داستان گَمَج
#گَمَج و #نوخون دو یار جدا نشدنی سفره #گیلانی ها بوده اند. از آن زمان که #آتش بود و #گِل و #کوره و #خاک و دستان نیرومند زنان و مردان گیلک که بر هم بکوبند خاکِ پاکِ خدا را بر آب و آتش و هم زنند و بر هم بمالند و گل اندود کنند و شکل بخشند و رنگ پاشند تا گمجی دهان گشاد شکل گیرد و بر آن نوخونی کلاه خود مانند و نوک دراز قرار گیرد. گمج همان دیگ سفالی سبز یا آبی رنگ گیلانی هاست و نوخون دربی که بر رویش ماند. اما این دو یار و غار باوفا ، کم وفا دیدند در این دنیای بی وفا. همتایشان که به "طاجین" معروف است در #صحراهای اعراب و #سرزمین های سوزان و افسانه خیز آشور و دمشق و نینوا (عراق و سوریه و ترکیه و لبنان) و شمال آفریقا (مراکش و مصر) و آن یکی هم "واک" نامی از آسیای دور (چین و ماچین و کره و ژاپن) آنقدر، قدر دیدند از مردمانشان که شدند شهره عالم و این یکی اما در سرزمینِ بینوایِ خارج از مدار جهان افتاده ما، مهجور ماند و در #خطر_انقراض. زمانی اصلا #آشپزی #گیلکی بی گمج معنا نداشت. تا همین دو سه دهه پیش معروضمان است و مفروضمان از "طاجین" و علی اللخصوص "واک" در داستان های هزار و یک شب بود و #سریال_های_اوشین و #هانیکو و #جنگجویان_کوهستان وگرنه کسی را نه خبری بود از ظروف عربی و چینی و نه الزامی که خود بهترین دیگ دنیا را داشتند که بهترین طعم را به ماکولات می داد. اکنون اما طاجین آن ظرف سرمه و ویسمه کشیده از شرق ترین مرز مدیترانه تا آن طرف اقیانوس ها و رستوران های سرزمین یانکی ها خودنمایی می کند و آدمیان را دعوت به خوردن اطعمه عربی و ترکی تا جهان آشنا شود با فرهنگ غذایی و زیستی آنان و "واک" هم که دیگر نه در رستوران ها که وارد خانه آدمیان این کره گرد شده از ایران تا جنوبی ترین و شمالی ترین نقطه زمین و هر زن و مرد ایرانی و اروپایی و آمریکایی و لاتین برای پخت بهتر غذاهای فرنگ و حتی بومی از آن استفاده می کنند. اینگونه است که فرهنگ از طریق قابلمه و دیگ و تیان وارد خانه بیگانگان می شود و اما ما خود پا می کوبیم بر میراثمان و برباد می دهیم همه آنچه که داشتیم و کاشتیم و برداشت نکردیم...اما ما به عنوان یک رستوران بومی که می خواهیم شهر و فرهنگمان را با غذاهایمان جهانی کنیم خورشت هایمان را در گمج سرو می کنیم و حتی برای فروش به شما عاشقان سینه چاک فرهنگ زیبایمان محصولات متنوعی از ظروف گمجی داریم.
https://www.instagram.com/p/CU7uPrdsIUx/?utm_medium=copy_link
#گَمَج و #نوخون دو یار جدا نشدنی سفره #گیلانی ها بوده اند. از آن زمان که #آتش بود و #گِل و #کوره و #خاک و دستان نیرومند زنان و مردان گیلک که بر هم بکوبند خاکِ پاکِ خدا را بر آب و آتش و هم زنند و بر هم بمالند و گل اندود کنند و شکل بخشند و رنگ پاشند تا گمجی دهان گشاد شکل گیرد و بر آن نوخونی کلاه خود مانند و نوک دراز قرار گیرد. گمج همان دیگ سفالی سبز یا آبی رنگ گیلانی هاست و نوخون دربی که بر رویش ماند. اما این دو یار و غار باوفا ، کم وفا دیدند در این دنیای بی وفا. همتایشان که به "طاجین" معروف است در #صحراهای اعراب و #سرزمین های سوزان و افسانه خیز آشور و دمشق و نینوا (عراق و سوریه و ترکیه و لبنان) و شمال آفریقا (مراکش و مصر) و آن یکی هم "واک" نامی از آسیای دور (چین و ماچین و کره و ژاپن) آنقدر، قدر دیدند از مردمانشان که شدند شهره عالم و این یکی اما در سرزمینِ بینوایِ خارج از مدار جهان افتاده ما، مهجور ماند و در #خطر_انقراض. زمانی اصلا #آشپزی #گیلکی بی گمج معنا نداشت. تا همین دو سه دهه پیش معروضمان است و مفروضمان از "طاجین" و علی اللخصوص "واک" در داستان های هزار و یک شب بود و #سریال_های_اوشین و #هانیکو و #جنگجویان_کوهستان وگرنه کسی را نه خبری بود از ظروف عربی و چینی و نه الزامی که خود بهترین دیگ دنیا را داشتند که بهترین طعم را به ماکولات می داد. اکنون اما طاجین آن ظرف سرمه و ویسمه کشیده از شرق ترین مرز مدیترانه تا آن طرف اقیانوس ها و رستوران های سرزمین یانکی ها خودنمایی می کند و آدمیان را دعوت به خوردن اطعمه عربی و ترکی تا جهان آشنا شود با فرهنگ غذایی و زیستی آنان و "واک" هم که دیگر نه در رستوران ها که وارد خانه آدمیان این کره گرد شده از ایران تا جنوبی ترین و شمالی ترین نقطه زمین و هر زن و مرد ایرانی و اروپایی و آمریکایی و لاتین برای پخت بهتر غذاهای فرنگ و حتی بومی از آن استفاده می کنند. اینگونه است که فرهنگ از طریق قابلمه و دیگ و تیان وارد خانه بیگانگان می شود و اما ما خود پا می کوبیم بر میراثمان و برباد می دهیم همه آنچه که داشتیم و کاشتیم و برداشت نکردیم...اما ما به عنوان یک رستوران بومی که می خواهیم شهر و فرهنگمان را با غذاهایمان جهانی کنیم خورشت هایمان را در گمج سرو می کنیم و حتی برای فروش به شما عاشقان سینه چاک فرهنگ زیبایمان محصولات متنوعی از ظروف گمجی داریم.
https://www.instagram.com/p/CU7uPrdsIUx/?utm_medium=copy_link