«پیشواز محتوایی دریاچه ارومیه»

#محیط_زیست

❇️ تا ساعتی دیگر #جهاد_دانشگاهی برنامه پیش‌‌رویداد استارت‌آپ ویکند #دریاچه_ارومیه را در آمفی‌تئاتر مرکزی برگزار می‌کند.

🔸 سخنرانان این رویداد دکتر #تجریشی (معاون سازمان محیط زیست)، #آرمان_صفایی (مدرس جوان مرکز کارآفرینی دانشگاه) و #ابراهیم_هاشمی (مدرس دوره‌های بازاریابی محتوا) هستند.

🔸 زمان: ساعت 16:30، مکان: آمفی‌تئاتر مرکزی.

https://t.me/prjdsharif/833
@sharifdaily

«سهم طبیعت از آب‌میوه‌های ما»

#منهای_شریف #محیط_زیست

❇️ عکس زیر مربوط به #درکه است که یکی از فعالین #شریف‌آشغال آن را گرفته است. تپه‌ای از انواع میوه‌های آب‌گیری شده به همراه پلاستیک‌های همراهشان در طبیعت رها شده است.

🔸 هر چند فرهنگ و هوشیاری عمومی نسبت به محیط زیست رو به افزایش است، اما به نظر می‌رسد هنوز راه زیادی برای رسیدن به جامعه‌ای سبز در پیش داریم.

https://t.me/sharifashghal/26
@sharifdaily

🌟 شماره 794 روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ سکانداران پیر/ نگاهی به عالی‌ترین مرجع تصمیم‌گیری فرهنگ کشور #پرونده (#محمد_ملانوری/ ص۴و۵)
◀️ ناکارآمد در هندسه فرهنگی (#محمد_بنا/ ص۵)
◀️ در انتظار یک پوست‌اندازی اساسی/ #یادداشت (#مجید_اسدپور/ ص۵)
◀️ بی‌مسئولیت یا سرخورده؟! (#سرمقاله/ #امیر_هرمزی_نژاد)
◀️ مسئول موردنظر در دسترس نیست/ جلسه پرسش و پاسخ مسئولین دانشگاه با چند غایب بزرگ (#بخش_خبری/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات(#حسام_الدین_میرجلیلی/ ص۲)
◀️ آخرین پرواز امید/ در روز دانشجوی انجمن اسلامی چه گذشت/ #بخش_خبری (#نگین_خسروانی_نژاد/ ص۳)
◀️ فرش قرمز کارت سوخت/ در تب و تاب بازگشت دوباره کارت سوخت/ #اقتصاد_و_کسب_و_کار (#مائده_صلاحیان/ ص۶)
◀️ تقسیم کیک ۲/ #استارت_آپ (#علیرضا_محمودزاده/ص۶)
◀️ لطفا تفکیک کنید/ بازیافت؛ حلقه مفقوده تفکیک پسماند/ #محیط_زیست (#میلاد_بنی_طالبی/ ص۷)
◀️ تخم خرس و باروری ابرها (#محمدجواد_هاشمی/ ص۷)
◀️ بیدارگاه/ #تحفه_نه_طنز (#فرزاد_فتوحی/ص۸)
◀️ #واژ_و_ژاژ (#عماد_الدین_کریمیان/ص۸)
◀️ #استاد_شریف_ما/ص ۸

https://t.me/sharifdaily/2748
@SharifDaily

«شتاب‌دهنده‌ای با طعم آب، محیط زیست و انرژی»

❇️ آیا جزو آن دسته از آدم‌هایی هستید که هم دغدغه #آب، #محیط_زیست و #انرژی دارند و هم دغدغه کسب و کار؟ گمشده شما در همین نزدیکی است.

🔸 درست آنجایی که تیموری دست دراز می‌کند و دستان شیخ فضل‌الله را می‎گیرد، بالای توتستان‌های طرشت مجتمعِ نارنجی رنگی وجود دارد به نام پژوهشکده علوم و فناوری انرژی شریف. اگر از راهروی زرد رنگ آن بالا بروید و وارد طبقه اول شوید، به فضای آرامی می‌رسید به نام «آما»، مرکز نوآوری و فناوری آب، محیط زیست و انرژی؛ جایی که چندین گروه جوان در فضای کاری اشتراکی در تلاش برای پیدا کردن رؤیای کسب و کاری خود و خدمت به زمین هستند.

🔸 برای آشنایی بیشتر با #آما گزارش صالح رستمی را می‌توانید در ویرگول و سایت روزنامه بخوانید. همچنین می‌توانید به سایت خود آما هم سری بزنید.

@amaitc
@sharifdaily

«نشریات اسفند هم داشتند»

▫️بخش دوم

#مهدی_فخرآبادی

❇️ اسفند با وجود اینکه از چهارمین روزش دیگر خبر خاصی در دانشگاه نبود ولی از نشریه‌های دانشجویی خالی نماند. ما هم تصمیم گرفتیم که #میز_نشریات تلگرامی برپا کنیم و در آخرین روزهای اسفند مروری داشته باشیم به نشریات شریف در این ماه. شاید هم شما ترغیب شدید و رفتید سراغ خواندن آنها.

▫️داد از این ویروس

🔸 پرونده‌ویژه «داد» در شماره جدیدش ویروس کرونا بوده است. درآمدی بر آثار اقتصادی، سیاسی و اجتماعی ویروس کرونا، سیاست‌گذاری‌های دولتی در قبال این ویروس، کرونا و بحث کمیابی مواد بهداشتی‌، ترس از کرونا، پیامدهای طاعون در اروپا، توصیه‌های سازمان جهانی بهداشت و آشنایی با کروناویروس متون پرونده‌ این شماره را تشکیل می‌دهند؛ متونی که برخلاف شماره‌های پیشین، حاکی از یک پرونده‌ویژه واقعی در داد بیست و سوم هستند. البته پرداختن همه جانبه به کرونا باعث نشده تا دادی‌ها بقیه سرویس‌هایشان را رها کنند؛ سرویس‌های سیاسی، اندیشه و محیط‌زیست فارغ از موضوع پرونده بحث خودشان را پیش برده‌اند. داد اما در این شماره اشکالاتی هم دارد؛ عدم وجود زیرتیتر در طرح‌جلد برای داد یک ضعف بزرگ محسوب می‌شود؛ حرف‌های رادیکال بدون پشتوانه‌ استدلالی کافی هم در این شماره داد بیشتر حس می‌شود. تصاویر متناسب و کافی در کنار صفحه‌آرایی ساده اما بی‌نقص داد، به همراه متون متنوع، باعث می‌شوند بابت این شماره خوب، ممنون دادی‌ها باشیم.


▫️مجالی برای آزادی

🔸واحد اندیشه و مطالعات انجمن اسلامی، ۱۷ اسفندماه ۹۸ هشتمین شماره نشریه خود را منتشر کرد. «مجال» در شماره جدیدش به بحث «آزادی» پرداخته است. متأسفانه همین ابتدای کار باید به مجال بابت نداشتن تیتر جلد یک تذکر جدی بدهیم. بررسی رابطه آزادی و عدالت از نظرگاه کامو، معرفی کتاب توسعه یعنی آزادی، اندیشه آزادی در ایران، آزادی از دیدگاه فلسفه، بررسی تغییر مفهوم آزادی در طول زمان، بحث آزادی و سوسیالیسم و بالاخره برابری و آزادی، متون این شماره مجال را تشکیل می‌دهند‌. صفحه آرایی مجال، اجمالا بد نیست ولی مکان ثابت سوتیترها و تعداد اندک تصاویر از ضعف‌های آن است؛ تصاویر رنگی در تم خاکستری نشریه نیز تا حدی چشم را می‌زند. ایده طرح جلد مطلوب است اما فونت و تیتر استفاده شده در صفحه آخر برای نوشتن شرح جلد خوب نیست. شماره قبلی مجال اسفند ۹۷ منتشر شده و شماره قبل‌ترش بهمن ۹۶؛ احتمالی که به ذهن می‌رسد این است که این نشریه سالنامه باشد اما واقعا چرا؟ آیا تنظیم ۱۲ صفحه نشریه که تعداد صفحات معمول یک دوهفته‌نامه است، نیازمند یک سال تحقیق و پژوهش بوده است؟ با این سوال این بخش میز نشریات را به پایان می‌بریم.

@sharifdaily

«گرهی که با شفافیت و مشارکت عمومی باز می‌شود»

❇️ در پروژه‌های صنعتی و طرح‌های حکم‌رانی ما، #محیط_زیست و اثراتی که از بخش‌نامه‌ها و مصوبه‌ها و ربان‌های قرمز و بیل و کلنگ‌ها بر آن تحمیل می‌شود، حتی اگر وارد بازی هم شود، همان آخرین حلقه است که صرفا برای زدن تیک آن در چک‌لیست چند دقیقه‌ای ذهن سیاست‌گذار و طراح را به خود مشغول می‌کند، چه برسد به اینکه اثرات کوتاه‌مدت و بلندمدت پروژه‌ها و طرح‌ها روی محیط زیست در آن درجه‌ای از اهمیت باشد که حتی مسیر طرح و پروژه را عوض کند یا به بن‌بست برساند.

🔸 همایش «کلاف سردرگم ارزیابی اثرات محیط زیستی در ایران» نام رویدادی مسئله محور و کاربردی بود که در روزهای سوم و چهارم مهرماه و بر بستر فضای مجازی برگزار شد. در این رویداد که به همت #مدرسه_توسعه_پایدار و #پژوهشکده_سیاست‌گذاری_شریف تدارک دیده شده بود، یکی از مسائل مهم و تاریخی کشور در حوزه حکم‌رانی محیط زیست به بحث و بررسی صاحب نظران و دست‌اندرکاران و نمایندگان بخش‌های مختلف خصوصی، دولتی و مردم‌نهاد گذاشته شد و به تعبیر بانیان آن، مستقل بودن و غیرسفارشی بودن آن کمک کرد تا یکی از خاص‌ترین و متفاوت‌ترین مسئله‌کاوی‌ها برای چالش‌های محیط زیست کشور با حضور طیف وسیعی از ذی‌نفعان صورت گیرد.

🔸 گزارش #رضا_جمشیدی از این رویداد را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.

@sharifdaily

«اورست پلاستیکی»

#علمی
#محیط_زیست

❇️ از سال ۱۹۵۰ میلادی به بعد انسان‌ها ۸ میلیارد تن پلاستیک تولید کرده‌اند که تنها کمتر از ده درصد این پلاستیک‌ها بازیافت شده‌اند. در گذر زمان، بسیاری از پلاستیک‌ها قطعه‌قطعه شده و به دریاچه‌ها و رودخانه‌ها و اقیانوس‌ها راه یافتند و در نهایت به تغذیه و آشامیدن انسان‌ها رسیدند. اکثر مواد غذایی که می‌خریم در بسته‌های پلاستیکی به بازار عرضه می‌شود و همین عامل ورود این میکروپلاستیک‌ها به غذای ماست. این‌قدر پلاستیک در طبیعت وجود دارد که به هنگام نفس کشیدن سالانه ده‌ها هزار از این ذرات ریز به داخل ریه‌های ما نفوذ می‌کند. شواهدی در حیوانات وجود دارد که مبنی بر گذر میکروپلاستیک‌ها از غشای سخت محافظ مغز و ورود آن‌ها به جریان خون است. همچنین این میکروپلاستیک‌ها از مادر به جنین منتقل می‌شود. این میکروپلاستیک‌ها می‌تواند عامل ایجاد اختلالات هرمونی و باروری در زنان و مردان نیز باشد.

🔸 میکروپلاستیک‌ها در بلند‌ترین و عمیق‌ترین نقاط زمین وجود دارند. این قطعه‌های بسیار ریز پلاستیک قبلا هم در عمق ۱۱ کیلومتری درازگودال ماریانا در اقیانوس اطلس کشف شده بودند و امروزه بر فراز اورست هم به چشم خورده‌اند! ایمُگن نَپِر از دانشگاه پلی موث انگلستان و همکارنش ۸ عدد نمونه ۹۰۰ میلی‌لیتری از جریان آب و ۱۱ نمونه ۱۱۳۰۰ میلی‌لیتری از برف روی نقاط مختلف کوه جمع آوری کردند. این تیم در تمام نمونه‌های برف جمع‌آوری شده و ۳ عدد از نمونه‌های جریان آب میکروپلاستیک یافتند. نپر می‌گوید: با وجود اینکه این پژوهش بر کوه اورست بسیار جالب و جمع‌آوری نمونه‌ها فوق‌العاده بود، پنهانی آرزو می‌کردیم تا چیزی نیابیم، زیرا می‌خواستیم این محیط دست‌نخورده باقی مانده باشد.

🔸 ترجمه #فاطمه_خسروی از مقاله newscientist درباره کشف آلودگی‌های میکروپلاستیکی بر فراز قله اورست و راه‌های در دسترس برای کاهش این‌دست از آلودگی‌ها را در سایت روزنامه بخوانید.

@sharifdaily

«آخرالزمان نزدیک است»

❇️ طبق داده‌های به‌دست‌آمده از مقاله‌ای که به تازگی در Nature منتشر شده، آب‌های زیرزمینی ایران از سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۵ حدود ۷۴ کیلومتر مکعب کاهش یافته است. این مقدار ۱.۶ برابر ظرفیت دریاچه ارومیه (۴۶ کیلومتر مکعب در سال ۱۹۹۶) است. با اینکه در زمان این پژوهش تعداد بسیار محدودی از زیرحوضه‌های آبی با افزایش سطح آب‌های زیرزمینی همراه بوده، تمام حوضه‌های اصلی آبی با درجاتی مختلف از کاهش آب روبه‌رو شده است. این درجات از ۲۰ تا ۲۶۰۰ درصد در طول یک بازه زمانی ۱۴ساله سنجیده شده است. بیشترین میزان تقلیل آب در حوضه دریاچه نمک مشاهده شده که آب بیشتر از ۲۶ درصد از مردم را تأمین می‌کند. این حوضه نزدیک به ۲۰ کیلومتر مربع کاهش آب داشته است. حوضه طشک بختگان که آب ۳.۵ درصد از جمعیت را تأمین می‌کند، بیشترین کاهش نسبی را داشته که حدود ۲۶۰۰ درصد برآورد می‌شود. همچنین کمترین میزان تقلیل در حوضه هراز-قره‌سو (۰.۰۱ کیلومتر مربع تقلیل حجم آب و ۲۰ درصد کاهش آب‌های زیرزمینی) دیده شده است. براساس این داده‌های به‌دست‌آمده در مقیاس کشوری، ذخایر آب زیرزمینی ایران با کاهش ۵.۲۵ کیلومتر مکعب در سال از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۵ دچار تخلیه تدریجی شده است.

🔸 بحران آب در خوزستان و اعتراضات مردمی که به تبع آن شکل گرفته، دوباره توجه همه را به بحران زیست‌محیطی که از رگ گردن هم به ما نزدیک‌تر است، جلب کرد؛ توجه‌هایی که احتمالا با پایان فصل گرما و وزش بادهای خنک پاییز و بارش‌های کم‌جان فصل سرد دوباره معطوف به دیگر مسائل و بحران‌ها خواهد شد تا در تابستان ۱۴۰۱ دوباره روز و روزی را از نو کنیم.

🔸 #فاطمه_خسروی در گزارشی که برای صفحه #محیط_زیست روزنامه نوشته، به وضعیت بحرانی آب در ایران نگاه داشته؛ از خشک‌سالی و خشک شدن تالاب‌ها در ایران تا کاهش سطح آب‌های زیرزمینی، اختلاف‌های آبی بین کشورهای مختلف که شاید در آینده به جنگ‌هایی بر سر آب بدل شود، عوامل موثر در بحران آب در ایران و راه‌کارهای کلان و سیاست‌گذاری‌های موردنیاز و رفتارهای کوچک در زندگی شخصی که می‌تواند از شدت این بحران بکاهد و به کنترل آن کمک کند.

🔸 این گزارش را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۸۶ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ فاتحه‌ای بر گور کلمه (#سرمقاله/ #صالح_رستمی)
◀️ ترم‌ایناتور: روز واحدخیز/ داستان یک سایت محبوب #پرونده (#زینب_پرویزی/ ص۴)
◀️ تنها، تاریک و سرگردان/ ‌کشف سیاه‌چاله‌ای تنها و سرگردان در کهکشان راه شیری با همکاری استاد و فارغ‌التحصیل دانشکده فیزیک #گزارش (#فاطمه_خسروی/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (ص۲)
◀️ نه اولین میزبانی، نه آخرینش/ ‌‌‌‌قوی‌ترین مردان ایران در شریف (#گزارش/ ص۳)
◀️ تحریم از بیرون، تحریم از درون #ذره‌بین (#سید_ابوالفضل_ابراهیمی/ ص۳)
◀️ ‌تغییر در اقلیم، تغییر در اقتصاد/ تغییر اقلیم برای اقتصاددان‌ها چقدر آب می‌خورد؟ #محیط_زیست (#رضا_جمشیدی/ ص۵)
◀️ نوآوری راه خودش را می‌رود/ ‌روی و گریه می‌آید مرا/ پنل تخصصی پارک علم‌وفناوری شریف با موضوع اکوسیستم نوآوری و چالش‌های منابع انسانی در دهه پیش رو (#اقتصاد_و_کسب‌وکار/ ص۶)
◀️ آدرس غلط فیس‌بوک/ ‌‌افشاگری‌های کارمند سابق فیس‌بوک #گفت‌وگو (ترجمه: #سجاد_بهنام/ ص۷)
◀️ تو خیلی دوری #وصله‌پینه (#مهندس_اثبات/ ص۸)
◀️ هم‌افزایی هزینه دارد #وصله‌پینه (#امیرمحمد_طهماسبی/ ص۸)

t.me/sharifdaily/9335

@sharifdaily

«تغییر در اقلیم، تغییر در اقتصاد»

❇️ گازهای اصلی که انتشار آن‌ها پس از شروع دوران صنعتی موجب اثر گلخانه‌ای و افزایش دما شده‌اند، دی اکسید کربن و متان است که برای راحتی همه این گازها بر اساس معادل CO2 گزارش می‌شود. هم‌اکنون سالانه به صورت خالص۵۰ گیگاتن CO2 در جو منتشر شده که می‌توان هر تن این گاز را معادل شش بشکه نفت در نظر گرفت. بر اساس مطالعات اگر همین مسیر ادامه یابد و اقدامی صورت نگیرد، باید انتظار افزایش دمای ۴ تا ۸ درجه نسبت به دوران ماقبل صنعتی را تا سال ۲۱۰۰ داشته باشیم. معاهده اخیر پاریس و اقدامات اعلام‌شده، تلاشی برای تقلیل این عدد به حد ۳ درجه تا سال ۲۱۰۰ است، و این آستانه تحت سناریو‌هایی رخ می‌دهد که اقدامات مد نظر به ثمر رسیده و پس از رسیدن به سقف انتشار ۶۰ گیگاتن، انتشار گازهای گلخانه‌ای در جو رو به کاهش بگذارد.

🔸 سناریوی مد نظر اجلاس اخیر گلاسکو افزایش دما را در حد ۱.۵ درجه کنترل می‌کند. تحت این سناریو باید انتشار کربن تا سال ۲۰۵۰ به صفر برسد و در این مدت زمان، در مجموع مجاز به انتشار ۱۰۰۰ گیگاتن مازاد CO2 در جو هستیم؛ تصمیمی که مصارف انرژی، کشاورزی و سایر عوامل منتشرکننده گازهای گلخانه‌ای را تحت تأثیر قرار می‌دهد. هم‌اکنون ۷۳ درصد انتشار گازهای گلخانه‌ای مربوط به بخش انرژی (عمدتا برای تولید برق، حمل‌ونقل و گرمایش) است‌ و ۱۸ درصد در بخش کشاورزی و جنگل‌زدایی‌ رقم می‌خورد. سهم تجمیعی انتشار بیانگر این است که کشورهای توسعه‌یافته آمریکا و اتحادیه اروپا نیمی از این انتشار را تاکنون رقم زده‌اند و اقتصادهای نوظهور نظیر چین و هند با اینکه تقریبا عامل یک‌چهارم مجموع انتشار هستند، در حال حاضر منتشرکنندگان اصلی به شمار می‌روند و آمریکا و اتحادیه اروپا پس از آن‌ها قرار دارند.

🔸 اقدامات جهانی در این راستا با اقدام سازمان ملل در دهه ۱۹۹۰ آغاز شد و پس از آن با پیمان کیوتو بین کشورهای توسعه‌یافته در سال ۲۰۰۸ صورت جدی‌تری به خود گرفت، تا آن که کنفرانس پاریس در سال ۲۰۱۵ تعداد زیادی از کشورها با شرایط اقتصادی نامتوازن را شامل گردید. با توجه به اینکه این اقدامات به صورت داوطلبانه از طرف کشورها پی گرفته می‌شود، نسبت هزینه به فایده آن باید به گونه‌ای طرح شود که انگیزه کافی برای اجرایی ساختن تعهدات رقم بخورد. طراحی مکانیسمی که این انگیزه را به همه کشورها منتقل کند، مدنظر اقتصاددانان است. این مسئله با در نظر گرفتن چالش‌هایی از جمله میزان حمایت افکار عمومی، انگیزه‌های سیاست‌مداران و دوره عمر سیاسی آن‌ها، وابستگی بالاتر رشد اقتصادی کشورهای در حال توسعه به انتشار کربن و محدودیت‌های موجود در ظرفیت و همچنین قیمت بالاتر منابع تجدیدپذیر بیش از پیش اهمیت می‌یابد.

🔸 انجمن علمی #اقتصاد به بهانه در اولین روز دی امسال از #حامد_قدوسی، فارغ‌التحصیل صنایع و مدیریت شریف و استاد اقتصاد دانشگاه ایالتی کالیفرنیا دعوت کرده بود تا تغییر اقلیم و اجلاس آب‌وهوایی گلاسکو (COP26) را از منظر اقتصادی مورد بحث و بررسی قرار دهد. #رضا_جمشیدی گزیده‌ای از این وبینار را در صفحه #محیط_زیست روزنامه نوشته که آن را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.

📺 فیلم این وبینار را از اینجا می‌توانید ببینید.

@sharifdaily

«حالا یا هیچ‌وقت»

❇️ گرمایش جهانی و تغییر اقلیم در ظاهر دغدغه‌ای‌ست در نوک هرم مازلو که با چاشنی اغراق فعالین محیط زیست بعضا به تیتر یک رسانه‌ها تبدیل می‌شود و توجهی به خود جلب می‌کند، آن هم برای کشوری مثل ایران که اقتصادش وابسته به سوخت‌های فسیلی‌ست و کنار گذاشتن آنها را حالا حالاها برنمی‌تابد، اما گزارش اخیر هیئت بین‌دولتی تغییر اقلیم ((Intergovernmental Panel on Climate Change(IPCC)) هشدارهای جدی در ظاهر و باطنش دارد و از فرصت محدودی حرف می‌زند که از دست رفتنش به معنای دست‌وپنجه نرم کردن با عواقب شدید و فاجعه‌بار تغییر اقلیم خواهد بود؛ عواقبی که کشورهایی مثل ایران احتمالا بیشتر رنج‌شان را متحمل می‌شوند.

🔸 در جلد سوم گزارش اخیر که ششمین گزارش IPCC به شمار می‌رود، هشدارهایی درباره تغییرات همیشگی و برگشت‌ناپذیر آب‌وهوای زمین داده و در کنار آن، راهکارهایی هم برای چگونگی پایدارسازی اقلیم و جلوگیری از فروپاشی آن در نتیجه گرمایش فاجعه‌بار کره زمین آورده شده است؛ پایدارسازی‌هایی که مطابق با اهداف پیمان ۲۰۱۵ پاریس برای حفظ افزایش گرمایش دمای کره زمین بین ۱.۵ تا ۲ درجه سلسیوس بالای سطح پیشا‌صنعتی‌ست. با توجه به الزام‌هایی که این گزارش برای دهه پیش رو در نظر گرفته و از آنجا که گزارش‌های IPCC تقریبا هشت سال زمان برای تکمیل نیاز دارند، به نظر می‌رسد این آخرین هشدار برای بشریت است تا مانع پیش‌روی در مسیری شود که به فروپاشی اقلیم می‌انجامد.

🔸 پیشنهادهای IPCC برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و تثبیت اقلیم، گزینه‌هایی برای حمل‌ونقل، تولید نیرو، افزایش بازدهی انرژی، ساخت‌وساز، گسترش شهرها، کشاورزی و… را شامل می‌شود؛ پیشنهادهایی که به گفته نویسندگان گزارش خیلی هم گران نیستند، اما مشکل‌شان آنجاست که برای رسیدن به اهداف توافق پاریس، باید همه‌شان را با هم سفارش دهیم و به سرعت اجرا کنیم. دانشمندان باور دارند که جهان هنوز می‌تواند امیدوار باشد تا از بدترین آسیب‌های ناشی از فروپاشی اقلیم جلوگیری کند، اما فقط از طریق یک گذار سریع به اقتصاد و جامعه‌ای کم‌کربن؛ گذاری که یا همین الآن باید به آن تن داد و یا دیگر فرصتی نخواهد بود.

🔸 طبق گزارش IPCC، انتشار گازهای گلخانه‌ای باید تا سال ۲۰۲۵ به اوج خود برسد و پس از آن مجبوریم تا آخر دهه فعلی، انتشار گازهای گلخانه‌ای را به چیزی کمتر از نصف سال ۲۰۱۹ برسانیم، اگر می‌خواهیم این شانس را داشته باشیم که گرمایش کره زمین به ۱.۵ درجه سانتی‌گراد بالای سطح دوران پیشاصنعتی محدود شود. اگرچه از نظر نظری و بر اساس شبیه‌سازی‌های اقتصادی و اجتماعی این گزارش، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در دهه‌های آینده به میزان موردنیاز امکان‌پذیر است، اما واقعیت‌های سیاسی و لختی ذاتی سیستم‌های اقتصادی که بیشترشان حول سوخت‌های فسیلی شکل گرفته‌اند، تغییرات مورد نیاز را با چالش‌هایی روبه‌رو می‌کند. بر اساس گزارش IPCC، برای اینکه ۵۰ درصد شانس داشته باشیم که گرمایش جهانی تا سال ۲۱۰۰ به ۱.۵ درجه سانتی‌گراد محدود شود، بیشتر از ۵۰۰ میلیارد تن کربن دی‌اکسید نمی‌تواند بعد از سال ۲۰۲۰ انتشار یابد. این مقدار کمی بیشتر از مقداری‌ست که با نرخ‌های فعلی فقط در یک دهه منتشر می‌شود.

🔸 براساس گزارش اخیر IPCC می‌توان گفت که رسیدن به افزایش دمای بیش از ۱.۵ درجه سانتی‌گراد بالاتر از سطح دوران پیشاصنعتی تقریبا اجتناب‌ناپذیر است؛ افزایشی که تأثیرات فروپاشی اقلیمی را برگشت‌ناپذیر می‌کند، اما با این وجود IPCC امیدوار است که بتوان تا آخر قرن، افزایش دما را به زیر سطح بحرانی رساند، ولی این کار نیازمند تکنولوژی‌هایی‌ست که به کمک آن بتوان کربن‌دی‌اکسید موجود در جو را از بین برد؛ تکنولوژی‌هایی که فعلا در دسترس نیستند و نباید به آن‌ها دل خوش کرد.

🔸 بازتاب گزارش IPCC در گاردین و اکونومیست را با ترجمه #عرفان_استقامت در صفحه #محیط_زیست سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۸۹ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ معمولی‌ها را دریابیم (#سرمقاله/ #محمدجواد_شاکر)
◀️ اولین شلوغی بعد از دو سال/ روایتی از نمایشگاه بهار شریف #گزارش (#یاسمین_حکیمی‌نژاد/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات
◀️ بار دیگر، خوابگاهی که نمی‌شناختیم/ یک بازسازی متفاوت در خوابگاه‌های دانشگاه (#گزارش/ ص۳)
◀️ بعد از شش ماه، دوباره با رئیس/ دومین نشست فعالین دانشجویی با رئیس دانشگاه (#پرونده/ ص۴و۵)
◀️ انباری پر از سوزن/ کنار آمدن با انبوه اضطراب‌آور خواندنی‌ها و شنیدنی‌ها و دیدنی‌ها #هنر_و_ادبیات (##صدرا_محمودی/ ص۶)
◀️ بازآمدنت خوش باد #یادداشت (#مهدی_حسام/ ص۶)
◀️ حالا یا هرگز/ هشدارهای جدی آخرین گزارش IPCC درباره تغییر اقلیم #محیط_زیست (#عرفان_استقامت/ ص۷)
◀️ مشاهده کافی نیست، تجربه‌اش کنید/ کوتاه درباره متاورس #اف‌یک (#محمدحسین_بهمنی/ ص۸)
◀️ کلاف سردرگم احیای برجام/ «مصلحت توافق» در سالن کهربا #گزارش (#زهرا_همتیان/ ص۹)
◀️ زیر بغل هلال/ یک بررسی آماری در زمینه رویت هلال ماه نو #علمی (#محمدرضا_حسن‌پور/ ص۱۰)
◀️ یادگیرنده و یاددهنده مادام‌العمر/ گفت‌وگو با فاطمه خورشیدی درباره تجربه معلم شدن #مردمان_شریف (#نرگس_خورشیدی/ ص۱۱)
◀️ همه‌چیزدان‌ها مرده‌اند #حرف_زیادی (#مرتضی_یاری/ ص۱۲)
◀️ غم غربت در فرودگاه #وصله‌پینه (#امیرمحمد_طهماسبی/ ص۱۲)


t.me/sharifdaily/9931

@sharifdaily