« چرا می‌خوای بری؟ اون بیرون دنیا افتضاحه. قتل و ترور. هیشکی تو خیابون امنیت نداره. دیگه حتی نمی‌دونی باید به کی اعتماد کنی. می‌دونی آدم بدا کیان؟»
دلم می‌خواهد بروم. نمی‌خواهم گوش کنم.
« البته که نمی‌دونی. چون دیگه نمی‌تونی آدم خوبا رو از بدا تشخیص بدی. این روزا دیگه هیشکی نمی‌تونه. هیشکی. دیگه حریم شخصی هم معنا نداره. دفعه بعدی که یه تلفن دیدی گوش کن. خوب گوش کن. شاید یه صدای تیلیک شنیدی. اگه شنیدی یعنی یه نفر داره گوش می‌ده. حتی اگه نشنیدی هم احتمالا یه نفر داره گوش می‌ده.»
به چرخ‌های دوچرخه‌ام لگدی می‌زنم.
« به هیچ کس اعتماد نکن، فرمانده. اگه یه غریبه بهت نزدیک شد شناسنامه‌شو ببین. ولی دیگه حتی به شناسنامه‌ها هم نمی‌شه اعتماد کرد. این روزا می‌تونن تقلبی هر چیزی رو بسازن. پاسپورت، گواهینامه. هر چی. اگه می‌خوای بری برو، ولی مواظب باش. مواظب باش.»
از متن کتاب

#من_پنیرم
#رابرت_کورمیه
#رویا_زنده‌بودی
#آفرینگان

@qoqnoosp

کشاورز توی دره،
های های، وای وای،
کشاورز توی دره
بچه گربه رو می‌گیره،
گربه موشو می‌گیره،
موش پنیر و می‌گیره،
های های، وای وای،
موش پنیر و می‌گیره...
پنیره حالا تنهاست،
پنیره حالا تنهاست،
های های، وای وای
پنیره حالا تنهاست.
دکتر دوپون می‌گوید:« یه کم استراحت کن. همه‌چی درست می‌شه، پاول.»
نمی‌دانم دکتر دارد با کی حرف می‌زند، این پاول کی هست؟ پاول؟
من می‌دانم پاول نیستم. اسم دیگری هست که می‌شناسم ولی حالا آن اسم یادم نمی‌آید و به هر حال هم سرم گرم آواز خواندن است. پکی خوکه را به خودم می‌چسبانم و وقتی دارم آواز می‌خوانم لبخند می‌زنم چون حالا می‌دانم، بله البته که می‌دانم کی هستم، همیشه چه کسی بودم و همیشه چه کسی خواهم بود. من پنیرم.

از متن کتاب
#من_پنیرم
#رابرت_کورمیه
#رویا_زنده‌بودی
#آفرینگان

@qoqnoosp