🌿🌾🌿
🍁تفسیر آیه 2⃣ سوره #توحید در تفسیرالمیزان
الله الصمد2⃣
✅ اصل در معناى كلمه (#صمد) قصد كردن و يا قصد كردن با اعتماد است، وقتى گفته مى شود: (صمده، يصمده، صمدا) از باب (نصر، ينصر) معنايش اين است كه فلانى قصد فلان كس يا فلان چيز را كرد، در حالى كه بر او اعتماد كرده بود. بعضى از مفسرين اين كلمه را - كه #صفت است - به معانى متعددى تفسير كرده اند كه برگشت بيشتر آنها به معناى زير است:
(سيد و بزرگى كه از هر سو به جانبش قصد مى كنند تا حوايجشان را برآورد) و چون در آيه مورد بحث مطلق آمده همين معنا را مى دهد، پس خداى تعالى سيد و بزرگى است كه تمامى موجودات عالم در تمامى حوائجشان او را قصد مى كنند.
🍁🍁🍁🍁🍁🍁
آرى وقتى خداى تعالى پديد آورنده همه عالم است، و هر چيزى كه داراى هستى است هستى را خدا به او داده، پس هر چيزى كه نام (چيز) #صادق بر آن باشد، در ذات و صفات و آثارش محتاج به خدا است، و در رفع حاجتش او را قصد مى كند، همچنان كه خودش فرموده:
(الا له الخلق و الامر)
و نيز به طور مطلق فرموده:
(و ان الى ربك المنتهى )
پس خداى تعالى در هر حاجتى كه در عالم وجود تصور شود #صمد است، يعنى هيچ چيز قصد هيچ چيز ديگر نمى كند مگر آنكه منتهاى مقصدش او است و بر آمدن حاجتش به وسيله او است.
از اينجا روشن مى شود كه اگر الف و لام بر سر كلمه (صمد) در آمده، منظور افاده #حصر است، مى فهماند تنها خداى تعالى صمد على الاطلاق است، به خلاف كلمه (احد) كه الف ولام بر سرش در نيامده، براى اينكه اين كلمه با معناى مخصوصى كه افاده مى كند در جمله اثباتى بر احدى غير خداى تعالى اطلاق نمى شود، پس حاجت نبود كه با آوردن الف و لام حصر احديت را در جناب حق تعالى افاده كند، و يا احديت معهودى از بين احديت ها را برساند.
@rahe_aseman
🌿🌾🌿
🍁تفسیر آیه 2⃣ سوره #توحید در تفسیرالمیزان
الله الصمد2⃣
✅ اصل در معناى كلمه (#صمد) قصد كردن و يا قصد كردن با اعتماد است، وقتى گفته مى شود: (صمده، يصمده، صمدا) از باب (نصر، ينصر) معنايش اين است كه فلانى قصد فلان كس يا فلان چيز را كرد، در حالى كه بر او اعتماد كرده بود. بعضى از مفسرين اين كلمه را - كه #صفت است - به معانى متعددى تفسير كرده اند كه برگشت بيشتر آنها به معناى زير است:
(سيد و بزرگى كه از هر سو به جانبش قصد مى كنند تا حوايجشان را برآورد) و چون در آيه مورد بحث مطلق آمده همين معنا را مى دهد، پس خداى تعالى سيد و بزرگى است كه تمامى موجودات عالم در تمامى حوائجشان او را قصد مى كنند.
🍁🍁🍁🍁🍁🍁
آرى وقتى خداى تعالى پديد آورنده همه عالم است، و هر چيزى كه داراى هستى است هستى را خدا به او داده، پس هر چيزى كه نام (چيز) #صادق بر آن باشد، در ذات و صفات و آثارش محتاج به خدا است، و در رفع حاجتش او را قصد مى كند، همچنان كه خودش فرموده:
(الا له الخلق و الامر)
و نيز به طور مطلق فرموده:
(و ان الى ربك المنتهى )
پس خداى تعالى در هر حاجتى كه در عالم وجود تصور شود #صمد است، يعنى هيچ چيز قصد هيچ چيز ديگر نمى كند مگر آنكه منتهاى مقصدش او است و بر آمدن حاجتش به وسيله او است.
از اينجا روشن مى شود كه اگر الف و لام بر سر كلمه (صمد) در آمده، منظور افاده #حصر است، مى فهماند تنها خداى تعالى صمد على الاطلاق است، به خلاف كلمه (احد) كه الف ولام بر سرش در نيامده، براى اينكه اين كلمه با معناى مخصوصى كه افاده مى كند در جمله اثباتى بر احدى غير خداى تعالى اطلاق نمى شود، پس حاجت نبود كه با آوردن الف و لام حصر احديت را در جناب حق تعالى افاده كند، و يا احديت معهودى از بين احديت ها را برساند.
@rahe_aseman
🌿🌾🌿