янги 1446 ҳижрий йил – Муҳаррам ойи бошланишининг 1 кунидир. Ашуро куни 2024 йилнинг 16 июль, сешанба кунига тўғри келади.
🤲 АЛЛОҲ ТАОЛО бошланган ушбу янги йилни Ислом уммати учун хайрли ва баракали қилсин. Ўзининг розилигини топадиган амалларда бардавом айласин.
📝Kаналимизга уланиш учун босинг✅
👉
T.me/sinovlarihayot
📆 2024 йилнинг 7 июль куни – янги 1446 ҳижрий йил – Муҳаррам ойи бошланишининг 1 кунидир. Ашуро куни 2024 йилнинг 16 июль, сешанба кунига тўғри келади.
🤲 АЛЛОҲ ТАОЛО бошланган ушбу янги йилни Ислом уммати учун хайрли ва баракали қилсин. Ўзининг розилигини топадиган амалларда бардавом айласин.
📝Kаналимизга уланиш учун босинг✅
👉
T.me/sinovlarihayot
🌙 Муҳаррам ойингиз ва янги йилингиз муборак бўлсин!
🤲 Расулимиз алайҳиссалом янги ой кирганида бундай дуо қилардилар:
اللَّهُمَّ أَهْلِلْهُ عَلَيْنَا بِالْيُمْنِ وَالْإِيمَانِ وَالسَّلَامَةِ وَالْإِسْلَامِ رَبِّي وَرَبُّكَ اللَّهُ
🔹 Ўқилиши: Аллоҳумма аҳлилҳу аълайнаа бил-юмни вал-иймаани вас-салаамати вал-Ислаами. Роббий ва Роббукаллоҳу.
🔹 Маъноси: Аллоҳим! Уни бизга хайр-барака, иймон, саломатлик ва Ислом ила чиқаргин. Роббим ва Роббинг Аллоҳдир (Имом Термизий ривояти)
T.me/sinovlarihayot
🤲 Расулимиз алайҳиссалом янги ой кирганида бундай дуо қилардилар:
اللَّهُمَّ أَهْلِلْهُ عَلَيْنَا بِالْيُمْنِ وَالْإِيمَانِ وَالسَّلَامَةِ وَالْإِسْلَامِ رَبِّي وَرَبُّكَ اللَّهُ
🔹 Ўқилиши: Аллоҳумма аҳлилҳу аълайнаа бил-юмни вал-иймаани вас-салаамати вал-Ислаами. Роббий ва Роббукаллоҳу.
🔹 Маъноси: Аллоҳим! Уни бизга хайр-барака, иймон, саломатлик ва Ислом ила чиқаргин. Роббим ва Роббинг Аллоҳдир (Имом Термизий ривояти)
T.me/sinovlarihayot
ҚАЙСИ БИРИМИЗ БАХТЛИРОҚМИЗ?
Кўзларимни ёнимда юрган боладан узолмасдим. Тўғрироғи, юришга уринаётган боланинг ҳаракатлари эътиборимни тортган эди. Қўлидаги қўлтиқтаёғини аранг кўтарар, заиф вужуди тинмай тебранаётган бола чамаси ўн уч - ўн тўрт ёшларда эди, юриш учун катта куч сарфлаганидан озиб, қоқ суяк бўлиб қолганди.
Қўлтиқтаёғи йўлканинг четига урилиб, бола бирданига йиқилиб тушди. Югуриб бориб, туришига ёрдамлашдим. У овозсиз йиғларди. Елкасини силаб:
- Хафа бўлма, баъзан шундай бўлиб туради, - дедим.
Хафа бўлмаяпман, - деди бола. - Мен асло хафа бўлмайман.
Қўлим билан кўзёшларини артар экан:
- Йиғлаябсан-ку, - дедим.
- Қўлим қаттиқ оғриди. Шунга йиғлаяпман.
Куйлагининг енгини қайириб не кўз билан қарайки, боланинг қўли билагидан кесиб ташланганди. Аҳамият бермаган эканман, қўлтиқтаёғи ҳам шунга мослаб, махсус ясалган экан.
Қўлини кўрганимни тушунган бола:
- Ҳозирги йиқилганим ҳеч нима эмас. Аввалги сафар йиқилганимда қўлим енгил машинанинг тагида қолган эди, - деб изоҳлади.
Нима деб тасалли беришни билмай қолдим, бироқ болага бирор гап айтишим керак эди:
- Хафа бўлма, - дедим. Бола ним табассум билан:
- Хафа эмасман, - деб такрорлади. - Асло хафа бўлмайман.
- Бир оз аввал шу гапни айтгандинг. Нега бундай деяпсан?
Бола қўлтиқтаёқларини олиб, титроқ вужудини тиклашга уринар экан, жавоб берди:
- Чунки, - деди, - мен Яратганга ишонаман. Унга ишонганлар абадий вужудга эга бўладилар, шундай эмасми? Соппа-соғ вужудга!
Ё Раббим қулоқларимга ишонмадим. Бунчалик кичик қалб шундай катта ишончни сиғдирганидан ўзимни боланинг танасидагидан кўра кучлироқ титроқ турганини ҳис қилдим. Бола раҳмат айтиб, йўлида давом этди.
Кичик қаҳрамоннинг ортидан қараб қолар эканман, истар-истамас қайси биримизнинг бахтлироқ эканимиз, бу имтиҳондан ким муваффақиятли ўтгани ҳақида ўйлардим.
https://t.me/sinovlarihayot
Кўзларимни ёнимда юрган боладан узолмасдим. Тўғрироғи, юришга уринаётган боланинг ҳаракатлари эътиборимни тортган эди. Қўлидаги қўлтиқтаёғини аранг кўтарар, заиф вужуди тинмай тебранаётган бола чамаси ўн уч - ўн тўрт ёшларда эди, юриш учун катта куч сарфлаганидан озиб, қоқ суяк бўлиб қолганди.
Қўлтиқтаёғи йўлканинг четига урилиб, бола бирданига йиқилиб тушди. Югуриб бориб, туришига ёрдамлашдим. У овозсиз йиғларди. Елкасини силаб:
- Хафа бўлма, баъзан шундай бўлиб туради, - дедим.
Хафа бўлмаяпман, - деди бола. - Мен асло хафа бўлмайман.
Қўлим билан кўзёшларини артар экан:
- Йиғлаябсан-ку, - дедим.
- Қўлим қаттиқ оғриди. Шунга йиғлаяпман.
Куйлагининг енгини қайириб не кўз билан қарайки, боланинг қўли билагидан кесиб ташланганди. Аҳамият бермаган эканман, қўлтиқтаёғи ҳам шунга мослаб, махсус ясалган экан.
Қўлини кўрганимни тушунган бола:
- Ҳозирги йиқилганим ҳеч нима эмас. Аввалги сафар йиқилганимда қўлим енгил машинанинг тагида қолган эди, - деб изоҳлади.
Нима деб тасалли беришни билмай қолдим, бироқ болага бирор гап айтишим керак эди:
- Хафа бўлма, - дедим. Бола ним табассум билан:
- Хафа эмасман, - деб такрорлади. - Асло хафа бўлмайман.
- Бир оз аввал шу гапни айтгандинг. Нега бундай деяпсан?
Бола қўлтиқтаёқларини олиб, титроқ вужудини тиклашга уринар экан, жавоб берди:
- Чунки, - деди, - мен Яратганга ишонаман. Унга ишонганлар абадий вужудга эга бўладилар, шундай эмасми? Соппа-соғ вужудга!
Ё Раббим қулоқларимга ишонмадим. Бунчалик кичик қалб шундай катта ишончни сиғдирганидан ўзимни боланинг танасидагидан кўра кучлироқ титроқ турганини ҳис қилдим. Бола раҳмат айтиб, йўлида давом этди.
Кичик қаҳрамоннинг ортидан қараб қолар эканман, истар-истамас қайси биримизнинг бахтлироқ эканимиз, бу имтиҳондан ким муваффақиятли ўтгани ҳақида ўйлардим.
https://t.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
«Уй, иморат одамнинг ҳаётида шу қадар катта роль ўйнар экан-да, билмаган эканман», деб ўйлади ва домини ҳовлига алмашгач, Бибихон ая ҳам
эрининг топган-тутганидан тежаб, уйини таъмирлатиб олди.
Олдида чоғроққина ери бор экан, яккам-дуккам экилган дарахтлар, гулларни парваришлашган эди, ҳовлининг чиройи очилди. Бибихон ая қизига ҳеч нарса демаган бўлса-да, Мақсуда мактабни битириш арафасида — деди:
— Ойи, ўшанда келинойимдан ёмон ранжиган эдим. Чунки у киши шунчаки : — Йўқ, мен чуғур-чуғур қилиб болаларнинг бу ерга — ҳовлимга тўпланиб ўйин-кулги қилишларини юрагим кўтармайди», — деб қўя қолмасдан: «Сизлар ўзларингни нималарга ҳақлиман деб ўйлайсизлар? Бу иморатни менинг эрим қурган. Онангнинг ҳам, дадангнинг ҳам бир сўм пули сарф бўлмаган. Сизларга салқинлатиб келишларингга рухсат берганим, қовоқ солмаганимга шукр денглар», деди. Мен ер бўлдим, ойи. Тўкилиб кетдим. «— Уйингиз устингизга йиқилсин»! — деб югуриб чиқиб келдим. Айтдим шу гапни. Ҳозир ҳам бу гапни айтганимга пушаймон қилмайман.
Ўшанда Бибихон ая қизини койиганди:
— Бекор айтибсан шу гапни. Дилингни яралаган одамнинг дилини яралашинг шартми? Энди келинойингдан нима фарқинг қолибди? Одам деган кек сақламайди. Сизлар, барибир, акангнинг фарзандлари билан бир-бирингга жигарсизлар, ўртага арзимаган нарса, деб совуқлик тушмаслиги керак. Келинойингнинг «Йўқ» дегани яхшиликка бўлди. Баҳонада Санобар холангнинг дўстлиги синовдан ўтди. Яхши-ёмон кунда кимга суянишимизни билиб олдик. Бундан ташқари, шу ранж устида домимизни ҳовлига алмаштирдик…
Бибихон ая шунга ўхшаш қанча гапларни гапирган бўлса-да, Мақсуда юмшамаган эди. Мана, энди йиллар ўтиб, ўзи узатилиб, фарзандли бўлгач, анча ўзгарди. Кўп нарсаларга ўткинчи деб қарашни, меҳр-оқибат, силаи раҳм, жигаржонлик деган туйғуларгина одамзотни устун каби тутиб турадиган туйғулар эканига ишонди. Балки, шунинг учун ҳам бугун Холида келинойисининг бошига иш тушганида ҳаммадан аввал югуриб кетгандир. Келинойиси ҳануз ўша-ўша: бир пайтлар Азизжондан беш-олти сўм қарз олиб, қайтаролмагани учун ака-укалари, онаси билан ит-мушук бўлиб қолган.
— Муттаҳамсизлар, эримнинг пулини еб кетган жиғилдонларингга тош тиқилсин! — дея кўчаларига бориб шовқин қилавергач, охири онаси: «Сендай қизим йўқ. Бу ёққа қадам изи қилма!» — деб ҳайдаган.
Мана, энди бошига иш тушганда синглисининг каталакдек уйида сиғинди бўлиб ўтиргандир.
Бибихон ая: «Келинимнинг қаҳри қаттиқ. Ўзим бормагунча бу ёққа келишга кўнмаса керак», деб йўлга тараддудланиб турган эди. Мақсуда эшикдан кириб келди. Изида Холида келини, набираси… Бибихон ая ўрнидан туриб қаршилади, келинини бағрига босди. Назарида, у кичрайиб кетгандек туюлди.
— Қўяверинг, болам, кўп куйинманг. Бошларинг омон қолибди, шунисига шукр. Мана, уй. Кўнгил кенг бўлса, одам дегани сиғишиб кетади, — деди…
Холида енгил нафас олгандек бўлди-ю, бирпасдан сўнг ювиниб, артиниб, дастурхонга ўтиргач:
— Ая, мен ўшанда Мақсуданинг… — дея гап бошлаган эди, Бибихон ая:
— Ўтган ишга саловот. Гина-кудуратнинг изидан қувиб юриш яхшилик келтирмайди. Қани, дастурхонга қаранглар, бу ёғига яхшилик бўлсин! — деди.
Катталарга қўшилиб Холиданинг тиззасидаги уч яшар набира ҳам ўргатилгандек дуога қўл очди. Ҳамманинг юзига табассум қўнди.
https://t.me/sinovlarihayot
эрининг топган-тутганидан тежаб, уйини таъмирлатиб олди.
Олдида чоғроққина ери бор экан, яккам-дуккам экилган дарахтлар, гулларни парваришлашган эди, ҳовлининг чиройи очилди. Бибихон ая қизига ҳеч нарса демаган бўлса-да, Мақсуда мактабни битириш арафасида — деди:
— Ойи, ўшанда келинойимдан ёмон ранжиган эдим. Чунки у киши шунчаки : — Йўқ, мен чуғур-чуғур қилиб болаларнинг бу ерга — ҳовлимга тўпланиб ўйин-кулги қилишларини юрагим кўтармайди», — деб қўя қолмасдан: «Сизлар ўзларингни нималарга ҳақлиман деб ўйлайсизлар? Бу иморатни менинг эрим қурган. Онангнинг ҳам, дадангнинг ҳам бир сўм пули сарф бўлмаган. Сизларга салқинлатиб келишларингга рухсат берганим, қовоқ солмаганимга шукр денглар», деди. Мен ер бўлдим, ойи. Тўкилиб кетдим. «— Уйингиз устингизга йиқилсин»! — деб югуриб чиқиб келдим. Айтдим шу гапни. Ҳозир ҳам бу гапни айтганимга пушаймон қилмайман.
Ўшанда Бибихон ая қизини койиганди:
— Бекор айтибсан шу гапни. Дилингни яралаган одамнинг дилини яралашинг шартми? Энди келинойингдан нима фарқинг қолибди? Одам деган кек сақламайди. Сизлар, барибир, акангнинг фарзандлари билан бир-бирингга жигарсизлар, ўртага арзимаган нарса, деб совуқлик тушмаслиги керак. Келинойингнинг «Йўқ» дегани яхшиликка бўлди. Баҳонада Санобар холангнинг дўстлиги синовдан ўтди. Яхши-ёмон кунда кимга суянишимизни билиб олдик. Бундан ташқари, шу ранж устида домимизни ҳовлига алмаштирдик…
Бибихон ая шунга ўхшаш қанча гапларни гапирган бўлса-да, Мақсуда юмшамаган эди. Мана, энди йиллар ўтиб, ўзи узатилиб, фарзандли бўлгач, анча ўзгарди. Кўп нарсаларга ўткинчи деб қарашни, меҳр-оқибат, силаи раҳм, жигаржонлик деган туйғуларгина одамзотни устун каби тутиб турадиган туйғулар эканига ишонди. Балки, шунинг учун ҳам бугун Холида келинойисининг бошига иш тушганида ҳаммадан аввал югуриб кетгандир. Келинойиси ҳануз ўша-ўша: бир пайтлар Азизжондан беш-олти сўм қарз олиб, қайтаролмагани учун ака-укалари, онаси билан ит-мушук бўлиб қолган.
— Муттаҳамсизлар, эримнинг пулини еб кетган жиғилдонларингга тош тиқилсин! — дея кўчаларига бориб шовқин қилавергач, охири онаси: «Сендай қизим йўқ. Бу ёққа қадам изи қилма!» — деб ҳайдаган.
Мана, энди бошига иш тушганда синглисининг каталакдек уйида сиғинди бўлиб ўтиргандир.
Бибихон ая: «Келинимнинг қаҳри қаттиқ. Ўзим бормагунча бу ёққа келишга кўнмаса керак», деб йўлга тараддудланиб турган эди. Мақсуда эшикдан кириб келди. Изида Холида келини, набираси… Бибихон ая ўрнидан туриб қаршилади, келинини бағрига босди. Назарида, у кичрайиб кетгандек туюлди.
— Қўяверинг, болам, кўп куйинманг. Бошларинг омон қолибди, шунисига шукр. Мана, уй. Кўнгил кенг бўлса, одам дегани сиғишиб кетади, — деди…
Холида енгил нафас олгандек бўлди-ю, бирпасдан сўнг ювиниб, артиниб, дастурхонга ўтиргач:
— Ая, мен ўшанда Мақсуданинг… — дея гап бошлаган эди, Бибихон ая:
— Ўтган ишга саловот. Гина-кудуратнинг изидан қувиб юриш яхшилик келтирмайди. Қани, дастурхонга қаранглар, бу ёғига яхшилик бўлсин! — деди.
Катталарга қўшилиб Холиданинг тиззасидаги уч яшар набира ҳам ўргатилгандек дуога қўл очди. Ҳамманинг юзига табассум қўнди.
https://t.me/sinovlarihayot
Telegram
🦅🦅🦅🌹🌸ХАЁТ СИНОВЛАРИ...!🌹🌸🥳3.06.2020
🌐Teлеграммдаги
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари
⏳Xaётий канал.⌛
✳️Бизнинг каналда сизларга:
Xaр куни🆕 Энг aжойиблари💯:
#Фотолар📸
#Xикоялар📚
#Mаслахатлар♻️
#Tабриклар🎁
#Қушиқлар 🎼
#Mонолог🎤
Бош AДМИНКА
#ГУЛИХОНИМ
Биз Сизларни яхши курамиз.
Канал Админлари ва Админкалари