"چرا پس از بیدار شدن از خواب، تا چند دقیقه احساس گیجی می‌کنیم؟"
خلاصه: پس از بیدار شدن از خواب، معمولا برای چند دقیقه انسان، گیج است. در این مقاله بررسی می‌کنیم انتقال و حرکت از یک حوزه به حوزه دیگری- که قوانین آن، متفاوت از قوانین و مقررات حوزه نخست است- طبیعتا نوعی سرگردانی را ایجاد میکند و تفسیر آنچه در جهان دیگر دیده شده است، کار دشواری است که ما را نیازمند مفسر حقیقی این رویاها میکند.
بحث در این مورد طولانی است که در ادامه نا حدی به آن پرداخته میشود.
#سلمان_فاطمی #نورولوژیست #خواب #رویا #جهانهای_موازی #حیرت #مسیر_ارتقا #افزایش #سرگردانی
مقدمه: بخش بزرگی از زندگی انسان، در خواب می‌گذرد. در حدود هشت ساعت در روز 24 ساعته، در خواب هستیم. در این هشت ساعت که گاهی بیشتر هم میشود و تا 12 ساعت، طول می‌کشد، فعالیت های جسمانی کاهش می یابد. ضربان قلب کند میشود و چشمان بسته هستند و قادر به دیدن مادی نیستیم. گوش ها هم از ورود بسیاری از صداهای اطراف جلوگیری میکند و این جلوگیری، بیشتر از فیلترینگ طی بیداری است.
کاهش فعالیت های بدن، طی خواب، ممکن است در نگاه اول به نظر برسد، قدرت انسان را در دریافت اطلاعات، محدود می کند. این در صورتی است که وجود انسان، محدود به چشم و گوش و توانایی های دریافت اطلاعات مادی باشد.
بله این اندام ها طی خواب تا حد زیادی تعطیل میشود، ولی در مورد انسان با بعد دیگری فراتر از بعد مادی مواجهیم.
بحث های طولانی دانشمندان باستان شناس و جامعه شناس امروز و ناتوانی آنها در تفسیر ایثار حقیقی و تفسیر شکل گیری انفجاری نخستین تمدن بشری، شاید ما را به حقیقت بعد فرامادی انسان نزدیک کند.
ناتوانی آنها در تفسیر مادی اخلاق و ایثار حقیقی- که متمایز کننده انسان از حیوان است- حداقل این دروازه و احتمال را بر ما می گشاید که بتوانیم ایثار حقیقی را با چیزی غیر مادی توجیه کنیم.(ژن خودخواه- ریچارد داوکینز- 313)
و ناتوانی دانشمندان باستان شناس در تفسیر ایجاد انفجار گونه تمدن و فرهنگ در حدود ده تا پانزده هزار سال قبل در قوم سومر و آشور هم ممکن است با علتی غیر مادی- که ناگهان در وجود انسان ورود کرده است- به راحتی تفسیر شود.(نائل حنون- حقیقت سومریان و تحقیقاتی درباره ی علم آثار و متون میخی- ص29-30، ساموییل کریمر- از لوح های سومر- ص277-279)
حداقل نبود نظریه ای قوی- که بتواند ظهور تمدن و فرهنگ ناگهانی بشری را در حدود و مرزهای مادی توجیه کند به ما اجازه میدهد چیزی فرامادی را هم محتمل بدانیم.
توضیح:
تفسیر باستان شناسانی مادی مانند "ساموئل کریمر" نهایتا به آنجا میرسد که نخستین تمدن شکل گرفته بشری را به جنون و دیوانگی متهم میکند و سنت های آنها را زاییده تخیلات و خرافات می‌داند.
ولی می‌توانیم سوال کنیم این قوم دیوانه و مجنون چگونه با وجود جنونشان، ناگهان تمدنی را در بشریت بنا می‌کنند که برخی آثار آن مانند معبد اور هنوز ساختن و بنا کردنش با وجود امکانات امروز، دشوار می‌نماید؟!
اینها نشان دهنده ورود چیزی بالاتر از ژنهای خودخواه در وجود نخستین تمدن بشری است. آثار به جا مانده از آنها در کتیبه هایشان شباهتی با خواسته های مادی ندارد و اینجاست که کششی فراتر از ماده را باید برای آنها فرض کرد. آنچه تصور میشود اینکه بخش غیرمادی جدید و نوظهور بر شالوده ژنهای خودخواه، غریبه ای تازه وارد است و این تازگی و تردی، آن را در رویارویی با ساختمان چند میلیارد ساله حیات مادی، ضعیف و خرد میکند(مراجعه شود به کتاب توهم بی خدایی از سید احمد الحسن- فصل پنجم).
در زمانی که بدن، فعال و در حال کار است این موجود تازه وارد، در تنگناست و در زمانی که بدن، کم کارتر شود مثلا در زمان خواب، این بخش غیر مادی می‌تواند فعالیت خود را برجسته تر کند و در میان غبار و سرگردانی جسم مادی، از خود اثری بر جای بگذارد.
آنچه از بعد فرامادی انتظار میرود، آنکه وجودی ظریفتر و لطیفتر از وجود مادی باشد و این وجود ظریفتر- که در مقایسه با جسم مادی، به منبع نور نزدیک تر است یعنی همان عالم مادی در سطحی فراتر است و بر عالم مادی مسلط می‌باشد و وجود عالم مادی فقط و فقط دراتصال با آن معنی می یابد- دارای اطلاعاتی پایدارتر و استوارتر و روشن تر است و میتوان از این اطلاعات روشن، بهره برد ولی به شرطی که سایه و ضخامت جسم بر آن کشیده نشود و هر چه این سایه، ظریفتر و شفافتر باشد و یا به عبارتی محوتر باشد، امکان دستیابی به اطلاعات آن موجود ظریفتر و صافتر، بیشتر میشود.(مراجعه شود به کتاب همراه با عبد صالح نوشته سید احمد الحسن).
کاستن از این سایه، طی خواب، کاملا مشهود است. و ازاین رو خواب، فرصتی استثنایی برای بهره بردن از آن اطلاعات ناب است.ولی مشخص است سایه سنگین و ضخیم جسم با تاریخچه چندین میلیارد سال تجربه بر زمین، باقی خواهد ماند و آشنا بودن ژنهای بدن انس
خلاصه: پس از بیدار شدن از خواب، معمولا برای چند دقیقه انسان، گیج است. در این مقاله بررسی می‌کنیم انتقال و حرکت از یک حوزه به حوزه دیگری- که قوانین آن، متفاوت از قوانین و مقررات حوزه نخست است- طبیعتا نوعی سرگردانی را ایجاد میکند و تفسیر آنچه در جهان دیگر دیده شده است، کار دشواری است که ما را نیازمند مفسر حقیقی این رویاها میکند.
بحث در این مورد طولانی است که در ادامه نا حدی به آن پرداخته میشود.
#سلمان_فاطمی #نورولوژیست #خواب #رویا #جهانهای_موازی #حیرت #مسیر_ارتقا #افزایش #سرگردانی
مقدمه: بخش بزرگی از زندگی انسان، در خواب می‌گذرد. در حدود هشت ساعت در روز 24 ساعته، در خواب هستیم. در این هشت ساعت که گاهی بیشتر هم میشود و تا 12 ساعت، طول می‌کشد، فعالیت های جسمانی کاهش می یابد. ضربان قلب کند میشود و چشمان بسته هستند و قادر به دیدن مادی نیستیم. گوش ها هم از ورود بسیاری از صداهای اطراف جلوگیری میکند و این جلوگیری، بیشتر از فیلترینگ طی بیداری است.
کاهش فعالیت های بدن، طی خواب، ممکن است در نگاه اول به نظر برسد، قدرت انسان را در دریافت اطلاعات، محدود می کند. این در صورتی است که وجود انسان، محدود به چشم و گوش و توانایی های دریافت اطلاعات مادی باشد.
بله این اندام ها طی خواب تا حد زیادی تعطیل میشود، ولی در مورد انسان با بعد دیگری فراتر از بعد مادی مواجهیم.
بحث های طولانی دانشمندان باستان شناس و جامعه شناس امروز و ناتوانی آنها در تفسیر ایثار حقیقی و تفسیر شکل گیری انفجاری نخستین تمدن بشری، شاید ما را به حقیقت بعد فرامادی انسان نزدیک کند.
ناتوانی آنها در تفسیر مادی اخلاق و ایثار حقیقی- که متمایز کننده انسان از حیوان است- حداقل این دروازه و احتمال را بر ما می گشاید که بتوانیم ایثار حقیقی را با چیزی غیر مادی توجیه کنیم.(ژن خودخواه- ریچارد داوکینز- 313)
و ناتوانی دانشمندان باستان شناس در تفسیر ایجاد انفجار گونه تمدن و فرهنگ در حدود ده تا پانزده هزار سال قبل در قوم سومر و آشور هم ممکن است با علتی غیر مادی- که ناگهان در وجود انسان ورود کرده است- به راحتی تفسیر شود.(نائل حنون- حقیقت سومریان و تحقیقاتی درباره ی علم آثار و متون میخی- ص29-30، ساموییل کریمر- از لوح های سومر- ص277-279)
حداقل نبود نظریه ای قوی- که بتواند ظهور تمدن و فرهنگ ناگهانی بشری را در حدود و مرزهای مادی توجیه کند به ما اجازه میدهد چیزی فرامادی را هم محتمل بدانیم.
توضیح:
تفسیر باستان شناسانی مادی مانند "ساموئل کریمر" نهایتا به آنجا میرسد که نخستین تمدن شکل گرفته بشری را به جنون و دیوانگی متهم میکند و سنت های آنها را زاییده تخیلات و خرافات می‌داند.
ولی می‌توانیم سوال کنیم این قوم دیوانه و مجنون چگونه با وجود جنونشان، ناگهان تمدنی را در بشریت بنا می‌کنند که برخی آثار آن مانند معبد اور هنوز ساختن و بنا کردنش با وجود امکانات امروز، دشوار می‌نماید؟!
اینها نشان دهنده ورود چیزی بالاتر از ژنهای خودخواه در وجود نخستین تمدن بشری است. آثار به جا مانده از آنها در کتیبه هایشان شباهتی با خواسته های مادی ندارد و اینجاست که کششی فراتر از ماده را باید برای آنها فرض کرد. آنچه تصور میشود اینکه بخش غیرمادی جدید و نوظهور بر شالوده ژنهای خودخواه، غریبه ای تازه وارد است و این تازگی و تردی، آن را در رویارویی با ساختمان چند میلیارد ساله حیات مادی، ضعیف و خرد میکند(مراجعه شود به کتاب توهم بی خدایی از سید احمد الحسن- فصل پنجم).
در زمانی که بدن، فعال و در حال کار است این موجود تازه وارد، در تنگناست و در زمانی که بدن، کم کارتر شود مثلا در زمان خواب، این بخش غیر مادی می‌تواند فعالیت خود را برجسته تر کند و در میان غبار و سرگردانی جسم مادی، از خود اثری بر جای بگذارد.
آنچه از بعد فرامادی انتظار میرود، آنکه وجودی ظریفتر و لطیفتر از وجود مادی باشد و این وجود ظریفتر- که در مقایسه با جسم مادی، به منبع نور نزدیک تر است یعنی همان عالم مادی در سطحی فراتر است و بر عالم مادی مسلط می‌باشد و وجود عالم مادی فقط و فقط دراتصال با آن معنی می یابد- دارای اطلاعاتی پایدارتر و استوارتر و روشن تر است و میتوان از این اطلاعات روشن، بهره برد ولی به شرطی که سایه و ضخامت جسم بر آن کشیده نشود و هر چه این سایه، ظریفتر و شفافتر باشد و یا به عبارتی محوتر باشد، امکان دستیابی به اطلاعات آن موجود ظریفتر و صافتر، بیشتر میشود.(مراجعه شود به کتاب همراه با عبد صالح نوشته سید احمد الحسن).
کاستن از این سایه، طی خواب، کاملا مشهود است. و ازاین رو خواب، فرصتی استثنایی برای بهره بردن از آن اطلاعات ناب است.ولی مشخص است سایه سنگین و ضخیم جسم با تاریخچه چندین میلیارد سال تجربه بر زمین، باقی خواهد ماند و آشنا بودن ژنهای بدن انس