🌟 شماره ۸۷۱ روزنامه شریف (ویژه‌نامه عشق) منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ تقدیم به مادرانی که آن «گاه» را درک نکرده‌اند/ #یادداشت (#فاطمه_یزدی‌زاده/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (ص۲)
◀️ مدرسه زندگی در دانشگاه/ #گفت‌وگو با دکتر عوامی، مشاور معاون فرهنگی اجتماعی در امور دختران (ص۳)
◀️ مادر بودن ارزشش را دارد؟/ #نامه_وارده (#فاطمه_نوری/ ص۳)
◀️ هفت عامل مردمان عاشق/ نگاهی به ارائه پیتر سالووی درباره عشق (#محمد_شرافتی/ ص۴و۵)
◀️ عشق را اشتباه نگیریم/ #گفت‌وگو با حجت‌الاسلام حاج‌سیدجوادی (ص۶)
◀️ فرهنگ و هنجارها و ارزش‌ها عوض شده/ #گفت‌وگو با علی عباسی، کارشناس ارشد روان‌شناسی عمومی (ص۷)
◀️ زیستن در عرصه دو/ عشق: در کشاکش میان یگانگی و بیگانگی #یادداشت (#محمد_جوانمرد/ ص۸)
◀️ نگاه نخ‌نما/ فلوچارت شروع یک رابطه (ص۹)
◀️ در عنفوان جوانی، چنان که افتد و دانی/ بچه‌های شریف از تجربه‌های عشقی‌شان می‌گویند (#نظرسنجی/ ص۱۰و۱۱)
◀️ که تو در وصف نگنجی/ عشق را می‌شود تعریف کرد یا حتما باید چشید؟ (ص۱۲)
◀️ اتفاق است و می‌افتد/ #روایت (ص۱۲)
◀️ قرمه‌سبزی نقطه عطف بود/ #روایت (ص۱۲)
◀️ هفت‌خوان رستم و تهمینه/ اپلای دونفره، مأموریت غیرممکن؟ #یادداشت (#سپهر_حجازی/ ص۱۳)
◀️ همه‌چیز با هم خوب نمی‌شود/ #یادداشت (ص۱۳)
◀️ یک ربع در ۲۴ ساعت/ #روایت (ص۱۳)
◀️ خودم را در همین رابطه شناختم/ #روایت (ص۱۴)
◀️ همه‌اش آن نیست/ #یادداشت (ص۱۴)
◀️ و فقط خدا خبر دارد/ #روایت (ص۱۴)
◀️ حیف آن ۲۰ واحد اضافه/ #روایت (ص۱۵)
◀️ کرونا نبود، الآن باید بهش می‌گفتم/ #روایت (ص۱۵)
◀️ حواس‌تان به هم باشد، باقی‌اش مهم نیست/ #روایت (ص۱۵)
◀️ من خود آن چهاردهم/ #به_دیار_حبیب (#محمدحسین_هوائی/ ص۱۶)
◀️ که امشب شب عشقه/ راهنمای گام‌به‌گام برگزاری شب ولنتاین #وصله‌پینه (#علیرضا_اسماعیلی/ ص۱۶)

t.me/sharifdaily/7497

@sharifdaily

«هفت عامل مردمان عاشق»

❇️ وقتی سراغ داستان‌های عاشقانه می‌رویم، اولین چیزهایی که به چشم‌مان می‌آید، نحوه آشنایی و وصال عاشق و معشوق با یکدیگر است؛ چگونه اتفاقات خارق‌العاده و عجیب و در کار بودن ابر و باد و مه و خورشید و فلک لازم است تا دو نفر یکدیگر را ببینند، بیابند، مهرشان در دل هم افتد، آشنا شوند و در نهایت به وصال هم برسند. حتما باید اسب رستم، رخش گم شود تا رستم در پی یافتن آن، به شهر سمنگان برسد و با دختر شاه آنجا، تهمینه آشنا شود، یا حتما زال باید مسئول زابل شود و به صورت اتفاقی در پی سرکشی از کابل با رودابه آشنا شود و بعد برای صحبت با او به برج رودابه برود و با موی بلند او بتواند به بالای برج برسد، یا سیندرلا، حتما باید کفش‌اش را در کاخ پادشاه جا بگذارد تا پسر پادشاه به وصال او برسد. وقتی هم که سراغ دیوان شعرای خودمان می‌رویم، می‌بینم که دوری و فراق از یار در ابیات بروز بیشتری دارد تا وصال و در بر یار بودن، گویا قاعده بر فراق است و وصال نادر و کم‌یاب. اصلا چرا جای دوری برویم؟ کافی‌ست در شبکه‌های اجتماعی سرکی بجنبانید تا ببینید چگونه مردم از نرسیدن به یار و نهان‌شیداهایشان، شکوه سر می‌دهند و آه از نهاد بلند می‌کنند.

🔸 حتی اگر به تعداد انسان‌ها راه برای رسیدن به خدا نباشد، حتما به تعداد انسان‌ها تعریف و درک و تجربه از عشق وجود دارد؛ هرکس در «گاه» و در یک «آن» مخصوص به خود توشه‌اش از عشق را برداشته و بعدا با همان توشه تعریفش از عشق را صورت‌بندی کرده است. #محمد_شرافتی سعی کرده برداشتی آزاد از ارائه #پیتر_سالووی را که به صورت مهمان در جلسه نهم درس آشنایی با روان‌شناسی دانشگاه یل در مورد عشق صحبت کرد، بنویسد. در میان نوشته، گاهی گریزی هم به ارائه دکتر #آذرخش_مکری با عنوان «میل جنسی و اختلال کاهش آن» که در دانشگاه تهران ارائه شده، داشته است.

🔸 سالووی در این ارائه که ظاهرا در روز ولنتاین هم بوده، سعی می‌کند دانشجوها را با نظریه‌های مهم عشق و جذب آشنا کند و نشان دهد که چیزی که افراد از آشنا شدن با یکدیگر و وصال می‌گویند، راه بسیار سختی نیست و معمولا روندی طبیعی دارد و البته ریزه‌کاری‌هایی مهم. این مقاله را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.

@sharifdaily