شبکه ادبی بوطیقا

آستور پیاتزولا نامی آشنا در میان علاقه‌مندان رقص و موسیقی است، خصوصا آنها که بیشتر پیگیر فرهنگ لاتین آمریکای جنوبی هستند، با اینحال شاید پاتزولا در میان نام سبک خود، گم شد. آستور پیاتزولای آرژانتینی، موسیقیدان، آهنگساز و نوازنده بزرگ آمریکای جنوبی و ساز آکاردئون بایان است. پیانتزولا که بیش از ۵۰ سال فعالیت هنری خود را تا سال ۱۹۹۰ ادامه داد، آهنگساز بزرگ موسیقی تانگو بشمار می‌رود. موسیقی‌ای که ارتباط تنگاتنگی با سبک رقص تانگو که از رقص‌های مجلسی آرژانتینی است دارد و در واقع همراه با این رقص نواخته می‌شد. این رقص که نشات گرفته از فرهنگ عوام و طبقات پایین بوئنوس آیرس آرژانتین است، طولی نکشید تا در اوائل قرن بیستم به رقصی بین‌المللی تبدیل شود. با اینحال تانگوی امروزی، حداقل در ساختار موسیقیایی، تفاوت‌هایی با تانگوی اصیل دارد. یکی از درخشان‌ترین آثار در این سبک، لیبرتانگو است که برای درک موفقیت این اثر تنها کافیست به تعدد اجراها و تنظیم‌ها بر روی این قطعه نگاهی انداخت. شاید به سادگی نتوان ورژن‌ها و تنظیم‌هایی که بر این قطعه نوشته و اجرا شده است را شمرد .

لیبرتانگو محصول سال ۱۹۷۴ و اثری در سبک تانگو نوو است. نام این قطعه به معنی تانگوی آزاد می‌باشد و دلیل آن نیز احتمالا شکستن بخشی از قواعد تانگوی کلاسیک و گذار پیاتزولا از تانگوی سنتی و کلاسیک به تانگو نوو باشد تانگو نوو خود شاخه‌ای از تانگوی کلاسیک است که المان‌های جدیدی در آن به چشم می‌خورد. تانگو نوو در واقع انقلابی در تانگو است که در حوالی دهه ۱۹۸۰ شکل گرفت. یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های تانگو نوو در کنار رخدادهای ساختاری و هارمونیک در سبک، استفاده از سازهای جدیدی مانند ساکسیفون و گیتار الکتریک در اجرای تانگو بوده است .
این قطعه که دارای تمپویی بسیار سریع است، در میزان ۴:۴ فرمی کاملا ضربی دارد و اجرای سر ضرب آن به فرم رقصی آن منجر می‌شود. هرچند از ضد ضرب‌ها نیز در این قطعه استفاده شده که باعث تنوعی در ریتم و ملودی قطعه گردیده است. این تانگو پر از تقابل نت‌های کشیده و متصل در مقابل نت‌های ساده، و نت‌های ساده در مقابل نت‌های چنگ است. نت‌نویسی ساده این اثر اما در میان ضد ضرب‌ها، شکوه نوازندگی آکاردئون، ریتم بسیار سریع و فرم شاد و زنده اثر گم می‌شود و ابدا سادگی نت‌های این تانگو به چشم نمی‌آید. برای اجرای این اثر، از مجموعه سازبندی‌های گسترده‌ای استفاده شده است و بارها بصورت دو نوازی، سولو و ارکسترهای مختلف اجرا شده است اما در اجرای زنده و معروف ۱۹۷۷ با حضور خود پیاتزولا، گیتار الکتریک، پیانو، فلوت، درام و آکاردئون سازبندی اصلی این اثر را تشکیل می‌دهند که مسئولیت اصلی اجرای قطعه نیز بر عهده نوازنده آکاردئون است .
فرم بسیار شاد، سرزنده و هیجان‌آور این تانگو سریعا شنونده را در اولین لحظات شروعش به رقص وا می‌دارد و احساسی سرخوش دارد که مطابق با فرم کلاسیک تانگوهاست، با اینحال با توجه به تغییرات پیاتزولا این قطعه از فرم‌های ضربی کلاسیک سبک فاصله دارد و تا حدودی به آثار تلفیقی شبیه شده است. لیبرتانگو که اولین بار در میلان ایتالیا منتشر گردید، نه تنها نمادی از تانگو نوو و گذار تانگوی کلاسیک که نمادی از آستور پیاتزولای فقید نیز بشمار می‌رود.

#Libertango

#شبکه_موسیقی_بوطیقا

T.me/musics_musicart

#شبکه_ادبی_بوطیقا
T.me/poetics_poetart