«امروز چه کنیم؟»

❇️ #معاونت_پژوهش_و_فناوری دانشگاه به مناسبت هفته پژوهش و فناوری امروز از ساعت ۱۸ تا ۲۰ میزگردی را با موضوع «مأموریت دانشگاه‌ها در دنیای نوین» برگزار می‌کند.

🔸 دکتر #یحیی_تابش، استاد دانشکده علوم ریاضی شریف، دکتر #امین_صابری، استاد دانشکده مدیریت علم و مهندسی دانشگاه استنفورد، دکتر #فروهر_فرزانه، استاد دانشکده مهندسی برق شریف، دکتر #حمیدرضا_ربیعی، استاد دانشکده مهندسی کامپیوتر شریف و دکتر #عبدالرضا_سیمچی، استاد دانشکده مهندسی و علم مواد شریف مدعوین این میزگرد هستند.

🔸 برای شرکت در این برنامه از لینک زیر می‌توانید استفاده کنید.
vc.sharif.edu/ch/rtw

@sharifdaily

«در بهشت ریاضیات»

❇️ #بنیاد_مریم_میرزاخانی چهارشنبه و جمعه این هفته را اختصاص داده به برگزاری چند وبینار ریاضی‌محور که برای شرکت در آن‌ها باید در وب‌سایت رسمی بنیاد مریم میرزاخانی عضو شوید و ثبت‌نام کنید:

▫️«شکوفایی و پرورش استعدادها» با ارائه مهندس #احمد_میرزاخانی، پدر مریم میرزاخانی؛ ۲۲ اردیبهشت، ساعت ۲۱
▫️«مریم، مدرسه و خاطره‌ها» با ارائه دکتر #رویا_بهشتی_زواره از دانشگاه واشنگتن؛ ۲۲ اردیبهشت، ساعت ۲۱:۳۰
▫️«زیبایی در ریاضی» با ارائه دکتر #امیر_جعفری از دانشگاه صنعتی شریف؛ ۲۲ اردیبهشت، ساعت ۲۲:۱۵
▫️«کی می‌گه ریاضی به درد می‌خوره؟» با ارائه دکتر #میرامید_صادقی از دانشگاه صنعتی شریف؛ ۲۴ اردیبهشت، ساعت ۲۱
▫️«از بازی تا ریاضی» با ارائه دکتر #جواد_ابراهیمی_بروجنی از دانشگاه صنعتی شریف؛ ۲۴ اردیبهشت، ساعت ۲۲

🔸«تولد یک ستاره دنباله‌دار» دیگر وبیناری‌ست که موسسه «منظومه خرد» چهارشنبه، ۲۲ اردیبهشت از ساعت ۱۵ در اسکای‌روم برگزار می‌کند:

▫️«نقش خودکارآمدی در موفقیت دختران» با ارائه دکتر #خیریه_بیگم_حائری‌زاده، مدیرعامل موسسه منظومه خرد
▫️«نگاهی گذرا به نقش زنان در تاریخ ریاضیات» با ارائه دکتر #زینب_کریمیان، پژوهشگر پسادکترای رشته تاریخ و فلسفه علم دانشگاه صنعتی شریف
▫️«تولد یک ستاره دنباله‌دار» با ارائه دکتر #مجید_میرزاوزیری، از دانشگاه فردوسی مشهد

🔸 گروه دانش‌آموزی «سوال خوبی بود!» هم بزرگ‌داشت مجازی مریم میرزاخانی را از ساعت ۱۷ تا ۱۹:۳۰ در اتاق مجازی انجمن علمی #رستا تدارک دیده است:

▫️#تینا_ترکمان، دانشجوی دکترای ریاضی دانشگاه هاروارد
▫️دکتر #یحیی_تابش، استاد بازنشسته دانشکده علوم ریاضی دانشگاه صنعتی شریف
▫️دکتر #امیر_جعفری، استاد دانشکده علوم ریاضی دانشگاه صنعتی شریف
▫️دکتر #پریسا_باباعلی، متخصص علم داده در شرکت IBM
▫️دکتر #سیاوش_شهشهانی، استاد بازنشسته دانشکده علوم ریاضی دانشگاه صنعتی شریف
▫️دکتر #کسری_رفیع، استاد ریاضی دانشگاه تورنتو

t.me/sharifdaily/7783

@sharifdaily

«متواضع، سخت‌کوش و بی‌باک»

❇️ اول بار که مریم را دیدم، پانزده سالش بود. یک دوره تابستانی در دانشگاه صنعتی شریف راه انداخته بودیم تا بچه‌های دبیرستانی علاقه‌مند را با مطالب شوق‌آفرین و انگیزه‌بخش در زمینه ریاضیات آشنا کنیم. حدود صد نفر دختر و پسر پانزده، شانزده ساله در دوره شرکت داشتند، ولی از همان روز اول همه فهمیدند که مریم با آن جثه کوچک کاملا متفاوت است! در این دوره از مطالب ساده شروع می‌کردیم و در هر موضوعی مطالب پیشرفته‌ای هم مطرح می‌شد. یکی از استادان یک مثال خاص از یک مسئله را در زمینه نظریه گراف‌ها که جنبه شهودی خوبی داشت، در کلاس مطرح کرد و به بچه‌ها گفت هرکس یک مثال دیگر پیدا کند، هزار تومن جایزه می‌گیرد. بعد از مدتی، مریم حالت کلی مسئله را اثبات کرد و شد اولین مقاله تحقیقاتی‌اش که در پانزده سالگی منتشر کرد!

🔸 مریم در دوره راهنمایی با یکی از همکلاسی‌هایش به نام رویا بهشتی رفاقت مشفقانه‌ای پیدا کرد که در همه امور زندگی و کار و تحصیل با هم رابطه صمیمانه‌ای داشتند. رویا نقل می‌کند که مریم در سال دوم راهنمایی در آخر سال در درس ریاضی نمره ۱۶ گرفت و به قدری ناراحت شد که گفت دیگر هرگز دنبال ریاضیات نخواهد رفت، ولی وقتی تعطیلات تمام شد و پاییز دوباره به مدرسه برگشتند، مریم عوض شده بود و دیگر در حل سخت‌ترین مسئله‌های ریاضی کسی جلودارش نبود، امری که تا آخر عمرش ادامه پیدا کرد. مریم خودش ذکر می‌کند که اوایل به نویسندگی علاقه داشت و می‌خواست نویسنده شود و با شوق و علاقه رمان‌های زیادی را می‌خوانده است، ولی برادر بزرگ‌ترش، آرش او را با مسئله‌های ریاضی شوق‌آفرین آشنا می‌کند و کم‌کم علاقه‌اش به ریاضی جلب می‌شود و محیط مدرسه و دوره تابستانی دانشگاه شریف و شرکت در المپیاد ریاضی او را در مسیری قرار داد که سرانجام یک ریاضی‌دان حرفه‌ای تراز اول شد، و جالب اینکه علاقه‌اش را همچنان به قصه‌گویی حفظ کرده بود و حل مسئله‌های پیچیده ریاضی هم برایش به نوعی با قصه‌گویی همراه بود.

🔸 یکی از استادان جوان دانشکده در آن دوره به نام دکتر سعید اکبری یک درس در دوره دکتری در زمینه نظریه الگوریتمی گراف‌ها ارائه کرده بود که مریم هم این درس را گرفته بود. دکتر اکبری به عنوان یکی از تکالیف درسی یک مسئله بسیار دشوار را که بیش از بیست سال بود حل نشده بود، به بچه‌ها می‌دهد و برای آن ده دلار هم جایزه می‌گذارد و البته ذکری به میان نمی‌آورد که این مسئله بیست سال است حل نشده است. بعد از چند روز مریم راه حل مسئله را ارائه می‌کند و ده دلار جایزه را می‌برد. حل مسئله در یکی از ژورنال‌های معتبر منتشر می‌گردد. بعد اتفاق بامزه‌ای می‌افتد، بنیاد ملی علوم در آمریکا یک طرح پژوهشی را که در زمینه‌ای شبیه به این مسئله بود، برای بررسی و داوری نزد مریم می‌فرستد و او را «پروفسور میرزاخانی» خطاب می‌کنند، در حالی که هنوز دانشجوی سال سوم دوره کارشناسی بود! شایان ذکر است که راه حل مریم بعدها به عنوان یک مطلب کلاسیک در کتاب‌های درسی پیشرفته نیز چاپ شد.

🔸 تابستان سال ۲۰۱۴ کنگره ریاضی‌دانان در سئول (کره جنوبی) برگزار می‌شد و از اطراف و اکناف شایعه اهدای مدال فیلدز (Fields Medal) به مریم به گوش می‌رسید و مریم که عازم کره شد، احتمالش برایمان بیشتر شد تا اینکه رسما اعلام شد که مدال فیلدز به او تعلق گرفته است، شاید از همان نوجوانی مریم هم این احتمال را می‌دادیم تا اینکه بالاخره محقق شد و پرواضح است که خیلی خوشحال شدیم. مریم که از کره برگشت، استنفرد آماده شده بود که جشن مفصلی به افتخار او برگزار کند، ولی با همان تواضع همیشگی‌اش به هیچ‌وجه زیر بار نرفت و فقط یک مراسم عصرانه مختصری به افتخارش برگزار گردید.

🔸 دکتر #یحیی_تابش، استاد بازنشسته و رئیس سابق دانشکده #ریاضی خاطراتی از #مریم_میرزاخانی را در شماره پاییز فصلنامه معرفی و نقد کتاب تهران ذکر کرده است. این خاطرات را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید. خلاصه این خاطرات نیز در صفحه توییتر دانشگاه منتشر شده است.

@sharifdaily

«باغچه خودت هم هست»

#سرمقاله
#محمدجواد_شاکر

❇️ دکتر #یحیی_تابش، استاد بازنشسته دانشکده علوم ریاضی را بیشتر با المپیادها و مسابقات ریاضی و کامپیوتر می‌شناسند. تابش بین سال‌های ۷۳ تا ۷۷ رئیس دانشکده علوم #ریاضی شریف بوده و بعد از آن هم تا سال ۸۹ معاونت مركز محاسبات دانشگاه را بر عهده داشته است.

🔸 تابش از همان ابتدای حضورش در مركز محاسبات دانشگاه، پروژه‌های مهم و در آن زمان پیش‌رویی در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات را در دستور کارش قرار می‌دهد و بیشتر این پروژه‌ها را نیز به کمک دانشجوهای دانشگاه پیش می‌برد. طراحی و توسعه سامانه آموزش دانشگاه یا همان EDU و پروژه فونت فارسی مناسب وب، از مهم‌ترین و ماندگارترین این پروژه‌ها بوده‌اند.

📷 دکتر تابش در جشن هفت‌سالگی بنیاد دانش و هنر

@sharifdaily

«باغچه خودت هم هست»

#سرمقاله
#محمدجواد_شاکر

❇️ دکتر #یحیی_تابش، استاد بازنشسته دانشکده علوم ریاضی را بیشتر با المپیادها و مسابقات ریاضی و کامپیوتر می‌شناسند. تابش بین سال‌های ۷۳ تا ۷۷ رئیس دانشکده علوم #ریاضی شریف بوده و بعد از آن هم تا سال ۸۹ معاونت مركز محاسبات دانشگاه را بر عهده داشته است. تابش از همان ابتدای حضورش در مركز محاسبات دانشگاه، پروژه‌های مهم و در آن زمان پیش‌رویی در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات را در دستور کارش قرار می‌دهد و بیشتر این پروژه‌ها را نیز به کمک دانشجوهای دانشگاه پیش می‌برد. طراحی و توسعه سامانه آموزش دانشگاه یا همان EDU خودمان که با وجود ضعف‌ها و کندی‌هایش، شریفی‌ها را از شر سامانه گلستان نجات داده، یکی از همین پروژه‌هایی بوده که تابش سنگ بنایش را در مركز محاسبات گذاشته، آن هم با تیمی از دانشجوهای کارشناسی مهندسی کامپیوتر که در اواخر دهه هفتاد، بيرون دانشگاه خیلی برایشان فرش قرمزی پهن نشده بوده تا مزه حقوق‌های چرب استارت‌آپ‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان زیر زبان‌شان بیاید و کنجکاوی و شریفی‌بازی‌هایشان کافی بوده تا دور هم جمع شوند و برای دانشگاه‌شان یک سامانه آموزش بنویسند که بعد از گذشت بیش از بیست سال هنوز چرخش با همان زیربنای اولیه بچرخد و کار راه بیندازد. البته که تابش حواسش بوده که بی‌مایه هم فطیر است و باید یک جریان مالی هم برای دور هم جمع شدن این تیم دانشجویی راه بیندازد. پروژه فونت فارسی مناسب وب نیز از دیگر پروژه‌هایی بوده که ایده‌اش را تابش مطرح کرده و تعدادی از دانشجوهای شریف در همان سال‌ها پی‌اش را گرفته‌اند و وارد فضای یونی‌کد شده‌اند تا فارسی‌زبان‌ها هم بتوانند فونت‌های استاندارد خودشان را در وب داشته باشد. جالب آنجاست که هر دوی این پروژه‌ها بعد در قالب یک کسب‌وکار بیرون دانشگاه ادامه پیدا کرده و مسیر تحصیلی و حرفه‌ای تعدادی از این دانشجوها را رقم زده است.

🔸 دانشگاه، حداقل ادعایش را دارد که می‌خواهد و می‌تواند گره‌های جامعه و کشور را با سرانگشت علم و فناوری و حساب‌وکتاب دقیق باز کند. این ادعا را در حوزه‌ها و روزهای مختلف هم ثابت کرده، اما شاید آن‌قدر حواسش به بيرون بوده که آخرش کوزه‌شکسته سهم خوش شده و باغچه خودش بیل‌نخورده و زیرورونشده باقی مانده است. بالا تا پایین دانشگاه و بخش‌های مختلفش را سری بزنید، نابه‌سامانی‌های زیادی ممکن است به چشم‌تان بیاید که با کمی تدبیر و چاره‌اندیشی و ایده‌زنی، وضعیت‌شان به سامان می‌شود و لنگی چرخ‌شان رفع. این وسط شاید استادها کسر شأن خودشان می‌دانند که مقاله و پژوهش و ارتباط با صنعت بیرون دانشگاه را رها کنند و برای مسائل خانه‌شان قلم روی کاغذ ببرند و طرح بدهند. در کنار این سهل‌انگاری نسبت به دانشگاه، شاید کسی دیگر مثل دکتر تابش پیدا نمی‌شود که آن‌قدر اعتماد به دانشجوها داشته باشد که ریش و قیچی مهم‌ترین سامانه دانشگاه را دست‌شان بدهد. البته که دانشجوها هم شاید ترجیح می‌دهند کنج‌کاوی‌شان را جایی سرمایه‌گذاری کنند که منافع مادی بیشتری انتظارشان را بکشد و یا از هر چیزی که به فرایند مهاجرت تحصیلی‌شان لطمه بزند، دوری کنند.

🔸 از طرف دیگر دانشگاه هم به عنوان یک سیستم دولتی راحت‌تر است که صفر تا صد را بسپارد به مجموعه‌ای که کارش این باشد و خیال خودش از توسعه و پشتیبانی را راحت کند، چرا که یک گروه دانشجویی قطعا تعهدشان نسبت به یک شرکت بیرون دانشگاه کمتر است، اما این تیم دانشجویی هم انگیزه و انرژی بیشتر و ایده‌های به‌روزتری دارد و مسئله‌ای را که با آن زندگی کرده، بهتر می‌فهمد و هم از دل آن می‌تواند کسب‌وکاری شکل بگیرد و کارآفرین‌هایی تحویل جامعه داده شود، به شرطی که دانشگاه حاضر باشد هزینه اعتماد به تیم دانشجویی شاید بعضا سربه‌هوا را بپردازد و با جوانی و خامی و اداواطوارهایشان کنار بیاید.

t.me/sharifdaily/10020

@sharifdaily

«یک پروژه دانشجویی بیست‌ساله»

❇️ آن زمان ما هم کمال‌گرا و ایده‌آل‌گرا بودیم و هم بی‌تجربه و در نتیجه سعی می‌کردیم قابلیت‌های مختلف و متنوعی را به سامانه اضافه کنیم و همین موضوع منجر به تأخیر در آماده شدن سامانه شد. اگر به آن زمان برگردم، سعی می‌کنم ابتدا امکانات محدودی را برای سامانه در نظر بگیریم و سامانه‌ای را آماده کنم که همان امکانات محدود را به درستی و بدون مشکل ارائه دهد و بعد به تدریج امکان‌های دیگر را به آن اضافه می‌کنم. آن زمان ایده‌آل‌گرایی یک معضل اساسی در راه ما بود و همیشه سعی داشتیم آخرین تکنولوژی‌هایی را که در دسترس قرار می‌گیرد، در سامانه به کار ببریم. علاقه‌مندی خود اعضای تیم به بحث‌های فنی هم در این موضوع بی‌تأثیر نبود، اما همه اینها در کنار هم باعث شد با وجود توسعه سامانه‌ای با امکانات کامل‌تر نسبت به سامانه گلستان، به مباحث بازاریابی توجهی نداشته باشیم و از نظر تجاری از گلستان عقب بمانیم. البته این را هم در نظر بگیرید که حاصل آن ایده‌آل‌گرایی فنی همین شد که بعد از گذشت این همه سال، سامانه هم‌چنان بدون مشکل روی پلتفرم‌های جدید بالا می‌آید.

🔸 در دورانی که ما سامانه آموزش را توسعه می‌دادیم، فضای کاری بیرون دانشگاه و شرکت‌های فعال در حوزه کامپیوتر به گستردگی و جذابیت امروز نبود، بنابراین شاید هم دانشجوها رغبت‌شان برای انجام کارهای دانشجویی و با منفعت مالی کمتر کاهش یافته باشد و هم دانشگاه سخت‌تر می‌تواند به دانشجوها اعتماد کند و ترجیح می‌دهد کار را به شرکت‌های حرفه‌ای بیرون دانشگاه بسپارد تا خیالش راحت‌تر باشد. با این وجود ما در مرکز فناوری اطلاعات و ارتباطات از دانشجوهای علاقه‌مند به انجام چنین کارهایی استقبال می‌کنیم و می‌توانیم شرایط لازم را برای آنها فراهم کنیم تا هم یک تجربه فنی خوب برای خودشان حاصل شود و هم کمک‌های بزرگی به دانشگاه داشته باشند.

🔸 خیلی اتفاقی در روزنامه متوجه شدیم که سامانه آموزش دانشگاه (EDU) را اواخر دهه هفتاد چند دانشجوی کارشناسی زیر نظر دکتر #یحیی_تابش که آن زمان معاون مرکز محاسبات دانشگاه بوده، از صفر توسعه داده‌اند و یکی از آنها، دکتر #علیرضا_زارعی، استاد فعلی دانشکده علوم ریاضی‌ست. زارعی سال ۷۵ به عنوان دانشجوی کارشناسی دانشکده مهندسی کامپیوتر وارد شریف شد و تحصیلات تکمیلی‌اش را نیز در همان دانشکده طی کرد تا در نهایت در سال ۸۷ دکترایش را بگیرد و یک سال بعد هم به استخدام گروه علوم کامپیوتر دانشکده علوم ریاضی درآید.

🔸 گفت‌وگوی #محمدرضا_فتح‌اللهی با دکتر علیرضا زارعی، رئیس مرکز فناوری اطلاعات و ارتباطات دانشگاه درباره روند توسعه سامانه آموزش را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.

@sharifdaily