دوچرخه سواری یا زنده به گور کردن؟
✍ سامون
@samon_naein
هفته گذشته در یکی از رسانه‌های شهر تصویری مبنی بر اعتراض به دوچرخه سواری بانوان منتشر گردید!
بازتاب این موضوع در فضاهای مجازی با واکنش‌های متفاوتی مواجه شد؛
دوچرخه سواری یک حرکت ورزشی یا یک حرکت روزمره در زندگی است، دوچرخه سواری، تنها نوعی جابجایی است که مانند اسب سواری یا سوار خودرو یا اتوبوس شدن به لحاظ شرعی هیچ اشکالی ندارد.
یكی از مشكلاتی كه در مسیر استفاده از این وسیله نقلیه وجود دارد، تردید زنان برای استفاده از دوچرخه در معابر عمومی و ترس از برخی جهت گیری های جنسیت‌زده است.
جهت گیری هایی كه برخی از ریشه های آن را باید در طرز فكر حاكم بر گروهی خاص از شهروندان جستجو كرد.
اما چرا با وجود آن كه از زنان به عنوان نیمی از شهروندان جامعه یاد می شود و آنان نقشی مهم در كسب افتخارات ورزشی و علمی دارند، برای استفاده از وسیله نقلیه سبك هنوز دچار تردیدند؟
یکی از شهروندان می گوید نگرانی من از این است که این موضوع باعث شود یکسری محدودیت‌ها که چارچوب قانونی ندارد اعمال شود، کسانی که اینگونه برخورد‌ها را انجام می‌دهند نگران یکسری ارزش‌ها و حریم‌ها هستند که این مسأله قابل بحث و بررسی است و می‌شود شرایطی را تعریف کرد که جای نگرانی برای اینگونه آسیب‌ها هم نباشد، آسیب‌هایی که هیچ گونه ربطی به ماهیت دوچرخه ندارند و بایستی بر روی دیدگاهها، تجدید نظر صورت پذیرد.
هیچ منع قانونی در زمینه دوچرخه سواری بانوان وجود ندارد؛
یک وکیل دادگستری می گوید بدون شك اولین و مهمترین دلیل تردید زنان برای استفاده از دوچرخه در معابر عمومی، نگاه عرفی برخی از افراد جامعه است. زیرا بنا به قانون قضایی و بندهای مختلف آن، هیچ منعی برای بانوان ركابزن وجود ندارد و در قانون قضایی كشور هیچ جایی از دوچرخه سواری زنان به عنوان یك عمل خلاف قانون یاد نشده است.
یک فعال دوچرخه سواری در شهرستان نائین می گوید بارها از مسئولین شهرستان درخواست اختصاص فضای مناسب جهت دوچرخه سواری بانوان را در مجموعه ورزشی تختی شهرستان نایین داشته ایم تا ضمن ایجاد فضایی ایمن، بانوان بتوانند در محیطی استاندارد به ورزش دوچرخه سواری بپردازند ولی متاسفانه پیگیری های ما بی پاسخ و بی جواب مانده است.
شهروند دیگری می گوید بارها بحث نداشتن امکانات و فضاهای سرگرمی و پارک بانوان مطرح شده ولی همچنان پس از گذشت سالها با فقدان امکانات و فضاهای مناسب برای بانوان در شهر روبرو هستیم ،او می افزاید حتی اگر همین امروز پارک بانوان به بهره برداری برسد فضای این پارک آنقدر کوچک است که جوابگوی پیاده روی بانوان نیز، نخواهد بود!
مگر قانون در کل کشور یکسان نیست؟! دلیل اینکه در شهر نایین قوانین متفاوت و بعضا دچار نگاه های شخصی است چیست؟
آیا شورای تامین مطابق خواست عمومی تصمیم گیری می کند؟
در زمان صدر اسلام، (در راستای تکریم مقام زن) پیامبر اکرم با زنده به گور کردن دختران به مبارزه برخاست و پس از آن نیز بزرگان فقه و دین ما همیشه بر رعایت تساوی حقوق زن و مرد پافشاری داشته اند...
آنان همچنین ورزش‌هایی مانند اسب سواری و تیراندازی را برای زنان مجاز و حتی مستحب می‌دانستند (با توجه به این که در آن زمان دوچرخه وجود نداشته است و در قیاس بین اسب و دوچرخه می‌توانیم به این نتیجه برسیم که به لحاظ شرعی هم منعی نداریم).
اما درحالی كه قانون به عنوان تعیین كننده «باید و نباید» های حاكم بر جامعه، منعی برای دوچرخه سواری زنان ندارد، برخی ادعا می كنند كه در كشوری با فرهنگ اسلامی، علما و مراجع، راضی به دوچرخه سواری زنان نیستند.
در این زمینه رجوع به فتوای بالاترین مقام دینی جامعه، نشان از آن دارد كه مقام معظم رهبری در جایگاه ولی فقیه و مرجع تقلید، منع كلی برای استفاده دوچرخه از سوی بانوان تعیین نكردند.
وقتی در حوزه حقوق شهروندی صحبت می‌کنیم، تکلیفی بین زن و مرد وجود ندارد و قانونگذار در بیان حقوق شهروندی قائل به تفکیک جنسیتی نشده و حقوق شهروندی به عنوان مقرراتی که متضمن احقاق حقوق آحاد جامعه است، قابل تخصیص به افراد مذکر یا مؤنث نیست.
در پایان این مطلب به این نتیجه می رسیم که بایستی #فرهنگ #دوچرخه_سواری_بانوان در جامعه از طریق اطلاع‌رسانی و شفاف سازی، ارتقا یابد تا علاوه بر رعایت حقوق مدنی زنان و نهادینه شدن فرهنگ دوچرخه سواری، جامعه ای سالم و با نشاط داشته باشیم.
@hezbetnain
@ProNaein
✍ سامون
@samon_naein
هفته گذشته در یکی از رسانه‌های شهر تصویری مبنی بر اعتراض به دوچرخه سواری بانوان منتشر گردید!
بازتاب این موضوع در فضاهای مجازی با واکنش‌های متفاوتی مواجه شد؛
دوچرخه سواری یک حرکت ورزشی یا یک حرکت روزمره در زندگی است، دوچرخه سواری، تنها نوعی جابجایی است که مانند اسب سواری یا سوار خودرو یا اتوبوس شدن به لحاظ شرعی هیچ اشکالی ندارد.
یكی از مشكلاتی كه در مسیر استفاده از این وسیله نقلیه وجود دارد، تردید زنان برای استفاده از دوچرخه در معابر عمومی و ترس از برخی جهت گیری های جنسیت‌زده است.
جهت گیری هایی كه برخی از ریشه های آن را باید در طرز فكر حاكم بر گروهی خاص از شهروندان جستجو كرد.
اما چرا با وجود آن كه از زنان به عنوان نیمی از شهروندان جامعه یاد می شود و آنان نقشی مهم در كسب افتخارات ورزشی و علمی دارند، برای استفاده از وسیله نقلیه سبك هنوز دچار تردیدند؟
یکی از شهروندان می گوید نگرانی من از این است که این موضوع باعث شود یکسری محدودیت‌ها که چارچوب قانونی ندارد اعمال شود، کسانی که اینگونه برخورد‌ها را انجام می‌دهند نگران یکسری ارزش‌ها و حریم‌ها هستند که این مسأله قابل بحث و بررسی است و می‌شود شرایطی را تعریف کرد که جای نگرانی برای اینگونه آسیب‌ها هم نباشد، آسیب‌هایی که هیچ گونه ربطی به ماهیت دوچرخه ندارند و بایستی بر روی دیدگاهها، تجدید نظر صورت پذیرد.
هیچ منع قانونی در زمینه دوچرخه سواری بانوان وجود ندارد؛
یک وکیل دادگستری می گوید بدون شك اولین و مهمترین دلیل تردید زنان برای استفاده از دوچرخه در معابر عمومی، نگاه عرفی برخی از افراد جامعه است. زیرا بنا به قانون قضایی و بندهای مختلف آن، هیچ منعی برای بانوان ركابزن وجود ندارد و در قانون قضایی كشور هیچ جایی از دوچرخه سواری زنان به عنوان یك عمل خلاف قانون یاد نشده است.
یک فعال دوچرخه سواری در شهرستان نائین می گوید بارها از مسئولین شهرستان درخواست اختصاص فضای مناسب جهت دوچرخه سواری بانوان را در مجموعه ورزشی تختی شهرستان نایین داشته ایم تا ضمن ایجاد فضایی ایمن، بانوان بتوانند در محیطی استاندارد به ورزش دوچرخه سواری بپردازند ولی متاسفانه پیگیری های ما بی پاسخ و بی جواب مانده است.
شهروند دیگری می گوید بارها بحث نداشتن امکانات و فضاهای سرگرمی و پارک بانوان مطرح شده ولی همچنان پس از گذشت سالها با فقدان امکانات و فضاهای مناسب برای بانوان در شهر روبرو هستیم ،او می افزاید حتی اگر همین امروز پارک بانوان به بهره برداری برسد فضای این پارک آنقدر کوچک است که جوابگوی پیاده روی بانوان نیز، نخواهد بود!
مگر قانون در کل کشور یکسان نیست؟! دلیل اینکه در شهر نایین قوانین متفاوت و بعضا دچار نگاه های شخصی است چیست؟
آیا شورای تامین مطابق خواست عمومی تصمیم گیری می کند؟
در زمان صدر اسلام، (در راستای تکریم مقام زن) پیامبر اکرم با زنده به گور کردن دختران به مبارزه برخاست و پس از آن نیز بزرگان فقه و دین ما همیشه بر رعایت تساوی حقوق زن و مرد پافشاری داشته اند...
آنان همچنین ورزش‌هایی مانند اسب سواری و تیراندازی را برای زنان مجاز و حتی مستحب می‌دانستند (با توجه به این که در آن زمان دوچرخه وجود نداشته است و در قیاس بین اسب و دوچرخه می‌توانیم به این نتیجه برسیم که به لحاظ شرعی هم منعی نداریم).
اما درحالی كه قانون به عنوان تعیین كننده «باید و نباید» های حاكم بر جامعه، منعی برای دوچرخه سواری زنان ندارد، برخی ادعا می كنند كه در كشوری با فرهنگ اسلامی، علما و مراجع، راضی به دوچرخه سواری زنان نیستند.
در این زمینه رجوع به فتوای بالاترین مقام دینی جامعه، نشان از آن دارد كه مقام معظم رهبری در جایگاه ولی فقیه و مرجع تقلید، منع كلی برای استفاده دوچرخه از سوی بانوان تعیین نكردند.
وقتی در حوزه حقوق شهروندی صحبت می‌کنیم، تکلیفی بین زن و مرد وجود ندارد و قانونگذار در بیان حقوق شهروندی قائل به تفکیک جنسیتی نشده و حقوق شهروندی به عنوان مقرراتی که متضمن احقاق حقوق آحاد جامعه است، قابل تخصیص به افراد مذکر یا مؤنث نیست.
در پایان این مطلب به این نتیجه می رسیم که بایستی #فرهنگ #دوچرخه_سواری_بانوان در جامعه از طریق اطلاع‌رسانی و شفاف سازی، ارتقا یابد تا علاوه بر رعایت حقوق مدنی زنان و نهادینه شدن فرهنگ دوچرخه سواری، جامعه ای سالم و با نشاط داشته باشیم.
@hezbetnain
@ProNaein