«اخلاق؛ از انتشار عکس تا نامه‌نگاری»

#نشریات

❇️ #ذره‌بین امروز روزنامه به موضوع حاشیه‌های پیرامون انتشار نامه مسئول نهاد رهبری به معاون فرهنگی دانشگاه در نشریه #جرأت_اندیشیدن پرداخته است:

🔸 در جلسه آبان‌ماه کمیته نظارت بر نشریات شکایتی از تعدادی از نشریات بابت انتشار چند عکس مطرح شده بود؛ شکایتی که از قرار معلوم از سوی دفتر نهاد نمایندگی رهبری بوده و نماینده نهاد آنها را نامناسب با فضای دانشگاه برشمرده است. هر چند که جمع‌بندی افراد حاضر در جلسه همراه با این تشخیص نبوده و حکمی در پی نداشته است، با این حال در شماره آخر «جرأت اندیشیدن» اتفاقی افتاده که در خور تأمل است.

🔸 نشریه نامه مسئول دفتر نهاد نمایندگی به دکتر حسینی در مورد تذکر به شرایط نشریات و به طور خاص جرأت اندیشیدن را با تصویر و متن کامل منتشر کرده است. سوال این است که این کار از لحاظ قانونی چه حکمی دارد؟ این که نشریه بداند از سوی چه کسی و به چه دلیل از او شکایت یا اعتراضی صورت گرفته، حق نشریه است اما آیا تحویل نامه مسئول نهاد به معاون فرهنگی دانشگاه به نشریه و انتشار آن هم قانونی و اخلاقی است؟ آیا تحویل این نامه به نشریه طبق آیین‌نامه کمیته نشریات صورت گرفته است؟

🔸 بسیار پیش می‌آید که اعتراض و گلایه از مدیران کشور به جای پیگیری، در اختیار ایشان قرار می‌گیرد و مدیر مربوطه با دعوت از فرد معترض به او می‌فهماند که اعتراضش راه به جایی نمی‌برد و مدیر ارشد حامی اوست. حال اتفاقی به جهت محتوایی مشابه اما از سوی دیگر رخ داده است. معاونت فرهنگی دانشگاه بدون شک در این باره توضیحاتی دارد که باید شنید اما بنا بر آنچه ما تا امروز می‌دانیم با یک عمل غیراخلاقی مواجهیم.

🔸 موضوع اعتراض نهاد به تصویر و نشریه مربوطه چیزی است جدا از اتفاق رخ داده. اگرچه روزنامه هم به عنوان یک عضو خانواده نشریات تصویر مربوطه را مستحق تذکر یا تخلف از قانون و اخلاق نمی‌داند، با این حال تحویل شدن یک نامه میان دو بخش دانشگاه برای انتشار پدیده غریبی است. جرأت اندیشیدن می‌توانست شرحی از جلسه و استدلال نماینده نهاد به عنوان شاکی را برای مخاطبان بازگو کند و قضاوت را به افکار عمومی بسپارد، اما انتشار متن و عکس نامه ...

🔸 روزنامه بارها گفته است که موافق و حامی سیاست تکثرگرای معاونت فرهنگی است، با این همه به دوستان می‌گوییم عباراتی مانند «به فرموده» را دانشجوها در پادگان و آموزش سربازی تجربه می‌کنند، نه در دانشگاه. باید منتظر توضیح معاونت فرهنگی دانشگاه و جرأت اندیشیدن ماند، چه این که ممکن است معاونت در رسیدن نامه به نشریه مرتکب تقصیری نشده باشد و تنها بی‌مبالاتی اداری مسبب آن باشد.

@sharifdaily

«پیوستی با حاشیه‌نویسی معلم ساده»

❇️ #دکتر_حسینی در پاسخ به #ذره‌بین امروز روزنامه موارد زیر را مطرح کرده‌اند:

هوالباقی
جناب آقای روزنامه با سلام و احترام
توضیح تقریبا خیلی واضح است.
1. چرا مجله این نامه را درج کرده است از خودشان سوال کنید
2. ما چرا نامه را فرستاده‌ایم، چون گردش کاری. تذکر حاج‌آقا را درست می‌دانستیم، رونوشت هم فرستادیم، محرمانه هم نیست نامه، تاریخ هم 98/5/12 است یعنی 3 روز فقط تاخیر اداری، و لذا نه تقصیری بوده، نه بی‌مبالاتی که عین توجه و دقت و حساسیت به این قبیل مسایل بوده است.
3. ارادت و علاقه کاری و درسی و شخصی من به حاج‌آقا با این چیزها لطمه‌ای نخواهد خورد.
4. نامه پیوست است با حاشیه نویسی معلم ساده

🔸 کمیته نظارت بر نشریات دانشجویی هم می‌گوید انتشار این نامه در نشریه «جرأت اندیشیدن» از نظر قانونی مانعی نداشته است.

@sharifdaily

🌟 شماره 857 روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ کارناوال قدس (#سرمقاله/ #محمدرسول_قاسمی)
◀️ پشت درهای شریف/ #گفت‌وگو با دکتر فاطمی درباره پروژه پارکینگ طبقاتی دانشگاه (#پرونده/ ص۴)
◀️ جهان، پس از تو/ تهدیدها و فرصت‌های کرونا از دید اندیشکده مهاجر (#پرونده/ ص۵)
◀️ فرصتی برای تحقق رویای شریف بدون دیوار/ کرونا و دانشگاه مجازی شریف (#محمدحسین_بادامچی/ ص۵)
◀️ دروس نظری تا آخر مجازی می‌مانند/ جلسه مسئولان آموزش با ورودی‌های ۹۸ و استادهای راهنمایشان (#گزارش/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (#امیررضا_زارعان/ ص۲)
◀️ ما برای وصل‌ کردن آمدیم/ #گزارشی از مرکز فرهنگ خانواده و ازدواج نهاد رهبری (#بخش_خبری/ ص۳)
◀️ کار خودتان را بکنید ولی دیگران را هم درک کنید/ #حرف_زیادی (#مرتضی_یاری/ ص۳)
◀️ کلاه‌برداری در روز روشن، به همین راحتی (#ذره‌بین/ ص۳)
◀️ به زیر پرتو خورشید دانایی چه زیبایی!/ به مناسبت ۲۵ اردیبهشت، بزرگداشت حکیم فردوسی و زبان پارسی #هنر_و_ادبیات (#فاطمه_رهایی/ ص۶)
◀️ چهارشنبه‌ها روز خوش‌بختیه/ #شریفانه (#سید_محمدحسین_قاسمی/ ص۶)
◀️ خاطرات مجازی محاله یادم بره! #هزارقلم/ ص۷
◀️ حیف که شریف زمین چمن نداره! #مردمان_شریف (#مریم_اشتهاردی/ ص۷)
◀️ تا جنون فاصله‌ای نیست از اینجا که منم/ #وصله‌پینه (#رضا_علیپور/ ص۸)
◀️ تنها میان تن‌ها/ #تحفه_نه‌طنز (#فرزاد_فتوحی/ ص۸)

https://t.me/sharifdaily/6009
@sharifdaily

«مرز نازک حریم خصوصی»

#ذره‌بین

❇️ صبح شنبه در توییتر و به دنبال آن دیگر شبکه‌های اجتماعی شریف یک رشته‌توییت که چهار روز قبل از آن منتشر شده بود، سروصدای زیادی به پا کرد و واکنش‌های نسبتا تندی را به دنبال داشت. یک حساب کاربری شریفی در این رشته‌توییت از خاطرات چندسال قبلش در دانشگاه می‌گفت که همراه بود با تعرض به حریم خصوصی افراد دیگر؛ بدست‌آوردن اطلاعات خانوادگی از طریق نهاد رهبری به بهانه ازدواج، دسترسی به کد ملی از طریق اداره استعدادهای درخشان، ورود به حساب کاربری گوگل و جی‌میل، ورود به وبلاگ شخصی، ورود به حساب کاربری اداره امور تغذیه و بدست آوردن سلیقه غذایی و ... .

🔸 واکنش عموم بچه‌ها به این رشته‌توییت، تند و همراه با تقبیح عمل و غیراخلاقی و غیرقانونی خواندن آن بود. البته برخی هم در این جدال از نبردن آبروی فرد خطاکار صحبت کردند و شدت و حدت واکنش‌ها را بیش از حد دانستند. صاحب رشته‌توییت نیز بعد از غیرفعال کردن حساب کاربری‌اش دیروز به توییتر برگشت و سعی کرد کمی ماجرا را شفاف و به اشتباه خودش اعتراف کند و از پشیمانی‌اش بگوید، هم بابت کارهایی که در گذشته انجام داده و در رشته‌توییتش به آنها اشاره کرده و هم بابت انتشار این خاطره در یک فضای عمومی. بد نیست برخی بدیهیات این ماجرا را با هم مرور کنیم:

▫️در قبح اصل کاری که صورت گرفته و حریم خصوصی‌ای که نقض شده، بعید است کسی شک داشته باشد ولی در نوع واکنش به شخصی که مرتکب آن شده، تفاوت نظر قابل توجهی وجود دارد. برخی این‌طور می‌گویند که واکنش شدید‌اللحن می‌تواند هزینه را برای افراد خطاکار بعدی به حدی بالا ببرد که دیگر هوس این کارها به سرشان نزند ولی برخی هم عقیده دارند که به خاطر این خطا نباید زندگی مجازی و حقیقی خطاکار به کلی نابود شود و تبعاتی بیش از آنچه حقش است برای او داشته باشد. از سوی دیگر عده‌ای هم این نکته را بیان می‌کنند که ممکن است بحث و واکنش بیش از حد درباره این موضوع صرفا باعث بیشتر دیده‌شدن فرد خطاکار شود و تقبیح عمل را به حاشیه ببرد.

▫️حریم خصوصی، به‌ویژه با شرایط امروز که شاید بیش از نیمی از زیست‌مان در فضای مجازی باشد، اهمیت قابل توجهی پیدا کرده و توجه به آن و تلاش برای حفظش بر همه ما واجب است؛ چه حریم خصوصی خودمان و چه حریم خصوصی دیگران، همان‌قدر که باید تلاش کنیم اطلاعات شخصی‌مان در هر ناکجایی درز نکند، همان‌قدر و حتی بیشتر باید حواس‌مان باشد که خودمان خواسته یا ناخواسته پا در حریم خصوصی دیگران نگذاریم.

▫️اطلاعات شخصی افراد در اختیار نهادها و افراد مختلفی در داخل و خارج دانشگاه قرار دارد ولی متأسفانه خیلی اوقات در حفظ محرمانگی این اطلاعات سهل‌انگاری‌ها و حواس‌پرتی‌های زیادی دیده می‌شود؛ مثلا وقتی دیروقت می‌خواهید از دانشگاه خارج شوید و اسم‌تان را در لیست حراست وارد می‌کنید، به راحتی می‌توانید اطلاعات اولیه‌ای مثل نام و نام‌خانوادگی، شماره دانشجویی یا کد ملی، رشته و مقطع و زمان ورود و خروج سایر افراد را مشاهده کنید؛ اطلاعاتی که در نگاه اول شاید اهمیتی نداشته باشند ولی می‌توانند دردسرهایی را برای افراد به دنبال داشته باشند. کمی که زندگی روزمره‌تان را بالا و پایین کنید، از این دست سهل‌انگار‌ی‌ها زیاد می‌توانید بیابید.

▫️بیشتر ما اعمال و رفتارهای اشتباهی در گذشته یا حال در کارنامه داریم؛ اعمال و رفتارهایی که هم در حین انجام و هم بعد از آن به اشتباه بودن‌شان واقف‌ایم ولی ممکن است در جمع‌های دوستانه حتی اگر نگوییم با افتخار ولی با شوخی و خنده از آنها یاد کنیم. در این جمع‌های دوستانه هم کسی قرار نیست به خاطر آن رفتار یا مرور خاطراتش واکنش تندی به ما داشته باشد ولی فضایی مثل توییتر قطعا با یک جمع دوستانه متفاوت است و گفتن این‌نوع خاطرات تبعات خودش را هم دارد. با چند لایک و ری‌توییت و کوت، توییت ما به سادگی به سواحل جزایر قناری هم می‌رسد و با واکنش ساکنان آنجا مواجه می‌شود؛ واکنشی که فقط براساس آن توییت یا پست و برداشت از آن شکل گرفته و اندک شناختی درباره شخصیت ما و منظورمان از توییت یا پست چاشنی‌اش نشده است.

▫️هستند رفتارهایی که از دید ما آزاردهنده به شمار نمی‌آیند ولی طرف مقابل آنها را به عنوان آزار و اذیت برداشت می‌کند و واقعا از مخاطب آنها بودن رنج می‌کشدو همیشه کارها را ترازوی حسن و قبح ذهنی خودمان نسنجیم و شرایط و نظرات مخاطب را هم در نظر بگیریم.

🔸 موارد بالا همان‌طور که گفتیم بیشتر بدیهیات ماجرا بودند. اگر نظر یا یادداشتی درباره این موضوع و حواشی‌اش دارید، برای ادمین روزنامه بفرستید.

@sharifdaily

«کلاه‌برداری در روز روشن، به همین راحتی»

#ذره‌بین

❇️ این یک داستان واقعی‌ست که چند هفته پیش برای تعدادی از بچه‌های دانشگاه پیش آمد. عدد دقیقش هنوز مشخص نیست ولی ده دوازده نفری فقط از دانشجوهای فعلی و سابق شریف هرکدام چند میلیون برای هکر قصه واریز کرده‌اند و احتمالا خانواده و اقوام و دیگر آشنایان فرد هک‌شده هم به همین بلا دچار شده‌اند.

@sharifdaily

«کلاه‌برداری در روز روشن، به همین راحتی»

#ذره‌بین

❇️ در یک عصر بهاری و البته رمضانی مشغول رسیدگی به کارهایتان و گذران اوقات برای رسیدن به افطار هستید که یکی از آشنایان مورداعتمادتان در تلگرام به شما پیام می‌دهید. پیام را باز می‌کنید و می‌بینید که مشکلی برایش پیش آمده و نمی‌تواند برای شخصی که مدنظرش هست، پول واریز کند. از شما می‌خواهد به شماره کارتی که برایتان ارسال کرده، مبلغی را واریز کنید تا فردا صبح در اولین فرصت این مبلغ را به حساب‌تان بازگرداند. شما هم با توجه شناخت و اعتماد کاملی که به آشنایتان دارید، بدون معطلی پول را واریز می‌کنید، چون تا فردا صبح قرار است به حساب‌تان برگردد و تا فردا صبح بعید است محتاج آن شوید.

🔸 همین‌طور که خوشحال از راه انداختن کار آشنایتان هستید، پیامی در گروه‌های تلگرامی دوستان و آشنایان‌تان رد و بدل می‌شود؛ پیامی با این مضمون که اگر فلانی بهتان پیام داد و درخواست پول داد، بی‌خیالش شوید، چون تلگرامش هک شده و در واقع هکر در حال کلاه‌برداری‌ست. مو به تن‌تان سیخ می‌شود و خون در رگ‌هایتان یخ می‌زند. از یکی دو نفر می‌پرسید که ماجرا چقدر جدی‌ست و می‌فهمید که حسابی کلاه سرتان رفته. به پی‌وی همان آشنا مراجعه می‌کنید و می‌بینید که حساب کاربری حذف و مجرم از صحنه جرم متواری شده است.

🔸 این یک داستان واقعی‌ست که چند هفته پیش برای تعدادی از بچه‌های دانشگاه پیش آمد. عدد دقیقش هنوز مشخص نیست ولی ده دوازده نفری فقط از دانشجوهای فعلی و سابق شریف هرکدام چند میلیون برای هکر قصه واریز کرده‌اند و احتمالا خانواده و اقوام و دیگر آشنایان فرد هک‌شده هم به همین بلا دچار شده‌اند.

🔸 بچه‌ها برای شکایت به دادسرا و پلیس فتا هم رفته‌اند ولی زیاد امیدی به برگشت پول‌شان ندارند، چرا که شماره‌کارت‌هایی که پول به حساب‌شان واریز شده، متعلق به افرادی‌ست که ربطی به ماجرا ندارند و فقط به ازای دریافت مبلغی پول از هکر قصه، حسابی بانکی باز کرده و در اختیار او قرار داده‌اند. تبدیل پول کلاه‌برداری‌شده به ارزهای دیجیتال هم به کلی می‌تواند ردیابی آن را غیرممکن کند. از سوی دیگر هک کردن حساب کاربری فردی که زیاد با فضای مجازی و دنیای IT آشنا نیست، کار سختی به حساب نمی‌آید و با چاشنی اندکی آشنایی و جلب اعتماد یا ترساندن و تهدید عملی می‌شود.

🔸 خلاصه در شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌های مختلف حواس‌تان جمع باشد و در موارد حساس و مهم اول از هر چیز از مطمئن شوید که شخص پشت حساب کاربری همان کسی‌ست که شما انتظارش را دارید.

t.me/sharifdaily/6045

@sharifdaily

«هرکدام از ما، یک حداد عادل»

#ذره‌بین

❇️ استادها که در کلاس درس تا از دست‌شان بربیاید، انگلیسی را لای فارسی می‌پیچند: «ویندو رو اپن کنید تا سیرکولیشن ایر داشته باشیم». اگر کمی هم بخواهند پایبندی‌شان به زبان فارسی را نشان دهند، سعی می‌کنند به حافظه‌شان زحمت بدهند و معادل فارسی واژه‌ها را به یاد بیاورند و یا از دانشجوهای سر کلاس بپرسند. فضای کارآفرینی و استارت‌آپی هم که مملو از واژه‌ها و سرواژه‌های انگلیسی‌ست و بعید است تا سال‌های سال معادل فارسی مناسب و همه‌گیری برایشان پیدا شود.

🔸 حالا این وسط دل‌مان به فرهنگ غنی و تاریخی‌مان بعضا خوش است که معاونت فرهنگی اجتماعی دانشگاه هم برای ساده‌ترین چیزها دست به دامن انگلیسی می‌شود و اسم برنامه‌ها را می‌گذارد «شریف تاک» و «منتورشیپ» و عنوان دانشجوهای راهنمای ورودی‌های جدید هم می‌شود‌ «منتور». حالا عنوان «سرگروه» بار معنایی زیادی حمل می‌کند یا به هر دلیل دیگر مناسب نیست، قبول، ولی این‌قدر شیرجه‌زدن در واژه‌های انگلیسی در برنامه‌های رسمی، بیشتر از کج‌سلیقگی‌ست تا ناچاری و نبود واژه‌های مناسب معادل در فارسی. خلاصه که همه ناسزاها را به حداد عادل ندهیم.

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۶۶ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ آموزه‌هایی از تفکر و روش کار و زندگی، در محضر دکتر علینقی مشایخی (#سرمقاله/ #محمدعلی_اسماعیل‌زاده_اصل)
◀️ پسرها! دخترها! عاشق بشوید/ #گفت‌وگو با دکتر علینقی مشایخی بعد از چهار دهه فعالیت در آموزش عالی (#پرونده/ ص۶و۷)
◀️ زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌‌آیند!/ گزارشی از تماس با ورودی‌های جدید دانشگاه #گزارش (#سعید_فرهادی/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (#مهدی_فخرآبادی/ ص۲)
◀️ دوریم و بی‌خبر (#ذره‌بین/ ص۲)
◀️ این یک بازی عادی نیست/ چهارمین دوره گیمین، کاملا مجازی (#گزارش/ ص۳)
◀️ خط پایان، الان نه/ گزارشی از مراسم نکوداشت چهار دهه فعالیت علمی دکتر علینقی مشایخی #گزارش (#بهار_غلامی/ ص۴)
◀️ امنیت و اعتماد #آن‌سوی_آجرهای_قرمز (#محمدتقی_ضرغام_افشار/ ص۴)
◀️ به عشق وطن/ نگاهی به زندگی علمی و اجرایی دکتر مشایخی (#گزارش/ ص۵)
◀️ آنچه از استاد آموختم #یادداشت (#مرضیه_آقایی/ ص۵)
◀️ دغدغه وطن #یادداشت (#مهرداد_پورقاسم/ ص۵)
◀️ زنان شکارچی، در جنگ با کلیشه‌های قدیمی/ زنان پیش از تاریخ شکارچیانی ماهر بودند #علمی (#فاطمه_خسروی/ ص۸)
◀️ برداشت از سیارک، بررسی در زمین (#از_کوارک_تا_کیهان/ ص۸)
◀️ استنفورد علیه ترامپ/ حال‌وهوای انتخابات آمریکا در دانشگاه استنفورد #کمی_آنسوتر (#علیرضا_اسماعیلی/ ص۹)
◀️ تاریخ وسط آجرهاست (#مرغ_همسایه/ ص۹)
◀️ از اسرائیل تا ایران؛ با فیسک خبرنگار/ رابرت فیسک فقید از خاورمیانه می‌گوید #گفت‌وگو (#صالح_رستمی/ ص۱۰)
◀️ #هزارقلم/ ص۱۱
◀️ آلونکی در طرشت #نبات (#عرفان_فرهادی/ ص۱۱)
◀️ کالچر تا نکست‌یِر #وصله_پینه (#علیرضا_اسماعیلی/ ص۱۲)
◀️ نگاهی شتری به انتخابات ۲۰۲۰/ الاغی و فیلی چنین ناتوان، همان به که اشتر درآید میان #نیش_شتر (#علیرضا_مختار/ ص۱۲)

t.me/sharifdaily/6979

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۶۷ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ حیرت از این همه شور و شعر و اندیشه (#سرمقاله/ #شانت_باغرام)
◀️ داغ آبان داغ/ آبان ۹۸ از نظر دانشجوهای شریف (#پرونده/ ص۶و۷)
◀️ تالار توس، تالار ایران/ گزارشی از نوسازی سالن اجتماعات کتابخانه مرکزی (#گزارش/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (#محمدجواد_شاکر/ ص۲)
◀️ اینترنت، ناجی دانشگاه و حتی بیشتر #ذره‌بین (#علی_فهمیده/ ص۲)
◀️ مردم را بازی دهیم/ روایتی از مناظره «مردم کجای کارند؟!» با حضور حجج اسلام مهدیان و شریف‌زاده #گزارش (#سیدمرتضی_محمودی/ ص۳)
◀️ احیای سازمان محتضر جرم او بود/ روایتی از تأسیس، احیا و افول سمپاد #پرونده (#محمد_ملانوری/ ص۴)
◀️ عالم دانشگاهی به جای دکتر حجت‌الاسلام/ به یاد مرحوم دکتر داوود فیرحی #پرونده (#محمد_حسین‌بنا/ ص۵)
◀️ عالم روادار/ رضا کریمی، شاگرد سابق فیرحی از او می‌گوید (ص۵)
◀️ شورش حاشیه/ آبان ۹۷، کمی تحلیل و توجیه (#پرونده/ ص۸)
◀️ خروج از حاشیه #آن‌سوی_آجرهای_قرمز (#محمدتقی_ضرغام_افشار/ ص۸)
◀️ طنین مشت‌های گره‌شده/ شعار می‌دهم، پس هستم؟ #هنر_و_ادبیات (#ساهره_شرهانی/ ص۹)
◀️ با مشت آهنگین خود گوش فلک را پاره کن #شریفانه (#مهدی_مهدیه/ ص۹)
◀️ واقعا به من خوش گذشت؛ متشکرم و خداحافظ #صریر (#سارا_ایرانبخش/ ص۹)
◀️ دوگانه اقتصاد و محیط‌زیست/ چرا فرکینگ سر از مناظرات انتخاباتی آمریکا درآورد؟ #اقتصاد_و_کسب‌وکار (#نیما_رجبی/ ص۱۰)
◀️ #هزارقلم/ ص۱۱
◀️ رستا شد F14 من #مردمان_شریف (#مریم_اشتهاردی/ ص۱۱)
◀️ بیست‌وسوم ماه هشتم #وصله_پینه (#رضا_علیپور/ ص۱۲)
◀️ پیش‌گویی‌های شتری #نیش_شتر (#علیرضا_مختار/ ص۱۲)

https://t.me/sharifdaily/7055

@sharifdaily

«دوریم و بی‌خبر»

#ذره‌بین

❇️ وقتی که دانشگاه حضوری بود، صبح که پایت را به دانشگاه می‌گذاشتی، هر خبری که به آن نیاز داشتی از طریقی بهت می‌رسید و نگران نبودی از چیزی که بهت مربوط است، غافل بمانی؛ تعطیلی فلان کلاس، جابه‌جایی زمان امتحان، نحوه رفع یک مشکل اداری، زمان توزیع ارزاق صبحانه خوابگاه، انتخابات شورای صنفی، برگزاری تجمع دانشجویی، آمدن یک مدعو خاص به برنامه یک تشکل یا گروه، شریف زیبای من و یا حتی انتشار همین روزنامه.

🔸 اما در حالت مجازی، فقدان یک صحن عمومی به‌شدت حس می‌شود و اگرچه در ظاهر بالا و پایین فضای مجازی مرتبط با شریف پر از خبر و حاشیه و اطلاع‌رسانی و گزارش است، ولی کمی که دقیق‌تر نگاه کنیم، خیلی از دانشجوها اصلا و ابدا در جریان زندگی مجازی شریف و شریفی‌ها نیستند و خیلی چیزها به گوش‌شان نمی‌رسد و در غار تنهایی خودشان کرونا را سر می‌کنند.

🔸 این موضوع درباره ورودی‌های جدید حادتر هم می‌شود، چرا که اصلا دانشگاه حضوری را ندیده‌اند و با چم‌وخمش آشنا نیستند. حالا که احتمالا وضع حداقل تا آخر این سال تحصیلی ادامه دارد، بهتر است فکری برای صحن عمومی و جریان زندگی در دانشگاه داشته باشیم.

@sharifdaily

«اینترنت، ناجی دانشگاه و حتی بیشتر»

#ذره‌بین
#علی_فهمیده

❇️ با همه‌گیر‌ی #کرونا تصور خیلی از کارها و فعالیت‌ها بدون اینترنت ممکن نیست؛ مثل همین دانشگاه. بیشتر فعالیت‌های دانشگاهی در اینترنت دنبال می‌شود و دانشجو و استاد و مسئول و کارمند همان‌جا با هم ارتباط دارند. این سبک زندگی جدید باعث شد ایده‌ای به ذهنم برسد که شاید بتواند کیفیت دانشگاه را بهبود بدهد: «چرا از این همه استاد ایرانی که در بهترین دانشگاه‌های دنیا تدریس می‌کنند، برای افزایش کیفیت آموزشی دانشگاه کمک نگیریم؟»

🔸 حدس می‌زدم خیلی از ایرانی‌های خارج از کشور علاقه‌مندند که به فارسی و برای ایرانی‌ها تدریس کنند، بدون اینکه حتی انتظار نفع مادی داشته باشند. برای اطمینان از یکی از استادهای ریاضیِ #دانشگاه_مریلند هم پرسیدم و با موافقت اولیه‌اش مواجه شدم که نوید موافقت تعداد بیشتری از این استادان را می‌داد.

🔸 درس‌های زیادی در دانشگاه‌های دنیا تدریس می‌شود که در دانشگاه ما خبری از آنها نیست. می‌شود با همین روش خیلی از این خلأها را پر کرد و دوره‌های جدید و باکیفیت آموزشی در دانشگاه راه انداخت. جزئیات و چالش‌ها قطعا زیاد هستند ولی تجربه آموزش مجازی در کرونا می‌تواند به کمک‌مان بیاید تا حتی بعد از رفتن این بلای جهانی هم از آموزش و تدریس استادهای ایرانی خارج از کشور استفاده کنیم.

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۶۸ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ ما منتظریم... (#سرمقاله/ #محمدصالح_سلطانی)
◀️ دایی عادل/ نفیسه، بهادرخان و نودی که تعطیل شد #نبات (#عرفان_فرهادی/ ص۱۰)
◀️ از اول هم چمنی در کار نبود/ خشک‌منظرسازی چند فضای سبز و حواشی توییتری (#گزارش/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (#مهدی_فخرآبادی/ ص۲)
◀️ این راهش نیست، سرتان را در برف نکنید (#ذره‌بین/ ص۲)
◀️ تقصیر که بود؟/ «به کجا می‌روی آخر؟!» درباره آبان ۹۸ #گزارش (#محمدجواد_نجارزاده/ ص۳)
◀️ آمدیم، نبودند و همچنان نیستند/ دانشجوها از مفقودی وسایل‌شان در خوابگاه گله‌مندند (#گزارش/ ص۴)
◀️ جامه‌های سرخ #آن‌سوی_آجرهای_قرمز (#محمدتقی_ضرغام_افشار/ ص۴)
◀️ داده را بگیر، گزارش را بنویس/ وضعیت آزمایشگاه‌ها در دوران آموزش مجازی (#پرونده/ ص۵)
◀️ فصل چپ شدن/ دهه بیست و سیاستی که جایش را در دانشگاه پیدا می‌کنید #سده‌خوانی (#محمد_ملانوری/ ص۵)
◀️ آگاهی علیه کرونا/ انتشار اطلاعات در جامعه چطور می‌تواند مانع گسترش کرونا شود #علمی (#یزدان_بابازاده/ ص۸)
◀️ مصالحه بی‌مصالحه!/ سفیدپوست‌های آمریکایی باید در آینه نگاه کنند و از نژادپرستی خجالت بکشند #کمی_آنسوتر (#حسین_رجبی/ ص۹)
◀️ ضرب سه‌تایی روی پل (#مرغ_همسایه/ ص۹)
◀️ #هزارقلم/ ص۱۱
◀️ بازنمایی واقعیت یا قلب آن؟ #نامه_وارده (#محمدمحسن_نداف/ ص۱۱)
◀️ فقط یک عکس #یادداشت (#محمدجواد_شاکر/ ص۱۲)
◀️ این همسایه آزارگر #یادداشت (#مرتضی_یاری/ ص۱۲)

t.me/sharifdaily/7118

@sharifdaily

«این راهش نیست، سرتان را در برف نکنید»

#ذره‌بین

❇️ پنج‌شنبه دو هفته قبل موعد امتحان میان‌ترم چند درس از دروس نسبتا عمومی دانشگاه بود؛ #فیزیک_۲ و #ریاضی_مهندسی از جمله آنها بودند. میان‌ترم فیزیک ۲، بیست سوال تستی داشت، بدون امکان بازگشت به عقب و تنها ۱۰۵ دقیقه وقت و ذکر این نکته اخلاقی که استفاده از جزوه و کتاب جایز نیست. یک دانشجوی عادی برای حل هر سوال بدون حفظ بودن روابط بعضا عجیب‌وغریب کتاب درسی، به نظر می‌رسید حداقل هفت هشت دقیقه زمان نیاز دارد که در امتحان خبری از آن نبود.

🔸 امتحان ریاضی مهندسی هم سه قسمت داشت و برای هر قسمت ۵۰ دقیقه فرصت؛ ۸ سوال تستی با امکان بازگشت، ۸ سوال تستی بدون امکان بازگشت و دو سوال تشریحی، البته با این قانون عجیب که بیشتر بودن نمره قسمت تستی با امکان بازگشت از نمره قسمت تستی بدون امکان بازگشت به معنای تقلب است و دوباره سوالاتی تستی که حل آنها با آرامش و سر حوصله معمول یک امتحان عادی بیشتر از مهلت قانونی امتحان زمان می‌برد.

🔸 البته این دو امتحان میان‌ترم فقط مشتی نمونه خروارند و شنیده‌ها و دیده‌ها حکایت از همین روند در ساسر درس‌ها و امتحان‌ها دارد.

🔸 استادها نگرانی تقلب دانشجوها را در امتحانات مجازی دارند؛ نگرانی‌ای که منطقی‌ست و بدون شک دست دانشجو برای تقلب در یک امتحان مجازی و بدون حضور ناظر به مراتب بیشتر از یک امتحان حضوری و در حضور مراقب است اما توسل به شیوه‌های عجیب‌وغریب که صرفا استرس دانشجو را موقع امتحان بالا می‌برد و سوالاتی که پاسخ به آنها در چارچوب تعیین‌شده برای امتحان بعضا غیرممکن است، تنها نتیجه‌اش روی آوردن بیشتر دانشجو به تقلب است.

🔸 خلاصه خودمان را گول نزنیم و سعی کنیم با توجه به شرایط تصمیم بهتری بگیریم. همه در این شرایط با هم هستیم و سختی‌اش هم روی دوش همه ماست و نباید کاسه‌کوزه‌ها را روی سر یکی بشکنیم.

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۶۹ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ کنش دانشجویی؛ یک تکانه اوتوپیایی (#سرمقاله/ #محمد_جوانمرد)
◀️ عیار دانشگاه/ شش رئیس دانشگاه از مأموریت و کارکرد دیروز و امروز و فردای دانشگاه گفتند (#پرونده/ ص۶و۷)
◀️ یک قدم از بیرون، ده قدم از درون/ میزگرد گفت‌وگوی رؤسای دانشگاه درباره مأموریت امروز شریف #پرونده (#امین‌_بهجتی/ ص۸)
◀️ دوری و سکوت/ ۱۶ آذر در سالی که دانشگاه نیست (#گزارش/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (#مریم_قیدی/ ص۲)
◀️ جوانان توییتری بهارستان/ «به کجا می‌روی آخر؟!» ۱۶ آذر با طعم مجلس انقلابی #گزارش (#امیرعباس_جعفری/ ص۳)
◀️ در ستایش اقتدار #ذره‌بین (#محمدصالح_سلطانی/ ص۳)
◀️ آنچه خود داشت/ مروری بر دومین دوره «مدرسه ادبیات، انسان، شهر» (#گزارش/ ص۴)
◀️ مدیریت مداری #آن‌سوی_آجرهای_قرمز (#محمدتقی_ضرغام_افشار/ ص۴)
◀️ وقت ندارم/ وقتی فرصت سر خاراندن نداریم، چه کنیم؟ #ترجمه (#محمدامین_رامی/ ص۵)
◀️ از ابن‌سینا تا جکوز/ ادبیات دانشجویی روزبه‌ر‌وز متفاوت‌تر می‌شود #هنر‌_و_ادبیات (#سعید_رحیمی/ ص۹)
◀️ می‌خوانم پس هستم/ گزارشی از جسات خوانش و نقد داستان #شریفانه (#عرفان_خلج/ ص۹)
◀️ تیشه بر ریشه #صریر (#سارا_ایرانبخش/ ص۹)
◀️ هرکه ریسکش بیش، سودش بیشتر/ آیا واقعا بورس بازار بهتری برای سرمایه‌گذاریست؟ #اقتصاد_و_کسب‌وکار (#محمدرضا_حسن‌پور/ ص۱۰)
◀️ سخت هم می‌شود (#از_صفر_تا_ثروت/ ص۱۰)
◀️ اورست پلاستیکی/ کشف آلودگی میکروپلاستیکی در نزدیکی قله اورست #علمی (#فاطمه_خسروی/ ص۱۱)
◀️ چقدر به واکسن نیاز داریم؟ #دانستنی‌ها (#یزدان_بابازاده/ ص۱۱)
◀️ سنگ‌فرش هر چمن از طلاست #هر‌دم‌بیلی (#امیرحسین_پویا/ ص۱۲)
◀️ مهدیار، اون کتاب تست رو بیار #وصله‌پینه (#علیرضا_اسماعیلی/ ص۱۲)

t.me/sharifdaily/7190

@sharifdaily

«در ستایش اقتدار»

#ذره‌بین
#محمدصالح_سلطانی

❇️ مدیریت بحران، مدیر مقتدر می‌خواهد. مدیری که مشورت‌هایش را سر صبر و حوصله انجام دهد و «یک» تصمیم «جامع» و «شفاف» را برای مهار همه‌‎گیری به مردم اعلام کند. تصمیماتِ مسئولین مدیریت بحران در کشور ما اما نه جامع بود، نه شفاف و نه واحد. ما با ملغمه‌ای از دستورات و نظرات مواجه بودیم و هستیم.

@sharifdaily

«در ستایش اقتدار»

#ذره‌بین
#محمدصالح_سلطانی

❇️ روزهای اول، تصور می‌کردیم با یک بحرانِ زودگذر طرفیم؛ یک چالش کوتاه که بعد از یکی دو ماه، بساطش را جمع می‌کند و می‌رود. حالا اما تعداد روزهای کروناییِ ما دارد به بیش از ۳۰۰ روز می‌رسد و حتی خوشبین‌ترین تحلیلگران هم، زمانی زودتر از سال آینده را برای پایان بحران متصور نیستند. آسمان البته در همه‌جای دنیا یک ‌رنگ است و نه فقط ما، بلکه تمام مردم دنیا به کرونا عادت کرده‌اند. اما یک تفاوت مهم میان ما و دیگران وجود دارد؛ اینکه ما علاوه بر کرونا، در این مدت به چیزهای دیگری هم عادت کرده‌ایم؛ مثلا؟ بحران مدیریت، بی‌تصمیمی و بی‌تدبیری که شاید مهم‌ترین شاخصه‌‌های توصیف عملکرد «ستاد ملی مقابله با کرونا» و رئیس آن باشد.

🔸 در این ده ماهی که از اعلام رسمی ورود ویروس COVID-19 به کشور گذشته، سیاست‌گذاران و مدیران دولتی کلکسیونی از دستورالعمل‌ و راه‌حل‌ را برای مهار این ویروس به کار گرفتند. یک روز از بی‌فایده‌بودنِ ماسک گفتند، روز دیگر استفاده از دستکش را بی‌ثمر دانستند، یک روز از «فاصله‌گذاری هوشمند» حرف زدند، کمی بعد استفاده از ماسک را اجباری کردند و چند هفته پیش هم طرح شترگاوپلنگی را اجرا کرده‌اند که در ظاهر قرار بوده ترددها را کم و خیابان‌ها را خلوت کند. در این مدت، آقایان و خانم‌‎های مسئول گاهی با خواهش و تمنا از مردم درخواست می‌کردند در اجرای این طرح‌ها همکاری کنند، گاهی دست به دامن پلیس می‌شدند و حالا امیدهایشان برای مهار بحران را در پیامک‌دادن به مردم و اخذ جریمه‌های سنگین مالی جست‌وجو می‌کنند. در میانه این آشِ شورِ مدیریتی اما جای یک چیز خالی است؛ یک عنصر که می‌تواند قوام‌بخش تصمیماتِ مسئولین باشد و نیست: اقتدار.

🔸 مدیریت بحران، مدیر مقتدر می‌خواهد. مدیری که مشورت‌هایش را سر صبر و حوصله انجام دهد و «یک» تصمیم «جامع» و «شفاف» را برای مهار همه‌‎گیری به مردم اعلام کند. تصمیماتِ مسئولین مدیریت بحران در کشور ما اما نه جامع بود، نه شفاف و نه واحد. ما با ملغمه‌ای از دستورات و نظرات مواجه بودیم و هستیم. فی‌المثل در یک اظهار نظر، شرکت‌های خصوصی مشمول طرح تعطیلی دوهفته‌ایِ ابتدای آذرماه می‌شوند و در اظهارنظر مسئول بعدی، نه. یا یک روز حرف از ممنوعیت تردد بین‌شهری است و نیم‌ساعت مانده به اجرای طرح، خبر می‌رسد که برنامه عوض شده و خبری از این ممنوعیت نیست! از این دست مثال‌ها در میان اخبارِ این ماه‌های کرونایی، فراوان است. مثال‌هایی که در کنار هم، پازلِ شلختگیِ اداره کشور در این روزهای بحرانی را پیش چشم ما کامل می‌کند. یک شلختگیِ زجرآور که موج‌هایش تا دانشگاه‌های کشور، از جمله دانشگاه خودمان هم رسیده و انبوهی از مشکلات را پیش پای دانشجویانی گذاشته که نمی‌دانند کارهای ضروریِ اداری‌شان را در این وضعیت بلاتکلیف، دقیقا چگونه باید پیگیری کنند.

🔸 پاندمی کرونا، مثل یک زلزله مهیب به جانِ زندگی‌هایمان افتاده و خیلی‌چیزها را زیر سایه سنگین «تعلیق» نگه داشته. با این حال اما یک امدادگرِ خوب، می‌تواند از زیر آوار همین زلزله مهیب، حداقلی از ثبات را به زلزله‌زدگان بازگرداند. اتفاقی که به نظر می‌رسد کلید آن در «اقتدار» است. چیزی که حتی نشانه‌های آن هم در میان تصمیمات و اقدامات کسانی که باید بحران را مدیریت کنند، دیده نمی‌شود.

t.me/sharifdaily/7265

@sharifdaily