Forwarded from شبکه موسیقی بوطیقا
( واگنر ٬ نیچه و هیتلر )
همانطور که خواندید نیچه و واگنر دوستی صمیمانه ایی با هم داشتند اما یک اختلاف عقیده باعث از هم گسستن پیوند رفاقت آنها شد و آن هم عقاید "یهودستیزانه" واگنر بود ...
ریشارد واگنر در مقاله ایی به موسیقیدانان یهودی حمله می کند و آنها را فاقد خلاقیت اصیل می خواند و آشکارا افکار ضدیهود خود را اعلام می کند اما نیچه با این افکار کنار نمی آید و سرانجام ارتباط خود را با واگنر قطع می کند و در سال ۱۸۸۸ یعنی ۵ سال بعد از مرگ واگنر کتابی را بنام سرگذشت واگنر (قضیه واگنر) منتشر کرد این کتاب، انتقادی از ریشارد واگنر است و در حقیقت اعلامیهٔ جدا شدنِ نیچه از هنرمندِ آلمانی بخاطرِ درگیری بیش از حد در طرفداری از نظریات بوشکویچ و یهودستیزی از دیدِ نیچه بود.
پس از روی کار آمدن رژیم نازی (۱۹۳۳ – ۱۹۴۵) در آلمان آدولف هیتلر و سران رژیم نازی که به موسیقی واگنر عشق می‌ورزیدند در رسانه ها و مراسم های مختلف بیش از هر آهنگسازی اثار واگنر را پخش می کردند و به همین دلیل پس از فروپاشی رژیم نازی ها تا به امروزه پخش و اجرای آثار او همیشه با جنجال و حاشیه هایی روبرو است یا کنسرتهایی که نیمه کاره متوقف شد و یا حتی موجب تظاهرات اعتراضی شد که در ادامه چند مورد را برای شما همراهان همیشگی کانال مخفیگاه ذکر می کنیم ...
__
برخی جنجالها
۱۰ مه ۲۰۱۳ اجرای اپرای تنهویزر واگنر در دوسلدورف که در برخی صحنه ها یادآور نازی ها بود موجب وارد آمدن فشارهای روحی و جسمی» به تماشاگران شد متوقف گردید. همچنین یک سال قبل از آن «اگنی نیکیتن»، خواننده باریتون روسی، در پی یکی از جنجال‌های مربوط به اجرای آثار واگنر مجبور شد از ادامه اجرای نقش اصلی اپرای «هلندی سرگردان» دست بردارد. جنجالها بر سر آن اجرا زمانی شکل گرفت که مشخص شد خواننده روسی در دوران جوانی، زمانی که در یک گروه هوی‌متال روسی فعالیت می‌کرد، خالکوبی بزرگی از صلیب شکسته بر روی سینه‌اش داشته است.
و در موردی دیگر اخیرا در عرصه سیاست "روبرتو الویم" وزیر فرهنگ برزیل به دلیل بیان صحبت‌هایی که مشابه حرف‌های جوزف گوبلز، وزیر تبلیغات آلمان نازی بود، هدف انتقادهای وسیعی قرار گرفت او ویدئویی روی توییتر خود به اشتراک گذاشته بود در حالی که موسیقی از واگنر اهنگساز محبوب هیتلر پخش میشد از جایزه‌ای برای هنر "قهرمانانه" و "میهنی" سخن گفت.او کمی بعد از کار اخراج شد.
#شبکه_موسیقی_بوطیقا
T.me/musics_musicart
همانطور که خواندید نیچه و واگنر دوستی صمیمانه ایی با هم داشتند اما یک اختلاف عقیده باعث از هم گسستن پیوند رفاقت آنها شد و آن هم عقاید "یهودستیزانه" واگنر بود ...
ریشارد واگنر در مقاله ایی به موسیقیدانان یهودی حمله می کند و آنها را فاقد خلاقیت اصیل می خواند و آشکارا افکار ضدیهود خود را اعلام می کند اما نیچه با این افکار کنار نمی آید و سرانجام ارتباط خود را با واگنر قطع می کند و در سال ۱۸۸۸ یعنی ۵ سال بعد از مرگ واگنر کتابی را بنام سرگذشت واگنر (قضیه واگنر) منتشر کرد این کتاب، انتقادی از ریشارد واگنر است و در حقیقت اعلامیهٔ جدا شدنِ نیچه از هنرمندِ آلمانی بخاطرِ درگیری بیش از حد در طرفداری از نظریات بوشکویچ و یهودستیزی از دیدِ نیچه بود.
پس از روی کار آمدن رژیم نازی (۱۹۳۳ – ۱۹۴۵) در آلمان آدولف هیتلر و سران رژیم نازی که به موسیقی واگنر عشق می‌ورزیدند در رسانه ها و مراسم های مختلف بیش از هر آهنگسازی اثار واگنر را پخش می کردند و به همین دلیل پس از فروپاشی رژیم نازی ها تا به امروزه پخش و اجرای آثار او همیشه با جنجال و حاشیه هایی روبرو است یا کنسرتهایی که نیمه کاره متوقف شد و یا حتی موجب تظاهرات اعتراضی شد که در ادامه چند مورد را برای شما همراهان همیشگی کانال مخفیگاه ذکر می کنیم ...
__
برخی جنجالها
۱۰ مه ۲۰۱۳ اجرای اپرای تنهویزر واگنر در دوسلدورف که در برخی صحنه ها یادآور نازی ها بود موجب وارد آمدن فشارهای روحی و جسمی» به تماشاگران شد متوقف گردید. همچنین یک سال قبل از آن «اگنی نیکیتن»، خواننده باریتون روسی، در پی یکی از جنجال‌های مربوط به اجرای آثار واگنر مجبور شد از ادامه اجرای نقش اصلی اپرای «هلندی سرگردان» دست بردارد. جنجالها بر سر آن اجرا زمانی شکل گرفت که مشخص شد خواننده روسی در دوران جوانی، زمانی که در یک گروه هوی‌متال روسی فعالیت می‌کرد، خالکوبی بزرگی از صلیب شکسته بر روی سینه‌اش داشته است.
و در موردی دیگر اخیرا در عرصه سیاست "روبرتو الویم" وزیر فرهنگ برزیل به دلیل بیان صحبت‌هایی که مشابه حرف‌های جوزف گوبلز، وزیر تبلیغات آلمان نازی بود، هدف انتقادهای وسیعی قرار گرفت او ویدئویی روی توییتر خود به اشتراک گذاشته بود در حالی که موسیقی از واگنر اهنگساز محبوب هیتلر پخش میشد از جایزه‌ای برای هنر "قهرمانانه" و "میهنی" سخن گفت.او کمی بعد از کار اخراج شد.
#شبکه_موسیقی_بوطیقا
T.me/musics_musicart
Thomas Quasthoff (baritone)
J.S.Bach. Cantata BWV 82. 1. Aria. Ich habe genug
Ich ha...
J.s.bach. cantata Bwv 82. 1. Aria.
Thomas quasthoff
#شبکه_موسیقی_بوطیقا
T.me/musics_musicart
J.s.bach. cantata Bwv 82. 1. Aria.
Thomas quasthoff
#شبکه_موسیقی_بوطیقا
T.me/musics_musicart
Seven Days Walking / Day 1 : Gravity
Ludovico Einaudi, Federico Mecozzi, Redi Hasa
Seven Days Walking / Day 1 : Gravity
Ludovico Einaudi
#شبکه_موسیقی_بوطیقا
T.me/musics_musicart
#شبکه_ادبی_بوطیقا
T.me/poetics_poetart
Ludovico Einaudi
#شبکه_موسیقی_بوطیقا
T.me/musics_musicart
#شبکه_ادبی_بوطیقا
T.me/poetics_poetart
LA-VITA-NUOVA.-DANTE-ALIGHIERI_18692824
@poetics_poetart
LA VITA NUOVA -DANTE ALIGHIERI
#شبکه_موسیقی_بوطیقا
T.me/musics_musicart
#شبکه_ادبی_بوطیقا
T.me/poetics_poetart
#شبکه_موسیقی_بوطیقا
T.me/musics_musicart
#شبکه_ادبی_بوطیقا
T.me/poetics_poetart
Libertango
Aydar Gaynullin
Libertango
Aydar gaynullin
#شبکه_موسیقی_بوطیقا
T.me/musics_musicart
#شبکه_ادبی_بوطیقا
T.me/poetics_poetart
Aydar gaynullin
#شبکه_موسیقی_بوطیقا
T.me/musics_musicart
#شبکه_ادبی_بوطیقا
T.me/poetics_poetart
Forwarded from شبکه موسیقی بوطیقا
آستور پیاتزولا نامی آشنا در میان علاقه‌مندان رقص و موسیقی است، خصوصا آنها که بیشتر پیگیر فرهنگ لاتین آمریکای جنوبی هستند، با اینحال شاید پاتزولا در میان نام سبک خود، گم شد. آستور پیاتزولای آرژانتینی، موسیقیدان، آهنگساز و نوازنده بزرگ آمریکای جنوبی و ساز آکاردئون بایان است. پیانتزولا که بیش از ۵۰ سال فعالیت هنری خود را تا سال ۱۹۹۰ ادامه داد، آهنگساز بزرگ موسیقی تانگو بشمار می‌رود. موسیقی‌ای که ارتباط تنگاتنگی با سبک رقص تانگو که از رقص‌های مجلسی آرژانتینی است دارد و در واقع همراه با این رقص نواخته میشد. این رقص که نشات گرفته از فرهنگ عوام و طبقات پایین بوئنوس آیرس آرژانتین است، طولی نکشید تا در اوائل قرن بیستم به رقصی بین‌المللی تبدیل شود. با اینحال تانگوی امروزی، حداقل در ساختار موسیقیایی، تفاوت‌هایی با تانگوی اصیل دارد. یکی از درخشان‌ترین آثار در این سبک، لیبرتانگو است که برای درک موفقیت این اثر تنها کافیست به تعدد اجراها و تنظیم‌ها بر روی این قطعه نگاهی انداخت. شاید به سادگی نتوان ورژن‌ها و تنظیم‌هایی که بر این قطعه نوشته و اجرا شده است را شمرد .
لیبرتانگو محصول سال ۱۹۷۴ و اثری در سبک تانگو نوو است. نام این قطعه به معنی تانگوی آزاد می‌باشد و دلیل آن نیز احتمالا شکستن بخشی از قواعد تانگوی کلاسیک و گذار پیاتزولا از تانگوی سنتی و کلاسیک به تانگو نوو باشد تانگو نوو خود شاخه‌ای از تانگوی کلاسیک است که المان‌های جدیدی در آن به چشم می‌خورد. تانگو نوو در واقع انقلابی در تانگو است که در حوالی دهه ۱۹۸۰ شکل گرفت. یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های تانگو نوو در کنار رخدادهای ساختاری و هارمونیک در سبک، استفاده از سازهای جدیدی مانند ساکسیفون و گیتار الکتریک در اجرای تانگو بوده است .
این قطعه که دارای تمپویی بسیار سریع است، در میزان ۴:۴ فرمی کاملا ضربی دارد و اجرای سر ضرب آن به فرم رقصی آن منجر می‌شود. هرچند از ضد ضرب‌ها نیز در این قطعه استفاده شده که باعث تنوعی در ریتم و ملودی قطعه گردیده است. این تانگو پر از تقابل نت‌های کشیده و متصل در مقابل نت‌های ساده، و نت‌های ساده در مقابل نت‌های چنگ است. نت‌نویسی ساده این اثر اما در میان ضد ضرب‌ها، شکوه نوازندگی آکاردئون، ریتم بسیار سریع و فرم شاد و زنده اثر گم می‌شود و ابدا سادگی نت‌های این تانگو به چشم نمی‌آید. برای اجرای این اثر، از مجموعه سازبندی‌های گسترده‌ای استفاده شده است و بارها بصورت دو نوازی، سولو و ارکسترهای مختلف اجرا شده است اما در اجرای زنده و معروف ۱۹۷۷ با حضور خود پیاتزولا، گیتار الکتریک، پیانو، فلوت، درام و آکاردئون سازبندی اصلی این اثر را تشکیل می‌دهند که مسئولیت اصلی اجرای قطعه نیز بر عهده نوازنده آکاردئون است .
فرم بسیار شاد، سرزنده و هیجان‌آور این تانگو سریعا شنونده را در اولین لحظات شروعش به رقص وا می‌دارد و احساسی سرخوش دارد که مطابق با فرم کلاسیک تانگوهاست، با اینحال با توجه به تغییرات پیاتزولا این قطعه از فرم‌های ضربی کلاسیک سبک فاصله دارد و تا حدودی به آثار تلفیقی شبیه شده است. لیبرتانگو که اولین بار در میلان ایتالیا منتشر گردید، نه تنها نمادی از تانگو نوو و گذار تانگوی کلاسیک که نمادی از آستور پیاتزولای فقید نیز بشمار می‌رود.
#Libertango
#شبکه_موسیقی_بوطیقا
T.me/musics_musicart
#شبکه_ادبی_بوطیقا
T.me/poetics_poetart
لیبرتانگو محصول سال ۱۹۷۴ و اثری در سبک تانگو نوو است. نام این قطعه به معنی تانگوی آزاد می‌باشد و دلیل آن نیز احتمالا شکستن بخشی از قواعد تانگوی کلاسیک و گذار پیاتزولا از تانگوی سنتی و کلاسیک به تانگو نوو باشد تانگو نوو خود شاخه‌ای از تانگوی کلاسیک است که المان‌های جدیدی در آن به چشم می‌خورد. تانگو نوو در واقع انقلابی در تانگو است که در حوالی دهه ۱۹۸۰ شکل گرفت. یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های تانگو نوو در کنار رخدادهای ساختاری و هارمونیک در سبک، استفاده از سازهای جدیدی مانند ساکسیفون و گیتار الکتریک در اجرای تانگو بوده است .
این قطعه که دارای تمپویی بسیار سریع است، در میزان ۴:۴ فرمی کاملا ضربی دارد و اجرای سر ضرب آن به فرم رقصی آن منجر می‌شود. هرچند از ضد ضرب‌ها نیز در این قطعه استفاده شده که باعث تنوعی در ریتم و ملودی قطعه گردیده است. این تانگو پر از تقابل نت‌های کشیده و متصل در مقابل نت‌های ساده، و نت‌های ساده در مقابل نت‌های چنگ است. نت‌نویسی ساده این اثر اما در میان ضد ضرب‌ها، شکوه نوازندگی آکاردئون، ریتم بسیار سریع و فرم شاد و زنده اثر گم می‌شود و ابدا سادگی نت‌های این تانگو به چشم نمی‌آید. برای اجرای این اثر، از مجموعه سازبندی‌های گسترده‌ای استفاده شده است و بارها بصورت دو نوازی، سولو و ارکسترهای مختلف اجرا شده است اما در اجرای زنده و معروف ۱۹۷۷ با حضور خود پیاتزولا، گیتار الکتریک، پیانو، فلوت، درام و آکاردئون سازبندی اصلی این اثر را تشکیل می‌دهند که مسئولیت اصلی اجرای قطعه نیز بر عهده نوازنده آکاردئون است .
فرم بسیار شاد، سرزنده و هیجان‌آور این تانگو سریعا شنونده را در اولین لحظات شروعش به رقص وا می‌دارد و احساسی سرخوش دارد که مطابق با فرم کلاسیک تانگوهاست، با اینحال با توجه به تغییرات پیاتزولا این قطعه از فرم‌های ضربی کلاسیک سبک فاصله دارد و تا حدودی به آثار تلفیقی شبیه شده است. لیبرتانگو که اولین بار در میلان ایتالیا منتشر گردید، نه تنها نمادی از تانگو نوو و گذار تانگوی کلاسیک که نمادی از آستور پیاتزولای فقید نیز بشمار می‌رود.
#Libertango
#شبکه_موسیقی_بوطیقا
T.me/musics_musicart
#شبکه_ادبی_بوطیقا
T.me/poetics_poetart
Telegram
شبکه ادبی بوطیقا
بوطیقا هیچ گونه ادعای حرفه ای گری رایج در هنر و ادبیات ایران را نداشته و مطالب آن در حقیقت باید منجر به خوانش بهتر و اصولی تر از آنچه می دانیم و پیشتر خوانده ایم بشود .
دانلود مجله ادبی بوطیقا💻آرشیو مدیا/فایل
ارتباط با ادمین👈
@rhinoism
دانلود مجله ادبی بوطیقا💻آرشیو مدیا/فایل
ارتباط با ادمین👈
@rhinoism