Forwarded from Fallosafah | فلسفه محمد سعید حنایی کاشانی (M. Saeed H. Kashani)
🔷 رفقای بد
🔶 آدم در زندگی باید بسیار مراقب باشد که با چه کسانی دوستی یا نشست و برخاست میکند. همنشینی و دوستی و رفاقت نه تنها در خوی و خصلت شخص تأثیر میگذارد بلکه قضاوت دیگران دربارهٔ او را نیز تغییر میدهد و تعیین میکند. از همین روست که گاهی در زندگی تاوان دوستی با کسانی را میدهیم که شاید فقط دورادور سلام و علیکی با آنها داشتهایم یا مدتهاست که از آنها بربدهایم و جدا شدهایم، اما چون زمانی با آنها دوست بودهایم یا نشست و برخاستی و سلام و علیکی داشتهایم، بدنام شدهایم، و هنوز داریم چوبش را میخوریم و تاوان این بدنامی را میدهیم. از سوی دیگر، دوستان و رفقای خوب هم نه تنها در زندگی و خوی خصلت ما تأثیرگذارند بلکه مایهٔ نیکنانی و سربلندی و سرافرازی و نیکبختی مایند. از همین روست که مردم میگویند اگر میخواهی کسی را بشناسی ببین با چه کسی دوست و رفیق است!
همین واقعیت در خصوص کشورها و مراوداتشان با دیگر کشورها نیز صادق است. در جهان سیاست هم همچون زندگی باید با همهٔ کشورها سلام و علیکی داشت و با کسی دشمنی نکرد، اما البته با همهٔ آنها نمیتوان دوست و رفیق جون جونی یا متحد و همپیمان بود.
بنابراین، امروز وقتی میشنویم کشوری یا نظامی با نظامهایی مانند نظام اسد یا پوتین یا چین یا کرهٔ شمالی «رفیق» جون جونی است، خواه ناخواه این تصور در ذهن ما شکل میگیرد که کشور مورد بحث حتماً باید «اشتراکاتی» در خوی و خصلت یا «سنخیتی» در ساختار «نظام» («رژیم») با «نظامها» یا «رژیم»هایی مانند «سوریه» یا «چین» یا «روسیه» یا «کرهٔ شمالی» داشته باشد، بدین معنی که نظامی، پلیسی، امنیتی، استبدادی، زورگو، فاسد، گروهکسالار (oligarch)، خودکامه (autocrat) و ضدّبشری باشد. در غیر این صورت چگونه ممکن بود که این دوستی و رفاقت و اتحاد شکل بگیرد؟ آیا واقعیت غیر از این است؟
بنابراین، شگفت نیست که چرا شیخ اجل سعدی شیرازی باب اول «گلستان» را با «سیرت پادشاهان» آغاز میکند و در آن همان اندرز معروف خود را میآورد:
با بدان یار گشت همسر لوط (یا در صورت مشهور: پسر نوح با بدان بنشست)
خاندان نبوتش گم شد
سگ اصحاب کهف روزی چند
پی نیکان گرفت و مردم شد
#رفیق #دوست #چین #روسیه #کره_شمالی #پوتین #اسد #گروهکسالاری #استبدادی #الیگارشی #خودکامگی #سعدی #سیاست #رژیم #سیرت_پادشاهان
دوشنبه ۲۳ اسفند ۴۰۰
@fallosafahmshk
🔶 آدم در زندگی باید بسیار مراقب باشد که با چه کسانی دوستی یا نشست و برخاست میکند. همنشینی و دوستی و رفاقت نه تنها در خوی و خصلت شخص تأثیر میگذارد بلکه قضاوت دیگران دربارهٔ او را نیز تغییر میدهد و تعیین میکند. از همین روست که گاهی در زندگی تاوان دوستی با کسانی را میدهیم که شاید فقط دورادور سلام و علیکی با آنها داشتهایم یا مدتهاست که از آنها بربدهایم و جدا شدهایم، اما چون زمانی با آنها دوست بودهایم یا نشست و برخاستی و سلام و علیکی داشتهایم، بدنام شدهایم، و هنوز داریم چوبش را میخوریم و تاوان این بدنامی را میدهیم. از سوی دیگر، دوستان و رفقای خوب هم نه تنها در زندگی و خوی خصلت ما تأثیرگذارند بلکه مایهٔ نیکنانی و سربلندی و سرافرازی و نیکبختی مایند. از همین روست که مردم میگویند اگر میخواهی کسی را بشناسی ببین با چه کسی دوست و رفیق است!
همین واقعیت در خصوص کشورها و مراوداتشان با دیگر کشورها نیز صادق است. در جهان سیاست هم همچون زندگی باید با همهٔ کشورها سلام و علیکی داشت و با کسی دشمنی نکرد، اما البته با همهٔ آنها نمیتوان دوست و رفیق جون جونی یا متحد و همپیمان بود.
بنابراین، امروز وقتی میشنویم کشوری یا نظامی با نظامهایی مانند نظام اسد یا پوتین یا چین یا کرهٔ شمالی «رفیق» جون جونی است، خواه ناخواه این تصور در ذهن ما شکل میگیرد که کشور مورد بحث حتماً باید «اشتراکاتی» در خوی و خصلت یا «سنخیتی» در ساختار «نظام» («رژیم») با «نظامها» یا «رژیم»هایی مانند «سوریه» یا «چین» یا «روسیه» یا «کرهٔ شمالی» داشته باشد، بدین معنی که نظامی، پلیسی، امنیتی، استبدادی، زورگو، فاسد، گروهکسالار (oligarch)، خودکامه (autocrat) و ضدّبشری باشد. در غیر این صورت چگونه ممکن بود که این دوستی و رفاقت و اتحاد شکل بگیرد؟ آیا واقعیت غیر از این است؟
بنابراین، شگفت نیست که چرا شیخ اجل سعدی شیرازی باب اول «گلستان» را با «سیرت پادشاهان» آغاز میکند و در آن همان اندرز معروف خود را میآورد:
با بدان یار گشت همسر لوط (یا در صورت مشهور: پسر نوح با بدان بنشست)
خاندان نبوتش گم شد
سگ اصحاب کهف روزی چند
پی نیکان گرفت و مردم شد
#رفیق #دوست #چین #روسیه #کره_شمالی #پوتین #اسد #گروهکسالاری #استبدادی #الیگارشی #خودکامگی #سعدی #سیاست #رژیم #سیرت_پادشاهان
دوشنبه ۲۳ اسفند ۴۰۰
@fallosafahmshk