🌟 شماره ۸۶۳ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ اقتصاددانان مهندس (#سرمقاله/ #محمدعلی_سرابیان_مقدم)
◀️ پولت را درست خرج کن/ نگاهی به طرح‌های شهید احمدی روشن و شهید بابایی بنیاد ملی نخبگان (#پرونده/ ص۶و۷)
◀️ چهارمین سوگواره شعر عاشورایی «با کاروان نیزه»/ همه قصه مگر سوختن و ساختن است؟ #گزارش (#رعنا_نوری/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (#مریم_قیدی/ ص۲)
◀️ رعایت دقیق و سختگیرانه پروتکل‌ها/ #گفت‌وگو با دبیر هیئت الزهرا (س) درباره برنامه‌های هیئت در دو ماه محرم و صفر (ص۳)
◀️ بازسازی همه اتاق‌ها تا ۱۴۰۲/ #گفت‌وگو با دکتر آراستی درباره پویش نوسازی خوابگاه‌های دانشگاه (ص۴)
◀️ یکدست‌سازی، دو واقعه و یک عبرت/ #آن‌سوی_آجرهای_قرمز (#محمدتقی_ضرغام_افشار/ ص۴)
◀️ حراج نوبل/ نوبل ۲۰۲۰ اقتصاد مسائل دنیای واقعی را حل می‌کند #گزارش (#مهدی_زین‌الدین/ ص۵)
◀️ بازگشت به عقب؛ دوباره استارتاپ؟/ #اقتصاد_و_کسب‌وکار (#حسین_خلیلی/ ص۵)
◀️ انسانیت، هدف غایی هنر است/ شجریان در آلمان از موسیقی و هنر ایرانی می‌گوید #گفت‌وگو (ترجمه: #صالح_رستمی/ ص۸)
◀️ لوئیز گلیک، شاعری از زندگی خود/ نوشتاری درباره شاعر زن برنده جایزه نوبل ۲۰۲۰ #هنر_و_ادبیات (#صالح_رستمی/ ص۹)
◀️ از دل به دل‌ها #شریفانه (#عرفان_خلج/ ص۹)
◀️ یک بداهه‌نویسی آزاد #صریر (#هاله_دادمهر/ ص۹)
◀️ سرزمین ماسک‌آزاد/ درس‌های اصلی از سیاست‌های سوئد در مقابل کووید-۱۹ #گزارش (ترجمه: #پرنیان_نادری/ ص۱۰)
◀️ با خیال راحت زل بزنید/ آیا کلاس‌های مجازی چشم‌هایمان را نابود می‌کند؟ #گزارش (ترجمه: #شیما_رمدانی/ ص۱۰)
◀️ #هزارقلم/ ص۱۱
◀️ این منم، بعد از من #مردمان_شریف (#مهدی_عرفانیان/ ص۱۱)
◀️ سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز #وصله‌پینه (#رضا_علیپور/ ص۱۲)
◀️ شریف در سال ۲۰۴۰ میلادی! (پیش‌بینی‌های #شیخ_بزول از رویدادهای ۲۰ سال آینده دانشگاه) #نیش_شتر (#علیرضا_مختار/ ص۱۲)

https://t.me/sharifdaily/6815
@sharifdaily

🌟 شماره ۸۶۵ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ جان پدر کجاستی؟ (#سرمقاله/ #علیرضا_هاشمی)
◀️ عشوه‌های مجاز/ فعالیت دانشجویی در دوران سلطه کرونا (#پرونده/ ص۵)
◀️ به سادگی یک گل، به مهربانی یک لبخند/ یک عیدی متفاوت به بیماران و پرستارها (#گزارش/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (#محمدجواد_شاکر/ ص۲)
◀️ به تو از دور سلام/ استقبال مجازی از ورودی‌های جدید در آمفی‌تئاتر مرکزی #گزارش (#بهار_غلامی/ ص۳)
◀️ رسول رحمت #هفتاد_سال_عبادت (#حسن_اسکندی/ ص۳)
◀️ کوانتا؛ جایی برای تجربه، یادگیری و رسیدم/ انجمن علمی فیزیک در دوران کرونا، فعالیت‌های مجازی‌اش را پررنگ‌تر دنبال می‌کند #گزارش (#مرتضی_آرانی/ ص۴)
◀️ از قیام تا قعود جامعه دینی #آن‌سوی_آجرهای_قرمز (#محمدتقی_ضرغام_افشار/ ص۴)
◀️ رویای تجدد با اونیورسیته/ دانشگاه وارد می‌شود #سده‌خوانی (#محمد_ملانوری/ ص۶و۷)
◀️ بزک پوپولیسم/ آیا پوپولیسم لزوما برای اقتصاد بد است؟ (#اقتصاد_و_کسب‌وکار/ ص۸)
◀️ همان‌طور که می‌گویی بنویس/ چرانوشتن برایمان سخت است؟ #هنر_و_ادبیات (#غزل_شفیعی/ ص۹)
◀️ شاعر اسطوره‌ها #شریفانه (#عرفان_خلج/ ص۹)
◀️ بزرگ‌جنگلی واژگون #صریر (#هاله_دادمهر/ ص۹)
◀️ گوگل در مسیر انحصار/ چرا اقدامات قانونی در برابر گوگل کافی نیست؟ #ترجمه (ترجمه: #پارسا_پاکدامن/ ص۱۰)
◀️ #هزارقلم/ ص۱۱
◀️ اگه کرونا نبود، درس و کار داشتم ولی زن نداشتم #مردمان_شریف (#مریم_اشتهاردی/ ص۱۱)
◀️ آب زنید راه را #وصله_پینه (#رضا_علیپور/ ص۱۲)
◀️ استوری شتری #نیش_شتر (#علیرضا_مختار/ ص۱۲)

t.me/sharifdaily/6922

@sharifdaily

« شاعری از زندگی خود»

❇️ گلیک از زندگی‌اش بسیار در آثار خود الهام گرفته و البته جنس رخدادهایی که لوئیز گلیک از آن‌ها عاریت گرفته و در اشعارش دمیده، دم‌دستی و معمولی‌اند؛ مثلا وقتی گلیک در نوجوانی‌اش دچار اختلال تغذیه‌ای می‌شود و تحت درمان شدید روان‌پزشکی قرار می‌گیرد، این واقعه در ذهنش حک می‌شود و بعدها در ۱۹۹۰ می‌نویسد: «به یاد گرفتم که چون روان‌شناسی بشنوم».

🔸 اشعار گلیک، حقایقی را به ما نشان می‌دهند که اغلب مردمان و بیشتر شعرا انکارشان می‌کنند. او درباره پیری می‌نویسد، زمانی که حس می‌کنیم خوش‌شانسیم، زمانی که قول‌هایی می‌دهیم که نمی‌توانیم جامه عمل به آن‌ها بپوشانیم، زمانی که افسردگی زیباترین اوقات زندگی‌مان را در می‌نوردد. گلیک شاعر لحظاتی‌ست که کمتر به آن‌ها فکر کرده‌ایم. او غزل‌سرایی نیست که وقتی شعرهایش را بخوانیم شاد شویم، بلکه او، شاعر خردورزی‌ست و اعلانات، تصمیمات و نتایجی که او می‌گیرد، همه و همه در زیر لوای شاعرانگی او معنا می‌یابند. کتاب‌های گلیک مخلوطی از خردگرایی و احساس‌گرایی‌اند. گویی که خرده‌سنگ و ماسه را با هم قاطی کرده‌ایم، هم سخت و هم نرم.

🔸 #صالح_رستمی در صفحه #هنر_و_ادبیات به بهانه اعطای جایزه نوبل ادبیات ۲۰۲۰ به لوئیز گلیک، مختصری درباره اشعار و آثار این شاعر زن آمریکایی نوشته است که آن را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.

🔸 #هاله_دادمهر نیز در #صریر سراغ هاروکی موراکامی، نویسنده معروف ژاپنی رفته و کمی از جهان ادبی‌اش گفته که در اینجا در دسترس است.

🔸 یادداشت #عرفان_خلج در ستون #شریفانه هم به بهانه فوت محمدرضا شجریان درباره موسیقی و آواز سنتی ایران و جایگاه آن در بین مردم و تأثیرش بر محبوبیت شجریان حرف می‌زند. این یادداشت را از اینجا بخوانید.

@sharifdaily

«همان‌طور که می‌گویی بنویس»

❇️ جنبش مشروطه، نقطه عطف دیگری در سرگذشت نثر فارسی بود. مشروطه از مردم بود و روی سخنش نیز با همین عوام. بنابراین لازم بود با زبان خودشان سخن می‌گفت و می‌نوشت، یعنی به همان سادگی و شیوایی. به وضوح، زبان از تغییر جهان‌بینی یک ملت تأثیر می‌پذیرد و مشروطه نیز در پی تغییر ارزش‌های اجتماعی بود. بنابراین زبان در این دوره دچار تحول دیگری شد. در این دوران و پس از آن، دهخدا و جمال‌زاده و هدایت و دیگران با شیوه‌ای نو نوشتند و پایه‌های نثر جدید را بنا کردند؛ نثری که کم‌شباهت به نثرهای امروزی نیست.

🔸 با وجود اینکه مشروطه نثر روان فارسی را احیا کرد اما هنوز نیز بعضی دشوارنویسی و درازنویسی را ارزش می‌دانند. گویی این ارزش کاذب، در ضمیر ما نهادینه شده و فراموش کرده‌ایم که اصلی‌ترین هدف زبان ایجاد ارتباط است و نه دشوار کردن آن. همین ارزش کاذب است که در کنار باقی دلایل احتمالی، نوشتن را برای اهالی زبان فارسی دشوار می‌سازد. آشنایی حدودی با ریشه‌های مسئله بیگانگی ما با زبان نوشتار، شروعی است برای یافتن درمانی برای کالبد نیمه‌جان نثر فارسی و آمادگی برای چالش‌های پیش روی آن، چرا که بدیهی‌ست با پیشرفت جهان و تحولات آن، ملت‌ها نیز وادار به تغییر می‌شوند و این خود بزنگاه دیگری برای زبان ماست.

🔸 #غزل_شفیعی در صفحه #هنر_و_ادبیات می‌خواهد به این سوال پاسخ دهد که چرا نوشتن برایمان سخت است؟ و برای این کار به دو واقعه مهم در تاریخ نثر فارسی اشاره می‌کند؛ ورود اسلام و حکم‌رانی خلفای عرب و چیرگی امیران ترک و درهم‌آمیختگی زبان عربی با زبان فارسی و جنبش مشروطه که می‌خواست مردم را همراه خودش کند و به نثر فارسی نیاز داشت. این مقاله را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.

🔸 #هاله_دادمهر نیز در #صریر سراغ دیوید سلینجر، نویسنده معروف و معاصر آمریکایی رفته و کمی از فضا و جهان داستان‌ها و رمان‌ها و شخصیت‌هایش نوشته است. این نوشته در اینجا در دسترس است.

🔸 یادداشت #عرفان_خلج در ستون #شریفانه هم گزارش مختصری‌ست از وبینار شریف نوبل با موضوع نوبل ادبیات و با حضور دکتر ابوالقاسم اسماعیل‌پور مطلق، اسطوره‌شناس از دانشگاه شهید بهشتی که به موضوع‌ها و وجه‌های مشترک اصلی شعر لوئیز گلیک، شاعر آمریکایی برنده نوبل ادبیات در سال ۲۰۲۰ و آثار مهم‌تر او پرداخته است. این یادداشت را در اینجا بخوانید. فیلم و صوت این جلسه نیز در کانال معاونت فرهنگی اجتماعی دانشگاه قابل دسترسی‌ست.

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۶۹ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ کنش دانشجویی؛ یک تکانه اوتوپیایی (#سرمقاله/ #محمد_جوانمرد)
◀️ عیار دانشگاه/ شش رئیس دانشگاه از مأموریت و کارکرد دیروز و امروز و فردای دانشگاه گفتند (#پرونده/ ص۶و۷)
◀️ یک قدم از بیرون، ده قدم از درون/ میزگرد گفت‌وگوی رؤسای دانشگاه درباره مأموریت امروز شریف #پرونده (#امین‌_بهجتی/ ص۸)
◀️ دوری و سکوت/ ۱۶ آذر در سالی که دانشگاه نیست (#گزارش/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (#مریم_قیدی/ ص۲)
◀️ جوانان توییتری بهارستان/ «به کجا می‌روی آخر؟!» ۱۶ آذر با طعم مجلس انقلابی #گزارش (#امیرعباس_جعفری/ ص۳)
◀️ در ستایش اقتدار #ذره‌بین (#محمدصالح_سلطانی/ ص۳)
◀️ آنچه خود داشت/ مروری بر دومین دوره «مدرسه ادبیات، انسان، شهر» (#گزارش/ ص۴)
◀️ مدیریت مداری #آن‌سوی_آجرهای_قرمز (#محمدتقی_ضرغام_افشار/ ص۴)
◀️ وقت ندارم/ وقتی فرصت سر خاراندن نداریم، چه کنیم؟ #ترجمه (#محمدامین_رامی/ ص۵)
◀️ از ابن‌سینا تا جکوز/ ادبیات دانشجویی روزبه‌ر‌وز متفاوت‌تر می‌شود #هنر‌_و_ادبیات (#سعید_رحیمی/ ص۹)
◀️ می‌خوانم پس هستم/ گزارشی از جسات خوانش و نقد داستان #شریفانه (#عرفان_خلج/ ص۹)
◀️ تیشه بر ریشه #صریر (#سارا_ایرانبخش/ ص۹)
◀️ هرکه ریسکش بیش، سودش بیشتر/ آیا واقعا بورس بازار بهتری برای سرمایه‌گذاریست؟ #اقتصاد_و_کسب‌وکار (#محمدرضا_حسن‌پور/ ص۱۰)
◀️ سخت هم می‌شود (#از_صفر_تا_ثروت/ ص۱۰)
◀️ اورست پلاستیکی/ کشف آلودگی میکروپلاستیکی در نزدیکی قله اورست #علمی (#فاطمه_خسروی/ ص۱۱)
◀️ چقدر به واکسن نیاز داریم؟ #دانستنی‌ها (#یزدان_بابازاده/ ص۱۱)
◀️ سنگ‌فرش هر چمن از طلاست #هر‌دم‌بیلی (#امیرحسین_پویا/ ص۱۲)
◀️ مهدیار، اون کتاب تست رو بیار #وصله‌پینه (#علیرضا_اسماعیلی/ ص۱۲)

t.me/sharifdaily/7190

@sharifdaily

«از ابن‌سینا تا جکوز»

❇️ صنف‌های گوناگون جامعه نوعی زبان مخصوص به خود دارند (Jargon) که با به کار بردن آن زبان ویژه تعلق خود را به آن صنف نشان می‌دهند و به‌نوعی کسب هویت و ایجاد تمایز می‌کنند؛ مثلا جمله «خیلی دوستت دارم» را در نظر بگیرید. افراد بسته به صنف، قشر، طبقه، سن و دیگر شاخص‌ها، ممکن است به‌جای قید «خیلی»، قیدهای دیگر بیاورند (به فعل «دوست داشتن» نمی‌پردازیم، زیرا تعابیر بسیار دارد و «از هر زبان که می‌شنوم نامکرر است»)؛ مانند: ناجور، بسیار، لیترالی، اساسی، حقیقتا و… . ظریفی از دوستان که دانش‌آموخته یک رشته مهندسی بود، در اشاره به آفریده‌های زیباروی خداوند تعبیر «سیستم» را به کار می‌برد که برای بنده تازگی داشت. یا شوهرخاله چینی‌فروش یک از دوستان، روزی در لحظه تجلی صاحب‌جمالی بر صفحه تلویزیون عنان از کف داده و با فریادی بلند، لفظ «بارفَتَن» (نوعی محصول شیشه‌ای پرنقش‌ونگار) را به کار برده است.

🔸 دکتر #سعید_رحیمی، استاد خوش‌نام ادبیات در یادداشتی که برای صفحه #هنر_و_ادبیات روزنامه نوشته به برخی اصطلاحات پرکاربرد در بین دانشجوها پرداخته؛ اصطلاحاتی مثل «تا حد خوبی»، «این‌طور بودم که» و «ایده‌ای ندارم» که بعضا به اشتباه در زبان فارسی به کار می‌روند و ناشی از ترجمه‌های مستقیم زبان‌های دیگر هستند. این یادداشت را در سایت روزنامه بخوانید.

🔸 #سارا_ایرانبخش هم در #صریر سراغ «خالد حسینی»، نویسنده آمریکایی-افغان رفته که بیشتر او را با رمان «بادباک‌باز» می‌شناسند. «تیشه بر ریشه» در سایت روزنامه در دسترس است.

🔸 گزارش کوتاه #عرفان_خلج از جلسات «نقد و خوانش داستان» #دفتر_مطالعات_فرهنگی را هم از اینجا بخوانید.

@sharifdaily