Forwarded from من یک ایرانیم ولی از تاریخ خود چیزی نمیدانم
#آتش_جشن_سده_آتش_مهر_وطن_است
🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥
#کاندرین_خاک_نخواهد_که_شب_تار_بود
#جشن_سده بسان جشن‌های #نوروز، #مهرگان و... جشنی ملی است و از آنِ هیچ قومی یا دینی نیست، بلکه از آنِ همه #ایرانیان است، اما سده‌هاست که #زرتشتیان به عنوان نگهبانانِ #فرهنگ_کهن_ایران_زمین، آن را به گونه‌ای باشکوه در دهم بهمن‌ماه برگزار می‌کنند.
بارديگر بهمن ماه از راه رسيد و بار ديگر خجسته #آيين_سده را در جاي جاي ايران جشن مي‌گيريم، آتش مهر اهورایی را برمي‌افروزيم و گرامي مي‌داريم.
#آتش، این #نماد_کهن ولی پرمایه را با پیام ژرفی که در خود نهفته دارد، می‌توان در بسیاری از استوره های ایرانی یافت. در استوره هوشنگ شاه پیشدادی، آن جا که سنگی برمی‌دارد تا بر مار سیاهی بزند، مار می‌گریزد. اما از برخورد سنگ با سنگی دیگر، آتش پدیدارمی‌شود.
در این استوره؛ مار سیاه نماد سلطه سیاهی و گمراهی و تیره اندیشی بر زمین است. اما هوشنگ پیشدادی که در ساختار این استوره به مثابه نمادی از مردم ایران است، به مبارزه با این سیاهی‌ها بر می‌خیزد و آتشی بر پا می‌دارد که نماد دانش و خردورزی و شادی و مهرورزی و پویایی و گرمای زندگی روی زمین است.
آتشی كه در سده بر می افروزيم، نمادی از آتش عشق و مهر به ميهنمان نيز هست كه آنرا بازتاب می دهد.
اشاره‌هایی كه در سروده‌های شاعران هم بازتاب دارد؛ شعرهايی همچون:
آتش جشن سده، آتش مهر وطن است کاندر این ملک نخواهد که شب تار بود
در چنین جشن طرب، آری خورشید دگر
گر بتابد ز دلِ خاک سزاوار بود
يا اين بيت:
از آن گرمی و مهر خواهان شدند همازور در مهر ایران شدند
پايان بخش نوشته نيز اين آرمان است؛ باشد كه به‌ياری اهورامزدا آتش سده را تا دير و دور فروزان كنيم، پيرامون آن گردهم آييم و از گرمايش تن و جان را گرما بخشيم.
ايدون باد! 🔥 🔥 🔥 🔥🔥🔥🔥🔥
#من_یک_ایرانیم_ولی_از_تاریخ_خود_چیزی_نمیدانم
✨ @Tarihkh ✨ @Tarihkh
🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥
#کاندرین_خاک_نخواهد_که_شب_تار_بود
#جشن_سده بسان جشن‌های #نوروز، #مهرگان و... جشنی ملی است و از آنِ هیچ قومی یا دینی نیست، بلکه از آنِ همه #ایرانیان است، اما سده‌هاست که #زرتشتیان به عنوان نگهبانانِ #فرهنگ_کهن_ایران_زمین، آن را به گونه‌ای باشکوه در دهم بهمن‌ماه برگزار می‌کنند.
بارديگر بهمن ماه از راه رسيد و بار ديگر خجسته #آيين_سده را در جاي جاي ايران جشن مي‌گيريم، آتش مهر اهورایی را برمي‌افروزيم و گرامي مي‌داريم.
#آتش، این #نماد_کهن ولی پرمایه را با پیام ژرفی که در خود نهفته دارد، می‌توان در بسیاری از استوره های ایرانی یافت. در استوره هوشنگ شاه پیشدادی، آن جا که سنگی برمی‌دارد تا بر مار سیاهی بزند، مار می‌گریزد. اما از برخورد سنگ با سنگی دیگر، آتش پدیدارمی‌شود.
در این استوره؛ مار سیاه نماد سلطه سیاهی و گمراهی و تیره اندیشی بر زمین است. اما هوشنگ پیشدادی که در ساختار این استوره به مثابه نمادی از مردم ایران است، به مبارزه با این سیاهی‌ها بر می‌خیزد و آتشی بر پا می‌دارد که نماد دانش و خردورزی و شادی و مهرورزی و پویایی و گرمای زندگی روی زمین است.
آتشی كه در سده بر می افروزيم، نمادی از آتش عشق و مهر به ميهنمان نيز هست كه آنرا بازتاب می دهد.
اشاره‌هایی كه در سروده‌های شاعران هم بازتاب دارد؛ شعرهايی همچون:
آتش جشن سده، آتش مهر وطن است کاندر این ملک نخواهد که شب تار بود
در چنین جشن طرب، آری خورشید دگر
گر بتابد ز دلِ خاک سزاوار بود
يا اين بيت:
از آن گرمی و مهر خواهان شدند همازور در مهر ایران شدند
پايان بخش نوشته نيز اين آرمان است؛ باشد كه به‌ياری اهورامزدا آتش سده را تا دير و دور فروزان كنيم، پيرامون آن گردهم آييم و از گرمايش تن و جان را گرما بخشيم.
ايدون باد! 🔥 🔥 🔥 🔥🔥🔥🔥🔥
#من_یک_ایرانیم_ولی_از_تاریخ_خود_چیزی_نمیدانم
✨ @Tarihkh ✨ @Tarihkh