#کودکی

کودک در دوره پیش دبستانی یاد می‌گیرد که وقتی رسیدن به خواسته‌هایش به دیگران بستگی دارد و اینکه نمی‌تواند به آنها برسد، خیلی دردناک است و ارزش پیگیری ندارد. بنابراین عدم زیاده خواهی را می‌آموزد.
همچنین او شروع به بیرون کردن افرادی از دنیای کیفی خود می‌کند که قبلاً نسبت به او ایرادگیر بوده‌اند.
والدینی که مشخص می‌کنند خودشان و دیگران چه کاری برای کودکانشان اتجان دهند و اینکه کودکان برای خودشان چه کاری باید انجام دهند، می‌توانند به آنها کمک کنند تا دنیای کیفی ایجاد کنند.
کودکان هر چه بزرگتر می‌شوند و وارد مدرسه می‌شوند، شوک دیگری به آنها وارد می‌شود: #کنترل_خارجی یک خیابان دو طرفه است و ترافیک زیادی هم در راه است. معلمان و والدین بیش از پیش به هم می‌پیوندد و سعی می‌کنند آنها را وادار به انجام کارهایی که تمایل ندارند انجام دهند می‌کنند.
مثلاً تکالیف منزل که به ندرت در دنیای کیفی کودکان جا دارد، در حالی‌که به شدت در دنیای کیفی معلمان و والدین قرار گرفته‌است.
با این وجود، بخش اصلی سال‌های اولیه زندگی یعنی حدود چهار سالگی تا پیش‌دبستانی معمولاً رضایت بخش است زیرا فرزندان به ندرت آنها را از دنیای کیفی خود بیرون می‌کنند.
اگر والدین به اندازه کافی منطقی باشند، خواسته‌های خود را با عشق و استدلال بیان کنند و به اندازه کافی برای مقابله با رفتارهای مقاوم کودکان قوی باشند معمولاً همه چیز خوب پیش می‌رود.
بنابراین کودکان والدین خود را در دنیای کیفی خود نگه می‌دارند و می‌دانند که همکاری بهتر از وادار کردن والدین و موفق نشدن است.
✅ منبع: کتاب تئوری انتخاب

ادامه دارد...
@psychology_moshaveran