💛🌼💛🌼💛
💛🌼💛🌼
💛🌼💛
💛🌼
💛
#شهر_بی_شهرزاد
#پارت_409
با آمدن حاج سبحان همراه نان سنگگ، شهرزاد دوان دوان به استقبالش رفت.
همگی دور هم نشسته و در حال خوردن صبحانه بودند اما جای خالی زهرا برایشان دهن کجی میکرد اما هیچ کدام حرفی نمیزدند.
یزدان از دیشب که سردرد داشت هنوز هم حالش بهتر نشده بود، برای همین حوصله لقمه گرفتن نداشت.
شهرزاد برایش لقمه گرفته و جلویش گرفت که تشکری کرده و کل لقمه را در دانش گذاشت که چشمان شهرزاد گرد شد.
حاج سبحان با دیدن چشمان شهرزاد تک خنده ای کرد و لب زد:
-دخترم تو به اندازه خودت لقمه گرفتی، یزدان به این بزرگی میخوای لقمه به اندازه بند انگشت رو یهو نخوره؟!
-والا چی بگم آخه...همشو گذاشت توی دهنش تعجب کردم!!
-خب عزیزمن لقمه رو یکم بزرگتر بگیر!!
-چشم!
-چشمت سلامت.
حاج سبحان همسرش را همراهی کرد تا برای زهرا صبحانه ببرند.
هرچه یزدان، اصرار کرد که میتواند پشت فرمان بنشیند و حالش خوب است مادرش قبول نکرد و گفت که با آژانس میروند!!
سرش را به بالش میفشارد و داد میزند:
-شهرزاد....اون قرص کوفتی چیشد پس؟!
قرص استامینوفن را بعد از چند بار گشتن پیدا کرد و همراه لیوان آبی که در دست داشت از آشپزخانه خارج شد.
-پیداش کردم...صبر کن....بیا آوردم پاشو بخور!!
اخه چرا سرت درد میکنه؟!
نکنه سرما خوردی؟!
اخه توی این هوای سرد پاییزی، چرا تا نصف شب بیرون میمونی؟!
-شهرزاد بس کن....زیر گوشم هی ور ور نکن!
میبینی حالم خوش نیست، بیست سوالی چرا میکنی!!
-چرا اینجوری میگی به من؟!
نگرانت بودم من احمق، اصلا به من چه برو بمون هرشب بیرون بدتر بشی!!
خواست از جایش بلند شود که یزدان مچ دستش را گرفت و کشید و که مجبور شد دوباره روی تخت بنشیند.
-بعدا جواب این حرفتم میدم...اما الان حال ندارم...بشین کنارم جایی نرو بزار آروم بشم!!
به حالت قهر سکوت کرد اما کنارش نشست و تکیه به تاج تخت؛ سر یزدان را روی ران پاهایش گذاشته و شروع به ماساژ دادن و خواندن آیت الکرسی کرد.
💛🌼💛🌼
💛🌼💛
💛🌼
💛
#شهر_بی_شهرزاد
#پارت_409
با آمدن حاج سبحان همراه نان سنگگ، شهرزاد دوان دوان به استقبالش رفت.
همگی دور هم نشسته و در حال خوردن صبحانه بودند اما جای خالی زهرا برایشان دهن کجی میکرد اما هیچ کدام حرفی نمیزدند.
یزدان از دیشب که سردرد داشت هنوز هم حالش بهتر نشده بود، برای همین حوصله لقمه گرفتن نداشت.
شهرزاد برایش لقمه گرفته و جلویش گرفت که تشکری کرده و کل لقمه را در دانش گذاشت که چشمان شهرزاد گرد شد.
حاج سبحان با دیدن چشمان شهرزاد تک خنده ای کرد و لب زد:
-دخترم تو به اندازه خودت لقمه گرفتی، یزدان به این بزرگی میخوای لقمه به اندازه بند انگشت رو یهو نخوره؟!
-والا چی بگم آخه...همشو گذاشت توی دهنش تعجب کردم!!
-خب عزیزمن لقمه رو یکم بزرگتر بگیر!!
-چشم!
-چشمت سلامت.
حاج سبحان همسرش را همراهی کرد تا برای زهرا صبحانه ببرند.
هرچه یزدان، اصرار کرد که میتواند پشت فرمان بنشیند و حالش خوب است مادرش قبول نکرد و گفت که با آژانس میروند!!
سرش را به بالش میفشارد و داد میزند:
-شهرزاد....اون قرص کوفتی چیشد پس؟!
قرص استامینوفن را بعد از چند بار گشتن پیدا کرد و همراه لیوان آبی که در دست داشت از آشپزخانه خارج شد.
-پیداش کردم...صبر کن....بیا آوردم پاشو بخور!!
اخه چرا سرت درد میکنه؟!
نکنه سرما خوردی؟!
اخه توی این هوای سرد پاییزی، چرا تا نصف شب بیرون میمونی؟!
-شهرزاد بس کن....زیر گوشم هی ور ور نکن!
میبینی حالم خوش نیست، بیست سوالی چرا میکنی!!
-چرا اینجوری میگی به من؟!
نگرانت بودم من احمق، اصلا به من چه برو بمون هرشب بیرون بدتر بشی!!
خواست از جایش بلند شود که یزدان مچ دستش را گرفت و کشید و که مجبور شد دوباره روی تخت بنشیند.
-بعدا جواب این حرفتم میدم...اما الان حال ندارم...بشین کنارم جایی نرو بزار آروم بشم!!
به حالت قهر سکوت کرد اما کنارش نشست و تکیه به تاج تخت؛ سر یزدان را روی ران پاهایش گذاشته و شروع به ماساژ دادن و خواندن آیت الکرسی کرد.
سرم رو متعجب تکون دادم که با همون لبخند روی لبش گفت:
_من آخر یه روز یا لب‌هات رو بهم می دوزم یا زبونت رو از حلقومت بیرون میکشم .
نیشخندی زدم ، انگار دور شدن از اون عمارت بهم قدر داده بود تا جواب این مرد رو بدم:
_تموم شد ؟ خیلی تاثیر گذار بود.
نیاوش سری تکون داد و ابرویی بالا انداخت .
دستم رو که زیر دستش بود رو فشرد و سرش رو نزدی‌تر آورد و زیر گوشم پچ زد:
_منتظرم فقط به یکی چشم و ابرو بدی یا بخوای حرف بزنی یا حتز نگاهش کنی ، اون وقته که بهت رحم نمی‌کنم ، اینو بهت قول میدم. حداقل تا الان باید شناخته باشیم که وقتی یه حرفی رو می‌زنم ، انجامش میدم. پس خیلی حواست رو جمع کن.
این بار نخواستم لجبازی کنم و فقط سری تکون دادم که نیشخندی زد:
_خوبه.
خیلی دلم می‌خواست زودتر به این جشنی که نیاوش برای اومدن بهش ، به شدت علاقه داشت برسیم و از طرفی هم دلم می‌خواست به یکی بفهمونم گه منو از دست این دیو دوسر نجات بده اما حقیقتش الان با شنیدن حرف هاش منصرف شدم .
چون می‌دونستم اینجوری هم خودم رو توی دردسر می‌ندازم و هم طرف مقابلم رو .
هز چند دفعه‌ی قبل هم که به جشن رفته بودیم ، همه‌ی آدم‌های اونجا از نیاوش حساب می‌بردن .
اصلا معلوم نیست این یارو کی هست و چیکار میکنه که این قدر همه ازش می‌ترسن.
با ایستادن ماشین بی خیال این افکاری که به هیچ جا نمی‌رسن شدم و ترجیح دادم که تمام وجودم چشم بسه تا ببینم اینجا چه‌خبره و چیکار میکنن.
با شنیدن صدای نیاوش سرم رو سمتش چرخوندم و بخاطر فاصله‌ی کمی که بین‌مون ایجاد شده بود ، می‌تونستم نفس‌های گرمش رو روی پوستم احساس کنم.
_من آخر یه روز یا لب‌هات رو بهم می دوزم یا زبونت رو از حلقومت بیرون میکشم .
نیشخندی زدم ، انگار دور شدن از اون عمارت بهم قدر داده بود تا جواب این مرد رو بدم:
_تموم شد ؟ خیلی تاثیر گذار بود.
نیاوش سری تکون داد و ابرویی بالا انداخت .
دستم رو که زیر دستش بود رو فشرد و سرش رو نزدی‌تر آورد و زیر گوشم پچ زد:
_منتظرم فقط به یکی چشم و ابرو بدی یا بخوای حرف بزنی یا حتز نگاهش کنی ، اون وقته که بهت رحم نمی‌کنم ، اینو بهت قول میدم. حداقل تا الان باید شناخته باشیم که وقتی یه حرفی رو می‌زنم ، انجامش میدم. پس خیلی حواست رو جمع کن.
این بار نخواستم لجبازی کنم و فقط سری تکون دادم که نیشخندی زد:
_خوبه.
خیلی دلم می‌خواست زودتر به این جشنی که نیاوش برای اومدن بهش ، به شدت علاقه داشت برسیم و از طرفی هم دلم می‌خواست به یکی بفهمونم گه منو از دست این دیو دوسر نجات بده اما حقیقتش الان با شنیدن حرف هاش منصرف شدم .
چون می‌دونستم اینجوری هم خودم رو توی دردسر می‌ندازم و هم طرف مقابلم رو .
هز چند دفعه‌ی قبل هم که به جشن رفته بودیم ، همه‌ی آدم‌های اونجا از نیاوش حساب می‌بردن .
اصلا معلوم نیست این یارو کی هست و چیکار میکنه که این قدر همه ازش می‌ترسن.
با ایستادن ماشین بی خیال این افکاری که به هیچ جا نمی‌رسن شدم و ترجیح دادم که تمام وجودم چشم بسه تا ببینم اینجا چه‌خبره و چیکار میکنن.
با شنیدن صدای نیاوش سرم رو سمتش چرخوندم و بخاطر فاصله‌ی کمی که بین‌مون ایجاد شده بود ، می‌تونستم نفس‌های گرمش رو روی پوستم احساس کنم.
_تکون نمی‌خوری تا بیام در این ماشین رو برات باز کنم .
ابرویی بالا انداختم و خودم رو متعجب نشون دادم:
_مگه تو هم از این جنتلمن بازیا بلدی؟ چقدر عجیب!
نیاوش نگاهش رو ازم گرفت و درحالی که از ماشین پیاده می‌شد ، جواب داد:
_دهنت رو ببند.
حرفش رو زد و از ماشین پیاده شد و نتونست پوزخندی که روی لب‌های من نقش بسته رو ببینه.
دقیقا طبق گفته‌ی خودش سرجام نشستم و منتظر باز شدن این در توسط نیاوش شدم.
با باز شدم در و دراز شدن دستش چشم‌هام رو به چشم‌هاش دوختم و لب زدم:
_اصلا این همه جنتلمن بودن بهت نمیاد .
نیاوش هم دستی که می‌خواستم بذارم توی دستش رو محکم گرفت و مثل خودم لب زد:
_آدم باش تا دندونات رو توی دهنت خرد نکردم.
نیشخندی زدم و جوابی بخش ندادم.
شونه به شونه‌ی هم وارد اون عمارت بزرگی شدیم.
بر خلاف چیزی که فکر می‌کردم موزیک ملایمی پخش می‌شد و حتی صداشم اونقدر بلند نبود که بخواد آزار دهنده بشه و همین مرموز بودنش باعث ترسناک بودنسم شد.
دست نیاوش رو محکم تر از قبل گرفتم که سرش رو سمتم چرخوند.
_اینجا چرا اینجوریه؟
نیاوش سرش رو تکون داد و پرسید:
_چجوریه؟
نگاهی به دور و اطراف انداختم و در همون حالت جواب دادم:
_خیلی جای عجیب و غریبه ، حتی به نظر ترسناک می‌رسه ، چجوری میتونی پات رو همچین جاهایی بذاری .
دستم رو محکم تر از قبل فشرد و جواب داد:
_چون واقعا اینجا جای ترسناکیه ، منم با اینجور آدما زیاد رفت و آمد کردم، درضمن این‌قدر مثل احمق‌ها دور و اطراف رو نگاه نکن.
آب دهانم رو قورت دادم و با استرس پرسیدم :
_معلومه که باهاشون رفت و امد کردی که حالا به این حال و روز افتادی ، فقط مگه آزار داشتی که منو هم برداشتی آوردی اینجا!
ابرویی بالا انداختم و خودم رو متعجب نشون دادم:
_مگه تو هم از این جنتلمن بازیا بلدی؟ چقدر عجیب!
نیاوش نگاهش رو ازم گرفت و درحالی که از ماشین پیاده می‌شد ، جواب داد:
_دهنت رو ببند.
حرفش رو زد و از ماشین پیاده شد و نتونست پوزخندی که روی لب‌های من نقش بسته رو ببینه.
دقیقا طبق گفته‌ی خودش سرجام نشستم و منتظر باز شدن این در توسط نیاوش شدم.
با باز شدم در و دراز شدن دستش چشم‌هام رو به چشم‌هاش دوختم و لب زدم:
_اصلا این همه جنتلمن بودن بهت نمیاد .
نیاوش هم دستی که می‌خواستم بذارم توی دستش رو محکم گرفت و مثل خودم لب زد:
_آدم باش تا دندونات رو توی دهنت خرد نکردم.
نیشخندی زدم و جوابی بخش ندادم.
شونه به شونه‌ی هم وارد اون عمارت بزرگی شدیم.
بر خلاف چیزی که فکر می‌کردم موزیک ملایمی پخش می‌شد و حتی صداشم اونقدر بلند نبود که بخواد آزار دهنده بشه و همین مرموز بودنش باعث ترسناک بودنسم شد.
دست نیاوش رو محکم تر از قبل گرفتم که سرش رو سمتم چرخوند.
_اینجا چرا اینجوریه؟
نیاوش سرش رو تکون داد و پرسید:
_چجوریه؟
نگاهی به دور و اطراف انداختم و در همون حالت جواب دادم:
_خیلی جای عجیب و غریبه ، حتی به نظر ترسناک می‌رسه ، چجوری میتونی پات رو همچین جاهایی بذاری .
دستم رو محکم تر از قبل فشرد و جواب داد:
_چون واقعا اینجا جای ترسناکیه ، منم با اینجور آدما زیاد رفت و آمد کردم، درضمن این‌قدر مثل احمق‌ها دور و اطراف رو نگاه نکن.
آب دهانم رو قورت دادم و با استرس پرسیدم :
_معلومه که باهاشون رفت و امد کردی که حالا به این حال و روز افتادی ، فقط مگه آزار داشتی که منو هم برداشتی آوردی اینجا!
•|شهر بی شهرزاد|•سیاه زخم✨
💛🌼💛🌼💛 💛🌼💛🌼 💛🌼💛 💛🌼 💛 #شهر_بی_شهرزاد #پارت_409 با آمدن حاج سبحان همراه نان سنگگ، شهرزاد دوان دوان به استقبالش رفت. همگی دور هم نشسته و در حال خوردن صبحانه بودند اما جای خالی زهرا برایشان دهن کجی میکرد اما هیچ کدام حرفی نمیزدند. یزدان از دیشب که سردرد…
💛🌼💛🌼💛
💛🌼💛🌼
💛🌼💛
💛🌼
💛
#شهر_بی_شهرزاد
#پارت_410
چند روز از عروسی زهرا گذشته و آنها هم به ماه عسل رفته بودند.
امشب قرار بود بعد از پنج روز، بلاخره زهرا و علی برگردند که حاج خانوم خواسته بود شام را مهمان ما باشند.
امروز از صبح تدارکات را همراه حاج خانوم انجام داد. امروز قرار بود که در کلاس خیاطی ثبت نام کند.
لباس هایش را پوشید و چادرش راهم برداشت و به هال رفت که حاج خانوم را آماده دید.
لبخند گشادی زده و هردو از خانه خارج شدند.
بماند که از شب یزدان هزار بار سپرده بود با هیچ احدالناسی نشناخته، درباره زندگیشان نگوید و....
راسته رفته و راسته برگردد...!!
تمام شرط ها و توصیه هایش را بازگو و شهرزاد چشمی گفته بود.
از شوق یادگرفتن خیاطی هیجانی درونش برپاشده بود...بلاخره میتوانست روی پاهای خودش بایستد.
تلاش میکرد قوی شود، اما ابتدا باید کاری یاد میگرفت....درست بود که یزدان و حاجی نمیگذاشتند احساس کمبودی داشته باشد، اما قلبا خواستار این بود که خودش بتواند درآمدی داشته باشد هرچند کم!!
چون خیاطی نرگس خانوم چند کوچه بالاتر از خانه خودشان بود برای همین تصمیم گرفتند تا پیاده بروند.
در راه چندتن از همسایه هارا دیده و احوال پرسب میکردند.
با رسیدن به خیاطی؛ نگاهی به تابلو بزرگ مشکی با نوارهای زرد رنگی که در اطرافش، جلوه زیبایی داشت!!
زنگ را فشرده و بعد ازمعرفی خودشان وارد شدند.
حاج خانوم بخاطر مطمعن بودن مکان نرگس خیاط و افرادش، تصمیم گرفته بود شهرزاد را در اینجا ثبت نام کند تا یزدان هم سختگیری نکند.
-سلام نرگس خانوم، خوب هستید!؟
-به به ببین کی اینجاست...حاج اکرم بانو...قدم رنجه فرمودید...میگفتی گاوی،گوسفندی برات میبریدم!!
خوش آمدید...بفرمایید داخل!
-سلام.
-سلام دخترم....خوش اومدید...بفرمایید داخل بفرمایید!!
-ممنون حتما!!
روی صندلی کنار حاج خانوم جای گرفت و در سکوت نگاهش را به آنها دوخت.
نرگس خیاط، وقتی نامش را شنید احساس میکرد با یک زن پیر روبرو خواهد شد اما حالا یک زن خوش اندام و شیک پوش جلویش نشسته و در حال شوخی و خنده با مادرشوهرش بود.
💛🌼💛🌼
💛🌼💛
💛🌼
💛
#شهر_بی_شهرزاد
#پارت_410
چند روز از عروسی زهرا گذشته و آنها هم به ماه عسل رفته بودند.
امشب قرار بود بعد از پنج روز، بلاخره زهرا و علی برگردند که حاج خانوم خواسته بود شام را مهمان ما باشند.
امروز از صبح تدارکات را همراه حاج خانوم انجام داد. امروز قرار بود که در کلاس خیاطی ثبت نام کند.
لباس هایش را پوشید و چادرش راهم برداشت و به هال رفت که حاج خانوم را آماده دید.
لبخند گشادی زده و هردو از خانه خارج شدند.
بماند که از شب یزدان هزار بار سپرده بود با هیچ احدالناسی نشناخته، درباره زندگیشان نگوید و....
راسته رفته و راسته برگردد...!!
تمام شرط ها و توصیه هایش را بازگو و شهرزاد چشمی گفته بود.
از شوق یادگرفتن خیاطی هیجانی درونش برپاشده بود...بلاخره میتوانست روی پاهای خودش بایستد.
تلاش میکرد قوی شود، اما ابتدا باید کاری یاد میگرفت....درست بود که یزدان و حاجی نمیگذاشتند احساس کمبودی داشته باشد، اما قلبا خواستار این بود که خودش بتواند درآمدی داشته باشد هرچند کم!!
چون خیاطی نرگس خانوم چند کوچه بالاتر از خانه خودشان بود برای همین تصمیم گرفتند تا پیاده بروند.
در راه چندتن از همسایه هارا دیده و احوال پرسب میکردند.
با رسیدن به خیاطی؛ نگاهی به تابلو بزرگ مشکی با نوارهای زرد رنگی که در اطرافش، جلوه زیبایی داشت!!
زنگ را فشرده و بعد ازمعرفی خودشان وارد شدند.
حاج خانوم بخاطر مطمعن بودن مکان نرگس خیاط و افرادش، تصمیم گرفته بود شهرزاد را در اینجا ثبت نام کند تا یزدان هم سختگیری نکند.
-سلام نرگس خانوم، خوب هستید!؟
-به به ببین کی اینجاست...حاج اکرم بانو...قدم رنجه فرمودید...میگفتی گاوی،گوسفندی برات میبریدم!!
خوش آمدید...بفرمایید داخل!
-سلام.
-سلام دخترم....خوش اومدید...بفرمایید داخل بفرمایید!!
-ممنون حتما!!
روی صندلی کنار حاج خانوم جای گرفت و در سکوت نگاهش را به آنها دوخت.
نرگس خیاط، وقتی نامش را شنید احساس میکرد با یک زن پیر روبرو خواهد شد اما حالا یک زن خوش اندام و شیک پوش جلویش نشسته و در حال شوخی و خنده با مادرشوهرش بود.
•|شهر بی شهرزاد|•سیاه زخم✨
_تکون نمی‌خوری تا بیام در این ماشین رو برات باز کنم . ابرویی بالا انداختم و خودم رو متعجب نشون دادم: _مگه تو هم از این جنتلمن بازیا بلدی؟ چقدر عجیب! نیاوش نگاهش رو ازم گرفت و درحالی که از ماشین پیاده می‌شد ، جواب داد: _دهنت رو ببند. حرفش رو زد و از ماشین پیاده…
صدای پوزخند نیاوش رو شنیدم و بعد از اون گفت:
_آوردمت اینجا که بهت نشون بدم آدمای وحشی تر از منم هست بلکه حواست رو بیشتر از اینا جمع کنی تا نخوام بدمت دستشون.
سرم رو سمتش چرخوندم که با همون جدیت نگاهم میکرد.
نخواستم خودم رو ببازم و با بی‌تفاوتی گفتم:
_می‌دونی هر جایی ، کنار هر کسی بودن بهتر از توعه ، حداقل اونا متجاوزِ نیستن.
قبل از اینکه نیاوش بخواد حرفی بزنه ، مردی چهارشونه و قد بلند که زیادی هم جذاب بود دقیقا روبه‌روی نیاوش قرار گرفت.
دستش رو سمت نیاوش دراز کرد و لبخندی زد:
_چقدر عجیب که یه روز نیاوش خان دیر کردن.
نیاوش با همان جدیت بدون اینکه حتی لبخند کوچکی بزند ، جواب داد:
_کار کوچکی داشتم که حل شد.
همون مرد نگاهش به من افتاد و لبخندی زد:
_کار کوچیکت رو فهمیدم و از همین جا باید بگم خدا قوت داداش.
با اینکه به نظر نمی‌رسید آدم بدی باشه اما چشم غره‌تی بهش رفتم.
اصلا هر کی دور و اطراف نیاوشه آدم بدی محسوب می‌شه و باید حواسم رو جمع کنم که حتی از دو قدمی‌شون هم رد نشم.
نیاوش با دیدن عکس‌العمل من دستش رو لابه‌لای موهاش کرد:
_با اجازه اگه اجازه می‌دی تا بریم داخل.
اون مرد هم انگار تازه متوجه شد که تمام مدت سد معبر کرده بود و اجازه نمی‌داد ما وارد عمارت بشیم.
لبخندی زد و دستش رو روی سینه‌ش گذاشت:
_من اصلا حواسم نبود ، بفرمایید داخل.
نیاوش بدون اینکه حرفی بزنه وارد عمارت شد و منم که از همون اول اجازه‌ی صحبت کردن نداشتم و اصلا دلم نمی‌خواست بر خلاف خواسته‌ی نیاوش برخورد کنم چون می‌دونستم آخرش دودش توی چشم خودم می‌ره.
با این حال به نظرم زشت بود که جواب اون مرد مودب رو نداد .
هر چند که این نیاوش بویی از آدمیزاد و آداب معاشرت نبرده فقط بلده بپره به یکی.
_آوردمت اینجا که بهت نشون بدم آدمای وحشی تر از منم هست بلکه حواست رو بیشتر از اینا جمع کنی تا نخوام بدمت دستشون.
سرم رو سمتش چرخوندم که با همون جدیت نگاهم میکرد.
نخواستم خودم رو ببازم و با بی‌تفاوتی گفتم:
_می‌دونی هر جایی ، کنار هر کسی بودن بهتر از توعه ، حداقل اونا متجاوزِ نیستن.
قبل از اینکه نیاوش بخواد حرفی بزنه ، مردی چهارشونه و قد بلند که زیادی هم جذاب بود دقیقا روبه‌روی نیاوش قرار گرفت.
دستش رو سمت نیاوش دراز کرد و لبخندی زد:
_چقدر عجیب که یه روز نیاوش خان دیر کردن.
نیاوش با همان جدیت بدون اینکه حتی لبخند کوچکی بزند ، جواب داد:
_کار کوچکی داشتم که حل شد.
همون مرد نگاهش به من افتاد و لبخندی زد:
_کار کوچیکت رو فهمیدم و از همین جا باید بگم خدا قوت داداش.
با اینکه به نظر نمی‌رسید آدم بدی باشه اما چشم غره‌تی بهش رفتم.
اصلا هر کی دور و اطراف نیاوشه آدم بدی محسوب می‌شه و باید حواسم رو جمع کنم که حتی از دو قدمی‌شون هم رد نشم.
نیاوش با دیدن عکس‌العمل من دستش رو لابه‌لای موهاش کرد:
_با اجازه اگه اجازه می‌دی تا بریم داخل.
اون مرد هم انگار تازه متوجه شد که تمام مدت سد معبر کرده بود و اجازه نمی‌داد ما وارد عمارت بشیم.
لبخندی زد و دستش رو روی سینه‌ش گذاشت:
_من اصلا حواسم نبود ، بفرمایید داخل.
نیاوش بدون اینکه حرفی بزنه وارد عمارت شد و منم که از همون اول اجازه‌ی صحبت کردن نداشتم و اصلا دلم نمی‌خواست بر خلاف خواسته‌ی نیاوش برخورد کنم چون می‌دونستم آخرش دودش توی چشم خودم می‌ره.
با این حال به نظرم زشت بود که جواب اون مرد مودب رو نداد .
هر چند که این نیاوش بویی از آدمیزاد و آداب معاشرت نبرده فقط بلده بپره به یکی.
•|شهر بی شهرزاد|•سیاه زخم✨
صدای پوزخند نیاوش رو شنیدم و بعد از اون گفت: _آوردمت اینجا که بهت نشون بدم آدمای وحشی تر از منم هست بلکه حواست رو بیشتر از اینا جمع کنی تا نخوام بدمت دستشون. سرم رو سمتش چرخوندم که با همون جدیت نگاهم میکرد. نخواستم خودم رو ببازم و با بی‌تفاوتی گفتم: _می‌دونی…
_حداقل با دوستای خودت مثل آدم برخورد کن اونا که دیگه هیچ بلایی سرت نیودن.
نیاوش دستم رو محکم گرفت و فشرد:
_اگه منظورت با همون آدمیه که جلوی در باهاش برخورد کردی باید بگم که اون از همه خطرناک تره و اگر جونت رو دوست دادی بهتره از دو قدمیش هم رد نشی.
دهنم از تعجب باز موند که نیاوش سرش را چرخوند و با دیدن قیافه‌ی ضایع من ، پوزخندی زد.
_چیه نکنه عاشق و دلباخته‌ش شده بودی؟!
بی‌توجه به تیکه ای که بهم انداخت مات و مبهوت گفتم:
_چرا شما اینجوری هستی ؟ اصلا بویی از آدمیت و انسانیت بردید ، من واقعا نمی‌تونم درک‌تون کنم.
نیاوش ضربه‌ای به پیشونیم زد و جواب داد:
_فهمیدن این مسائل از عهده‌ی تو خارجه ، پس خیلی تلاش نکن.
این تیکه هاش حتی نمی‌تونست ذره‌ای از تعجب من رو کم کنه.
با همون دهن باز مونده ، سرم رو کمی کج کردم تا صورتم دقیقا جلوی صورتش قرار بگیره.
_واقعا آدم بدی بود ؟ آخه اصلا بهش نمیومد.
نیاوش با انگشت اشاره‌ش سرم رو به عقب هل داد و غرید:
_هی ساده لوح اونی که خلافکاره نمیاد روی پیشونیش بنویسه من آدم بدی هستم و یه نصیحت از من بشنو ، اونایی که بیشتر در تلاشن تا خودشون رو آدم حسابی نشون بدن از همه خطرناک ترن.
قبل از اینکه بخوام سوال دیگه‌ای بپرسم یکی دیگه از آقایون جلومون سبز شد.
این بار اخم هام بیشتر از قبل شد و ترجیح دادم که حتی باهاشون همکلام نشم.
_داداش چشم ما که به در خشک شد.
نیاوش بدون اینکه تغییری در صورت خودش ایجاد کنه یکی از دست‌هاش رو توی جیب شلوارش کرد.
_سعی قرار نیست همیشه آن‌تایم باشه یه این بار رو خواستم دیر کنم مشکلیه؟
نیاوش دستم رو محکم گرفت و فشرد:
_اگه منظورت با همون آدمیه که جلوی در باهاش برخورد کردی باید بگم که اون از همه خطرناک تره و اگر جونت رو دوست دادی بهتره از دو قدمیش هم رد نشی.
دهنم از تعجب باز موند که نیاوش سرش را چرخوند و با دیدن قیافه‌ی ضایع من ، پوزخندی زد.
_چیه نکنه عاشق و دلباخته‌ش شده بودی؟!
بی‌توجه به تیکه ای که بهم انداخت مات و مبهوت گفتم:
_چرا شما اینجوری هستی ؟ اصلا بویی از آدمیت و انسانیت بردید ، من واقعا نمی‌تونم درک‌تون کنم.
نیاوش ضربه‌ای به پیشونیم زد و جواب داد:
_فهمیدن این مسائل از عهده‌ی تو خارجه ، پس خیلی تلاش نکن.
این تیکه هاش حتی نمی‌تونست ذره‌ای از تعجب من رو کم کنه.
با همون دهن باز مونده ، سرم رو کمی کج کردم تا صورتم دقیقا جلوی صورتش قرار بگیره.
_واقعا آدم بدی بود ؟ آخه اصلا بهش نمیومد.
نیاوش با انگشت اشاره‌ش سرم رو به عقب هل داد و غرید:
_هی ساده لوح اونی که خلافکاره نمیاد روی پیشونیش بنویسه من آدم بدی هستم و یه نصیحت از من بشنو ، اونایی که بیشتر در تلاشن تا خودشون رو آدم حسابی نشون بدن از همه خطرناک ترن.
قبل از اینکه بخوام سوال دیگه‌ای بپرسم یکی دیگه از آقایون جلومون سبز شد.
این بار اخم هام بیشتر از قبل شد و ترجیح دادم که حتی باهاشون همکلام نشم.
_داداش چشم ما که به در خشک شد.
نیاوش بدون اینکه تغییری در صورت خودش ایجاد کنه یکی از دست‌هاش رو توی جیب شلوارش کرد.
_سعی قرار نیست همیشه آن‌تایم باشه یه این بار رو خواستم دیر کنم مشکلیه؟
💛🌼💛🌼💛
💛🌼💛🌼
💛🌼💛
💛🌼
💛
#شهر_بی_شهرزاد
#پارت_411
بعد از اینکه بلاخره رفع دلتنگی کردند،حاج خانوم درباره حضور من در اینجا ومشکلات زندگیم و یادگیری خیاطی گفت،نرگس خانوم خیلی استقبال کرده و خوشحال شد.
-خب دیگه اکرم خانوم، اصلا نگران نباش!
شهرزاد میگیرم و شهرزاد خیاط بهتون تحویل میدم.
پشت بند حرفش خنده ای کرد که حاج خانوم و شهرزاد هم به لحن بامزه اش خندیدند.
-دستت درد نکنه نرگس جان!
فقط اینکه لطفا حواست بیشتر به شهرزاد باشه.
یکم حاجی روش حساسه، به زور اجازه گرفتم بیارمش سرکار!
-ای بابا....اکرم خانوم نگران نباش حواسم جمعه جمع!
اینجا من نمیزارم یک مگس نر هم پرواز کنه چه برسه مردی بخواد وارد اینجا بشه!
خیالت راحت باشه عزیزم.
-دست گلت درد نکنه؛ پس من رفع زحمت کنم.
این شما اینم شهرزادِ من!
-مامان از امروز یعنی شروع کنم؟!
-آره عزیزم البته اگر خودت مایل باشی، تو خونه تنهایی میخوای چیکار کنی؟! بمون زیر و بم کارت رو یاد بگیر مادر.
-چرا که نه خودمم شوق و هیجان دارم برای شروع...چشم میمونم فقط یز....
-تو نگران اون نباش، میاد ناهارشو میخوره و برمیگرده سرکارش!
همیشه مگه باید ور دلش باشی؟!
کارت رو یادبگیر تا روی پاهای خودت وایسی قربونت برم من!!
-خدانکنه مامان جان، دستت درد نکنه چشم!
بوسه ای روی پیشانی شهرزاد زده و دستش را محکم فشرد، بعد از خداحافظی با نرگس خیاط به سمت خروجی قدم برداشت.
با صدای نرگس خیاط به سمتش برگشت و لبخند ریزی زد.
-شهرزاد جان، بیا بریم بسپارمت دست سپیده خانوم، کارش حرف نداره!
اون اولین نفری که وارد این کارگاه شد و خیاطی رو از خودم یاد گرفت!
مطمعنم توام یک خیاط عالی میشی در آینده.
-ممنون، لطف دارید.
-عزیزی،لطفا اینجا راحت باش.
میبینی همه با شلوار و پیرهن میگردن؟! توام در بیار چادر و مانتو رو تا راحت تر باشی!
-چشم چادرم در میارم...اما از زیر مانتو پیراهنم خیلی بازه خجالت میکشم!
از فردا لباس مناسب میپوشم تا بتونم مانتو روهم در بیارم.
-هرجور راحتی عزیزم.
سپیده جان، ایشون شهرزاد خانوم، دختر رفیق بنده هستش!
میخواد خیاطی رو یادبگیره، میسپارمت دست خودت.
-چشم نرگس خانوم،نگران نباشید خودم همه کارهارو بهش یاد میدم!
-شهرزاد جان اون صندلی رو بیار و بشین کنار سپیده جان، منم برم به بقیه سفارش ها برسم،اگر کاری چیزی داشتی حتما بگو باشه عزیزم؟!
نبینم خجالت کشیدی حرفی نزدیا!
-چشم..نه حتما بهتون اطلاع میدم ممنون!
آفرینی زیر لب زمزمه میکند و به سمت اتاق مدیریت میرود.
شهرزاد به سمت صندلی رفته و آنرا برمیدارد، کنار سپیده خانوم که حدود سن چهل سال شاید داشته باشد مبنشیند و با دقت به توضیحات و کارهایش گوش میدهد.
💛🌼💛🌼
💛🌼💛
💛🌼
💛
#شهر_بی_شهرزاد
#پارت_411
بعد از اینکه بلاخره رفع دلتنگی کردند،حاج خانوم درباره حضور من در اینجا ومشکلات زندگیم و یادگیری خیاطی گفت،نرگس خانوم خیلی استقبال کرده و خوشحال شد.
-خب دیگه اکرم خانوم، اصلا نگران نباش!
شهرزاد میگیرم و شهرزاد خیاط بهتون تحویل میدم.
پشت بند حرفش خنده ای کرد که حاج خانوم و شهرزاد هم به لحن بامزه اش خندیدند.
-دستت درد نکنه نرگس جان!
فقط اینکه لطفا حواست بیشتر به شهرزاد باشه.
یکم حاجی روش حساسه، به زور اجازه گرفتم بیارمش سرکار!
-ای بابا....اکرم خانوم نگران نباش حواسم جمعه جمع!
اینجا من نمیزارم یک مگس نر هم پرواز کنه چه برسه مردی بخواد وارد اینجا بشه!
خیالت راحت باشه عزیزم.
-دست گلت درد نکنه؛ پس من رفع زحمت کنم.
این شما اینم شهرزادِ من!
-مامان از امروز یعنی شروع کنم؟!
-آره عزیزم البته اگر خودت مایل باشی، تو خونه تنهایی میخوای چیکار کنی؟! بمون زیر و بم کارت رو یاد بگیر مادر.
-چرا که نه خودمم شوق و هیجان دارم برای شروع...چشم میمونم فقط یز....
-تو نگران اون نباش، میاد ناهارشو میخوره و برمیگرده سرکارش!
همیشه مگه باید ور دلش باشی؟!
کارت رو یادبگیر تا روی پاهای خودت وایسی قربونت برم من!!
-خدانکنه مامان جان، دستت درد نکنه چشم!
بوسه ای روی پیشانی شهرزاد زده و دستش را محکم فشرد، بعد از خداحافظی با نرگس خیاط به سمت خروجی قدم برداشت.
با صدای نرگس خیاط به سمتش برگشت و لبخند ریزی زد.
-شهرزاد جان، بیا بریم بسپارمت دست سپیده خانوم، کارش حرف نداره!
اون اولین نفری که وارد این کارگاه شد و خیاطی رو از خودم یاد گرفت!
مطمعنم توام یک خیاط عالی میشی در آینده.
-ممنون، لطف دارید.
-عزیزی،لطفا اینجا راحت باش.
میبینی همه با شلوار و پیرهن میگردن؟! توام در بیار چادر و مانتو رو تا راحت تر باشی!
-چشم چادرم در میارم...اما از زیر مانتو پیراهنم خیلی بازه خجالت میکشم!
از فردا لباس مناسب میپوشم تا بتونم مانتو روهم در بیارم.
-هرجور راحتی عزیزم.
سپیده جان، ایشون شهرزاد خانوم، دختر رفیق بنده هستش!
میخواد خیاطی رو یادبگیره، میسپارمت دست خودت.
-چشم نرگس خانوم،نگران نباشید خودم همه کارهارو بهش یاد میدم!
-شهرزاد جان اون صندلی رو بیار و بشین کنار سپیده جان، منم برم به بقیه سفارش ها برسم،اگر کاری چیزی داشتی حتما بگو باشه عزیزم؟!
نبینم خجالت کشیدی حرفی نزدیا!
-چشم..نه حتما بهتون اطلاع میدم ممنون!
آفرینی زیر لب زمزمه میکند و به سمت اتاق مدیریت میرود.
شهرزاد به سمت صندلی رفته و آنرا برمیدارد، کنار سپیده خانوم که حدود سن چهل سال شاید داشته باشد مبنشیند و با دقت به توضیحات و کارهایش گوش میدهد.
💛🌼💛🌼💛
💛🌼💛🌼
💛🌼💛
💛🌼
💛
#شهر_بی_شهرزاد
#پارت_412
دستی به گردن خشک شده اش که بخاطر خم شدن های پی در پی بود کشیده و کش و قوسی به تنش داد.
در بین حرف های اموزشی، سپیده خانوم از زندگی خود برایش نیز تعریف میکرد.
تازه میفهمید چقدر باید ممنون خانواده صالحی باشد، اگر آنها نبودند حالا نمیدانست دقیقا چه بر سر زندگیش می آمد.
سپیده خانوم، از ورشکستی همسرش و بعد از آن ایست قلبی که کرده بود، اورا تنها گذاشته بود.
بعد از همسرش، تنهای تنها شده با چندین طلبکار..
وقتی که تمام خانه و ماشین را فروخته و بدهی همسرش را میدهد، حتی یک ریالی هم نداشته که برای خودش تکه نانی بخرد!!
نرگس خیاط اورا در ایستگاه مترو که گوشه ای نشسته و اشک میریخته دیده بود، آن زمان سی ساله بوده و جوان.
انگار نگاه های هیز مردان را رویش نرگس دیده بود و برای همین به سراغش آمده بود.
وقتی اوضاع زندگیش را میفهمد؛ از او میخواهد که در کار خیاطی کمکش کند و اوهم جای خواب و مزد به او میدهد.
همانجا شروع دوباره زندگیش بوده است، در این ده سال همینجا کار کرده و خیاطی را رونق داده بودند و اوهم توانسته بود با حفظ آبرویش بقیه عمرش را زندگی کند.
-شهرزادجان....من که دیگه پاهام جون نداره تکون بخورم!
میتونی دوتا چای بیاری؟! یکم خستگی در کنیم و بعد دیگه عزم رفتن کنیم.
-خسته نباشید سپیده جون، چشم الان براتون دوتا جای دبش میارم، کل خستگی روز رو از تن تون بیرون کنه!
-پیرشی عزیزم، دستت طلا!!
از جای برخواست و به سمت آشپزخانه کوچکی که در آنجا بود قدم برداشت.
دو استکان کمر باریک برداشته و در سینی گذاشت، با دیدن دارچین لبخندی روی لب هایش نشست.
بعد از ریختن چای،دارچین هم کمی به آن اضافه کرد که عطرش در اتاقک کوچک پیچید.
دم عمیقی گرفت و از آشپزخانه خارج شد.
چادرش را روی سرش کشید و بعد از خداحافظی از بقیه از کارگاه خارج شد.
حاج خانوم گفته بود دنبالش می آید؛ اما بیش از چهل دقیقه منتظرش ماندند اما وقتی خبری نشد با خود فکر کرد شاید کاری برایش پیش آمده است.
برای همین تصمیم گرفت که خودش برگردد، راه را زمان آمدن حفظ کرده بود تا دچار مشکل نشود.
💛🌼💛🌼
💛🌼💛
💛🌼
💛
#شهر_بی_شهرزاد
#پارت_412
دستی به گردن خشک شده اش که بخاطر خم شدن های پی در پی بود کشیده و کش و قوسی به تنش داد.
در بین حرف های اموزشی، سپیده خانوم از زندگی خود برایش نیز تعریف میکرد.
تازه میفهمید چقدر باید ممنون خانواده صالحی باشد، اگر آنها نبودند حالا نمیدانست دقیقا چه بر سر زندگیش می آمد.
سپیده خانوم، از ورشکستی همسرش و بعد از آن ایست قلبی که کرده بود، اورا تنها گذاشته بود.
بعد از همسرش، تنهای تنها شده با چندین طلبکار..
وقتی که تمام خانه و ماشین را فروخته و بدهی همسرش را میدهد، حتی یک ریالی هم نداشته که برای خودش تکه نانی بخرد!!
نرگس خیاط اورا در ایستگاه مترو که گوشه ای نشسته و اشک میریخته دیده بود، آن زمان سی ساله بوده و جوان.
انگار نگاه های هیز مردان را رویش نرگس دیده بود و برای همین به سراغش آمده بود.
وقتی اوضاع زندگیش را میفهمد؛ از او میخواهد که در کار خیاطی کمکش کند و اوهم جای خواب و مزد به او میدهد.
همانجا شروع دوباره زندگیش بوده است، در این ده سال همینجا کار کرده و خیاطی را رونق داده بودند و اوهم توانسته بود با حفظ آبرویش بقیه عمرش را زندگی کند.
-شهرزادجان....من که دیگه پاهام جون نداره تکون بخورم!
میتونی دوتا چای بیاری؟! یکم خستگی در کنیم و بعد دیگه عزم رفتن کنیم.
-خسته نباشید سپیده جون، چشم الان براتون دوتا جای دبش میارم، کل خستگی روز رو از تن تون بیرون کنه!
-پیرشی عزیزم، دستت طلا!!
از جای برخواست و به سمت آشپزخانه کوچکی که در آنجا بود قدم برداشت.
دو استکان کمر باریک برداشته و در سینی گذاشت، با دیدن دارچین لبخندی روی لب هایش نشست.
بعد از ریختن چای،دارچین هم کمی به آن اضافه کرد که عطرش در اتاقک کوچک پیچید.
دم عمیقی گرفت و از آشپزخانه خارج شد.
چادرش را روی سرش کشید و بعد از خداحافظی از بقیه از کارگاه خارج شد.
حاج خانوم گفته بود دنبالش می آید؛ اما بیش از چهل دقیقه منتظرش ماندند اما وقتی خبری نشد با خود فکر کرد شاید کاری برایش پیش آمده است.
برای همین تصمیم گرفت که خودش برگردد، راه را زمان آمدن حفظ کرده بود تا دچار مشکل نشود.
همون مردی که نیاوش سعید خطابش کرده بود ، شونه‌ای بالا انداخت:
_نه داداش چه مشکلی ، اصلا شما صاحب اختیاری و هر کار که دلت بخواد رو میتونی انجام بدی.
نیاوش با غرور سرش را بالا گرفت.
همین کار ها و حرف ها رو می‌زدن که بعضی از آدما از خود بی خود میشن و دیگه متوجه‌ی هیچ چیز دیگه‌ای نمی‌شن.
حتی این بزرگ کردن بیش از اندازه هم باعث می‌شه تا اونی که بزرگش کردن دیگران رو زیر پا له کنه.
هر چند که اینا آدم نبودن که بخوان این چیزها رو بفهمن.
سعید دستش رو پشت کمر نیاوش گذاشت و خواست به جلو هدایتش کنه که نیاوش خودش را جلو کشید و با چشم‌هایی که زیادی ترسناک بود به سعید نگاهی انداخت.
_بار آخرت باشه که دستت بهم میخوره.
سعید از تعجب ابروهایش بالا پرید و دستانش را به نشانه‌ی تسلیم بالا برد.
_حواسم نبود که از این کار خوشت نمیاد.
نیاوش نفسش را کلافه بیرون فرستاد و سکوت کرد.
زورش فقط به من می‌رسه که اگه کاری رو برخلاف میلش انجام میدم میخواد خرخره‌ام رو بجوه.
تحریک شده بودم تا الان که نمی‌تونه کاری به کارم داشته باشه اذیتش کنم.
سعید که جلوتر از ما شروع به حرکت کرد لبخند شیطانی زد و آهسته دستم رو روی کمرش گذاشتم.
منتظر عکس العملی بودم تا پوزخندی بهشم بزنم اما همیشه اونجور که انتظار داریم پیش نمیره.
نیاوش نیم نگاهی بهم انداخت و با دیدن انتظار من برای دیدن عکس‌العملش ، پوزخندی زد و به نشونه‌ی تاسف سری تکون داد:
_اون وقت که بهت می‌گم ساده لوحی برای همین بود.
عصبی لبم رو گاز گرفتم تا خشمم رو کنترل کنم و نزنم فکش رو بیارم پایین ، هر چند که زور و بازوم اونقدر نبود که بخواد از پس این کار بیام بیام.
البته که این یه آرزوست برای من و آرزو هم بر جوانان عیب نیست.
_نه داداش چه مشکلی ، اصلا شما صاحب اختیاری و هر کار که دلت بخواد رو میتونی انجام بدی.
نیاوش با غرور سرش را بالا گرفت.
همین کار ها و حرف ها رو می‌زدن که بعضی از آدما از خود بی خود میشن و دیگه متوجه‌ی هیچ چیز دیگه‌ای نمی‌شن.
حتی این بزرگ کردن بیش از اندازه هم باعث می‌شه تا اونی که بزرگش کردن دیگران رو زیر پا له کنه.
هر چند که اینا آدم نبودن که بخوان این چیزها رو بفهمن.
سعید دستش رو پشت کمر نیاوش گذاشت و خواست به جلو هدایتش کنه که نیاوش خودش را جلو کشید و با چشم‌هایی که زیادی ترسناک بود به سعید نگاهی انداخت.
_بار آخرت باشه که دستت بهم میخوره.
سعید از تعجب ابروهایش بالا پرید و دستانش را به نشانه‌ی تسلیم بالا برد.
_حواسم نبود که از این کار خوشت نمیاد.
نیاوش نفسش را کلافه بیرون فرستاد و سکوت کرد.
زورش فقط به من می‌رسه که اگه کاری رو برخلاف میلش انجام میدم میخواد خرخره‌ام رو بجوه.
تحریک شده بودم تا الان که نمی‌تونه کاری به کارم داشته باشه اذیتش کنم.
سعید که جلوتر از ما شروع به حرکت کرد لبخند شیطانی زد و آهسته دستم رو روی کمرش گذاشتم.
منتظر عکس العملی بودم تا پوزخندی بهشم بزنم اما همیشه اونجور که انتظار داریم پیش نمیره.
نیاوش نیم نگاهی بهم انداخت و با دیدن انتظار من برای دیدن عکس‌العملش ، پوزخندی زد و به نشونه‌ی تاسف سری تکون داد:
_اون وقت که بهت می‌گم ساده لوحی برای همین بود.
عصبی لبم رو گاز گرفتم تا خشمم رو کنترل کنم و نزنم فکش رو بیارم پایین ، هر چند که زور و بازوم اونقدر نبود که بخواد از پس این کار بیام بیام.
البته که این یه آرزوست برای من و آرزو هم بر جوانان عیب نیست.
پشت چشمی براش نازک کردم و انگشت اشاره‌م رو به نشونه‌ی تهدید جلوی صورتش تکون دادم.
_با من درست صحبت کن.
نیاوش چشم‌هاش رو ریز کرد و انگشت اشاره‌م رو گرفت و فشار داد.
از دردی که توی دستم پیچیده بود ، لبم رو گاز گرفتم و سرم رو پایین انداختم.
نیاوش زیر گوشم پچ زد:
_یکبار دیگه انگشتت رو بخوای جلوی من تکون بدی و حرف‌های گنده تر از دهنت بزنی اول انگشتت رو قطع می‌کنم و بعد هم زبونت رو از حلقومت بیرون میکشم.
دروغ چرا هم از چشم‌هایی که می‌شد مصمم بودن رو از توش خوند ، ترسیدم و هم از تهدیدش.
مو به تنم سیخ شده بود و اگه جا داشت همونجا می‌نشستم تا نفس از دستم رفته‌م رو دوباره بر گردونم اما هم زیادی ضایع بود و هم اینکه دلم نمی‌خواست آتو دست نیاوش بدم.
چشم‌هام رو ازش دزدیدم که فشار دستش رو بیشتر کرد.
از درد زیادی قیافه‌م مچاله شد و نالیدم:
_آی داره دردم میاد.
نیاوش نیشخندی زد و صورتش را به صورتم نزدیک کرد.
جوری که با حرف زدنش نفس های گرمش را روی صورتم احساس می‌کردم:
_منم قصدم همین بود ، که دردت بیاد و متوجه بشی قبل از زدن حرفی اول باید به طرف مقابلت نگاه کنی و بعد از مزه مزه کردن حرفت اونو پرت کمی بیرون.
سرم رو تکون دادم که ادامه داد:
_در ضمن من زبون لالی رو متوجه نمی‌شم. هر وقت باهات حرف زدم موظفی که جواب بدی شیر فهم شدی؟!
خواستم سرم رو تکون بدم که یادم افتاد گفته بود که حق انجام این کهر رو ندارم ، ناچار زمزمه کردم:
_فهمیدم.
واقعا هم فهمیده بودم ، هر کس دیگه‌ای هم بود با دیدن قیافه‌ی نیاوش همه‌چیز رو خوب و واضح میفهمید.
_با من درست صحبت کن.
نیاوش چشم‌هاش رو ریز کرد و انگشت اشاره‌م رو گرفت و فشار داد.
از دردی که توی دستم پیچیده بود ، لبم رو گاز گرفتم و سرم رو پایین انداختم.
نیاوش زیر گوشم پچ زد:
_یکبار دیگه انگشتت رو بخوای جلوی من تکون بدی و حرف‌های گنده تر از دهنت بزنی اول انگشتت رو قطع می‌کنم و بعد هم زبونت رو از حلقومت بیرون میکشم.
دروغ چرا هم از چشم‌هایی که می‌شد مصمم بودن رو از توش خوند ، ترسیدم و هم از تهدیدش.
مو به تنم سیخ شده بود و اگه جا داشت همونجا می‌نشستم تا نفس از دستم رفته‌م رو دوباره بر گردونم اما هم زیادی ضایع بود و هم اینکه دلم نمی‌خواست آتو دست نیاوش بدم.
چشم‌هام رو ازش دزدیدم که فشار دستش رو بیشتر کرد.
از درد زیادی قیافه‌م مچاله شد و نالیدم:
_آی داره دردم میاد.
نیاوش نیشخندی زد و صورتش را به صورتم نزدیک کرد.
جوری که با حرف زدنش نفس های گرمش را روی صورتم احساس می‌کردم:
_منم قصدم همین بود ، که دردت بیاد و متوجه بشی قبل از زدن حرفی اول باید به طرف مقابلت نگاه کنی و بعد از مزه مزه کردن حرفت اونو پرت کمی بیرون.
سرم رو تکون دادم که ادامه داد:
_در ضمن من زبون لالی رو متوجه نمی‌شم. هر وقت باهات حرف زدم موظفی که جواب بدی شیر فهم شدی؟!
خواستم سرم رو تکون بدم که یادم افتاد گفته بود که حق انجام این کهر رو ندارم ، ناچار زمزمه کردم:
_فهمیدم.
واقعا هم فهمیده بودم ، هر کس دیگه‌ای هم بود با دیدن قیافه‌ی نیاوش همه‌چیز رو خوب و واضح میفهمید.
•|شهر بی شهرزاد|•سیاه زخم✨ pinned «https://t.me/hizhasocialwork برای خواندن ادامه شهر بی شهرزاد تو چنل بالا جوین بشید 👆💋🙏»