«فضا همین حالا هم مهم است»

❇️ یک سوال دیگر که رئیس‌جمهور مداوم می‌پرسیدند این بود که «مردم از من ‌می‌پرسند که ربط برنامه‌های آپولو (Apollo) و جمینی (Gemini) ما به امنیت ملی چیست؟ من می‌دانم که ما ابتدا باید اصول سفر در فضا را یاد بگیریم اما چقدر از این برنامه‌ها در پروژه‌های نظامی استفاده می‌شود و اهمیت آن چیست؟ من به این مردم چه باید بگویم؟»

🔸 پاسخ من این بود که فضا همین حالا هم اهمیت نظامی دارد، چون در حال حاضر موشک‌های بالستیک قاره‌پیمای ما از جو خارج می‌شوند. به همراه کلاهک‌های هسته‌ای‌شان، آنها احتمالا ترسناک‌ترین سلاح‌هایی هستند که در طول تاریخ اختراع شده‌اند. در نتیجه امنیت نظامی ما عمیقا تحت تأثیر سلاح‌هایی‌ست که به فضا مربوط می‌شود. از طرف دیگر، من به رئیس‌جمهور گفتم که به نظر من مهم‌ترین چیز آن است که مردم فرصت تجربه سفرهای خارج از جو را پیدا کنند، همان‌طور که در سال‌‌های اولیه هوانوردی مردم با تجربه این سفرها توانستند به اهمیت هوانوردی پی ببرند و در صنایع نظامی نیز هواپیماها نقش بسیاری پیدا کردند.

🔸 ورنر فون براون که زمانی در حزب نازی آلمان مشغول به تحقیق و توسعه موشک‌های بالستیک بود، بعد از تسلیم آلمان در جنگ جهانی دوم به اسارت آمریکا درآمد و راهی این کشور شد تا سال‌ها بعد ناسا را پایه‌گذاری کند و رویای فرود بر سطح ماه را جامه تحقق بپوشاند.

🔸 به بهانه سالروز درگذشت او (۱۷ ژوئن ۱۹۷۷) #عرفان_استقامت گفت‌وگوی والتر سوهیر در سال ۱۹۶۴ از طرف ناسا با فون براون را ترجمه کرده است. این #گفت‌وگو را همراه با زندگی‌نامه مختصری از فون براون در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.

🔸 همچنین یادداشت استقامت درباره تأثیر جنگ سرد بر پیشرفت‌های فضایی قرن بیستم از اینجا در دسترس است.

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۸۰ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ فرصتی برای بازنویسی فرهنگی (#سرمقاله/ #عرفان_استقامت)
◀️ کارگاه خانگی/ اجرای طرح درس جدید کارگاه عمومی در دوران آموزش مجازی (#پرونده/ ص۴)
◀️ پای استدلالیان چوبین نبود/ دهمین دوره مسابقات مناظره دانشجویی (#گزارش/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (ص۲)
◀️ دیداری که قرار است تکرار شود/ نشست مجازی رئیس و جمعی از مدیران و معاونان دانشگاه با دانشجوها (#گزارش/ ص۳)
◀️ چمدان مهاجر جا ندارد/ هویت‌های جعلی پشت مرز جا می‌مانند #روی_خط_خارج (#حسین_فیروز/ ص۵)
◀️ علم را به بازی بگیر #مرغ_همسایه (#فاطمه_خسروی/ ص۵)
◀️ دهه عطف/ آموزش عالی ایران در دهه چهل #سده‌خوانی (#محمد_ملانوری/ ص۶و۷)
◀️ سوزن علیت در انبار کاه هم‌بستگی/ مروری بر کارهای جاشوا انگریست و گویدو آیمبنز به بهانه نوبل اقتصاد ۲۰۲۱ #اقتصاد_و_کسب‌وکار (#محمدجواد_دشتی‌منش/ ص۸)
◀️ افزایش حداقل دستمزد عامل بی‌کاری نیست/ چرا دیوید کارد نوبل اقتصاد ۲۰۲۱ را برد؟ #اقتصاد_و_کسب‌وکار (#محمدمهدی_جعفری/ ص۹)
◀️ زیبای پنهان/ گفت‌وگو با سیدامیر سادات‌موسوی درباره سفر به افغانستان #گفت‌وگو (#زینب_پرویزی/ ص۱۰)
◀️ #هزارقلم (ص۱۱)
◀️ معدن طلای المپیاد فیزیک/ (#مردمان_شریف/ ص۱۱)
◀️ مهاجرت در الف‌صفر/ #وصله‌پینه (#امیرمحمد_طهماسبی/ ص۱۲)
◀️ #استاد_شریف_ما (ص۱۲)

t.me/sharifdaily/8865

@sharifdaily

«فرصتی برای بازنویسی فرهنگ»

#سرمقاله
#عرفان_استقامت

❇️ فرصت‌هایی نظیر کرونا برای بازنویسی روابط خیلی سخت پدیدار می‌شود. پوست‌اندازی تشکل‌ها و گروه‌های دانشجویی نیازمند گذر نسل‌های زیاد و فرآیندی‌ست که بسیار سخت اجرا می‌شود، اما شوک ناشی از کرونا شرایطی پدید آورده تا بتوان این فرآیند را تسریع کرد.

@sharifdaily

«فرصتی برای بازنویسی فرهنگ»

#سرمقاله
#عرفان_استقامت

❇️ اوایل اسفند بود که کرونا آمد و ما رفتیم. حدود دو سال از آن زمان می‌گذرد و زمزمه‌های حضوری شدن دانشگاه‌ها شنیده می‌شود. هسته اصلی فعالیت‌های دانشگاهی در دو سال اخیر به‌صورت مجازی بوده و ارتباط گرفتن ورودی‌های هر دوره به کانال‌ها و گروه‌های مجازی و صحبت در مورد اتفاقات دانشگاه در شبکه‌های اجتماعی محدود شده است. به‌طور طبیعی یک‌سری افراد با این مدل خو نگرفته و فعالیت‌‌شان به‌طور معناداری کاهش یافته و این موضوع منجر به منتقل نشدن درست تاریخچه و هنجارهای دانشگاه و دانشکده‌های مختلف به سال‌های بعد شده؛ تجربیاتی که نیاز به حضور فیزیکی در دانشگاه داشت از دانشجوها سلب و فعالین دانشجویی با مشکلاتی نظیر انتقال تجربه و فرهنگ دانشگاه رو‌به‌رو شده‌اند.

🔸 انتقال تجربه و قلق‌های کار از مهم‌ترین پیامدهای حضور دانشجوهای سال اولی و دومی در فعالیت‌های دانشجویی بود. اگر این همه‌گیری برای یک سال دیگر ادامه پیدا کند، می‌توان با جدیت گفت که فرهنگ دانشگاه بعد از همه‌گیری کرونا، هیچ‌گاه مثل قبل نخواهد شد؛ فرهنگ و هنجارهایی که زبان مشترک دانشجوهای سال‌های مختلف بوده است. منظور از فرهنگ دانشگاه، ارزش‌های اجتماعی، هنجارهای موجود در جامعه دانشگاهی‌ و همچنین آداب، اخلاقیات و عاداتی‌ست که طی مدت زمان زیادی پخته و نسل‌به‌نسل کامل‌تر و پیچیده‌تر شده و انتقال پیدا کرده است.

🔸 اگر دوران مجازی برای یک سال دیگر ادامه پیدا کند، فرصت ورود به فعالیت‌های دانشجویی که دوران طلایی آن سال دوم و سوم است، از ورودی‌های سال ۹۸ و ۹۷ به‌طور کامل سلب شده و عادت‌ها، جشن‌ها، هنجارها و حساسیت‌ها به فراموشی نسبی سپرده می‌شود. این فراموشی، در لایه اول روح دانشگاه و زندگی دانشجویی در آن را تهی کرده و در لایه بعدی مشکلاتی نظیر تعارض بین دانشجوهای سال‌بالایی و دانشجوهای جدیدتر به‌وجود می‌آورد. از آنجایی که معمولا تیم‌های اجرایی برنامه‌های دانشگاه از دانشجوهای جدیدتر تشکیل‌شده، هنجارهای جدید جای خود را به هنجارهای پیش از کرونا خواهد داد. گذر از دانشگاه بدون درک کردن حضوری آن، سیستم را بازنشانی کرده و دانشجوهای جدید و بدون تجربه در فعالیت دانشجویی را مجبور به سعی‌وخطا در اجرای برنامه‌های مختلف می‌کند.

🔸 از دو منظر می‌توان به این شوک نگاه کرد. منظر اول، فرصت‌های ازدست‌رفته و فراموشی فرهنگی، هنجار و تاریخچه اخیر دانشگاه است و منظر دوم، فرصت‌های پیش‌آمده به‌واسطه این اتفاق. از جمله این فرصت‌ها می‌توان به قابلیت بازنویسی روابط بین گروه‌ها و تشکل‌ها و حتی میان دانشجوها و دانشگاه اشاره کرد.

🔸 منظر اول، حالت منفعلی‌ست که تلاش دارد روابط قدیمی را دوباره احیا کند و دانشگاه را به همان وضعیتی برساند که قبل از همه‌گیری کرونا در آن قرار داشت؛ تلاشی که هیچ‌گاه موفق نخواهد بود، زیرا بین شرایط پیش از کرونا و شرایط پساکرونا یک دنیا فاصله است و نسل‌های جدیدتر پیش‌زمینه خالی‌ای در زمینه ارتباطات دانشگاهی بین خودشان دارند.

🔸 منظر دوم اشاره به ایجاد روابط جدید و بدون سوگیری بین گروه‌ها و تشکل‌های مختلف دانشجویی دارد. این زمان مهم‌ترین فرصت بازنویسی فرهنگ و هنجارهای دانشگاه است. کنار گذاشتن دلخوری‌ها، دعواها و روابط پیچیده مضر می‌تواند در دوران پس از کرونا در دستور کار قرار گیرد. افراد جدیدی که به گروه‌ها و تشکل‌های دانشجویی می‌روند، بهتر است این قضیه را بدانند که بازنویسی روابط بدون توجه به مشکلات پیچیده پیشین و حرکت به سمت همکاری‌های گسترده با دیگر تشکل‌ها و گروه‌های دانشجویی، فرصتی‌ست که به‌ندرت برای آن‌ها پیش خواهد آمد.

🔸 ایجاد تعادل بین گروه‌ها و تشکل‌های مختلف از جمله چالش‌های دیگر دوران پساکروناست. در صورت عدم ایجاد تعادل، گروه‌هایی که بتوانند سریع‌تر تیم‌های اجرایی آینده خود را تشکیل دهند و در دورانی که بقیه گروه‌ها هنوز در فاز مجازی به‌سر می‌برند، تجربه‌های زیادی برای آن‌ها رقم بزنند، می‌توانند آینده بهتری برای گروه یا تشکل خود در دوران پساکرونا رقم بزنند، اما اگر تعادل بین گروه‌ها و تشکل‌های دانشجویی برقرار شود، فرصت همکاری در عین رقابت به‌وجود خواهد آمد و جلوگیری از پیش‌آمد مشکلات و دعواهای بیهوده، وقتی که تاریخچه این دعواها به فراموشی سپرده شده، راحت‌تر خواهد بود.

🔸 فرصت‌هایی نظیر کرونا برای بازنویسی روابط خیلی سخت پدیدار می‌شود. پوست‌اندازی تشکل‌ها و گروه‌های دانشجویی نیازمند گذر نسل‌های زیاد و فرآیندی‌ست که بسیار سخت اجرا می‌شود، اما شوک ناشی از کرونا شرایطی پدید آورده تا بتوان این فرآیند را تسریع کرد.

t.me/sharifdaily/8907

@sharifdaily

«حالا یا هیچ‌وقت»

❇️ گرمایش جهانی و تغییر اقلیم در ظاهر دغدغه‌ای‌ست در نوک هرم مازلو که با چاشنی اغراق فعالین محیط زیست بعضا به تیتر یک رسانه‌ها تبدیل می‌شود و توجهی به خود جلب می‌کند، آن هم برای کشوری مثل ایران که اقتصادش وابسته به سوخت‌های فسیلی‌ست و کنار گذاشتن آنها را حالا حالاها برنمی‌تابد، اما گزارش اخیر هیئت بین‌دولتی تغییر اقلیم ((Intergovernmental Panel on Climate Change(IPCC)) هشدارهای جدی در ظاهر و باطنش دارد و از فرصت محدودی حرف می‌زند که از دست رفتنش به معنای دست‌وپنجه نرم کردن با عواقب شدید و فاجعه‌بار تغییر اقلیم خواهد بود؛ عواقبی که کشورهایی مثل ایران احتمالا بیشتر رنج‌شان را متحمل می‌شوند.

🔸 در جلد سوم گزارش اخیر که ششمین گزارش IPCC به شمار می‌رود، هشدارهایی درباره تغییرات همیشگی و برگشت‌ناپذیر آب‌وهوای زمین داده و در کنار آن، راهکارهایی هم برای چگونگی پایدارسازی اقلیم و جلوگیری از فروپاشی آن در نتیجه گرمایش فاجعه‌بار کره زمین آورده شده است؛ پایدارسازی‌هایی که مطابق با اهداف پیمان ۲۰۱۵ پاریس برای حفظ افزایش گرمایش دمای کره زمین بین ۱.۵ تا ۲ درجه سلسیوس بالای سطح پیشا‌صنعتی‌ست. با توجه به الزام‌هایی که این گزارش برای دهه پیش رو در نظر گرفته و از آنجا که گزارش‌های IPCC تقریبا هشت سال زمان برای تکمیل نیاز دارند، به نظر می‌رسد این آخرین هشدار برای بشریت است تا مانع پیش‌روی در مسیری شود که به فروپاشی اقلیم می‌انجامد.

🔸 پیشنهادهای IPCC برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و تثبیت اقلیم، گزینه‌هایی برای حمل‌ونقل، تولید نیرو، افزایش بازدهی انرژی، ساخت‌وساز، گسترش شهرها، کشاورزی و… را شامل می‌شود؛ پیشنهادهایی که به گفته نویسندگان گزارش خیلی هم گران نیستند، اما مشکل‌شان آنجاست که برای رسیدن به اهداف توافق پاریس، باید همه‌شان را با هم سفارش دهیم و به سرعت اجرا کنیم. دانشمندان باور دارند که جهان هنوز می‌تواند امیدوار باشد تا از بدترین آسیب‌های ناشی از فروپاشی اقلیم جلوگیری کند، اما فقط از طریق یک گذار سریع به اقتصاد و جامعه‌ای کم‌کربن؛ گذاری که یا همین الآن باید به آن تن داد و یا دیگر فرصتی نخواهد بود.

🔸 طبق گزارش IPCC، انتشار گازهای گلخانه‌ای باید تا سال ۲۰۲۵ به اوج خود برسد و پس از آن مجبوریم تا آخر دهه فعلی، انتشار گازهای گلخانه‌ای را به چیزی کمتر از نصف سال ۲۰۱۹ برسانیم، اگر می‌خواهیم این شانس را داشته باشیم که گرمایش کره زمین به ۱.۵ درجه سانتی‌گراد بالای سطح دوران پیشاصنعتی محدود شود. اگرچه از نظر نظری و بر اساس شبیه‌سازی‌های اقتصادی و اجتماعی این گزارش، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در دهه‌های آینده به میزان موردنیاز امکان‌پذیر است، اما واقعیت‌های سیاسی و لختی ذاتی سیستم‌های اقتصادی که بیشترشان حول سوخت‌های فسیلی شکل گرفته‌اند، تغییرات مورد نیاز را با چالش‌هایی روبه‌رو می‌کند. بر اساس گزارش IPCC، برای اینکه ۵۰ درصد شانس داشته باشیم که گرمایش جهانی تا سال ۲۱۰۰ به ۱.۵ درجه سانتی‌گراد محدود شود، بیشتر از ۵۰۰ میلیارد تن کربن دی‌اکسید نمی‌تواند بعد از سال ۲۰۲۰ انتشار یابد. این مقدار کمی بیشتر از مقداری‌ست که با نرخ‌های فعلی فقط در یک دهه منتشر می‌شود.

🔸 براساس گزارش اخیر IPCC می‌توان گفت که رسیدن به افزایش دمای بیش از ۱.۵ درجه سانتی‌گراد بالاتر از سطح دوران پیشاصنعتی تقریبا اجتناب‌ناپذیر است؛ افزایشی که تأثیرات فروپاشی اقلیمی را برگشت‌ناپذیر می‌کند، اما با این وجود IPCC امیدوار است که بتوان تا آخر قرن، افزایش دما را به زیر سطح بحرانی رساند، ولی این کار نیازمند تکنولوژی‌هایی‌ست که به کمک آن بتوان کربن‌دی‌اکسید موجود در جو را از بین برد؛ تکنولوژی‌هایی که فعلا در دسترس نیستند و نباید به آن‌ها دل خوش کرد.

🔸 بازتاب گزارش IPCC در گاردین و اکونومیست را با ترجمه #عرفان_استقامت در صفحه #محیط_زیست سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۸۹ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ معمولی‌ها را دریابیم (#سرمقاله/ #محمدجواد_شاکر)
◀️ اولین شلوغی بعد از دو سال/ روایتی از نمایشگاه بهار شریف #گزارش (#یاسمین_حکیمی‌نژاد/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات
◀️ بار دیگر، خوابگاهی که نمی‌شناختیم/ یک بازسازی متفاوت در خوابگاه‌های دانشگاه (#گزارش/ ص۳)
◀️ بعد از شش ماه، دوباره با رئیس/ دومین نشست فعالین دانشجویی با رئیس دانشگاه (#پرونده/ ص۴و۵)
◀️ انباری پر از سوزن/ کنار آمدن با انبوه اضطراب‌آور خواندنی‌ها و شنیدنی‌ها و دیدنی‌ها #هنر_و_ادبیات (##صدرا_محمودی/ ص۶)
◀️ بازآمدنت خوش باد #یادداشت (#مهدی_حسام/ ص۶)
◀️ حالا یا هرگز/ هشدارهای جدی آخرین گزارش IPCC درباره تغییر اقلیم #محیط_زیست (#عرفان_استقامت/ ص۷)
◀️ مشاهده کافی نیست، تجربه‌اش کنید/ کوتاه درباره متاورس #اف‌یک (#محمدحسین_بهمنی/ ص۸)
◀️ کلاف سردرگم احیای برجام/ «مصلحت توافق» در سالن کهربا #گزارش (#زهرا_همتیان/ ص۹)
◀️ زیر بغل هلال/ یک بررسی آماری در زمینه رویت هلال ماه نو #علمی (#محمدرضا_حسن‌پور/ ص۱۰)
◀️ یادگیرنده و یاددهنده مادام‌العمر/ گفت‌وگو با فاطمه خورشیدی درباره تجربه معلم شدن #مردمان_شریف (#نرگس_خورشیدی/ ص۱۱)
◀️ همه‌چیزدان‌ها مرده‌اند #حرف_زیادی (#مرتضی_یاری/ ص۱۲)
◀️ غم غربت در فرودگاه #وصله‌پینه (#امیرمحمد_طهماسبی/ ص۱۲)


t.me/sharifdaily/9931

@sharifdaily

«تو خیلی دوری»

#علمی
#عرفان_استقامت

🔸 بامداد امروز بعد از مدت‌ها انتظار اولین تصویر تمام رنگی از تلسکوپ فضایی جیمز وب از سوی ناسا منتشر شد. این تصویر خوشه‌ای کهکشانی موسوم به SMACS 0723‌ را به نمایش گذاشته که حدود ۴.۶ میلیارد سال نوری با ما فاصله دارد. تلسکوپ فضایی هابل هم قبلا از این زمینه کهکشانی تصویری را برای زمین‌ ارسال کرده بود.

🔸 اولین تصویر رنگی از تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا، عمیق‌ترین و واضح‌ترین تصویر مادون قرمز از کیهان تا به امروز است. این تصویر که به عنوان اولین میدان عمیق وب شناخته می‌شود، مملو از جزئیات است؛ هزاران کهکشان، از جمله کم‌نورترین اجرام مشاهده‌شده در مادون قرمز، برای اولین بار در دید عمیق جیمز وب ظاهر شده‌اند.

🔸 ناسا این تصویر را این‌گونه توصیف می‌کند: «اگر ذره‌ای شن را در نوک انگشت‌تان بگذارید و درحالی‌که دست‌تان را دراز کرده‌اید، از سر شانه‌ به آن نگاه کنید، این همان بخشی از جهانی‌ست که در تصویر می‌بینید؛ فقط یک ذره‌ی کوچک از کل جهان هستی.» البته این ذره از جهان در نیم‌کره جنوبی آسمان و در صورت فلکی ولانز واقع شده است.

🔸 این اولین باری نیست که اخترشناسان این ناحیه از آسمان را رصد می‌کنند. تلسکوپ هابل قبلا تصویری از SMACS 0723 را ثبت کرده بود. هابل دو هفته زمان برای ثبت تصویر از این خوشه صرف کرد، اما جیمز وب تنها ۱۲ ساعت و نیم زمان نیاز داشت.

🔸 به گفته ناسا، دوربین مادون قرمز نزدیک تلسکوپ جیمز وب توانسته کهکشان‌های دوردست را با وضوح بالا به تصویر بکشد. بخشی از این ساختارهای ریز و کم‌نور تاکنون هرگز دیده نشده بودند. با بررسی اولین کهکشان‌های جهان از سوی وب، اطلاعات بیشتری درباره جرم، سن، تاریخچه و ترکیبات کهکشان‌ها و نحوه شکل‌گیری آنها در جهان اولیه به دست خواهد آمد.

🔸 نکته جالب دیگر در این تصویر، نمایش زیبای پدیده هم‌گرایی گرانشی‌ست. در واقع جرم عظیم این خوشه کهکشانی مثل یک عدسی غول‌پیکر عمل کرده و نورهایی از بیش از ۱۳ میلیارد سال پیش و دوران طفولیت کیهان را به ما رسانده است.

🔸 اگر تمایل دارید بیشتر درباره تلسکوپ جیمز وب بدانید، گزارش روزنامه درباره آن را می‌توانید از اینجا بخوانید.

@sharifdaily

«در جست‌وجوی شیطان»

❇️ از یک عکس ساده که در اینستاگرام یا توییترتان منتشر می‌کنید، چه اطلاعاتی می‌توان به دست آورد؟ آن هم فقط با دسترسی به داده‌هایی که به صورت عمومی در وب قابل دسترس است. مکان آن عکس را با چه دقتی می‌توان حدس زد؟ شاید بد نباشد اول این رشته‌توییت کوتاه را نگاه کنید تا ببینید با کمی دقت روی جزئیات یک عکس و کمی جست‌وجوی ماهرانه در گوگل، می‌شود محل دقیق یک عکس را مشخص کرد.

🔸 دنیایی که ما از اینترنت می‌شناسیم و پوسته‌ای که از آن می‌بینیم، در واقع حجم بسیار کوچکی از اطلاعاتی‌ست که در وب وجود دارد. بسیاری از داده‌ها در سطوح زیرین وب وجود دارد که دسترسی به آن‌ها زمان بیشتر و جست‌وجوی دقیق‌تری را نیاز دارد. جست‌وجوی غیرمستقیم در وب به مهارتی نیاز دارد تا بتوان به کمک قرار دادن اطلاعات مختلف کنار هم و تحلیل آن‌ها، جواب نهایی را به دست آورد.

🔸 به کاری که افراد برای کسب اطلاعات از اشخاص، مکان‌ها، پیدا کردن جزئیات وقایع و اطلاع یافتن از آن‌ها انجام می‌دهند، OSINT (Open Source Intelligence) می‌گویند. سازمان‌های اطلاعاتی و افراد مختلفی که به دنبال راه‌حل‌های کم‌هزینه و بدون جلب توجه برای کسب اطلاعات مورد نیاز خود می‌گردند، به این روش روی آورده‌اند. معنای تحت‌اللفظی OSINT، اطلاعات منابع آشکار است و در واقع مجموعه رو‌ش‌هایی برای یافتن، سنجش و تحلیل اطلاعات آشکار موجود در سطح وب است.

🔸 از OSINT به‌طور عمده در جنگ اخیر اوکراین و روسیه استفاده شده است. افراد این حوزه می‌توانستند به کمک داده‌های تصویری و فیلم‌های منتشرشده از جنگ، محل وقوع نبردها و پیش‌روی‌ نیروهای مختلف را بررسی و اصالت ادعاهای آنان را تأیید یا تکذیب کنند. همچنین به کمک این عکس‌ها و داده‌ها، تلفات هر طرف تا حدی مشخص می‌شد که به کمک آن‌ها رسانه‌ها قادر بودند ادعاهای دو طرف را مورد بررسی قرار دهند.

🔸 در صفحه #اف‌یک روزنامه می‌توانید درباره OSINT بیشتر بخوانید، به قلم #عرفان_استقامت.

@sharifdaily