‌#نافرمانی_مدنی_ایرانیان

دلیل برگزاری جشن مهرگان در آغاز مهرماه و اصولاً نامگذاری نخستین ماه فصل پاییز به نام مهر، در این است که در دوره‌‌هایی از دوران باستان و از جمله در عصر هخامنشی، آغاز پاییز، آغاز سال نو بوده است و از همین روی نخستین ماه سال را به نام مهر منسوب کرده‌اند.
تثبیتِ آغاز سال نو در هنگام اعتدال پاییزی با نظام زندگیِ مبتنی بر کشاورزیِ ایرانیان بستگیِ کامل دارد. می‌دانیم که سال زراعی از اول پاییز آغاز و در پایان تابستان دیگر خاتمه می‌پذیرد. قاعده‌ای که هنوز هم در میان کشاورزان متداول است و در بسیاری از نواحی ایران جشن‌های فراوان و گوناگونی به مناسبت فرارسیدن مهرگان و پایان فصل زراعی برگزار می‌شود. در این جشن‌ها گاه ترانه‌هایی نیز خوانده می‌شود که در آنها به مهر و مهرگان اشاره می‌رود. شاید بتوان شیوه سال تحصیلیِ امروزی را باقی‌مانده گاهشماری کهن میترایی/ مهری دانست.
امروزه نیز سنت کهن آغاز سال نو از ابتدای پاییز با نام «سالِ وَرز» در تقویم محلی کردان مُـکریِ مهاباد و طایفه‌های کردان شُکری باقی مانده است. همچنین در تقویم محلی پامیر در تاجیکستان (به ویژه در دو ناحیه «وَنج» و «خوف») از نخستین روز پاییز با نام «نوروز پاییزی/ نوروز تیرَماه» یاد می‌کنند. در ادبیات فارسی (از جمله شاهنامه فردوسی) و امروزه در میان مردمان آسیای میانه و شمال افغانستان، فصل پاییز را «تیرَماه» می‌نامند.
گاهشماری هخامنشی نیز مبتنی بر آغاز سال از ابتدای پاییز بوده است، همانگونه که در کتاب «رصدخانه نقش‌رستم» (چاپ سال ۱۳۷۸؛ و چاپ دوم آن در کتاب: بناهای تقویمی و نجومی ایران، ۱۳۸۳، از همین نگارنده) گفته شد؛ سازوکار ویژه‌ای برای تشخیص هفته به هفته و سپس روز به روزِ آغاز سال نو هخامنشی در تقویم آفتابی نقش‌رستم (کعبه زرتشت) طراحی و تعبیه شده است.

تابنده فرهنگ پرشکوه ایران زمین
#مهرگان - ۱۶ مهرماه
جشن دُر و جشن جوانان و آینده سازان. جشن میتراکانا. اغاز سال نو در زمان هخامنشی.
جشن پیروزی ایرانیان بر ضحاک ماردوش.
موضوع جشن: جشن مهر، میترا، فروغ، روشنایی ، دوستی ، پیوستگی، پیوند و محبت
آداب و رسوم: پایکوبی، آواز و موسیقی، یاری رساندن به کشاورزان
(در سرتاسر ایران زمین)

با شادی به جنگ تحجر با نظام اشغالگر اخوندی می رویم

پاینده ایران
https://telegram.me/SNIDC

#آتش_جشن_سده_آتش_مهر_وطن_است
🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥
#کاندرین_خاک_نخواهد_که_شب_تار_بود
#جشن_سده بسان جشن‌های #نوروز، #مهرگان و... جشنی ملی است و از آنِ هیچ قومی یا دینی نیست، بلکه از آنِ همه‌ #ایرانیان است، اما سده‌هاست که #زرتشتیان به عنوان نگهبانانِ #فرهنگ_کهن_ایران‌_زمین، آن را به گونه‌ای باشکوه در دهم بهمن‌ماه برگزار می‌کنند.
بارديگر بهمن ماه از راه رسيد و بار ديگر خجسته #آيين_سده را در جاي جاي ايران جشن مي‌گيريم، آتش مهر اهورایی را برمي‌افروزيم و گرامي مي‌داريم.
#آتش، این #نماد_کهن ولی پرمایه را با پیام ژرفی که در خود نهفته دارد، می‌توان در بسیاری از استوره های ایرانی یافت. در استوره هوشنگ شاه پیشدادی، آن جا که سنگی برمی‌دارد تا بر مار سیاهی بزند، مار می‌گریزد. اما از برخورد سنگ با سنگی دیگر، آتش پدیدارمی‌شود.
در این استوره؛ مار سیاه نماد سلطه سیاهی و گمراهی و تیره اندیشی بر زمین است. اما هوشنگ پیشدادی که در ساختار این استوره به مثابه نمادی از مردم ایران است، به مبارزه با این سیاهی‌ها بر می‌خیزد و آتشی بر پا می‌دارد که نماد دانش و خردورزی و شادی و مهرورزی و پویایی و گرمای زندگی روی زمین است.
آتشی كه در سده بر می افروزيم، نمادی از آتش عشق و مهر به ميهنمان نيز هست كه آنرا بازتاب می دهد.
اشاره‌هایی كه در سروده‌های شاعران هم بازتاب دارد؛ شعرهايی همچون:
آتش جشن سده، آتش مهر وطن است کاندر این ملک نخواهد که شب تار بود
در چنین جشن طرب، آری خورشید دگر
گر بتابد ز دلِ خاک سزاوار بود
يا اين بيت‌:
از آن گرمی و مهر خواهان شدند همازور در مهر ایران شدند
پايان بخش نوشته نيز اين آرمان است؛ باشد كه به‌ياری اهورامزدا آتش سده را تا دير و دور فروزان كنيم، پيرامون آن گردهم آييم و از گرمايش تن و جان را گرما بخشيم.
ايدون باد! 🔥 🔥 🔥 🔥🔥🔥🔥🔥
#من_یک_ایرانیم_ولی_از_تاریخ_خود_چیزی_نمیدانم
✨ @Tarihkh ✨ @Tarihkh

امروز دهم مهرماه ، روز جشن مهرگان است. در ايران در روز دهم مهر ماه زرتشيان سفره سپيد مي گسترند، و بر آن آب و آينه و آويشن مي گذارند و فرارسيدن مهرگان را جشن مي گيرند. گفته مي شود از جشنهاي دوازده گانه در ايران پيش ازاسلام، سواي جشن نوروز تنها جشن مهرگان بر جا مانده است. در گذشته اين جشن مانند نوروز به مدت شش روز به طول مي انجاميد که روز آغاز جشن را مهرگان عامه و روز آخر را مهرگان خاصه مي خواندند. در روز شمار کهن ايرانيان هريک از سي روز ماه نامي داشت که نام دوازده ماه سال نيز در ميان آنها بود و هرزمان که نام روز و نام ماه يکي بود آن روزرا جشن مي گرفتند. اغلب جشن هاي ايرانيان ريشه در کيش زرتشت دارند. در کيش زرتشتي انسان همواره به شادي و خرمي و دهش و بخشش خوانده مي شود.
#مهرگان_جشنی_به_قدمت_تاریخ_ایران
#جشن_مهرگان
#جشن_های_دوازده_گانه_ایرانیان
#جشن_های_کهن_ایرانی
@sarzaminkohaniran